Jak odbudować poczucie własnej wartości ??

[niczka87]

Mam problem w sumie już od dłuższego czasu... Mianowicie nigdy nie usłyszałam, że jestem beznadziejna, brzydka czy coś w ten deseń. Wręcz przeciwnie słyszę komplementy na swój temat, że ładna, że fajna, że zgrabne nogi ble ble ble... Generalnie nie uważam się za osobę brzydką, ale na komplementy tego typu odpowiadam jedynie uśmiechem, mówię "dziękuję" i tyle. Nie chcę być wychwalana pod niebiosa, ani nic z tych rzeczy, tylko mnie te komplementy nie ruszają, nie przemawiają do mnie. Mam zaniżone poczucie własnej wartości, choć wiem, że inni widzą mnie innymi oczami, niż ja sama. Nie mam pojęcia czym to może być spowodowane. Dla przykładu: podrywa mnie chłopak, ja łeb w dół czy coś podobnego, albo coś odburknę, bo zaraz nasuwają mi się myśli: "on do mnie? toż to niemożliwe, toż ja jestem taka, siaka, owaka, mam takie duże, małe, krzywe" czy cokolwiek innego. Czasem jak się napatrzę na jakąś niezłą laskę to zaraz się dołuję i znowu sto pytań w głowie z czego najważniejsze jest "czemu ja nie moge mieć tego tamtego tak jak ona"? Może to jest jakieś głupie dążenie do ideału, którego nigdy nie da się dopaść? Chciałabym to zmienić, chciałabym zmienić swój pogląd na własną osobę, uwierzyć, że jestem fajną laską, która zasluguje na wiele dobrego, na bycie szczęśliwą. Jak to osiągnąć? Jak zmienić swój wizerunek w swoich oczach?

[Kira87]

Niektórzy chyba mają tendencję do samoumartwienia.

Mam tak samo - zaniżone poczucie własnej wartości, przytłaczające kompleksy. Z jednej strony zdaję sobie sprawę, że przesadzam, koloryzuję, ale to jest silniejsze ode mnie.
Czasem tłumaczę to sobie złymi przeżyciami w dzieciństwie, niedociśnieniem (jestem wiecznie ospała i może to jest przyczyną częstego występowania wisielczego humoru), hormonami...a może po prostu taką mam "naturę".

Wiem jaka to nieprzyjemna "przypadłość". Jedynym w miarę skutecznym lekarstwem jest zajęcie umysłu jakimś hobby, nauką, spotkaniami z kolegami. Niestety jak zostaję sama i nie mam czym się zająć, to bardzo często zaczynam rozmyślać o moich wadach, kompleksach.

[Myszunia19]

MAM TO SAMO TYLKO ZE W STOSUNKU Do chlopakoow raczej nie daje glowy w dol. pogadam i wogole. ale jednak uwazam ze jestem brzydka mimo iz np wiem ze mialam sesje zdjeciowe i podobam sie...

[niczka87]

Napisane przez Kira87

Niektórzy chyba mają tendencję do samoumartwienia.

Mam tak samo - zaniżone poczucie własnej wartości, przytłaczające kompleksy. Z jednej strony zdaję sobie sprawę, że przesadzam, koloryzuję, ale to jest silniejsze ode mnie.

Niestety jak zostaję sama i nie mam czym się zająć, to bardzo często zaczynam rozmyślać o moich wadach, kompleksach.

To jakbyś wyjęła mi z "ust".

[Kira87]

Poza tym (jakby tego było mało), to moje zakompleksienie objawia się również w sytuacji, gdy ktoś długo utrzymuje ze mną kontakt wzrokowy, albo się mi przygląda. Oczywiście moje pierwsze myśli są negatywne...od razu wyobrażam sobie, że pewnie osoba "patrząca", spogląda na mnie z niesmakiem.

[Myszunia19]

Napisane przez Kira87

Poza tym (jakby tego było mało), to moje zakompleksienie objawia się również w sytuacji, gdy ktoś długo utrzymuje ze mną kontakt wzrokowy, albo się mi przygląda. Oczywiście moje pierwsze myśli są negatywne...od razu wyobrażam sobie, że pewnie osoba "patrząca", spogląda na mnie z niesmakiem.

zz niesmakiem albo ze cos mam na buzi:P

[iustitia]

Zobacz - przeszkadza Ci to, źle się z tym czujesz. Nikt Ci nie pomoże uwierzyć w siebie, musisz sama w sobie odnaleźć odwagę, determinację do tego, żebo podnieść wysoko głowę, uśmiechnąć się do kogoś szeroko. Niektórym pomaga bardziej intensywna pielęgnacja, aromatyczne kąpiele, robienie makijażu, zmiana stylu ubierania, włosów, bo Twoje ciało i Ty to jedno, jeśli poczujesz, że jest ono piękne, warte pielęgnacji, ozdabiania, podkreślania jego urody, jeśli zaczniesz się do siebie uśmiechać w lustrze, polubisz siebie tak jak się lubi obcą osobę, to wszystko będzie dobrze

[v-x-n]

Napisane przez Kira87

Poza tym (jakby tego było mało), to moje zakompleksienie objawia się również w sytuacji, gdy ktoś długo utrzymuje ze mną kontakt wzrokowy, albo się mi przygląda. Oczywiście moje pierwsze myśli są negatywne...od razu wyobrażam sobie, że pewnie osoba "patrząca", spogląda na mnie z niesmakiem.

Mam tak samo

[madlovelife]

O ja mam identycznie. A czasami mam taki "dzień paszteta", że boję się wyjść na ulicę, bo wydaje mi się, że wszyscy się na mnie gapią Nienawidzę jeździć autobusem, chodzić po zatłoczonej ulicy i sklepach.

[studi]

Mi jest az głupio gdy ktos mnie chwali;/podziekuję,ale jakos ciezko jest mi przyjąc pochwałę czy komplement-dziwne co nie?

[niczka87]

Napisane przez iustitia

Zobacz - przeszkadza Ci to, źle się z tym czujesz. Nikt Ci nie pomoże uwierzyć w siebie, musisz sama w sobie odnaleźć odwagę, determinację do tego, żebo podnieść wysoko głowę, uśmiechnąć się do kogoś szeroko. Niektórym pomaga bardziej intensywna pielęgnacja, aromatyczne kąpiele, robienie makijażu, zmiana stylu ubierania, włosów, bo Twoje ciało i Ty to jedno, jeśli poczujesz, że jest ono piękne, warte pielęgnacji, ozdabiania, podkreślania jego urody, jeśli zaczniesz się do siebie uśmiechać w lustrze, polubisz siebie tak jak się lubi obcą osobę, to wszystko będzie dobrze

dzięki, wiem własnie że sama muszę odnależć w sobie piękno i wartość, wiem że musze to zrobić sama, wiem że nikt mi w tym nie pomoże, i tak jak napisałaś te "pelęgnacje" mi pomagają, ale nie na długo, kurna nie wiem od czego zacząć... Mam stać przed lustrem i powtarzać do siebie "jesteś piękna, atrakcyjna, filigranowa"?

[Kira87]

Napisane przez niczka87

(...)Mam stać przed lustrem i powtarzać do siebie "jesteś piękna, atrakcyjna, filigranowa"?

Jeżeli będziesz to robić bez przekonania, ot tak automatycznie, to nic nie da (znam to z autopsji). Myślę, że drobnymi kroczkami, systematycznie powinnaś robić coś dla siebie, coś co Ci podnosi samoocenę i w jakiś sposób wykrzesać w sobie dobre chęci i zapał. To już jest chyba kwestia charakteru, nastawienia i silnej woli. Trzymam za Ciebie kciuki.

[izmonek]

znam to uczucie
nawet jak usłysze komplement coś miłęgo to obawiam się że w duchu ktoś się ze mnie podśmiewuje

[70026de27bfb6c51fbab4e7dd9ae9b7f0dc3e2c9_600772df80eb9]

Napisane przez Kira87

Poza tym (jakby tego było mało), to moje zakompleksienie objawia się również w sytuacji, gdy ktoś długo utrzymuje ze mną kontakt wzrokowy, albo się mi przygląda. Oczywiście moje pierwsze myśli są negatywne...od razu wyobrażam sobie, że pewnie osoba "patrząca", spogląda na mnie z niesmakiem.

dokladnie, ja tez mam podobnie

[infante]

Napisane przez Kira87

Poza tym (jakby tego było mało), to moje zakompleksienie objawia się również w sytuacji, gdy ktoś długo utrzymuje ze mną kontakt wzrokowy, albo się mi przygląda. Oczywiście moje pierwsze myśli są negatywne...od razu wyobrażam sobie, że pewnie osoba "patrząca", spogląda na mnie z niesmakiem.

Napisane przez Myszunia19

zz niesmakiem albo ze cos mam na buzi:P

Napisane przez izmonek

znam to uczucie
nawet jak usłysze komplement coś miłęgo to obawiam się że w duchu ktoś się ze mnie podśmiewuje

niestety i ja tak mam.ie znoszę samotnej jazdy autobusem poruszania się po ulicach, a nawet po szkole...:/ samotnej bo w towarzystwie już o tym nie myśle, nie skupiam się na sobie.

Kąpiele, dbanie o siebie , nawet jeśli pomaga to na krótko..góra kilka lepszych dnia potem znów gorsze. Przydało by się coś długofalowego...

[Kira87]

Napisane przez infante

Przydało by się coś długofalowego...

Hobby
Coś, czym można zająć myśli, gdy jesteś sama. Ja np. w chwilach smutku biorę się za malarstwo, grafikę albo grę na gitarze. Ewentualnie słucham muzyki, czytam książkę lub piszę sobie na fotach internetowych. To bardzo pomaga...i wybieram zajęcia w zależności od humoru.
Sęk tkwi w tym, że jak "chcę" się poddać złemu nastrojowi, to i tak to zrobię. No ale walczę z tym i mam nadzieję, że w końcu pozbędę się tego "brzemienia".

[meg:*]

Napisane przez izmonek

znam to uczucie
nawet jak usłysze komplement coś miłęgo to obawiam się że w duchu ktoś się ze mnie podśmiewuje

mam identycznie
we wszystkim szukam podtekstów

ale staram się pracować nad tym, nad sobą
polubić siebie...

[niczka87]

Napisane przez meg:*

mam identycznie
we wszystkim szukam podtekstów

ale staram się pracować nad tym, nad sobą
polubić siebie...

jak pracujesz nad sobą? co próbujesz zmienić? Bo chyba nie pomoże tu tylko branie wszystkich komplementów na klatę, bez żadnej myśli, że to ironia?

[meg:*]

Napisane przez niczka87

jak pracujesz nad sobą? co próbujesz zmienić? Bo chyba nie pomoże tu tylko branie wszystkich komplementów na klatę, bez żadnej myśli, że to ironia?

Próbóję zmienić swoje nastawienie do siebie i innych. Zawsze wydawało mi się, że wiem co kto sobie o mnie myśli, co na mój temat sądzi a przecież nie siedzimy w głowach innych... Próbóję wyluzować. Nie sposób dogodzić każdemu a w ogóle to po co? Najtrudniej jest po prostu zaakceptować siebie, polubić a wtedy mamy gdzieś czy to, co na swój temat słyszymy to prawda czy nie, bo znamy swoją wartość.

Jasne, są dni, gdy schowana w kołnierz unikam wzroku innych i chodzę, aby nie rzucać się w oczy, w głowie mając tylko wyolbrzymione kompleksy na swój temat. Ale, całe szczęscie, coraz rzadziej.

Co do komplementów to kwituję je uśmiechem i dziękuję, czasem łatwo oddzielić te wypowiedziane szczerze od tych nie do końca szczerych. Nie traktuję ich poważnie, bo mam swoje o sobie zdanie (różne, przyznaję), na które nie mają wpływu komentarze i już.

Ciężko jest pracować nad sobą, zwłaszcza, gdy od kiedy się pamięta, to poczucie własnej wartości leży i kwiczy - jak u mnie. Jednak wraz z upływem czasu zaczynam dostrzegać ile straciłam i ile mnie ominęło. Wiem, że dopóki nie zaakceptuję siebie takiej jaką jestem, swojego trudnego charatektu itp, nie ruszę w pewnych sprawach z miejsca. A bardzo chcę ruszyć.

Wprowadzenie teorii w praktykę to długa droga, ale krok po kroczku można dojść wszędzie. W to chcę wierzyć

[cotynato]

też tak mam.
Zawsze dołują mnie inne ładniejsze kobiety na ulicy , czuję sie taka mała i niewidzialna. Jak chłopak sie do mnie uśmiecha to automatycznie sie zastanawiam czy się ze mnie smiał .
Czasami siedzę i przeraża mnie ilośc wymienianych przeze mnie cech i rzeczy do zamiany ...

eh.

[meg:*]

wierzcie mi, czasem naprawdę warto się przełamać, podnieść głowę do góry, uśmiechnąć i śmiało patrzeć innym w oczy mimo wszystkonaprawdę milej robi się na duszyi pewniej

[meg:*]

wierzcie mi, czasem naprawdę warto się przełamać, podnieść głowę do góry, uśmiechnąć i śmiało patrzeć innym w oczy mimo wszystkonaprawdę milej robi się na duszyi pewniej

[cyanide sun]

mam tak samo. i zawsze jak mi sie jakis facet spodoba i go poznam to po jakims czasie mam w glowie milion powodow wedle ktorych nie mam u niego szans i glownie te powody dotycza mojego wygladu. w efekcie sama nie daje sobie szansy u facetow. zawsze uwazam ze 'taki' chlopak mnie na pewno nie chce, nalezy sie mu ladniejsza.

[niczka87]

Napisane przez cyanide sun

mam tak samo. i zawsze jak mi sie jakis facet spodoba i go poznam to po jakims czasie mam w glowie milion powodow wedle ktorych nie mam u niego szans i glownie te powody dotycza mojego wygladu. w efekcie sama nie daje sobie szansy u facetow. zawsze uwazam ze 'taki' chlopak mnie na pewno nie chce, nalezy sie mu ladniejsza.

Identycznie mam. Poprostu schować łeb w piasek jak struś ;| albo worek na łeb zarzucić, żeby nikt nie patrzył, nie widział. ehh ;|
Któraś z Was wyżej napisała, że warto czasem podnieść głowę, uśmiechnąć się itd. Wiem o tym doskonale. Czasem się udaje. Kurcze, to tak jak maska zakładana na twarz, niby wszystko okej, jestem uśmiechnięta, jest fajnie, zajeżdzam do domu i znów rozkminka. Zdejmuje maskę, powraca rzeczywistość. A raczej nie rzeczywistość, a coś co siedzi w mojej głowie, coś dziwnego, zaniżona samoocena. Przecież, nie da się ideału złapać za nogi. Każdy ma wartość i trzeba ją w sobie odkryć, wiem. Chyba początkiem musi być naprawde jakieś wyluzowanie. Jakto niedawno usłyszałam: "nie jestem zupą ogórkową, żeby mnie lubić". Jestem jaka jestem, jak komuś nie pasuje to wypad co nie?

[meg:*]

Napisane przez niczka87

Identycznie mam. Poprostu schować łeb w piasek jak struś ;| albo worek na łeb zarzucić, żeby nikt nie patrzył, nie widział. ehh ;|
Któraś z Was wyżej napisała, że warto czasem podnieść głowę, uśmiechnąć się itd. Wiem o tym doskonale. Czasem się udaje. Kurcze, to tak jak maska zakładana na twarz, niby wszystko okej, jestem uśmiechnięta, jest fajnie, zajeżdzam do domu i znów rozkminka. Zdejmuje maskę, powraca rzeczywistość. A raczej nie rzeczywistość, a coś co siedzi w mojej głowie, coś dziwnego, zaniżona samoocena. Przecież, nie da się ideału złapać za nogi. Każdy ma wartość i trzeba ją w sobie odkryć, wiem. Chyba początkiem musi być naprawde jakieś wyluzowanie. Jakto niedawno usłyszałam: "nie jestem zupą ogórkową, żeby mnie lubić". Jestem jaka jestem, jak komuś nie pasuje to wypad co nie?

Zgadzam się
Uważam, że wszystko zaczyna się i kończy w głowie, kto ma nam pomóc jak nie my same...

mam tak samo. i zawsze jak mi sie jakis facet spodoba i go poznam to po jakims czasie mam w glowie milion powodow wedle ktorych nie mam u niego szans i glownie te powody dotycza mojego wygladu. w efekcie sama nie daje sobie szansy u facetow. zawsze uwazam ze 'taki' chlopak mnie na pewno nie chce, nalezy sie mu ladniejsza.

Też to mam, choć teraz przeszło mi na charakter, nie tylko wygląd. Ostatnio przez to spławiłam całkiem sympatycznego chłopaka. A ile się takich przewinęło przez moje życie sytuacji i nieodszłych poważniejszych znajomości, to nie zliczę

Czasem wydaje mi się to wręcz egoizmem, że ciągle myślę o sobie tzn myślę, że tylko o mnie myślą np w autobusie, że taka a taka, że tak wygląda, że brzydka, co za włosy, ten co się uśmiechnął to na pewno ze mnie a nie do mnie itp
Czasem udaje mi się wrzucić na luz i zająć myśli czym innym, no i nie ma czym się zadręczać Na jakiś czas...

[niczka87]

Napisane przez meg:*

Uważam, że wszystko zaczyna się i kończy w głowie, kto ma nam pomóc jak nie my same...


Czasem wydaje mi się to wręcz egoizmem, że ciągle myślę o sobie tzn myślę, że tylko o mnie myślą np w autobusie, że taka a taka, że tak wygląda, że brzydka, co za włosy, ten co się uśmiechnął to na pewno ze mnie a nie do mnie itp
Czasem udaje mi się wrzucić na luz i zająć myśli czym innym, no i nie ma czym się zadręczać Na jakiś czas...

Napewno nie jest tak, że to ciągle my jesteśmy na językach, tak jak napisałaś, to wszystko jest w naszych głowach. Chyba czas i pora na uświadomienie sobie pewnych rzeczy odnoszących się do nas samych... Oby się udało!

[cyanide sun]

Napisane przez niczka87

Identycznie mam. Poprostu schować łeb w piasek jak struś ;| albo worek na łeb zarzucić, żeby nikt nie patrzył, nie widział. ehh ;|
Któraś z Was wyżej napisała, że warto czasem podnieść głowę, uśmiechnąć się itd. Wiem o tym doskonale. Czasem się udaje. Kurcze, to tak jak maska zakładana na twarz, niby wszystko okej, jestem uśmiechnięta, jest fajnie, zajeżdzam do domu i znów rozkminka. Zdejmuje maskę, powraca rzeczywistość. A raczej nie rzeczywistość, a coś co siedzi w mojej głowie, coś dziwnego, zaniżona samoocena. Przecież, nie da się ideału złapać za nogi. Każdy ma wartość i trzeba ją w sobie odkryć, wiem. Chyba początkiem musi być naprawde jakieś wyluzowanie. Jakto niedawno usłyszałam: "nie jestem zupą ogórkową, żeby mnie lubić". Jestem jaka jestem, jak komuś nie pasuje to wypad co nie?

dokladnie. tylko jak sie tego pozbyc?

[niczka87]

Napisane przez cyanide sun

dokladnie. tylko jak sie tego pozbyc?

Nie ma jakiegoś konkretnego sposobu. Pozatym napewno nie byłoby to tak hop siup i już. Już dziewczyny wyżej pisały, że dopóki Ty nie odkryjesz w sobie pozytywów, tego że jesteś atrakcyjna, masz wartość, to nikt Ci nie pomoże. Poporostu trzeba brać życie z dystansem i wszystkie uwagi, komentarze na swój temat także.

[cyanide sun]

Napisane przez niczka87

Nie ma jakiegoś konkretnego sposobu. Pozatym napewno nie byłoby to tak hop siup i już. Już dziewczyny wyżej pisały, że dopóki Ty nie odkryjesz w sobie pozytywów, tego że jesteś atrakcyjna, masz wartość, to nikt Ci nie pomoże. Poporostu trzeba brać życie z dystansem i wszystkie uwagi, komentarze na swój temat także.

negatywne komentarze owszem slyszalam ale to bylo raczej w wieku gimnazjalnym kedy to jest sie jakim jest. teraz juz takowych na swoj temat wprost nie slysze. ale tak czy inaczej nigdy rzadnych nie bralam do siebie bo taka jestem ze sie nie przejemuje. jednak odnosnie facetow ktorzy mi sie podobaja mam w glowie zakodowane ze jestem brzydka, ze jestem zbyt beznajdziejna dla jakiegos tam faceta.

[niczka87]

Napisane przez cyanide sun

negatywne komentarze owszem slyszalam ale to bylo raczej w wieku gimnazjalnym kedy to jest sie jakim jest. teraz juz takowych na swoj temat wprost nie slysze. ale tak czy inaczej nigdy rzadnych nie bralam do siebie bo taka jestem ze sie nie przejemuje. jednak odnosnie facetow ktorzy mi sie podobaja mam w glowie zakodowane ze jestem brzydka, ze jestem zbyt beznajdziejna dla jakiegos tam faceta.

Co do facetów to tez tak mam, że "oo ja?, napewno nie!". Bo tyle fajnych dup wokół. Ale pora i czas zacząć do tego inaczej podchodzić i inaczej na to patrzeć, bo ja tak życ nie chce, ciągle we własnym cieniu... Bo jeśli chłopak do Ciebie podchodzi, z Toba rozmawia, Ciebie adoruje to najzwyczajniej w świecie wydałaś mu się w jakimś tam stopniu atrakcyjna i chce Cie poznać. Pozostało tylko podnieść głowę do góry i uwierzyć we własne możliwości. Bo jeśli ona i ona i jeszze tamta mogą, to ja też mogę !!