przemyślenia egzystencjonalne

[AnnaEn]

zastanawiałam się ostatnio dokąd zmierza moje życie i nic dobrego mi nie przyszło do głowy. siedzę od rana do wieczora na uczelni, na kierunku który jest ciężki i mało przyszłościowy (nie mogłam wybrać inaczej, nie mam zdolności do przedmiotów ścisłych). po przyjściu nie mam już na nic czasu, a tu jawi się stos rzeczy do zrobienia "na wczoraj". nie mam nikogo bliskiego, czuję się okropnie samotna. boję się że już zawsze tak będzie. jak wyjść z dołka, jak zacząć dostrzegać pozytywy? czy którejś z was udało się być pozytywnie nastawionym po przejściach, mimo braku światełka w tunelu? jakieś rady ten stan trwa od dłuższego czasu, a odkąd zaczęłam studia pogłębia się coraz bardziej

[Paszczurek666]

Napisane przez AnnaEn

zastanawiałam się ostatnio dokąd zmierza moje życie i nic dobrego mi nie przyszło do głowy. siedzę od rana do wieczora na uczelni, na kierunku który jest ciężki i mało przyszłościowy (nie mogłam wybrać inaczej, nie mam zdolności do przedmiotów ścisłych). po przyjściu nie mam już na nic czasu, a tu jawi się stos rzeczy do zrobienia "na wczoraj". nie mam nikogo bliskiego, czuję się okropnie samotna. boję się że już zawsze tak będzie. jak wyjść z dołka, jak zacząć dostrzegać pozytywy? czy którejś z was udało się być pozytywnie nastawionym po przejściach, mimo braku światełka w tunelu? jakieś rady ten stan trwa od dłuższego czasu, a odkąd zaczęłam studia pogłębia się coraz bardziej

Kierunek nie jest przyszłościowy, ale siedzisz tam, bo TRZEBA mieć papierek? Jaki to jest kierunek? Jeśli się coś lubi i jest się w tym dobrym, to nawet po bardzo 'nieprzyszłościowym' kierunku dobrą pracę się znajdzie.
I po kiego wybrałaś studia, które Cię nie bawią?

Poza tym wyjdź do ludzi. Naprawdę zadziwia mnie, kiedy ktoś tylko narzeka, a nic z tym nie robi. Cały dzień siedzisz na uczelni? To pogadaj z ludźmi z roku, umów się na kawę, do klubu, cokolwiek. Zapisz się do jakiegoś koła, idź na siłownię, kurs tańca albo garncarstwa. Nawet na wizażu napisz, że szukasz dziewczyn, które by z Tobą skoczyły na zakupy.

[Friese]

Napisane przez AnnaEn

zastanawiałam się ostatnio dokąd zmierza moje życie i nic dobrego mi nie przyszło do głowy. siedzę od rana do wieczora na uczelni, na kierunku który jest ciężki i mało przyszłościowy (nie mogłam wybrać inaczej, nie mam zdolności do przedmiotów ścisłych). po przyjściu nie mam już na nic czasu, a tu jawi się stos rzeczy do zrobienia "na wczoraj". nie mam nikogo bliskiego, czuję się okropnie samotna. boję się że już zawsze tak będzie. jak wyjść z dołka, jak zacząć dostrzegać pozytywy? czy którejś z was udało się być pozytywnie nastawionym po przejściach, mimo braku światełka w tunelu? jakieś rady ten stan trwa od dłuższego czasu, a odkąd zaczęłam studia pogłębia się coraz bardziej

idź do ludzi.... samotność - to straszna trwoga : jak to śpiewa Dżem...
człowiek jest społeczniakiem, potrazebuje innych, rozmów, kontaktu z innymi ludźmi. ja jak łapałam dołki to pomagał mi kontakt z luidźmi, najgorzej jest być samemu z soba iswoimi myślami

studia -na którym roku ? i jaki kierunek ?

[stella717]

A ile czasu już się męczysz na tym kierunku? Bo jeśli dopiero zaczęłaś to przecież możesz to rzucić i poszukać czegoś co Cię interesuje. Gdybyś teraz rzuciła szkołę moglabyś poszukać sobie ciekawqej pracy i pomyśleć co Cię interesuje, zarobić może na jakieś kursy. Jeszcze długie życie przed Tobą i od decyzji jakie teraz podejmiesz będzie w dużej mierze zależało jak ono będzie wyglądać w przyszłości.