Ranię każdego faceta któremu się podobam

[Czeszka]

Zawsze narzekałam, że nikt mnie nie chce, ale tak naprawdę w gim i LO miałam dobry kontakt z chłopakami z klasy. Mam skończone 20 lat i teraz nie ubolewam nad tym, że nikogo nigdy nie miałam, jakoś z tym żyję.
W liceum miałam parę szans na miłość, ale odkąd pamiętam zawsze wydawało mi się "to nie ten, jeśli mam być z byle kim wolę być sama" no i zawsze chłopaka olewałam.
W liceum był strasznie za mną pewien kolega z klasy, a już tak mam, że jak tylko wyczuję, że chłopakowi zależy to staram się go zniechęcić. Bardzo żałuję, że tak go potraktowałam, bo zawsze się mi podobał, ale to jest silniejsze ode mnie.
Teraz na studiach mieszkam z chłopakiem, który podrywał mnie non stop, ja go olałam, potem ja zaczęłam się starać, ale nie potrafię okazać mu swojego zainteresowania tak jak należy.
Nasza relacja ogranicza się do pogadankach w przejściu, imprezach ze znajomymi, dlatego trudno mi poprostu do niego pójść i szczerze porozmawiać. Do tego namawiają mnie koleżanki. Nie chcę wychodzić z propozycją spaceru, bo on ostatnio sam stał się oschły i nie jest już tak jak wcześniej. Widzę jak na mnie patrzy, z takim żalem w oczach, a ja jestem zbyt tchórzliwa żeby wyjaśnić tą sytuację i dać mu do zrozumienia, że to nie tak jak on myśli.

Co powinnam zrobić?

[Wampierz]

Napisane przez Czeszka

Zawsze narzekałam, że nikt mnie nie chce, ale tak naprawdę w gim i LO miałam dobry kontakt z chłopakami z klasy. Mam skończone 20 lat i teraz nie ubolewam nad tym, że nikogo nigdy nie miałam, jakoś z tym żyję.
W liceum miałam parę szans na miłość, ale odkąd pamiętam zawsze wydawało mi się "to nie ten, jeśli mam być z byle kim wolę być sama" no i zawsze chłopaka olewałam.
W liceum był strasznie za mną pewien kolega z klasy, a już tak mam, że jak tylko wyczuję, że chłopakowi zależy to staram się go zniechęcić. Bardzo żałuję, że tak go potraktowałam, bo zawsze się mi podobał, ale to jest silniejsze ode mnie.
Teraz na studiach mieszkam z chłopakiem, który podrywał mnie non stop, ja go olałam, potem ja zaczęłam się starać, ale nie potrafię okazać mu swojego zainteresowania tak jak należy.
Nasza relacja ogranicza się do pogadankach w przejściu, imprezach ze znajomymi, dlatego trudno mi poprostu do niego pójść i szczerze porozmawiać. Do tego namawiają mnie koleżanki. Nie chcę wychodzić z propozycją spaceru, bo on ostatnio sam stał się oschły i nie jest już tak jak wcześniej. Widzę jak na mnie patrzy, z takim żalem w oczach, a ja jestem zbyt tchórzliwa żeby wyjaśnić tą sytuację i dać mu do zrozumienia, że to nie tak jak on myśli.

Co powinnam zrobić?

No pomyśl tylko. Skoro uważasz, że źle robisz nie okazując zainteresowania i odrzucając propozycje, to po prostu zrób inaczej i zaproś współlokatora na spacer albo do kina.

[Migothkaa]

Popieram osobe wyzej, moze ci sie wydawac ze to bedzie trudne, a moze on czeka na ten krok z twojej strony? I najwazniejsze zmien stosunek do chlopakow nie olewaj ich i nie zniechecaj jak widzisz ze im na tobie zalezy, bo przez takie zachowanie nigdy nikogo nie znajdziesz.. Smutna prawda ale prawdziwa. Pozdrawiam

[Pudel123]

przełamać się i wszystko wyjaśnić. Tylko wyjaśnij mu ze szczegółami

[mpt]

A tytuł jak się ma do treści? Bo z posta wynika, że jesteś niezdecydowaną ciapą, a nie raniącą famme fatale Pracuj nad właściwym postrzeganiem siebie, bądź sobą, nie zgrywaj się, bądź sympatyczna, a facet - jeśli mu się podobasz - zrobi ten decydujący krok.

[apows]

Napisane przez Czeszka

Zawsze narzekałam, że nikt mnie nie chce, ale tak naprawdę w gim i LO miałam dobry kontakt z chłopakami z klasy. Mam skończone 20 lat i teraz nie ubolewam nad tym, że nikogo nigdy nie miałam, jakoś z tym żyję.
W liceum miałam parę szans na miłość, ale odkąd pamiętam zawsze wydawało mi się "to nie ten, jeśli mam być z byle kim wolę być sama" no i zawsze chłopaka olewałam.
W liceum był strasznie za mną pewien kolega z klasy, a już tak mam, że jak tylko wyczuję, że chłopakowi zależy to staram się go zniechęcić. Bardzo żałuję, że tak go potraktowałam, bo zawsze się mi podobał, ale to jest silniejsze ode mnie.
Teraz na studiach mieszkam z chłopakiem, który podrywał mnie non stop, ja go olałam, potem ja zaczęłam się starać, ale nie potrafię okazać mu swojego zainteresowania tak jak należy.
Nasza relacja ogranicza się do pogadankach w przejściu, imprezach ze znajomymi, dlatego trudno mi poprostu do niego pójść i szczerze porozmawiać. Do tego namawiają mnie koleżanki. Nie chcę wychodzić z propozycją spaceru, bo on ostatnio sam stał się oschły i nie jest już tak jak wcześniej. Widzę jak na mnie patrzy, z takim żalem w oczach, a ja jestem zbyt tchórzliwa żeby wyjaśnić tą sytuację i dać mu do zrozumienia, że to nie tak jak on myśli.

Co powinnam zrobić?

Musisz przełamać swoją barierę i podejść do niego i zaproponować mu wspólne wyjście. Może kawiarnia ...porozmawiaj z nim o swoim zachowaniu wobec facetów. Prawdopodobnie to Twój nowy etap w zyciu, skoro Ty przejawiasz zainteresowanie. Być może znalazłaś kogoś, kto okaze się kimś bliskim.POWODZENIA

[Czeszka]

dzięki! łatwiej mi zrobić krok jeśli wiem, że większe grono osób uważa tak samo. Aktualnie wraca teraz autobusem do domu, więc napiszę mu zaraz sms

[elsene]

Może on już nie chce...? I czuje tylko żal?

Przede wszystkim postaraj się powstrzymywać, tylko pojawia się myśl "spławić go". To na początek.

Z kolegą porozmawiaj. Powiedz, że jest Ci trudno o tym mówić, że nie wiesz jak to powiedzieć, ale chcesz wyjaśnić sytuację, bo bardzo go lubisz. Może już nic z tego nie będzie, ale przynajmniej będziecie mieć jasną, przyjemniejszą sytuację.

I nie staraj się na siłę wszystkich zniechęcać. Spróbuj wyjść czasem z kimś na spacer, czy do kina. Nawet jeśli "wiesz", że to nie to. Potraktuj to jak poznawanie nowych osób, wyjście z kolegą, a nie jak randkę.

Może odwiedź też psychologa. Podpowie Ci, jak "walczyć" z takimi oporami.

[Kaja-ja]

Napisane przez mpt

A tytuł jak się ma do treści? Bo z posta wynika, że jesteś niezdecydowaną ciapą, a nie raniącą famme fatale

To samo pomyślałam. Po tytule myślałam, że będzie to autobiografia jakiejś sucz, która postanowiła się nawrócić
A Ty Autorko po prostu jesteś takim małym tchórzem Nie ranisz facetów z premedytacją. Tylko po prostu się boisz, więc przybierasz postawę obronno-odpychającą.

Jedyne co Ci zostaje, to zacząć się inaczej zachowywać. Tu nie ma wielkiej filozofii. Nigdy nie zainteresujesz sobą faceta, jeśli będziesz się bała kontaktu z nim, jeśli będziesz wobec niego odpychająca.

[Czeszka]

Napisałam do niego wczoraj sms i było jak ostatnio, czyli wymiana góra 3 wiadomości, zero inicjatywy z jego strony, więc potem mu tylko odpisałam, że widzę, że ta rozmowa nie ma sensu i już nic nie odpisał. Ostatnio było tak samo, byłam wściekła na siebie, że napisałam, a kiedy wróciłam do mieszkania on nagle do mnie przyszedł do pokoju i zagadał jak gdyby nigdy nic. W dodatku był pełen entuzjazmu, więc prawdopodobnie jak wróci będzie tak jak ostatnio.
Właśnie dlatego wolę się nie angażować i odrzucam facetów, bo to zawsze przynosi mi więcej przykrości i smutku niż radości.

[mpt]

Napisane przez Czeszka

Napisałam do niego wczoraj sms i było jak ostatnio, czyli wymiana góra 3 wiadomości, zero inicjatywy z jego strony, więc potem mu tylko odpisałam, że widzę, że ta rozmowa nie ma sensu i już nic nie odpisał. Ostatnio było tak samo, byłam wściekła na siebie, że napisałam, a kiedy wróciłam do mieszkania on nagle do mnie przyszedł do pokoju i zagadał jak gdyby nigdy nic. W dodatku był pełen entuzjazmu, więc prawdopodobnie jak wróci będzie tak jak ostatnio.
Właśnie dlatego wolę się nie angażować i odrzucam facetów, bo to zawsze przynosi mi więcej przykrości i smutku niż radości.

A pomyślałaś o tym, że nie każdy traktuje smsy jako nośniki emocji? Ludzie często przez smsy się zwyczajnie komunikują, mnie jasny szlag trafia, kiedy dostaję smsy wymagające ode mnie wywnętrzniania się. Powiedz mi - jaki sens ma katowanie się smsami, skoro mieszkacie obok siebie?

[Wampierz]

Napisane przez Czeszka

Napisałam do niego wczoraj sms i było jak ostatnio, czyli wymiana góra 3 wiadomości, zero inicjatywy z jego strony, więc potem mu tylko odpisałam, że widzę, że ta rozmowa nie ma sensu i już nic nie odpisał. Ostatnio było tak samo, byłam wściekła na siebie, że napisałam, a kiedy wróciłam do mieszkania on nagle do mnie przyszedł do pokoju i zagadał jak gdyby nigdy nic. W dodatku był pełen entuzjazmu, więc prawdopodobnie jak wróci będzie tak jak ostatnio.
Właśnie dlatego wolę się nie angażować i odrzucam facetów, bo to zawsze przynosi mi więcej przykrości i smutku niż radości.

Bo smsy służą do wymiany lakonicznych wiadomości... przecież jesteście współlokatorami więc bez sensu jest pisać do siebie, skoro można pogadać po przyjściu do domu.

Poza tym staraj się tak nie emocjonować drobnostkami typu smsy, albo miny jakie on zrobił itp, jesteś już za duża na takie nastoletnie głupoty. Jeśli się zastanawiasz, co on czuje, albo czy się obraził spytaj albo sprawdź odzywając się do niego. W ogóle wydaje mi się, że po prostu jesteś nieśmiała i masz typową obsesje "co on pomyśli", staraj sie to zwalczyć.

[elsene]

Napisane przez Wampierz

Poza tym staraj się tak nie emocjonować drobnostkami typu smsy, albo miny jakie on zrobił itp, jesteś już za duża na takie nastoletnie głupoty. Jeśli się zastanawiasz, co on czuje, albo czy się obraził spytaj albo sprawdź odzywając się do niego. W ogóle wydaje mi się, że po prostu jesteś nieśmiała i masz typową obsesje "co on pomyśli", staraj sie to zwalczyć.

Też tak myślę.
Porozmawiaj z nim. Poza tym, sms to tylko sms. Nie wiesz, jak on go odebrał. Ważniejsza powinna być rozmowa na żywo -a w tej był miły. Skup się na tym. Porozmawiaj z nim na żywo. Na początek może być o jakichś bzdurkach, skoro nie potrafisz się na razie zdobyć na "poważną" rozmowę.

[Czeszka]

Zaczęłam przygotowania do naszej szczerej rozmowy. Nie wiem czy znajdę w sobie siłę żeby ją przeprowadzić. Spisałam na kartce przebieg naszej znajomości, jak to się wszystko zaczęło, jakieś szczególne wydarzenia, rozmowy, alby upewnić się, że faktycznie nie wydaje mi się, że mu sie podobam tylko tak jest. Jestem dobra w wmawianiu sobie, że to nie możliwe, że on może być mną zainteresowany.
Opracowałam następującą strategię: On przyjeżdża, spotykamy się albo wieczorem, albo z rana i informuję go, że musimy porozmawiać i czy mu pasuje w poniedziałek wieczorem. Tylko nie wiem czy mam my zaproponować wyjście na dwór czy jak. No i od czego mam tak na prawdę zacząć? Co ja mam mu powiedzieć. jak zapytać czy on coś do mnie czuje czy nie? Nigdy nie przeprowadzałam takiej rozmowy.

[meginnia]

Ale po co chcesz tu wciskac wielka i powazna rozmowe nt waszej relacji, kiedy kompletnie nie ma takij potrzeby? Za duzo myslisz, nie lepiej po prostu luzno mu rzucic 'hej, co powiesz na to zebysmy poszli do kina na ten i tamten film?' poczatki znajomosci wiecej niz czystokolezenskich maja do siebie to, ze lepiej na poczatku nie nazywac tego, co was laczy, bo mozesz wszystko popsuc pojdz z nim do tego kina, na spacer potem, cokolwiek, pogadajcie, posmiejcie sie, nie mysl o tym, ze chcesz zbudowac z tego od razu zwiazek czy cos, bo sie tylko zestresujesz, a on to jeszcze wyczuje :P troche spontanicznosci, wiecej zabawy, mniej myslenia

powodzenia

[mpt]

Napisane przez Czeszka

Zaczęłam przygotowania do naszej szczerej rozmowy. Nie wiem czy znajdę w sobie siłę żeby ją przeprowadzić. Spisałam na kartce przebieg naszej znajomości, jak to się wszystko zaczęło, jakieś szczególne wydarzenia, rozmowy, alby upewnić się, że faktycznie nie wydaje mi się, że mu sie podobam tylko tak jest. Jestem dobra w wmawianiu sobie, że to nie możliwe, że on może być mną zainteresowany.
Opracowałam następującą strategię: On przyjeżdża, spotykamy się albo wieczorem, albo z rana i informuję go, że musimy porozmawiać i czy mu pasuje w poniedziałek wieczorem. Tylko nie wiem czy mam my zaproponować wyjście na dwór czy jak. No i od czego mam tak na prawdę zacząć? Co ja mam mu powiedzieć. jak zapytać czy on coś do mnie czuje czy nie? Nigdy nie przeprowadzałam takiej rozmowy.

Pogięło Cię? Rozmawiaj z nim normalnie, zaproponuj wyjście na pizzę - bo jest pusta lodówka, po zakupy - bo chcesz kupić coś ciężkiego, na piwo - bo naszła Cię ochota. Ale nie rób telenoweli, bo jak Cię podsumuje po takim wstępie, to się nogami nakryjesz i do końca czerwca nie wyjdziesz z pokoju.

[Czeszka]

Teraz to ja już wgl zwątpiłam. Raz mam z nim pogadać a raz tylko gdzieś wyjść. Ja lubię mieć jasne sytuacje a to mnie już poprostu męczy. Takie podrywanie, stanie ciągle w tym samym miejscu, on już i tak myśli, że ja się nim bawię, bo raz go unikałam a teraz nagle chcę z nim gadać.

[mpt]

Napisane przez Czeszka

Teraz to ja już wgl zwątpiłam. Raz mam z nim pogadać a raz tylko gdzieś wyjść. Ja lubię mieć jasne sytuacje a to mnie już poprostu męczy. Takie podrywanie, stanie ciągle w tym samym miejscu, on już i tak myśli, że ja się nim bawię, bo raz go unikałam a teraz nagle chcę z nim gadać.

Szczerze mówiąc mam wrażenie, że on wcale nie jest zainteresowany. Wcześniej był, ale też bez szału, a teraz ma już inne priorytety.

[_Matilde_]

A nie możesz zamiast przeprowadzać takie poważne rozmowy po prostu spróbować go popodrywać jak on Ciebie wcześniej? Piszesz że próbujesz mu okazywać zainteresowanie ale kwestia tego w jaki sposób. Jeśli tylko przestaqłaś go zniechęcać do siebie i poza tym jesteś miła po koleżeńsku to za mało, facet się nie domyśli że Ty byś chciała czegoś więcej. Jak nie potrafisz skutecznie flirtować to dużo z nim przebywaj, w rozmowie dużo mów o sobie i staraj się przemycić cuś że trochu pogmatwana jesteś w uczuciach i źle Ci z tym np. Oj, no nie wiem, próbuj w każdym razie, ja Ci kibicuję

[Wampierz]

Napisane przez mpt

Pogięło Cię? Rozmawiaj z nim normalnie, zaproponuj wyjście na pizzę - bo jest pusta lodówka, po zakupy - bo chcesz kupić coś ciężkiego, na piwo - bo naszła Cię ochota. Ale nie rób telenoweli, bo jak Cię podsumuje po takim wstępie, to się nogami nakryjesz i do końca czerwca nie wyjdziesz z pokoju.

Otóż to. Przestań tak analizować! Nie jesteście w związku! I właśnie to analizowanie i roztrząsanie każdej głupoty jest przyczyną twoich problemów.

[mrofka]

Miałam to samo: przez to, że jestem strasznym 'analizersem' olewałam każdego faceta na swojej drodze. Ale pewien facet olać się nie dał... po pierwszej randce chciałam go olać. Ale on zagadywał, rozmawiał, wiedział, co we mnie siedzi. Po miesiącu zdecydowałam się na drugą randkę. No i jesteśmy razem

Życzę Ci faceta, który przełamie Twoją 'passę' olewania każdego, albo Ty zrób pierwszy krok, jeśli jesteś na tyle odważna Powodzenia!

[Czeszka]

No właśnie obecny nie jest taki zaborczy, a ja go skutecznie zniechęciłam. W dodatku unika mnie, nie zagaduje, a patrzy na mnie jakbym mu kogoś zabiła. Chociaż ja widzę w jego oczach bardziej smutek niż złość. Mam wrażenie, że on nie bardzo zna się na tych sprawach i zrozumiał, że definitywnie nic z tego nie bd, a nie chce się narzucać.

[_Matilde_]

Więc jak nie potrafisz tego odkręcić to może temu panu już daj spokój. Może się to jeszcze wyjaśni przy stosownej okazji samo. A jak nie to następnemu daj po prostu szansę a nie wywijaj

[Czeszka]

Wszystko już jest ok, gadamy normalnie od jakiegoś czasu. Ostatnio tak nieśmiale zaczęliśmy się do siebie zbliżać(w sensie fizycznym) on zaczął, a ja idę za ciosem. Jednak za powoli to postępuje, bo jeśli chodzi o rozmowę to jest wszystko ok, ale z takim faktycznym zbliżeniem to mamy ogromny problem. No kto to widział, żeby po 3 miesiącach znajomości ograniczać się tylko do leżenia obok siebie opartym o ścianę lekko się stykając? On jest teraz ostrożny a ja nie potrafię mu pokazać że mi zależy.

[Wampierz]

Napisane przez Czeszka

Wszystko już jest ok, gadamy normalnie od jakiegoś czasu. Ostatnio tak nieśmiale zaczęliśmy się do siebie zbliżać(w sensie fizycznym) on zaczął, a ja idę za ciosem. Jednak za powoli to postępuje, bo jeśli chodzi o rozmowę to jest wszystko ok, ale z takim faktycznym zbliżeniem to mamy ogromny problem. No kto to widział, żeby po 3 miesiącach znajomości ograniczać się tylko do leżenia obok siebie opartym o ścianę lekko się stykając? On jest teraz ostrożny a ja nie potrafię mu pokazać że mi zależy.

Za rękę go czasem chwyć albo się przytul.

[Czeszka]

Napisane przez Wampierz

Za rękę go czasem chwyć albo się przytul.

No ja nie wiem czy to taki dobry pomysł, nigdy nie jesteśmy sami, a w towarzystwie naszych znajomych nie chcę robić scen. Poza tym my na prawdę nie jesteśmy jeszcze na tym etapie.

[niebieskie_oczko]

Jeżeli chcesz zawalczyć o niego i spróbować to faktycznie wyciągnij go gdzieś. Mieszkacie obok siebie, macie ze sobą styczność, więc sprawa jest naprawdę łatwa. Może być wyjście do kina/zakupy/do baru/przejść się, a podczas spędzania czasu możecie sobie rozmawiać, czarować się

SMSy lepiej odłóż na bok, po co do siebie pisać bez konkretnej rzeczy, skoro mieszkacie razem?
I podpisuje się pod innymi - nie startuj do niego z taką rozmową. Zabrzmi to tragicznie i jak dla mnie taka szczera rozmowa będzie mniej naturalna niż właśnie takie spontaniczne wyjście razem w celu pogłębienia relacji

[Wampierz]

Napisane przez Czeszka

No ja nie wiem czy to taki dobry pomysł, nigdy nie jesteśmy sami, a w towarzystwie naszych znajomych nie chcę robić scen. Poza tym my na prawdę nie jesteśmy jeszcze na tym etapie.

No skoro nie jesteście sami, to co innego... ale tego nie napisałaś w poprzednim poście, więc źle zrozumiałam.

[Czeszka]

Spędzamy razem ze znajomymi sylwestra. Mam bardzo odważny plan, doszłam do wniosku z koleżanką która z nami mieszka, że on jest poprostu nieśmiały tak jak ja i dlatego wszystko dzieje się tak wolno. Mam zamiar podczas składania sobie życzeń kiedy ja i on bd już trochę wstawieni najpierw go przytulić, potem złożyć życzenia prosto z serca patrząc mu głęboko w oczy i na koniec pocałować go w policzek. Nie ukrywam, że chciałabym, aby w tym momencie to on się na mnie rzucił, ale znając go nie wpadnie na to. Pamiętam jak było na naszej pierwszej imprezie w klubie, tańczyliśmy, gdy mu coś mówiłam do ucha to wręcz się wtulałam w niego a on? nic, nawet mnie nie objął, nie dotknął.
Zrobiło się między nami lepiej w momencie przypadkowego spotkania w autobusie, od tego czasu zaczęliśy znowu rozmawiać, Wychwytuje mnóstwo sytuacji które mogą świadczyć o tym, że mu zależy typu proponwał żebym z nim pojechała załatwić sprawę na mieście, jeśli jestem z dziewczynami, a chce się z nami skontaktować to dzwoni zawsze do mnie, ostatnio jak jechałam z nim i ze znajomymi pociągiem wyłożył swoje nogi na moje i tak jechaliśmy większość czasu, było to całkiem przyjemne więc nie protestowałam, a na drugi dzień na wspólnej imprezie położyłam się koło niego i po pewnym czasie miałam już głowę opartą o jego ramię.
Tylko, że po takim czasie znajomości naprawdę oczekiwałabym jakiegoś milowego postępu, bo taka gra w kotka i myszkę mnie już dawno zmęczyła. Z tego co mi wiadomo to nie miał gromady dziewczyn w swoim życiu, a ja nie miałam nigdy nikogo. Marzy mi się żeby poprostu kiedyś przycisnął mnie do ściany i zaczął całować ;D Co mam zrobić żeby go ośmielić do czegokolwiek?

[TmargoT]

Napisane przez Czeszka

Spędzamy razem ze znajomymi sylwestra. Mam bardzo odważny plan, doszłam do wniosku z koleżanką która z nami mieszka, że on jest poprostu nieśmiały tak jak ja i dlatego wszystko dzieje się tak wolno. Mam zamiar podczas składania sobie życzeń kiedy ja i on bd już trochę wstawieni najpierw go przytulić, potem złożyć życzenia prosto z serca patrząc mu głęboko w oczy i na koniec pocałować go w policzek. Nie ukrywam, że chciałabym, aby w tym momencie to on się na mnie rzucił, ale znając go nie wpadnie na to. Pamiętam jak było na naszej pierwszej imprezie w klubie, tańczyliśmy, gdy mu coś mówiłam do ucha to wręcz się wtulałam w niego a on? nic, nawet mnie nie objął, nie dotknął.
Zrobiło się między nami lepiej w momencie przypadkowego spotkania w autobusie, od tego czasu zaczęliśy znowu rozmawiać, Wychwytuje mnóstwo sytuacji które mogą świadczyć o tym, że mu zależy typu proponwał żebym z nim pojechała załatwić sprawę na mieście, jeśli jestem z dziewczynami, a chce się z nami skontaktować to dzwoni zawsze do mnie, ostatnio jak jechałam z nim i ze znajomymi pociągiem wyłożył swoje nogi na moje i tak jechaliśmy większość czasu, było to całkiem przyjemne więc nie protestowałam, a na drugi dzień na wspólnej imprezie położyłam się koło niego i po pewnym czasie miałam już głowę opartą o jego ramię.
Tylko, że po takim czasie znajomości naprawdę oczekiwałabym jakiegoś milowego postępu, bo taka gra w kotka i myszkę mnie już dawno zmęczyła. Z tego co mi wiadomo to nie miał gromady dziewczyn w swoim życiu, a ja nie miałam nigdy nikogo. Marzy mi się żeby poprostu kiedyś przycisnął mnie do ściany i zaczął całować ;D Co mam zrobić żeby go ośmielić do czegokolwiek?

sama go przycisnij do ściany i pocałuj.

albo ty zrobisz pierwszy krok,albo szukaj innego faceta