Granica między zaufaniem a naiwnością

[gazowane lody]

Tak mnie ostatnio naszły rozkminy jaka jest ta granica..
Jak Wam się wydaje?
Załóżmy, że ktoś jest po kilkuletnim związku gdzie partner zradzał..
I ta osoba wchodzi w nowy związek..
I czego może oczekiwać od partnera?
albo no ogólnie.. jest w związku.. i np czytając różne wątki widzę że zdania są podzielone co do tych spraw..
np jest sobie para gdzie chłopak znika na całą noc (niby że zabalował niby że miał drugą zmianę za kolegę w pracy.. ) nie dawał znaku życia a dziewczyna się denerwowała..
okazuje się że chłopak ma na przykład zablokowany telefon w sensie hasło na smsy itp..
według mnie "szperanie" w telefonie ukochanej osoby to nic złego.. jeżeli ktoś nie ma nic do ukrycia to się tak tym nie przejmuje..
kobieta zdadzona chciałaby mieć jakiś wgląd w smsy pocztę itp..
wiadomo istnieje coś takiego jak "korespondencja prywatna" ale czy rzeczywiście w związku to też powinno tak wyglądać że ja sobie ty sobie..
że "ja ufam mojemu misiaczkowi mimo że wychodzi gdzieś tam coś tam"?
z jednej strony "ufaj, nie zaglądaj do telefonu, niech misiaczek ma prawo do tajemnicy korespondencji bo inaczej to fuj"
z drugiej zaś jak widzę że misiaczek ma paraliż jak choćby dotknę jego telefon i widzę w nim hasła i tłumaczy że nie lubi jak ktoś mu grzebie w telefonie itp to coś mi ewidentnie śmierdzi..

Gdzie znajduje się granica między zaufaniem a naiwnością?

ja jakoś nigdy nie miałam nic do ukrycia przed facetami i jak mi przyszedł sms to często mówiłam coś w stylu "zobacz kto to i co chce.." a nie "nie dotykaj"

[Ljus]

Napisane przez gazowane lody

Tak mnie ostatnio naszły rozkminy jaka jest ta granica..
Jak Wam się wydaje?
Załóżmy, że ktoś jest po kilkuletnim związku gdzie partner zradzał..
I ta osoba wchodzi w nowy związek..
I czego może oczekiwać od partnera?
albo no ogólnie.. jest w związku.. i np czytając różne wątki widzę że zdania są podzielone co do tych spraw..
np jest sobie para gdzie chłopak znika na całą noc (niby że zabalował niby że miał drugą zmianę za kolegę w pracy.. ) nie dawał znaku życia a dziewczyna się denerwowała..
okazuje się że chłopak ma na przykład zablokowany telefon w sensie hasło na smsy itp..
według mnie "szperanie" w telefonie ukochanej osoby to nic złego.. jeżeli ktoś nie ma nic do ukrycia to się tak tym nie przejmuje..
kobieta zdadzona chciałaby mieć jakiś wgląd w smsy pocztę itp..
wiadomo istnieje coś takiego jak "korespondencja prywatna" ale czy rzeczywiście w związku to też powinno tak wyglądać że ja sobie ty sobie..
że "ja ufam mojemu misiaczkowi mimo że wychodzi gdzieś tam coś tam"?
z jednej strony "ufaj, nie zaglądaj do telefonu, niech misiaczek ma prawo do tajemnicy korespondencji bo inaczej to fuj"
z drugiej zaś jak widzę że misiaczek ma paraliż jak choćby dotknę jego telefon i widzę w nim hasła i tłumaczy że nie lubi jak ktoś mu grzebie w telefonie itp to coś mi ewidentnie śmierdzi..

Gdzie znajduje się granica między zaufaniem a naiwnością?

ja jakoś nigdy nie miałam nic do ukrycia przed facetami i jak mi przyszedł sms to często mówiłam coś w stylu "zobacz kto to i co chce.." a nie "nie dotykaj"

No bo sa po prostu różne rodzaje "misiaczków" Np mój chłopak dał mi wszystkie hasła do swoich maili, przyzwolenie na przeglądania poczty telefonu itp (nie na moją prośbę - sam) i to jest dla mnie wystarczającym powodem do tego żeby nie rzucać się dziko na jego telefon za każdym razem jak wyjdzie do łazienki
No ale są też przypadki że dziewczyny wybierają sobie same na własne życzenie facetów po których z góry widać że raczje na wierności się ten związek nie oprze. Wtedy naiwnością nie jest nie zaglądanie mu do smsów ale w ogóle bycie w tym związku :P

Wracając do tematu
Na początku na pewno trzeba dać kredyt zaufania. Inaczej się nie da - ciągła kontrola nie ma przecież sensu i jej brak nie jest naiwnością.
Co innych przypadków o których piszesz - kobieta zdradzona na pewno ma w tej kwestii sporo większe przyzwolenie na brak zaufania i podejrzliwość i to jest naturalne.
Z drugiej strony ja np uważam że nie jestem zdolna do wybaczenia zdrady. Ale jeśli ktoś decyduje się na to, świadomie, po przgadaniu sprawy (chodzi mi o racjonalną decyzję, nie - boję się być sama, nie puszczę go nigdy) to nie powinno na każdym kroku się tego wypominać - pokaż telefon czy znowu mnie nie zdradzasz. No bo tak się nie da żyć. Nie potrafię powiedzieć gdzie tu naiwność się zaczyna..

a gdyby chłopak oburzał się i krzyczał jak się zblżam do jego telefonu to już ewidentnie naiwnością byłoby myśleć - pewnie się boi o wyświetlacz

[835313362e9486e3c9442f08647b1f88dd16e422_65652de798c50]

Napisane przez gazowane lody

Tak mnie ostatnio naszły rozkminy jaka jest ta granica..
Jak Wam się wydaje?
Załóżmy, że ktoś jest po kilkuletnim związku gdzie partner zradzał..
I ta osoba wchodzi w nowy związek..
I czego może oczekiwać od partnera?
albo no ogólnie.. jest w związku.. i np czytając różne wątki widzę że zdania są podzielone co do tych spraw..
np jest sobie para gdzie chłopak znika na całą noc (niby że zabalował niby że miał drugą zmianę za kolegę w pracy.. ) nie dawał znaku życia a dziewczyna się denerwowała..
okazuje się że chłopak ma na przykład zablokowany telefon w sensie hasło na smsy itp..
według mnie "szperanie" w telefonie ukochanej osoby to nic złego.. jeżeli ktoś nie ma nic do ukrycia to się tak tym nie przejmuje..
kobieta zdadzona chciałaby mieć jakiś wgląd w smsy pocztę itp..
wiadomo istnieje coś takiego jak "korespondencja prywatna" ale czy rzeczywiście w związku to też powinno tak wyglądać że ja sobie ty sobie..
że "ja ufam mojemu misiaczkowi mimo że wychodzi gdzieś tam coś tam"?
z jednej strony "ufaj, nie zaglądaj do telefonu, niech misiaczek ma prawo do tajemnicy korespondencji bo inaczej to fuj"
z drugiej zaś jak widzę że misiaczek ma paraliż jak choćby dotknę jego telefon i widzę w nim hasła i tłumaczy że nie lubi jak ktoś mu grzebie w telefonie itp to coś mi ewidentnie śmierdzi..

Gdzie znajduje się granica między zaufaniem a naiwnością?

ja jakoś nigdy nie miałam nic do ukrycia przed facetami i jak mi przyszedł sms to często mówiłam coś w stylu "zobacz kto to i co chce.." a nie "nie dotykaj"

Ja nie lubię jak ktoś dotyka mojego telefonu. Ani mojego laptopa. Mój chłopak niby ma dostęp do wszystkiego, jak chce, ale po prostu nie lubię. Nie dlatego, że mam coś do ukrycia. Po prostu uważam, że to by było nie fair np. wobec osób z którymi piszę. Ja bym nie chciała żeby chłopacy moich koleżanek czytali moje smsy do nich. Po związku nie staje się jednością. Każdy człowiek to odrębna jednostka mimo wszystko i ma prawo do własnych spraw i prywatności. Jak facet będzie chciał - to i tak zdradzi. Pilnowanie jego telefonu, maili nic nie zmieni.

I po prostu najzwyczajniej w świecie nie lubię. Ba! Nie lubię nawet, jak ludzie sprawdzają godzinę na moim telefonie. Po prostu nie i już.

Mi osobiście sprawdzanie telefonu po zdradzie by nic nie pomogło. Bo co to, tak trudno usunąć smsy? Kupić inny telefon? Dzwonić do kogoś, a potem usuwać rozmowę? To, że ktoś ma czysty telefon, nie wróciłby mi zaufania do kogoś, ani nie sprawiłby, że czułabym się lepiej.

[Dotka90]

Napisane przez gazowane lody

Tak mnie ostatnio naszły rozkminy jaka jest ta granica..
Jak Wam się wydaje?
Załóżmy, że ktoś jest po kilkuletnim związku gdzie partner zradzał..
I ta osoba wchodzi w nowy związek..
I czego może oczekiwać od partnera?
albo no ogólnie.. jest w związku.. i np czytając różne wątki widzę że zdania są podzielone co do tych spraw..
np jest sobie para gdzie chłopak znika na całą noc (niby że zabalował niby że miał drugą zmianę za kolegę w pracy.. ) nie dawał znaku życia a dziewczyna się denerwowała..
okazuje się że chłopak ma na przykład zablokowany telefon w sensie hasło na smsy itp..
według mnie "szperanie" w telefonie ukochanej osoby to nic złego.. jeżeli ktoś nie ma nic do ukrycia to się tak tym nie przejmuje..
kobieta zdadzona chciałaby mieć jakiś wgląd w smsy pocztę itp..
wiadomo istnieje coś takiego jak "korespondencja prywatna" ale czy rzeczywiście w związku to też powinno tak wyglądać że ja sobie ty sobie..
że "ja ufam mojemu misiaczkowi mimo że wychodzi gdzieś tam coś tam"?
z jednej strony "ufaj, nie zaglądaj do telefonu, niech misiaczek ma prawo do tajemnicy korespondencji bo inaczej to fuj"
z drugiej zaś jak widzę że misiaczek ma paraliż jak choćby dotknę jego telefon i widzę w nim hasła i tłumaczy że nie lubi jak ktoś mu grzebie w telefonie itp to coś mi ewidentnie śmierdzi..

Gdzie znajduje się granica między zaufaniem a naiwnością?

ja jakoś nigdy nie miałam nic do ukrycia przed facetami i jak mi przyszedł sms to często mówiłam coś w stylu "zobacz kto to i co chce.." a nie "nie dotykaj"

Moim zdaniem grzebanie w telefonie jest wybaczalne tylko w 1 przypadku: kiedy ktoś faktycznie podejrzewa, że jest zdradzany i ma REALNE powody, żeby tak myśleć. Ok, wtedy uważam, że to jest 'cel wyższy' i można sprawdzić, czy się jest robionym w bambuko.

Natomiast nie popieram 'profilaktycznego' sprawdzania telefonu. A już kompletną abstrakcją są dla mnie w związkach takie akcje, jakie często są opisywane na Intymnym: wraca sobie człowiek grzecznie do domu po pracy, zmęczony, wytyrany, a tu misiaczek zarządza Dzień Sprawdzania Telefonu Albo robi tak CODZIENNIE
Czułabym się jak jakiś śmieć, ciągle inwigilowany i kontrolowany.

Co do Twojego pytania o tajemnicę korespondencji, czy to powinno wyglądać tak, że 'ja sobie, Ty sobie'? TAK.
Chociażby dlatego, że jeżeli np. przyjaciółka pisze do MNIE z jakimś bardzo prywatnym, delikatnym problemem, to ona pisze do MNIE, a nie do MNIE i mojego misiaczka. Ja nie chciałabym pisać o delikatnych rzeczach do przyjaciółki, a ona pokazywałaby to misiaczkowi, koleżance i jeszcze sąsiadowi może.
Prywatność, to prywatność. Poza tym, może ktoś ma akurat chęć ponarzekać sobie na swojego misiaczka do koleżanki i co? Misiaczek przeczyta i będzie dym. A ja nie uważam, że to coś złego, takie narzekanie. Ot, każdy ma gorszy dzień, każdego może ktoś zdenerwowac, to komu można narzekać na własnego chłopa, jak nie przyjaciółce?
Poza tym, w złości piszemy różne rzeczy. Mogę opisać sytuację tak, że osoba czytająca (patrz misiaczek) odbierze to w sposób bardzo dokładny, dotknie go to, będzie mu przykro, obrazi się itepe. I po co to?

Moim zdaniem związek nie oznacza, że dwie osoby łączą się nieodwracalnie ze sobą i tworzą jakiś jeden organizm. Nadal każdy ma swój telefon, swojego maila, tylko swoich znajomych, swoje sprawy.

Nie ukrywam niczego w związku, więc nie mam takich problemów, ale nie chciałabym być tak sprawdzana i inwigilowana jak niektóre laski na Intymnym. Dla mnie to chore i po pierwszej takiej akcji bym uciekła od takiego faceta.

Bo istnieje jeszcze coś takiego jak ZAUFANIE (przynajmniej w niektórych związkach).

[Kfiatuszek1987]

A ja powiem tak jak ktoś ma zdradzić i chce to zrobić to zdradzi i może być tak że się nikt nie dowie. I nie pomoże przeglądanie maili, czytanie smsów, wchodzenie na konta portali społecznościowych itd. No bo czy nie można mieć kilki maili? Czy nie można ustawić w telefonie filtrów połączeń albo mieć kilka kont na portalach?
Osobiście nie lubie jak ktoś grzebie w moim telefonie i nie chciałabym żeby ktoś czytał moich maili. Nie dlatego że mam coś do ukrycia ale dlatego że pomimo że jestem żoną jestem przede wszystkim człowiekiem i należy mi się trochę prywatności. Nie chciałabym żeby mój mąż np czytał smsy które piszę do przyjaciółki w których ona mi się żali na coś.
W zasadzie to zgadzam się z wypowiedzią Dotka90

[Kadin_]

Bez zaufania nie ma związku. ALE jeśli ktoś żył kilka lat w "szczęśliwym" związku po czym okazuje się, że był zdradzany od kilku lat to zawsze w sercu będzie miał cień niepewności, cień strachu.
Byłam zdradzona i okłamywana przez 3 facetów - żeby było śmiesznej, jeden po drugim. Następny miał cięzkie zadanie, żebym mu zaufała i wierzyła, ale udało się. Jesteśmy razem ponad 5 lat i nie wiem co to znaczy kontrolowanie, niepewność, strach o zdradę.

[kuki9]

Jasne, że jak ma zdradzić to zdradzi.Nie ma mocnych.

Ale serio uważacie, że kurczowe trzymanie telefonu przy tyłku i zahasłowanie go to jest taki świetny objaw zaufania partnerce?Dla mnie to mocno podejrzane.

[Ilsa Lund]

nie wiem, ja hasła itd. mam ale komórki raczej mi nie wolno dotykać (nic tam nie ma; po prostu każdą komórkę psuję i upuszczam )

[Kadin_]

Napisane przez kuki9

Jasne, że jak ma zdradzić to zdradzi.Nie ma mocnych.

Ale serio uważacie, że kurczowe trzymanie telefonu przy tyłku i zahasłowanie go to jest taki świetny objaw zaufania partnerce?Dla mnie to mocno podejrzane.

Nigdy nie miałam hasła w tel. Tz też nie

[Kretka666]

Napisane przez Dotka90

Moim zdaniem grzebanie w telefonie jest wybaczalne tylko w 1 przypadku: kiedy ktoś faktycznie podejrzewa, że jest zdradzany i ma REALNE powody, żeby tak myśleć. Ok, wtedy uważam, że to jest 'cel wyższy' i można sprawdzić, czy się jest robionym w bambuko.

Natomiast nie popieram 'profilaktycznego' sprawdzania telefonu. A już kompletną abstrakcją są dla mnie w związkach takie akcje, jakie często są opisywane na Intymnym: wraca sobie człowiek grzecznie do domu po pracy, zmęczony, wytyrany, a tu misiaczek zarządza Dzień Sprawdzania Telefonu Albo robi tak CODZIENNIE
Czułabym się jak jakiś śmieć, ciągle inwigilowany i kontrolowany.

Co do Twojego pytania o tajemnicę korespondencji, czy to powinno wyglądać tak, że 'ja sobie, Ty sobie'? TAK.
Chociażby dlatego, że jeżeli np. przyjaciółka pisze do MNIE z jakimś bardzo prywatnym, delikatnym problemem, to ona pisze do MNIE, a nie do MNIE i mojego misiaczka. Ja nie chciałabym pisać o delikatnych rzeczach do przyjaciółki, a ona pokazywałaby to misiaczkowi, koleżance i jeszcze sąsiadowi może.
Prywatność, to prywatność. Poza tym, może ktoś ma akurat chęć ponarzekać sobie na swojego misiaczka do koleżanki i co? Misiaczek przeczyta i będzie dym. A ja nie uważam, że to coś złego, takie narzekanie. Ot, każdy ma gorszy dzień, każdego może ktoś zdenerwowac, to komu można narzekać na własnego chłopa, jak nie przyjaciółce?
Poza tym, w złości piszemy różne rzeczy. Mogę opisać sytuację tak, że osoba czytająca (patrz misiaczek) odbierze to w sposób bardzo dokładny, dotknie go to, będzie mu przykro, obrazi się itepe. I po co to?

Moim zdaniem związek nie oznacza, że dwie osoby łączą się nieodwracalnie ze sobą i tworzą jakiś jeden organizm. Nadal każdy ma swój telefon, swojego maila, tylko swoich znajomych, swoje sprawy.

Nie ukrywam niczego w związku, więc nie mam takich problemów, ale nie chciałabym być tak sprawdzana i inwigilowana jak niektóre laski na Intymnym. Dla mnie to chore i po pierwszej takiej akcji bym uciekła od takiego faceta.

Bo istnieje jeszcze coś takiego jak ZAUFANIE (przynajmniej w niektórych związkach).

Jak dla mnie poważnych spraw nie załatwia się przez SMSy i tak ich sama nie załatwiam. Nie mam problemu żeby mój TŻ przeczytał jakiegoś SMSa jeśli ja jestem np. zajęta, a chcę wiedzieć co kto napisał. Może dlatego, że nie mam przyjaciółeczek, które do mnie pisują ze zmartwieniami i problemami (na szczęście)? I nie ma obawy, że coś intymnego z życia znajomych przejdzie do wiedzy TŻ-ta. Z drugiej strony mamy większość wspólnych znajomych, więc zwykle jak ja coś wiem to on też. A narzekam na TŻ-ta do niego samego, a nie po ludziach na mieście, więc nawet jakby już coś hipotetycznie przeczytał z mojego narzekania to raczej foszka by nie strzelił, a wiedział co jest grane Wszystko zależy od stosunków między ludźmi. Ja traktuję TŻ-ta jak najlepszego przyjaciela i jemu się zwierzam z problemów, narzekam. Dzięki temu wyjaśniamy sobie sprawy między nami, a nie płaczę w ramię kogoś innego, a wracam do domu i dalej jest tak samo źle. Poza nim mam jednego przyjaciela i jemu też mogę się pozwierzać, oboje możemy. Ale jakoś nie biegam do niego z każdą duperelą, bo nie na tym dla mnie polega przyjaźń. Dlatego chyba nie przyjaźnię się z kobietami.
A jeśli komuś nie pasuje to, że mój facet może przeczytać czyjeś wypociny? Niech nie pisze do mnie z takimi sprawami, a mówi mi je w twarz lub zadzwoni, tak się ważne sprawy załatwia Moi znajomi wiedzą jaki mam stosunek do smsowych "poważnych problemów".

Jednak za inwigilacją nie jestem i nie czułabym się dobrze jakby facet przeglądał historię moich smsów / maile w skrzynce bez konkretnego powodu. Ok, mamy swoje hasła, możemy macać swoje telefony, swoje konta w sieci, wszystko, ale namiętnie się tego nie robi. Jak jest jakaś sprawa, coś trza sprawdzić lub ja chcę coś przez niego sprawdzić, bo nie mam dostępu do kompa na przykład. Ale tak sobie z nudów siedzieć i przeglądać to nienormalne. Mamy do siebie zaufanie i nie ma potrzeby szukania na siebie czegoś. Poza tym mamy tak mało znajomych z którymi utrzymujemy stały kontakt, tak mało kontaktów międzyludzkich nawiązujemy w ciągu dnia i aspołecznimy się, że jak widziałam jego maila jak sprawdzał to sam spam był

[ulinkaaa]

Mój tż nie ma tajemnic, ja przed nim też nie. Telefon leży i jego i mój w pokoju, ale chyba by mi ręka uschła, gdybym mu zaczeła go przeglądać.

Oczywiście, gdybym widziała jakieś dziwne zachowanie z jego strony, trzymanie komórki przy tyłku czy w ogóle gdyby kiedykolwiek zawiódł moje zaufanie, to może miałabym wątpliwości, ale uważam, że bez zaufania nie ma związku.

[kennedy]

Szczerze to nie nie wiem czy znam osobe ktora mialaby smsy na haslo itd... dziwne to bardzo.

[Dotka90]

Napisane przez Kretka666

Jak dla mnie poważnych spraw nie załatwia się przez SMSy i tak ich sama nie załatwiam. Nie mam problemu żeby mój TŻ przeczytał jakiegoś SMSa jeśli ja jestem np. zajęta, a chcę wiedzieć co kto napisał. Może dlatego, że nie mam przyjaciółeczek, które do mnie pisują ze zmartwieniami i problemami (na szczęście)? I nie ma obawy, że coś intymnego z życia znajomych przejdzie do wiedzy TŻ-ta. Z drugiej strony mamy większość wspólnych znajomych, więc zwykle jak ja coś wiem to on też. A narzekam na TŻ-ta do niego samego, a nie po ludziach na mieście, więc nawet jakby już coś hipotetycznie przeczytał z mojego narzekania to raczej foszka by nie strzelił, a wiedział co jest grane Wszystko zależy od stosunków między ludźmi. Ja traktuję TŻ-ta jak najlepszego przyjaciela i jemu się zwierzam z problemów, narzekam. Dzięki temu wyjaśniamy sobie sprawy między nami, a nie płaczę w ramię kogoś innego, a wracam do domu i dalej jest tak samo źle. Poza nim mam jednego przyjaciela i jemu też mogę się pozwierzać, oboje możemy. Ale jakoś nie biegam do niego z każdą duperelą, bo nie na tym dla mnie polega przyjaźń. Dlatego chyba nie przyjaźnię się z kobietami.
A jeśli komuś nie pasuje to, że mój facet może przeczytać czyjeś wypociny? Niech nie pisze do mnie z takimi sprawami, a mówi mi je w twarz lub zadzwoni, tak się ważne sprawy załatwia Moi znajomi wiedzą jaki mam stosunek do smsowych "poważnych problemów".

Jednak za inwigilacją nie jestem i nie czułabym się dobrze jakby facet przeglądał historię moich smsów / maile w skrzynce bez konkretnego powodu. Ok, mamy swoje hasła, możemy macać swoje telefony, swoje konta w sieci, wszystko, ale namiętnie się tego nie robi. Jak jest jakaś sprawa, coś trza sprawdzić lub ja chcę coś przez niego sprawdzić, bo nie mam dostępu do kompa na przykład. Ale tak sobie z nudów siedzieć i przeglądać to nienormalne. Mamy do siebie zaufanie i nie ma potrzeby szukania na siebie czegoś. Poza tym mamy tak mało znajomych z którymi utrzymujemy stały kontakt, tak mało kontaktów międzyludzkich nawiązujemy w ciągu dnia i aspołecznimy się, że jak widziałam jego maila jak sprawdzał to sam spam był

Wiesz, to że Ty nie masz przyjaciół, nie znaczy, że każdy tak ma.
I cóż, ja (i wiele osób mi znanych), czasem żalą się w smsie na to, czy tamto. Nie zawsze jest czas na rozmowę telefoniczną, nie mówiąc o spotkaniu.
Co do narzekania na faceta, ja się nikomu OBCEMU w ramię nie wypłakuję, to po pierwsze. Każdy problem mamy przegadany i rozwiązany. Co nie znaczy, że nie mogę się wkurzyć na niego, tak samo jak wkurzam się na mamę, czy koleżankę w pracy.
I owszem, zwierzam się TŻtowi, ale nie znaczy to, że nie chcę o tym samym opowiedzieć jednej czy drugiej przyjaciółce, kumplowi itd.

[Darkoz]

Napisane przez gazowane lody

z drugiej zaś jak widzę że misiaczek ma paraliż jak choćby dotknę jego telefon i widzę w nim hasła i tłumaczy że nie lubi jak ktoś mu grzebie w telefonie itp to coś mi ewidentnie śmierdzi..

Ja też nie lubię. Dziwnie bym się czuła, gdyby ktoś chciał czytać moje wiadomości. Może jeszcze trzeba śledzić faceta, gdy idzie na spotkanie z kumplami, bo przecież nie ma nic do ukrycia?

[Ostre wasabi]

Z moim amantem nie przeglądamy sobie telefonów. Kiedyś powiedziałam mu wprost, że z szacunku do moich przykrych doświadczeń i do mnie samej - jeśli poczuje, że ja to nie ta JA do końca życia, to zanim zacznie moczyć u innej to ma mnie rzucić a nie robić ze mnie idiotki przed mną samą i innymi ludźmi