Mam doła...

[cashmiere]

Od jakiegoś czasu wszystko wydaje mi się bezsensu... Niby wszystko jest okej, ale jakoś nie mam powodów do radości itp. Studiuję zaocznie, a oprócz tego pracuję na pół etatu, ale w sumie też mnie wkurza ta praca, bo muszę chodzić na zastępstwa ciągle gdzieś, więc nie mogę sobie planować, że np. w ten dzień wyjdę ze znajomymi itp bo zawsze mi coś wypadnie, że z tego jest klapa... Sama mieszkam na stancji, tzn sama w pokoju, obok mnie jedna osoba, ale z nią nie mam dobrego kontaktu. Już mnie to wszystko przytłacza, chciałabym znaleźć lepszą pracę, ale z tym ciężko, a najbardziej przygnębia mnie to, że nie mam nawet z kim pogadać, wypić herbatki itp. Do domu wracam rzadko, ponieważ, mam trochę kilometrów, a w weekendy mam albo studia albo pracę. Ciężki los, nie wiem za co mam się zabrać aby poprawić ten mój los, by było jakoś lepiej, fajniej, bym mogła się cieszyć życiem..

[poshh]

nie masz żadnych znajomych ze studiów, których lubisz? spróbuj pozawierać nowe znajomości, rozkręcić to życie towarzyskie, bo to chyba to zostawienie samej sobie Cię przytłacza.

[cashmiere]

Z racji takiej, że to są studia zaoczne, ludzie są tam z różnych miast, a każdy wiadomo ma swoje życie. Z jedną się 'niby' najbardziej koleguje, ale nigdy nie mogę na nią liczyć, już wiele razy chciałam się spotkać, to wciąż ma inne plany, co chwile z innymi chłopakami się spotyka, więc nie ma szans jak na razie z kimś ze studiów się zakolegować..

[Clemence]

a jakies pasje?
znajdz sobie cos,co mozesz porobic jak wrocic do domu.

Ja pamietam jak sie wciągnęłam w jeden serial

PS:ale troche to prawda,praca, szkola dom.. Trochę tak życie wygląda.
Chociaż warto wyznaczyć sobie cel do którego dążysz,np wyjazd zagranicę.
Wtedy będzie trochę lepiej,bo bedziesz miała coś ,co chcesz osiągnać

[Disy]

A gdybyś zapisała się na siłownię/fitness/taniec/kurs językowy? Albo wolontariat? Zawsze to jakieś zajęcie+możesz poznać nowych ludzi

[szatanica1989]

Zdradzę Ci sekret - siedzenie na tyłku i narzekanie niczego nie zmieni.
Przechodziłam ten etap, ale szybko doszłam do wniosku, że jeżeli tkwię w czarnej , to tylko dlatego, że nic z tym nie robię. Nie podoba się praca? Poszukaj innej. Wysyłaj CV, do skutku. Nie podoba się stancja? Znajdź inną. Brakuje Ci znajomych? Rusz tyłek, poszukaj znajomych - na wizażu są wątki, laski z konkretnych miast szukają przyjaciółek, koleżanek. To jest do zrobienia, musisz tylko zmienić myślenie i zacząć działać.

[8c5e47fe6e48fd89bc9c227f1239fe5b9f79e095_5edd71729ccf0]

Dziewczyny wyzej maja racje. Musisz wziasc sie w garsc i zaktywizowac. A wolontariat to ciekawa opcja

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Od razu, po paru zdaniach, domyśliłam się, jaki masz problem. To, co zdecydowanie musisz zacząć robić, to wychodzenie do ludzi. Spokojnie, wszystko się ułoży, zobaczysz! Potrzeba tylko trochę czasu, cierpliwości, niezrażania się na początku i odwagi

Możesz chodzić na wykłady na studia dzienne, na ten sam rocznik. Poznasz nowych ludzi i będziesz lepiej przygotowana do egzaminów
Możesz w dni powszednie chodzić do czytelni na swoim wydziale, tam się uczyć i czytać książki. Jadać na wydziale drugie śniadania itp. Będzie mnóstwo naturalnych okazji do przebywania i rozmawiania z ludźmi.
Możesz chodzić na spotkania kół naukowych różnych wydziałów, zwykle odbywają się popołudniami, wieczorami, więc jeśli pracujesz, na któreś dasz radę chodzić. Tam to dopiero poznasz dobrze ciekawych, otwartych ludzi.

Też zaczęłam w tym roku studia zaoczne, też na początku czułam się wręcz głupio, całkiem sama i tak dalej. Ale najpierw jakoś zaczęłam trochę rozmawiać z jedną dziewczyną, potem okazało się, że ona zna jeszcze jedną dziewczynę, i teraz siedzimy na wykładach i rozmawiamy we trzy

Kiedy indziej czekałam na korytarzu na dyżur jednego profesora, bo chciałam się wypisać z listy na egzamin zerowy. Obok stało dwóch chłopaków, więc zapytałam ich, czy też czekają na ten dyżur, i czy chcą się wypisać z zerówki tak jak ja. Okazało się, że tak, więc zaczęliśmy rozmawiać o profesorze, o egzaminie. Teraz mówimy sobie cześć, wymieniamy się notatkami i podtrzymujemy kontakt.

Kiedy indziej szłam korytarzem i zobaczyłam dziewczynę w ślicznych czerwonych butach. Szukam takich od pół roku, więc pomyślałam: raz kozie śmierć, i podeszłam. Powiedziałam jej, że ma fajne buty, dokładnie takich szukam, i czy mogłaby mi może powiedzieć, gdzie je kupiła. Była bardzo zaskoczona, dziękowała mi za zwrócenie uwagi na taki szczegół, podała dokładny adres sklepu i chyba piętnaście minut stałyśmy na korytarzu i rozmawiałyśmy o różnych rzeczach.

Widzisz, jakie to proste? I nie wymaga niczego nadzwyczajnego Naprawdę, małymi kroczkami odbudujesz sobie sieć znajomych, wierz mi na słowo! Oczywiście nie wszystkie takie rozmowy przerodzą się w coś więcej, ale ja po pół roku zorientowałam się, że mam już kilka naprawdę bliskich osób, których parę miesięcy temu jeszcze nawet nie znałam. I bardzo głęboko wierzę, że Ty też jesteś na dobrej drodze, żeby tak mieć

Poza tym, widzisz, samo pisanie na forum bardzo pomaga. Ja mieszkam całkiem sama, bo nie mam rodziców ani rodzeństwa. Choćby nie wiem, ilu przyjaciół się miało, samotności w długie, zimowe wieczory się nie przeskoczy, to zawsze będzie przykre. Ale jeśli studiujesz, pracujesz, masz ludzi wokół siebie (bo masz, tylko jeszcze ich o końca nie widzisz), to znaczy, że jest po co się uczyć, jest po co brać kąpiele, szykować ubrania, pakować się, kłaść spać... I są fora internetowe, seriale (też kocham, Clemence!!! ), gazety, filmy... I te wieczory jakoś mijają
Mówię Ci, wychodź do ludzi, gdzie się da, jak się da, tak często, jak się da. Efektów nie ma od razu, na to potrzeba bardzo dużo cierpliwości, ale te efekty zawsze prędzej czy później są, jeśli jest się tak fajną, normalną osobą jak Ty

Trzymaj się

---------- Dopisano o 23:39 ---------- Poprzedni post napisano o 23:37 ----------

[1=8c5e47fe6e48fd89bc9c227 f1239fe5b9f79e095_5edd717 29ccf0;38875378]Dziewczyny wyzej maja racje. Musisz wziasc sie w garsc i zaktywizowac. A wolontariat to ciekawa opcja [/QUOTE]


Och, to jest genialne! Sama działam w takiej organizacji, naprawdę jak się komuś chociaż raz pomoże, to człowiek myśli: "kurcze, może i nie mam faceta, może nie mam stu znajomych, którzy codziennie zapraszają mnie na imprezy, ale moje życie ma sens!" Spróbować naprawdę warto!

[Pola1974]

Napisane przez cashmiere

Od jakiegoś czasu wszystko wydaje mi się bezsensu... Niby wszystko jest okej, ale jakoś nie mam powodów do radości itp. Studiuję zaocznie, a oprócz tego pracuję na pół etatu, ale w sumie też mnie wkurza ta praca, bo muszę chodzić na zastępstwa ciągle gdzieś, więc nie mogę sobie planować, że np. w ten dzień wyjdę ze znajomymi itp bo zawsze mi coś wypadnie, że z tego jest klapa... Sama mieszkam na stancji, tzn sama w pokoju, obok mnie jedna osoba, ale z nią nie mam dobrego kontaktu. Już mnie to wszystko przytłacza, chciałabym znaleźć lepszą pracę, ale z tym ciężko, a najbardziej przygnębia mnie to, że nie mam nawet z kim pogadać, wypić herbatki itp. Do domu wracam rzadko, ponieważ, mam trochę kilometrów, a w weekendy mam albo studia albo pracę. Ciężki los, nie wiem za co mam się zabrać aby poprawić ten mój los, by było jakoś lepiej, fajniej, bym mogła się cieszyć życiem..

Każdy z nas boryka się z jakimiś problemami. Ma doły i wąwozy . A u niektórych występuje Kanion Kolorado .
Doskonale Cię rozumiem, ale użalanie się nad sobą i brak pomysłu na własne życie niczego nie zmieni. Wszystko w Twoich rękach.
Zmień fryzurę, zrób sobie makijaż, wyjdź do SPA. Może również "znajdzie się" odpowiedni mężczyzna, który Cię doceni i zaakceptuje czas na spotkania. Trzeba tylko uchylić furtkę .
Wiem, że znalezienie fajnej pracy graniczy z cudem, ale trzeba próbować. Od samego mówienia nic się nie zmieni.
Powodzenia .

[apows]

Napisane przez cashmiere

Od jakiegoś czasu wszystko wydaje mi się bezsensu... Niby wszystko jest okej, ale jakoś nie mam powodów do radości itp. Studiuję zaocznie, a oprócz tego pracuję na pół etatu, ale w sumie też mnie wkurza ta praca, bo muszę chodzić na zastępstwa ciągle gdzieś, więc nie mogę sobie planować, że np. w ten dzień wyjdę ze znajomymi itp bo zawsze mi coś wypadnie, że z tego jest klapa... Sama mieszkam na stancji, tzn sama w pokoju, obok mnie jedna osoba, ale z nią nie mam dobrego kontaktu. Już mnie to wszystko przytłacza, chciałabym znaleźć lepszą pracę, ale z tym ciężko, a najbardziej przygnębia mnie to, że nie mam nawet z kim pogadać, wypić herbatki itp. Do domu wracam rzadko, ponieważ, mam trochę kilometrów, a w weekendy mam albo studia albo pracę. Ciężki los, nie wiem za co mam się zabrać aby poprawić ten mój los, by było jakoś lepiej, fajniej, bym mogła się cieszyć życiem..

Na studiach nie znalazłaś przyjaciół, z którymi mogłabyś pogadać? Nie wiem co Ci poradzic. Wydaje mi sie, że nie masz tak źle. Troszkę wyolbrzymiasz. Studiujesz, pracujesz, no chyba powody do radości są i to nie byle jakie. Udaj się do psychologa.

[Khanna]

Hmmm.... Mam kilka pomysłów
1. Może zamień stancję na typowe mieszkanie studenckie? Sama mieszkałam na stancji i czułam się trochę samotna, odkąd mieszkam z 3 dziewczynami zawsze jest się do kogo odezwać.
2. Poszukaj jakiejś innej pracy.
3. Może zapisz się na siłownię, na jakieś zajęcia grupowe- zumba, aerobik, salsa, w klubach fitness jest duży wybór.
4. Udzielaj się na forum, to tworzy pewną więź, wizaz.pl
5. Może jakiś kurs językowy? Jakieś szkolenie?
6. A co myślisz o puzzlach? :P
7. Może zacznij zwiedzać swoją okolicę? Ja w tym roku postanowiłam, że zwiedzę najciekawsze zakątki województwa.
8. Albo poszukaj jakiejś wizażanki na wątku spotkaniowym, dziewczyny chętnie chcą się spotykać

Tak naprawdę jest mnóstwo możliwości i tylko od Ciebie zależy, czy z nich skorzystasz