Jak odzyskać chłopaka?

[RosaJules]

Hej Kochane!
Mam problem. Nie wiem co powinnam zrobić.
Dwa lata temu poznałam Mariusza, kuzyna mojej (już byłej) przyjaciółki. Od razu się polubilismy. Spodobała mu się. Po roku znajomości postanowiłam dać mu szansę i zostaliśmy parą. Był to cudownie spędzony czas. Po powrocie z wakacji doszłam do wniosku, że go nie kocham i zerwałam po dwóch i pół miesiącach związku. Po zerwaniu nie utrzymywalismy zbytnio kontaktu, jednak wspólni znajomi zorganizowali spotkanie. Wtedy "odnowiliśmy" kontakt. Byliśmy przyjaciółmi. Wiedziałam, że nadal mnie kocha. Z czasem zaczęło dochodzić między nami do bliższych relacji niż tylko przyjaciele. Starałam się twierdzić że jest dla mnie jak brat. Za każdym razem kiedy chciał abyśmy wrócili do siebie odmawiałam. Bałam się zaryzykować ponownie. Podczas spotkania u znajomego wypił za dużo i zaczął wyznawać mi miłości oraz płakać. Pod wpływem emocji sama zaczęłam płakać i po raz pierwszy powiedziałam, że go kocham. Mimo tego nie chciałam do niego wracać. Bałam się że gdy się rozstaniemy stracę go. W dzień rocznicy naszego poznania oraz rozpoczęcia związku doszło między nami do pocałunku, po czym zaczęłam płakać i przepraszać, że nie mogę do niego wrócić, chociaż chciałam. Potem wyjechał na kilka dni na drogi koniec Polski do pracy. Tęsknią za nim jednak nie chciałam się do tego przyznać. Po powrocie gdy się spotkaliśmy próbował mnie pocałować jednak ja znów go odtraciłam. Dwa dni później w sklepie przy pierścionkach zaczęliśmy rozmowę o oswiadczynach. Powiedziałam, że nie jest na tyle szalony by przedemną klękać, jednak on był gotowy to zrobić. Obawiając się co się stanie zakończyła temat i poszliśmy dalej. Wieczorem pojechał do znajomej na ogródek. Po spotkaniu dostałam wiadomość, że są razem. Zabolało mnie to a łzy popłynie automatycznie. Następnego dnia cały czas płakałam, nic nie jadłam I nie miałam ochoty na kontakt z ludźmi. Zdałam sobie sprawę z tego, że go kocham. Przez kolejne dni praktycznie codziennie płakałam gdy o nim myślałam. Wkońcu przez pomyłkę do niego napisalam i zaczęliśmy rozmawiać. Wyznała mu wszystko. Powiedziałam, że nie raz chciałam go pocałować,zastanawialam się nad powrotem jednak bałam się go stracić, on tylko napisał, że trochę za późno bo teraz kogoś ma ale nie chce tracić ze mną kontaktu. Gdy po tygodniu się spotkaliśmy w pracy rozplakalam się i zaczęłam go przepraszać po czym wyszłam. Teraz czyje się trochę lepiej jednak nadal mnie to boli. Nasz kontakt jest minimalny.
Wiem, że nadal mnie kocha jednak jest zauroczony nową dziewczyną. Boli mnie to wszystko ale jednocześnie chce jego szczęścia.
Co powinnam zrobić?

Mam nadzieję, że wyjaśniam to w zrozumiały sposób. W razie jakichkolwiek niejasności pytajcie.

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

Niezła historia na melodramat.

[michal321]

To chyba streszczenie któregoś z odcinków mody na sukces.
Możesz powiedzieć którego ? Bo nie mogę sobie przypomnieć

[Hank_Moody]

XDDDDD powinnaś pójść do psychiatry, daj temu biednemu facetowi spokój


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[201803290936]

Napisane przez RosaJules

Hej Kochane!
Mam problem. Nie wiem co powinnam zrobić.
Dwa lata temu poznałam Mariusza, kuzyna mojej (już byłej) przyjaciółki. Od razu się polubilismy. Spodobała mu się. Po roku znajomości postanowiłam dać mu szansę i zostaliśmy parą. Był to cudownie spędzony czas. Po powrocie z wakacji doszłam do wniosku, że go nie kocham i zerwałam po dwóch i pół miesiącach związku. Po zerwaniu nie utrzymywalismy zbytnio kontaktu, jednak wspólni znajomi zorganizowali spotkanie. Wtedy "odnowiliśmy" kontakt. Byliśmy przyjaciółmi. Wiedziałam, że nadal mnie kocha. Z czasem zaczęło dochodzić między nami do bliższych relacji niż tylko przyjaciele. Starałam się twierdzić że jest dla mnie jak brat. Za każdym razem kiedy chciał abyśmy wrócili do siebie odmawiałam. Bałam się zaryzykować ponownie. Podczas spotkania u znajomego wypił za dużo i zaczął wyznawać mi miłości oraz płakać. Pod wpływem emocji sama zaczęłam płakać i po raz pierwszy powiedziałam, że go kocham. Mimo tego nie chciałam do niego wracać. Bałam się że gdy się rozstaniemy stracę go. W dzień rocznicy naszego poznania oraz rozpoczęcia związku doszło między nami do pocałunku, po czym zaczęłam płakać i przepraszać, że nie mogę do niego wrócić, chociaż chciałam. Potem wyjechał na kilka dni na drogi koniec Polski do pracy. Tęsknią za nim jednak nie chciałam się do tego przyznać. Po powrocie gdy się spotkaliśmy próbował mnie pocałować jednak ja znów go odtraciłam. Dwa dni później w sklepie przy pierścionkach zaczęliśmy rozmowę o oswiadczynach. Powiedziałam, że nie jest na tyle szalony by przedemną klękać, jednak on był gotowy to zrobić. Obawiając się co się stanie zakończyła temat i poszliśmy dalej. Wieczorem pojechał do znajomej na ogródek. Po spotkaniu dostałam wiadomość, że są razem. Zabolało mnie to a łzy popłynie automatycznie. Następnego dnia cały czas płakałam, nic nie jadłam I nie miałam ochoty na kontakt z ludźmi. Zdałam sobie sprawę z tego, że go kocham. Przez kolejne dni praktycznie codziennie płakałam gdy o nim myślałam. Wkońcu przez pomyłkę do niego napisalam i zaczęliśmy rozmawiać. Wyznała mu wszystko. Powiedziałam, że nie raz chciałam go pocałować,zastanawialam się nad powrotem jednak bałam się go stracić, on tylko napisał, że trochę za późno bo teraz kogoś ma ale nie chce tracić ze mną kontaktu. Gdy po tygodniu się spotkaliśmy w pracy rozplakalam się i zaczęłam go przepraszać po czym wyszłam. Teraz czyje się trochę lepiej jednak nadal mnie to boli. Nasz kontakt jest minimalny.
Wiem, że nadal mnie kocha jednak jest zauroczony nową dziewczyną. Boli mnie to wszystko ale jednocześnie chce jego szczęścia.
Co powinnam zrobić?

Mam nadzieję, że wyjaśniam to w zrozumiały sposób. W razie jakichkolwiek niejasności pytajcie.

Autorko, ale jakie "kocham"? Ty jesteś uzależniona od emocji, zakochana co najwyżej w tych emocjach, nie w nim. I z tymi emocjami musisz się uporać, oswoić je. On również nie kocha ani Ciebie, ani nikogo innego, bo z opisu to bardzo niedojrzały chłopaczek, również lubiący grać na uczuciach - i czyichś i własnych. Oboje jesteście takie dzieciaczki, co se lubią popłakać i odstawić teatrzyk, ale jak przychodzi co do czego, to 5 minut ze sobą byście nie wytrzymali.

[0f4d7eb2e6c93082f74e89ef7f138a13b7c455c0]

Treść usunięta

[kennedy]

Napisane przez RosaJules

Hej Kochane!
Mam problem. Nie wiem co powinnam zrobić.
Dwa lata temu poznałam Mariusza, kuzyna mojej (już byłej) przyjaciółki. Od razu się polubilismy. Spodobała mu się. Po roku znajomości postanowiłam dać mu szansę i zostaliśmy parą. Był to cudownie spędzony czas. Po powrocie z wakacji doszłam do wniosku, że go nie kocham i zerwałam po dwóch i pół miesiącach związku. Po zerwaniu nie utrzymywalismy zbytnio kontaktu, jednak wspólni znajomi zorganizowali spotkanie. Wtedy "odnowiliśmy" kontakt. Byliśmy przyjaciółmi. Wiedziałam, że nadal mnie kocha. Z czasem zaczęło dochodzić między nami do bliższych relacji niż tylko przyjaciele. Starałam się twierdzić że jest dla mnie jak brat. Za każdym razem kiedy chciał abyśmy wrócili do siebie odmawiałam. Bałam się zaryzykować ponownie. Podczas spotkania u znajomego wypił za dużo i zaczął wyznawać mi miłości oraz płakać. Pod wpływem emocji sama zaczęłam płakać i po raz pierwszy powiedziałam, że go kocham. Mimo tego nie chciałam do niego wracać. Bałam się że gdy się rozstaniemy stracę go. W dzień rocznicy naszego poznania oraz rozpoczęcia związku doszło między nami do pocałunku, po czym zaczęłam płakać i przepraszać, że nie mogę do niego wrócić, chociaż chciałam. Potem wyjechał na kilka dni na drogi koniec Polski do pracy. Tęsknią za nim jednak nie chciałam się do tego przyznać. Po powrocie gdy się spotkaliśmy próbował mnie pocałować jednak ja znów go odtraciłam. Dwa dni później w sklepie przy pierścionkach zaczęliśmy rozmowę o oswiadczynach. Powiedziałam, że nie jest na tyle szalony by przedemną klękać, jednak on był gotowy to zrobić. Obawiając się co się stanie zakończyła temat i poszliśmy dalej. Wieczorem pojechał do znajomej na ogródek. Po spotkaniu dostałam wiadomość, że są razem. Zabolało mnie to a łzy popłynie automatycznie. Następnego dnia cały czas płakałam, nic nie jadłam I nie miałam ochoty na kontakt z ludźmi. Zdałam sobie sprawę z tego, że go kocham. Przez kolejne dni praktycznie codziennie płakałam gdy o nim myślałam. Wkońcu przez pomyłkę do niego napisalam i zaczęliśmy rozmawiać. Wyznała mu wszystko. Powiedziałam, że nie raz chciałam go pocałować,zastanawialam się nad powrotem jednak bałam się go stracić, on tylko napisał, że trochę za późno bo teraz kogoś ma ale nie chce tracić ze mną kontaktu. Gdy po tygodniu się spotkaliśmy w pracy rozplakalam się i zaczęłam go przepraszać po czym wyszłam. Teraz czyje się trochę lepiej jednak nadal mnie to boli. Nasz kontakt jest minimalny.
Wiem, że nadal mnie kocha jednak jest zauroczony nową dziewczyną. Boli mnie to wszystko ale jednocześnie chce jego szczęścia.
Co powinnam zrobić?

Mam nadzieję, że wyjaśniam to w zrozumiały sposób. W razie jakichkolwiek niejasności pytajcie.

Daj mu spokoj. Motalas mu w glowie, zle potraktowalas i teraz pierniczysz ze chcesz wrocic bo widzisz, ze jemu sie podoba inna laska.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Luxanna]

Dla mnie jesteś psem ogrodnika. Nie chciałaś z nim być tak naprawdę i plątałaś, a jak kogoś innego poznał, to nagle wielka miłość. Zostaw go.

[Limonka2738]

Napisane przez Luxanna

Dla mnie jesteś psem ogrodnika. Nie chciałaś z nim być tak naprawdę i plątałaś, a jak kogoś innego poznał, to nagle wielka miłość. Zostaw go.

Tak. Pewnie brak ci atencji.