Stres przed wystąpieniem publicznym

[Sandwichh]

Witam!
Jako że studiuję i nie raz muszę przedstawiać referat, tak nerwy zjadają mnie całą i narażam się wówczas jedynie na porażkę. To dla mnie duży problem. Boję się wystąpień publicznych. Boję się wydobyć z siebie głos, to mnie najbardziej przeraża. Niby nie przejmuje się ludźmi, nie zależy mi tak bardzo na ocenie, mogę dostać zwykłą 2 i się tym tak bardzo nie przejmować, boję się po prostu mówić do większej grupy osób. Maturę ustną, kiedy przemawiałam tylko do dwóch osób, zaliczyłam bez problemu, nie zapomniałam tekstu. Byłam pewna siebie, miałam przed sobą jedynie komisję. Natomiast chociażby zwykłe przedstawienie się na forum klasy i poinformowanie skąd pochodzę wzbudza we mnie przeogromny lęk, trzęsące się ręce, huczące aż w uszach serce, łomoczące jakby miało zaraz wyskoczyć z piersi... Najgorszy jest ten łamiący, drżący głos jakbym miała się zaraz rozpłakać...

Mam zamiar pójść z problemem do psychologa, ale termin wizyty będzie dość późno, a referat mam już za tydzień. Poszłam dziś do zwykłego lekarza rodzinnego, powiedziałam o codziennym zdenerwowaniu, częstym budzeniu się w nocy i nerwobólach w piersi (wszystko to prawda, takie objawy mam gdy myślę o referacie ) Przepisał mi Atarax na noc, ale wątpię by to mi coś pomogło...

Jakie jeszcze leki polecacie na uspokojenie bez recepty? A może pójść do lekarza i powiedzieć prawdę, że się panicznie boję takich wystąpień i że muszę to zrobić i chciałabym coś na uspokojenie silnego i jedynie na chwilę, by przejść przez tą cholerną jak dla mnie udrękę i przedstawić własną prezentację?

Co robić?

[malinowa355]

Miałam podobny problem jak Ty, referaty czy też inne wystąpienia publiczne.. nawet w towarzystwie gdy nagle wszystkie oczy były na mnie zwrócone i byłam w centrum uwagi podczas rozmowy.. to był 1 rok studiów i też myślałam do jakiego lekarza iść, jakie leki brać..

Co mi pomogło? W moim przypadku tymczasowa, wakacyjna praca na stacji benzynowej, nawet nie wiesz jak pierwszego dnia się stresowałam, potem z postępem czasu i ilością klientów stres minął. Pracę już dawno zakończyłam ale dzięki niej od 2 roku w czasie wystąpień o wiele lepiej się czuje i nie mam już takiego stresa jak kiedyś w czasie spotkań mogę być nawet w centrum uwagi i mi to nie przeszkadza
Myślę że to siedzi troszkę w naszych głowach i my musimy z tym walczyć

Mam nadzieję że Ty znajdziesz jakiś swój złoty środek na to, bez pomocy leków i lekarza

[_papaya_]

Kiedyś usłyszałam takie zdanie: Masz przed czymś lęk? Zacznij to robić i myślę, że jest w tym sporo prawdy.

Z moich doświadczeń najbardziej efektywnym sposobem jest ten na początku najtrudniejszy, czyli oswojenie się z sytuacją - jak najwięcej takich występów Jeżeli natomiast lęk jest bardzo duży lub występy są sporadyczne (w związku z tym nie oswoimy się z sytuacją) to wtedy dobrym sposobem jest szukanie okazji do różnych sytuacji, kiedy mówimy cos do grupki ludzi - niekoniecznie występ publiczny. Tak jak pisała wczesniejsza osoba, że pomogła jej praca na stacji - właśnie o takie coś chodzi. Trzeba szukać wszelkich okazji, w których mamy "małe występy" przed ludzmi, musimy im coś zakomunikować, opowiedzieć. Ten sposób naprawdę działa, tylko potrzeba czasu.

Druga sprawa to praca nad poczuciem własnej wartości, pewnością siebie. Obojętnie co nam się o sobie wydaje, strach przed wystąpieniem publicznym jest zawsze spowodowany lękiem przed oceną innych osób.

Warto dodać również afirmacje i wizualizacje - np. codziennie przed snem wyobrażaj sobie jak występujesz publicznie, czytasz referat i jesteś spokojna, nie stresujesz się, a na koniec jesteś zadowolona z siebie. Wyobrażaj sobie jak się wtedy czujesz, poczuj te emocje.

Głowa do góry, taki problem ma wiele osób i wielu udaje się to zwalczyć

[b6226e0a547db786f57f5d12fdee7d3dd3b4b01d_63d071027e6e4]

Skąd ja to znam. MAM identycznie,nawet gdy siedze w lawce i mam cos powiedziec,a wszystkie oczy skierowane sa ku mojej osoby..koszmar! DO tej pory nie znalazłam recepty, wiec sama chetnie poczytam wszelkie rady i wskazowki.

[AshaiSun]

Jest taki psychologiczny myk Stojąc przed tymi ludźmi wyobraź sobie ich nago. I pewnie większość z was buchnie gromkim śmiechem przed monitorami bo to na prawde nie wydaje się poważna porada ale tak dokładnie taką poradę dała mi znajoma która jest psychologiem
Kiedyś zastosowałam to na sobie - straszny doktor nauczający anatomii który przed egzaminem wzbudzał we mnie epilepsje, zawał i inne tego typu straszne rzeczy. I nagle kiedy pomyślałam sobie, że jest nagi wydał mi sie zwykłym normalnym człowiekiem, a nie jakimś nadludzkim szatanem. Było łatwiej

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

Leki są rozwiązaniem tymczasowym według mnie.
Chyba najskuteczniejszą i najlepszą kuracją będzie częste przemawianie. Im więcej będziesz się udzielać w ten sposób, tym szybciej zdobędziesz doświadczenie i pozbędizesz się lęku.

Wyznacz sobie może jakiś cel (np. powiedzenie wstępu bez zająknięcia), a potem zrób sobie nagrodę. Kup sobie coś, zjedz ulubioną czekoladę, cokolwiek. Może taka metoda małych kroczków Ci pomoże?

Masz w grupie jakąś dobrą koleżankę? Może umów się, że będziesz patrzyła na nią podczas przemówienia i staraj się mówić do niej. Tak jakby reszty nie było, jakbyś była tylko ty i ona. Gdy ja miałam podobny problem, to mi strasznie pomagało. Możesz sobie tez wybrać jakiś punkt w przestrzeni albo na ścianie i powtórzyć manewr wyżej.

Edit:
Po przemówieniu nie gań się jeśli coś nie wyjdzie! Zdarza się najlepszym Za to poszukaj jakiś pozytywów np. że wyczerpałaś temat.

[201607040946]

Myślę, że boisz się tego, jak ludzie zareagują. Ale czego konkretnie się boisz? Ośmieszenia? Komentarzy/pytań?

[mrek]

Wbrew obiegowej opinii uważam, że nie ma sensu wyobrażanie sobie widowni nago czy coś podobnego. Trzeba lękowi stawić czoła, a nie od niego uciekać. Przede wszystkim pamiętaj, że z całej Twojej audiencji to Ty wiesz najlepiej, o czym mówisz. Prawdopodobnie nikt ze studentów nie zauważy, jeśli ze stresu coś pominiesz/przekręcisz, a nawet jeśli, to po minucie już o tym zapomni
Na początek polecam wodzenie wzrokiem tuż ponad głowami słuchaczy, zdejmuje to dodatkową presję związaną z kontaktem wzrokowym.

[201605300922]

Nie ma innej rady, niż jak najczęstsze wystąpienia publiczne. W przyszłości możesz być często na takie sytuacje narażona. Sama wiem po mojej grupie - wiele osób miało straszne problemy z mówieniem prezentacji, aż tu w październiku dali nam przedmiot, na którym co tydzień trzeba było przygotować 15-20 minutową prezentację. Tydzień w tydzień. I te osoby, które na początku października dukały, jąkały się i były zlane potem, w styczniu mówiły swobodnie, nawet żartowały.
Branie uspokajaczy nie rozwiąże problemu. Owszem, wypij sobie jakąś herbatkę z melisy na wieczór, żeby zasnąć. Ale nie bierz leków, bo Cię otumanią i prezentacja Ci nie wyjdzie. Jak ja wezmę jakąś tabletkę uspokajającą (głównie hydroksyzynę, najczęściej wtedy, gdy się bardzo pokłócę z TŻtem/znajomymi/rodziną) to następnego dnia rano czuję się jakbym miała kaca. I zachowuję się podobnie.

[skara]

Miałam podobnie jak Ty. Pomogło wpatrywanie się w życzliwą koleżankę. Ona zawsze siedziała z uśmiechem z przodu sali i jakoś tak mi się mniej strasznie robiło jak się na niej skupiałam. Najpierw na niej jednej, potem na kilku osobach a w końcu zaczęłam się ogólnie dość swobodnie czuć. I nie to żebym uwielbiała "występy", ale jestem w stanie wypowiedzieć się bez łamliwego głosu i pustki w głowie. Za to do tej pory nie opanowałam czerwienienia się. Nie lubię tego, ale już akceptuję.
Pomaga też bycie przygotowanym - jak wiesz co masz mówić, masz notatki, to łatwiej się skupić na zaganieniu niż na "morzu" głów.

[sensei1992]

moja uniwersalna porada na wszelkie porady układy nerwowego - walnąć browara :P
a tak na serio to trzeba sobie po prostu powiedzieć że tak naprawdę wszyscy mają wyj*bane na to co mówisz, cokolwiek nie zrobisz to nikt za 5 minut nie będzie tego pamiętał więc nie ma się co przejmować; wiem że taki strach nie jest racjonalny ale trzeba właśnie krok po kroku właśnie sobie wmawiać, wprowadzać do podświadomości że nie ma się czego bać, sam miałem kiedyś duży lęk a teraz już jest wiele lepiej

[ferryboat]

Napisane przez sensei1992

moja uniwersalna porada na wszelkie porady układy nerwowego - walnąć browara :P
a tak na serio to trzeba sobie po prostu powiedzieć że tak naprawdę wszyscy mają wyj*bane na to co mówisz, cokolwiek nie zrobisz to nikt za 5 minut nie będzie tego pamiętał więc nie ma się co przejmować; wiem że taki strach nie jest racjonalny ale trzeba właśnie krok po kroku właśnie sobie wmawiać, wprowadzać do podświadomości że nie ma się czego bać, sam miałem kiedyś duży lęk a teraz już jest wiele lepiej

Cała prawda. Ja też nie lubię wystąpień publicznych, ale jak mus to mus. Może ten filmik Ci pomoże:

[bananowyew]

Chyba wiele osób ma z tym problem. Ja przed takimi wystąpieniami zawsze się mocno przygotowuję, że jakieś pytanie z sali mnie nie zaskoczy a nawet jeśli to będę znać odpowiedź i ładnie odpowiem. Zawsze za to mam drżący głos i dostaje rumieńców (porażka ). Jak już jestem na środku staram się mieć ze sobą jakieś notatki czy wsparcie, gdzie w razie "pustej głowy" mogę zerknąć i mówić dalej. Przydaje się też ćwiczyć przed lustrem. Poza tym jak już coś przedstawiasz mów zawsze głośniej, bo wiadomo stres zżera nawet głos. Z patrzeniem na ludzi akurat nie mam problemów - mówię z uśmiechem i patrzeć komuś w oczy to nic strasznego, tym bardziej jak na sali jest dużo osób i jest na kim oko zawiesić. Zawsze można mieć pierścionek na placu i dyskretnie się pobawić ale pamiętaj o postawie - wyprostowana, uśmiechnięta i z pełną głową dasz radę choćby nie wiem co. Nikt cię nie zje, nie skrzyczy, nie zrobi ci krzywdy więc właściwie nie ma się czym przejmować. Ale mimo wszystko zawsze dreszczyk emocji musi być

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

Dokładnie taki sam wątek na Intymnym: https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=746060

[layzie]

Praktyka czyni mistrza! Zacznij od małych publiczności, np. koleżanki, rodziny, przyjaciół.

[magda1010]

A ja polecam, aby jak najwięcej ćwiczyć w domu przed lustrem. Najczęściej stres jest większy, gdy nie jesteśmy dostatecznie przygotowani do wystąpienia. Trening czyni mistrza, jak będziesz regularnie ćwiczyć, na pewno Ci się uda Możesz sobie wyobrażać, że w rzeczywistości przemawiasz przed większą grupą itp.

[katha_k]

Tak się zastanawiam - czy są do kupienia jakieś specyfiki, które z jednej strony trochę łagodzą stres, a jednocześnie nie osłabiają sprawności umysłowej?

Lekka adrenalina jest ok, ale czasem jest tak silna, że mam wrażenie jakby mój umysł pracował na jakieś 60-70% tego co jest normalnie. plus ten łamiący się głos - choćbym nie wiem jak była pewna tego, co mówię, to mówienie takim głosem daje minus 10 do profesjonalizmu

[mellitus]

Przyłączę się do przedmówców- jedyna opcja to oswoić się z mówieniem publicznie zacznij od małych kroczków- praca z ludźmi np. na promocjach, w sklepie. Potem większe gremium odbiorców. Na początku warto się porządnie przygotować do mówienia, mieć zrobione notatki (ale nie czytać!- tylko się nimi wspomagać!). Ja w ten sposób całkowicie wyzbyłam się lęku przed wystąpieniami publicznymi. Doszło do tego, że mogę przemawiać do pełnej sali ludzi a towarzyszy mi tylko umiarkowany, zdrowy stres Referaty na studiach są świetną okazją do ćwiczenia

[Caudofemoralis]

Napisane przez katha_k

Tak się zastanawiam - czy są do kupienia jakieś specyfiki, które z jednej strony trochę łagodzą stres, a jednocześnie nie osłabiają sprawności umysłowej?

Lekka adrenalina jest ok, ale czasem jest tak silna, że mam wrażenie jakby mój umysł pracował na jakieś 60-70% tego co jest normalnie. plus ten łamiący się głos - choćbym nie wiem jak była pewna tego, co mówię, to mówienie takim głosem daje minus 10 do profesjonalizmu

Na nadwyżki adrenaliny polecam Propranolol (na receptę). Działa doraźnie, nie trzeba go brać cały czas. Eliminuje wszystkie te objawy (czerwienienie się, pocenie, drżenie kończyn, głosu, panikę w razie popełnienia błędu itp), a nie zamula w żaden sposób. Po prostu organizm nie wchodzi w ten tryb walki-ucieczki