Czy po studiach wróciłyście tam skąd jesteście?

[Magically]

Pytanie za dychę, jak w temacie. Ciekawi mnie, czy więcej osób kończąc studia wraca w rodzinne strony, czy zostaje tam gdzie studiuje.

Ja osobiście mam zamiar wrócić i szukać pracy w okolicy, jeśli się nie uda to dojeżdżać do mojego studenckiego miasta, a w grę wchodzi nawet ostatecznie wyjazd za granicę. Generalnie nie chcę mieszkać po studiach dalej na wynajmowanym mieszkaniu z koleżankami lub co gorsza z przypadkowymi ludźmi. Po studiach chcę założyć rodzinę z moim TŻ, a wynajęcie mieszkania jest za dużym obciążeniem finansowym dla dwóch osób, zwłaszcza jeśli po jakimś czasie pojawiłoby się dziecko. Mamy gdzie mieszkać, więc osobiście wolę nawet bardziej się pomęczyć o tą pracę w moim smutnym jak p*** mieście i żyć na swoim niż mieć trochę lepiej o robotę i ładować komuś mamonę w kieszeń za kawałek przestrzeni do życia.

Jak wy do tego podeszłyście?

[monika1379]

Nie, ja nie chcę wracać do Lublina, chyba że byłabym obrzydliwie bogata, wtedy mogłabym. Ja po studiach spadam jeszcze dalej niż jestem teraz - do Kanady. Póki to mam w planach i tego się będę trzymać. Akurat teraz w wakacje jestem w rodzinnym mieście i smutne jest to, że co ulicę wiszą szyldy - do wynajęcia, na sprzedaż :/ Budują się nowe mieszkania, a później połowa stoi pusta, bo ludzi nie stać na ich kupno. Szkoda, bo Lublin lubię.

[Magically]

Ja również biorę pod uwagę wyjazd za granicę. Jednak tą opcję wolałabym zostawić na moment, w którym stwierdzę, że tutaj z pracą nie dam rady. Do Wrocławia, gdzie studiuję mam 67km. Nieblisko, niedaleko. Jednak zdecydowałabym się na dojazdy, gdybym znalazła naprawdę dobrą i wartą tego pracę. Póki co mam w planach szukanie pracy w promieniu 40km od mojego miejsca zamieszkania. Mam szczęście, że 30km dalej jest w miarę większe już miasto i tam też trochę lepiej o pracę. Nie wyobrażam sobie po studiach pracować we Wrocławiu wynajmując tam mieszkanie za min. 1500zł (jakaś kawalerka chyba), czy >2000. Gdybym mieszkała z chłopakiem, to ta jedna pensja poszłaby na wynajem. Jakaś masakra w ogóle.

---------- Dopisano o 01:02 ---------- Poprzedni post napisano o 01:00 ----------

Sama świadomość, że pracuję właściwie na kogoś (właściciela mieszkania) byłaby dla mnie nie do zniesienia.

[201801191006]

co prawda jeszcze troszkę mi brakuje do zakończenia studiów, ale już jestem pewna, że nie wracam do miasta rodzinnego.
może i miałabym tam jakąś perspektywę pracy, ale nie wyobrażam sobie teraz życia w małym mieście + mieszkanie z rodzicami.
tu gdzie teraz jestem jest mi dobrze, od przyszłego roku akademickiego będę się rozglądać za jakąś pracą w zawodzie. no i tż ma tu bardzo dobrą pracę i mieszkanie więc nie planuję ani powrotu do domu rodzinnego ani zagranicy

[Magically]

Powiem Ci, że jakbym miała chłopaka we Wrocławiu, który ma swoje mieszkanie to też inaczej bym podeszła do sprawy

Wtedy dużo argumentów "przeciw" by odeszło. Głównie finansowych.

[baton rouge]

Tak, wróciłam - ale na bardzo krótko. Pracę znalazłam w miarę szybko ale i dość szybko z niej zrezygnowałam. Teraz mieszkam za granicą, pracuję w wyuczonym zawodzie i do kraju nie zamierzam wracać na stałe.

[c640cdfa886255292692728c9c3f51a456c1754b_657ce90228a24]

Nie wróciłam i raczej nie wrócę. Mieszkam teraz w mieście wojewódzkim, gdzie mam przyjaciół, znajomych, część rodziny, możliwość rozwijania hobby, dostęp do rozrywek i pracę, a pochodzę z wioski, gdzie mam tylko rodzinę. Aha, no i mogłabym tam mieszkać za darmo, ale co z tego? Na szczęście do mojej rodzinnej miejscowości mam tylko 60 km, więc mogę dość często tam bywać, ale perspektyw dla mnie tam nie ma żadnych.

[201604250941]

Poki co wrocilam, ale jestem z wiekszego miasta. Mialam dosc tulaczki w trakcie studiow, gdzie bez rodziny bylo jednak smutno. Ale teraz znowu widze, ze mlodziez z mojego miasta uciekla i ja tu meza nie znajde. Jesli nie chce byc stara panna to musze wyjechac, mimo ze prace bym tu znalazla. Trudny wybor dosc, zycie osobiste czy zawodowe.

[_Matilde_]

Tak, wróciłam. Pewnie nie powinnam ale jakoś żyję

[WhiteCherry]

mieszkam od zawsze w Krakowie i tutaj również studiuję, więc powrotnych dylematów u mnie brak. Ale patrząc po znajomych - wiele osób jednak zostaje, bo nie mają co ze sobą zrobić w swoich mieścinach.

[skazana_na_bluesa]

wprawdzie studiów jeszcze nie kończyłam, ale nie planuję raczej powrotu w rodzinne strony. będę mieć taki zawód, że na upartego w okolicznych miastach bym znalazła pracę, może nawet w kilku różnych miejscach. wolę jednak żyć w jakimś większym mieście niż takim 50-cio tysięcznym.

[201604181004]

Od zawsze mieszkałam w trójmieście, więc nigdzie nie muszę wracać, patrząc po znajomych - ten kto pracował w trakcie studiów, jest już ustawiony, ma mieszkanie, lepszą pracę (3 albo 5 lat pracy i wdrażania się w rynek pracy, kariery awansów) zostaje, a ten kto nigdy palcem nie kiwał pewnego dnia został z ręką w nocniku - bez finansujących rodziców i bez pracy którą wcale nie jest tak łatwo dostać i na pokoju z pięcioma koleżankami. Trójmiasto jest rozlazłe jak japikole i między pewnymi częściami połączenie jest kiepskie, a jak tak patrzę na tych co pracowali to nawet auta się dorobili.

Tylko taką zależność zauważyłam.

[201801191006]

Napisane przez Magically

Powiem Ci, że jakbym miała chłopaka we Wrocławiu, który ma swoje mieszkanie to też inaczej bym podeszła do sprawy

Wtedy dużo argumentów "przeciw" by odeszło. Głównie finansowych.

gdy nie byłam z moim chłopakiem też nie miałam w planach powrotu do domu. wtedy mój plan przedstawiał się następująco: praca i dalsze wynajmowanie mieszkania ze znajomymi, z którymi teraz mieszkam.
mieszkamy razem praktycznie od początku, każdy ma swój pokój, nikt nikomu nie przeszkadza. jesteśmy już w sumie jak rodzina

[Magically]

A te z Was, które zostały w miastach studenckich zrobiły to, bo podoba Wam się wielkomiejskie życie? Dla pracy? Czy jakieś inne powody?

---------- Dopisano o 14:21 ---------- Poprzedni post napisano o 14:19 ----------

Napisane przez loloo

gdy nie byłam z moim chłopakiem też nie miałam w planach powrotu do domu. wtedy mój plan przedstawiał się następująco: praca i dalsze wynajmowanie mieszkania ze znajomymi, z którymi teraz mieszkam.
mieszkamy razem praktycznie od początku, każdy ma swój pokój, nikt nikomu nie przeszkadza. jesteśmy już w sumie jak rodzina

Ja z moimi kumpelami też mieszkam od początku. Mieszka nam się super, ale każda z nich po studiach wraca do domu, więc musiałabym szukać sobie nowych ludzi.

[fe414c2710b8060c6dec8506e8442112fb575cc4]

Napisane przez Magically

Pytanie za dychę, jak w temacie. Ciekawi mnie, czy więcej osób kończąc studia wraca w rodzinne strony, czy zostaje tam gdzie studiuje.

Ja osobiście mam zamiar wrócić i szukać pracy w okolicy, jeśli się nie uda to dojeżdżać do mojego studenckiego miasta, a w grę wchodzi nawet ostatecznie wyjazd za granicę. Generalnie nie chcę mieszkać po studiach dalej na wynajmowanym mieszkaniu z koleżankami lub co gorsza z przypadkowymi ludźmi. Po studiach chcę założyć rodzinę z moim TŻ, a wynajęcie mieszkania jest za dużym obciążeniem finansowym dla dwóch osób, zwłaszcza jeśli po jakimś czasie pojawiłoby się dziecko. Mamy gdzie mieszkać, więc osobiście wolę nawet bardziej się pomęczyć o tą pracę w moim smutnym jak p*** mieście i żyć na swoim niż mieć trochę lepiej o robotę i ładować komuś mamonę w kieszeń za kawałek przestrzeni do życia.

Jak wy do tego podeszłyście?

nie, bo studiowałam tam skąd jestem
ale za to zaraz po studiach wyjechałam do jednego miasta a po 4 latach za granicę. Do domu rodzinnego nie wrócę, na pewno, bo nie sądzę żebym znalazła tam równie atrakcyjną i stabilną pracę.

[201801191006]

Napisane przez Magically

A te z Was, które zostały w miastach studenckich zrobiły to, bo podoba Wam się wielkomiejskie życie? Dla pracy? Czy jakieś inne powody?

---------- Dopisano o 14:21 ---------- Poprzedni post napisano o 14:19 ----------



Ja z moimi kumpelami też mieszkam od początku. Mieszka nam się super, ale każda z nich po studiach wraca do domu, więc musiałabym szukać sobie nowych ludzi.

moi znajomi nie wracają do domu, stąd pomysł na dalsze mieszkanie razem. w sumie nie wiem jak im się to potoczy dalej, bo ja pewnie zamieszkam u chłopaka. ale jestem pewna, że oni tak czy siak zostają.

no i ja zostaję ze względu na duże miasto i perspektyw zawodowe. co prawda nie pochodzę z jakiejś dziury zabitej dechami, ale jest to małe miasto i zwyczajnie się tam nudzę. nawet teraz, w czasie wakacji jadę do domu na max. 2 tygodnie i wracam do mojej miejskiej dżungli

[Clarity]

Co prawda jestem dopiero na 3 roku studiów, ale od zawsze wiedziałam, że chcę mieszkać już raczej na stałe w mieście w którym studiuje. Nie wyobrażam sobie wyprowadzi ponownie do rodziców, do domu rodzinnego. Po pierwsze nie ma tu żadnych perspektyw, a po drugie mimo że oczywiście kocham moich rodziców to nie chciałabym z nimi mieszkać na stałe.

Tymczasowo sytuacja zmusiła mnie, żeby na wakacje wrócić do rodzinnego miasta i mam nadzieję, że przez te 2 miesiące się nie pozabijamy

[Sumi]

Napisane przez drabineczka

Od zawsze mieszkałam w trójmieście, więc nigdzie nie muszę wracać, patrząc po znajomych - ten kto pracował w trakcie studiów, jest już ustawiony, ma mieszkanie, lepszą pracę (3 albo 5 lat pracy i wdrażania się w rynek pracy, kariery awansów) zostaje, a ten kto nigdy palcem nie kiwał pewnego dnia został z ręką w nocniku - bez finansujących rodziców i bez pracy którą wcale nie jest tak łatwo dostać i na pokoju z pięcioma koleżankami. Trójmiasto jest rozlazłe jak japikole i między pewnymi częściami połączenie jest kiepskie, a jak tak patrzę na tych co pracowali to nawet auta się dorobili.

Tylko taką zależność zauważyłam.

To nieźle się U Ciebie zarabia, skoro po kilku latach pracy w trakcie studiów ma się mieszkanie i samochód. Moi znajomi nawet jeśli pracowali w trakcie studiów to było ich stać najwyżej na 10letnie auto i mieszkali w mieszkaniach studenckich. O kredytach na mieszkanie nikt nie myślał.

Napisane przez Magically

Powiem Ci, że jakbym miała chłopaka we Wrocławiu, który ma swoje mieszkanie to też inaczej bym podeszła do sprawy

Wtedy dużo argumentów "przeciw" by odeszło. Głównie finansowych.

Większość moich znajomych jest spoza Wrocławia, jakieś 95%. Jakbym miała szukać jakiegoś bogatego przyjezdnego co sobie tu kupił mieszkanie na studiach lub miejscowego by mieszkać z jego rodzicami to bym chyba starą panną została;p

Nie wrócę do rodzinnego miasteczka, nic tam nie ma, pracy też nie ma, znajomych nie ma. Wolę pół pensji przeznaczać na wynajem i mieć dostęp do rozrywek typu kino/sushi/kręgle/koncerty.

[TOMORROW]

ja zostałam ze względu na męża, w moich stronach ciężko by było o jakąś sensowną pracę dla Niego

[bujdanaresorach]

Jestem po studiach licencjackich, wrócić do rodzinnej miejscowości nie zamierzam, wręcz odwrotnie, zamierzam uciec jeszcze dalej, pytanie dokąd i kiedy to się stanie.

[Magically]

Czy naprawdę takie błahe rzeczy jak kino, kręgle itp. są wyznacznikiem tego, że lepiej być w dużym mieście? Takie atrakcje są nawet tam gdzie mieszkam na co dzień, więc to są ostatnie rzeczy, które brałabym pod uwagę wybierając czy zostać tu czy tam.

Prawdopodobnie ostatecznie i tak wyjadę przynajmniej na kilka lat z kraju. Marzę o własnym biznesie, a tutaj nie dorobię się raczej prędko, żeby zrobić to co mi chodzi po głowie.

Sama nie wiem, czy wolałabym zostać tu czy tam. W głębi serca jest mi dobrze tu gdzie żyję na co dzień, a życie na wynajmowanym i w ogóle w bloku mi nie odpowiada. Jednak we Wrocławiu też mi pasuje. Z tym, że to co mi się tam podoba skończy się tak samo jak studia, czyli znajomi ze studiów, przynajmniej większość, wspólne wypady na piwo, grilla, zwiedzanie galerii itp.
Jeśli chodzi o znajomych to mam ich tu i tu, więc to też nie może być wyznacznikiem gdzie chciałabym zostać.

Mój chłopak nie chciałby wynajmować mieszkania i w sumie go rozumiem, bo też byłoby mi ciężko zrezygnować z dobrej pracy i wyprowadzić się ze swojego domu, żeby pracować za tyle samo i kupę siana wydawać na dach nad głową. Chociaż pewnie jakbym postawiła ultimatum to by się przełamał.

Ostatecznie i tak czuję, że wyfruniemy dalej, zwłaszcza, że bardzo często o tym rozmawiamy, żeby wyjechać. Problem jest tylko z wyborem terminu, czy zaraz po licencjacie, czy poczekać do końca magisterki i wtedy.

[szarri]

Ja zostałam - nawet przez minutę się nie łudziłam, ze wrócę W moim mieście rodzinnym i samym Lublinie nic mnie nie czeka, nawet moja mama i siostra przeniosły się na drugi koniec kraju, więc i niespecjalnie mam po co wracać. Wynajmujemy we dwoje mieszkanie, biorąc pod uwagę stosunki zarobków do cen najmu to na jedno wychodzi, a perspektywy są dużo większe.

[201604181004]

Sumi trochę zaszalałaś - że mieszkają sami, znaczy że wynajmują sami kawalerki (tzn pary chłopak i dziewczyna na przykład). a 10 letni ford focus, to nadal samochód, co z tego że 10 letni. Nic nie przejaskrawiam, nie martw się

[seduction]

Napisane przez Magically

Pytanie za dychę, jak w temacie. Ciekawi mnie, czy więcej osób kończąc studia wraca w rodzinne strony, czy zostaje tam gdzie studiuje.

Ja osobiście mam zamiar wrócić i szukać pracy w okolicy, jeśli się nie uda to dojeżdżać do mojego studenckiego miasta, a w grę wchodzi nawet ostatecznie wyjazd za granicę. Generalnie nie chcę mieszkać po studiach dalej na wynajmowanym mieszkaniu z koleżankami lub co gorsza z przypadkowymi ludźmi. Po studiach chcę założyć rodzinę z moim TŻ, a wynajęcie mieszkania jest za dużym obciążeniem finansowym dla dwóch osób, zwłaszcza jeśli po jakimś czasie pojawiłoby się dziecko. Mamy gdzie mieszkać, więc osobiście wolę nawet bardziej się pomęczyć o tą pracę w moim smutnym jak p*** mieście i żyć na swoim niż mieć trochę lepiej o robotę i ładować komuś mamonę w kieszeń za kawałek przestrzeni do życia.

Jak wy do tego podeszłyście?

Studia licencjackie i magisterskie robiłam w dwóch różnych miastach, ale od początku nie miałam zamiaru tam zostać, ba! nawet mieszkać, więc wolałam się męczyć i dojeżdżać. Nie mam zamiaru tam zamieszkać głównie ze względu na stałą i dobrą pracę tża w naszym mieście zresztą były to miasta za którymi nie przepadałam, choć na swoje też narzekam póki co mieszkamy w naszym rodzinnym mieście, nie wiem, co wydarzy się za rok lub 2-3 lata jak postanowimy kupić mieszkanie i będziemy mieć odpowiednią ilość kasy, bo nie przywiązujemy się do miejsc, do rodziny też nie do końca.
Większość osób kończących teraz ze mną studia wraca lub wróciło w swoje rodzinne strony, ale mam też znajomych, którzy na studia wyjechali i do naszego miasta nie wrócili.
Myślę, że dużo zależy od miasta gdzie studiujemy i od tego, czy jesteśmy w związkach, czy singlami.

[Sumi]

Napisane przez Magically

Czy naprawdę takie błahe rzeczy jak kino, kręgle itp. są wyznacznikiem tego, że lepiej być w dużym mieście? Takie atrakcje są nawet tam gdzie mieszkam na co dzień, więc to są ostatnie rzeczy, które brałabym pod uwagę wybierając czy zostać tu czy tam.

Skoro masz takie atrakcje u siebie to nie rozumiesz tych co nic nie mają. W moim 17-tysięcznym mieście (wątpię by tyle naprawdę było, bo większość młodych wyjeżdża i nie wraca) nie ma pracy, ludzie jeżdżą do Niemiec na prace sezonowe, bo nawet na kasę do Biedronki trzeba mieć znajomości, taka kolejka chętnych. A po pracy, jeżeli już ktoś ją ma, to zostaje wylegiwanie się przed tv. Nawet po kurtkę czy buty trzeba jechać do miasta oddalonego o 50km, bo w 3 sklepach na krzyż to tylko jakąś chińszczyznę kiepskiej jakości można kupić, ew. w lumpeksie coś lepszego. Naprawdę nie przeszkadzałoby Ci mieszkanie w dziurze, gdzie ze znajomymi to się możesz spotkać max co miesiąc a jedyną rozrywką jest spacer 3km do McDonalda lub oglądanie tv? Nie samą pracą człowiek żyje, jakieś życie towarzyskie też się przydaje.Poza tym nie chodzi mi o to, że bez kina i kręgielni nie da się żyć, sama przez okres liceum i studiów raczej z nich nie korzystałam, bo nie cierpiałam na nadmiar gotówki, ale samo mieszkanie w dużym mieście zapewnia dużo różnych możliwości spędzania czasu i kisiłam się wracając do domu rodzinnego.

[Tataraczka]

Właśnie jestem w takiej sytuacji - skończyłam studia i wracam do rodzinnego miasta za 2 tygodnie. Bardzo się wzbraniałam przed tą sytuacją, niestety nie udało mi się znaleźć pracy i stało się to koniecznoscią. Szczerze mówiąc nienawidzę mojego rodzinnego miasta,tam nic się nie dzieje, mamy jedno kino gdzie grają max. 3 filmy w miesiącu i to nie nowości. Nie chcę mieszkać z rodzicami, nie dogaduję się z nimi ale raczej nie mam możliwości zamieszkania gdzie indziej. Bardzo lubię miasto w którym studiowałam, chciałam tu mieszkać do końca życia, nawet na spacer można iść w wiele miejsc a nie to co u mnie, tylko nad rzekę. Gdybym miała możliwosć to oddałabym wszystko za zostanie tu. Z tego co wiem moi znajomi nie wracają do rodzinnej miejscowości, prawie wszystkim się udało zostać w większych miastach gdzie poszli na studia. Wiem tylko o jednej dziewczynie która wróciła, ale też szczęśliwa nie jest i szuka możliwości wyjazdu.

[Elfia4]

Wróciłam po studiach, znalazłam pracę, więc zostałam. Pewnie gdybym przez parę miesięcy nic nie znalazła zaczęłabym na dobre szukać pracy w mieście studenckim i rozważać powrót do tamtego miasta.
Na szczęście w moim mieście jest więcej, niż kilka sklepów, jest kino, restauracje, dyskoteki, centrum kultury i parę miejsc, gdzie można łyknąć kultury, są baseny, kluby fitness, sporo imprez sportowych itd. Dojazd do miasta wojewódzkiego to 2-2,5 godz. pociągiem. Jedyny minus to najbliższe duże centrum handlowe oddalone ok 40 km od mojego miasta.

[Kayko92]

W październiku 3 rok, wiec zosatało mi 1,5 roku i zostanę inżynierem . Magisterka być może za granicą. Do swojej wsi pewnie nie wrócę, już teraz bardzo rzadko tam bywam. Święta ewentualnie jakiś weekend.
Jednak nie mówię 100% nie, bo życie pokaże jak się to wszystko potoczy.