Mąj chłopak nie potrafi rozmawiać

**e36b38c1b02253f65e484b4d30ebb09d9d5f8578_646d4571ebe9e** · 2013-12-29, 18:07

Od jakiegoś czasu zauważyłam u mojego chłopaka dość dużą wadę, która do tej pory mi jakoś umykała. Otóż nie potrafi on ze mną rozmawiać. Na najmniejszy problem reaguje rozdrażnieniem, czy to z powodu trudności w wypełnieniu jakiegoś druczku czy składania szafki na buty i Ikei.

Osobiście bardzo się staram zachować dobry humor, nie reagować na jego rozdrażnienie, być obiektywna i spokojna, ale czasem nie wytrzymuję, i sama robię się zła.
Niestety jest on również w większości przypadków przekonany, że się czepiam, potrafi godzinami się do mnie nie odzywać, przyjść do mnie, a na spokojną próbę wyjaśnienia sytuacji przeze mnie znów zareagować złością. Nawet jeśli w takich momentach się załamuję i płaczę (zdarza się baaaardzo rzadko) to zostawia mnie samą i idzie do drugiego pokoju, bo jest bardzo obrażony i musi ochłonąć, nieważne, że ja cierpię.
Doprowadziło to do tego, że niechętnie robię cokolwiek z nim, bo boję się jego złego humoru.

Jak myślicie, co mogę w takiej sytuacji zrobić? Nadal znosić jego humory i uzbroić się w cierpliwość czy przeprowadzić gruntowną rozmowę o ile będzie to możliwe bez obrazy ze strony pana i władcy?

**201803290936** · 2013-12-29, 18:18

[1=e36b38c1b02253f65e484b4 d30ebb09d9d5f8578_646d457 1ebe9e;44335102]Od jakiegoś czasu zauważyłam u mojego chłopaka dość dużą wadę, która do tej pory mi jakoś umykała. Otóż nie potrafi on ze mną rozmawiać. Na najmniejszy problem reaguje rozdrażnieniem, czy to z powodu trudności w wypełnieniu jakiegoś druczku czy składania szafki na buty i Ikei.

Osobiście bardzo się staram zachować dobry humor, nie reagować na jego rozdrażnienie, być obiektywna i spokojna, ale czasem nie wytrzymuję, i sama robię się zła.
Niestety jest on również w większości przypadków przekonany, że się czepiam, potrafi godzinami się do mnie nie odzywać, przyjść do mnie, a na spokojną próbę wyjaśnienia sytuacji przeze mnie znów zareagować złością. Nawet jeśli w takich momentach się załamuję i płaczę (zdarza się baaaardzo rzadko) to zostawia mnie samą i idzie do drugiego pokoju, bo jest bardzo obrażony i musi ochłonąć, nieważne, że ja cierpię.
Doprowadziło to do tego, że niechętnie robię cokolwiek z nim, bo boję się jego złego humoru.

Jak myślicie, co mogę w takiej sytuacji zrobić? Nadal znosić jego humory i uzbroić się w cierpliwość czy przeprowadzić gruntowną rozmowę o ile będzie to możliwe bez obrazy ze strony pana i władcy?[/QUOTE]

Gruntowna rozmowa, a jeżeli się nie zmieni, to cóż... Na dłuższą metę związek z takim człowiekiem może być - delikatnie mówiąc - trudny.

**8c5e47fe6e48fd89bc9c227f1239fe5b9f79e095_5edd71729ccf0** · 2013-12-29, 18:25

[1=e36b38c1b02253f65e484b4 d30ebb09d9d5f8578_646d457 1ebe9e;44335102]Od jakiegoś czasu zauważyłam u mojego chłopaka dość dużą wadę, która do tej pory mi jakoś umykała. Otóż nie potrafi on ze mną rozmawiać. Na najmniejszy problem reaguje rozdrażnieniem, czy to z powodu trudności w wypełnieniu jakiegoś druczku czy składania szafki na buty i Ikei.

Osobiście bardzo się staram zachować dobry humor, nie reagować na jego rozdrażnienie, być obiektywna i spokojna, ale czasem nie wytrzymuję, i sama robię się zła.
Niestety jest on również w większości przypadków przekonany, że się czepiam, potrafi godzinami się do mnie nie odzywać, przyjść do mnie, a na spokojną próbę wyjaśnienia sytuacji przeze mnie znów zareagować złością. Nawet jeśli w takich momentach się załamuję i płaczę (zdarza się baaaardzo rzadko) to zostawia mnie samą i idzie do drugiego pokoju, bo jest bardzo obrażony i musi ochłonąć, nieważne, że ja cierpię.
Doprowadziło to do tego, że niechętnie robię cokolwiek z nim, bo boję się jego złego humoru.

Jak myślicie, co mogę w takiej sytuacji zrobić? Nadal znosić jego humory i uzbroić się w cierpliwość czy przeprowadzić gruntowną rozmowę o ile będzie to możliwe bez obrazy ze strony pana i władcy?[/QUOTE]

Radzę uczyć go rozmowy, albo zastosować metodą to ja też będę milczeć.

lilith691 · 2013-12-29, 18:29

Mój tż zachowywał się identycznie, wkurzałam się i mówiłam mu, że fochają sie podobno tylko kobiety. A później zaczełam rozmawiać, przekonywać i już nie mamy tego problemu, ale musieliśmy nad tym pracować oboje, on musiał zacząć rozmawiać, ja musiałam przestać atakować w rozmowi.

Mój tablet mnie nie lubi, więc z góry przepraszam za literówki!

2013-12-29, 18:07	#1
e36b38c1b02253f65e484b4d30ebb09d9d5f8578_646d4571ebe9e Konto usunięte Zarejestrowany: 2010-09 Wiadomości: 2 891	Mąj chłopak nie potrafi rozmawiać Od jakiegoś czasu zauważyłam u mojego chłopaka dość dużą wadę, która do tej pory mi jakoś umykała. Otóż nie potrafi on ze mną rozmawiać. Na najmniejszy problem reaguje rozdrażnieniem, czy to z powodu trudności w wypełnieniu jakiegoś druczku czy składania szafki na buty i Ikei. Osobiście bardzo się staram zachować dobry humor, nie reagować na jego rozdrażnienie, być obiektywna i spokojna, ale czasem nie wytrzymuję, i sama robię się zła. Niestety jest on również w większości przypadków przekonany, że się czepiam, potrafi godzinami się do mnie nie odzywać, przyjść do mnie, a na spokojną próbę wyjaśnienia sytuacji przeze mnie znów zareagować złością. Nawet jeśli w takich momentach się załamuję i płaczę (zdarza się baaaardzo rzadko) to zostawia mnie samą i idzie do drugiego pokoju, bo jest bardzo obrażony i musi ochłonąć, nieważne, że ja cierpię. Doprowadziło to do tego, że niechętnie robię cokolwiek z nim, bo boję się jego złego humoru. Jak myślicie, co mogę w takiej sytuacji zrobić? Nadal znosić jego humory i uzbroić się w cierpliwość czy przeprowadzić gruntowną rozmowę o ile będzie to możliwe bez obrazy ze strony pana i władcy?

2013-12-29, 18:18	#2
201803290936 Konto usunięte Zarejestrowany: 2006-10 Wiadomości: 43 642	Dot.: Mąj chłopak nie potrafi rozmawiać [1=e36b38c1b02253f65e484b4 d30ebb09d9d5f8578_646d457 1ebe9e;44335102]Od jakiegoś czasu zauważyłam u mojego chłopaka dość dużą wadę, która do tej pory mi jakoś umykała. Otóż nie potrafi on ze mną rozmawiać. Na najmniejszy problem reaguje rozdrażnieniem, czy to z powodu trudności w wypełnieniu jakiegoś druczku czy składania szafki na buty i Ikei. Osobiście bardzo się staram zachować dobry humor, nie reagować na jego rozdrażnienie, być obiektywna i spokojna, ale czasem nie wytrzymuję, i sama robię się zła. Niestety jest on również w większości przypadków przekonany, że się czepiam, potrafi godzinami się do mnie nie odzywać, przyjść do mnie, a na spokojną próbę wyjaśnienia sytuacji przeze mnie znów zareagować złością. Nawet jeśli w takich momentach się załamuję i płaczę (zdarza się baaaardzo rzadko) to zostawia mnie samą i idzie do drugiego pokoju, bo jest bardzo obrażony i musi ochłonąć, nieważne, że ja cierpię. Doprowadziło to do tego, że niechętnie robię cokolwiek z nim, bo boję się jego złego humoru. Jak myślicie, co mogę w takiej sytuacji zrobić? Nadal znosić jego humory i uzbroić się w cierpliwość czy przeprowadzić gruntowną rozmowę o ile będzie to możliwe bez obrazy ze strony pana i władcy?[/QUOTE] Gruntowna rozmowa, a jeżeli się nie zmieni, to cóż... Na dłuższą metę związek z takim człowiekiem może być - delikatnie mówiąc - trudny.

2013-12-29, 18:25	#3
8c5e47fe6e48fd89bc9c227f1239fe5b9f79e095_5edd71729ccf0 Konto usunięte Zarejestrowany: 2010-12 Wiadomości: 3 684	Dot.: Mąj chłopak nie potrafi rozmawiać [1=e36b38c1b02253f65e484b4 d30ebb09d9d5f8578_646d457 1ebe9e;44335102]Od jakiegoś czasu zauważyłam u mojego chłopaka dość dużą wadę, która do tej pory mi jakoś umykała. Otóż nie potrafi on ze mną rozmawiać. Na najmniejszy problem reaguje rozdrażnieniem, czy to z powodu trudności w wypełnieniu jakiegoś druczku czy składania szafki na buty i Ikei. Osobiście bardzo się staram zachować dobry humor, nie reagować na jego rozdrażnienie, być obiektywna i spokojna, ale czasem nie wytrzymuję, i sama robię się zła. Niestety jest on również w większości przypadków przekonany, że się czepiam, potrafi godzinami się do mnie nie odzywać, przyjść do mnie, a na spokojną próbę wyjaśnienia sytuacji przeze mnie znów zareagować złością. Nawet jeśli w takich momentach się załamuję i płaczę (zdarza się baaaardzo rzadko) to zostawia mnie samą i idzie do drugiego pokoju, bo jest bardzo obrażony i musi ochłonąć, nieważne, że ja cierpię. Doprowadziło to do tego, że niechętnie robię cokolwiek z nim, bo boję się jego złego humoru. Jak myślicie, co mogę w takiej sytuacji zrobić? Nadal znosić jego humory i uzbroić się w cierpliwość czy przeprowadzić gruntowną rozmowę o ile będzie to możliwe bez obrazy ze strony pana i władcy?[/QUOTE] Radzę uczyć go rozmowy, albo zastosować metodą to ja też będę milczeć.

2013-12-29, 18:29	#4
lilith691 Zadomowienie Zarejestrowany: 2005-12 Lokalizacja: Włocławek Wiadomości: 1 991	Dot.: Mąj chłopak nie potrafi rozmawiać Mój tż zachowywał się identycznie, wkurzałam się i mówiłam mu, że fochają sie podobno tylko kobiety. A później zaczełam rozmawiać, przekonywać i już nie mamy tego problemu, ale musieliśmy nad tym pracować oboje, on musiał zacząć rozmawiać, ja musiałam przestać atakować w rozmowi. Mój tablet mnie nie lubi, więc z góry przepraszam za literówki! __________________ Bloguję: Dwa lata bez farby do włosów - ciemne i jasne strony powrotu do naturalnego koloru

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)