praca na uczelni a ciąża

[Ptaszysko16]

hej,
czy któraś z was pracuje na uczelni jako asystent naukowo-dydaktyczny i była/jest w ciąży?

[wieka22]

hmmm ja nie, ale moja koleżanka, ale ona się tu nie udziela, więc mogę jedynie pisać w jej imieniu:P
poszła szybko na zwolnienie, nikt nie robił jej żadnych problemów z tego powodu

[Ptaszysko16]

no właśnie o L4 wiem a są jakieś inne opcje?

Bo ja bym chciała na początku pracować (o ile nie bedzie przeciwskazań).

[Xiezniczka89]

hej ja również podłączam się do tego pytania. Pracuję na uczelni dopiero pół roku. Planujemy dziecko ale trochę boję się reakcji przełożonych

[MamaKtosia]

Napisane przez Xiezniczka89

hej ja również podłączam się do tego pytania. Pracuję na uczelni dopiero pół roku. Planujemy dziecko ale trochę boję się reakcji przełożonych

A co byś chciała wiedzieć? Reakcja przełożonych to zdaje się zmora przyszłych ciężarnych niezależnie od tego czy pracują na uczelni czy gdziekolwiek indziej. Choć owszem specyfika uniwersytetów taka, że bardziej niż inne miejsca obfitują w stare, bezdzietne panny/kawalerów, którzy nie rozumieją, że może istnieć coś poza pracą naukową . Ja w pierwszej ciąży usłyszałam od szefowej (bezdzietna, panna), że zmarnowałam sobie życie i teraz już nic nie osiągnę naukowo i nigdy nie skończę doktoratu z dzieckiem na ręku. Doktorat skończyłam szybciej niż się ktokolwiek spodziewał, a podczas obrony byłam na początku drugiej ciąży . Naukowo odkąd mam dziecko powodzi mi się znacznie lepiej niż kiedy byłam bezdzietna. Jeśli chcesz mieć dziecko to reakcje przełożonych powinnaś mieć głęboko w poważaniu. Twoje prywatne życie nie powinno ich interesować.

[Wisienki]

Napisane przez Ptaszysko16

hej,
czy któraś z was pracuje na uczelni jako asystent naukowo-dydaktyczny i była/jest w ciąży?

bliska mi osoba była asystentem na uczelni o charakterze humanistycznym, pracowała prawie do samego porodu - wszystko było ok.

[Xiezniczka89]

Napisane przez MamaKtosia

A co byś chciała wiedzieć? Reakcja przełożonych to zdaje się zmora przyszłych ciężarnych niezależnie od tego czy pracują na uczelni czy gdziekolwiek indziej. Choć owszem specyfika uniwersytetów taka, że bardziej niż inne miejsca obfitują w stare, bezdzietne panny/kawalerów, którzy nie rozumieją, że może istnieć coś poza pracą naukową . Ja w pierwszej ciąży usłyszałam od szefowej (bezdzietna, panna), że zmarnowałam sobie życie i teraz już nic nie osiągnę naukowo i nigdy nie skończę doktoratu z dzieckiem na ręku. Doktorat skończyłam szybciej niż się ktokolwiek spodziewał, a podczas obrony byłam na początku drugiej ciąży . Naukowo odkąd mam dziecko powodzi mi się znacznie lepiej niż kiedy byłam bezdzietna. Jeśli chcesz mieć dziecko to reakcje przełożonych powinnaś mieć głęboko w poważaniu. Twoje prywatne życie nie powinno ich interesować.

Dziękuję za odpowiedź
Mój potencjalny promotor już mi oznajmił, że na zabawy z dzieckiem mam zaczekać rok, dwa, a na razie zająć się pracą naukową i otwarciem przewodu Średnio sobie wyobrażam dzień, w którym bym mu oznajmiła tę nowinę... A w którym miesiącu informowałaś szefową?

[MamaKtosia]

Napisane przez Xiezniczka89

A w którym miesiącu informowałaś szefową?

Następnego dnia po pozytywnym teście ciążowym. W mojej działce są szkodliwe warunki pracy więc nie było mowy o kontynuowaniu pracy doświadczalnej. Natomiast zajęcia dydaktyczne prowadziłam w zasadzie do końca ciąży. Podobnie z publikacjami, konferencjami i tak dalej. Rozumiem Twoje obawy, bo wiem jak wygląda specyfika pracy w takim miejscu. Musisz przemyśleć co w tej chwili jest dla Ciebie priorytetem i ewentualnie pogadać z promotorem. Odwagi, nikt nie ma prawa wtrącać się w Twoje życie prywatne, choć większość uważa inaczej.

[Xiezniczka89]

Napisane przez MamaKtosia

Następnego dnia po pozytywnym teście ciążowym. W mojej działce są szkodliwe warunki pracy więc nie było mowy o kontynuowaniu pracy doświadczalnej. Natomiast zajęcia dydaktyczne prowadziłam w zasadzie do końca ciąży. Podobnie z publikacjami, konferencjami i tak dalej. Rozumiem Twoje obawy, bo wiem jak wygląda specyfika pracy w takim miejscu. Musisz przemyśleć co w tej chwili jest dla Ciebie priorytetem i ewentualnie pogadać z promotorem. Odwagi, nikt nie ma prawa wtrącać się w Twoje życie prywatne, choć większość uważa inaczej.

Ja na szczęście nie mam szkodliwych warunków w pracy, ale wydział gdzie większość stanowią starsi mężczyźni - już widzę ich spojrzenia...
Ale dziękuję za pocieszającą odpowiedź