pomocy... załamka.

[rozbita]

Dziewczyny potrzebuję Was ;(
Nie wiem, które z Was czytały mój ostatni i w sumie 1 wątek...ogólnie chodziło o rozstanie z facetem. odsyłam ---> https://wizaz.pl/forum/showthread.php?p=43118190 #post43118190

Od wczoraj mam jakąś załamkę, nie mogę się ogarnąć, pozbierać jakoś... a było dobrze. Wierzyłam, że zrobiłam to co trzeba było już dawno, że tak będzie lepiej, że sam tego chciał i na to zasłużył. Al teraz... czuję się jakaś pusta, beznadziejna, brak mi wsparcia, ciepłych słów, przytulenia... Boję sie, że juz na zawsze zostanę sama, że sie nie zakocham, że do końca życia w głowie będę miała jego i te wszystkie chwile. Już przychodziły mi do głowy myśli: "a może źle zrobiłam, za szybko się zdenerwowałam, za szybko zareagowałam, nie musiałam tego kończyć, przeciez nie zawsze bylo źle?" Jest mi strasznie cieżko, nie wiem co ze sobą zrobić...

[rozsznurowana]

Napisane przez rozbita

Dziewczyny potrzebuję Was ;(
Nie wiem, które z Was czytały mój ostatni i w sumie 1 wątek...ogólnie chodziło o rozstanie z facetem. odsyłam ---> https://wizaz.pl/forum/showthread.php?p=43118190 #post43118190

Od wczoraj mam jakąś załamkę, nie mogę się ogarnąć, pozbierać jakoś... a było dobrze. Wierzyłam, że zrobiłam to co trzeba było już dawno, że tak będzie lepiej, że sam tego chciał i na to zasłużył. Al teraz... czuję się jakaś pusta, beznadziejna, brak mi wsparcia, ciepłych słów, przytulenia... Boję sie, że juz na zawsze zostanę sama, że sie nie zakocham, że do końca życia w głowie będę miała jego i te wszystkie chwile. Już przychodziły mi do głowy myśli: "a może źle zrobiłam, za szybko się zdenerwowałam, za szybko zareagowałam, nie musiałam tego kończyć, przeciez nie zawsze bylo źle?" Jest mi strasznie cieżko, nie wiem co ze sobą zrobić...

daj sobie trochę czasu, nikt nie mówił, że będzie łatwo. masz prawo się tak czuć, masz prawo płakać. musisz to przeżyć i pogodzić się z takim stanem rzeczy. a uwierz mi, że później będzie tylko lepiej. może to tylko takie głupie gadanie, ale potrzeba czasu. sama rozstałam się ze swoim tż w czerwcu i wiem co czujesz ale musisz to przetrwać a później iść dalej, rozstanie to była najlepsza decyzja jaką mogłaś podjąć i musisz to zrozumieć. jeszcze na twojej drodze pojawi się ktoś odpowiedni, kto będzie cię kochał i traktował tak jak na to zasługujesz. masz teraz mnóstwo wolnego czasu bo dzielisz ten czas już tylko ze sobą. zrób coś pożytecznego, o czym zawsze marzyłaś i zacznij wierzyć, że będzie lepiej a wszystko się ułoży

[psotka8]

Takie myśli są normalne po rozstaniu. Gdy skończyłam poprzedni związek też tak miałam. Mimo tego, że decyzję o odejściu podjęłam na spokojnie to jakis czas "po" miałam napady niemalże histerii. Płakałam, ciągle myślałam czy zrobiłam dobrze, bałam się, że już do końca życia nikogo nie poznam i będę sama. Ale jakoś to przetrwałam, powtarzałam sobie, że podjęłam słuszna decyzję. I wiesz co? Z perspektywy czasu naprawdę tak było. Nie mogłam podjąć lepszej. Tamten związek nie miał przyszłości a teraz jestem z facetem, którego kocham, który kocha mnie i z którym widzę się za te naście czy więcej lat. Musisz po prostu mieć trochę czasu na przetrawienie rozstania.

[AshaL]

Napisane przez rozbita

Dziewczyny potrzebuję Was ;(
Nie wiem, które z Was czytały mój ostatni i w sumie 1 wątek...ogólnie chodziło o rozstanie z facetem. odsyłam ---> https://wizaz.pl/forum/showthread.php?p=43118190 #post43118190

Od wczoraj mam jakąś załamkę, nie mogę się ogarnąć, pozbierać jakoś... a było dobrze. Wierzyłam, że zrobiłam to co trzeba było już dawno, że tak będzie lepiej, że sam tego chciał i na to zasłużył. Al teraz... czuję się jakaś pusta, beznadziejna, brak mi wsparcia, ciepłych słów, przytulenia... Boję sie, że juz na zawsze zostanę sama, że sie nie zakocham, że do końca życia w głowie będę miała jego i te wszystkie chwile. Już przychodziły mi do głowy myśli: "a może źle zrobiłam, za szybko się zdenerwowałam, za szybko zareagowałam, nie musiałam tego kończyć, przeciez nie zawsze bylo źle?" Jest mi strasznie cieżko, nie wiem co ze sobą zrobić...

Masz 20 lat i chyba nie musisz się przejmować, że zostaniesz sama czy się nie zakochasz. Nie jesteś rozwódką, nie masz dzieci, jesteś młoda... masz o wiele większe szanse niż duża część kobiet. Jesteś po 6 letnim związku i to jest oczywiste, że będziesz go analizować. Nie w każdym związku się układa ale jak koleś Cię olewał to chyba nie trzeba mieć żadnych wątpliwości, że postąpiłaś słusznie. Będziesz jeszcze go pamiętać latami, bo to Twój pierwszy jak się domyślam, chłopak. Ja swojego pierwszego też do tej pory wspominam, czasami rozmawiam z mamą o nim, co tam u niego itp. ale nie płaczę po nim, wręcz przeciwnie, cieszę się, że się skończyło. Ze swojego doświadczenia powiem Ci że ja w wieku 22 lat straciłam nadzieje na miłość i postanowiłam, że trudno, widocznie taka moja natura, że ja kochać nie potrafię i jaaaak mnie rypnęło masakra, krótki, burzliwy, toksyczny związek, który bardzo długo opłakiwałam, byłam wrakiem człowieka i stwierdziłam, że na pewno się już nigdy więcej nie zakocham bo przecież on był jedyny, który potrafił rozmiękczyć to serducho z zaschniętej gliny. Dla potwierdzenia tego faktu weszłam jeszcze w 2 też krótkie związki i serducho ani drgnęło. Aktualnie jestem ze wspaniałym mężczyzną. W końcu mam normalny związek gdzie to on kocha mnie i ja jego. Szanujemy się, słuchamy o swoich potrzebach i staramy się je w miarę możliwości zaspokajać. Mam w końcu zdrową relację - a też już byłam przecież zrezygnowana.