babcia chce mnie zmusić do ślubu

[majajaj]

Jestem ze swoim chłopakiem od 3 lat, od października tego roku mieszkamy razem. Oboje studiujemy w innym mieście, niż nasze rodzinne, więc uznaliśmy, że bez sensu jest wynajmować dwa oddzielne mieszkania/pokoje ze względu na finanse, poza tym chcieliśmy też spróbować już pomieszkać razem. Jestem osobą wierzącą, jednak co do mieszkania razem przed ślubem mam swoje zdanie i nie chciałabym go brać wcześniej, a tym bardziej w tym wieku (mamy po 20 lat). Nawet nie jestem w 100% pewna, czy wezmę ślub z obecnym TŻ, bo mamy ostatnio trochę problemów. Dzisiaj dowiedziałam się od swojej jednej babci (z którą mam lepszy kontakt), że ta druga (którą widuję raczej rzadko, głównie w większe święta) dzwoniła do niej oburzona, bo dowiedziała się, że mieszkam z chłopakiem. Namawiała moją babcię, żeby ta starała się mnie usilnie nakłonić, żebyśmy jak najszybciej wzięli ślub. Moi rodzice są obecnie na urlopie za granicą, powiedziała, że jak wrócą to od razu do nich zadzwoni, żeby również mnie nakłonili. Do mnie jeszcze nie dzwoniła, ale to pewnie kwestia czasu. Pewnie napiszecie, żebym się nie przejmowała, skoro widuję ją rzadko, jednak nie chcę zepsuć kontaktów z nią przez coś takiego. W dodatku niedługo zbliżają się święta, które pewnie spędzimy u niej. Zawsze uwielbiałam te dni, bo mam ogromną rodzinę i atmosfera, kiedy wszyscy razem się zbierzemy, jest cudowna. Nie chcę w tym roku słuchać przy stole tego gadania i psuć sobie świąt. Niestety już na samą myśl o tym tracę ochotę na ich spędzanie właśnie tam. Co o tym sądzicie? Była któraś w podobnej sytuacji? Jak powinnam się zachować?

[201604181004]

Pomachaj jej chusteczką (obsmarkaną) i pozdrów serdecznie.
Moja babcia też nie akceptuje że mieszkamy bez ślubu i jedyny jaki mamy zamiar wziąć to kościelny a w niedziele w kościele się nie pojawiamy.
Co ja mam na to poradzić, mieszka w innym mieście, daleko, nie dzwoni nie pisze, ani ja nie dzwonie i nie pisze, jak przestanie narzucać innym swoje zdanie to będę z nią dalej rozmawiać a póki co mam w nosie co ma mi do powiedzenia .

[mary_poppins]

Napisane przez majajaj

Jestem ze swoim chłopakiem od 3 lat, od października tego roku mieszkamy razem. Oboje studiujemy w innym mieście, niż nasze rodzinne, więc uznaliśmy, że bez sensu jest wynajmować dwa oddzielne mieszkania/pokoje ze względu na finanse, poza tym chcieliśmy też spróbować już pomieszkać razem. Jestem osobą wierzącą, jednak co do mieszkania razem przed ślubem mam swoje zdanie i nie chciałabym go brać wcześniej, a tym bardziej w tym wieku (mamy po 20 lat). Nawet nie jestem w 100% pewna, czy wezmę ślub z obecnym TŻ, bo mamy ostatnio trochę problemów. Dzisiaj dowiedziałam się od swojej jednej babci (z którą mam lepszy kontakt), że ta druga (którą widuję raczej rzadko, głównie w większe święta) dzwoniła do niej oburzona, bo dowiedziała się, że mieszkam z chłopakiem. Namawiała moją babcię, żeby ta starała się mnie usilnie nakłonić, żebyśmy jak najszybciej wzięli ślub. Moi rodzice są obecnie na urlopie za granicą, powiedziała, że jak wrócą to od razu do nich zadzwoni, żeby również mnie nakłonili. Do mnie jeszcze nie dzwoniła, ale to pewnie kwestia czasu. Pewnie napiszecie, żebym się nie przejmowała, skoro widuję ją rzadko, jednak nie chcę zepsuć kontaktów z nią przez coś takiego. W dodatku niedługo zbliżają się święta, które pewnie spędzimy u niej. Zawsze uwielbiałam te dni, bo mam ogromną rodzinę i atmosfera, kiedy wszyscy razem się zbierzemy, jest cudowna. Nie chcę w tym roku słuchać przy stole tego gadania i psuć sobie świąt. Niestety już na samą myśl o tym tracę ochotę na ich spędzanie właśnie tam. Co o tym sądzicie? Była któraś w podobnej sytuacji? Jak powinnam się zachować?

No ale co innego możesz zrobić? Weźmiesz ślub żeby nie złościć babci?
Tak się czasem zdarza, że rodzina nie podziela naszych poglądów, ale nie ma innego sposobu niż to ignorować i robić swoje. Możesz poprosić rodziców żeby ucinali komentarze babci, Ty możesz raz powiedzieć że nie widzisz w mieszkaniu z chłopakiem nic złego, ale nic więcej już nie zrobicie. Babcia nie zmieni poglądów i Ty również nie zmienisz swoich. Po prostu ucinajcie z rodzicami umoralniające przemowy, i tyle.

[grubella]

Napisane przez drabineczka

Pomachaj jej chusteczką (obsmarkaną) i pozdrów serdecznie.
Moja babcia też nie akceptuje że mieszkamy bez ślubu i jedyny jaki mamy zamiar wziąć to kościelny a w niedziele w kościele się nie pojawiamy.
Co ja mam na to poradzić, mieszka w innym mieście, daleko, nie dzwoni nie pisze, ani ja nie dzwonie i nie pisze, jak przestanie narzucać innym swoje zdanie to będę z nią dalej rozmawiać a póki co mam w nosie co ma mi do powiedzenia .

Powiedz na odczepnego , że weźmiecie ślub jak będziecie po studiach i zarobicie na wystawne wesele na kilkaset osób.
No chyba , że babcia może pożyczyć/sprezentować kasę na twój wymarzony ślub i wesele.

[_ema_]

Napisane przez majajaj

Jestem ze swoim chłopakiem od 3 lat, od października tego roku mieszkamy razem. Oboje studiujemy w innym mieście, niż nasze rodzinne, więc uznaliśmy, że bez sensu jest wynajmować dwa oddzielne mieszkania/pokoje ze względu na finanse, poza tym chcieliśmy też spróbować już pomieszkać razem. Jestem osobą wierzącą, jednak co do mieszkania razem przed ślubem mam swoje zdanie i nie chciałabym go brać wcześniej, a tym bardziej w tym wieku (mamy po 20 lat). Nawet nie jestem w 100% pewna, czy wezmę ślub z obecnym TŻ, bo mamy ostatnio trochę problemów. Dzisiaj dowiedziałam się od swojej jednej babci (z którą mam lepszy kontakt), że ta druga (którą widuję raczej rzadko, głównie w większe święta) dzwoniła do niej oburzona, bo dowiedziała się, że mieszkam z chłopakiem. Namawiała moją babcię, żeby ta starała się mnie usilnie nakłonić, żebyśmy jak najszybciej wzięli ślub. Moi rodzice są obecnie na urlopie za granicą, powiedziała, że jak wrócą to od razu do nich zadzwoni, żeby również mnie nakłonili. Do mnie jeszcze nie dzwoniła, ale to pewnie kwestia czasu. Pewnie napiszecie, żebym się nie przejmowała, skoro widuję ją rzadko, jednak nie chcę zepsuć kontaktów z nią przez coś takiego. W dodatku niedługo zbliżają się święta, które pewnie spędzimy u niej. Zawsze uwielbiałam te dni, bo mam ogromną rodzinę i atmosfera, kiedy wszyscy razem się zbierzemy, jest cudowna. Nie chcę w tym roku słuchać przy stole tego gadania i psuć sobie świąt. Niestety już na samą myśl o tym tracę ochotę na ich spędzanie właśnie tam. Co o tym sądzicie? Była któraś w podobnej sytuacji? Jak powinnam się zachować?

To ja może podzielę moją wypowiedź na dwie części.

Pierwsze, odnośnie babci i problemu - najlepiej ignorować.W takich sytuacjach nie ma sensu dyskutować, tłumaczyć, kłamać, babcia wie swoje i póki nie będzie po jej, nie odpuści. Działa jedynie chłodna, krótka uprzejma odpowiedź 'babciu, to moja decyzja, pozwól że nie będziemy o tym rozmawiać'. Nie zaostrzysz sporu, nie wdasz sie w dyskusję, nie postawisz się w pozycji winnego, który musi się tłumaczyć.

Dwa - czy tylko ja nie pojmuję, po jaką cholerę bawić się w dom z człowiekiem, którego nie jesteśm pewna i nawet sama wątpię, czy kiedykolwiek weźmiemy ślub?
Więc tak ogólnie - popieram w tym sporze podejście babci. Nie metody - bo zmuszanie do ślubu to głupota. Ale bycie przeciw - owszem. Taka zabawa w dom.

[majajaj]

Napisane przez _ema_

Dwa - czy tylko ja nie pojmuję, po jaką cholerę bawić się w dom z człowiekiem, którego nie jesteśm pewna i nawet sama wątpię, czy kiedykolwiek weźmiemy ślub?
Więc tak ogólnie - popieram w tym sporze podejście babci. Nie metody - bo zmuszanie do ślubu to głupota. Ale bycie przeciw - owszem. Taka zabawa w dom.

tak, tylko że przed mieszkaniem razem byłam tego prawie pewna. po prostu pewne problemy wyszły na jaw po zamieszkaniu razem, na razie staramy się coś zmienić, zobaczymy, czy nam wyjdzie. Uważam, że właśnie po to warto razem przed ślubem zamieszkać, bo podczas wspólnego mieszkania często wychodzą na jaw problemy, które raczej ciężko było dostrzec wcześniej - nawet jak spędzaliśmy razem bardzo dużo czasu. Jak pojawiają się obowiązki - praca, studia - to już nie jest to samo, co wizyty u siebie nawzajem, nawet i na kilka dni.

[201604181004]

Napisane przez grubella

Powiedz na odczepnego , że weźmiecie ślub jak będziecie po studiach i zarobicie na wystawne wesele na kilkaset osób.
No chyba , że babcia może pożyczyć/sprezentować kasę na twój wymarzony ślub i wesele.

he, he, to samo odszczekała jej ciotka zmęczona tematem, że jak ją to tak interesuje to niech otwiera portfel i finansuje albo skończy męczyć młodych

---------- Dopisano o 19:07 ---------- Poprzedni post napisano o 19:05 ----------

Napisane przez ema

Dwa - czy tylko ja nie pojmuję, po jaką cholerę bawić się w dom z człowiekiem, którego nie jesteśm pewna i nawet sama wątpię, czy kiedykolwiek weźmiemy ślub?

jakbym była na polonistyce pisalabym pracę na temat słownictwa wizażanek. najbardziej wyświechtane teksty to m.inn. właśnie "zabawa w dom" jaka zabawa w dom, zamieszkali ze sobą razem na studiach i tyle a nie widzę gdzie jest problem że się mieszka bez ślubu?

[leniwca]

Napisane przez _ema_

Dwa - czy tylko ja nie pojmuję, po jaką cholerę bawić się w dom z człowiekiem, którego nie jesteśm pewna i nawet sama wątpię, czy kiedykolwiek weźmiemy ślub?
Więc tak ogólnie - popieram w tym sporze podejście babci. Nie metody - bo zmuszanie do ślubu to głupota. Ale bycie przeciw - owszem. Taka zabawa w dom.

Może te wątpliwości wyszły po zamieszkaniu razem? Często na tym etapie dopiero dowiaduje się, czy jest się w stanie wytrzymać z tym człowiekiem na dłużej, wychodzą wady, przyzwyczajenia, których wcześniej się nie dostrzegało albo nie wydawały się taką przeszkodą?
Lepiej żeby pobawili się w ten dom przed ślubem i zobaczyli, że mieszkanie razem i dbanie o związek, to jednak nie takie hop siup, i że to ciężka praca, a nie zabawa, niż żeby się o tym przekonali po ślubie.

Nawet jeśli przed zamieszkaniem razem ma się wątpliwości, to jednak czasem rozumiem, że chcą spróbować na swoim. Przynajmniej po jakimś czasie nie będzie już tych wątpliwości, bo zobaczą czarno na białym, że się nie dogadują i nie potrafią wytrzymać pod jednym dachem, że wspólne mieszkanie ich do siebie nie zbliżyło. Nie będzie żalu, że się nie próbowało walczyć o związek. Jak potrzebują takiej ostatecznej próby, to ja jestem nawet za.
Mieszkanie nie jest takim dużym zobowiązaniem i tak wielką próbą jak ślub i okres po urodzeniu dziecka, więc niech próbują, jeśli tego im trzeba.

[_ema_]

Napisane przez drabineczka

jakbym była na polonistyce pisalabym pracę na temat słownictwa wizażanek. najbardziej wyświechtane teksty to m.inn. właśnie "zabawa w dom" jaka zabawa w dom, zamieszkali ze sobą razem na studiach i tyle a nie widzę gdzie jest problem że się mieszka bez ślubu?

Czy to, że sformułowanie jest popularne znaczy, że nie jest prawdziwe?
Ja tam autorki przecież nie przekonuję do niczego, wyraziłam tylko swoje zdanie, że mieszkać razem powinno się z poważnym partnerem. Mieszkanie jest kolejnym, ważnym etapem w związku i powinno być zarezerwowane dla partnerów, których traktuje się poważnie. A takie 'studiujemy w tym samym mieście, mamy 20 lat więc gdzie nam tam do ślubu, ale razem sobie pomieszkamy' to dla mnie zabawa i tyle I nie ma to nic wspólnego z mieszkaniem po ślubie czy przed, tylko z powagą związku

[201604181004]

Napisane przez _ema_

Czy to, że sformułowanie jest popularne znaczy, że nie jest prawdziwe?
Ja tam autorki przecież nie przekonuję do niczego, wyraziłam tylko swoje zdanie, że mieszkać razem powinno się z poważnym partnerem. Mieszkanie jest kolejnym, ważnym etapem w związku i powinno być zarezerwowane dla partnerów, których traktuje się poważnie. A takie 'studiujemy w tym samym mieście, mamy 20 lat więc gdzie nam tam do ślubu, ale razem sobie pomieszkamy' to dla mnie zabawa i tyle I nie ma to nic wspólnego z mieszkaniem po ślubie czy przed, tylko z powagą związku

Tak, jest nieprawdziwe, bo wszyscy w kółko je powtarzają nawet w sytuacjach do których to nie pasuje.
A skąd ty wiesz że ten partner jest niepoważny? Heloł, najpoważniejsza to jest autorka wątku bo ma 20 lat i trzeźwo myśli o tym że to za wcześnie i o tym że trzeba się dotrzeć przed ślubem.

[b82ed09e83d6cc96f3cec4b39c6008ed9e8c5acd_5dd330825eb9e]

Wow, to ja mam tolerancyjną babcię. Jestem w tym samym wieku, tyle samo z chłopakiem i od końca sierpnia mieszkamy razem. On ode mnie 5 lat starszy. Nigdy od nikogo złego słowa nie usłyszałam na ten temat.

Co możesz zrobić? Olej i tyle. Nie wdawaj się w dyskusje itp. W ogóle nie wiem czemu się tym przejęłaś. Może jakby rodzice Cię tak przymuszali, to byłoby się czym martwić, ale babcia? Uważam, że nie masz powodów do zmartwień, serio. A jak będzie wydzwaniać, to powiedz, że Was na razie nie stać na wesele, bo studiujecie.

[_ema_]

Napisane przez drabineczka

Tak, jest nieprawdziwe, bo wszyscy w kółko je powtarzają nawet w sytuacjach do których to nie pasuje.
A skąd ty wiesz że ten partner jest niepoważny? Heloł, najpoważniejsza to jest autorka wątku bo ma 20 lat i trzeźwo myśli o tym że to za wcześnie i o tym że trzeba się dotrzeć przed ślubem.

Bo uważam, że związek na tyle poważny, żeby razem zamieszkać to związek ze ściśle ustalonymi planami na przyszłość, a tu takich nie ma, bo w sumie ze względu na wiek ciężko o takie.
Ale może nie róbmy już off topa

[201604181004]

Napisane przez _ema_

Bo uważam, że związek na tyle poważny, żeby razem zamieszkać to związek ze ściśle ustalonymi planami na przyszłość, a tu takich nie ma, bo w sumie ze względu na wiek ciężko o takie.
Ale może nie róbmy już off topa

A ja uważam że robisz dokładnie to co jej babcia, czyli niepytana dajesz jej wykłady zgadzam się by skończyć, ale ciekawe kto zaczął

[201607050913]

Napisane przez _ema_

Dwa - czy tylko ja nie pojmuję, po jaką cholerę bawić się w dom z człowiekiem, którego nie jesteśm pewna i nawet sama wątpię, czy kiedykolwiek weźmiemy ślub?
Więc tak ogólnie - popieram w tym sporze podejście babci. Nie metody - bo zmuszanie do ślubu to głupota. Ale bycie przeciw - owszem. Taka zabawa w dom.

To wg Ciebie trzeba być pewnym przyszłości z facetem, zanim się z nim zamieszka? Przecież napisała zresztą, że ostatnio mają problemy, a nie od początku. No bez przesady, wspólne mieszkanie to nie jest jeszcze "zabawa w dom".

[_ema_]

Napisane przez drabineczka

A ja uważam że robisz dokładnie to co jej babcia, czyli niepytana dajesz jej wykłady zgadzam się by skończyć, ale ciekawe kto zaczął

Dałam też poradę, myślę, że całkiem niezłą
Natomiast jak wskazuje definicja forum dyskusyjnego - mam prawo sobie podyskutować Zwłaszcza, że nie było to takie niezwiązane z tematem - chyba warto poznać pogląd człowieka, stojącego po podobnej stronie co babcia, żeby łatwiej wczuć się w jej uczucia i postarać się je zrozumieć?

---------- Dopisano o 19:21 ---------- Poprzedni post napisano o 19:18 ----------

Napisane przez mineralka bez gazu

To wg Ciebie trzeba być pewnym przyszłości z facetem, zanim się z nim zamieszka?

Tak. Oczywiście to może się zmienić przez wszelakie brudy wychodzące w trakcie mieszkania, ale powiedzmy, że level 'spotykamy się' powinien zostać pozytywnie zaliczony, zanim pójdziemy dalej. Cięzko wchodzić wyżej, jak niższe szczebelki dziurawe.

Przecież napisała zresztą, że ostatnio mają problemy, a nie od początku.

No spoko, ja swoją opinię pisałam w oparciu o pierwszy post, póki autorka jeszcze tego nie dodała

No bez przesady, wspólne mieszkanie to nie jest jeszcze "zabawa w dom".

Jest.

[Catjusza]

Napisane przez drabineczka

A ja uważam że robisz dokładnie to co jej babcia, czyli niepytana dajesz jej wykłady zgadzam się by skończyć, ale ciekawe kto zaczął

Ona już tak ma Czepnie się, odpowiesz coś, to zaraz 'nie róbmy off topa' Dzisiaj dokładnie tak samo przyczepiła się do mnie. A, i jeszcze na koniec było 'i dodaję cie do ignorowanych'. Po czym patrzę, że na innym wątku odnosi się do mojego posta. Komiczna postać.

Autorko żyj jak uwżasz za słuszne. Może babcię pożre wilk i będzie po krzyku

[traicionera]

a ja tam uwazam,ze lepiej sie pobawic w dom i zobaczyc, jak sie partner zachowuje, gdy nie spotyka sie z nim tylko podczas randek, niz po slubie nagle stwierdzic, że to jednak nie to, a cudowny misio od święta na codzien ma nawyki, ktorych nie potrafimy ścierpieć.

[kobietasukcesu]

Napisane przez _ema_

Czy to, że sformułowanie jest popularne znaczy, że nie jest prawdziwe?
Ja tam autorki przecież nie przekonuję do niczego, wyraziłam tylko swoje zdanie, że mieszkać razem powinno się z poważnym partnerem. Mieszkanie jest kolejnym, ważnym etapem w związku i powinno być zarezerwowane dla partnerów, których traktuje się poważnie. A takie 'studiujemy w tym samym mieście, mamy 20 lat więc gdzie nam tam do ślubu, ale razem sobie pomieszkamy' to dla mnie zabawa i tyle I nie ma to nic wspólnego z mieszkaniem po ślubie czy przed, tylko z powagą związku

Pewnie lepiej jest mieszkać z lokatorami-diabłami, a z facetem widywać się w parku.

Dla mnie zabawa w dom jest wtedy, jak mieszka ze sobą dwoje ludzi, planują didka, ale do pracy i obowiązków niechętni. Jedni rodzice przywożą obiadki w słoikach, drudzy finansują wszystko.

[new woman in town]

Nie Ciebie pierwszą i nie ostatnią ktoś namawia do zalegalizowania związku, skoro zamieszkaliście razem.

Rozumiem, że sytuacja jest dla Ciebie mało komfortowa, mało przyjemna, ale chyba wyolbrzymiasz. Jeśli Twoi rodzice akceptują to, że mieszkacie razem, bez ślubu, to masz jednych z najlepszych sprzymierzeńców w walce z babcią. Poza tym jesteś dorosłą osobą i o ile utrzymujesz się sama, nie masz obowiązku słuchać kogokolwiek, zawsze postępować jedynie zgodnie z tym czego Ty sama chcesz. Ale to nie znaczy, że nie będziesz otrzymywała "dobrych rad" od mniej lub bardziej życzliwej i zainteresowanej rodziny, dziadków czy cioć. Trzeba to przeżyć, zaakceptować, że ludzie są tacy a nie inni i... nie walczyć z nimi za wszelką cenę.

Całą sytuację rozegrałabym raczej żartem niż krzykiem. Zawsze możesz powiedzieć, że ślub masz w planach, ale szukasz sponsora. Jeśli babcia jest chętna sfinansować wam wesele i mieszkanie (tak, bo rodzina powinna mieszkać na swoim, to podstawa ) to chętnie tą pomoc przyjmniesz - w przeciwnym wypadku, będziecie ślubować, kiedy Was będzie na to stać. I kiedy będziecie mieć na to ochotę. Możesz wymyślić własną wymówkę albo jedynie się uśmiechać, lub powiedzieć, że weźmiesz pod uwagę babcine rady.

W najlepszym wypadku babcia pogada, pogada i przestanie.

[mary_poppins]

Napisane przez _ema_

Tak. Oczywiście to może się zmienić przez wszelakie brudy wychodzące w trakcie mieszkania, ale powiedzmy, że level 'spotykamy się' powinien zostać pozytywnie zaliczony, zanim pójdziemy dalej. Cięzko wchodzić wyżej, jak niższe szczebelki dziurawe.

Noż przecież został. Autorka napisała, że problemy zaczęły się po wspólnym zamieszkaniu. Ja uważam, że to okres docierania się, i tyle.

---------- Dopisano o 19:33 ---------- Poprzedni post napisano o 19:32 ----------

Napisane przez _ema_

Jest.

Mieszkanie razem na studiach to zabawa w dom? To kiedy kończy się ta zabawa, a zaczyna się po prostu wspólne mieszkanie, dom jako taki? Po ślubie, jak się ma dzieci, jak mieszkanie własnościowe?

[193b1b6e1ddfcb4e7f6608e02b30ba9b0746877a_687197910e488]

Napisane przez majajaj

Jestem ze swoim chłopakiem od 3 lat, od października tego roku mieszkamy razem. Oboje studiujemy w innym mieście, niż nasze rodzinne, więc uznaliśmy, że bez sensu jest wynajmować dwa oddzielne mieszkania/pokoje ze względu na finanse, poza tym chcieliśmy też spróbować już pomieszkać razem. Jestem osobą wierzącą, jednak co do mieszkania razem przed ślubem mam swoje zdanie i nie chciałabym go brać wcześniej, a tym bardziej w tym wieku (mamy po 20 lat). Nawet nie jestem w 100% pewna, czy wezmę ślub z obecnym TŻ, bo mamy ostatnio trochę problemów. Dzisiaj dowiedziałam się od swojej jednej babci (z którą mam lepszy kontakt), że ta druga (którą widuję raczej rzadko, głównie w większe święta) dzwoniła do niej oburzona, bo dowiedziała się, że mieszkam z chłopakiem. Namawiała moją babcię, żeby ta starała się mnie usilnie nakłonić, żebyśmy jak najszybciej wzięli ślub. Moi rodzice są obecnie na urlopie za granicą, powiedziała, że jak wrócą to od razu do nich zadzwoni, żeby również mnie nakłonili. Do mnie jeszcze nie dzwoniła, ale to pewnie kwestia czasu. Pewnie napiszecie, żebym się nie przejmowała, skoro widuję ją rzadko, jednak nie chcę zepsuć kontaktów z nią przez coś takiego. W dodatku niedługo zbliżają się święta, które pewnie spędzimy u niej. Zawsze uwielbiałam te dni, bo mam ogromną rodzinę i atmosfera, kiedy wszyscy razem się zbierzemy, jest cudowna. Nie chcę w tym roku słuchać przy stole tego gadania i psuć sobie świąt. Niestety już na samą myśl o tym tracę ochotę na ich spędzanie właśnie tam. Co o tym sądzicie? Była któraś w podobnej sytuacji? Jak powinnam się zachować?

ja też mam babcię lepszą i (naj)gorszą. Aczkolwiek najgorszą nie w sprawach mieszkania razem przed ślubem i seksu przedmałżeńskiego. Ale wiem o co chodzi w Twoim przypadku

Nie napiszę, żebyś się nie przejmowała tylko napiszę, żebyś ją ignorowała i wszystkie jej próby (bo pewnie takie będą) nakłaniające Cię do ślubu (bo jak to tak być razem 3 lata i go nie mieć !!! ) miała głęboko gdzieś.
Podczas pierwszej próby nakłaniania przedstaw swoje racje i wypowiedz swoje zdanie. Pewnie i tak tego nie usłyszy bo jej teksty "mądrości" i jej przekonania Cię zagłuszą.
Podczas kolejnych prób (nie wiem w jakiej sytuacji i gdzie one będą) np. jeśli babcia przyjedzie do Ciebie w celu wiadomym to staraj się omijać temat i zagadywać. Jak babcia przyjedzie i zacznie od progu gadać swoje, to Ty przerywaj pytając się "Czy zrobić babci herbatkę?", "Czy może ciasta babcia zje bo wczoraj robiłam" "A wiesz babciu ostatnio robiłam na szydełku szalik ale mi nie wyszło, czy mogłabyś mi pomóc?" "A słyszałaś, że mama była ostatnio u fryzjera i ten pomylił farby i mamie zamiast rudego wyszedł fioletowy" - To są tylko przykładowe teksty, dobrze radzę przygotować ich więcej i nauczyć się na pamięć - mówię całkiem serio bo na poczekaniu czasem jest coś trudno, zwłaszcza jak babcia podczas potoku słów może Ci to utrudniać.

Możesz mi wierzyć lub nie - w przypadku mojej babci to pomaga.
Bo jeśli wejdziesz w dyskusję to koniec - a Twoja babcia pewnie należy do tej kategorii co moja tzn. ma swoje przekonania, których nigdy nie zmieni i "nie przegadasz" za nic w świecie. Ona wie wszystko najlepiej i wszystkich poucza, bo jej zdanie jest najlepsze.

Najważniejsze żeby nie dać się sprowokować - bo jak babcia wyczuje agresję i chęć odwzajemnienia ataku z Twojej strony, to pies pogrzebany. Babcia będzie przyjeżdżała do Ciebie częściej żeby uprawiać swoje największe hobby - gadanie. A Ty musisz (choć wiem, że to jest cholernie trudne) ze spokojem zagadywać całkiem nowymi tekstami albo zacząć np. zmywać naczynia (cokolwiek byleby nie wyjść z równowagi).

Uwierz, wiem co mówię. Przez 10 lat mieszkałam z tą "dobrą babcią" Było super. Ale gdy moi rodzice wybudowali dom 100 m obok "gorszej babci" stopniowo zaczęło się piekło. Jak miałam 10 lat to jeszcze było ok. Ale jak zaczęłam dorastać...

Mogę śmiało powiedzieć, że wiem jak się czujesz

Powodzenia!

[201607050913]

Napisane przez _ema_

Jest.

No wiesz, dla mnie pojęcie "dom" znaczy trochę więcej niż 4 ściany Jest różnica między studenckim dzieleniem mieszkania a sadzeniem drzewka przed domem, wspólnym urządzaniem pokoiku dla dziecka i świętami przy choince, a to wszystko złączone węzłem kredytowym

[201604181004]

Napisane przez mary

Mieszkanie razem na studiach to zabawa w dom? To kiedy kończy się ta zabawa, a zaczyna się po prostu wspólne mieszkanie, dom jako taki? Po ślubie, jak się ma dzieci, jak mieszkanie własnościowe?

Jak się wprowadzasz np do teściów.

A tak serio to nie wiem. Dla mnie ta "zabawa w dom" którą się powtarza na wizażu jak mantrę, to nic innego jak wyświechtany frazes który każdy powtarza ale nikt nie do końca wie co tak naprawdę znaczy.

[_ema_]

Napisane przez mary_poppins

Noż przecież został. Autorka napisała, że problemy zaczęły się po wspólnym zamieszkaniu. Ja uważam, że to okres docierania się, i tyle

No iprzecież chyba napisałam przed chwila, że mój post powstał przed opowiedzeniem przez autorkę szczegółów, czytaj uważnie

Mieszkanie razem na studiach to zabawa w dom? To kiedy kończy się ta zabawa, a zaczyna się po prostu wspólne mieszkanie, dom jako taki? Po ślubie, jak się ma dzieci, jak mieszkanie własnościowe?

Nie, okres życia nie ma znaczenia. Ma znaczenie powaga związku. Na prawdę, nie chce mi się powtarzać, wystarczy przewinąć

---------- Dopisano o 19:38 ---------- Poprzedni post napisano o 19:37 ----------

Napisane przez drabineczka

A tak serio to nie wiem. Dla mnie ta "zabawa w dom" którą się powtarza na wizażu jak mantrę, to nic innego jak wyświechtany frazes który każdy powtarza ale nikt nie do końca wie co tak naprawdę znaczy.

Ja myślę, że jasno napisałam co to dla mnie znaczy - problem w tym, że nawet nie chcesz zrozumieć

[mary_poppins]

Napisane przez drabineczka

Jak się wprowadzasz np do teściów.

A Ty Ty złośliwa

Napisane przez drabineczka

A tak serio to nie wiem. Dla mnie ta "zabawa w dom" którą się powtarza na wizażu jak mantrę, to nic innego jak wyświechtany frazes który każdy powtarza ale nikt nie do końca wie co tak naprawdę znaczy.

Dla mnie zabawa w dom to jest jak się mieszka u mamusi na jej garnuszku, z chłopakiem i w ciąży/z dzieckiem. Ale kurczę, nie jak się po prostu na studiach mieszka z chłopakiem zamiast ze współlokatorką. Bo mieszkanie ze współlokatorką to co to jest w takim razie? Zabawa w akademik, zabawa w hotel pracowniczy, zabawa w..?

---------- Dopisano o 19:40 ---------- Poprzedni post napisano o 19:39 ----------

Napisane przez _ema_

Nie, okres życia nie ma znaczenia. Ma znaczenie powaga związku. Na prawdę, nie chce mi się powtarzać, wystarczy przewinąć

Napisałaś wyraźnie, że mieszkanie z chłopakiem na studiach to zabawa w dom. Nie było tam słowa o powadze związku.

[panna mati_]

Napisane przez _ema_

Nie, okres życia nie ma znaczenia. Ma znaczenie powaga związku. Na prawdę, nie chce mi się powtarzać, wystarczy przewinąć

Rozumiem, że to powaga związku to tylko i wyłącznie ślub kościelny? Bo wtedy jest inaczej? Inaczej smakuje schabowy i seriale w telewizji są fajniejsze?

[Catjusza]

Napisane przez drabineczka

Jak się wprowadzasz np do teściów.

A tak serio to nie wiem. Dla mnie ta "zabawa w dom" którą się powtarza na wizażu jak mantrę, to nic innego jak wyświechtany frazes który każdy powtarza ale nikt nie do końca wie co tak naprawdę znaczy.

Jeszcze parę innych tu zauważyłam np.:
- jak ci się nie podoba w domu to się wyprowadź,
- rodzice płacą na twoje żarcie, to niewolno ci współżyć we własnym rodzinnym domu o ile im się to nie podoba (a zwykle się nie podoba, i to jest podobno normalne),
- 'ja pracowałam już w przedszkolu, gdyż jestem taka zarąbiście samodzielna',
- kobiety szybciej się starzeją, a faceci robią się szpakowaci
i inne takie.


Ale nie 'róbmy off topa'.

[_ema_]

Napisane przez panna mati_

Rozumiem, że to powaga związku to tylko i wyłącznie ślub kościelny? Bo wtedy jest inaczej? Inaczej smakuje schabowy i seriale w telewizji są fajniejsze?

Wiecie co?
Irytujące jest pisanie sto razy tej samej rzeczy
Przewiń sobie do momentu: 'nie ma znaczenie czy po ślubie czy przed ślubem. Ma znaczenie, czy ludzie mają związane ze sobą poważne plany na przyszłość'. A i jeszcze 'czy pozytywnie przeszli eta randkowania, czy wtedy wyszły jakieś brudy'. Czytanie nie boli.

[kobietasukcesu]

Jeszcze co do zabawy w dom, dla mnie jest też wtedy gdy nie zna się realiów życia małżeńskiego i po ślubie wprowadza się na pokój do teściów.

Niektórzy się tak tylko spotykają, potem bach, nagle inne miejsce zamieszkania, dogrywanie się z chłopem i jeszcze teściowie na głowie. Ciężkie wyzwanie.

---
Autorko: nie ulegaj. Babcia chyba nie ma problemów i szuka ich na siłę. Może mieć swoje zdanie, ale nie ma prawa Ci ubliżać z tego powodu, że nie żyjesz tak jak ona by chciała.

[elvegirl]

Dziewczyny, jeśli chcecie tak intensywnie dyskutować na temat "wizażowych związków frazeologicznych" to załóżcie sobie wątek. Jeszcze chwila i to z czym przyszła do nas autorka, zginie przepadnie w gąszczu wzajemnych uszczypliwości


Autorko, skup się lepiej na swoim związku, a temat reagowania na słowa babci chyba najlepiej obgadać z Twoimi rodzicami - jeśli utworzycie wspólny front antyślubny to nie będzie miała kobieta siły przebicia i tyle.