Moje powodzenie u płci przeciwnej jest równe zero

[rapistxmosquitoes]

No i bardzo mi przykro z tego powodu, szczególnie jak pomyślę o samotnym życiu z kotem na kolanach. Wiem że nie należę do ładnych osób (jestem raczej poniżej przeciętnej) ale znam też naprawdę nieładne dziewczyny które nie mają takiego problemu jak ja. Często też słyszę rady typu: "wszyscy lubią otwarte, roześmiane kobiety". A co mam zrobić jak taka nie jestem? Z natury jestem wybitnie małomówna (potrafię przez cały dzień wypowiedzieć dosłownie kilka zdań), spokojna (zdaniem większości zwyczajnie nudna) i nie jestem duszą towarzystwa (delikatnie mówiąc). Oczywiście dbam o wygląd ale niektórych rzeczy się nie przeskoczy. Na żaden wolontariat, koła naukowe zwyczajnie nie mam czasu...
Pocieszy ktoś?

[Tony_Montana]

Napisane przez rapistxmosquitoes

No i bardzo mi przykro z tego powodu, szczególnie jak pomyślę o samotnym życiu z kotem na kolanach. Wiem że nie należę do ładnych osób (jestem raczej poniżej przeciętnej) ale znam też naprawdę nieładne dziewczyny które nie mają takiego problemu jak ja. Często też słyszę rady typu: "wszyscy lubią otwarte, roześmiane kobiety". A co mam zrobić jak taka nie jestem? Z natury jestem wybitnie małomówna (potrafię przez cały dzień wypowiedzieć dosłownie kilka zdań), spokojna (zdaniem większości zwyczajnie nudna) i nie jestem duszą towarzystwa (delikatnie mówiąc). Oczywiście dbam o wygląd ale niektórych rzeczy się nie przeskoczy. Na żaden wolontariat, koła naukowe zwyczajnie nie mam czasu...
Pocieszy ktoś?

Jak Cię pocieszy fakt, że ładny pysk to też przekleństwo to...to Ci to mówię.

[Pantegram]

Napisane przez Tony_Montana

Jak Cię pocieszy fakt, że ładny pysk to też przekleństwo to...to Ci to mówię.

Dobra odpowiedź

[rapistxmosquitoes]

Niespecjalnie mnie to pocieszyło... no ale dzięki za chęci

[Tony_Montana]

No dobra...Poka focie Jak nie jest tak źle jak mówisz to Ci to powiem. A jak jest źle to postaram się bardziej z pocieszaniem

[Precious things]

,, Często też słyszę rady typu: "wszyscy lubią otwarte, roześmiane kobiety". A co mam zrobić jak taka nie jestem? "

Popracować nad sobą.

[rapistxmosquitoes]

Napisane przez Precious things

,, Często też słyszę rady typu: "wszyscy lubią otwarte, roześmiane kobiety". A co mam zrobić jak taka nie jestem? "

Popracować nad sobą.

Czyli mam udawać kogoś kim nie jestem?

[Pantegram]

Napisane przez rapistxmosquitoes

Czyli mam udawać kogoś kim nie jestem?

I właśnie przez taki zamknięty umysł masz problem
Przecież osoby otwarte, roześmiane i rozgadane, to nie jedyny fajny typ osoby, prawda?
Jakich ludzi lubisz? Ja np. lubię ludzi wesołych, z poczuciem humoru, ale cenię sobie też tych spokojnych, opanowanych, którzy w sumie mówią niewiele, ale jak już powiedzą to powalą na kolana ciętą ripostą Albo celnie coś podsumują, powiedzą coś, czego inni nie dostrzegli lub nie mieli odwagi powiedzieć.
Natomiast Ty pewnie jesteś chorobliwie nieśmiała i mrukliwa, i nawet jak możesz coś ciekawego powiedzieć, to tego nie robisz, bo wychodzisz z założenia, że "ja to taka cicha jestem".... czyli sama zamykasz się we własnej skorupie
Jak masz problem nawiązać rozmowę o pogodzie, bo "wolisz poważne tematy" to przecież zawsze możesz kogoś znajomego spytać, czy słyszał o <dowolne wydarzenie, o którym mówili w dzienniku i jest kontrowersyjne lub ciekawe> i spytać się, co o tym sądzi, prawda? Nawet nie będziesz się musiała silić na rozmowę, tylko pozwolisz komuś mówić, to takie trudne?
Zobaczysz, że jak zaczniesz się otwierać na ludzi, szukając byle pretekstu do kontaktu i rozmowy, to bardzo prędko okaże się, że jesteś bardzo otwarta i pogodna
PS. Acha, i im więcej przebywasz z ludźmi, tym więcej nabierasz takich cech jak przebojowość, błyskotliwe poczucie humoru, komunikatywność. To nie są cechy wrodzone - to jest kwestia wprawy, zapewniam Cię

[niezawodny28]

W skrócie, dokładnie tak, stajemy się tym kogo udajemy. Możesz też być sobą i znaleźć sobie faceta, któremu się spodobasz taka jaka jesteś. Żyj, pracuj, otaczaj się ludźmi, ciesz się życiem a facet prędzej czy później się pojawi.

[Precious things]

Napisane przez rapistxmosquitoes

Czyli mam udawać kogoś kim nie jestem?

Nikt tu nie mówi o udawaniu. Jesteś zadowolona z tego jaka jesteś ( jak się opisałaś ) teraz ?

I generalnie Pentagram dobrze prawi

[rapistxmosquitoes]

Napisane przez Pantegram

I właśnie przez taki zamknięty umysł masz problem
Przecież osoby otwarte, roześmiane i rozgadane, to nie jedyny fajny typ osoby, prawda?
Jakich ludzi lubisz? Ja np. lubię ludzi wesołych, z poczuciem humoru, ale cenię sobie też tych spokojnych, opanowanych, którzy w sumie mówią niewiele, ale jak już powiedzą to powalą na kolana ciętą ripostą Albo celnie coś podsumują, powiedzą coś, czego inni nie dostrzegli lub nie mieli odwagi powiedzieć.
Natomiast Ty pewnie jesteś chorobliwie nieśmiała i mrukliwa, i nawet jak możesz coś ciekawego powiedzieć, to tego nie robisz, bo wychodzisz z założenia, że "ja to taka cicha jestem".... czyli sama zamykasz się we własnej skorupie
Jak masz problem nawiązać rozmowę o pogodzie, bo "wolisz poważne tematy" to przecież zawsze możesz kogoś znajomego spytać, czy słyszał o <dowolne wydarzenie, o którym mówili w dzienniku i jest kontrowersyjne lub ciekawe> i spytać się, co o tym sądzi, prawda? Nawet nie będziesz się musiała silić na rozmowę, tylko pozwolisz komuś mówić, to takie trudne?
Zobaczysz, że jak zaczniesz się otwierać na ludzi, szukając byle pretekstu do kontaktu i rozmowy, to bardzo prędko okaże się, że jesteś bardzo otwarta i pogodna
PS. Acha, i im więcej przebywasz z ludźmi, tym więcej nabierasz takich cech jak przebojowość, błyskotliwe poczucie humoru, komunikatywność. To nie są cechy wrodzone - to jest kwestia wprawy, zapewniam Cię

Nie, to nie jest tak że nie lubię rozmawiać o rzeczach przyziemnych... ja chyba w ogóle nie lubię rozmawiać Wiem że to dziwnie brzmi ale tak jest, bo nawet przy bliskich znajomych się praktycznie nie odzywam.

Napisane przez Precious things

Nikt tu nie mówi o udawaniu. Jesteś zadowolona z tego jaka jesteś ( jak się opisałaś ) teraz ?

I generalnie Pentagram dobrze prawi

Nie, nie jestem zadowolona, ale też nie wyobrażam sobie siebie w pogodnej wersji, bo to zwyczajnie do mnie nie pasuje

[bambarylla]

"Wszyscy lubią otwarte, roześmiane kobiety"...? Nie ma czegoś takiego, że WSZYSCY coś lubią. Ile facetów, tyle gustów i upodobań. Jestem średnio urodziwa, raczej małomówna, trochę aspołeczna, i co? Mam chłopaka, i to takiego wymarzonego. Więc może choć odrobinę pocieszy Cię fakt, że kiedyś ktoś był w Twojej sytuacji, a w pewnym momencie, najmniej spodziewanym, wszystko się zmieniło o 180 stopni? Skoro na wolontariat, koła, nie masz czasu, to może internet? I nie mówię tu o portalach randkowych, tylko forach tematycznych na przykład. W takich miejscach można poznać naprawdę ciekawych ludzi.

[Malla]

Napisane przez rapistxmosquitoes

Nie, nie jestem zadowolona, ale też nie wyobrażam sobie siebie w pogodnej wersji, bo to zwyczajnie do mnie nie pasuje

Dlatego nie dziw się, że nie masz powodzenia. Nic straconego, nikt Ci nie każe być duszą towarzystwa.

Dla każdego się ktoś znajdzie, tylko zacznij szukać w bardziej odpowiednich dla takiego charakteru miejscach. Nie wierzę, że nie masz żadnych zainteresowań, spróbuj zatem jakieś tematyczne fora. Widzę, że pisanie idzie Ci całkiem nieźle, napisałaś w tym wątku ponad 10 konkretnych zdań. Nie wymiguj się brakiem czasu, na Wizaż znalazłaś 2 godziny.

Napisane przez rapistxmosquitoes

No i bardzo mi przykro z tego powodu, szczególnie jak pomyślę o samotnym życiu z kotem na kolanach.

Wolę spędzić resztę życia z kotem niż z nieodpowiednim facetem.

[kiciakasia]

smells like desperation

[Kalini]

Otwórz się na ludzi, nie mówię, abyś przestałą być sobą, ale uwierz, że oni nie gryzą. I uwierz w siebie, bo inaczej nikt w Ciebie nie uwierzy.
Dużo prawdy jest w tym okropnym przysłowiu, że "każda potwora znajdzie swojego amatora". I nawet jeśli nie jesteś pięknością i masz trudny charakter, pewnie jest ktoś kto dostrzeże Twoje pozytywne cechy. Poza tym ja nie wierzę w brzydotę, prawie z każdej dziewczyny da się zrobić piękność. Fryzura, ciuchy, ładne brwi, makijaż- potrafią zdziałać cuda.
I postaraj się poświęcać czas rozwijaniu swoich zainteresować, może dwie godziny w tygodniu dasz radę jednak wygospodarować. Nie każę Ci szukać tam męża, ale może poznasz przyjazne osoby, dzięki którym się otworzysz

[Pantegram]

Napisane przez rapistxmosquitoes

Nie, to nie jest tak że nie lubię rozmawiać o rzeczach przyziemnych... ja chyba w ogóle nie lubię rozmawiać Wiem że to dziwnie brzmi ale tak jest, bo nawet przy bliskich znajomych się praktycznie nie odzywam.

Nie, nie jestem zadowolona, ale też nie wyobrażam sobie siebie w pogodnej wersji, bo to zwyczajnie do mnie nie pasuje

No właśnie, nie lubisz rozmawiać bo nie rozmawiasz
Wiem, co mówię, bo też kiedyś miałam taki etap. I weszło w krew... Trudno było się przemóc, by, tak jak inni, zacząć gadać o niebieskich migdałach i jeszcze się z tego śmiać Przyzwyczaiłam się do milczenia i było mi bardzo dobrze z książką na korytarzu, zamiast grona kolegów i koleżanek, ale po pewnym czasie zaczęłam mieć z tym problemy Twojego pokroju No i wyszłam do ludzi, zaczęłam rozmawiać i szkolić się w społecznych konwenansach, dlatego i Tobie tak radzę.
Najtrudniej zacząć, potem już z górki.
Będziesz się jeszcze dziwić, jak mogłaś mówić o sobie, że jesteś poważna i milcząca

[201803290936]

Trudno, żeby inni Cię lubili i do Ciebie lgnęli, jeżeli sama nie lubisz innych - a tak czuję po przeczytaniu Twojego posta. Nie chcę, nie lubię, nie mam czasu. Nie miej zatem pretensji do innych, że mają taką samą postawę. Lubiane są najczęściej osoby, które coś dają z siebie innym: uśmiech, dobre słowo, miłą rozmowę, pomoc (nie musi być wszystko na raz). Jeżeli Ty niczego nie chcesz dać innym, nie bo nie, ja taka nie jestem, to nie narzekaj, że nie ma za dużo chętnych na Twoje towarzystwo (co za tym idzie chętnych facetów). I tu nie chodzi o udawanie, o trajkotanie o głupotach, ale o przełamanie się. Uśmiechnięcie się do kogoś, aby poprawić mu humor, dodać otuchy, pokazać "lubię Cię", to nie jest nadludzki wysiłek, ale wyraz tego, że chce się coś z siebie dać światu właśnie w ten sposób.

Natomiast zastanowiłabym się, czy Twój problem z odzywaniem się nie ma jakiegoś psychologicznego podłoża. Bo o ile mogę zrozumieć niechęć do rozmawiania z obcymi, gadania o niczym z przypadkowymi osobami, to mówienie mało lub wcale przy znajomych jest już nieco dziwne. Czy przy szefie, współpracownikach również masz ten problem, czy wtedy komunikujesz się bez przeszkód? (no chyba, że masz pracę, która sprawia, że nie musisz z nimi rozmawiać)

Generalnie popracowałabym nad sobą i mocno zastanowiła się, czy niechęć do komunikowania się z innymi nie jest jednak wynikiem jakiejś choroby / zaburzenia, które może z czasem się pogłębiać.

[Miss_Fortune]

No trochę sobie tego nie wyobrażam. Nawet jeśli wzbudziłabyś zainteresowanie jakiegoś faceta, podszedłby do Ciebie i zagadał to Ty co? Milczysz, bo nie lubisz rozmawiać i w ogóle nie rozmawiasz z nikim?

[Lazurowewybrzeze]

Charakteru, nikt nikomu, ani sam sobie w 100% nie zmieni. Podobnie wygladu, ale obie te rzeczy mozna zmienic troche na lepsze tyle, ze wymaga to pracy i nie jest latwo robic cos wbrew wlasnemu charakterowi, wiec taka osoba moze nie czuc sie z tym dobrze. Popracuj troche nad twoim sposobem bycia, ale nie zmieniaj go za bardzo, bo tez nie bedziesz czuc sie z tym komfortowo, bo wtedy, to nie bedziesz ty, a zupelnie ktos inny, takie granie udawanie, moze byc meczace. Ale mimo wszystko postaraj sie wiecej rozmawiac z ludzmi. Partnera kiedys w koncu znajdziesz, tak jak zdecydowana wiekszosc ludzi trafisz na takiego, ktory bedzie ci odpowiadal i ty jemu tez, bedzie to pewnie, tak jak to zwykle bywa w momencie, kiedy tego najmniej oczekujesz. Nie sadze zebys miala lat 40, czy 50, ze juz sobie wrozysz samotne zycie z kotem na kolanach.

[_ema_]

Ludzie lgną do pozytywnych osób.
Pierwsze co zawsze powinno się radzić w takich pytaniach to: przestań skupiać się nad negatywną wizją życia. Przestań wyobrażać sobie zycie z kotem na kolanach, zwłaszcza, że zapewne masz nie więcej niż kilkanaście lat. Popracuj nad sobą - wypracuj w sobie radość z życia, pozytywne myślenie, zaakceptuj siebie, swój wygląd, swoje życie - uwierz, da się.
Zdziwisz się jak ludzie z daleka wyczuwają osoby szczęśliwe, a jak bardzo uciekają od 'majęk'.

[emma8]

Moim zdaniem nie powinnaś się zmieniać. Faktycznie uśmiech nic nie kosztuje i możesz więcej się uśmiechać. Osoby które lubią kontakt z innymi ludźmi, bardzo społeczne nigdy nie zrozumieją tak naprawdę jak czuje się taka osoba jak Ty. Jedni ludzie potrafią gadać bez przerwy o wszystkim i niczym, wałkować 100 razy te same tematy i czerpią przyjemność z takiego paplania. Ty po prostu nie lubisz rozmawiać o pierdołach i nie czujesz potrzeby dzielenia się z każdym osobistymi przemyśleniami. Moja siostra ma właśnie takiego męża, jak ma coś do powiedzenia to powie, jak nie to milczy i nie lubi strzępić gęby po próżnicy bo "tak wypada". A moja siostra jest w nim bardzo zakochana i tworzą naprawdę udane małżeństwo, bo ona też nie lubi paplania dla samego paplania, nawet jeżeli czasami siedzą i milczą to i tak czerpią radość z przebywania razem i wiedzą że w każdej sytuacji mogą na sobie polegać. A przede wszystkim bez zbędnego gadania wiedzą że się kochają i są szczęśliwi. Różni są ludzie na tym świecie i różne tworzą związki, po prostu musisz poszukać kogoś, komu Twój charakter będzie odpowiadał. Naprawdę nie ma sensu na siłę starać się zmieniać. Albo zaakceptuj siebie taką jaką jesteś, albo idź do psychologa żeby Ci w tym pomógł.

[przytuLaska]

sama jestem raczej aspołeczna, małomówna, mam na studiach zabójczą ilość 3 znajomych, z którymi mogę sobie swobodnie porozmawiać. Byłam sama i widziałam swoją przyszłość w podobnych barwach, jak Ty. Ale któregoś wieczoru...jakiś czas temu...u koleżanki w domu poznałam jej znajomego. Takiego malomównego mruka o zabójczym uśmiechu. Koleżanka opowiadała straszne głupoty, ja śmiałam się po prostu bez przerwy... a w końcu i on dołączył do powszechnej głupawki. Na pożegnanie nic sobie nie powiedzieliśmy, tylko uśmiechaliśmy się do siebie.A juz miesiąc później pojawiliśmy się u koleżanki jako para. I mogę z pełnym przekonaniem powiedzieć, że po 1,5 roku razem rozmawiamy ze sobą baaardzo dużo. To oczywiście pojawiło się stopniowo. Z innymi ludźmi - raczej mało rozmawiam. Nadal krąg moich znajomych ogranicza się do 3 osób, ale na szczęście mam Jego. No i czasem milczymy sobie w najlepsze i nikt nie czepia się nas, że mało mówimy;P

[rapistxmosquitoes]

Napisane przez Miss_Fortune

No trochę sobie tego nie wyobrażam. Nawet jeśli wzbudziłabyś zainteresowanie jakiegoś faceta, podszedłby do Ciebie i zagadał to Ty co? Milczysz, bo nie lubisz rozmawiać i w ogóle nie rozmawiasz z nikim?

To nie jest tak że z nikim nie rozmawiam. Po prostu rzadko się odzywam i tyle.

Napisane przez przytuLaska

sama jestem raczej aspołeczna, małomówna, mam na studiach zabójczą ilość 3 znajomych, z którymi mogę sobie swobodnie porozmawiać. Byłam sama i widziałam swoją przyszłość w podobnych barwach, jak Ty. Ale któregoś wieczoru...jakiś czas temu...u koleżanki w domu poznałam jej znajomego. Takiego malomównego mruka o zabójczym uśmiechu. Koleżanka opowiadała straszne głupoty, ja śmiałam się po prostu bez przerwy... a w końcu i on dołączył do powszechnej głupawki. Na pożegnanie nic sobie nie powiedzieliśmy, tylko uśmiechaliśmy się do siebie.A juz miesiąc później pojawiliśmy się u koleżanki jako para. I mogę z pełnym przekonaniem powiedzieć, że po 1,5 roku razem rozmawiamy ze sobą baaardzo dużo. To oczywiście pojawiło się stopniowo. Z innymi ludźmi - raczej mało rozmawiam. Nadal krąg moich znajomych ogranicza się do 3 osób, ale na szczęście mam Jego. No i czasem milczymy sobie w najlepsze i nikt nie czepia się nas, że mało mówimy;P

No ja na studiach nie mam żadnych znajomych, więc taka sytuacja w moim przypadku jest wysoce nieprawdopodobna

[Hibiku]

Narzekasz na okrutny świat, przyszłą i obecną samotność, ale za żadne skarby świata nie chcesz nic w tym kierunku zrobić. Mężczyźni się tobą nie interesują... a ty nimi? Ile razy ktoś Ci się podobał i co w tym kierunku zrobiłaś?
Pomiędzy rozchichotaną królową imprezy, a stuprocentowym opryskliwym gburem jest milion pośrednich opcji - większość z nich potrafi się lepiej lub gorzej w tym odnaleźć.
Sama od dziecka byłam nieśmiała, okresowo zahaczając o fobie społeczne (do dziś nie wejdę do zbyt zatłoczonej knajpy) , miałam 3 znajomych na krzyż - ale od ładnych kilku lat mam partnera, ludzi którym ufam i wśród których dobrze się czuję i z którymi jestem szczęśliwa. Wszystko to wymagało lat pracy nad sobą i starań, odnajdywania własnych wartości. Nie byłam rozmowna, wolałam milczeć - ale za to byłam fantastycznym słuchaczem, powiernikiem i dość celnie analizowałam ludzkie reakcje, więc potrafiłam doradzić - to wystarczało. Jest milion metod poznania ludzi, nie do wszystkich trzeba być wyjątkowo rozgadanym typem - ale do wszystkich trzeba wykazać zaangażowanie. Pracuj nad sobą zamiast się użalać to samotność z kotami Ci nie grozi...

[rapistxmosquitoes]

Nie wiem skąd wniosek że jestem opryskliwym gburem

[Majeczka121]

A tak w ogóle to ile Ty masz lat?

[rapistxmosquitoes]

20

[Hibiku]

Napisane przez rapistxmosquitoes

Nie wiem skąd wniosek że jestem opryskliwym gburem

Stwierdzenie, że między opryskliwym gburem, a królową balu jest masa innych opcji nie oznacza, że jesteś opryskliwym gburem - jedno i drugie to hiperbola. Po twoim tekście widzę jakbyś widziała jedynie wersję w, której świat interesuje się tylko przysłowiową królową balu.

Ile razy sama zainteresowałaś się innym człowiekiem i próbowałaś coś zdziałać w tej relacji?

[rapistxmosquitoes]

Napisane przez Hibiku

Stwierdzenie, że między opryskliwym gburem, a królową balu jest masa innych opcji nie oznacza, że jesteś opryskliwym gburem - jedno i drugie to hiperbola. Po twoim tekście widzę jakbyś widziała jedynie wersję w, której świat interesuje się tylko przysłowiową królową balu.

Ile razy sama zainteresowałaś się innym człowiekiem i próbowałaś coś zdziałać w tej relacji?

Mnóstwo razy. Do mnie nigdy nikt nie zagaduje, tylko ja muszę się starać. I po krótkiej wymianie zdań jestem olewana z góry na dół.

[Precious things]

Napisane przez rapistxmosquitoes

Nie, to nie jest tak że nie lubię rozmawiać o rzeczach przyziemnych... ja chyba w ogóle nie lubię rozmawiać Wiem że to dziwnie brzmi ale tak jest, bo nawet przy bliskich znajomych się praktycznie nie odzywam.

Nie, nie jestem zadowolona, ale też nie wyobrażam sobie siebie w pogodnej wersji, bo to zwyczajnie do mnie nie pasuje

Ale dlaczego nie pasuje ?
Tak jak Doris pisała : uśmiech w czyimś kierunku, zapytanie ,, co słychać " lub chęć pomocy, gdy ktoś ma problem to taki nadludzki wysiłek ?
P.s. Funkcjonowanie w społeczeństwie też sprawia Ci problem ? Idziesz np. na pocztę czy do urzędu i musisz się zmuszać żeby się odezwać ?