dziecko teraz albo za min. 5 lat

[przyjazna dla srodowiska]

Witam Dziewczyny.
Czytam forum od jakiegoś czasu, ale dopiero teraz przyszło mi założyć wątek. Jeśli to nie to miejsce, bardzo przepraszam, nie znam się na tym.

Mam do Was wielką prośbę, proszę o rady, różne punkty widzenia, choć zdaję sobie sprawę, że nikt za mnie nie zdecyduje i nie powie "rób tak i tak" wiem. Ale mimo wszystko czuję, że jestem/jesteśmy z mężem z tym sami... Już tłumaczę:

Jesteśmy ponad rok po ślubie, oboje mamy skończone studia, choć nie pracujemy w zawodzie. Wynajmujemy mieszkanie, nie mamy możliwości wzięcia kredytu, choć oboje mamy umowy o pracę... Jestem przed 30, mąż po. Uwielbiamy podróże, więc zdążyliśmy się "wyszaleć" i na tym polu. No właściwie prowadzimy normalne, szczęśliwe życie we dwójkę. No właśnie... We dwójkę.
Mam problemy zdrowotne i po ostatniej wizycie u lekarza otrzymałam diagnozę: operacja kręgosłupa za 2 lata (takie kolejki). Po operacji co najmniej 2 lata rekonwalescencji, niemożność noszenia ciężkich rzeczy, dbanie o siebie, wiadomo.
I teraz dylemat: no to kiedy bobasa? Przed operacją, czy dopiero za te 5 lat? A jeśli nie uda nam się po tej operacji zajść w ciążę? Będę żałować całe życie? Przed operacją? Jak potem odmówię dziecku jak będzie chciało na rączki? A jeśli - nie daj Boże - coś pójdzie nie tak i oboje będziemy potrzebowali opieki? Dodam, że jesteśmy z mężem zupełnie sami, nie tylko z tym problemem, ale tak ogólnie, nie mamy właściwie co liczyć na pomoc ze strony rodziców czy w ogóle rodzin. Tylko, kurczę... Widzę po sobie, że naprawdę chciałabym mieć już dzidziusia...

Dziewczyny, bardzo proszę o pomoc. Jak to widzicie na chłodno? Czy są jeszcze jakieś aspekty, o których powinnam pomyśleć przed podjęciem decyzji?

[kocuro88]

a czy konsultowałas to może ze swoim lekarzem chirurgiem?
skoro masz miec operację na kręgosłup to lepiej się upewnić czy to nie zagrażałoby Tobie i ewentualnie dziecku, czy to nie będzie dla Twojego kręgosłupa zbyt duzego obciążenia.

jeśli dostaniesz zielone światełko to mysle że nie ma co czekać

[Kasiulka22]

Mam koleżankę w bardzo podobnej sytuacji. Ona rownież ma duuuzy problem z kręgosłupem i czeka ja na pewno poważne leczenie. Podjęła decyzje o dziecku, u niej jest to drugie dziecko. Termin ma na marzec. Nie chciała dłużej czekać, a gdyby wzięła sie teraz za leczenie trwałaby to długi czas. Całkowicie ja rozumiem i popieram,mchociaz uwazam ze mówienie czy to dobrze czy złe, nie należy do nas bo każdy ma inna sytuacje i najważniejsze zeby samemu czuć sie dobrze z ta decyzja.

[przyjazna dla srodowiska]

to było pierwsze pytanie, które mu zadałam, gdy dowiedziałam się o operacji... Powiedział, że nie ma przeciwwskazań. A jego słowa brzmiały tak: "niech pani wróci z mężem do domu, pod kołdrę i zrobi sobie dzidziusia".

---------- Dopisano o 14:33 ---------- Poprzedni post napisano o 14:30 ----------

Napisane przez Kasiulka22

Mam koleżankę w bardzo podobnej sytuacji. Ona rownież ma duuuzy problem z kręgosłupem i czeka ja na pewno poważne leczenie. Podjęła decyzje o dziecku, u niej jest to drugie dziecko. Termin ma na marzec. Nie chciała dłużej czekać, a gdyby wzięła sie teraz za leczenie trwałaby to długi czas. Całkowicie ja rozumiem i popieram,mchociaz uwazam ze mówienie czy to dobrze czy złe, nie należy do nas bo każdy ma inna sytuacje i najważniejsze zeby samemu czuć sie dobrze z ta decyzja.

Jasne, rozumiem. Nie o to też pytam. Chciałam się dowiedzieć co sądzicie i właśnie - czy są osoby z podobnym problemem. A jeśli są - co postanowiły.

Dzięki za odpowiedzi.

[diatoma]

witaj,
ja bym wybrala dziecko, mnie teraz a mam 30 lat dopadla endoemtrioza, i tez mam wyscig z czasem.

moze skonsultuj sie z jakims dobrym neurologiem, z tego co mi wiadomo operacja to ostatecznosc a Ty dość młoda jeszcze jestes!

noszenie dziecka, to zalezy tylko od ciebie. ja zredukowalam do minimum bo mnie od zawsze cos w kregoslupie przeskakuje, byle jaki ruch i jestem zablokowana. wiec jak sobie od poczatku dzidzie ustawisz to wcale duzo nosic nie musisz. na przebranie, zeby sie odbilo i jak placze, ale to tez nie ciągle. jakos dało radę.

[migotka_m]

Piszesz, że jesteś przed 30 - stką. Jak dla mnie zarówno z medycznego jak i zdroworozsądkowego punktu widzenia nie masz czasu czekać kolejnych 5-ciu lat.

Medycznie: Po 30-stce spada płodność i wzrasta możliwość wystąpienia wad genetycznych.

Zdroworozsądkowo: Z dzieckiem nie jest tak prosto, że pyk pod kołdrę i mamy dzidziusia. Są pary, którym udaje się zaraz, ale większość musi się naczekać. Ja z mężem jestem zupełnie zdrowa a staraliśmy się ponad pół roku. Siostra o 1 dziecko ponad rok. Zupełnie zdrowi ludzie. Bo Ci, którzy mają jakiś problem niejednokrotnie starają się latami... Wystarczy poczytać tutaj kilka wątków.

A mając 35 lat nie będziesz miała już czasu leczyć się kilka lat, bo zegar dość szybko tyka.

Jeśli naprawdę chcesz mieć dziecko i nie wyobrażasz sobie życia do końca życia we dwoje, to moim zdaniem nie powinnaś się nawet zastanawiać...

P.s Dodam też, że jeśli czekasz na idealny moment na dziecko... To taki nie istnieje. Fajnie i rozsądnie jak jest praca, przysługuje macierzyński, ma się za partnera odpowiedzialnego człowieka, który nas kocha i swój kąt. Jednak momentu, który byłby idealny pod kątem pracy, mieszkania, zdrowia, wieku i chęci nie ma. Zawsze będzie jakieś "ale", "albo", "a co jeśli".

[pantera09]

Hmm ja bym chciała dziecko już, ale blokują mnie m.in. finanse. Jakbym była w takiej sytuacji jak Ty, czy jakiekolwiek inne problemy zdrowotne ważne z punktu widzenia ciąży/dziecka by mnie dopadły, to bym się nawet nie zastanawiała i z marszu zdecydowałabym sie na dziecko. Nigdy nie wiadomo co się później stanie. A jeśli chcesz mieć dziecko - a pisałaś, ze chcesz, to ja bym nie zwlekala. Ale nie namawiam, Ty wiesz co Ci w głowie siedzi i jaką masz dokladnie sytuację, nie tylko zdrowotną... Niezależnie od decyzji, powodzenia

[Narrenturm]

Wyobraziłam sobie, że jestem w takiej sytuacji, jak Ty i zdecydowanie starałabym się o dziecko. Powodzenia i odwagi, cokolwiek postanowisz.

[201710041131]

Ja również starałabym się teraz o dziecko...

[bestka]

Myślę, że lepiej wcześniej niż później. Nigdy nie wiadomo co będzie za 5 lat. A jeśli obydwoje chcecie mieć teraz dzieci, to nad czym się tutaj zastanawiać ...

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Jeśli lekarze zgadzają się na dziecko teraz - to jak najbardziej.
Potem możesz brać jakieś leki zakazane w ciąży czy np. gdybyś chciała karmić piersią. O noszeniu już nie wspominając. A dziecko to nie tylko 3-4 (na początku ) kg maluch, ale i np. wózek, czasami trzeba przenieść fotelik i wiele innych rzeczy.

[pani-jesień]

A ja mam inne zdanie niż poprzedniczki. Jakoś nie widzę połączenia rekonwalescencja + małe dziecko.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

No ale właśnie o to chodzi. Dziecko teraz, operacja i rekonwalescencja potem.

[suszarka]

również zdecydowałabym się teraz na dziecko na Twoim miejscu.

[Klarissa]

Zaczęłabym od dziecka.

Sama mam problemy z kręgosłupem, mam dwoje dzieci, które przyczyniły się do pogorszenia mojego stanu, ale już je mam i teraz mogę się rehabilitować i leczyć. Przede wszystkim praktycznie wszystkie leki jakie biorę kolidują z ciążą, a nikt ci nie zagwarantuje, że nie będziesz czegoś po operacji łykać na stałe - i wtedy z planów nici. Dodatkowo kręgosłup po operacji bez sensu będzie obciążać ciążą i wszystkimi jej bonusami przez pierwsze miesiące.

Co do tego, że będzie dziecko i operacja - trudno. W życiu są różne przypadki i gdyby człowiek odkładał macierzyństwo z każdego powodu to na ziemi nie było by z pewnością przeludnienia Wezwiesz do pomocy krewnych i rodzinę oraz kogo się da i dasz radę.

[pani-jesień]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;49080036]No ale właśnie o to chodzi. Dziecko teraz, operacja i rekonwalescencja potem.[/QUOTE]

Jakoś to do mnie nie przemawia.
Naprawdę trudna decyzja.

[wik5566]

nie powiem Ci co robić, bo nie znam całej sytuacji, tylko co ja bym zrobiła.
Zdecydowałabym się na dziecko przed operacją, ponieważ zarówno ciąża jak i odchowanie malucha (około 2-3 lat minimum nim bedzie w miarę samodzielny) to wielkie obciążenie dla kręgosłupa i to co naprawi operacja może się "popsuć". a tak nawet jak przed operacją choroba się pogłębi to i tak operacja powinna pomóc- tym bardziej że lekarz zaleca taką kolejność. W tym wszystkim jest jedno "ale" czyli mieszkanie i tym bym się przejmowała bardziej. Brak własnego mieszkania to duży minus- jeżeli mieszkacie w stałym miejscu- nie zmieniacie co pół roku, czy co rok i mieszkanie jest np w bloku- niezalezne wejście i brak właściciela w okolicy, to bym się zdecydowała na dziecko. Jednak jeżeli nie znaleźliście jeszcze swojego miejsca na stałe, to jest to dodatkowy stres, których będziesz miała dużo (ciąża, potem maluch i kolki, ząbki i/lub inne problemy, do tego zdrowie i brak pomocy ze strony rodziny). Nie wiem jaka jest wasza sytuacja finansowa, ponieważ to też ważne- rehabilitacja i dziecko kosztują (to drugie to naprawdę sporo). Jeżeli będziesz 2w szpitalu to kto zostanie z dzieckiem- niania czy maż, czy mąż będzie mógł wziąć urlop w pracy itd...
Patrząc tylko na zdrowie top zdecydowanie teraz bym radziła, ale w szerszej perspektywie trzeba wziąć pod uwagę wszystko.

[przyjazna dla srodowiska]

Dziewczyny, dziękuję, jesteście niezastąpione
Oto zebrałam wszystkie nasze argumenty:

Za tym, żeby teraz dziecko:
- jesteśmy na to gotowi mentalnie przede wszystkim
- niewiadomo, czy leki, które będę zażywać po operacji, nie wykluczą przyszłej ciąży
- po operacji ciąża może ponownie obciążyć kręgosłup
- po 30 r..ż. spada płodność, a mąż będzie przed 40.
- nigdy nie będzie idealnego momentu pod względem pracy, pieniędzy, mieszkania, zdrowia, chęci itd.
- mam wspaniałego, cudownego, opiekuńczego męża, który we wszystkim mi pomoże, tego jestem pewna.
- za 5 lat mój dzidziuś miałby już ponad 4 i pewnie by seplenił jak mamusia J
-lekarz powiedział, że gdyby mi termin za 2 lata nie pasował, to mogę zrobić tę operację za 2,5 czy 3 lata, bo dla mojego kręgosłupa to aż taka duża różnica nie jest, przecież męczył się 25 lat… W tym czasie mogę jeszcze maluszka odchować.


Za tym, żeby po:
- brak własnego mieszkania. Obecną umowę mamy na rok, potem albo przedłużymy, albo się wyprowadzimy. Mieszkanie jest normalne, w bloku, 2 pokoje. Właścicielka mieszka za granicą i właściwie nie mamy kontaktu poza: „och, zepsuła się spłuczka” itp.
- umowę o pracę też mam na rok, czyli do listopada 2015, najniższa krajowa + zlecenia, mąż trochę lepiej.
- brak pomocy ze strony kogokolwiek – i dziewczyny, wierzcie mi, to nie chodzi o to, żeby zapytać ew mamę, czy mi pomoże, bo na pewno nie mam co liczyć na pomoc, no chyba że obcą sąsiadkę
- nie wiem jak będzie wyglądała rekonwalescencja… na pewno do tygodnia w szpitalu, a potem już mogę normalnie funkcjonować… Ale lekarz zaznaczył, że co najmniej 2 lata po operacji nie mogę być w ciąży – tu kolejny problem, bo raczej NPR czy prezerwatywy nie wystarczą i będę musiała zdecydować się na poważniejszą i bardziej inwazyjną antykoncepcję, choć nigdy nie stosowałam i nie wiem, jak zareaguje na nią mój organizm…
- jak wrócę ze szpitala to nie dam rady znieść wózka z drugiego piętra, ale przynajmniej dziecko będzie na tyle duże, że mogłabym wrócić do pracy, ew. znaleźć lepszą, lepiej płatną.


Co do innych spraw:
-nieprawda, że dziecko kosztuje. Kosztuje tyle, ile na nie przeznaczysz. Mi zawsze mówili wszyscy: nie jedź do dużego miasta, w Krakowie życie kosztuje… Tak, kosztuje, jeśli imprezuje się na rynku, gdzie piwo kosztuje 13 zł, lub jada na mieście kilka razy w tygodniu. My żyjemy skromnie i zawsze tak żyliśmy i spokojnie wystarcza nam to, co mamy. Poza tym już wszędzie są biedronki, Auchany, Lidle itd., gdzie można kupić troszkę tańsze rzeczy. Owszem, więcej płaci się za mieszkanie, ale my mamy szczęście i wcale aż tak dużo nas to nie wychodzi.
-raczej moja rehabilitacja też nie będzie wymagała kosztów, przynajmniej jeśli wszystko pójdzie ok.
-ja mam 25 lat, źle się wyraziłam jestem młoda i to prawda, że operacja to ostateczność i to jest właśnie ostateczność, nie ma innej drogi
- lekarz nie zaleca teraz dziecka, powiedział, że nie ma przeciwwskazań, żeby urodzić teraz, ani po operacji. Z tym, że po operacji odczekać 2 lata trzeba. Po prostu powiedział, że decyzja należy do mnie i męża.
-lekarz ten jest jednym z największych specjalistów w Polsce od tego typu schorzeń, a ten tekst z kołderką, to dla żartu powiedział, przecież i on i ja mamy świadomość, że ciąża to nie tak pstryk i już jest…


Dziękuję Wam Dziewczyny za różne punkty widzenia. Bardzo dużo mi to dało.
Podjęłam decyzję.
Po rozmowie z mężem ustaliliśmy tak: jeśli przez 9 cykli od grudniowego się nie uda, to trudno, będziemy się modlić, żeby po operacji się udało. A jeśli się uda, to będziemy w siódmym niebie i jakoś damy radę J
PS. Dam znać co i jak za jakiś czas.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Trzymam kciuki Z takim nastawieniem pokonasz wszystkie przeszkody

[bianeczkaa]

Myślę, że najlepiej by było, gdybyś skonsultowała to z lekarzem, zarówno tym co cię skierował na operację oraz ginekologiem. Powiedzą ci co będzie dla ciebie zdrowsze. Jeśli przejmujesz się tym, że nie weźmiejsz dziecka na ręce, to nie musisz. Zawsze można kucnąć, czy posadzićsobie dziecko na kolanach. Ja swojego nie noszę bo jest mi ciężko i nie chcę dźwigać, a mimo to się przytulamy. Dziecku wystarczy wytłumaczyć, że mamusia jest chora, zrozumie Jeśli byłabym na twoim miejscu to chyba bym się zdecydowała jak najszybciej, oczywiście o ile lekarz nie miał by przeciwwskazań. Bo prawda jest taka, że zawsze można sobie wyszukiwać powodów, dla których można odsuwać w czasie dziecko. Pomyśl też o tym, że nawet gdyby coś poszło nie taak, to dziecko jest zawsze największą motywacją do tego, aby jak najszybciej wyzdrowieć

[Klarissa]

Fajnie, że tak sobie to dokładnie poukładałaś.
Mam nadzieję, że ci się uda wszystko zgodnie z planem.