Odlepić przylepę

[Jacek323]

Przychodzę do Was z poważnym dla mnie problemem.
Zacznę w oklepany sposób.
Jestem z dziewczyną ponad 2 lata, mieszkamy razem ponad rok, kocham ją co jest najcięższe w obecnej sytuacji, ponieważ mimo tego widzę, że to nie jest osoba z którą chciałbym spędzić resztę życia.
Jest ona dziewczyną typu "przylepa", tzn cały czas razem, brak wytchnienia momentami, cały czas potrzebuje uwagi, bliskości, żeby została na noc sama w domu nie wchodzi nawet w grę (pewnego razu musiałem wyjechać do rodziny na 3 dni, nie spała po nocach dzwoniła z płaczem). Jest małą dziewczynką, która płacze często, boi się wszystkiego, aktywność jakakolwiek poza oglądaniem filmów i spacerami odpada, jeśli mielibyśmy mieć razem kiedyś dzieci nie wiem sam czy więcej bym musiał robić koło nich czy koło niej. Znajomych ma kilkoro, ale wychodzi z nimi raz na miesiąc jak nie rzadziej. Najbardziej przygniata mnie jej wampiryzm emocjonalny i energetyczny, jej pesymistyczne podejście do wszystkiego dookoła, co próbuje zmienić cały czas ale bardzo ciężko to przychodzi.
Kolejną ciężką sprawą jest mieszkanie razem, gdybyśmy się rozstali musiałaby wrócić do domu co jest ostatnią rzeczą jaką chce.
Piszę to dlatego, że dalej ją kocham ale wykańcza mnie emocjonalnie i energetycznie ten związek i chciałbym się z nią rozstać w najbardziej możliwie delikatny sposób, plus jakoś pomóc w znalezieniu lokalu na przyszłość (wiem brzmi niedorzecznie, szczególnie że przy jednej gorszej chwili pół roku temu, gdy było napomknięcie o rozstaniu groziła że coś sobie zrobi).
Nie liczę, że zostanę przez Was pozytywnie oceniony, zrozumie chyba tylko ten kto był w podobnej sytuacji jak mi ciężko.
Za każdą pomoc i pomysł jak to przeprowadzić będę dozgonnie wdzięczny.

ps. zacząłem to pisać z ciężkim sercem, na koniec czuję ulgę, dobra terapia

[ktoregos_dnia]

A coś wiesz o jej poprzednich związkach i poprzednich rozstaniach przede wszystkim?
Skoro jeszcze ją kochasz to może warto na jakaś terapię pójść, bo jej zachowanie nie jest normalne według mnie. Rozmawialiście kiedyś o takiej opcji?

Wysłane z mojej el dziewiątki : )

[dzaga1989]

Ja wiem, że są różne sprawy, różne związki, różne problemy, ale dziwi mnie, że coraz częściej ludzie najpierw biegną na Wizaż lub inne forum, zamiast po prostu pogadać z partnerem/partnerką.
Dlaczego nie pogadasz o tym ze swoją dziewczyną? Dlaczego w ogóle doszło to tego, że stała się tą "przylepą"? Może od początku związku tak było i ona wzięła to za pewnik, a Ty skopałeś sprawę, bo nie powiedziałeś jej od razu, że potrzebujesz przestrzeni. Możesz to zrobić teraz, ale będzie ciężko (jeszcze może Ci zarzucić, że nie byłeś w stosunku do niej szczery, bo nie powiedziałeś jej o tym wcześniej - i w sumie miałaby rację), tym bardziej, że już jesteś zdecydowany na rozstanie.
Co do reszty - nie wierzę, że zrobiła się taka "wczoraj". Po co w ogóle z nią byłeś, skoro okazało się, że nie pasujecie do siebie pod względem sposobu spędzania wolnego czasu, nastawienia do życia, itp. Dla mnie nie ma tłumaczenia: Kocham go/ją, ale... . Kocha się bezgranicznie, z wadami i zaletami, więc nie wiem dlaczego mydlisz oczy nam, jej i sobie pisząc/mówiąc coś takiego.
Druga sprawa - dziewczyna może mieć jakieś problemy jeśli o te lęki i niesamodzielność chodzi

[Lemmy is God]

Napisane przez Jacek323

Przychodzę do Was z poważnym dla mnie problemem.
Zacznę w oklepany sposób.
Jestem z dziewczyną ponad 2 lata, mieszkamy razem ponad rok, kocham ją co jest najcięższe w obecnej sytuacji, ponieważ mimo tego widzę, że to nie jest osoba z którą chciałbym spędzić resztę życia.
Jest ona dziewczyną typu "przylepa", tzn cały czas razem, brak wytchnienia momentami, cały czas potrzebuje uwagi, bliskości, żeby została na noc sama w domu nie wchodzi nawet w grę (pewnego razu musiałem wyjechać do rodziny na 3 dni, nie spała po nocach dzwoniła z płaczem). Jest małą dziewczynką, która płacze często, boi się wszystkiego, aktywność jakakolwiek poza oglądaniem filmów i spacerami odpada, jeśli mielibyśmy mieć razem kiedyś dzieci nie wiem sam czy więcej bym musiał robić koło nich czy koło niej. Znajomych ma kilkoro, ale wychodzi z nimi raz na miesiąc jak nie rzadziej. Najbardziej przygniata mnie jej wampiryzm emocjonalny i energetyczny, jej pesymistyczne podejście do wszystkiego dookoła, co próbuje zmienić cały czas ale bardzo ciężko to przychodzi.
Kolejną ciężką sprawą jest mieszkanie razem, gdybyśmy się rozstali musiałaby wrócić do domu co jest ostatnią rzeczą jaką chce.
Piszę to dlatego, że dalej ją kocham ale wykańcza mnie emocjonalnie i energetycznie ten związek i chciałbym się z nią rozstać w najbardziej możliwie delikatny sposób, plus jakoś pomóc w znalezieniu lokalu na przyszłość (wiem brzmi niedorzecznie, szczególnie że przy jednej gorszej chwili pół roku temu, gdy było napomknięcie o rozstaniu groziła że coś sobie zrobi).
Nie liczę, że zostanę przez Was pozytywnie oceniony, zrozumie chyba tylko ten kto był w podobnej sytuacji jak mi ciężko.
Za każdą pomoc i pomysł jak to przeprowadzić będę dozgonnie wdzięczny.

ps. zacząłem to pisać z ciężkim sercem, na koniec czuję ulgę, dobra terapia

A powiedziałeś jej to kiedyś? Że męczy cię jej nieporadność, że histeryczność to spory problem etc. Warto byś zasugerował jej terapię bo takie zachowanie to najprawdopodobniej konsekwencja tego co wyniosła z domu (sam piszesz że jej powrót do domu to ostatnia rzecz jakiej życzysz, ergo jej rodzina pierwotna do "normalnych" nie należy). Plus to że kobita zapewne weszła od razu z roli córki, w rolę konkubiny, bez możliwości nauczenia się życia na własny rachunek.

[kennedy]

a probowales porozmawiac na ten temat z nia? tak jak nam tutaj, opisac problem?

Moze jej potrzeba kopa w pupe i pomocy w ogarnieciu?

[mrsdarkside]

Miłość to ślepiec prowadzony przez głupiego... Prawda jest taka, że jesteś w takim momencie swojego związku, że klapki z oczu ci odpadły i faktycznie masz inny ogląd sytuacji. Myślę, że mieszkanie razem też trochę w tym pomogło, dopiero jak się razem mieszka tak naprawdę można poznać drugiego człowieka...
A masz jakiekolwiek pojęcie dlaczego ona się tak zachowuje? Takie napady lękowe nie są normalne... Rozmawiałeś z nią o tym? Wspominałeś coś o tym, że nie ma mowy żeby wróciła do rodziców...

[9bfc43f248fa3dd370e3b645ec22fc32ebbe1d0f]

na 100% chcesz się rozstać? nie chcesz dać jej szansy, mimo ze ją kochasz? może kubeł zimnej wody na głowę uratowałby wasz związek?

[MeredithGrey]

Żeby Cię nie szantażowała, to najlepiej napisac jej list. Ja bym zrobiłą tak: napisała list, sorry, ale zachowujesz się nie do przyjęcia, kocham Cię, ale jesteś tak "bluszczem" że nie mogę w tym związku oddychać w związku z czym chcę się rozstać. Pomysl gdzie się chcesz wyprowadzić poszukaj w necie itd.ja Ci pomogę z załatwieniem tego lokalu, jak wrócę. - i po zostawieniu takiego listu w domu, wyjechałabym na tydzień, lub 5 dni , i nie kotaktowała się z nią.

Po powrocie wysłuchasz co ma do powiedzenia i rzobaczysz na czym stoisz

[chwast]

Napisane przez MeredithGrey

Żeby Cię nie szantażowała, to najlepiej napisac jej list. Ja bym zrobiłą tak: napisała list, sorry, ale zachowujesz się nie do przyjęcia, kocham Cię, ale jesteś tak "bluszczem" że nie mogę w tym związku oddychać w związku z czym chcę się rozstać. Pomysl gdzie się chcesz wyprowadzić poszukaj w necie itd.ja Ci pomogę z załatwieniem tego lokalu, jak wrócę. - i po zostawieniu takiego listu w domu, wyjechałabym na tydzień, lub 5 dni , i nie kotaktowała się z nią.

Po powrocie wysłuchasz co ma do powiedzenia i rzobaczysz na czym stoisz

nie no tak zrobiłaby tylko jakaś świnia
pewnie lepiej zostawić laskę w takim i takim stanie a samemu uciec co by nie ucierpieć, tragedia jak ktoś nie umie załatwić sprawy normalnie. Może smsa niech jej wyśle.

[Jacek323]

widzę że dużo nie dopowiedziałem.
Tak rozmawiałem z nią wielokrotnie, dla mnie rozmowa to podstawa związku, ale twierdzi że taka jest, że chce pozmieniać parę rzeczy, ale nie widzę w ogóle efektu, to nie trwa 2 dni żeby nie było niedopowiedzeń, oczywiście pomagam jej, cały czas staram się nastrajać w pozytywny sposób, zawsze pokazywać te dobre strony, fakt też czasami mi już puszczają nerwy i momentami mówię niefajne rzeczy, no ale mam swoje granice.
Odnośnie pomocy/terapii namawiam ją od dawna, ale nie chce i nie da się przekonać.
Jestem jej pierwszym facetem.
Nie biegnę z płaczem na wizaż bo "internety" to moja skarbnica wiedzy, tylko staram się zaciągnąć opinii i porady w jak największej ilości miejsc, żeby móc spojrzeć na sytuację z każdej strony.
Fakt to nie jest od wczoraj, ale wiadomo początek związku "różowe okulary", człowiek myśli że z pewnymi rzeczami dojść do kompromisu, że jakoś się pogodzi, a niektóre wychodzą dopiero po czasie.

Dzięki za wszystkie odpowiedzi

[Vespertine__Milo]

no to kochasz jak szalony

chroń Boże od takiej miłości

[201604191001]

Albo niech wysle swojego kolege zeby jej to powiedzial


Nie da sie zerwac delikatnie. Mozna zerwac normalnie, nie po chamsku, powiedziec co nie tak, ze to przemyslales, nieodwolalna decyzja i juz. Nie mow, ze ja kochasz ale nie mozesz z nia byc bo dasz jej nadzieje i to bedzie swinstwem.

[chwast]

Napisane przez Jacek323

widzę że dużo nie dopowiedziałem.
Tak rozmawiałem z nią wielokrotnie, dla mnie rozmowa to podstawa związku, ale twierdzi że taka jest, że chce pozmieniać parę rzeczy, ale nie widzę w ogóle efektu, to nie trwa 2 dni żeby nie było niedopowiedzeń, oczywiście pomagam jej, cały czas staram się nastrajać w pozytywny sposób, zawsze pokazywać te dobre strony, fakt też czasami mi już puszczają nerwy i momentami mówię niefajne rzeczy, no ale mam swoje granice.
Odnośnie pomocy/terapii namawiam ją od dawna, ale nie chce i nie da się przekonać.
Jestem jej pierwszym facetem.
Nie biegnę z płaczem na wizaż bo "internety" to moja skarbnica wiedzy, tylko staram się zaciągnąć opinii i porady w jak największej ilości miejsc, żeby móc spojrzeć na sytuację z każdej strony.
Fakt to nie jest od wczoraj, ale wiadomo początek związku "różowe okulary", człowiek myśli że z pewnymi rzeczami dojść do kompromisu, że jakoś się pogodzi, a niektóre wychodzą dopiero po czasie.

Dzięki za wszystkie odpowiedzi

No to skoro mówisz jej co jest nie tak a ona nic nie chce z tym zrobić to przestań może widzieć ją jako dziecko i nie martw się co to z nią będzie - będzie ok, są większe tragedie w życiu.
Ona bardziej będzie przeżywać bo ogólnie ciągle beczy - ale to chyba powinieneś być przyzwyczajony do takich reakcji.

Zerwij z nią normalnie, na spokojnie. Chociaż ja bym najpierw proponowała taką rozmowę, w której powiedziałbyś, że jeśli nie zaczniesz widzieć zmian to niestety będziesz chciał ten związek zakończyć bo przestało być fajnie.
Daj jej jakiś tam czas no i wtedy. Nie będzie mogła powiedziec, że z dnia na dzień zostawiłeś ją na lodzie.

[ktoregos_dnia]

Napisane przez MeredithGrey

Żeby Cię nie szantażowała, to najlepiej napisac jej list. Ja bym zrobiłą tak: napisała list, sorry, ale zachowujesz się nie do przyjęcia, kocham Cię, ale jesteś tak "bluszczem" że nie mogę w tym związku oddychać w związku z czym chcę się rozstać. Pomysl gdzie się chcesz wyprowadzić poszukaj w necie itd.ja Ci pomogę z załatwieniem tego lokalu, jak wrócę. - i po zostawieniu takiego listu w domu, wyjechałabym na tydzień, lub 5 dni , i nie kotaktowała się z nią.

Po powrocie wysłuchasz co ma do powiedzenia i rzobaczysz na czym stoisz

Wyjątkowo okrutne.

Wysłane z mojej el dziewiątki : )

[9bfc43f248fa3dd370e3b645ec22fc32ebbe1d0f]

jeśli rozmowy nie pomagają, a ona pomocy nie chce to powiedz jej wprost, bez owijania w bawełnę, że masz dość takiego życia i odchodzisz. jeśli to typ taki jak opisujesz to licz się z tym, że nie obejdzie się bez płaczu i scen, niestety. jedyna rada to taka, żebyś zachował spokój. dobrze nie będzie, więc musisz się na to psychicznie przygotować i niestety nie da się tego przeskoczyć.
tylko może lepiej rozejrzyj się za jakimś mieszkaniem nawet u kumpla na parę dni. pomyśl też o niej, czy da radę się sama utrzymać, jeśli nie to jak będziesz przeglądał ogłoszenia o wynajmie to i o niej pomyśl, może ktoś szuka współlokatorki?

[@g@t@90]

Na Twoim miejscu powiedziałabym jej wyraźnie i dobitnie, żeby miała pełny obraz sytuacji, że albo pójdzie na terapię i postara się coś zmienić, albo to nie ma sensu i się rozstajecie, bo nie widzisz przyszłości z nią jako partner (w tym momencie jesteś jej terapeutą). Jeśli się na terapię zdecyduje, to niech wie, że będziesz ją wspierał, ale ona musi chcieć na nią pójść dla siebie samej.

[Jacek323]

Napisane przez @g@t@90

Na Twoim miejscu powiedziałabym jej wyraźnie i dobitnie, żeby miała pełny obraz sytuacji, że albo pójdzie na terapię i postara się coś zmienić, albo to nie ma sensu i się rozstajecie, bo nie widzisz przyszłości z nią jako partner (w tym momencie jesteś jej terapeutą). Jeśli się na terapię zdecyduje, to niech wie, że będziesz ją wspierał, ale ona musi chcieć na nią pójść dla siebie samej.

Właśnie sęk w tym, żeby ona sama chciała, a przedstawiając jej to w ten sposób może to odebrać jako szantaż, a taka terapia na siłę to może zrobić na odwal, a potem mieć do mnie całe życie wyrzuty.

[Lemmy is God]

Najlepiej w tym wypadku dać jej ultimatum, "masz kochanie miesiąc by pójść do psychologa/ na terapię, jeśli w tym terminie nic nie zacznie się dziać (czyli wstępna konsultacja już będzie, dziewczyna poustala terminy etc.) to będziesz zmuszony się z nią rozstać bo nie jesteś w stanie tak dłużej żyć i cię to męczy. Tyle że mają to być konkrety, a nie mydlenie oczu pt. jutro zadzwonię, nie miałam czasu i inne wykręty tego typu.

Napisane przez Jacek323

Właśnie sęk w tym, żeby ona sama chciała, a przedstawiając jej to w ten sposób może to odebrać jako szantaż, a taka terapia na siłę to może zrobić na odwal, a potem mieć do mnie całe życie wyrzuty.

Tyle że bez kubła zimnej wody się nie obejdzie. Na tym to polega że ona musi mieć motywację do zmiany, groźba rozpadu związku bywa na tyle silna by coś ze sobą zrobić. Owszem nie zawsze to podziała i nie ma pewności ze się uda ale innego wyjścia nie ma.

[mary_poppins]

Napisane przez Jacek323

Właśnie sęk w tym, żeby ona sama chciała, a przedstawiając jej to w ten sposób może to odebrać jako szantaż, a taka terapia na siłę to może zrobić na odwal, a potem mieć do mnie całe życie wyrzuty.

Skoro chciała, to jeśli ją zmotywujesz do tego żeby poszła, to może się to udać. To nie jest przecież tak, że ktoś czegoś chce, a jak ktoś mu powie "zrób to teraz albo coś tam", to mu się nagle odechce. Dziewczyna jest nieporadna i ma ewidentnie ogromne problemy ze sobą - samodzielne zdecydowanie się na leczenie i podjęcie działań w tym kierunku jest w takiej sytuacji bardzo trudne.

Chyba, że nie chcesz z nią być w ogóle, tzn. nie ma sensu jej stawiać takiego ultimatum bo i tak chcesz odejść.

[brziw]

A mnie ciekawi czy ona gdzieś pracuje/uczy się? Jak zachowuje się poza domem? Czy nie wygląda to czasem tak, że ona prze większość wolnego czasu czeka na Ciebie aż wrócisz z pracy/szkoły?

Generalnie słabo to wygląda i wcale się nie dziwię, że chcesz odejść.
Jedynie rozwiązanie to "wypchnięcie jej z domu", żeby zajęła się też trochę sobą, może to coś zmieni.

Jeżeli masz jeszcze siłę z nią rozmawiać i powalczyć o Was to stosuj krótkie i jasne komunikaty. "Kocham Cie, ale musisz bardziej nad sobą popracować." "Jak spędzimy dzień oddzielnie to nie znaczy, że mniej mi zależy" etc.,etc.

[Jacek323]

Napisane przez brziw

A mnie ciekawi czy ona gdzieś pracuje/uczy się? Jak zachowuje się poza domem? Czy nie wygląda to czasem tak, że ona prze większość wolnego czasu czeka na Ciebie aż wrócisz z pracy/szkoły?

Generalnie słabo to wygląda i wcale się nie dziwię, że chcesz odejść.
Jedynie rozwiązanie to "wypchnięcie jej z domu", żeby zajęła się też trochę sobą, może to coś zmieni.

Jeżeli masz jeszcze siłę z nią rozmawiać i powalczyć o Was to stosuj krótkie i jasne komunikaty. "Kocham Cie, ale musisz bardziej nad sobą popracować." "Jak spędzimy dzień oddzielnie to nie znaczy, że mniej mi zależy" etc.,etc.

Strasznie niezdecydowana, interesuje się czymś wielkie bum na coś, żeby za chwilę zaprzestać.
Jak mnie nie ma to siedzi i na mnie czeka.
Takie komunikaty od dawna stosuje.

Napisane przez mary_poppins

Chyba, że nie chcesz z nią być w ogóle, tzn. nie ma sensu jej stawiać takiego ultimatum bo i tak chcesz odejść.

Właśnie na to pytanie muszę sobie odpowiedzieć.

[Lemmy is God]

Napisane przez mary_poppins

Skoro chciała, to jeśli ją zmotywujesz do tego żeby poszła, to może się to udać. To nie jest przecież tak, że ktoś czegoś chce, a jak ktoś mu powie "zrób to teraz albo coś tam", to mu się nagle odechce. Dziewczyna jest nieporadna i ma ewidentnie ogromne problemy ze sobą - samodzielne zdecydowanie się na leczenie i podjęcie działań w tym kierunku jest w takiej sytuacji bardzo trudne.

Chyba, że nie chcesz z nią być w ogóle, tzn. nie ma sensu jej stawiać takiego ultimatum bo i tak chcesz odejść.

Ja podejrzewam że decyzja o pójściu na terapię jest przerażająca dla niej i dlatego ją odwleka ile się da. Do tego mam wrażenie że jej głównym celem jest związek sam w sobie i nie potrafi zająć się innymi dziedzinami życia. A siedzenie w domu jest konsekwencją wyuczonego schematu życia, takiej bezradności i konieczności bycia podtrzymywaną przez kogoś. Da się to zmienić ale to ogromna praca i ciężko jest bez pomocy z zewnątrz(ale pomocy, nie wyręczania).

[brziw]

Napisane przez Lemmy is God

Do tego mam wrażenie że jej głównym celem jest związek sam w sobie i nie potrafi zająć się innymi dziedzinami życia. A siedzenie w domu jest konsekwencją wyuczonego schematu życia, takiej bezradności [...].

Zgadzam się. To już nawet nie chodzi o terapię, a wzięcie się po prostu w garść. No i kwestia tego ile ona ma lat?

[Jacek323]

Napisane przez brziw

Zgadzam się. To już nawet nie chodzi o terapię, a wzięcie się po prostu w garść. No i kwestia tego ile ona ma lat?

20 skończone, idzie 21.

Największy problem mam jak to rozegrać z mieszkaniem, ponieważ wiem że jeśli chciałbym jej potem pomóc coś znaleźć, oznacza to ponowny kontakt, u niej jeszcze większe emocje, sceny itp.

[Lexie]

Jeśli jesteś zdecydowany, uważasz że już nie ma szans na zmianę (np. w obliczu rozmowy pod tytułem "idziesz na terapię i zmieniasz swoje podejście, albo się rozstajemy") - to zerwij z nią normalnie. Powiedz wprost (bez obrażania, krzyków itp, ale i bez owijania wszystkiego w bawełnę) jak jest, że ten związek Cię dusi, że potrzebujesz więcej przestrzeni, że nie chcesz być z tak mało samodzielną osobą, że to przemyślałeś i jesteś pewny tej decyzji.
Nie mów w żadnym razie że ją kochasz, bo tylko sobie narobi nadziei i będzie próbowała Cię odzyskać.

[Lemmy is God]

Napisane przez brziw

Zgadzam się. To już nawet nie chodzi o terapię, a wzięcie się po prostu w garść. No i kwestia tego ile ona ma lat?

Tyle że "wzięcie się w garść" bez pomocy z zewnątrz jest bardzo trudne, zwłaszcza że pewne schematy ma wyuczone na pamięć i są dla nie bezpieczne, bo znane. Tyle że jeśli pomoc, to na pewno nie partner wchodzący w rolę terapeuty, owszem powinien wspierać ale nie być jedynym oparciem (zwłaszcza że tu problem na tym polega, a chłopak dla niej wydaje się jedynym sensem w życiu). Czyli towarzyszyć dziewczynie przy zapisywaniu się na terapie TAK, zapisać ją samemu na wizytę NIE.

[Lexie]

Napisane przez Jacek323

Właśnie sęk w tym, żeby ona sama chciała, a przedstawiając jej to w ten sposób może to odebrać jako szantaż, a taka terapia na siłę to może zrobić na odwal, a potem mieć do mnie całe życie wyrzuty.

Wiesz, ja facetowi w podobnej sytuacji właśnie taki "szantaż", a raczej ultimatum, bym zafundowała. Podejrzewam, że taka osoba sama nie uważa by potrzebowała terapii, nie ma motywacji BO PRZECIEŻ JEJ ZWIĄZEK TRWA, więc nie może być tak źle.
Oczywiście gdybym tego faceta nadal kochała, bo jeśli nie, to nie ma sensu się męczyć.

[brziw]

Napisane przez Lemmy is God

Tyle że "wzięcie się w garść" bez pomocy z zewnątrz jest bardzo trudne, zwłaszcza że pewne schematy ma wyuczone na pamięć i są dla nie bezpieczne, bo znane. Tyle że jeśli pomoc, to na pewno nie partner wchodzący w rolę terapeuty, owszem powinien wspierać ale nie być jedynym oparciem (zwłaszcza że tu problem na tym polega, a chłopak dla niej wydaje się jedynym sensem w życiu). Czyli towarzyszyć dziewczynie przy zapisywaniu się na terapie TAK, zapisać ją samemu na wizytę NIE.

To zależy od osoby. Sama znałam podobną dziewczynę, która wisiała na swoim facecie. Ostatecznie rozstali się, bo i ona już nie mogła wytrzymać takiego swojego zachowania. Wzięła się w garść, mimo strachu poszła do pracy i znalazła faceta na którym już nie "bluszczy". Faktem jest, że wszystko dotarło do niej po fakcie, ale wyciągnęła wnioski.

[carpediem]

Jeśli na zachowanie dziewczyny miały wpływ wydarzenia rodzinne, to prawdopodobnie szuka teraz ukojenia w związku i przenosi mimowolnie swoją bezradność właśnie w tę relację. Pewnie ma świadomość tego, że stała się bluszczem, ale być może jedynym oparciem dla niej jest Autor (skoro zaznaczył, że do domu rodzinnego dziewczyna nie chce wracać, to coś musi być na rzeczy). Jeśli Autor ją zostawi mogą rozegrać się dwa scenariusze - albo dziewczę kompletnie się załamie, ponieważ będzie pozbawione wsparcia, albo weźmie się w garść i zobaczy, że taki chore przywiązanie do kogoś i uzależnienie jest fatalne, dlatego spróbuje na własną rękę przez to przebrnąć. Przy czym w takich sytuacjach zwykle jakiekolwiek wsparcie jest wskazane.

Napisane przez Lemmy is God

Tyle że "wzięcie się w garść" bez pomocy z zewnątrz jest bardzo trudne, zwłaszcza że pewne schematy ma wyuczone na pamięć i są dla nie bezpieczne, bo znane. Tyle że jeśli pomoc, to na pewno nie partner wchodzący w rolę terapeuty, owszem powinien wspierać ale nie być jedynym oparciem (zwłaszcza że tu problem na tym polega, a chłopak dla niej wydaje się jedynym sensem w życiu). Czyli towarzyszyć dziewczynie przy zapisywaniu się na terapie TAK, zapisać ją samemu na wizytę NIE.

Zgadzam się w 100%.

[Jacek323]

Pytanie jak jej mam zapewnić wsparcie, nie wiem jak zachowają się jej koleżanki, ona sama twierdzi że przyjaciółki nie ma.