Facet - o co tutaj chodzi?

[vanityfair95]

Witajcie wizażanki!
Na wstępie powiem, że mam 18 lat. I najlepiej od razu przejdę do rzeczy.
W styczniu poznałam faceta, rok starszy. Taki w zasadzie ideał dla dziewczyn w moim wieku - inteligentny, nieziemsko przystojny, z pasją. Oprócz jednej sprawy - był dość nieśmiały w sprawach damsko - męskich. Kontakt rozpoczął się głównie na facebooku, dużo pisaliśmy, jednak w szkole, gdzie się widzieliśmy, czułam, jakby dzielił nas jakiś dystans. Dystans ten jednak tworzył się wtedy, kiedy w jego otoczeniu przebywali jacyś znajomi, albo w ogóle jacyś ludzie - kiedy byliśmy sam na sam, dystans znikał, było normalnie. Ale starałam się nie zwracać aż tak na to uwagi, tłumaczyłam to faktem, że jest nieśmiały. Sytuacja się rozwijała, coraz częściej rozmawialiśmy, jednak nie doszło do jakichś wyznań. Można powiedzieć, że dla mnie dowodem na to, że coś było na rzeczy, to jego troska np. o to, czy nie zmarznę, gdy jest zimno na polu, czy jest bezpiecznie, żebym wracała sama późno do domu, małe prezenty, uśmiech gdy mnie widział jadąc samochodem. Taka codzienność. Było mi strasznie miło, kiedy tak się o mnie troszczył, imponował mi tym. Może to trochę egoistyczne, ale kto tego nie lubi :P Co bardzo ważne, mieliśmy identyczne poczucie humoru, co nas bardzo łączyło. Wracając - kiedy tak sytuacja się rozwijała, czekałam na jakiś krok z jego strony. Chociażby na zaproszenie gdzieś, czy na spacer, czy na kawę. Sugerowałam jak potrafiłam, bo sama bym nie zaproponowała. Zero odzewu. Ale kontakt mieliśmy nadal. Aż do przełomu maja i czerwca, kiedy kontakt w zasadzie się urwał. Ostatnie wiadomości to te, w których składał mi życzenia na początku czerwca. Z dnia na dzień tak się stało. Ostatnią wiadomość napisałam ja, do dziś nie otrzymałam odpowiedzi. Wtedy byłam w szoku, nie wiedziałam co robić, z dnia na dzień kontakt się urwał. Jego też nigdzie nie widywałam. Na początku to przeżywałam, później jakoś samo przeszło to do historii, nie miałam innego wyjścia. Aż do dwóch tygodni temu, kiedy na niego trafiłam. Odpowiedziałam na jego 'cześć' i szybko zwiałam. Byłam po prostu zaskoczona. Od tamtego czasu zaczęłam sobie wszystko przypominać, szczególnie, że za dwa tygodnie mam studniówkę, na której i on będzie. Wiem, że nadal coś czuję, ale nie wiem, co mam zrobić. Jedyną rzeczą, o której wiem, że muszę zrobić, to wyjaśnić tę sytuację z czerwca, bo nie wiem, o co chodzi. Nie wiem, co mam mu powiedzieć. Pewnie część z Was powie, żeby to zostawić, bo jest niedojrzały. Ja chyba też jestem trochę niedojrzała myśląc o nim w ten sposób... No nie wiem, taka już jestem. Emocje biorą zawsze górę. No to już wiecie w zasadzie wszystko, jak będzie potrzeba, to uzupełnię informacje

[chwast]

Napisane przez vanityfair95

Witajcie wizażanki!
Na wstępie powiem, że mam 18 lat. I najlepiej od razu przejdę do rzeczy.
W styczniu poznałam faceta, rok starszy. Taki w zasadzie ideał dla dziewczyn w moim wieku - inteligentny, nieziemsko przystojny, z pasją. Oprócz jednej sprawy - był dość nieśmiały w sprawach damsko - męskich. Kontakt rozpoczął się głównie na facebooku, dużo pisaliśmy, jednak w szkole, gdzie się widzieliśmy, czułam, jakby dzielił nas jakiś dystans. Dystans ten jednak tworzył się wtedy, kiedy w jego otoczeniu przebywali jacyś znajomi, albo w ogóle jacyś ludzie - kiedy byliśmy sam na sam, dystans znikał, było normalnie. Ale starałam się nie zwracać aż tak na to uwagi, tłumaczyłam to faktem, że jest nieśmiały. Sytuacja się rozwijała, coraz częściej rozmawialiśmy, jednak nie doszło do jakichś wyznań. Można powiedzieć, że dla mnie dowodem na to, że coś było na rzeczy, to jego troska np. o to, czy nie zmarznę, gdy jest zimno na polu, czy jest bezpiecznie, żebym wracała sama późno do domu, małe prezenty, uśmiech gdy mnie widział jadąc samochodem. Taka codzienność. Było mi strasznie miło, kiedy tak się o mnie troszczył, imponował mi tym. Może to trochę egoistyczne, ale kto tego nie lubi :P Co bardzo ważne, mieliśmy identyczne poczucie humoru, co nas bardzo łączyło. Wracając - kiedy tak sytuacja się rozwijała, czekałam na jakiś krok z jego strony. Chociażby na zaproszenie gdzieś, czy na spacer, czy na kawę. Sugerowałam jak potrafiłam, bo sama bym nie zaproponowała. Zero odzewu. Ale kontakt mieliśmy nadal. Aż do przełomu maja i czerwca, kiedy kontakt w zasadzie się urwał. Ostatnie wiadomości to te, w których składał mi życzenia na początku czerwca. Z dnia na dzień tak się stało. Ostatnią wiadomość napisałam ja, do dziś nie otrzymałam odpowiedzi. Wtedy byłam w szoku, nie wiedziałam co robić, z dnia na dzień kontakt się urwał. Jego też nigdzie nie widywałam. Na początku to przeżywałam, później jakoś samo przeszło to do historii, nie miałam innego wyjścia. Aż do dwóch tygodni temu, kiedy na niego trafiłam. Odpowiedziałam na jego 'cześć' i szybko zwiałam. Byłam po prostu zaskoczona. Od tamtego czasu zaczęłam sobie wszystko przypominać, szczególnie, że za dwa tygodnie mam studniówkę, na której i on będzie. Wiem, że nadal coś czuję, ale nie wiem, co mam zrobić. Jedyną rzeczą, o której wiem, że muszę zrobić, to wyjaśnić tę sytuację z czerwca, bo nie wiem, o co chodzi. Nie wiem, co mam mu powiedzieć. Pewnie część z Was powie, żeby to zostawić, bo jest niedojrzały. Ja chyba też jestem trochę niedojrzała myśląc o nim w ten sposób... No nie wiem, taka już jestem. Emocje biorą zawsze górę. No to już wiecie w zasadzie wszystko, jak będzie potrzeba, to uzupełnię informacje

pogrubione jest normalne nawet u kolegów czy koleżanek, no logiczne, że nikt nie chce aby było ci zimno albo martwi się o powrót do domu.

Idąc dalej to może przestałabyś sugerować bo większość facetów raczej tego nie łapie. Tak na przyszłość.

Idąc jeszcze dalej to facet nie był zainteresowany, nie byliście chyba nawet przyjaciółmi czy coś dlatego kontakt urwał. Trochę niefajnie, ale młody pewnie to i zachować się nie umie

Nie rozumiem co chcesz wyjaśniać. Myślisz, że co on ci powie? :P

aura tajemnicy i czegoś niedokończonego cię kręci.

[vanityfair95]

Właściwie codziennie wieczorem pisał, jak minął mi dzień, jak się czuję, wypytywał, interesował się. Ja nie jestem dziewczyną, która podnieca się każdym pytaniem, jakie zada facet. Tutaj byłam pewna, że coś jest na rzeczy.

Teksty, że np. pięknie dziś wyglądałaś, wtrącanie różnych podobnych w rozmowę chyba też nie było bez znaczenia.

Jasne, że aura tajemnicy mnie kręci :P

[laisla]

A z tą studniówką to jest tak, że zapraszacie na nią jakieś osoby towarzyszące czy idziecie na nią sami i będzie można trochę pogadać?

[vanityfair95]

Jesteśmy z osobami towarzyszącymi, ale okazja na rozmowę będzie na 100%.

[freedom_M]

Może studniówka to dobra okazja żeby z nim porozmawiać?
Aczkolwiek myślę, że dla niego mogła to być zwykła znajomość, a faceci lubią prawić komplementy i flirtować (podobnie jak my), czasami nie zdając sobie z tego sprawy, ze wzbudzają w drugiej osobie zainteresowanie, głębsze.
Ja nie wiem czy jest sens odkopywania tego. Przecież gdyby chciał, pociągnąłby to dalej, a Ty przecież również mogłaś go gdzieś zaprosić, czapka by ci z głowy nie spadła

[szynka_w_toscie]

Możesz się jego zapytać czemu przestaliście utrzymywać kontakt, wtedy rozwijesz swoje wątpliwości. Jednak ja bym odpuściła bo jeżeli chcialby się z Tobą umówić to by się umówił.

Na przyszłóść to pamiętaj, że takie sugerowanie spotkania rzadko się sprawdza bo faceci się nie domyślają o co nam chodzi

[vanityfair95]

Właśnie mam zamiar zapytać dlaczego urwał się kontakt, o co chodzi. Do teraz ta kwestia jest niewyjaśniona... Z drugiej strony coś mówi mi, że to on powinien wyjść z tą inicjatywą jak już tam będziemy, bo jakby nie patrzeć, studniówka trwa dość długo, powinno być sporo okazji :P

[Aguula164]

Witam.tez uwazam,ze mu nie zalezało,bo niesmiałosc niesmiałoscia,ale jako starsza"kolezanka"odradza m latanie za facetem,bo nic dobrego z tego nie wychodzi,a mozesz tylko sie ponizyc.niektorzy mezczyzni to lubia,ale to raczej typ Tulipana,a po co Ci taki?.jesli bardzo chcesz-pogadaj,nie masz nic do stracenia,a moze pójdz z nastawieniem,ze poznasz tam swoja druga połowe,która bedzie za Toba szalała.

[la fresa del vidrio]

Niedojrzałość i tyle. Po prostu "to nie to", nie ten facet. Ja jestem specjalistką od relacji damsko-męskich, które trwały 3-4 miesiące, było mówienie komplementów, spotkania, rozmowy, uśmiechy, żarty i TAK, BYŁAM PEWNA, że mu się podobam, ale potem kontakt się urywał i tyle.
Kiedyś spotkasz tego, z którym ci się kontakt nie urwie. Co do rozmowy, to po co pytać? Koleś olał sprawę, ja też bym na twoim miejscu udała, że ją olałam, nie ma sensu pokazywać, że cię to obeszło. Gdyby mu zależało, nie zerwałby kontaktu.

[vanityfair95]

Serio, chciałabym tak myśleć, ale chyba jestem zbyt młoda i niedoświadczona... Ale chyba zrobię tak, jak radzicie - oleję sprawę tak, jak on to zrobił. Nie będę się poniżać.

[Individualist]

Napisane przez vanityfair95

Serio, chciałabym tak myśleć, ale chyba jestem zbyt młoda i niedoświadczona... Ale chyba zrobię tak, jak radzicie - oleję sprawę tak, jak on to zrobił. Nie będę się poniżać.

Dziewczyny dobrze radzą. Było co było ale tego nie ma, więc po co to jeszcze bardziej rozdrapywać? Poza tym 100dniówka to czas zabawy a nie poważnych rozmów
Na przyszłość, facetowi trzeba kawę na ławe bo się nie domyśli

[vanityfair95]

Napisane przez Individualist

Na przyszłość, facetowi trzeba kawę na ławe bo się nie domyśli

Każdy tak ma? Nie ma wyjątków od tej reguły? :P

[Thalie_]

Napisane przez vanityfair95

Każdy tak ma? Nie ma wyjątków od tej reguły? :P

Z czasem będzie lepiej jednak przed 20stką to raczej ciężko bywa