Jak rozpocząc nowy etap w moim zyciu i uniknąc depresji ?

[inga2014]

Zacznę od tego, że mam 17 lat, tak wiem, że to niewiele i moje problemy mogą wydawać Wam się śmieszne, ale czuję potrzebę wygadać się komuś. Otóż od września poprzedniego roku rozpoczęłam naukę w liceum, bardzo dobra klasa, średnie z gimnazjum powyżej 5.0 itp... Od tego czasu moje życie pozaszkolne umarło. W klasie nie mam zbyt wielu koleżanek, a jeżeli już są to spotykamy się raz na xxx czasu i raczej nie jest to miło spędzony czas, żadne imprezy wypady nie wchodzą w grę. Miałam dwie przyjaciółki z gimnazjum jedna spędza całe dnie ze swoim chłopakiem a drugą rodzice odcięli od świata. Miałam chłopaka, nie wyszło... To niby takie nic ale co każdy weekend siedzę w domu i chce mi się płakać , nie spotykam się z nikim, ba nawet nie mam z kim pogadać... Kiedyś było zupełnie inaczej, jeździłam na imprezy, miałam koleżanki, spotykałam się z chłopakami... a teraz? jestem całkiem ładna, mam fajna figurę, wiem że mogę się podobać płci przeciwnej ale co z tego jak całe moje życie ogranicza się do nauki ? mieszkam na wsi, gdzie zawarcie nowych znajomości jest niemożliwe a w moim liceum liczy się "elita" a ja nie mam żadnych znajomości, nigdzie się nie pojawiam. Czuje że dopada mnie depresja, chciałabym jakoś ładnie się ubrać, pomalować, uczesać ale po co ? Chciałabym wreszcie zacząć żyć jak normalna 17latka a nie jak kobieta w podeszłym wieku, brakuje mi rozrywki a nawet po prostu towarzystwa drugiej osoby!

[Colderia]

Jak tak bardzo doskwiera Ci samotność to zawsze możesz wejść na jakiś czat internetowy i sobie pogadać. Ale ogólnie nie polecam, zawsze lepsza realna znajomość. Też mieszkam na wsi i w liceum moje kontakty z rówieśnikami znacznie się ograniczyły. Przeżyłam. Czasem gdzieś wychodziłam, zdarzało się, że też miałam załamanie. Dziś jestem dawno po 20. Mojego obecnego chłopaka poznałam w pracy i jakoś nie żałuję. Warto poczekać

[Alexandra92x]

A macie w szkole może jakieś koła zainteresowań? Jakieś dodatkowe zajęcie? SKSy? Z doświadczenie wiem, że na różnego typu akcjach można poznać ciekawych ludzi (ja poznałam mojego TŻ). Maluj się delikatnie do szkoły, uczesz się ładnie, ubierz. Masz aparat? Załóż bloga. Wiem, że to banalne, ale może zapełni to trochę Twój czas. Pisałaś do tych koleżanek? Tą, co ją "rodzice zamknęli w domu" możesz odwiedzić u niej. Zawsze rozmowa z kimś przy ciastku będzie ciekawsza niż gapienie się w monitor komputera. Ja co prawda w liceum miałam duże grono koleżanek, ale teraz będąc na studiach zostały mi dwie przyjaciółki z mojej wsi (z czego jedna ma męża i niedługo będzie też mamą). Skup się na nauce, znajdź w sobie to, co chcesz robić w przyszłości i rozwijaj to . Może jakiś język obcy? Zapełniaj sobie czas. Mamy zimę. Jest to okres, w którym większość z nas łapie dołek. Ja mam co roku. Kiedyś byłam duszą towarzystwa, a teraz koleżanki mogę policzyć na palcach jednej ręki. Trzymaj się .

PS: Nie rozumiem dziewczyn, które mając chłopaka całkowicie odcinają się od znajomych...

[nadto_skomplikowana]

Napisane przez inga2014

Zacznę od tego, że mam 17 lat, tak wiem, że to niewiele i moje problemy mogą wydawać Wam się śmieszne, ale czuję potrzebę wygadać się komuś. Otóż od września poprzedniego roku rozpoczęłam naukę w liceum, bardzo dobra klasa, średnie z gimnazjum powyżej 5.0 itp... Od tego czasu moje życie pozaszkolne umarło. W klasie nie mam zbyt wielu koleżanek, a jeżeli już są to spotykamy się raz na xxx czasu i raczej nie jest to miło spędzony czas, żadne imprezy wypady nie
wchodzą w grę.

Miałam podobnie, bardzo dobra średnia w gimnazjum, w liceum nawet niezła, za to znajomości prawie żadnych... ba, mnie w mojej klasie nie lubiło parę osób (niektóre z początku nie, później były ok, a inne najpierw lubiły, a potem zmieniły kręgi i cóż). Na pocieszenie dodam, że moje całe liceum przeminęło bez żadnych fajniejszych znajomości z dziewczynami, no jakoś sobie nie przypadłyśmy do gustu... Nawet mi to nie przeszkadzało, czasem jedynie smutno mi się zrobiło, że byłam zaproszona tylko na jedną osiemnastkę, a 70% klasy na prawie każdą... Ale jakoś szybko mi ten smutek mijał

Imprezy i wypady... Cóż, ja miałam tak, że jak mnie zapraszano, to z różnych przyczyn na większość z nich nie mogłam przybyć (rodzice, obowiązki, inne miasto, kwestia nocowania, pieniędzy itp.), a kiedy mogłam łazić na większość imprez, to na żadną mnie nie zapraszano... Aż w końcu tak do tego przywykłam, że obecnie nawet za imprezami nie przepadam... Chyba się "wyszalałam" już

Napisane przez inga2014

Miałam dwie przyjaciółki z gimnazjum jedna spędza całe dnie ze swoim chłopakiem a drugą rodzice odcięli od świata. Miałam chłopaka, nie wyszło...

Ja miałam jedną przyjaciółkę z gimnazjum, ale tak dobrze się uczyła, że do liceum wyjechała do innego miasta i kontakt się prawie całkowicie urwał. Było szkoda, ale teraz widujemy się już trochę częściej, więc nie martw się, jeszcze nie wszystko stracone. Chłopak... Ech, chłopaki, przychodzą, odchodzą, miałam swojego "na całe życie", przetrwało 2,5 roku i jest następny, tak już bywa, ale jedno jest pewne - i w Twoim przypadku będzie kolejny

Napisane przez inga2014

To niby takie nic ale co każdy weekend siedzę w domu i chce mi się płakać , nie spotykam się z nikim, ba nawet nie mam z kim pogadać...

To dobrze, że tutaj napisałaś, takie wygadanie się - choćby internetowe - może się okazać balsamem dla zmartwionego serca.
Wierzę, że to dołujące, sama miałam wielokrotnie takie gorsze dni, tygodnie, miesiące. Może to śmiesznie zabrzmi, biorąc pod uwagę, że sama mam dopiero 20 lat, ale mam wrażenie, że w wieku 17 lat takie stany są jeszcze na porządku dziennym (dorastanie itp. ). Za to pocieszający jest jeden fakt - to minie

Napisane przez inga2014

Kiedyś było zupełnie inaczej, jeździłam na imprezy, miałam koleżanki, spotykałam się z chłopakami... a teraz?

Czasem tak jest, że coś fajnego było, nagle z różnych powodów się kończy i człowiek zostaje w takim zawieszeniu, nie może zrozumieć, czemu nie jest tak, jak wcześniej. Niestety bywa, że zmiana środowiska, nowa szkoła, inne priorytety trochę oddalają człowieka od dawnych czasów i trzeba złapać do tego dystans. Wierz mi, mnie też troszkę ciężej przychodzą takie zmiany, ale w końcu zawsze jest dobrze

Napisane przez inga2014

jestem całkiem ładna, mam fajna figurę, wiem że mogę się podobać płci przeciwnej ale co z tego jak całe moje życie ogranicza się do nauki ?

Powiem Ci, że lepiej teraz się przyłożyć do nauki, ćwiczyć pamięć, umysł, systematyczność - żeby później mieć lżej. Gwarantuję Ci, że na liceum świat się nie kończy i znajomi, imprezy - co ważniejsze - też nie. Ja swoich najlepszych znajomych poznałam dopiero na pierwszym roku studiów i dopiero wtedy znów poszłam na taką porządną, świetną imprezę.

Napisane przez inga2014

mieszkam na wsi, gdzie zawarcie nowych znajomości jest niemożliwe a w moim liceum liczy się "elita" a ja nie mam żadnych znajomości, nigdzie się nie pojawiam. Czuje że dopada mnie depresja, chciałabym jakoś ładnie się ubrać, pomalować, uczesać ale po co ? Chciałabym wreszcie zacząć żyć jak normalna 17latka a nie jak kobieta w podeszłym wieku, brakuje mi rozrywki a nawet po prostu towarzystwa drugiej osoby!

Myślę, że nie jesteś odosobnionym przypadkiem, na pewno w Twojej szkole jest wiele osób, które nie należą do "elity", a mogą okazać się całkiem fajnymi ludźmi. U mnie w szkole było kółko filmowe, gazetka, grupa taneczna (do której należałam), kabaret, zespół muzyczny... Zainteresuj się, czy może w Twojej szkole nie dzieje się coś takiego - to jest wręcz doskonała okazja, by pobyć wśród ludzi, porozmawiać, zapewnić sobie rozrywkę.

A ładnie się ubrać, pomalować, uczesać zawsze warto! Jeśli chcesz o siebie zadbać, to nie rób tego dla innych, rób to dla siebie, po to, żeby czuć się dobrze i pewnie we własnej skórze. To pomaga.

Życzę powodzenia, a w razie co - zgłaszam się na pomoc znajomościową SOS, możesz pisać w każdej chwili na priv

P.S. Nawet nie wiesz, jak Ci zazdroszczę, bo sama marzę o życiu na wsi albo chociaż w jakimś mniejszym miasteczku.

[Kleooo30]

Rozumiem co czujesz. Miałam identyczną sytuację w liceum. Uczyłam się bardzo dobrze, jeżeli chodzi o zainteresowanie chłopaków, nie narzekałam, jednak nie miałam żadnej koleżanki. Powiem więcej, grupka dziewczyny z klasy dokuczla mi jak tylko mogła, do czasu kiedy sie im nie postawiłam. Rownież byłam załamana, chciało mi sie płakać, miałam wszystkiego dość.
Z czasem jednak doszłam do wniosku, ze nie ma sie czym przejmować (uodpornilam sie na fałszywych i niemiłych ludzi z mojego środowiska). Zaczęłam myślec optymistycznie, ze w końcu spotka mnie coś dobrego w życiu I tak sie stało bo teraz mam wielu fajnych znajomych, koleżanki. Wszystko sie zmieniło, gdy zaczęłam pracować i poszłam na studia.
Skup się teraz na nauce i myśl pozytywnie, bo kiedys sytuacja zmieni sie na lepsze. Założę sie, ze kiedys będziesz miała fajnych znajomych i przyjaciół oraz chłopaka (na pewno on rownież pozna cie z fajnymi ludźmi)

[_camilla]

Ja też bardzo rzadko wychodzę w weekendy, często słyszę od brata, że jestem aspołeczna
W swoim LO (jestem w 2giej klasie, ale pierwszy rok, bo zmieniłam szkołę) jakoś szybko złapałam ze wszystkimi kontakt i muszę przyznać, że dogaduję się ze wszystkimi tak, jakbym ich znała całe życie, przynajmniej z większością, ale nie ma takiej osoby, żebym nie lubiła czy coś.
Ale też mimo tych ludzi czuję się samotna. Właśnie zakończył się mój prawie 3letni związek i jestem zrozpaczona.
W domu siedzę z wyboru - ja korzystam z tego czasu, czytam wizaz, ksiazki, gazety, ogladam filmy, slucham muzyki, czasami sie ucze - biologia mnie odpreza . Traktuje to jak taki czas tylko dla mnie. Także może też zacznij to tak postrzegać, przynajmniej w zimę, bo w lato to jeżdżę na miasto.
Jeżeli to Ci nie pasuje - to biegaj czy coś, albo zapisz się na siłownię, fitness - poznasz przy okazji ludzi

[inga2014]

Dzięki bardzo za słowa pocieszenia !
Wczoraj znowu miałam lekki dołek na myśl że calutki długi weekend nie wystawiłam nawet palca na zewnątrz.. :/ od poniedziałku do piątku zawsze się jakoś staram w szkole dobrze wyglądać, wyprostuje włosy, pomaluje się etc, ale jak w piątek wejdę w dres to siedzę w ni do niedzieli wieczora

Ale dziś myślę trochę pozytywniej jak na razie stawiam na naukę, to na pewno wyjdzie mi na lepsze niż życie mojej starej "imprezowej " koleżanki która ma na półrocze pięć jedynek, mnie nawet udało się wyjść na świadectwo z paskiem na półrocze ( jestem na biol-chemie)
i zaczynam biegać

[_camilla]

Napisane przez inga2014

Dzięki bardzo za słowa pocieszenia !
Wczoraj znowu miałam lekki dołek na myśl że calutki długi weekend nie wystawiłam nawet palca na zewnątrz.. :/ od poniedziałku do piątku zawsze się jakoś staram w szkole dobrze wyglądać, wyprostuje włosy, pomaluje się etc, ale jak w piątek wejdę w dres to siedzę w ni do niedzieli wieczora

Ale dziś myślę trochę pozytywniej jak na razie stawiam na naukę, to na pewno wyjdzie mi na lepsze niż życie mojej starej "imprezowej " koleżanki która ma na półrocze pięć jedynek, mnie nawet udało się wyjść na świadectwo z paskiem na półrocze ( jestem na biol-chemie)
i zaczynam biegać

Mi też się nie chcę w weekend malować itd, ale jak to zrobię, to czuję się lepiej Może też spróbuj wyglądać fajnie także w domu.
Nauka z pewnością wyjdzie na dobre, wiem po sobie, także jestem na biol-chemie
Bieganie to super sposób na odprężenie, praktykowałam. Biegałam i z kimś, i sama - jednak wolę sama. Dobrze jest mieć wtedy słuchawkę w uszach z ulubioną muzyczką. Człowiek później czuję się jak nowo narodzony, jest pełni życia i optymizmu.

[Marta134]

Witaj Po przeczytaniu Twojej wiadomości stwierdziłam, że ja mam bardzo podobną sytuację. Tak samo jak Ty nie mam z kim wyjść w soboty. Siedzę w domu i zamulam. Mam już tego dość i tez czuję sie samotna.