Ludzie których trzeba niańczyć

[rickybobby]

Dziewczyny macie wokół siebie takie osoby?
Ja niestety tak. Moja koleżanka jest totalnie niesamodzielna przez co powoli traci moja sympatię, chociaż jest sympatyczna, inteligentna i można z nią porozmawiać na wiele tematów.
Już mnie męczy to, że wszystko muszę robic za nią i czuję się jak jej mama. Zamawianie jedzenia przez telefon-ja, zamawianie jedzenia w fastfoodzie-ona daje mi pieniądze, do kasy nie podejdzie. Na przystanku nie spojrzy na rozkład żeby sprawdzic godzine a co mówić o obmyśleniu jakichs przesiadek.
W wakacje byłam z nią na wyjeździe i było jeszcze gorzej bo trzeba było zaplanowac dzień, czasami znaleźć coś, spytać o drogę. Zero oparcia w niej, czułam, że muszę sie o nią troszczyć więc wypoczywało mi się średnio. Oczywiście bukowałam też bilety, szukałam i rezerwowałam hotel.
Ostatnio w galerii handlowej zobaczyła fryzjera i mówi, że przydałoby jej się pójść i ciekawe czy dałoby sie teraz. Na co ja nieopatrznie odpowiedziałam-MOŻEMY spytać.Wchodzim y, recepcjonistka mówi dzień dobry, czym możemy służyć, a moja koleżanka stoi i patrzy na mnieW tym momencie to miałam ochotę ją ochrzanić przy ludziach. Zapytałam czy mają miejsce na strzyżenie, było za 20 minut, więc powiedziałam koleżance, że muszę już spadac i ja tam zostawiałam.
Próbowałam już wielokrotnie ja jakoś zmobilizować do czegokolwiek, ale zawsze jest-nie wiem, nie umiem itp.

[madana]

Napisane przez rickybobby

Dziewczyny macie wokół siebie takie osoby?
Ja niestety tak. Moja koleżanka jest totalnie niesamodzielna przez co powoli traci moja sympatię, chociaż jest sympatyczna, inteligentna i można z nią porozmawiać na wiele tematów.
Już mnie męczy to, że wszystko muszę robic za nią i czuję się jak jej mama. Zamawianie jedzenia przez telefon-ja, zamawianie jedzenia w fastfoodzie-ona daje mi pieniądze, do kasy nie podejdzie. Na przystanku nie spojrzy na rozkład żeby sprawdzic godzine a co mówić o obmyśleniu jakichs przesiadek.
W wakacje byłam z nią na wyjeździe i było jeszcze gorzej bo trzeba było zaplanowac dzień, czasami znaleźć coś, spytać o drogę. Zero oparcia w niej, czułam, że muszę sie o nią troszczyć więc wypoczywało mi się średnio. Oczywiście bukowałam też bilety, szukałam i rezerwowałam hotel.
Ostatnio w galerii handlowej zobaczyła fryzjera i mówi, że przydałoby jej się pójść i ciekawe czy dałoby sie teraz. Na co ja nieopatrznie odpowiedziałam-MOŻEMY spytać.Wchodzim y, recepcjonistka mówi dzień dobry, czym możemy służyć, a moja koleżanka stoi i patrzy na mnieW tym momencie to miałam ochotę ją ochrzanić przy ludziach. Zapytałam czy mają miejsce na strzyżenie, było za 20 minut, więc powiedziałam koleżance, że muszę już spadac i ja tam zostawiałam.
Próbowałam już wielokrotnie ja jakoś zmobilizować do czegokolwiek, ale zawsze jest-nie wiem, nie umiem itp.

- nie jesteś jej mamą i nie, NIE MUSISZ tego robić. Jak to zrozumiesz, będzie Ci łatwiej złapać dystans.
- trzeba było, na razie swoim zachowaniem, wyręczaniem pogłębiasz jej problem. Przestań ją niańczyć.

[201803290936]

Napisane przez rickybobby

Dziewczyny macie wokół siebie takie osoby?
Ja niestety tak. Moja koleżanka jest totalnie niesamodzielna przez co powoli traci moja sympatię, chociaż jest sympatyczna, inteligentna i można z nią porozmawiać na wiele tematów.
Już mnie męczy to, że wszystko muszę robic za nią i czuję się jak jej mama. Zamawianie jedzenia przez telefon-ja, zamawianie jedzenia w fastfoodzie-ona daje mi pieniądze, do kasy nie podejdzie. Na przystanku nie spojrzy na rozkład żeby sprawdzic godzine a co mówić o obmyśleniu jakichs przesiadek.
W wakacje byłam z nią na wyjeździe i było jeszcze gorzej bo trzeba było zaplanowac dzień, czasami znaleźć coś, spytać o drogę. Zero oparcia w niej, czułam, że muszę sie o nią troszczyć więc wypoczywało mi się średnio. Oczywiście bukowałam też bilety, szukałam i rezerwowałam hotel.
Ostatnio w galerii handlowej zobaczyła fryzjera i mówi, że przydałoby jej się pójść i ciekawe czy dałoby sie teraz. Na co ja nieopatrznie odpowiedziałam-MOŻEMY spytać.Wchodzim y, recepcjonistka mówi dzień dobry, czym możemy służyć, a moja koleżanka stoi i patrzy na mnieW tym momencie to miałam ochotę ją ochrzanić przy ludziach. Zapytałam czy mają miejsce na strzyżenie, było za 20 minut, więc powiedziałam koleżance, że muszę już spadac i ja tam zostawiałam.
Próbowałam już wielokrotnie ja jakoś zmobilizować do czegokolwiek, ale zawsze jest-nie wiem, nie umiem itp.

Ja bym nie była pewna, że ona jest "niesamodzielna". Może po prostu się Tobą wysługuje, bo tak jej wygodnie i się przyzwyczaiła. Następnym razem powiedz twarde "nie" i bądź konsekwentna.

[vouvray]

Wyręczając ją we wszystkim robisz z niej jeszcze większą sierotę.

Niech pochodzi sobie głodna pół dnia, niech postoi sobie na przystanku godzinę przy -10 stopni, a zapewniam Cię, że w końcu spojrzy na rozkład.

Nie martw się, Twój brak kontroli nad nią nie doprowadzi do jej śmierci, co najwyżej do przeziębienia. Daj jej szansę nauczyć się trochę samodzielności.

[czarna_maciejka]

Po czesci rozumiem twoja kolezanke, bo rowniez bywa, ze mam problemy z tym, co opisujesz
Chociaz na ogol jestem osoba bardzo zaradna i przygotowana na wszystko-problem czesto sprawia mi wchodzenie w relacje z obcymi ludzmi, tzn. wlasnie zadzwonienie gdzies, pojscie w nowe miejsce itd.
Rowniez gdy trzeba np. zamowic jedzenie to nigdy nie dzwonie ja
Mysle, ze zamiast sie wkurzac-powinnas z nia porozmawiac. Dac do zrozumienia, ze zauwazylas jej problem i ze czujesz sie w zwiazku z tym troche wykorzystywana. Mozesz powiedziec, ze pomozesz jej te bariery przelamac i na pewno bedzie to o wiele lepsze, niz krzyczenie na nia przy ludziach No chyba, ze ona nie ma problemow, tylko to faktycznie czyste lenistwo.

[mary_poppins]

Napisane przez czarna_maciejka

Po czesci rozumiem twoja kolezanke, bo rowniez bywa, ze mam problemy z tym, co opisujesz
Chociaz na ogol jestem osoba bardzo zaradna i przygotowana na wszystko-problem czesto sprawia mi wchodzenie w relacje z obcymi ludzmi, tzn. wlasnie zadzwonienie gdzies, pojscie w nowe miejsce itd.
Rowniez gdy trzeba np. zamowic jedzenie to nigdy nie dzwonie ja
Mysle, ze zamiast sie wkurzac-powinnas z nia porozmawiac. Dac do zrozumienia, ze zauwazylas jej problem i ze czujesz sie w zwiazku z tym troche wykorzystywana. Mozesz powiedziec, ze pomozesz jej te bariery przelamac i na pewno bedzie to o wiele lepsze, niz krzyczenie na nia przy ludziach No chyba, ze ona nie ma problemow, tylko to faktycznie czyste lenistwo.

Zgadza się Śmiałej i otwartej osobie trudno spojrzeć na to z perspektywy osoby, która ma problemy w takich kontaktach. Ja też taka byłam, tzn. niedawno zaczęłam się otwierać i już bez problemu np. spytam o drogę albo zapytam o coś w jakimś punkcie, ale czasem nadal pewne rzeczy są dla mnie stresujące. Co mi pomogło? Ano przymus Jak nie miałam wyjścia, to pytałam, dzwoniłam, chodziłam, bo co zrobić? I to pomaga się przełamać i zobaczyć, że to nic strasznego, dlatego najlepiej koleżankę zmusić do takich interakcji. Pogadaj z nią, wytłumacz że chcesz jej pomóc więc od teraz ona bierze na siebie sprawy organizacyjne, i konsekwentnie to realizuj - dawaj jej pieniądze by złożyła zamówienie, nie pytaj o nic ludzi dopóki ona sama nie spyta (możesz jej pomóc jeśli się zatnie, ale nie zaczynasz za nią), nie sprawdzaj niczego zanim ona nie wykaże inicjatywy... Problem z samodzielnością kończy się wtedy, gdy nie ma wyjścia i bez tej samodzielności się po prostu zginie.

[rickybobby]

Napisane przez czarna_maciejka

Po czesci rozumiem twoja kolezanke, bo rowniez bywa, ze mam problemy z tym, co opisujesz
Chociaz na ogol jestem osoba bardzo zaradna i przygotowana na wszystko-problem czesto sprawia mi wchodzenie w relacje z obcymi ludzmi, tzn. wlasnie zadzwonienie gdzies, pojscie w nowe miejsce itd.
Rowniez gdy trzeba np. zamowic jedzenie to nigdy nie dzwonie ja
Mysle, ze zamiast sie wkurzac-powinnas z nia porozmawiac. Dac do zrozumienia, ze zauwazylas jej problem i ze czujesz sie w zwiazku z tym troche wykorzystywana. Mozesz powiedziec, ze pomozesz jej te bariery przelamac i na pewno bedzie to o wiele lepsze, niz krzyczenie na nia przy ludziach No chyba, ze ona nie ma problemow, tylko to faktycznie czyste lenistwo.

Nie, nie jest na tyle wyrachowana, żeby robić to z lenistwa, ale tak czy tak jednak wykorzystuje innych i nie widzę u niej żadnej chęci żeby coś z tym zrobić.

[mary_poppins]

Napisane przez rickybobby

Nie, nie jest na tyle wyrachowana, żeby robić to z lenistwa, ale tak czy tak jednak wykorzystuje innych i nie widzę u niej żadnej chęci żeby coś z tym zrobić.

Bo prawdopodobnie ani trochę nie wierzy w swoje możliwości, poza tym unika stresujących sytuacji - wiesz, pewnie wychodzi z założenia, że skoro Ty się nie boisz, a ona tak, to nie ma dla Ciebie problemu. Dlatego powinnaś jej powiedzieć na spokojnie, że problem jest, i że chcesz jej pomóc, żebyście razem go rozwiązały. Mały trening pewności siebie, rzut na głęboką wodę w paru sytuacjach, i koleżanka zobaczy że ludzie nie gryzą.

[201607050913]

Napisane przez mary_poppins

Bo prawdopodobnie ani trochę nie wierzy w swoje możliwości, poza tym unika stresujących sytuacji - wiesz, pewnie wychodzi z założenia, że skoro Ty się nie boisz, a ona tak, to nie ma dla Ciebie problemu. Dlatego powinnaś jej powiedzieć na spokojnie, że problem jest, i że chcesz jej pomóc, żebyście razem go rozwiązały. Mały trening pewności siebie, rzut na głęboką wodę w paru sytuacjach, i koleżanka zobaczy że ludzie nie gryzą.

A najgorsze, co możesz zrobić, to ochrzanić ją przy ludziach.

[mary_poppins]

Napisane przez mineralka bez gazu

A najgorsze, co możesz zrobić, to ochrzanić ją przy ludziach.

Zgadza się, bo jak ktoś jest nieśmiały, to się najbardziej boi kompromitacji. To o to chodzi - nie spyta, nie pójdzie, bo się boi że powie coś głupiego, że się zamota, że zapomni po co przyszła, że nie trafi do tego pomieszczenia co powinna itd. Więc jak ją opieprzysz przy ludziach jak małe dziecko, to problem się pogłębi. Jeśli zależy Ci na koleżance, to ją ośmielaj, a nie pogrążaj

[czarna_maciejka]

Napisane przez mary_poppins

Problem z samodzielnością kończy się wtedy, gdy nie ma wyjścia i bez tej samodzielności się po prostu zginie.

Wlasnie tak jest
Tym lepiej, autorko, pomoz kolezance teraz przelamac swoja niesmialosc, pozniej, gdy nie bedzie jej przy tobie-bedzie jej latwiej.

Napisane przez mary_poppins

Bo prawdopodobnie ani trochę nie wierzy w swoje możliwości, poza tym unika stresujących sytuacji - wiesz, pewnie wychodzi z założenia, że skoro Ty się nie boisz, a ona tak, to nie ma dla Ciebie problemu. Dlatego powinnaś jej powiedzieć na spokojnie, że problem jest, i że chcesz jej pomóc, żebyście razem go rozwiązały. Mały trening pewności siebie, rzut na głęboką wodę w paru sytuacjach, i koleżanka zobaczy że ludzie nie gryzą.

Prawde mowiac-ja czesto z takiego wychodze i mam nadzieje, ze nie jest to problem dla innych.
Sa sytuacje w ktorych musze sobie radzic sama i to wtedy robie, ale czasem nadal wole byc 'wyreczona' w tych sytuacjach, ktore mnie stresuja, a dla innych nie sa zadnym problemem.

[chwast]

Wiesz co z rozkładami itd to może nie, ale zamawianie żarcia, dzwonienie gdzieś, płacenie przy kasie to kiedyś zawsze prosiłam kogoś - bo się jąkałam. A raczej bałam się, że się zatnę w trakcie mówienia.
I nawet wtedy tż powiedział, że koniec tego. Inni koledzy zrobili to samo. I musiałam sama to wszystko robić. I zgadnij co. Po 2 miesiącach to nie miałam problemu żeby zadzwonić gdziekolwiek - nawet wyjaśniać jakiś problem.

Choć fakt często w sklepie daję tż kasę i mówię by kupił, ale to tylko dlatego, że mi się nie chce liczyć a jemu to szybciej idzie ;P

[Chatul]

Napisane przez czarna_maciejka

ysle, ze zamiast sie wkurzac-powinnas z nia porozmawiac. Dac do zrozumienia, ze zauwazylas jej problem i ze czujesz sie w zwiazku z tym troche wykorzystywana. Mozesz powiedziec, ze pomozesz jej te bariery przelamac i na pewno bedzie to o wiele lepsze, niz krzyczenie na nia przy ludziach No chyba, ze ona nie ma problemow, tylko to faktycznie czyste lenistwo.

Zgadzam się. Tutaj potrzebna jest rozmowa, w której autorka powie, że nie jest w stanie już dalej załatwiać wszystkiego za koleżankę, ale jako, że widzi, że ona ma problem, to może jej pomóc w przełamaniu się.
Jak koleżance zależy na tym, by się przełamać, to myślę, że skorzysta z okazji. A jak jej nie zależy albo tak naprawdę nie ma z tym problemu, ale lubi jak inni załatwiają sprawy za nią, no to trudno. Nie ma obowiązku zajmowania się nią.

[nikita343]

A ja znam taką parkę, co kobieta wszystko załatwia za chłopaka, on jest stłamszony przez nią i się boi jej. Może Twoja koleżanka jest nieśmiała?ma fobie społeczną? obserwuj jej zachowanie.

[Figula94]

No cóż... Myślałam, że to będzie wątek o mnie, ale aż takich problemów to ja nie mam. Wiele umiem załatwić, powiedzieć, kiedy trzeba i iść w wiele miejsc sama, kiedy niektórzy w życiu sami z domu nie wyjdą (znam takie osoby).
Jednak przyznam, że na przykład dzwonić gdzieś przez telefon nie lubię, ale dzwonię, jeśli trzeba. Wiele głupich sytuacji mnie stresuje, ale i tak jakoś to zawsze idzie. Ale w restauracji nie miałabym problemu, żeby coś zamówić w restauracji, to co innego, niż rozmowa z kimś trochę "ponad mną", albo kiedy po prostu muszę załatwić coś ważnego, bądź przez telefon (czego bardzo nie lubię)...
W takich ciężkich i ważnych momentach, czasem ciężko mi z siebie cokolwiek wydusić, a jeśli mi się nie uda to czuję się jeszcze gorzej i jest jeszcze ciężej...

W każdym razie, uważam, że Twoja koleżanka przesadza. Wiele rzeczy, które bez problemu zrobiłaby sama, Ty robisz za nią. A ona prędzej, czy później będzie musiała to zmienić, nawet jeśli jest bardzo wstydliwa...

[Viktra]

Poniekąd rozumiem Twoja koleżankę i to pewne 'upośledzenie' społeczne, bo tez tak miałam. Tż załatwiał za mnie wszystko, często mówił na mnie księżniczka;p Któregoś dni przebrała się miarka, opieprzył mnie po całości i zaprzestał wyręczania. Jak mus to mus, teraz mogę powiedzieć, że to było dla mnie najbardziej korzystne. Wszystko potrafie załatwić, łącznie z wyjąsnianiem spraw i upominaniem sie o swoje (z tym był duży problem i to najbardziej drażniło Tżta, między innymi powiedział, że nie chce mieć kobity, która nie potrafi walczyć o swoje) Podsumowując przestań jej matkować, wyjdzie jej to na dobre!

[wika82]

Po prostu przestań niańczyć koleżankę.
Ja mam gorzej, bo mam takiego podwładnego, naprawdę ręce opadają. I niestety nie ma opcji, żeby go się pozbyć..

[Mijanou]

Napisane przez rickybobby

Dziewczyny macie wokół siebie takie osoby?
Ja niestety tak. Moja koleżanka jest totalnie niesamodzielna przez co powoli traci moja sympatię, chociaż jest sympatyczna, inteligentna i można z nią porozmawiać na wiele tematów.
Już mnie męczy to, że wszystko muszę robic za nią i czuję się jak jej mama. Zamawianie jedzenia przez telefon-ja, zamawianie jedzenia w fastfoodzie-ona daje mi pieniądze, do kasy nie podejdzie. Na przystanku nie spojrzy na rozkład żeby sprawdzic godzine a co mówić o obmyśleniu jakichs przesiadek.
W wakacje byłam z nią na wyjeździe i było jeszcze gorzej bo trzeba było zaplanowac dzień, czasami znaleźć coś, spytać o drogę. Zero oparcia w niej, czułam, że muszę sie o nią troszczyć więc wypoczywało mi się średnio. Oczywiście bukowałam też bilety, szukałam i rezerwowałam hotel.
Ostatnio w galerii handlowej zobaczyła fryzjera i mówi, że przydałoby jej się pójść i ciekawe czy dałoby sie teraz. Na co ja nieopatrznie odpowiedziałam-MOŻEMY spytać.Wchodzim y, recepcjonistka mówi dzień dobry, czym możemy służyć, a moja koleżanka stoi i patrzy na mnieW tym momencie to miałam ochotę ją ochrzanić przy ludziach. Zapytałam czy mają miejsce na strzyżenie, było za 20 minut, więc powiedziałam koleżance, że muszę już spadac i ja tam zostawiałam.
Próbowałam już wielokrotnie ja jakoś zmobilizować do czegokolwiek, ale zawsze jest-nie wiem, nie umiem itp.

A też miałam taką koleżankę
Zero samodzielności, bardzo niska samoocena. Stale wynajdowała problemy i skarżyła się na:
1. nikt jej nie lubi
2. nie ma faceta
3. brzydko wygląda
4. każdy się z niej smieje i jej dokucza

Przeprowadziłam z nią setki rozmów, rad tysiące. Na pozór zgadzała się na wszystko: tak, tak- zadbam o siebie. Tak, tak- pójdę do dermatologa. No tak- rozumiem!

I co? I za jakiś czas to samo, te same skargi i utyskiwania. Oczywiście u dermatologa nie była, u fryzjera też. Po roku doszłam do wniosku, że ona po prostu lubi być nieszczesliwa i opowiadać o swoich nieszczęsciach. Ograniczyłam radykalnie kontakty. Osoby wiecznie utyskujące i domagające się niańczenia to wampiry energetyczne. Bo nie da się pomóc komuś, kto sam sobie nie chce pomóc i czeka aż ktoś nie tylko poda gotowe rozwiązania ale jeszcze wexmie za raczkę i zaprowadzi. A najlepiej, gdybym toja za nią poszla do tego dermatologa.

[rickybobby]

Dzisiaj ma do mnie przyjść więc postaram się z nią poważnie porozmawiać, tylko boję się, że bedzie się wstydziła podjąć ten temat i spróbuje to bagatelizować.

[m_szemrany]

Tak dla formalności.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Fobia_społeczna

[elsene]

Niektórym osobom sprawiają problem zwykłe czynności polegające na wchodzeniu w kontakt z innymi. Taka nieśmiałość.
Często takie osoby "podpinają się" do takich, które są w swoim żywiole załatwiając, sprawdzając coś i razem takim ludziom jest dobrze.

Możesz porozmawiać z koleżanką, na spokojnie!, życzliwie! Może przyzna się do swojego problemu i zgodzi na Twoją pomoc. Wtedy możesz ją "wystawiać" na te niebezpieczeństwa. Np. w takim salonie zamiast pytać czy mają miejsce na strzyżenie, powiedzieć: "Koleżanka chciała o coś zapytać." I dopiero jak już się całkiem zatnie możesz jej pomóc (żeby nie szykować jej jeszcze większej traumy).

Ale może być też tak, że jej jest dobrze z tym jej całym nieszczęściem i nie będzie chciała się zmienić. Wtedy nie możesz jej na siłę pomóc. Ale nie musisz też załatwiać rzeczy za nią.

[rickybobby]

Niestety porażka na całej linii, zagadnęłam ja najdelikatniej jak umiałam i otrzymałam odpowiedź: "Taka jestem" i obrażonym tonem- czy to takie straszne.
Ona nie chce na ten temat rozmawiać ja juz postanowilam, że więcej wyręczać jej nie bedę.

[Alexandra92x]

Miałam taką koleżankę. Wytrzymałam 1,5 roku później zwiększyłam dystans i to bardzo i jest ok. Wcześniej była powodem mojego wiecznego zdenerwowania. Jesteśmy w jednej grupie, a czasami miałam wrażenie, że siedzimy w dwóch różnych salach - w ogóle nie pamiętała co mówił wykładowca, ćwiczeniowec. Taka wieczna marzycielka. Trzeba jej było jak dziecku tłumaczyć podstawowe rzeczy.

Nie lituj się nad nią, bo sobie zrobisz krzywdę. Nie musisz grać jej matki.

---------- Dopisano o 17:56 ---------- Poprzedni post napisano o 17:36 ----------

Napisane przez elsene

Niektórym osobom sprawiają problem zwykłe czynności polegające na wchodzeniu w kontakt z innymi. Taka nieśmiałość.
Często takie osoby "podpinają się" do takich, które są w swoim żywiole załatwiając, sprawdzając coś i razem takim ludziom jest dobrze.

Możesz porozmawiać z koleżanką, na spokojnie!, życzliwie! Może przyzna się do swojego problemu i zgodzi na Twoją pomoc. Wtedy możesz ją "wystawiać" na te niebezpieczeństwa. Np. w takim salonie zamiast pytać czy mają miejsce na strzyżenie, powiedzieć: "Koleżanka chciała o coś zapytać." I dopiero jak już się całkiem zatnie możesz jej pomóc (żeby nie szykować jej jeszcze większej traumy).

Ale może być też tak, że jej jest dobrze z tym jej całym nieszczęściem i nie będzie chciała się zmienić. Wtedy nie możesz jej na siłę pomóc. Ale nie musisz też załatwiać rzeczy za nią.

Nie, tylko tak nie rób. Właśnie taki skutek się dostaje "Taka jestem". To jest bluszcz, który wysysa energię z tej odważniejszej jednostki. Takich rzeczy powinni ją nauczyć rodzice, a nie koleżanka. Jeśli sama się nie nauczy to jej nikt nie pomoże. Ta moja koleżanka usłyszała ode mnie bardzo szczere (nie pochwalam tego, ale niestety była pod wpływem alkoholu i emocji) słowa i dopiero wtedy się zaczęła ogarniać. Potrzebowała naprawdę silnego kopa. Żadne aluzje nie dawały skutku. Żadne.

[Chatul]

Napisane przez rickybobby

Niestety porażka na całej linii, zagadnęłam ja najdelikatniej jak umiałam i otrzymałam odpowiedź: "Taka jestem" i obrażonym tonem- czy to takie straszne.
Ona nie chce na ten temat rozmawiać ja juz postanowilam, że więcej wyręczać jej nie bedę.

I słusznie. Jeśli ona chce taka być, to proszę bardzo, ale to nie znaczy, że może to robić kosztem Ciebie.

[chwast]

Napisane przez rickybobby

Niestety porażka na całej linii, zagadnęłam ja najdelikatniej jak umiałam i otrzymałam odpowiedź: "Taka jestem" i obrażonym tonem- czy to takie straszne.
Ona nie chce na ten temat rozmawiać ja juz postanowilam, że więcej wyręczać jej nie bedę.

jedyne słuszne wyjście.

[olenkasz]

o, coś o mnie.
ja tak mam, ja tak robię.

nienawidzę dzwonić, wprost nienawidzę. paraliżuje mnie wtedy strach, tak jakby coś ciężkiego siadało mi na piersiach, jakiś dusiołek czy inna stwora.
po jedzenie nigdy nie dzwonię ja, raczej też nie ja otwieram drzwi i nie ja załatwiam przez telefon konfliktowe sprawy. zupełnie inaczej, kiedy idzie o rozmowę oko w oko, tutaj ze spokojem, bez stresu. paraliżuje mnie jedynie przy telefonie.

jakieś ważne to wiadomo, że sama wykonuję, ale jednak wciąż upieram się, by pizzę zamawiał ktoś inny

[201803080934]

nie zawsze będzie obok nas osoba, która będzie za nas wszystko załatwiać. trzeba samodzielnie funkcjonować w życiu. jak się nie potrafi, to się z tym walczy, samemu albo z pomocą specjalisty.

mnie osobiście takie zachowanie doprowadza do szału, jak słyszę po raz enty - ty zamów, ty zadzwoń, ty zapytaj, ty się dowiedz + ja się boję, ja się wstydzę, ja nie wiem co powiedzieć, ja nie chce, i to od dorosłej osoby, to mało mnie szlag nie trafia

a najbardziej mnie to wkurza dlatego, że sama kiedyś się tak bałam załatwiać czegokolwiek z obcymi ludźmi i jakoś musiałam z tego wyjść, bo nikt mnie niańczyć nie chciał, zawzięłam się, przemogłam, dorosłam i nie potrzebuję opieki. dlatego za opiekę również robić nie będę.

[Figula94]

Napisane przez m_szemrany

Tak dla formalności.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Fobia_społeczna

Całości nie przeczytałam, ale po przeczytaniu sporej części mogę powiedzieć, że to w dużym stopniu o mnie. Gorzej jak już coś muszę zrobić... To się przymuszę. Ale praktycznie wszystkie cechy od kropek do mnie pasują. Tyle, że ja wolę być właśnie z kimś, kogo znam na wylot (a jest tylko jedna taka osoba), bo wtedy jest mi łatwiej. Jednak jak już rozmawiam z kimś obcym to wolę, żeby nie było przy mnie nikogo innego bliskiego, bo to też mnie stresuje. I myślę, że problemem jest własnie moja rodzina.