dziewczyny co ja narobiłam...

[frania22]

dwa lata temu powinnam skończyć socologię... studia licencjackie. Nie napisałam pracy dyplomowej poddałam, się, mimo , że wzięłam rok powtórkę znów nie napisałam, w roku powtórkowym miałam ciężko sytuację choroba w rodzinie wiem, wiem... to nic nie usprawiedliwia, w między czasie wujek proponował zatrudnienie, ale wymagane było właśnie owe wykształcenie, praca pewna... wiadomo jak ciężko...o nią. Skreślili mnie z listy studentów w grudniu, obecnie nie pracuję... świadomość że 4 lata zmarnowałam mnie przytłacza, jestem w czarnej d. całkowicie straciłam ochotę na życie. Zbyt młoda też już nie jestem 25 na karku. Wiem, że trzeba ponosić konsekwencje swoich wyborów, ale ja się załamałam. Nie widzę przed sobą żadnej przyszłości.

[Pia Gizela]

skreślenie z listy studentów to nie koniec świata. możesz się postarać o reaktywację jeżeli bardzo Ci zależy (na mojej uczelni był egzamin przywracający na studia + uzupełnienie różnic programowych).

także jeżeli naprawdę Ci zależy, to nie wszystko stracone

[maacieek]

Skończyć się użalać wszystko było przez twoje widzimisię nikogo innego, teraz ci zostaje spiąć pośladki i napisać ową pracę i zaliczyć jak najszybciej i jak najlepiej umiesz skoro wiesz że 4 lata zmarnowałaś.

[Erykah_B]

Nic nie zmarnowałaś. Szybo złóż podani o wznowienie studiów, szybko idż do promotora, napisz - skoro nie masz teraz pracy zarobkowej - pójdzie szybciej I zakończ ten rozdział. Zobaczysz jak odetchniesz

[201610170910]

Weź się wreszcie w garść, zrób plan i go zrealizuj. Innej rady nie ma

[marcia_pomocy]

ogromnie Ci wspólczuje tyle lat to szmat czasu...jednak na pewno im wczesniej zaczniesz powrót tym szybciej skonczysz!

[201604211211]

Wyznacz cel, obierz kurs i przed siebie na mecie czeka zadowolenie z samej siebie

[Lexie]

Skreślenie z listy studentów to nie koniec świata, studia można wznowić i skończyć.

[dziobaki]

Dokładnie zrób tak jak wszyscy mówią, wróć na studia czy zapisz się na jakiś kurs, choćby językowy, bo za kolejne 4 lata znów popatrzysz wstecz i pomyślisz - ile ja mogłam zrobić, mogłabym teraz być socjologiem czy mówić płynnie po włosku poprostu pomyśl co chciałabyś w życiu robić i rób to. Powodzenia!

[rickybobby]

A przestań, nie jestes zbyt młoda? Ja mam tyle samo i myslę, że jestem. Jesli bardzo zalezy Ci na skończeniu tych studiów to idź i się dowiedz co można jeszcze zrobić. Bez spiny, dowiesz się co i jak i podejmiesz decyzję. Jak się zdecydujesz spróbować to dobrze jak nie to tez dobrze. W miedzyczasie możesz rozejrzeć się za jakąś szkołą policealną albo studium. W połtora roku można zrobić dyplom konserwatora zabytków albo asystenta produkcji filmowej. Nie wiesz jakby było Ci w tej pracy, która Ci proponowal wujek, może ominęło Cie cos na co byś klęła. Nie żałuj, myśl ile możesz zdobyć i przeżyć, wszystko będzie dobrze.

[Clemence]

O rany bez przesady bierz sie za robote szukaj,teraz wcale sie nie usmiecha branie studentów.
Poza tym przeciez nie mozesz startowac na inny kierunek na innej uczelni ,jakby sprawa była całkowicie przegrana?

[Narrenturm]

To ciekawe - ja właśnie skończywszy 25 lat poczułam, że przekroczyłam jakąś magiczną granicę i wiele możliwości jest poza moim zasięgiem...a teraz skończyłam 32 lata i muszę z zaskoczeniem stwierdzić, że teraz widzę dla siebie więcej możliwości, niż w tym 25 roku życia

Uwierz, że większość spraw w życiu i ich pomyślne rozwiązanie zależy głównie od nastawienia do nich. Nic nie straciłaś...a nawet jeśli, to pomyśl: siedząc teraz i rozpaczając stracisz jeszcze więcej czasu. Nie blokuj sobie możliwości własnymi obawami. Tak jak inni napisali: zrób plan i działaj. Tak po prostu. Bez oceniania siebie, czy coś straciłaś, czy mogłaś coś zrobić szybciej...było, minęło. Otwieraj nowy rozdział.

[frania22]

Ciężko w moim regionie o pracę, a nie mam już jej pół roku... nadarzyła się okazja...wujek informował mnie jeszcze , że potrzebują osoby na umowę na zastępstwo... jednak nie mam tego wymaganego wykształcenia... nigdy mnie w sumie te studia nie interesowały, ale widać czasem wszystko się przyda. Już w zasadzie po ptokach bo rekrutują do 28 lutego. Ciężko się z tym pogodzić nie tylko ze wzgl na pracę a lata i poczucie beznadziei.

[Jodelle]

Z czym pogodzić? Chyba nie była to praca marzeń, tak? Okej, sytuacja na rynku pracy do wymarzonych również nie należy, ale postaraj się poszukać plusów.

Zastanów się może czy rzeczywiście chcesz studia kończyć i koniecznie ten kierunek, bo sama mówisz, że raczej do nauki się nie paliłaś. Nie powiedziałaś czy to dlatego, że tak o, po prostu nie lubisz, czy to czego miałaś się uczyć, to nie była zupełnie Twoja bajka.

Cztery lata w plecy, to nie całe życie. Przemyśl wszystko, bo może wystarczy wymyślić sobie nowy plan do zrealizowania.

[frania22]

Być może była bo umowa o pracę... do tej pory pracowałam na zleceniach, głownie jako kelnerka, sprzedawca, więc geniuszem nie zostanę raczej... a 25 l to już też robi swoje...nie wiem co ze sobą zrobić czy wyjechać na sezon za granicę czy co

[Jodelle]

Umowa o pracę. Kurczę, może jestem jeszcze za młoda, żeby zrozumieć kierowanie się wyłącznie względami finansowymi i mam zupełnie nierzeczywistą wizję świata, ale jeśli mówię o pracy marzeń, to myślę o czymś co rzeczywiście chciałabym robić. Nie rozpatruję tego pod kątem umowy zlecenie, umowy o dzieło czy wreszcie tej upragnionej umowy o pracę. Zresztą z tego co słyszałam, to umowy zlecenie mają wkrótce zniknąć, także spokojnie. Kochana, nie poddawaj się, bo byłaś kelnerką! Przecież to nie świadczy o tym, że nie podołasz w innym zawodzie, a tak to właśnie ujęłaś. Miałaś taką pracę, bo masz takie wykształcenie, ale wszystko możesz zmienić, bo to już zależy od Ciebie kim będziesz.

[mushroomhunter]

No nie dzierżę takiego gadania. NIGDY nie jest za późno, żeby wziąć się w garść i zacząć wszystko od nowa. Sama zaczęłam studia mając 25 lat. W tym roku robię licencjat i idę na prawo. Kiedy je skończę będę miała lat 33, no i co z tego? Zadaj sobie pytanie, czy wolisz teraz zebrać dupę w troki, czy za parę lat pluć sobie w brodę.

[Mijanou]

Studia możesz wznowić, tylko tym razem potraktuj je poważniej. Trochę Cię rozumiem- też z ciężkim sercem wracałam w październiku do Polski, miałam szansę stałej pracy w Bath. No ale jednak wykształcenie i specjalizację trzeba mieć- to podstawa, bo tak, bez wykształcenia to raz praca jest, ale potem może jej nie być i masz mniejsze szansę by znaleźć inną.

[Alexandra92x]

Napisane przez frania22

Być może była bo umowa o pracę... do tej pory pracowałam na zleceniach, głownie jako kelnerka, sprzedawca, więc geniuszem nie zostanę raczej... a 25 l to już też robi swoje...nie wiem co ze sobą zrobić czy wyjechać na sezon za granicę czy co

Szczerze, rzeczywiście narobiłaś. Jesteś młoda, ale w końcu przestań kombinować. Dlaczego nie napisałaś pracy w tym roku, w którym miałaś się bronić? Olałaś swoje życie, więc teraz jesteś w dołku. Przestań marudzić, zepnij pośladki, i pokonaj lenistwo. Nie pracujesz, nie studiujesz, nie piszesz pracy? To co Ty teraz robisz? Weź swoje życie we własne ręce, bo nikt za Ciebie tego nie zrobić. Trzeba chcieć.

[201604181004]

O chryste. Przez 3 lata nie napisac licencjatu z socjologii :|

[Mija62]

Napisane przez drabineczka

O chryste. Przez 3 lata nie napisac licencjatu z socjologii :|

To samo pomyślałam, niestety..

[frania22]

dla ścisłości dwa dziewczyny ja na 3 roku byłam przekonana , że nic po tym nie będzie, wmówiłam sobie, że nie ma sensu tego pisać, że i tak jestem do d. W rzeczywistości może się ta socjologia czy inna politologia przydać. Nie obijałam się sama zarabiałam na te studia, teraz nie pracuję... i to mnie dobija. Pracowałam za granicą trochę, poza tym na czarno jako ta kelnerka i w odzieżówce, a to marnie wygląda. Nigdy nie liczyłam , że mi coś spadnie znieba... a tu taka oferta od wuja... No praca od pn do pt czy to nie marzenie? W dodatku dla mieszkjącej jak ja w małej mieścinie. A teraz ja rok jestem bez pracy...i w glowie same czarne myśli...rok trwała ta choroba , wiem , że nie wymówka. Ja się po prostu poddałam już nie o studia idzie a o życie stara babba jestem ,,,, a nie wiem co ze sobą począć... i wstydze się swojej sytuacji

[klempaa]

Napisane przez frania22

dla ścisłości dwa dziewczyny ja na 3 roku byłam przekonana , że nic po tym nie będzie, wmówiłam sobie, że nie ma sensu tego pisać, że i tak jestem do d. W rzeczywistości może się ta socjologia czy inna politologia przydać. Nie obijałam się sama zarabiałam na te studia, teraz nie pracuję... i to mnie dobija. Pracowałam za granicą trochę, poza tym na czarno jako ta kelnerka i w odzieżówce, a to marnie wygląda. Nigdy nie liczyłam , że mi coś spadnie znieba... a tu taka oferta od wuja... No praca od pn do pt czy to nie marzenie? W dodatku dla mieszkjącej jak ja w małej mieścinie. A teraz ja rok jestem bez pracy...i w glowie same czarne myśli...rok trwała ta choroba , wiem , że nie wymówka. Ja się po prostu poddałam już nie o studia idzie a o życie stara babba jestem ,,,, a nie wiem co ze sobą począć... i wstydze się swojej sytuacji

To ile Ty w koncu pracy nie masz, bo przed chwilą pisałaś, ze pół roku?

Użalanie się nad sobą nic nie da - nie dociera to do Ciebie? Weź się w garść, wracaj na studia, napisz ten licencjat, szukaj pracy - póki co to Ty jojczysz, zamiast skupiać się na tym, co można zrobić, to rozpamiętujesz pracę, której nie miałaś żadnej szansy podjać.

[Bea_91]

Idziesz do dziekanatu z podaniem o przywrócenie Cię na listę studentow. To jest raczej formalność.
Szukasz promotora który podejmie się Twojej obrony. Najlepiej z tym samym tematem żeby się do września nie przedłużało. No i zbierasz książki, siadasz i piszesz.

Z Twojego posta widać że bardziej przeżywasz straconą szanse niż zawalenie prawie 3 lat pracy na studiach.

[dwa_na_dwa]

Dziewczyny.
Ktoś kto jest załamany nie weźmie się do roboty od tak.
To nie takie proste tu trzeba mieć dużo siły. Najpierw musi poczuć w sobie, że da rade.
Nawet rozmowa z psychologiem nie będzie taka zła.

Ale tu faktycznie dobrze piszą. Mnie trochę podbudowałyście , jesteście takie pozytywne i optymistyczne

[frania22]

najlepiej napisać,że jojczę cały czas szukam pracy i zero odzewu... od tych trzech lat mam myśli samobójcze...a ty kwitujesz to słowem , że się użalam, ja się nie użalam tylko widzę jak to wygląda-koszmarnie. Nie mam entuzjazmu i siły? jak mam to mieć skoro jestem wykluczona ze społeczeństwa nie mając pracy? chyba nigdy nie miałaś takiego "problemu".

[Mick]

Napisane przez frania22

najlepiej napisać,że jojczę cały czas szukam pracy i zero odzewu... od tych trzech lat mam myśli samobójcze...a ty kwitujesz to słowem , że się użalam, ja się nie użalam tylko widzę jak to wygląda-koszmarnie. Nie mam entuzjazmu i siły? jak mam to mieć skoro jestem wykluczona ze społeczeństwa nie mając pracy? chyba nigdy nie miałaś takiego "problemu".

Odpuść sobie studiowanie, skoro wizja napisania pracy licencjackiej ma na Ciebie taki wpływ.

[frania22]

to nie kwestia studiów, tylko "ogólnego" zdrowia psychicznego czego skutkiem jest właśnie "zawalanie" studiów. zresztą nieważne.a przywrócić się chyba nie mogę na obronę bo ja nie mam zaliczonego przedmiotu"seminarium dyplomowe".

[panistrusia]

Napisane przez frania22

Nigdy nie liczyłam , że mi coś spadnie znieba... a tu taka oferta od wuja... No praca od pn do pt czy to nie marzenie? W dodatku dla mieszkjącej jak ja w małej mieścinie.

Zastanawiam się co to za praca, do której potrzeba było kogoś zmotywowanego jedynie tym, że od pn do pt plus byle jaki dyplom, byle był. To już w naprawdę w tej małej mieścinie nie ma nikogo, kto z pokrewnego kierunku ma magistra? Czy po prostu 'oferta' wuja, to nie była oferta, tylko mógł 'załatwić' pracę, ale odezwały się resztki rozsądku i potrzebował jakiejkolwiek podkładki?

No cóż, pewnie jakaś inna frania jakiegoś innego wuja załapała ciepłą posadkę w urzędzie...

[Hibiku]

Można się przywrócić nawet z brakami przedmiotów... przeczytaj może regulamin uczelni?