Załamanie

[eladz1991]

Witam
nie wiem czy powinnam się tutaj dzielić swoim problemem, ale postanowiłam spróbować.
Mam kochającego faceta, spokojne życie i dobry kontakt z rodziną.
Szukam pracy i studiuję.
Jednak ostatnio, bez większego powodu czuje się jakby załamana nerwowo.
Czuje się bezsilna, towarzyszy mi strach i ciągłe zdenerwowanie. Czuję, jakbym dążyła do załamania nerwowego lub już je miała. Mam tak głupie myśli, a na domiar złego nie mogę spać, jeśli już mi się uda, towarzyszą mi koszmary. Cały czas jestem zdenerwowana i zdołowana, smutna. Co robicie w takich sytuacjach? Nie chcę obarczać moim problemem bliskich, bo mają swoje kłopoty, nie chcę też udawać się do specjalisty bo po prostu się boję. Może Wy mnie wspomożenie jakąś dobrą radą. Czy Wy też macie takie problemy? Jak sobie radzicie w takich sytuacjach?

[s i g r u n]

Od jak dawna odczuwasz ten stan?

[eladz1991]

Od kilku dni, ale czuje że jest to co raz bardziej intensywne. Ciąglę się trzęsę z nerwów, nie potrafię się niczym zająć.

[zielono_zimna]

Witaj eladz1991,

Często się zdarza, że sami nie rozumiemy skąd bierze się u nas spadek nastroju, na pewno nie można takiego stanu rzeczy lekceważyć.
Problemy ze snem i koszmary często są pierwszymi oznakami, że zaczyna się z nami dziać coś złego.
Piszesz, że studiujesz i szukasz pracy. Może początek roku akademickiego ma wpływ na Twoje samopoczucie- w końcu to może wiązać się ze sporym stresem, szukanie pracy też bywa stresujące- jak to jest u Ciebie?

Zastanów się proszę czy gdyby to Twój Facet czuł się tak jak Ty teraz czy wolałabyś żeby z Tobą porozmawiał, czy żeby nie obarczał Cię swoim złym samopoczuciem.

A co do wizyty u specjalisty- czego się obawiasz? To nic strasznego, a czasem warto porozmawiać z kimś, kto na nasze problemy spojrzy z dystansu.

[s i g r u n]

Coś się stało ostatnio w Twoim życiu? Coś na studiach. z chłopakiem, rodzicami...?
Czy kompletnie nie możesz zlokalizować potencjalnego powodu tego zdenerwowania?

[eladz1991]

Kończe studia, w październiku mam obronę, terminy gonią.
W życiu, teraz, chyba nic takiego się nie stało.
Tylko właśnie najgorsze jest to, że powinno chcieć mi się żyć a w ogóle na nic nie mam ochoty. Jestem zmęczona, mimo, że nic nie robię. Najgorsze jest to, że nie mam pojęcia jak sobie z tym poradzić.
A jeśli powiem partnerowi, że coś ze mną jest nie tak, może pomyśli, że jestem nienormalna, może w ogóle mnie nie zrozumie. Chce mi się co chwile płakać. Nie wiem co mam ze sobą zrobić. Czuje się taka niepewna siebie i bezsilna.

[s i g r u n]

Z jednej strony to pewnie stres związany z obroną. Ale chyba ogół tego stanowi po prostu jesienna aura. Zimno, mniej światła, ciśnienie skacze, więc nic dziwnego, że masz ogromny spadek nastroju.
Jednak nie mogę tego mówić jako pewnik. Nie siedzę w Tobie.

Z własnego doświadczenia wiem, że należy to przeczekać, nie wymagać od siebie nagłej poprawy nastroju. Szukaj pracy, a w między czasie rób rzeczy, które sprawiają Ci przyjemność.


Jeśli ten stan jednak nie będzie ulegał poprawie, a co gorsza pogłębiał się, musisz, ale to musisz skontaktować się ze specjalistą. I nie traktuj tego jako "bycia nienormalną".

[zielono_zimna]

A z jakimi uczuciami i myślami w głowie kończysz te studia?

Piszesz, że masz dobre relacje z partnerem dlaczego więc miałby Cię nie zrozumieć albo pomyśleć, że jesteś nienormalna?

Myślę, że na prawdę dobrze by było gdybyś zdecydowała się na wizytę u specjalisty. Wiem, że w takim stanie ciężko jest podjąć decyzjję o sięgnięciu po pomoc, ale nie ma na co czekać. Nie musisz być sama ze swoim smutkiem, lękiem i niepewnością.
Gdybyś miała grypę pewnie nie czekałabyś aż Ci się pogorszy tylko od razu poszłabyś do lekarza. To dokładnie taka sama sytuacja. Nie ma się czego bać ani wstydzić.

[okapi]

Napisane przez eladz1991

Witam
nie wiem czy powinnam się tutaj dzielić swoim problemem, ale postanowiłam spróbować.
Mam kochającego faceta, spokojne życie i dobry kontakt z rodziną.
Szukam pracy i studiuję.
Jednak ostatnio, bez większego powodu czuje się jakby załamana nerwowo.
Czuje się bezsilna, towarzyszy mi strach i ciągłe zdenerwowanie. Czuję, jakbym dążyła do załamania nerwowego lub już je miała. Mam tak głupie myśli, a na domiar złego nie mogę spać, jeśli już mi się uda, towarzyszą mi koszmary. Cały czas jestem zdenerwowana i zdołowana, smutna. Co robicie w takich sytuacjach? Nie chcę obarczać moim problemem bliskich, bo mają swoje kłopoty, nie chcę też udawać się do specjalisty bo po prostu się boję. Może Wy mnie wspomożenie jakąś dobrą radą. Czy Wy też macie takie problemy? Jak sobie radzicie w takich sytuacjach?

Psycholog/psychiatra. Im szybciej, tym lepiej. Szanse na to, że polepszy się "samo z siebie" są znikome.

[eladz1991]

Dziękuję Wam za rady, dzięki słowom otuchy już jest mi odrobinę lepiej. Mam nadzieję, że to przejściowe i że niebawem będzie lepiej. Tylko dobija mnie ten brak energii i pewności siebie.
Studia kończę z mieszanymi uczuciami. Gdybym mogła, wybrałabym coś całkiem innego, promotor robi straszne problemy i tym bardziej dokłada nerwów. Pojutrze mam egzamin i też cały czas boję się, że mi nie wyjdzie. Mieszkam daleko od rodziny, chociaż otrzymuję od nich wsparcie. A facet jest kochany, tylko że on po prostu nie rozumie jak można się denerwować, zawsze jest uśmiechnięty i pozytywnie nastawiony. Ja niestety tak nie potrafię. I byle głupota potrafi mnie zdenerwować, a teraz to już w ogóle jest jakaś kulminacja. I nie potrafię sobie z tym poradzić.

[zielono_zimna]

Którego masz obronę?
Studia studiami, nie koniecznie musisz robić to co studiowałaś, możesz zawsze dorobić sobie jakieś kursy, szkolenia itp.

A jak odnosisz się do naszych porad odnośnie wizyty u specjalisty?

[eladz1991]

Obrona koniec października.
Wiem, że macie rację co do wizyty u specjalisty, ale najzwyczajniej w świecie nie mam na tyle odwagi.

[zielono_zimna]

No to już niedługo, a potem koniec z użeraniem się z promotorem

A czego konkretnie się boisz w takiej wizycie?

[eladz1991]

Nie wiem, może tego, że zostanę potraktowana jako wyolbrzymiająca swoje problemy? Może sama wmawiam sobie, że jest tragicznie. Tylko, że na prawdę czuje się źle, załamuję się, tzn. tak mi się wydaje.

[okapi]

Skoro aktualny stan rzeczy w jakiś sposób utrudnia Ci codzienne funkcjonowanie, to nie jest to wyolbrzymianie.


Psycholog/psychiatra jest po to, żeby pomóc i na pewno nie usłyszysz, że "wyolbrzymiasz problemy" "inni mają gorzej" etc

[eladz1991]

Wiem, że macie rację, ale mimo to i tak jest mi ciężko cokolwiek zrobić:/ po prostu muszę wziąć się w garść, ale właśnie to sprawia mi tak ogromną trudność.

[zielono_zimna]

Brzmi to trochę jakbyś utkwiła w błędnym kole.
Ani psycholog, ani psychiatra nie jest od tego, żeby zastanawiać się czy nie przesadzasz ich zadaniem jest pomóc Ci poczuć się lepiej. Na takiej wizycie będą się liczyły Twoje odczucia, nie ma tu miejsce na ocenianie.
Ale to Twoja decyzja. Niektórzy potrafwią czekać wiele lat i mówić sobie, że muszą się tylko zebrać w garść zanim dojrzeją do podjęcia decyzji o tym, że potrzebują pomocy.

[liselotta]

kończysz studia, szukasz pracy, czas wejść w dorosłe życie, a nie wiesz jak to będzie - nic dziwnego, że jesteś przerażona.
znam wiele osób, które tak się czuły tuż przed skończeniem studiów, ale taki poziom napięcia wymaga jednak interwencji.

[Sindel]

A ja mam trochę inną propozycję - może spróbuj zająć się jakąś aktywnością fizyczną? Bieganie, fitness, ćwiczenia z Ewą Ch.? Coś co pozwoli Ci się wyżyć, wypocić stres i problemy, nie myśleć o niczym przez chwilę, trochę endorfin na pewno pomoże, mi przynajmniej pomaga... Może warto spróbować, zwłaszcza, że aura sprzyja chandrze

[eladz1991]

Bardzo dziękuję Wam za porady!!! Jestem na prawdę bardzo wdzięczna. Postaram się jakoś sobie pomóc.

[emilia33]

Ja stawiam na rozmowę z psychologiem. Nie zaszkodzi ci, a czasem dobrze wyżalić się komuś na żywo i posłuchać profesjonalnych rad.