Samotność - jak sobie z nią radzić?

[lubiecukier]

Kochane wizażanki, czasami przychodzą u mnie takie chwile, jak ta dzisiejsza: budzi mnie gorące słońce, śpiew ptaków, odgłos kosiarki w ogródku sąsiada i w tym momencie wiem, że znajduję się w miejscu, które kocham, które daje mi poczucie bezpieczeństwa i szczęścia ale w tej samej chwili ogarnia mnie niepokój. Niepokój związany z... pobudką w samotności i z tym, że nie mam z kim dzielić porannego szczęścia.

Postawiłam w tej chwili na rozwój siebie, swojej kariery zawodowej, ale nie potrafie połączyć tego ze związaniem się z kimś na stałe. Dlaczego? Może sama tego nie chce, może się boję. I pomimo tego, że czuję się szczęśliwa, przychodzą takie momenty smutku samotności.

Jestem ciekawa, czy jest wśród was (kobiet) ktoś, kto nie zwraca na takie historie uwagi, ktoś kto wierzy w to, że 'będzie co ma być, robię swoje' i potrafi zarazić tym optymizmem?

[dziewcze421]

"Kochane wizażanki, czasami przychodzą u mnie takie chwile, jak ta dzisiejsza: budzi mnie gorące słońce, śpiew ptaków, odgłos kosiarki w ogródku sąsiada i w tym momencie wiem, że znajduję się w miejscu, które kocham, które daje mi poczucie bezpieczeństwa i szczęścia" - KOCHANA, skup sie na tym! bez "ale", które wszystko to przekresla. nie stosuj po prostu konstrukcji z "ale", ja tez sie borykam z samotnością, też czaesdem jest mi ciężko, ale staram sie robic wszystko, zeby bylo mi dobrze z sobą samą - przyzwyczajam sie do smaotności, oswajam ją, ucze sie sama chodzic na 2godzinne spacery, cieszyc sie tym, co widze, tym cvo mam. w życiu na wszystko jest czas, może teraz jestes samotna, ale nie zawsze tak bedzie. takż egłowa do góry !
puść sobie dzis piosenke ani dabrowskiej "musisz wierzyć" - mi ona zawsze poprawia nastrój i daj znać, czy Tobie również

---------- Dopisano o 10:29 ---------- Poprzedni post napisano o 10:27 ----------

mam nadzieje, ze zaraziłam Cie optymizmem !!! Chociaż troche!

[lubiecukier]

Napisane przez dziewcze421

"Kochane wizażanki, czasami przychodzą u mnie takie chwile, jak ta dzisiejsza: budzi mnie gorące słońce, śpiew ptaków, odgłos kosiarki w ogródku sąsiada i w tym momencie wiem, że znajduję się w miejscu, które kocham, które daje mi poczucie bezpieczeństwa i szczęścia" - KOCHANA, skup sie na tym! bez "ale", które wszystko to przekresla. nie stosuj po prostu konstrukcji z "ale", ja tez sie borykam z samotnością, też czaesdem jest mi ciężko, ale staram sie robic wszystko, zeby bylo mi dobrze z sobą samą - przyzwyczajam sie do smaotności, oswajam ją, ucze sie sama chodzic na 2godzinne spacery, cieszyc sie tym, co widze, tym cvo mam. w życiu na wszystko jest czas, może teraz jestes samotna, ale nie zawsze tak bedzie. takż egłowa do góry !
puść sobie dzis piosenke ani dabrowskiej "musisz wierzyć" - mi ona zawsze poprawia nastrój i daj znać, czy Tobie również

---------- Dopisano o 10:29 ---------- Poprzedni post napisano o 10:27 ----------

mam nadzieje, ze zaraziłam Cie optymizmem !!! Chociaż troche!

dzięki! a sobie puszczę, a co!

[DouxRebelle]

Potwierdzam - cieszmy się tym, co mamy. Bo zawsze czegoś nam będzie brakowało
A optymizm - dzięki niemu mamy nie tylko różowe okulary, ale i piękny, promienny uśmiech (a nigdy nie wiadomo kto się w nim zakocha ).

[marzycielka_]

lubiecukier mam tak samo jak ty
Ciężko poradzić sobie z samotnością zwłaszcza gdy wszyscy wokół są sparowani, nie mają już tyle czasu na spotkania co wcześniej gdy byli sami. Ja też nie radzę sobie ze swoją samotnością, coraz bardziej mnie ona dobija. Nie mogę znaleźć pracy i siedzę w domu sama przez prawie cały tydzień, tylko we wtorki chodzę na uczelnię, weekendy ze znajomymi wieczorami i to nie wszystkie
Nie wiem jak będzie wyglądać moje życie, nie chcę nawet o tym myśleć...
Wierzę jedynie w to, że będę szczęśliwa i Tobie również tego życzę

[DoktorRamox]

Jako zawodowy samotnik na emeryturze ( w końcu mam kogoś na kim mi zależy) moja rada jest prosta. Znajdź sobie jakieś hobby i zacznij poświęcać temu czas. Może przy okazji poznasz kogoś ciekawego?