W jakim wieku "wypada" wyprowadzić się z domu rodzinnego?

[90agnieszka90]

Taki tam temat spowodowany wieczorną nudą

Mam 24 lata, niedawno finalnie ukończyłam studia, pracuję (ale na 3/4 etatu) i nadal mieszkam w domu rodzinnym i mam wrażenie że jest to przez niektórych odbierane jako powód do...wstydu?

Mam jedną koleżankę która robi mi "przytyki" czemu ja nadal mieszkam w domu rodzinnym. Łatwo jej mówić-jej rodzice sfinansowali mieszkanie,a do tego jest w związku z facetem który prowadzi firmę-więc raczej brak pieniędzy jej nie grozi. Ja z moją pensją nie zawojuję świata-pewnie z 80% szło by na wynajem a na utrzymanie zostałoby jakieś hmm 300 zł. W dodatku na chwilę obecną jestem sama, więc nie miałabym z kim dzielic wydatków, a na pomoc od strony rodziny bym nie mogła liczyć, skoro u mnie się nie przelewa.

Większość moich koleżanek ma partnera i albo już z nim mieszkają,albo mają zamiar, więc co, mam z nimi wynajmować? Mam 2 wolne koleżanki,ale jedna mieszka w akademiku i chyba jej to pasuje,a druga z rodzicami ale jest bezrobotna, a chyba nie chciałabym mieszkać z przypadkowymi osobami.

Z drugiej strony mam koleżankę-27 lat,celowo mieszka z rodzicami,bo nie chce bawić się w wynajem tylko zamieszkać na swoim po ślubie

Czy juź naprawdę w moim wieku wypada pakować manatki?

Przepraszam za ciągłe dopiski-wizaż szwankował

Wysyłane z mojego GT-S5570 za pomocą Tapatalk 2

[kaledonia]

Napisane przez 90agnieszka90

Taki tam temat spowodowany wieczorną nudą

Mam 24 lata, niedawno finalnie ukończyłam studia, pracuję (ale na 3/4 etatu) i nadal mieszkam w domu rodzinnym i mam wrażenie że jest to przez niektórych odbierane jako powód do...wstydu?

Mam jedną koleżankę która robi mi "przytyki" czemu ja nadal mieszkam w domu rodzinnym. Łatwo jej mówić-jej rodzice sfinansowali mieszkanie,a do tego jest w związku z facetem który prowadzi firmę-więc raczej brak pieniędzy jej nie grozi. Ja z moją pensją nie zawojuję świata

Wysyłane z mojego GT-S5570 za pomocą Tapatalk 2

Żaden wstyd, taka po prostu rzeczywistość często. Nie ma takiego wieku,w którym wypada się wyprowadzić.
Mnie do wyprowadzki od rodziców zmusiła praca daleko od domu rodzinnego,ale u każdego się inaczej układa. Koleżanki moje, singielki po 30tce dopiero teraz mieszkania na kredyt kupują. Do tego trzeba mieć stabilną pracę i zdolność kredytową. Nic od razu nie ma.

[jerr]

Najlepiej jak najwcześniej.Nawet jak się mało zarabia.

[mary_poppins]

Tak jak pisałam w wątku o usamodzielnieniu, według mnie czas na wyprowadzkę następuje wtedy kiedy człowiek jest w stanie swobodnie sam się utrzymać, kiedy ma partnera z którym może dzielić koszty życia, lub kiedy mieszkanie z rodzicami staje się problemem (bo na kupie, bo kłótnie, bo cokolwiek). Jeśli zarobki pozwalają tylko na wynajem pokoju w mieszkaniu z obcymi ludźmi, a atmosfera i warunki w domu rodzinnym są w porządku, to nie mam pojęcia po co na siłę pchać się w tak postrzeganą samodzielność.

O wieku można by dyskutować długo, ale na pewno 24 lata to nie jest wiek, w którym mieszkanie z rodzicami to wstyd

[201609102148]

Napisane przez jerr

Najlepiej jak najwcześniej.Nawet jak się mało zarabia.

Zwłaszcza, jak się mało zarabia. Póki nie trzyma jej na miejscu partner, dzieci i studia, to może spokojnie rozglądać się za lepszą pracą choćby na drugim końcu Polski. Albo na innym kontynencie nawet to wbrew pozorom świetna okazja do wyjścia z domu rodzinnego- nie skupiaj się na tym, czego nie możesz, pomyśl, ile masz możliwości! Wykorzystaj je.

[MochaLatte]

Hymn czy jest cos takiego jak konieczność wyprowadzki bo wiek na to wskazuje? Raczej nie. Uwaga, to twoje życie i jeśli dobrze sie czujesz mieszkając z rodzicami to po co to zmieniać? Nie patrz na innych tylko kieruj się swoim rozumem kiedyś wszystko się ułoży i wyprowadzisz sie od rodziców teraz to jest raczej niekonieczne


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[Tutli]

Napisane przez 90agnieszka90

Mam jedną koleżankę która robi mi "przytyki" czemu ja nadal mieszkam w domu rodzinnym. Łatwo jej mówić-jej rodzice sfinansowali mieszkanie,a do tego jest w związku z facetem który prowadzi firmę-więc raczej brak pieniędzy jej nie grozi.

Nie ma co, najodpowiedniejsza osoba, żeby robić takie uwagi

Mieszkam w Warszawie, obracam się wśród ludzi raczej nieźle dających sobie radę w życiu i nie znałam nikogo, kto w wieku 24 lat naprawdę sam się utrzymywał będąc singlem. Jeśli ktoś nie mieszkał w tym wieku w domu rodzinnym, to dlatego, że wyprowadził się do innego rodzinnego mieszkania (opłacanie czynszu nie jest wielką filozofią).
Wyprowadzać się z domu tylko po to, by się wyprowadzić i wydawać całą pensję na wynajem to chyba sztuka dla sztuki.

Dla mnie raczej nie wiek definiuje konieczność, tylko status - potrafię sobie spokojnie wyobrazić, że można mieszkać w domu rodzinnym nawet po 30, jeśli nie jest się w związku, natomiast nie potrafię sobie wyobrazić mieszkania w domu rodzinnym po ślubie

[mi.a]

Ze swojej strony rozróżniłabym trochę to pojęcie 'usamodzielnienia się'.
O ile nie widzę nic złego w mieszkaniu w domu rodzinnym i odkładaniu na przyszły start, a przy tym współdzielenie kosztów życia z domownikami (rachunki, koszty jedzenia), o tyle przekonałam się, że taki brak samodzielnego mieszkania robi niekiedy z dorosłych osób kaleki życiowe, które nic same nie potrafią wokół siebie zrobić, bo są wyręczane na co dzień przez rodziców.
Także tego...życie z rodzicami to nie jest nic złego, dopóki rodzice nie są sługami 30-letniego dorosłego człowieka, a ten nie wie nawet jak sobie gacie wyprać. Taka moja opinia.

[phideaux]

Jeśli Ci dobrze w domu, to po co masz się na siłę wyprowadzać? Popieram wyprowadzki ''dla świętego spokoju'' nawet jakby się miało żyć za wspomniane 300 miesięcznie, ale jeśli masz w domu dobrą atmosferę i na razie brak partnera - nie widzę powodów.

A ludzie zawsze do czegoś się przyczepią i będą komentować.

[mi.a]

Napisane przez Tutli

Nie ma co, najodpowiedniejsza osoba, żeby robić takie uwagi

Mieszkam w Warszawie, obracam się wśród ludzi raczej nieźle dających sobie radę w życiu i nie znałam nikogo, kto w wieku 24 lat naprawdę sam się utrzymywał będąc singlem. Jeśli ktoś nie mieszkał w tym wieku w domu rodzinnym, to dlatego, że wyprowadził się do innego rodzinnego mieszkania (opłacanie czynszu nie jest wielką filozofią).
Wyprowadzać się z domu tylko po to, by się wyprowadzić i wydawać całą pensję na wynajem to chyba sztuka dla sztuki.

Dla mnie raczej nie wiek definiuje konieczność, tylko status - potrafię sobie spokojnie wyobrazić, że można mieszkać w domu rodzinnym nawet po 30, jeśli nie jest się w związku, natomiast nie potrafię sobie wyobrazić mieszkania w domu rodzinnym po ślubie

Osobiście znam trochę takich osób (w tym i ja), jednakowoż są to zwykle osoby, które przyjechały do tego miasta na studia, więc, siłą rzeczy, z rodzicami i tak nie mogłyby mieszkać. Trzeba było spiąć poślady i pracować na życie
Choć zapewne tylko część z tych osób utrzymuje się zupełnie samodzielnie.

[skazana_na_bluesa]

I co, jak bysmy napisaly, ze wstyd to bys sie wyprowadzila? Wszystko jest kwestia nastawienia. Ja bym z moimi rodzicami nie wytrzymala mieszkajac na stale, chociaz niezle sie dogadujemy. Mam jednak swoje przyzwyczajenia, bo oddzielne mieszkanie na studiach robi swoje. Wolalabym znalezc lepsza/dodatkowa robote niz mieszkac w domu.

[_Aneta]

Napisane przez mary_poppins

Tak jak pisałam w wątku o usamodzielnieniu, według mnie czas na wyprowadzkę następuje wtedy kiedy człowiek jest w stanie swobodnie sam się utrzymać, kiedy ma partnera z którym może dzielić koszty życia, lub kiedy mieszkanie z rodzicami staje się problemem (bo na kupie, bo kłótnie, bo cokolwiek). Jeśli zarobki pozwalają tylko na wynajem pokoju w mieszkaniu z obcymi ludźmi, a atmosfera i warunki w domu rodzinnym są w porządku, to nie mam pojęcia po co na siłę pchać się w tak postrzeganą samodzielność.

O wieku można by dyskutować długo, ale na pewno 24 lata to nie jest wiek, w którym mieszkanie z rodzicami to wstyd

Popieram. Dodałabym jeszcze wyjazd na studia bo nie każdy ma wymarzoną uczelnie blisko domu rodzinnego, no ale tu też byłoby potrzebne samodzielne utrzymanie bądź jakaś pomoc finansowa od rodziców.

W moim otoczeniu wyprowadziły się tylko osoby, które mają naprawdę dobrze płatną pracę (są w stanie w pojedynkę wziąć kredyt na mieszkanie i spokojnie się utrzymać) albo te, które postanowiły zamieszkać z partnerem - wiadomo, w dwie osoby łatwiej.

[K1987]

Ja również uważam, że wyprowadzać się tylko po to, żeby nie było, że się mieszka z rodzicami jest głupotą. Szczególnie w sytuacji, gdy tak na prawdę nie stać Cię na to. Ale weź też pod uwagę to co napisała jedna z poprzedniczek. Masz pracę, w której niewiele zarabiasz, zastanów się jakie masz szanse na poprawę swojej sytuacji w obecnej pracy ew jakie masz możliwości zmiany pracy. Jeśli nie widzisz w najbliższym czasie szans na poprawę, może warto pomyśleć o wyjeździe 'w Polskę' w poszukiwaniu czegoś lepszego?

[90agnieszka90]

Dziękuję Wam za wszystkie rady.

Ogólnie atmosferę w domu mam bardzo fajną, dodatkowo też oczywiście dokładam się do wydatków i pomagam w obowiązkach. I tak się szczęśliwie ułożyło że z domu do pracy też mam fajny dojazd,więc przeprowadzka mogłaby to zmienić

Wysyłane z mojego GT-S5570 za pomocą Tapatalk 2

[Kolor Bzu]

Wszystko zależy od warunków i możliwości. Osobiście uważam, że dobrze jest się wprowadzić do jakiegoś 28 roku życia chociaż po to by się nauczyć samodzielnego życia, ale jeśli nie ma jak to co zrobić?
Ja się wprowadziłem tuż po maturze ale też nie uważam by to było ekstra i gdybym miała warunki to bym z chęcią pomyślała pomieszkała z rodzicami trochę dłużej.

[Deborah100]

Napisane przez 90agnieszka90

Taki tam temat spowodowany wieczorną nudą

Mam 24 lata, niedawno finalnie ukończyłam studia, pracuję (ale na 3/4 etatu) i nadal mieszkam w domu rodzinnym i mam wrażenie że jest to przez niektórych odbierane jako powód do...wstydu?

Mam jedną koleżankę która robi mi "przytyki" czemu ja nadal mieszkam w domu rodzinnym. Łatwo jej mówić-jej rodzice sfinansowali mieszkanie,a do tego jest w związku z facetem który prowadzi firmę-więc raczej brak pieniędzy jej nie grozi. Ja z moją pensją nie zawojuję świata-pewnie z 80% szło by na wynajem a na utrzymanie zostałoby jakieś hmm 300 zł. W dodatku na chwilę obecną jestem sama, więc nie miałabym z kim dzielic wydatków, a na pomoc od strony rodziny bym nie mogła liczyć, skoro u mnie się nie przelewa.

Większość moich koleżanek ma partnera i albo już z nim mieszkają,albo mają zamiar, więc co, mam z nimi wynajmować? Mam 2 wolne koleżanki,ale jedna mieszka w akademiku i chyba jej to pasuje,a druga z rodzicami ale jest bezrobotna, a chyba nie chciałabym mieszkać z przypadkowymi osobami.

Z drugiej strony mam koleżankę-27 lat,celowo mieszka z rodzicami,bo nie chce bawić się w wynajem tylko zamieszkać na swoim po ślubie

Czy juź naprawdę w moim wieku wypada pakować manatki?

Przepraszam za ciągłe dopiski-wizaż szwankował

Wysyłane z mojego GT-S5570 za pomocą Tapatalk 2

Przestań. To normalne. Nie słuchaj gadania głupiej koleżanki.
Jeśli poczujesz potrzebę wyprowadzki i będziesz więcej zarabiać to zrobisz to. Tyle w temacie

[Gregorius_]

Pewnie dużo Twoich znajomych wyjeżdżało do innych miast studiować, więc siłą rzeczy opuszczali rodzinne gniazdko.

Wiesz, to jest tak, ze każdy kij ma dwa końce. Z jednej strony, może i człowiek faktycznie bardziej się usamodzielnia, bardziej żyje "pełnią życia" bo wiadomo brak jakiejkolwiek kontroli , ALE to ma też minusy. Przede wszystkim to kosztuje. Z reguły schemat jest tak, że dziewczyna studiuje, do tego pracuje np. w gastronomii i praktycznie wszystko to co tam zarabia to wydaje na czynsz, utrzymanie itd.

Niby okej, tylko często efekt jest taki, że nie ma czasu na nic bo albo uczelnia, a w czasie "wolnym" praca. Do tego, mimo, że pracuje no to praktycznie nic tych pieniędzy nie odkłada. W wieku 24-25 lat dalej tych pieniędzy na koncie będzie miała praktycznie zero co np. nijak nie przybliży jej do smutnej rzeczywistości, że jak się chce mieć własne 4 ściany z możliwością wbicia gwoździa tam, gdzie się chce no to jednak coś o tych pieniądzach, oszczędnościach wypada pomyśleć.

Wg mnie, jeśli masz okej rodziców to nie musisz od nich uciekać na drugi koniec miasta czy polski Jeśli chcesz się bardziej usamodzielnić to idź do pracy , zarób pieniadze, kup sobie pare rzeczy, ale też i odłóż choć trochę. To jest samodzielność, a nie "pływanie z prądem".

I potem się dziwić, że np. sponsoring jest. Jak ma nie być, jak dziewczyna zarabia 5 zł / h , jest w obcym mieście, ma wydatki. Każdy kij ma dwa końce

[90agnieszka90]

Napisane przez Gregorius_

Wg mnie, jeśli masz okej rodziców to nie musisz od nich uciekać na drugi koniec miasta czy polski Jeśli chcesz się bardziej usamodzielnić to idź do pracy , zarób pieniadze, kup sobie pare rzeczy, ale też i odłóż choć trochę. To jest samodzielność, a nie "pływanie z prądem".

No ja tak dokładnie robię, nie przeznaczam całej zarobionej kasy na imprezy i ciuchy teraz jednak troche nadwątle oszczędności bo mamy remont w domu i też muszę wspomóc rodzinę,a teraz jeszcze opłaty za kurs językowy dojdą

Wysyłane z mojego GT-S5570 za pomocą Tapatalk 2

[Sherminka]

Napisane przez 90agnieszka90

No ja tak dokładnie robię, nie przeznaczam całej zarobionej kasy na imprezy i ciuchy teraz jednak troche nadwątle oszczędności bo mamy remont w domu i też muszę wspomóc rodzinę,a teraz jeszcze opłaty za kurs językowy dojdą

Wysyłane z mojego GT-S5570 za pomocą Tapatalk 2

Ja wyprowadziłam się z domu rodzinnego w wieku 25 lat i pewnie stałoby się to później jeśli nie zamieszkałabym z tż. Bez sensu jest wyprowadzanie się dla samego wyprowadzenia, bo 'tak pasuje'.

[ladylajla]

Ja bym się radziła wyprowadzić w wypadku, kiedy samodzielne mieszkanie i niezależność są dla Ciebie ważne. Bo może ważniejsza jest wygoda np. współdzielenia budżetu i obowiązków domowych z rodziną i nic w tym złego - kwestia priorytetów.
Do tego kwestia atmosfery w domu. Jak rodzice są upierdliwcami, świrami albo nie mogą wyjść poza optykę traktowania dorosłego dziecka jak malucha, to zdecydowanie wyprowadzka jest dobrym wyjściem, ale jak są równi, okej?
I kwestia kasy - te pierwsze pensje zazwyczaj są...jakie są. Ja bym za obecną wypłatę ( jestem chyba w podobnej do Ciebie sytuacji zawodowej) pewnie jakoś przeżyła na swoim, ale po "na buty" i "na leki", jakby mnie grypa złożyła - już raczej musiałabym się meldować w u mamusi.

Od paru miesięcy mieszkam w rodzinnym domu po 5 latach studiów w innym mieście. Wyprowadzkę na swoje biorę pod uwagę, jeśli będzie lepiej płatna od obecnej praca poza miejscem zamieszkania.

Zresztą, nie wyprowadzka świadczy o pełnej samodzielności i dojrzałości - mało to młodych ludzi wozi pranie do rodziców, ma opłacany czynsz, emocjonalnie funkcjonuje jako córcie i synkowie mamuś i konsultuje z nimi każda decyzję?

[_ema_]

Ja mieszkałam rodzicami do końca studiów. Mogłam się wyprowadzić, więcej pieniędzy zostawałoby mi w wynajętym pokoju niż w domu rodzinnym, więc nie mieszkałam na pewno dla korzyści finansowych. Po prostu było wygodnie i dla mnie i dla nich, dwie gospodynie w domu = łatwiejsza organizacja, zawsze posprzątane, ciepły obiad, poprane, mimo, że obie z mamą miałyśmy baaardzo mało czasu. Nie musiałam siedzieć sama w 4 ścianach, a jak potrzebowałam prywatności, to miałam praktycznie całe piętro dla siebie. Nie widziałam sensu w wyprowadzce, zwłaszcza, że nie uznaję mieszkania przed ślubem z partnerem.
Wyprowadziłam się dopiero do męża.
Po znajomych widzę, że w 80% przypadków wyprowadzka jest dyktowana chęcią mieszkania z drugą połówką, 20% z powodu zbyt dużej odległości do pracy/szkoły. Nie znam nikogo kto by się wyprowadził 'bo wypada', serio.

[Faxu]

Ja myślę, że od tego czy mieszka się z rodzicami czy nie, ważniejsze jest czy jest się na ich utrzymaniu czy samemu się zarabia, dokłada do rachunków itd.

[Thalie_]

Tak naprawdę nie ma uniwersalnego wieku wyprowadzki, są tylko czynniki które należy rozpatrzyć:

- warunki w domu rodzinnym (czy masz przestrzeń, która jest dla Ciebie wystarczająca czy potrzebujesz więcej)
- komfort psychiczny (czy domownicy żyją w relacjach, które Ci odpowiadają)
- zasoby finansowe ( niezbędne środki na samodzielne utrzymanie)
- "zasoby ludzkie" ( jeżeli nie chcesz/nie możesz mieszkać sama, czy masz zaufaną osobę do wspoldzielenia mieszkania/ czy chcesz mieszkać z przypadkowymi ludźmi)
- komunikacja ( czy wyprowadzka ułatwi dojazd do ważnych dla Ciebie miejsc np. praca, szkoła)
- dojrzałość (czy jesteś gotowa radzić sobie samodzielnie z odpowiedzialnością za lokum)

Jakbym się pewnie do tej pory nie wyprowadziła, gdyby nie wyjazd do mojego Tż. Duży dom rodzinny,moi rodzice są w nim tylko na urlopie dwa razy w roku, świetny dojazd do centrum, siostra się wyprowadziła po ślubie, teraz niestety stoi pusty...

Jeżeli nie czujesz w sobie takiej potrzeby to nie daj się wbić w poczucie winy, że tak wypada.





Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[xanyax]

Wtedy kiedy jest sie na to gotowym psychicznie i materialnie.

[mpt]

Ja uważam, że należy się wyprowadzić wtedy, kiedy przestaje być komfortowo, za mało prywatności itp.
Zawsze współczułam ludziom, którzy studiowali w miejscu zamieszkania, bo jednak wyprowadzka na studia jest najbardziej naturalna. Potem już jest coraz trudniej.

[b82ed09e83d6cc96f3cec4b39c6008ed9e8c5acd_5dd330825eb9e]

Napisane przez mpt

Ja uważam, że należy się wyprowadzić wtedy, kiedy przestaje być komfortowo, za mało prywatności itp.
Zawsze współczułam ludziom, którzy studiowali w miejscu zamieszkania, bo jednak wyprowadzka na studia jest najbardziej naturalna. Potem już jest coraz trudniej.

Heh to prawda, potem wielu ludziom ciezko utrafic w dobry moment do wyprowadzki, bo zawsze czekaja na "lepsza kase, lepsze mieszkanie" itp.

Moim zdaniem zaden wstyd mieszkac z rodzicami, ale nie zmarnuj tego, ze praktycznie nie masz zobowiazan w postaci faceta, dzieci, kredytu. Mozesz tym sposobem szukac lepszej pracy, nawet w innym miescie.

[mpt]

[1=b82ed09e83d6cc96f3cec4b 39c6008ed9e8c5acd_5dd3308 25eb9e;48492802][...]Moim zdaniem zaden wstyd mieszkac z rodzicami, ale nie zmarnuj tego, ze praktycznie nie masz zobowiazan w postaci faceta, dzieci, kredytu. Mozesz tym sposobem szukac lepszej pracy, nawet w innym miescie.[/QUOTE]
Zbyt łatwo jest się "zasiedzieć", bo wygodnie. A jednak nie da się ukryć, że w dorosłym życiu bardziej komfortowo mieszka się samemu. Trzeba sobie samemu odpowiedzieć ile w tym mieszkaniu jest potrzeby, a ile wygody.

[mary_poppins]

Napisane przez Farmakopea

Zwłaszcza, jak się mało zarabia. Póki nie trzyma jej na miejscu partner, dzieci i studia, to może spokojnie rozglądać się za lepszą pracą choćby na drugim końcu Polski. Albo na innym kontynencie nawet to wbrew pozorom świetna okazja do wyjścia z domu rodzinnego- nie skupiaj się na tym, czego nie możesz, pomyśl, ile masz możliwości! Wykorzystaj je.

Z jednej strony tak, z drugiej jednak potrzeba samodzielnego utrzymania może też zmniejszyć szanse na rozwój, jeśli człowiek planuje jeszcze się doszkalać i uczyć. Jeśli człowiek skończył studia, albo i nie skończył, pracuje za - powiedzmy - 2000 zł, to mieszkając z rodzicami może odłożyć ten 1000 (minus kilkaset złotych dla rodziców na utrzymanie + jakieś "kieszonkowe" na własne wydatki) w celu zrobienia specjalistycznych kursów na przykład. Tymczasem jeśli wyprowadzi się do innego miasta by zarabiać 2500 czy 3000 zł, to sprawa odkładania takiej kwoty mocno się komplikuje, i odsuwa w czasie możliwość doszkalania się. Tak że na pewno wyprowadzka może motywować, ale należy się zastanowić nad tym, czy trochę lepsza praca to ma być praca na stałe, w której potrzebne jest tylko doświadczenie, czy jednak chcemy robić coś innego i w tym celu wydać grube pieniądze na dalszą edukację

[201604301943]

Najlepszy czas na wyprowadzkę to moment ukończenia szkoły średniej i pójścia na studia / do pracy. Chodzi o odcięcie pępowiny. Potem jest co raz trudniej. I często rodzą się niezdrowe relacje. Nawet mimo hipersuper atmosfery w domu. Do tego dochodzi nauczenie się samodzielności.
Sama byłam zmuszona do wyprowadzki na studia - żadnej uczelni na miejscu i nie dało się nigdzie dojeżdżać. Ale zawsze miałam powtarzane, że gdybyśmy nawet mieszkali w mieście akademickim, to i tak rodzice chcieliby, żebym się wyprowadziła na studia gdzieś dalej, bo o to chodzi w nauce dorosłości.

[Thalie_]

Napisane przez metal_fish

Najlepszy czas na wyprowadzkę to moment ukończenia szkoły średniej i pójścia na studia / do pracy. Chodzi o odcięcie pępowiny. Potem jest co raz trudniej. I często rodzą się niezdrowe relacje. Nawet mimo hipersuper atmosfery w domu. Do tego dochodzi nauczenie się samodzielności.

Sama byłam zmuszona do wyprowadzki na studia - żadnej uczelni na miejscu i nie dało się nigdzie dojeżdżać. Ale zawsze miałam powtarzane, że gdybyśmy nawet mieszkali w mieście akademickim, to i tak rodzice chcieliby, żebym się wyprowadziła na studia gdzieś dalej, bo o to chodzi w nauce dorosłości.

Niekoniecznie się z tym zgadzam, jeżeli się ma ogromny wybór uczelni i kierunków na miejscu to niekoniecznie trzeba szukać dalej. Jak ja zaczynałam studia dzienne (max 25 min dojazdu od domu) to nie miałam stałej pracy więc musiałabym brać 1000 zł od rodziców co miesiąc na pokój i jedzenie. Brać regularnie pieniądze od rodziców i mieszkać poza domem to nie jest żadna dorosłość.


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.