Mam dość jak rodzice mnie traktują..

[myszka22425]

Cześć Wam wszystkim
Powiem że będe miała w sierpniu 21 lat, a rodzice nadal traktują mnie jak małe dziecko... Skończyłam technikum i uczę sie teraz zaocznie.. Szukam cały czas pracy, ale z tym tez jest problem.. Oni chcą mi ją znaleźć, a jak już coś mi wpadnie w oko to im nie pasuje... Chcą mieć caly czas kontrole nad wszystkim co robie.. Nie mogę nocować u swojego chłopaka, ani u koleżanek... Najlepiej to jakbym nigdzie nie wychodziła, a jak już wyjdę to 22 najlepiej w domu.. raz na jakiś czas imprezy... A jeśli imprezuje gdzieś gdzie mój chłopak mieszka ( 30 km ode mnie) to musze i tak wracac do domu bo mi nie pozwolą u Niego zostać.. Mam już dość takiego życia.. Pomocy!!!!!!!

[daf502bc9430c04b8cbdbd94f51a8624bed02f84_61e0bd2ac4d4e]

Złap jakąś pracę i wyprowadź się, wynajmij pokój, albo zamieszkaj u chłopaka.

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

A po co mówisz rodzicom, że chciałabyś się dostać do takiej czy siakiej pracy? Postaw ich przed faktem dokonanym jak będziesz po podpisaniu umowy, skoro im żadna nie pasuje dla Ciebie.
Czemu nie możesz nocować u koleżanek, chłopaka, ani wracać później? Może mają uzasadnione obawy bo kiedyś zawiodłaś ich zaufanie albo nie podoba im się Twój chłopak?

[mary_poppins]

Kluczem do dogadania się, choćby częściowego, jest rozmowa. Ty nie rozumiesz rodziców, rodzice zapewne nie rozumieją Ciebie... Wszystko zależy od tego, jakie Ty i oni macie podejście do tej sprawy i jakie macie argumenty. Albo Twoi rodzice są niereformowalni, co zdarza się chyba rzadziej, albo mają realne obawy, których Ty - subiektywnie postrzegając tę sprawę - nie rozumiesz, a oni uważają za sensowne. Rozmawialiście o tym, pytałaś ich dlaczego tak postępują i czego się boją? Mówiłaś im, dlaczego chciałabyś, żeby było inaczej? Mało napisałaś, więc na razie wygląda to tylko jak "ja chcę i koniec, bo mam 21 lat, a oni mi nie pozwalają".

[lalibelle]

A jakiej pracy nie chcą dla Ciebie?Nie wiedzą,że rynek nie jest łatwy?Nie od razu zostaje się dyrektorem banku...
A z tymi imprezami nie przesadzasz?Chcesz imprezować codziennie?

[skazana_na_bluesa]

[1=bb410bd1fbb42d2edea92b1 ada01ce79bf3cfb02_603add0 278cd5;45939617]A po co mówisz rodzicom, że chciałabyś się dostać do takiej czy siakiej pracy? Postaw ich przed faktem dokonanym jak będziesz po podpisaniu umowy, skoro im żadna nie pasuje dla Ciebie.
Czemu nie możesz nocować u koleżanek, chłopaka, ani wracać później? Może mają uzasadnione obawy bo kiedyś zawiodłaś ich zaufanie albo nie podoba im się Twój chłopak?[/QUOTE]
21 lat to juz nie jest ten wiek "wracasz wczesniej do domu, bo kiedys zawiodlas nasze zaufanie". Przeciez to dorosla kobieta!

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[201711281320]

Napisane przez skazana_na_bluesa

21 lat to juz nie jest ten wiek "wracasz wczesniej do domu, bo kiedys zawiodlas nasze zaufanie". Przeciez to dorosla kobieta!

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

Tylko, że dorosła kobieta nie jest na utrzymaniu rodziców i rodzice nie płacą jej za studia. Na razie żyje jak dziecko, więc jest też jak dziecko traktowana. Dopóki jest na utrzymaniu rodziców musi się im podporządkować jeśli oni tego chcą. Jak chce być traktowana "po dorosłemu" powinna się chociaż trochę uniezależnić, znaleźć pracę, płacić za swoje studia, swoje zachcianki. Możliwe, że jej chłopak też dalej mieszka z rodzicami, a w takim przypadku wcale nie dziwiłoby mnie to, że nie może u niego (u jego rodziców) nocować...

[Yenes]

Napisane przez mary_poppins

Kluczem do dogadania się, choćby częściowego, jest rozmowa. Ty nie rozumiesz rodziców, rodzice zapewne nie rozumieją Ciebie... Wszystko zależy od tego, jakie Ty i oni macie podejście do tej sprawy i jakie macie argumenty. Albo Twoi rodzice są niereformowalni, co zdarza się chyba rzadziej, albo mają realne obawy, których Ty - subiektywnie postrzegając tę sprawę - nie rozumiesz, a oni uważają za sensowne. Rozmawialiście o tym, pytałaś ich dlaczego tak postępują i czego się boją? Mówiłaś im, dlaczego chciałabyś, żeby było inaczej? Mało napisałaś, więc na razie wygląda to tylko jak "ja chcę i koniec, bo mam 21 lat, a oni mi nie pozwalają".

No niestety nie zawsze kluczem jest dogadanie się i rozmowa. Jesteem 2 lata starsza od autorki, a problemy mam takie jak i ona Co prawda pracuję, ale póki co meiszkam z rodzicami. Do mojej mamy nie docierają żadne argumenty. Nie mogę nocować u mojego faceta ani w wynajętym mieszkaniu na miejscu ani w jego rodzinnym domu. Próbowałam pytać o powody, rozmawiać. No i co? Jej się to nie podoba i koniec tematu. Nie bo nie.

Napisane przez skazana_na_bluesa

21 lat to juz nie jest ten wiek "wracasz wczesniej do domu, bo kiedys zawiodlas nasze zaufanie". Przeciez to dorosla kobieta!

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

Napisane przez sliweczka85

Tylko, że dorosła kobieta nie jest na utrzymaniu rodziców i rodzice nie płacą jej za studia. Na razie żyje jak dziecko, więc jest też jak dziecko traktowana. Dopóki jest na utrzymaniu rodziców musi się im podporządkować jeśli oni tego chcą. Jak chce być traktowana "po dorosłemu" powinna się chociaż trochę uniezależnić, znaleźć pracę, płacić za swoje studia, swoje zachcianki. Możliwe, że jej chłopak też dalej mieszka z rodzicami, a w takim przypadku wcale nie dziwiłoby mnie to, że nie może u niego (u jego rodziców) nocować...

Bez przesady, kiedy ma się wdrażać w dorosłe życie jak nie teraz? Jak skończy studia, znajdzie pracęi nagle wszystko będzie na jej głowie?
Poza tym jak w takim razie odniesiesz się do mojej sytuacji?
Pracuję, studiuję, mam chłopaka, który wynajmuje mieszkanie w moim mieście. I nie mogę u niego nocować, chociaż jestem starsza niż autorka. Ah i płacę za swoje ubrania/wyjścia/zachcianki

Autorko - łączę się w bólu. Po pierwsze spróbowałabym skorzystać z rady marry poppins, może Twoi rodzice są reformowalni Po drugie - dążenie do wyprowadzki. Nawet chyba kiedyś w akcie desperacji wątek na wizażu założyłam na ten temat, ale na pewnym etapie jest to trudne do zrealizowania. Teraz mam konkretne plany, kończę licencjat, idę zaocznie na magisterkę, pracę mam jeszcze parę miesięcy a potem będę szukała czegoś innego, myślę, że przy studiach zaocznych jednak łatwiej coś znaleźć.

[201711281320]

Hmm... nie wiem . Może Twoi rodzice są praktykującymi katolikami i nie akceptują seksu przedmałżeńskiego albo boją się, że ułatwiliby Ci tym swoim pozwoleniem zajście w ciążę, może nie akceptują Twojego chłopaka albo sugerują się jakimiś opiniami innych ludzi.... Nie wiem- nie znam Waszej sytuacji dokładnie, stosunków, zaufania...A jak mama tłumaczy te swoje zakazy? Nie ufa Ci?
Ja pamiętam jak byłam mniej więcej w Waszym wieku to zostawałam (niezbyt często) na noc u chłopaka i chłopak u mnie ale dużo to moją mamę kosztowało. Zawsze mi mówiła, że to ona ma nieczyste sumienie pozwalając na to i teraz ją w jakimś tam stopniu rozumiem

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez sliweczka85

Tylko, że dorosła kobieta nie jest na utrzymaniu rodziców i rodzice nie płacą jej za studia. Na razie żyje jak dziecko, więc jest też jak dziecko traktowana. Dopóki jest na utrzymaniu rodziców musi się im podporządkować jeśli oni tego chcą. Jak chce być traktowana "po dorosłemu" powinna się chociaż trochę uniezależnić, znaleźć pracę, płacić za swoje studia, swoje zachcianki. Możliwe, że jej chłopak też dalej mieszka z rodzicami, a w takim przypadku wcale nie dziwiłoby mnie to, że nie może u niego (u jego rodziców) nocować...

bez przesady. nie zawsze warto się podporządkowywać. rodzice chcą z niej robić kalekę życiową, nie dają jej odciąć pępowiny, a ty mówisz, że powinna się słuchać? nawet licealiści mają więcej swobody
autorko, nie słuchaj protestów odnośnie pracy. idź, zarób własną kasę, pokaż, że umiesz sobie poradzić. dzięki temu uniezależnisz się i może rodzice w końcu zauważą, że nie masz 5 lat.

Napisane przez sliweczka85

Hmm... nie wiem . Może Twoi rodzice są praktykującymi katolikami i nie akceptują seksu przedmałżeńskiego albo boją się, że ułatwiliby Ci tym swoim pozwoleniem zajście w ciążę, może nie akceptują Twojego chłopaka albo sugerują się jakimiś opiniami innych ludzi.... Nie wiem- nie znam Waszej sytuacji dokładnie, stosunków, zaufania...A jak mama tłumaczy te swoje zakazy? Nie ufa Ci?
Ja pamiętam jak byłam mniej więcej w Waszym wieku to zostawałam (niezbyt często) na noc u chłopaka i chłopak u mnie ale dużo to moją mamę kosztowało. Zawsze mi mówiła, że to ona ma nieczyste sumienie pozwalając na to i teraz ją w jakimś tam stopniu rozumiem

mała podpowiedź - seks można uprawiać także w dzień.

[Yenes]

Napisane przez sliweczka85

Hmm... nie wiem . Może Twoi rodzice są praktykującymi katolikami i nie akceptują seksu przedmałżeńskiego albo boją się, że ułatwiliby Ci tym swoim pozwoleniem zajście w ciążę, może nie akceptują Twojego chłopaka albo sugerują się jakimiś opiniami innych ludzi.... Nie wiem- nie znam Waszej sytuacji dokładnie, stosunków, zaufania...A jak mama tłumaczy te swoje zakazy? Nie ufa Ci?
Ja pamiętam jak byłam mniej więcej w Waszym wieku to zostawałam (niezbyt często) na noc u chłopaka i chłopak u mnie ale dużo to moją mamę kosztowało. Zawsze mi mówiła, że to ona ma nieczyste sumienie pozwalając na to i teraz ją w jakimś tam stopniu rozumiem

Nie są nawet wierzący. Ciąża? Trochę bez sensu bo często jestesmy u niego sami i wiedzą o tym. Poza tym już np na wakacje czy jakiś wypad 2-3 dniowy mogę z nim sama jechać i nie robią problemów
A mojego chłopaka bardzo lubią

Argumenty? Bo mnie się tak nie podoba. I nie bo nie.
Nie da się z nią nawet porozmawiać bo zaraz podnosi głos.
I niestety sama mnie popycha do wyprowadzki ( wiem ze jej się to nie spodoba) bo gdybym mogła czasem u niego zostać na noc (mieszka na drugim końcu miasta, czasem jestesmy wieczór po pracy padnieci a on mnie jeszcze autem odwozi, autobusy juz praktycznie nie jezdza albo ciężko je zgrać i nieprzyjemna okolica) to obydwoje byśmy czuli, że robimy jakiś krok do przodu w związku. Na ten moment obydwoje czujemy, że stoimy w miejscu, a jestesmy gotowi pójść dalej.

A, jeszcze dopiszę: Oczywiście mogłabym postawić wszystko na jedną kartę, wyjść i nie wrócić na noc uprzedziwszy wcześniej. Ale czy warto? My z facetem uwazamy że nie, bo może się to odbić na ich zdaniu i relacji z nim.

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

Napisane przez skazana_na_bluesa

mała podpowiedź - seks można uprawiać także w dzień.

Baaa seksu można i w ogóle nie uprawiać Problem jest w tym jak rodzice autorki postrzegają ją. Może miała w życiu jakiś epizod, który sprawił, że jej rodzice tak panicznie chca ją kontrolować. Może boją się o nią, może nie ufają jej chłopakowi, może to jest forma powstrzymania jej przed tym związkiem. Dużo można tak gdybać, gdy autorka podała tak mało informacji.

Jedno jest pewne - jeśli chce w jakiś sposób rozwiązać tę sytuację powinna porozmawiać z rodzicami i zobaczyć co jest powodem. Jeśli nie będą potrafili jej nic sensownego odpowiedzieć, to może rozwiązaniem było by wypracowanie jakiegoś kompromisu.

[skazana_na_bluesa]

a co jeśli rodzice mają podejście "nie, bo nie" i nie da się z nimi wypracować kompromisu? nie wszyscy potrafią iść na ustępstwa, bo zawsze musi być po ich myśli.

[201711281320]

Napisane przez Yenes

Nie są nawet wierzący. Ciąża? Trochę bez sensu bo często jestesmy u niego sami i wiedzą o tym. Poza tym już np na wakacje czy jakiś wypad 2-3 dniowy mogę z nim sama jechać i nie robią problemów
A mojego chłopaka bardzo lubią

Argumenty? Bo mnie się tak nie podoba. I nie bo nie.
Nie da się z nią nawet porozmawiać bo zaraz podnosi głos.
I niestety sama mnie popycha do wyprowadzki ( wiem ze jej się to nie spodoba) bo gdybym mogła czasem u niego zostać na noc (mieszka na drugim końcu miasta, czasem jestesmy wieczór po pracy padnieci a on mnie jeszcze autem odwozi, autobusy juz praktycznie nie jezdza albo ciężko je zgrać i nieprzyjemna okolica) to obydwoje byśmy czuli, że robimy jakiś krok do przodu w związku. Na ten moment obydwoje czujemy, że stoimy w miejscu, a jestesmy gotowi pójść dalej.

A, jeszcze dopiszę: Oczywiście mogłabym postawić wszystko na jedną kartę, wyjść i nie wrócić na noc uprzedziwszy wcześniej. Ale czy warto? My z facetem uwazamy że nie, bo może się to odbić na ich zdaniu i relacji z nim.

To faktycznie, Twoja mama to ciężki przypadek
A co by było jakbyś pewnego wieczoru będąc u chłopaka w mieszkaniu zadzwoniła do mamy, że zostaniesz u niego na noc? Mama zrobiłaby awanturę, obraziłaby się, popłakałaby się, wyrzuciłaby Cię? Może akurat machnęłaby ręką...

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

Napisane przez skazana_na_bluesa

a co jeśli rodzice mają podejście "nie, bo nie" i nie da się z nimi wypracować kompromisu? nie wszyscy potrafią iść na ustępstwa, bo zawsze musi być po ich myśli.

W takim razie autorka powinna pomyśleć czy jest w stanie iść na "wojnę" z rodzicami. Myślę, że powinna wtedy jasno postawić granicę, ale jednocześnie nie wprowadzać gwałtownych zmian i uszanować to, że rodzice moga się martwić o nią. Czyli np. chce nocować u chłopaka, to powiedzieć, że będzie u chłopaka, ewentualnie napisze wieczorem smsa że nic jej nie jest, wróci jutro koło tej i tej. Chce wrócić później niż 22? To powiedzieć, że wróci np. o północy, napisze, że wraca, chłopak ją odprowadzi do domu.
To pewnie spotka się ze zdecydowaną reakcją rodziców więc trzeba się zastanowić czy to jedyne wyjście i być konsekwentną w stawianiu granic.

[Yenes]

Napisane przez sliweczka85

To faktycznie, Twoja mama to ciężki przypadek
A co by było jakbyś pewnego wieczoru będąc u chłopaka w mieszkaniu zadzwoniła do mamy, że zostaniesz u niego na noc? Mama zrobiłaby awanturę, obraziłaby się, popłakałaby się, wyrzuciłaby Cię? Może akurat machnęłaby ręką...

Ło jezu awantura to by była jak stąd do Australii Kiedyś się spóźniłam godzinę (teoretycznie, bo jestem przekonana że mówiłam dobrze o której będę i źle usłyszała) to zamiast zadzwonić i zapytać co jest to zadzwoniła jak ja już dojeżdzałam i zrobiła awanturę, że mam być o tej porze co mówiłam ani minuty później No ale tak jak pisałam, oczywiście mogę tak zrobić, tylko obawiam się, że to się odbije bez względu na to co powiem na ich stosunku do mojego chłopaka, byłoby szkoda. Jak dla mnei w grę wchodzi jedynie wyprowadzka.

[1=bb410bd1fbb42d2edea92b1 ada01ce79bf3cfb02_603add0 278cd5;45943726]W takim razie autorka powinna pomyśleć czy jest w stanie iść na "wojnę" z rodzicami. Myślę, że powinna wtedy jasno postawić granicę, ale jednocześnie nie wprowadzać gwałtownych zmian i uszanować to, że rodzice moga się martwić o nią. Czyli np. chce nocować u chłopaka, to powiedzieć, że będzie u chłopaka, ewentualnie napisze wieczorem smsa że nic jej nie jest, wróci jutro koło tej i tej. Chce wrócić później niż 22? To powiedzieć, że wróci np. o północy, napisze, że wraca, chłopak ją odprowadzi do domu.
To pewnie spotka się ze zdecydowaną reakcją rodziców więc trzeba się zastanowić czy to jedyne wyjście i być konsekwentną w stawianiu granic.[/QUOTE]

Ludzie są rózni, jedni zaakceptują stan rzeczy, inni obraża się, kolejny rodzic da jej w twarz za niesłuchanie się albo wyrzuci. Warto żeby autorka określiła jakim typem są jej rodzice i jak mogą zareagować

[201703061208]

u mnie w domu też tak było-nie wolno nocować poza domem a tym bardziej nikogo przyjmować na noclegi bo to nie hotel-dopóki średnia siostra nie wyjechała na Erasmus do Niemiec, odbiła sobie z nawiązką zakazy i nakazy rodziców. Od tamtej pory nocować możemy poza domem jednak przyjmowanie gości tylko w ciągu dnia, szczególnie płci męskiej (chociaż średnia się wyłamała i jej chłopak rezydował długo podczas wakacji). Rodzice u nas nie krzyczą ale potrafią długo zrzędzić i np. zablokować kieszonkowe albo wyjazd za granicę, co jest szczególnie dotkliwą karą

[201605021613]

Przerabiałam to samo niestety, w moim wypadku gorzej było z ojcem, ponieważ z mamą jeszcze bym się dogadała. Też miałam 21 lat, studiowałam dziennie, zarabiałam tylko na własne potrzeby, typu ciuchy, telefon, prawo jazdy. No ale mieszkałam w domu, więc ojciec ciągle mi piłował, a wracaj o 22, a to, a tamto, a siamto. Żeby nie było nigdynie zrobiłam nic złego, głupiego, nie kłamałam, nie zawiodłam zaufania.

Moj były mieszkał sam i kategoryczniezabronione było mi tam przebywać nawet w dzień.

Boże, ile ja się wykłuciłam! Żałuję do dziś, że się nie wyniosłam z chaty i nie do byłego, ale gdzieś nawet na mieszkanie studenckie.

W dodatku, ciężko było wytłumaczyć, że ja się kłócę o moja prawo do czegokolwiek, jakiejś wolności, a nie faceta.

Autorko, spróbuj porozmawiać, jednak nie ma gwarancji, że to pomoże niestety.
Wtedy albo zaciskasz zęby, albo rozważ wyprowadzkę.

[Clemence]

a to norma ;p
ja juz sie przyzwyczailam do ich stękania... Niestety rodzice to rodzice, rozumiem ich perspektywę bardzo często,a innym razem mam ich dosyć.
No coz,w pewnym momencie czlowiek powinien sie wyprowadzic, ja chce to zrobic miec skonczone studia i pracowac,wczesniej wole sie w to nie bawic, bo strace prace i co?
Moge sie z Nimi poszarpac, znaleźć prace,nawiac a potem jak pracy nie będzie to taki ze mnie bedzie kozak ,ze beda musieli mnie przyjac do domu :P
Wiec wole na spokojnie chociaz studia skonczyc,a chyba kazdy rodzic suszy glowe

[201703061208]

kiedyś też dziwiłam się rodzicom, teraz bardziej ich rozumiem-tzn. wg nich jak będzie stały chłopak i zaangażowanie w dość poważny związek ok, może nocować w przeciwieństwie do "znajomych" z uczelni, imprez. Sama nie chciałabym żeby moje dziecko przyprowadzało do domu przypadkowych ludzi, zaakceptuję dopiero partnera w dłuższym i rozważnym związku. Wolałabym aby moja córka to rozumiała

[lucreece]

Tłumaczenia, że jesteś dorosła to niezbyt dobry argument skoro rodzice Cię utrzymują w tym wieku. Jeśli studiujesz zaocznie to nie widzę przeszkód żebyś pracowała, a mówienie że rodzice wybrzydzają to trochę takie usprawiedliwianie siebie. Nie dziwię się twoim rodzicom bo jest się czego obawiać. Ja z bardzo bliska znam przypadek dziewczyny, która była w podobnej sytuacji co Ty - studiowała pięć lat będąc na łasce rodziców, nie miała żadnych swoich pieniędzy i musiała ojca prosić o drobne na podpaski albo na piwo jak chciała gdzieś wyjść z chłopakiem/znajomymi. Dla mnie to trochę żenujące żeby w wieku 20+ być zmuszonym prosić o zaskórniaki na swoje potrzeby. I ta dziewczyna skończyła studia mieszkając z rodzicami w jednym pokoju. Potem też się tłumaczyła przez następne pięć lat, że pracy znaleźć nie może. A tkwiąc w dziesięcioletnim związku bez perspektyw, zazdroszcząc koleżankom że w jej wieku mają już męża, pracę, dom i samochód uznała że zrobi sobie dziecko i ono w magiczny sposób spełni jej marzenia bo przecież tak najłatwiej. A jedyne co się zmieniło to to, że jej sześćdziesięcioletni rodzice ledwo wiążąc koniec z końcem muszą utrzymywać nie tylko ją ale i jej dziecko. I wszyscy w jednym pokoju.

Nie mówię, że tak będzie w Twoim przypadku bo opisana przeze mnie historia to wynik skrajnej głupoty. Sęk w tym, że mimo Twojej pełnoletności rodzice niejako wciąż odpowiadają za Twoje czyny i będą ponosić ich konsekwencje dopóki nie zaczniesz żyć na swoim. Poza tym ich mieszkanie - ich zasady. Chcesz robić po swojemu -usamodzielnij się, innego wyjścia nie widzę.

[201703061208]

serio można być tak głupim żeby zaczynać od dziecka nie mając wykształcenia, pracy, mieszkania i stałego partnera? zastanawia mnie jaki to poziom inteligencji (nawet zwierzęta hamują swoje zapędy rozrodcze przy niekorzystnych warunkach a tu ludzie się nie potrafią powstrzymać).