Kiedy życie rozsypuje się jak domek z kart. Jak je odbudować?

[malinka373]

Nawet nie wiem od czego zacząć... jak w kilku słowach streścić 7 l lat mojego życia, 7 bardzo burzliwych lat. Pełnych rozstań, powrotów. Pełnych jego "nie wiem, czy Cię kocham", żeby za chwilę próbował się oświadczyć. Pełnych pojawiających się w jego życiu nowych kobiet, kilku zdrad.
I jedynym możliwym rozwiązaniem w takiej sytuacji jest rozstanie, prawda?
No i tak się w końcu stało. Usłyszałam, że mnie nie kocha, że zależy mu na mnie, ale wie, że to nie to. Że próbował sobie wmówić, że mnie kocha i że jestem kobietą jego życia, ale myśli, że to po prostu nie to i dlatego szukał przygód. Że miał po prostu za dobrze. No i że ktoś zawrócił mu w głowie.
A prawda jest taka, że miał wszystko, że byłam dla niego dobra aż do granic przyzwoitości. Chociaż przyzwoitość też już dawno straciłam, prosząc, płacząc, błagając.
Ja nie potrafię się z tym pogodzić. Robię najgorsze co mogę w takiej sytuacji, narzucam się, proszę o spotkanie, piszę do niego. A on nie ma ochoty na spotkanie, na rozmowy, ale cały czas powtarza, że nie chce się ode mnie odcinać. Może to kwestia tego, że potrzebuje czasu?
Pisałam mu po prostu, że już nie będę mu się rzucać na szyję. Że chcę tylko mu coś wyjaśnić, porozmawiać, że w dzień rozstania nie byłam na to gotowa (więc robiłam straszne głupoty) ale teraz bym chciała, na spokojnie.
Chciałabym zostać jego przyjaciółką, żeby pokazać mu, że jest we mnie ta kobieta, w której się zakochał.
Czy po tak wielu latach i tak wielu przeżyciach.. można zrobić cokolwiek, żeby to uratować, żeby pokazać mu, że z nikim innym nie będzie tak szczęśliwy jak ze mną, że prawdziwa miłość pojawia się w życiu tylko raz? Nie czy... jak to zrobić?

[mpt]

Napisane przez malinka373

Nawet nie wiem od czego zacząć... jak w kilku słowach streścić 7 l lat mojego życia, 7 bardzo burzliwych lat. Pełnych rozstań, powrotów. Pełnych jego "nie wiem, czy Cię kocham", żeby za chwilę próbował się oświadczyć. Pełnych pojawiających się w jego życiu nowych kobiet, kilku zdrad.
I jedynym możliwym rozwiązaniem w takiej sytuacji jest rozstanie, prawda?
No i tak się w końcu stało. Usłyszałam, że mnie nie kocha, że zależy mu na mnie, ale wie, że to nie to. Że próbował sobie wmówić, że mnie kocha i że jestem kobietą jego życia, ale myśli, że to po prostu nie to i dlatego szukał przygód. Że miał po prostu za dobrze. No i że ktoś zawrócił mu w głowie.
A prawda jest taka, że miał wszystko, że byłam dla niego dobra aż do granic przyzwoitości. Chociaż przyzwoitość też już dawno straciłam, prosząc, płacząc, błagając.
Ja nie potrafię się z tym pogodzić. Robię najgorsze co mogę w takiej sytuacji, narzucam się, proszę o spotkanie, piszę do niego. A on nie ma ochoty na spotkanie, na rozmowy, ale cały czas powtarza, że nie chce się ode mnie odcinać. Może to kwestia tego, że potrzebuje czasu?
Pisałam mu po prostu, że już nie będę mu się rzucać na szyję. Że chcę tylko mu coś wyjaśnić, porozmawiać, że w dzień rozstania nie byłam na to gotowa (więc robiłam straszne głupoty) ale teraz bym chciała, na spokojnie.
Chciałabym zostać jego przyjaciółką, żeby pokazać mu, że jest we mnie ta kobieta, w której się zakochał.
Czy po tak wielu latach i tak wielu przeżyciach.. można zrobić cokolwiek, żeby to uratować, żeby pokazać mu, że z nikim innym nie będzie tak szczęśliwy jak ze mną, że prawdziwa miłość pojawia się w życiu tylko raz? Nie czy... jak to zrobić?

Nigdy nie będziesz jego przyjaciółką, przecierp swoje i żyj dalej.

[malinka373]

Napisane przez mpt

Nigdy nie będziesz jego przyjaciółką, przecierp swoje i żyj dalej.

Chodzi mi tylko o to, że chciałabym być blisko niego, pokazać mu że może na mnie liczyć, ale jednocześnie być tą piękną, uśmiechniętą kobietą, którą kiedyś pokochał...

[Majka1503]

To była prawdziwa miłość?

Po co chcesz ratować coś tak beznadziejnego?

[malinka373]

Napisane przez Majka1503

To była prawdziwa miłość?

Po co chcesz ratować coś tak beznadziejnego?

Bo mimo tego, że nikt mnie tak nie zranił to też był facetem, który sprawiał, że czułam się najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi

[Butterfly1986]

Twój facet zdradził Cię kilka razy. Chociażby na tej podstawie powinnaś dać sobie z nim spokój. Myślę, że nawet gdybyś go odzyskała, to i tak będzie Cię wciąż zdradzał. Ja od razu pozbyłabym się takiego faceta, bez względu na staż związku. Szanuj się dziewczyno!!!
Mówi się, że miłość jest ślepa. Teraz jest Ci ciężko, ale to minie. Daj sobie trochę czasu. Te 7 klat to jakaś telenowela. Czas to zakończyć definitywnie

[malinka373]

Napisane przez Butterfly1986

Twój facet zdradził Cię kilka razy. Chociażby na tej podstawie powinnaś dać sobie z nim spokój. Myślę, że nawet gdybyś go odzyskała, to i tak będzie Cię wciąż zdradzał. Ja od razu pozbyłabym się takiego faceta, bez względu na staż związku. Szanuj się dziewczyno!!!
Mówi się, że miłość jest ślepa. Teraz jest Ci ciężko, ale to minie. Daj sobie trochę czasu. Te 7 klat to jakaś telenowela. Czas to zakończyć definitywnie

Spokojnie mogłabym napisać o tym książkę... Myślałam tylko, że zakończenie będzie inne.

[Majka1503]

Napisane przez malinka373

Bo mimo tego, że nikt mnie tak nie zranił to też był facetem, który sprawiał, że czułam się najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi

Mnie albo ktoś rani, albo uszczęśliwia. Jak mnie ktoś tak rani, to nie może uszczęśliwiać.

No, ale jednych uszczęśliwia wspólny piknik, drugich bycie zdradzanym.
Ja odpadam przy takim rozumowaniu jak to drugie.

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Napisane przez malinka373

Chodzi mi tylko o to, że chciałabym być blisko niego, pokazać mu że może na mnie liczyć, ale jednocześnie być tą piękną, uśmiechniętą kobietą, którą kiedyś pokochał...

A zasluzyl sobie? Czym? Tymi zdradami moze? Doprowadzaniem Cie na skraj zalamania nerwowego? Tym, ze pozwalal, zebys sie upodlala i kompletnie nie szanowala? A moze ta hustawska nastrojów, która serwowal Ci co krok? Przerzul Cie i wyplul. A Ty zostalas doszczetnie zmanipulowana, zgnojona, z zerowym poczuciem wlasnej wartosci. Gdyby bylo inaczej, to nie chcialabys miec juz z nim nigdy nic wspolnego.

[1999a18a2ffdaccef542471663304a63305f1c5c]

Napisane przez malinka373

Chodzi mi tylko o to, że chciałabym być blisko niego, pokazać mu że może na mnie liczyć, ale jednocześnie być tą piękną, uśmiechniętą kobietą, którą kiedyś pokochał...

Chcesz go odzyskać przeistaczając się w dawną siebie, tą, którą pokochał ale zrozum, że tu miłości nie było co zresztą sam Ci powiedział.

Daj sobie spokój, odetnij się od niego bo to tylko kwestia czasu kiedy uznasz, że nie jesteś taka piękna, zdolna, mądra i zabawna i sama wpędzisz się w kompleksy.

[malinka373]

Napisane przez Majka1503

Mnie albo ktoś rani, albo uszczęśliwia. Jak mnie ktoś tak rani, to nie może uszczęśliwiać.

No, ale jednych uszczęśliwia wspólny piknik, drugich bycie zdradzanym.
Ja odpadam przy takim rozumowaniu jak to drugie.

masz rację... ale było też wiele pięknych chwil, które po prostu przysłaniają mi rzeczywistość

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Napisane przez malinka373

Bo mimo tego, że nikt mnie tak nie zranił to też był facetem, który sprawiał, że czułam się najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi

Powiedz, ze jestes trolem. Bo nie chce mi sie wierzyc, ze dziewczyna, która byla zdradzana i tak paskudnie traktowana, mogla/moze w tym widziec jakiekolwiek szczescie.

Dziewczyno, wejdz Ty tak przyslowiowo pod zimny prysznic i oplucz sie zimna woda. Pozniej wróc na Wizaz.

[mpt]

Napisane przez malinka373

Chodzi mi tylko o to, że chciałabym być blisko niego, pokazać mu że może na mnie liczyć, ale jednocześnie być tą piękną, uśmiechniętą kobietą, którą kiedyś pokochał...

To bądź, właź mu w dupsko, a on wróci z kawki z Tobą wprost do nowej panny. Świetny pomysł!

[malinka373]

Brutalna, szczera prawda...
Każdego z Was
Macie rację, wszyscy razem i każdy po kolei.
Ale kocham... i mimo wszystko nie umiem przestać.

---------- Dopisano o 13:50 ---------- Poprzedni post napisano o 13:47 ----------

Teraz to dopiero poczułam się totalnie zrównana z ziemią.

[mpt]

Napisane przez malinka373

[...]Ale kocham... i mimo wszystko nie umiem przestać.[...]

Samo przejdzie z czasem. Naucz się być sama.

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Napisane przez malinka373

Brutalna, szczera prawda...
Każdego z Was
Macie rację, wszyscy razem i każdy po kolei.
Ale kocham... i mimo wszystko nie umiem przestać.

Ty nie wiesz czym naprawde jest milosc. I mysle, ze to jest Twój najwiekszy problem tutaj. Bo to co opisalas nie ma nic wspólnego z miloscia. Ty go nie kochasz - Ty jestes do niego psio przywiazana, a najbardziej przywiazaly Cie wlasne emocje i ich ciagly kontrast. Bycie w toksycznym zwiazku (bo tak, ten zwiazek, to toksyk) zaburzylo Ci postrzeganie tego jak naprawde powinno byc miedzy dwójka ludzi.

Ty placzesz, blagasz, wybaczasz zdrady, dajesz sobie wkladac penisa, ktorego poprzedniego dnia mogla miec w srodku inna baba, jak to brzmi? Jestes oklamywana i totalnie nieszanowana.

Ja za Ciebie zycia nie przezyje, ale otwórz oczy i wybudz sie z tego koszmaru, z którego nie chcesz sobie zdac sprawy.

[Margolcia23]

Bo czasami trzeba kogoś mocno w doopsko kopnąć żeby się opamiętał, ale niestety tobie to i to nie pomoże, jesteś strasznie zaślepiona, ja nie wiem co się dzieje z niektórymi ale widzę że to nie pierwszy taki przypadek i widać nie ostatni

[malinka373]

[1=eae59dc78e1e9e84c064a10 ad74dde2dd7f297a0_6313dc7 3a6c64;46948379]Ty nie wiesz czym naprawde jest milosc. I mysle, ze to jest Twój najwiekszy problem tutaj. Bo to co opisalas nie ma nic wspólnego z miloscia. Ty go nie kochasz - Ty jestes do niego psio przywiazana, a najbardziej przywiazaly Cie wlasne emocje i ich ciagly kontrast. Bycie w toksycznym zwiazku (bo tak, ten zwiazek, to toksyk) zaburzylo Ci postrzeganie tego jak naprawde powinno byc miedzy dwójka ludzi.

Ty placzesz, blagasz, wybaczasz zdrady, dajesz sobie wkladac penisa, ktorego poprzedniego dnia mogla miec w srodku inna baba, jak to brzmi? Jestes oklamywana i totalnie nieszanowana.

Ja za Ciebie zycia nie przezyje, ale otwórz oczy i wybudz sie z tego koszmaru, z którego nie chcesz sobie zdac sprawy.[/QUOTE]

Próbuję... nie wiem tylko jeszcze czy potrafię i jak to zrobić.

[201604220918]

Napisane przez malinka373

Nawet nie wiem od czego zacząć... jak w kilku słowach streścić 7 l lat mojego życia, 7 bardzo burzliwych lat. Pełnych rozstań, powrotów. Pełnych jego "nie wiem, czy Cię kocham", żeby za chwilę próbował się oświadczyć. Pełnych pojawiających się w jego życiu nowych kobiet, kilku zdrad.
I jedynym możliwym rozwiązaniem w takiej sytuacji jest rozstanie, prawda?
No i tak się w końcu stało. Usłyszałam, że mnie nie kocha, że zależy mu na mnie, ale wie, że to nie to. Że próbował sobie wmówić, że mnie kocha i że jestem kobietą jego życia, ale myśli, że to po prostu nie to i dlatego szukał przygód. Że miał po prostu za dobrze. No i że ktoś zawrócił mu w głowie.
A prawda jest taka, że miał wszystko, że byłam dla niego dobra aż do granic przyzwoitości. Chociaż przyzwoitość też już dawno straciłam, prosząc, płacząc, błagając.
Ja nie potrafię się z tym pogodzić. Robię najgorsze co mogę w takiej sytuacji, narzucam się, proszę o spotkanie, piszę do niego. A on nie ma ochoty na spotkanie, na rozmowy, ale cały czas powtarza, że nie chce się ode mnie odcinać. Może to kwestia tego, że potrzebuje czasu?
Pisałam mu po prostu, że już nie będę mu się rzucać na szyję. Że chcę tylko mu coś wyjaśnić, porozmawiać, że w dzień rozstania nie byłam na to gotowa (więc robiłam straszne głupoty) ale teraz bym chciała, na spokojnie.
Chciałabym zostać jego przyjaciółką, żeby pokazać mu, że jest we mnie ta kobieta, w której się zakochał.
Czy po tak wielu latach i tak wielu przeżyciach.. można zrobić cokolwiek, żeby to uratować, żeby pokazać mu, że z nikim innym nie będzie tak szczęśliwy jak ze mną, że prawdziwa miłość pojawia się w życiu tylko raz? Nie czy... jak to zrobić?

Kobieto, gdzie ty masz godność?

Facet cię zdradzał, zerwał z tobą, powiedział ci wprost, że cię nie kocha; czego ty jeszcze oczekujesz?

Nie macie o czym rozmawiać, nigdy już nie będziecie razem, nie ma to najmniejszego sensu; nawet jeśli ty go kochasz, to on nie kocha ciebie, a takie coś nie ma racji bytu.

Otrząśnij się wreszcie; jeśli nie potrafisz sobie sama poradzić, idź na terapię; ale przestań się poniżać, to cię do niczego dobrego nie doprowadzi.

[malinka373]

Napisane przez dialectic_chaos

Kobieto, gdzie ty masz godność?

Facet cię zdradzał, zerwał z tobą, powiedział ci wprost, że cię nie kocha; czego ty jeszcze oczekujesz?

Nie macie o czym rozmawiać, nigdy już nie będziecie razem, nie ma to najmniejszego sensu; nawet jeśli ty go kochasz, to on nie kocha ciebie, a takie coś nie ma racji bytu.

Otrząśnij się wreszcie; jeśli nie potrafisz sobie sama poradzić, idź na terapię; ale przestań się poniżać, to cię do niczego dobrego nie doprowadzi.

Myślę, że terapia będzie chyba najlepszym, co mogę dla siebie zrobić

---------- Dopisano o 15:55 ---------- Poprzedni post napisano o 15:48 ----------

Bo najbardziej żałosne jest to, że to jego zauroczenie kopnęło go w dupę
A mi serce pęka, jak widzę, że cierpi...
Jak widzę to.. co piszę to sama nie jestem w stanie tego zrozumieć. Gdybym była kimś, kogo prosi się o radę w takiej sytuacji to jedyne, co bym zrobiła to popukała się w głowę...

[201607050913]

Wiem dobrze, co czujesz. Ale to nie jest miłość, tylko obsesja. Musisz zacząć od odbudowywania szacunku do samej siebie. Potem spojrzysz wstecz i zrobisz wielkie oczy, że ta malinka 373 z przeszłości i teraz to była ta sama osoba. Że jak mogłaś aż tak bardzo się nie szanować, jak mogłaś myśleć, że to jedyny facet na świecie. Skup się na sobie, ale nie dla niego. Jeśli będzie dla Ciebie celem odzyskanie tego faceta, to zawsze przegrasz. To jest reguła. Nie da się inaczej. W chwili, kiedy staniesz mocno na nogi jako kobieta, być może on będzie chciał wrócić, ale założę się o wszystko, że Ty nie będziesz już chciała

[malinka373]

Napisane przez mineralka bez gazu

Wiem dobrze, co czujesz. Ale to nie jest miłość, tylko obsesja. Musisz zacząć od odbudowywania szacunku do samej siebie. Potem spojrzysz wstecz i zrobisz wielkie oczy, że ta malinka 373 z przeszłości i teraz to była ta sama osoba. Że jak mogłaś aż tak bardzo się nie szanować, jak mogłaś myśleć, że to jedyny facet na świecie. Skup się na sobie, ale nie dla niego. Jeśli będzie dla Ciebie celem odzyskanie tego faceta, to zawsze przegrasz. To jest reguła. Nie da się inaczej. W chwili, kiedy staniesz mocno na nogi jako kobieta, być może on będzie chciał wrócić, ale założę się o wszystko, że Ty nie będziesz już chciała

Obsesja... to jest chyba najbardziej trafione słowo...
I tak muszę zrobić... sama dla siebie
Chciałabym, żeby nadszedł taki dzień jak mówisz. Bardzo bym chciała
Dziękuję Ci za te słowa...

[Senso]

każde zdanie, które w tym momencie do niego piszesz działa na twoją niekorzyść. odejdz. zostaw. to nie ma sensu.

[malinka373]

Napisane przez Senso

każde zdanie, które w tym momencie do niego piszesz działa na twoją niekorzyść. odejdz. zostaw. to nie ma sensu.

na niekorzyść w sensie jego postrzegania mnie, czy po prostu mojego braku godności w takiej sytuacji?

[oluska227887]

Napisane przez malinka373

Nawet nie wiem od czego zacząć... jak w kilku słowach streścić 7 l lat mojego życia, 7 bardzo burzliwych lat. Pełnych rozstań, powrotów. Pełnych jego "nie wiem, czy Cię kocham", żeby za chwilę próbował się oświadczyć. Pełnych pojawiających się w jego życiu nowych kobiet, kilku zdrad.
I jedynym możliwym rozwiązaniem w takiej sytuacji jest rozstanie, prawda?
No i tak się w końcu stało. Usłyszałam, że mnie nie kocha, że zależy mu na mnie, ale wie, że to nie to. Że próbował sobie wmówić, że mnie kocha i że jestem kobietą jego życia, ale myśli, że to po prostu nie to i dlatego szukał przygód. Że miał po prostu za dobrze. No i że ktoś zawrócił mu w głowie.
A prawda jest taka, że miał wszystko, że byłam dla niego dobra aż do granic przyzwoitości. Chociaż przyzwoitość też już dawno straciłam, prosząc, płacząc, błagając.
Ja nie potrafię się z tym pogodzić. Robię najgorsze co mogę w takiej sytuacji, narzucam się, proszę o spotkanie, piszę do niego. A on nie ma ochoty na spotkanie, na rozmowy, ale cały czas powtarza, że nie chce się ode mnie odcinać. Może to kwestia tego, że potrzebuje czasu?
Pisałam mu po prostu, że już nie będę mu się rzucać na szyję. Że chcę tylko mu coś wyjaśnić, porozmawiać, że w dzień rozstania nie byłam na to gotowa (więc robiłam straszne głupoty) ale teraz bym chciała, na spokojnie.
Chciałabym zostać jego przyjaciółką, żeby pokazać mu, że jest we mnie ta kobieta, w której się zakochał.
Czy po tak wielu latach i tak wielu przeżyciach.. można zrobić cokolwiek, żeby to uratować, żeby pokazać mu, że z nikim innym nie będzie tak szczęśliwy jak ze mną, że prawdziwa miłość pojawia się w życiu tylko raz? Nie czy... jak to zrobić?

Zacznij się szanować i daj spokój. Bo włażenie komuś do dupy to nie miłość.
Gdyby był z Tobą tak bardzo szczęśliwy, to myślisz, że zachowywałby się w taki sposób?

[malinka373]

Napisane przez oluska227887

Zacznij się szanować i daj spokój. Bo włażenie komuś do dupy to nie miłość.
Gdyby był z Tobą tak bardzo szczęśliwy, to myślisz, że zachowywałby się w taki sposób?

Myślę, że gdybym jasno wyznaczyła granice.... to nie byłabym teraz tu, gdzie jestem.

[Northpole]

Myślisz, że wszystko zależało od Ciebie.
i tu jest błąd w myśleniu. Nie na wszystko ma się wpływ.
Facet niedojrzały, Ty oślepiona - piękny duet.
Całe szczęście, że to zakończył, masz teraz szansę się otrząsnąć.

Po pierwsze, przestań roztrząsać co by było gdyby, bo jeśli jesteś z dupkiem, to prędzej czy później to się rozsypie. I tylko przez Ciebie trwało to tak długo, że zdążyłaś się uzależnić emocjonalnie. Teraz wpadłaś w panikę, że JEGO NIE MA.
Ano nie ma i całe szczęście. Masz szansę sobie przypomnieć jak to jest żyć bez huśtawki emocjonalnej i szanować się.
Wykorzystaj to. Nie śledź jego życia, nie nawiązuj kontaktu. Poboli i przestanie.

[malinka373]

Pozwoliłam sobie uwierzyć, że bez niego nic nie znaczę...
Muszę znów, powoli odnaleźć swoją wartość. Kiedyś byłam zupełnie inną osobą.
Macie pomysł... jak odzyskać siebie? Co teraz zrobić?

[szugarbejb]

Zająć się robotą jakąś konkretną.

[Butterfly1986]

Przestać o nim myśleć i mówić. Nie otaczać się rzeczami, które nagminnie Ci go przypominają. Spotykać się ze znajomymi, na pewno masz jakieś zainteresowania - skup się na nich. Nie siedź i nie rozmyślaj