Demencja? Alzheimer? Co robić?

[_Matilde_]

Wow, to pierwszy „mój” wątek na wizażu Nieco przykry.nie ma typowo ogólnego zdrowotnego podforum, więc może tu. Dotyczy mojej mamy. Już nie wiem co z nią robić, czy to ja się z nią nie dogaduję, czy jest po prostu chora. Ma 67 lat, zauważyłam że od jakiegoś czasu sobie coraz bardziej nie radzi. Ogólnie jest inteligentna, niestety też nieco złośliwa, i do niedawna była dość despotyczna nawet. Najgorsze chyba jest to, że nadal próbuje rządzić, tylko coraz mniej się to jej zarządzanie trzyma kupy.

W wielu rzeczach nie ma miary, np. jak robi obiad, to w takich ilościach, że wystarczyłoby na 3 dni. Później to stoi, psuje się. A zawsze była oszczędna. Coraz mniej chętnie się zajmuje kuchnią, w sumie na szczęście, bo ma pomysł na jakieś 3 -4 potrawy, które robiłaby na okrągło.

Ma do rozmowy tylko parę tematów: pogoda, kto umarł, ogródek, narzekanie. Obsesyjnie ogląda prognozy pogody, naprawdę, ze 20 razy na dzień, przeżywa, czy będzie burza, czy nie będzie. Wydaje jej się że ma pełno obowiązków, a tak naprawdę zajmuje się swoimi, dla reszty domowników mało ważnymi sprawami. ale narzeka, że wszystko na jej głowie. Biega po ogródku i narzeka że krety kopią. Niewiele z tym mozna zrobić, ale przeżywa. Ciągle czyta telegazetę, emocjonuje się trzęsieniami ziemi, powodziami, które się dzieją np. na Filipinach. To jej przecież zupełnie nie dotyczy! Mnie też nie, tyle razy ją prosiłam, żeby nie mówiła o takich rzeczach, bo mnie to nie interesuje, a tylko psuje humor, ale ona z takim zafascynowaniem, że zginęło ileś tam osób.

Choroby. Ogólnie ma problemy z krążeniem, zaćmę, często sobie coś łamie. Leczyła się na osteoporozę, ale jakiś czas temu, pewnie warto by powtórzyć badania. Ale nie o tym. Mama kupuje sobie wory leków bez recepty, jak dla mnie to są zatrważające ilości i nie wiem czy to jest dobry pomysł żeby tyle tego brała. Tran, suplement na wzrok, magnez, Artresan, ciągle ssie Cholinex, bez przerwy, cały rok. Jakoś nie wierzę, że ją boli bez przerwy gardło. Kiedyś narzekała że ją boli krzyż, mialam duże opakowanie Ibupromu Max, dałam jej, myślałam, że weźmie parę tabletek. Jakiś tydzień później zabolała mnie głowa, chciałam żeby mi oddała leki, okazało się że wszystkie tabletki już wzięła. Byłam w szoku.

Wspominanie przeszłości. Wiąże się z ciągłym pouczaniem. Czasami mam tego tak dość... Mama komentuje wszystko słowami, że dawniej to... Przy każdej okazji słyszę „dawniej”. Dawniej nie używało się płynu do naczyń, dawniej się malowało ściany każdej wiosny, itp. Wygłasza jakieś prawdy, które już dawno nie mają zastosowania, np. ściany się przecież malowało każdej wiosny, kiedy mieszkało się w chałupie dwuizbowej, z piecem kaflowym, i wszędzie było pełno sadzy. Nawet jej nie przeszkadza grzyb na ścianie, i przesadzamy, że odgrzybiamy, bo dawniej wszędzie był grzyb i żyło się.

Zakupy. Chętnie jeździ na targ, chce, żeby jej mówić, co ma kupić, tylko że prawie nigdy nie kupuje tego co trzeba. Zamiast płynu do podłogi kupuje płyn do szyb, zamiast mleczka do wanny kupuje coś w sprayu przeciw kamieniowi. Jak mówię, że nie o to chodziło, to się denerwuje, że tyle rzeczy w tym sklepie, i ona nie wie. No fajnie, ale sprzedawca też w sklepie jest, można go zapytać. Wolę robić zakupy sama, ale wtedy też się denerwuje, że przecież może pomóc. Dokładnie sprawdza paragony z zakupów, i stwierdza, że ją oszukano. Ze dwa razy się może zdarzyło, że coś się nie zgadzało, ale na ogół po prostu nie rozumie co czyta. Myli kod z ceną itp. Kiedyś jej zamawiałam tabletki przy okazji swoich zakupów w aptece internetowej, pech chcial że przysłali nie te co trzeba. Mama oczywiście przeżywa, że ją oszukali. Ja tłumaczę, że spokojnie, wyjaśnię to, i wyjaśniłam, wysłałam maila, odesłałam tabletki, przysłali właściwe, bez żadnego problemu, ale mama żeby nigdy już tam nie kupować, bo oszukują.

Pewnie by się takich przykładów więcej uzbierało, sama już nie wiem, wydaje mi się że coś jest bardzo nie ok, ale może mam jej dość, i szukam usprawiedliwienia? Spójrzcie na to i powiedzcie jak to wygląda. I co z tym można zrobić.
Jeśli to naprawdę demencja, to jak to się leczy, i w ogóle od czego zacząć, bo to dosyć delikatna sprawa. Do psychiatry pewnie nie będzie chciala iść, obrazi się. Czy mam pogadać z lekarzem rodzinnym, żeby ją przycisnął kiedyś, jak pójdzie po recepty? Nie mogę tego raczej tak zostawić, jeśli można coś zrobić, żeby to się nie rozwijało, to chyba jak najbardziej trzeba działać. Ale nie miałam do czynienia do tej pory z takimi sprawami, więc proszę o rady.

[MissChievousTess]

I przy demencji i przy chorobie Alzheimera można tylko spowalniać rozwój choroby. Nie da się tego wyleczyć.

[201604181004]

o kurcze po pierwsze bardzo mi przykro. po drugie, od ilu lat mama nie pracuje zawodowo i czy coś przez ostatnie 5 lat drastycznie zmieniło się w waszym domu? typu śmierć kogoś bliskiego, wyprowadzka, pojawienie się nowego cżłonka rodziny?

[201604191001]

Nie musi to byc od razu choroba Alzheimera czy otepienie, moze to lagodne zaburzenia poznawcze albo depresja? Najlepiej, moim zdaniem, byloby gdyby mame przebadal neuropsycholog. Ja jestem wrednym dzieckiem i probowalabym wkrecic mamie, ze to zwykly neurolog, a badania sa okresowe, przysluguja ze wzgledu na wiek, tak jak cyto 25cio latkom i mammo 50cio latkom.

[chellaria]

Twoja mama osiągnęła ten wiek, kiedy człowiek wraca do dzieciństwa. Zaczyna sobie wszystko przypominać, jak to było dawniej i chce się tym dzielić.
Co do innych sytuacji to może być też lekka depresja.
takie moje zdanie
ps; po tym jak piszesz odczuwam, że Twoja matula jest dla Ciebie obciążeniem, dlaczego?
Przecież to Twoja mama!! trochę wyrozumiałości i poszanowania!

[Ilsa Lund]

Nie widzę tu żadnej demencji Moja mama też szybko wybucha i oskarża różne sklepy o oszukiwanie jej Człowiek w pewnym wieku traci cierpliwość ale to nie znaczy że nadaje się do altenheimu

[201604191001]

Napisane przez chellaria

Twoja mama osiągnęła ten wiek, kiedy człowiek wraca do dzieciństwa. Zaczyna sobie wszystko przypominać, jak to było dawniej i chce się tym dzielić.
Co do innych sytuacji to może być też lekka depresja.
takie moje zdanie
ps; po tym jak piszesz odczuwam, że Twoja matula jest dla Ciebie obciążeniem, dlaczego?
Przecież to Twoja mama!! trochę wyrozumiałości i poszanowania!

Wez sie ogarnij i nie emocjonuj niepotrzebnie. Nie masz zadnego powodu by karcic i pouczac Matilde.

[_Matilde_]

Mieszkamy na wsi, mama zawsze pracowała na gospodarstwie po prostu, takimi sprawami typu bank, jakieś pisma, sprawy w urzędach się nie zajmuje od jakichś 10 lat. Właśnie wiem, że tego typu choroby można spowolnić, no bo w sumie się liczę z tym, że mama już nie jest panią w średnim wieku, tylko w starszym, i że różne dolegliwości ją będą dopadać coraz bardziej. Ale to jest "dolegliwość" większego kalibru, w dodatku męcząca psychicznie dla wszystkich.
Tak mniej więcej od półtora roku, może dwóch to się trochę rzuca w oczy, ale wcześniej mama miała pod opieką babcię, babcia umarła we wrześniu zeszłego roku. Nawet mam wrażenie, że po śmierci babci mamie paradoksalnie się polepszyło, ale ostatnie miesiące jest naprawdę nie bardzo.
W ciągu 5 lat się dużo działo, urodził się synek mojego brata, ja się pojawiałam w domu i znikałam, babcia chorowała obłożnie ponad pół roku przed śmiercią, wujek zmarł na raka...

[201604181004]

może po śmierci babci nie czuje sie juz potrzebna? może to naprawdę depresja hmmm

[_Matilde_]

Napisane przez chellaria

Twoja mama osiągnęła ten wiek, kiedy człowiek wraca do dzieciństwa. Zaczyna sobie wszystko przypominać, jak to było dawniej i chce się tym dzielić.
Co do innych sytuacji to może być też lekka depresja.
takie moje zdanie
ps; po tym jak piszesz odczuwam, że Twoja matula jest dla Ciebie obciążeniem, dlaczego?
Przecież to Twoja mama!! trochę wyrozumiałości i poszanowania!

Czuję się odpowiedzialna jakoś za nią, obie jesteśmy dosyć uparte, czasami się ciężko dogadać, może póki miałyśmy "równe szanse" czułam się jakoś pewniej, ja myślę że mam póki co sporo wyrozumiałości, ale nie wiem jak sobie dalej z nią radzić, zachowuje się nieracjonalnie i mnie to wytrąca z równowagi :P A gdybym jej nie szanowała to bym się tym nie przejęła, a myślę jak jej pomóc, jeśli nie zauważyłaś

[chellaria]

Napisane przez _Judith_

Wez sie ogarnij i nie emocjonuj niepotrzebnie. Nie masz zadnego powodu by karcic i pouczac Matilde.

Etka nie ma nic ze mną wspólnego. Prawdziwe są tylko emocje.

---------- Dopisano o 22:17 ---------- Poprzedni post napisano o 22:03 ----------

Napisane przez _Matilde_

Czuję się odpowiedzialna jakoś za nią, obie jesteśmy dosyć uparte, czasami się ciężko dogadać, może póki miałyśmy "równe szanse" czułam się jakoś pewniej, ja myślę że mam póki co sporo wyrozumiałości, ale nie wiem jak sobie dalej z nią radzić, zachowuje się nieracjonalnie i mnie to wytrąca z równowagi :P A gdybym jej nie szanowała to bym się tym nie przejęła, a myślę jak jej pomóc, jeśli nie zauważyłaś

tak odczułam po tym co przeczytałam, ale nie pominęłam pomocy
mnie wytrącały z równowagi teksty pt ''dawniej to..'' ale wiem wlasnie ze to z powodu powracającego dziecinstwa. Jesli chodzi o ''oszukiwanie'' w sklepach to nie ma się co dziwić. Polska zawsze była i będzie krajem złodziei i wałkarzy. Z tego jesteśmy znani.. a Kilkakrotna taka sytuacja prowadzi do uprzedzeń. A jeśli chodzi o sytuacje kiedy ''trzeba coś kupić'' ale kupuje sie coś innego to może być 1. teraz jest tyle produktów, tysiąca marek że młodej osobie czasem trudno się w tym połapać lub 2. z czasem człowiek coraz mniej pamięta. Ale w tym może pomóc np. kartka z zakupami

[coffee]

Napisane przez chellaria

EPolska zawsze była i będzie krajem złodziei i wałkarzy. Z tego jesteśmy znani..

Borze... :facepalm:

[201604191001]

Napisane przez chellaria

Etka nie ma nic ze mną wspólnego. Prawdziwe są tylko emocje.

Jakieś części do samochodu chcesz ściągać? Drugie zdanie głębokie.


Matilde, myślisz, że dasz radę z tym neuropsychologiem? Bo żeby wyjaśnić i nie bawić się w zgadywanie to trzeba mamę przebadać porządnie. A im szybciej tym lepiej.

[przytuLaska]

cokolwiek by się z Twoją mamą nie działo, warto jak najszybciej ją przebadać. Wiem coś o tym, mieliśmy tak z moją babcią, że przez 7 lat zachowywała się hmm dziwnie, ale nikt nic z tym nie robił, bo krępowaliśmy się zaciągnąć ją do psychiatry. Teraz ma zaawansowanego Alzhaimera i jest ciężko... zaczęło się od oskarżania innych ludzi, wszędzie jakieś spiski widziała, chowała pieniądze w dziwnych miejscach, zapominała o porach jedzenia...potem już klasyczny rozwój choroby. Druga babcia moja zachowywała się podobniej do Twojej mamy, ale teraz bierze antydepresanty i jest w miarę ok. Tzn nadal jest trochę nieswoja, ale znacznie spokojniejsza, nie przeżywa tak chorób i nie dotyczących jej tragedii.

[Agus8794]

Witaj . Ja Cię jak najbardziej rozumiem mam ten sam problem ale z babcia . Babcia ma juz swoje lata 78 i dzieje się z nią to samo co z Twoją mamą . Najprostsze rzeczy stają się dla niej trudne . Zapomina nawet jak się przełącza programy pilotem . Miesza swoje tabletki bierze ich za dużo. O 16 godzinie chodzi spać bo myśli ze jest noc . Ostatnio wstała o 2 w nocy poszla myć głowę bo myślała ze juz rano . Co 2 dni wzywa mechanika do pralki a okazuje się ze pralka jest jak najbardziej dobra tylko ze babcia nie potrafi jej włączyć . Jeszcze całkiem nie dawno babcia gotowala różne rzeczy i piekła teraz mówi i się denerwuje ze wcale tak nie bylo i ona nie pamięta ze takie cos robiła . Gdy jej ktos cos tłumaczy również się denerwuje i mówi ze robią z nią wariata .Mi się wydaje ze jest to demencja lub wczesny Alzheimer. Lekarze to wykluczają ale robi się coraz gorzej . Pozdrawiam Cię . Życzę Ci dużo wyrozumiałości i wytrwałości

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez _Matilde_

Wow, to pierwszy „mój” wątek na wizażu Nieco przykry.nie ma typowo ogólnego zdrowotnego podforum, więc może tu. Dotyczy mojej mamy. Już nie wiem co z nią robić, czy to ja się z nią nie dogaduję, czy jest po prostu chora. Ma 67 lat, zauważyłam że od jakiegoś czasu sobie coraz bardziej nie radzi. Ogólnie jest inteligentna, niestety też nieco złośliwa, i do niedawna była dość despotyczna nawet. Najgorsze chyba jest to, że nadal próbuje rządzić, tylko coraz mniej się to jej zarządzanie trzyma kupy.

W wielu rzeczach nie ma miary, np. jak robi obiad, to w takich ilościach, że wystarczyłoby na 3 dni. Później to stoi, psuje się. A zawsze była oszczędna. Coraz mniej chętnie się zajmuje kuchnią, w sumie na szczęście, bo ma pomysł na jakieś 3 -4 potrawy, które robiłaby na okrągło.

Ma do rozmowy tylko parę tematów: pogoda, kto umarł, ogródek, narzekanie. Obsesyjnie ogląda prognozy pogody, naprawdę, ze 20 razy na dzień, przeżywa, czy będzie burza, czy nie będzie. Wydaje jej się że ma pełno obowiązków, a tak naprawdę zajmuje się swoimi, dla reszty domowników mało ważnymi sprawami. ale narzeka, że wszystko na jej głowie. Biega po ogródku i narzeka że krety kopią. Niewiele z tym mozna zrobić, ale przeżywa. Ciągle czyta telegazetę, emocjonuje się trzęsieniami ziemi, powodziami, które się dzieją np. na Filipinach. To jej przecież zupełnie nie dotyczy! Mnie też nie, tyle razy ją prosiłam, żeby nie mówiła o takich rzeczach, bo mnie to nie interesuje, a tylko psuje humor, ale ona z takim zafascynowaniem, że zginęło ileś tam osób.

Choroby. Ogólnie ma problemy z krążeniem, zaćmę, często sobie coś łamie. Leczyła się na osteoporozę, ale jakiś czas temu, pewnie warto by powtórzyć badania. Ale nie o tym. Mama kupuje sobie wory leków bez recepty, jak dla mnie to są zatrważające ilości i nie wiem czy to jest dobry pomysł żeby tyle tego brała. Tran, suplement na wzrok, magnez, Artresan, ciągle ssie Cholinex, bez przerwy, cały rok. Jakoś nie wierzę, że ją boli bez przerwy gardło. Kiedyś narzekała że ją boli krzyż, mialam duże opakowanie Ibupromu Max, dałam jej, myślałam, że weźmie parę tabletek. Jakiś tydzień później zabolała mnie głowa, chciałam żeby mi oddała leki, okazało się że wszystkie tabletki już wzięła. Byłam w szoku.

Wspominanie przeszłości. Wiąże się z ciągłym pouczaniem. Czasami mam tego tak dość... Mama komentuje wszystko słowami, że dawniej to... Przy każdej okazji słyszę „dawniej”. Dawniej nie używało się płynu do naczyń, dawniej się malowało ściany każdej wiosny, itp. Wygłasza jakieś prawdy, które już dawno nie mają zastosowania, np. ściany się przecież malowało każdej wiosny, kiedy mieszkało się w chałupie dwuizbowej, z piecem kaflowym, i wszędzie było pełno sadzy. Nawet jej nie przeszkadza grzyb na ścianie, i przesadzamy, że odgrzybiamy, bo dawniej wszędzie był grzyb i żyło się.

Zakupy. Chętnie jeździ na targ, chce, żeby jej mówić, co ma kupić, tylko że prawie nigdy nie kupuje tego co trzeba. Zamiast płynu do podłogi kupuje płyn do szyb, zamiast mleczka do wanny kupuje coś w sprayu przeciw kamieniowi. Jak mówię, że nie o to chodziło, to się denerwuje, że tyle rzeczy w tym sklepie, i ona nie wie. No fajnie, ale sprzedawca też w sklepie jest, można go zapytać. Wolę robić zakupy sama, ale wtedy też się denerwuje, że przecież może pomóc. Dokładnie sprawdza paragony z zakupów, i stwierdza, że ją oszukano. Ze dwa razy się może zdarzyło, że coś się nie zgadzało, ale na ogół po prostu nie rozumie co czyta. Myli kod z ceną itp. Kiedyś jej zamawiałam tabletki przy okazji swoich zakupów w aptece internetowej, pech chcial że przysłali nie te co trzeba. Mama oczywiście przeżywa, że ją oszukali. Ja tłumaczę, że spokojnie, wyjaśnię to, i wyjaśniłam, wysłałam maila, odesłałam tabletki, przysłali właściwe, bez żadnego problemu, ale mama żeby nigdy już tam nie kupować, bo oszukują.

Pewnie by się takich przykładów więcej uzbierało, sama już nie wiem, wydaje mi się że coś jest bardzo nie ok, ale może mam jej dość, i szukam usprawiedliwienia? Spójrzcie na to i powiedzcie jak to wygląda. I co z tym można zrobić.
Jeśli to naprawdę demencja, to jak to się leczy, i w ogóle od czego zacząć, bo to dosyć delikatna sprawa. Do psychiatry pewnie nie będzie chciala iść, obrazi się. Czy mam pogadać z lekarzem rodzinnym, żeby ją przycisnął kiedyś, jak pójdzie po recepty? Nie mogę tego raczej tak zostawić, jeśli można coś zrobić, żeby to się nie rozwijało, to chyba jak najbardziej trzeba działać. Ale nie miałam do czynienia do tej pory z takimi sprawami, więc proszę o rady.

zaleciłabym wizytę u psychiatry/neurologa/geriatry. część wizyt da się załatwić do domu, więc to byłaby lepsza opcja niż wleczenie mamy np. do psychiatry.

najważniejsza kwestia na chwilę obecną - ograniczenie przyjmowania leków (tych zbędnych), bo sobie rozwali wątrobę!!!

Napisane przez _Judith_

Nie musi to byc od razu choroba Alzheimera czy otepienie, moze to lagodne zaburzenia poznawcze albo depresja? Najlepiej, moim zdaniem, byloby gdyby mame przebadal neuropsycholog. Ja jestem wrednym dzieckiem i probowalabym wkrecic mamie, ze to zwykly neurolog, a badania sa okresowe, przysluguja ze wzgledu na wiek, tak jak cyto 25cio latkom i mammo 50cio latkom.

najmniej bym podejrzewała depresję w takim przypadku.

[201604191001]

A ja nie bo jest otępienie rzekome, depresja maskowana, różne dziwne rzeczy widziałam, które okazywały się depresją, chociaż wyglądały na co innego. Ale tak jak pisałam, można sobie zgadywać a tu trzeba badać.

[rousse]

Napisane przez Ilsa Lund

Nie widzę tu żadnej demencji Moja mama też szybko wybucha i oskarża różne sklepy o oszukiwanie jej Człowiek w pewnym wieku traci cierpliwość ale to nie znaczy że nadaje się do altenheimu

Ja też nie widzę tu demencji. Po prostu starszym ludziom nieprzyzwyczajonym do nadmiaru towaru w sklepie zdarza się wziąć nie to co trzeba, lub wierzyć ślepo w reklamy (np. reklamy leków w tv) itp. bo świat się zmienia i nie nadążają. Nie martwiłabym się kupnem sprayu zamiast mleczka , co innego gdyby zamiast mleczka do wanny kupiła mleko
Przede wszystkim przebadaj mamę, może " roztargnienie" to wynik jakiejś ukrytej choroby, np. cukrzycy .

[I am Rock]

Napisane przez rousse

Ja też nie widzę tu demencji. Po prostu starszym ludziom nieprzyzwyczajonym do nadmiaru towaru w sklepie zdarza się wziąć nie to co trzeba, lub wierzyć ślepo w reklamy (np. reklamy leków w tv) itp. bo świat się zmienia i nie nadążają. Nie martwiłabym się kupnem sprayu zamiast mleczka , co innego gdyby zamiast mleczka do wanny kupiła mleko
Przede wszystkim przebadaj mamę, może " roztargnienie" to wynik jakiejś ukrytej choroby, np. cukrzycy .

No chyba żartujesz. Znam dobrze kilka osób 70+ i naprawdę nadmiar towaru nie jest im straszny. Najwyżej narzekają, że nie wiedzą, gdzie co stoi.
Nie trzeba zaraz do psychiatry. Wystarczy do rodzinnego, on przepisze odpowiednie leki spowalniające chorobę. Możesz najpierw sama się do niego przejść i opowiedzieć, co cię niepokoi.

[rousse]

Napisane przez I am Rock

No chyba żartujesz. Znam dobrze kilka osób 70+ i naprawdę nadmiar towaru nie jest im straszny. Najwyżej narzekają, że nie wiedzą, gdzie co stoi.
Nie trzeba zaraz do psychiatry. Wystarczy do rodzinnego, on przepisze odpowiednie leki spowalniające chorobę. Możesz najpierw sama się do niego przejść i opowiedzieć, co cię niepokoi.

Ok a jak kupią pastę colgate zamiast aquafresh zamknąć ich w przytułku, albo do lasu bo alzheimer
Drugie- jasne, nie trzeba, po co w ogóle są specjaliści? Powinna właściwie do weterynarza wysłać.

[_Matilde_]

Tylko proszę bez złośliwości, bo to niepotrzebne. Jeśli do kogoś nie dociera, że to wynika z mojej troski, to jego problem.
Znalazłam w mieście powiatowym neuropsychologa, postaram się tam mamę wyciągnąć.

[I am Rock]

Napisane przez rousse

Ok a jak kupią pastę colgate zamiast aquafresh zamknąć ich w przytułku, albo do lasu bo alzheimer
Drugie- jasne, nie trzeba, po co w ogóle są specjaliści? Powinna właściwie do weterynarza wysłać.

Masz jakiś problem ?

Do specjalisty zazwyczaj skierowanie daje rodzinny.
Ja tu niczego nie wymyślam. Wiem, jak było w przypadku osoby z rodziny.
Zaczyna się na pozór od niewinnych rzeczy. Np. ugotowany obiad? To trzeba zjeść, nieważne, że dopiero 11.00. Stopniowo robi się coraz gorzej.

[rousse]

Napisane przez I am Rock

Masz jakiś problem ?

Nie. A ty?

Napisane przez I am Rock

Do specjalisty zazwyczaj skierowanie daje rodzinny.

Nabijasz sobie posty?
http://www.nfz-lodz.pl/index.php/dla...14-skierowanie
Do psychiatry nie trzeba skierowania.

[mpt]

Napisane przez skazana_na_bluesa

[...]najmniej bym podejrzewała depresję w takim przypadku.

Depresja potrafi się przeróżnie maskować - i zaburzenia pamięci są jednym z jej symptomów.
Poza tym tarczyca itp. Warto zrobić kompleksowe badania.
Mogą to być objawy czołowe, więc neurolog jest jak najbardziej wskazany.