Głupia sprawa.

[betonowa_sosna]

Ten wątek będzie naprawdę denny i ogólnie pisząc to czuje się trochę zażenowana (mam w końcu 20 lat a zachowuje sie jak 16 latka), ale ja nie wiem co robić. Tzn. źle się wyraziłam - nie, że nie wiem co robić, ale czuje się taka zagubiona.
Nie chce rozmawiać o tym z moimi koleżankami/kolegami, bo domyślam się jakby mi odpowiedzieli.

Ostatnio byłam na imprezie, domówce. Był tam pewien chłopak, który w sumie od razu mi się spodobał (wyglądał identycznie jak mój znajomy - pewnie to miało taki duży wpływ).
Wiadomo impreza, alkohol, gadki szmatki, ogólnie bardzo miło spędzona noc, poranek. (żeby nie było nie zrobiłąm nic głupiego )
I mam problem, bo niestety jak głupia nastolatka jestem zakręcona teraz na jego punkcie. Znając życie 90 % rzeczy, które mówił były nie prawdą.
Mieliśmy niby wymienić się telefonami, ale że ja swojego na pamięć nie znam, on też podobno nie znał to sprawa ta zeszła na drugi tor.
Wiem kto to jest, bo to przyjaciel mojej koleżanki.
(Ogólnie np w moim towarzystwie ze studiów jest umowa, że znajomych-znajomych nie wolno stawiać w takich sytuacjach i w sumie umowy dotrzymujemy i żyje się dobrze)

I teraz jak uważacie, bo nie wiem naprawdę nie mam pojęcia - pierwszy raz w życiu tak mam.
Mam czarną dziurę, nie wiem co robić.
Niby mamy się w znajomych na fb, ale napisać do niego? Zrobić jakiś pierwszy krok? A może on nie chce mnie znać?

Serio, czuje totalną żenadę, ale w sumie nie tracę nic pisząc.

[Streczer]

Ale jajca. Mój 3 dniowy urlop i posiedzenie na tym forum tak mi humor poprawia że coś nieprawdopodobnego.

Jak można nie znać numeru telefonu ? Dodatkowo on tez nie znał?

Co to za impreza była? Zgrupowanie ludzi z alzheimerem?

Zasady i idiotyczne prawa. Kto niby ma ci ustalać z kim masz się spotykać a z kim nie. Nawet siostrę mojego kumpla mogę poderwać jak ona nie ma nic przeciwko. Liczy się twoje szczęście a nie znajomych i zdaj sobie z tego sprawę bo miną 3 lata, rozejdziecie się po kątach a ty nawet chłopa nie dotkniesz bo ci nie wolno.


Piszesz od razu do niego, co tam u niego i czy nie spotkacie się dzisiaj o godzinie 16.
I masz sprawę jasną. Odmówi to ma cię w dupie. Nie odmówi, ale poda inny termin tzn. że chce się spotkać.

Tyle. I jakby dziewczyna do mnie napisała że chce się spotkać a byłbym nią zainteresowany to moje zainteresowanie tylko by wzrosło. Bo widzę że też wychodzi z inicjatywą a nie w podchody typu "czemu on nie dzwoni?".

[betonowa_sosna]

Powiedzmy, ze spotkanie ludzi z alzheimerem.
A co do naszej umowy studenckiej to wyraziłąm się tu trochę niezrumiale, ale ogólnie ma to sens.
Wiem, że ludzie to debile i ja do nich też się zaliczam, ale serio nie wiem czemu mnie jakoś strasznie przyciemniło.
Dzięki

[Kolor Bzu]

Napisane przez betonowa_sosna

Ten wątek będzie naprawdę denny i ogólnie pisząc to czuje się trochę zażenowana (mam w końcu 20 lat a zachowuje sie jak 16 latka), ale ja nie wiem co robić. Tzn. źle się wyraziłam - nie, że nie wiem co robić, ale czuje się taka zagubiona.
Nie chce rozmawiać o tym z moimi koleżankami/kolegami, bo domyślam się jakby mi odpowiedzieli.

Ostatnio byłam na imprezie, domówce. Był tam pewien chłopak, który w sumie od razu mi się spodobał (wyglądał identycznie jak mój znajomy - pewnie to miało taki duży wpływ).
Wiadomo impreza, alkohol, gadki szmatki, ogólnie bardzo miło spędzona noc, poranek. (żeby nie było nie zrobiłąm nic głupiego )
I mam problem, bo niestety jak głupia nastolatka jestem zakręcona teraz na jego punkcie. Znając życie 90 % rzeczy, które mówił były nie prawdą.
Mieliśmy niby wymienić się telefonami, ale że ja swojego na pamięć nie znam, on też podobno nie znał to sprawa ta zeszła na drugi tor.
Wiem kto to jest, bo to przyjaciel mojej koleżanki.
(Ogólnie np w moim towarzystwie ze studiów jest umowa, że znajomych-znajomych nie wolno stawiać w takich sytuacjach i w sumie umowy dotrzymujemy i żyje się dobrze)

I teraz jak uważacie, bo nie wiem naprawdę nie mam pojęcia - pierwszy raz w życiu tak mam.
Mam czarną dziurę, nie wiem co robić.
Niby mamy się w znajomych na fb, ale napisać do niego? Zrobić jakiś pierwszy krok? A może on nie chce mnie znać?

Serio, czuje totalną żenadę, ale w sumie nie tracę nic pisząc.

Abstrahując od tego, że nie znaliście numerów telefonu, ale nie ogarniam o jakich zasadach mówisz- że niby nie można podrywać znajomych znajomych? To gdzie niby wyobrażacie sobie, że poznacie kogoś?

Jakoś mocno niedojrzałe całe to towarzystwo mi się wydaje.

[justico]

Jesu napisz do niego tak jak na wizazu, niech przyświeca Ci ta sama myśl: nic nie tracisz.

[nadijka]

Napisane przez betonowa_sosna

Ten wątek będzie naprawdę denny i ogólnie pisząc to czuje się trochę zażenowana (mam w końcu 20 lat a zachowuje sie jak 16 latka), ale ja nie wiem co robić. Tzn. źle się wyraziłam - nie, że nie wiem co robić, ale czuje się taka zagubiona.
Nie chce rozmawiać o tym z moimi koleżankami/kolegami, bo domyślam się jakby mi odpowiedzieli.

Ostatnio byłam na imprezie, domówce. Był tam pewien chłopak, który w sumie od razu mi się spodobał (wyglądał identycznie jak mój znajomy - pewnie to miało taki duży wpływ).
Wiadomo impreza, alkohol, gadki szmatki, ogólnie bardzo miło spędzona noc, poranek. (żeby nie było nie zrobiłąm nic głupiego )
I mam problem, bo niestety jak głupia nastolatka jestem zakręcona teraz na jego punkcie. Znając życie 90 % rzeczy, które mówił były nie prawdą.
Mieliśmy niby wymienić się telefonami, ale że ja swojego na pamięć nie znam, on też podobno nie znał to sprawa ta zeszła na drugi tor.
Wiem kto to jest, bo to przyjaciel mojej koleżanki.
(Ogólnie np w moim towarzystwie ze studiów jest umowa, że znajomych-znajomych nie wolno stawiać w takich sytuacjach i w sumie umowy dotrzymujemy i żyje się dobrze)

I teraz jak uważacie, bo nie wiem naprawdę nie mam pojęcia - pierwszy raz w życiu tak mam.
Mam czarną dziurę, nie wiem co robić.
Niby mamy się w znajomych na fb, ale napisać do niego? Zrobić jakiś pierwszy krok? A może on nie chce mnie znać?

Serio, czuje totalną żenadę, ale w sumie nie tracę nic pisząc.

Co to za głupia zasada ciekawe, czy znajomi wiedzą, jak to dobrze jest chroniona ich cnota
Masz go w znajomych, zagadaj jakoś neutralnie i tyle. Nic nie tracisz, najwyżej nie odpowie albo Cię zbędzie i będziesz miała jasną sytuację.
Btw serio nie pamiętasz swojego numeru? przecież to jak adres teraz...

[justkabebe]

Napisz,lepiej żałować,że się coś zrobiło niż na odwrót.Poza tym,to ci wiele rozjaśni.

[szynka_w_toscie]

Też uważam, że głupia zasada. Rozumiem jakby to był były koleżanki, ale przyjaciel? A co ona ma go na wyłączność?
Napisz do niego na luzie, co u niego słychać. Będziesz mieć sprawę jasną i skończysz myśleć "Co on miał na myśli? Co by było gdyby...?"

[201605300922]

Przekretyńska zasada. To jak ludzie mają poznawać nowych ludzi, jak nie przez wspólnych znajomych? Ja ogarniam zasady, że może nie za fajnie brać się za byłego swojej najlepszej przyjaciółki, aczkolwiek jak przyjaciółka jest normalna i nie ma syndromu psa ogrodnika, to też nie widzę w tym nic szczególnie złego. Chyba jedyna taka niezdrowa sytuacja to brać się za byłego własnej siostry.

[maacieek]

Zagadaj o jakąś pierdołe jak tam po imprezie, jak idzie nauka, czy idzie na imprezę do Aśki/ Kaśki/ Baśki

[Ziggy_Stardust]

Ja tylko dodam trzy grosze od siebie, że dawno temu moja koleżanka przez rok wpatrywała się w jednego kolesia na korytarzu w szkole, czasem się do siebie uśmiechali, ale to było tyle, bo byli sobie obcy, nigdy ze sobą nie rozmawiali. Kiedyś coś dziwnego ją napadło i napisała do niego ni stąd ni zowąd: "Hej, podobasz mi się/bardzo cię lubię, w związku z tym chyba powinieneś teraz dać mi kosza" (tak, wiem, specyficzny tekst, no ale ona też jest specyficzna), skończyło się na tym, że byli parą rok Poza tym okazało się, że on też ją na tym korytarzu obczajał, ale z racji nieśmiałości nie wiedział, co zrobić, żeby ją poznać.