Potrzebny kopniak w tyłek!

[MagdalenaSzs]

Cześć dziewczyny! Jak w tytule chyba potrzebuje jakiegoś kopniaka do życia 30 września skończe 25 lat uhh starość nie radość. Do tej pory nie wybrałam się na studia(właściwie nie czułam takiej potrzeby, nie byłam przekonana do konkretnego kierunku i nie chciałam tracić czasu na coś z czego i tak bym zrezygnowała), ale teraz chciałabym (BARDZO) iść od października, ale nie mogę znaleźć pracy a bez pracy moge zapomnieć o studiach. Szukam, wysyłam cv, roznosze cv i nic Nie mam jakiegoś fantastycznego doświadczenia i to mi utrudnia dostanie tej pracy. Pracowałam kiedyś w pubie jako barmanka/kelnerka, później jakiś czas na kasie w supermarkecie, a ostatnio byłam opiekunka dziecięca, wiec same widzicie, że moje doświadczenie zawodowe nie powala Chodzę na rozmowy, nawet dni próbne mi się trafiły, ale to by było na tyle, więcej nie oddzwaniają Strasznie mnie to dobija, bo zaczynam się czuć jak jakiś nieudacznik życiowy wszyscy moi znajomi pracują, rozwijają się, a JA?? Siedzę w tym samym punkcie i NIC. Jak sie tak nad tym zastanawiam to mam wrażenie, że okres w moim życiu kiedy mogłam COŚ zmienić już minął. Co robić?

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

A teraz juz jestes przekonana co do kierunku jaki chcialabys wybrac? Gdzie mieszkasz? Z rodzicami? O dziennych i licencjacie na panstwówce pomyslec nie mozesz?

Mialam na studiach dziennych dziewczyne, ktora rozpoczela je majac wlasnie 25 lat - wczesniej mieszkala w USA i pracowala jako Au Pair.

Jak Cie serio nie stac, to moze sama pomysl o rocznym wyjezdzie, spieciu tylka i odlozeniu kasy i rozpoczeciu studiow za rok?

Na samorozwój i zmiany w zyciu nigdy nie jest za pózno, wiec nie gadaj glupot, ze stara jestes i najlepszy okres na to minal.

[Une fille polonaise]

Napisane przez MagdalenaSzs

Cześć dziewczyny! Jak w tytule chyba potrzebuje jakiegoś kopniaka do życia 30 września skończe 25 lat uhh starość nie radość. Do tej pory nie wybrałam się na studia(właściwie nie czułam takiej potrzeby, nie byłam przekonana do konkretnego kierunku i nie chciałam tracić czasu na coś z czego i tak bym zrezygnowała), ale teraz chciałabym (BARDZO) iść od października, ale nie mogę znaleźć pracy a bez pracy moge zapomnieć o studiach. Szukam, wysyłam cv, roznosze cv i nic Nie mam jakiegoś fantastycznego doświadczenia i to mi utrudnia dostanie tej pracy. Pracowałam kiedyś w pubie jako barmanka/kelnerka, później jakiś czas na kasie w supermarkecie, a ostatnio byłam opiekunka dziecięca, wiec same widzicie, że moje doświadczenie zawodowe nie powala Chodzę na rozmowy, nawet dni próbne mi się trafiły, ale to by było na tyle, więcej nie oddzwaniają Strasznie mnie to dobija, bo zaczynam się czuć jak jakiś nieudacznik życiowy wszyscy moi znajomi pracują, rozwijają się, a JA?? Siedzę w tym samym punkcie i NIC. Jak sie tak nad tym zastanawiam to mam wrażenie, że okres w moim życiu kiedy mogłam COŚ zmienić już minął. Co robić?

A ja sadze, ze jeszcze wszystko przed Toba, a na nauke nigdy nie jest za pozno! Kobieto, masz 25 lat! owszem, niektorzy juz w tym wieku sa ustatkowani, ale ilu znam ludzi, ktorzy w tym wieku jeszcze sie ucza i maja zamiar uczyc jeszcze przez dluugie lata. Pomalu, powoli, nie zniechecaj sie, badz wytrwala. A z praca tak w Polsce jest. Przyklad: moja przyjaciolka sklada w kazde wakacje cudowne CV, wiesz takie z dwoma zaawansowanymi jezykami i co? i nie dostaje odpowiedzi nawet w zwyklym sklepie odziezowym. Po prostu, bezrobotnych jest wielu, ale miejsc pracy bardzo malo, teraz wszystko jest sprywatyzowane, a pracodawcy nie chca sie wysilac, placic skladek itp, najlepiej, gdyby pracowac u nich za darmo, teraz wszedzie sa ogloszenia typu "przyjme na staz". Zenada ;/ Ale w miejscu tez nie wolno stac, bo sadze, ze jesli bedziesz uparta i nie odpuscisz, to bedziesz zadowolona i wszystko pojdzie po Twojej mysli.

[nadijka]

Napisane przez MagdalenaSzs

Cześć dziewczyny! Jak w tytule chyba potrzebuje jakiegoś kopniaka do życia 30 września skończe 25 lat uhh starość nie radość. Do tej pory nie wybrałam się na studia(właściwie nie czułam takiej potrzeby, nie byłam przekonana do konkretnego kierunku i nie chciałam tracić czasu na coś z czego i tak bym zrezygnowała), ale teraz chciałabym (BARDZO) iść od października, ale nie mogę znaleźć pracy a bez pracy moge zapomnieć o studiach. Szukam, wysyłam cv, roznosze cv i nic Nie mam jakiegoś fantastycznego doświadczenia i to mi utrudnia dostanie tej pracy. Pracowałam kiedyś w pubie jako barmanka/kelnerka, później jakiś czas na kasie w supermarkecie, a ostatnio byłam opiekunka dziecięca, wiec same widzicie, że moje doświadczenie zawodowe nie powala Chodzę na rozmowy, nawet dni próbne mi się trafiły, ale to by było na tyle, więcej nie oddzwaniają Strasznie mnie to dobija, bo zaczynam się czuć jak jakiś nieudacznik życiowy wszyscy moi znajomi pracują, rozwijają się, a JA?? Siedzę w tym samym punkcie i NIC. Jak sie tak nad tym zastanawiam to mam wrażenie, że okres w moim życiu kiedy mogłam COŚ zmienić już minął. Co robić?

A może być ?
Zastanawia mnie co robiłaś przez te lata po szkole średniej? Rozumiem, barmanka itp., ale co poza tym? jakieś szkolenia, kursy, języki? nigdy nie jest za późno na wzięcie się w garść, ale trzeba mieć plan jak to zrobić. Same studia również nie zagwarantują dobrej pracy, do tego jeszcze musisz mieć pomysł na siebie...

[Butterfly1986]

Niektórzy w całym w swoim życiu nie dochodzą do takiego wniosku, co Ty. Mam na myśli kontynuację nauki. Jeśli o chodzi o wiek, na naukę nigdy nie jest za późno! Ważne, że masz plany. Jeśli bardzo Ci na czymś zależy, to na pewno to osiągniesz. Myślę, że znajdziesz jakieś rozwiązanie. Trzymam kciuki!

[MagdalenaSzs]

Dzieki za komentarze!! A więc tak:
Cinderella Girl- tak na dzien dzisiejszy chcę iśc na rachunkowość, mieszkam z mama, niestety dzienne odpadają, wiec musze się skupić na zaocznych, tylko takie wchodza w gre. Wyjechałabym chętnie! Ale moja mama traci wzrok, więc ktoś musi być z nią, nie jest w stanie funkcjonować sama.

Une fille polonaise- dzieki za słowa otuchy!

nadijka- w tym czasie poszłąm na studium fryzjerskie(UWIELBIAŁAM TO), ale jak sie pewnie domyślacie troche za późno pomyślałąm o tym zawodzie i niestety sama fryzjerka, ktora nas uczyła raczyła nas o tym powiadomić, więc nasze chęci zmalały wtedy do zera. Mam tez technika BHP, ale tutaj też klapa, żeby pracować w tym zawodzie trzeba mieć skończone studia, a będę szczera, aż tak mnie to nie interesuje żeby uczyć się tego dalej. A poza tym to hmm proza życia? Pewnie część z Was pomyśli, że się usprawiedliwiam, ale niestety tak wyglądało moje życie, a więc w miedzy czasie zajmowałam się mamą, przeszłą 2 cięzkie operacje serca, więc ktoś musiał się nią opiekować i niestety trochę czsu to trwało zanim doszła w miarę do siebie. A na początku 2013 mój ojciec cięzko zachorował, a po 2 miesiacach zmarł. Rodzice rozwiedli się jak byłam mała, więc wszystko było tylko na mojej głowie, co prawda ojciec miał 7 rodzeństwa, ale byli mało zainteresowani jego stanem.

Butterfly1986- też mam taka nadzieję!

[Northpole]

Na Twoim miejscu poszłabym w kierunku bhp - masz już podstawy. Na rachunkowość będzie czas, jak zaczniesz pracować jako behapowiec i będzie Cię na to stać
sorry, ale nie zawsze da się robić tylko to, co się lubi

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Napisane przez MagdalenaSzs

nadijka- w tym czasie poszłąm na studium fryzjerskie(UWIELBIAŁAM TO), ale jak sie pewnie domyślacie troche za późno pomyślałąm o tym zawodzie i niestety sama fryzjerka, ktora nas uczyła raczyła nas o tym powiadomić, więc nasze chęci zmalały wtedy do zera.

Ale, ze niby jak za pózno na bycie fryzjerem? Znam kilka przypadków z wlasnego otoczenia kiedy to dziewczyny po studiach (jedna po polonistyce, druga po turystyce i rekreacji), ktore pracy znalezc nie mogly, przekwalifikowaly sie na wlasnie fryzjerki/kosmetyczki, itp. i zarabiaja teraz dosc fajne pieniadze, bo sa w tym po prostu dobre. Dziwie sie, ze tak naiwna jestes i, ze zwyczajnie nie walczylas o swoje.

[Butterfly1986]

Nie miałaś lekko. Ale pamiętaj, zawsze trzeba szukać plusów. Ludzie, których doświadczył los są silniejsi. Widzę, że jesteś rozsądną i dojrzałą emocjonalnie osobą. Wiadomo, czasem los nam nie sprzyja, a życie układa się nie po naszej myśli. Jestem zdania, że co nas nie zabije, to nas wzmocni. To moje motto życiowe Dobrze, że masz ambicje i plany. Tacy ludzie są zdeterminowani do działań. Jestem przekonana, że wszystko Ci się uda. Musisz tylko w to wierzyć I nie słuchaj innych ludzi, którzy próbują Cię zniechęcić. Może jednak pokombinuj z tym fryzjerstwem, skoro tak bardzo Ci się to kiedyś podobało.

[nadijka]

Napisane przez MagdalenaSzs

Dzieki za komentarze!! A więc tak:
Cinderella Girl- tak na dzien dzisiejszy chcę iśc na rachunkowość, mieszkam z mama, niestety dzienne odpadają, wiec musze się skupić na zaocznych, tylko takie wchodza w gre. Wyjechałabym chętnie! Ale moja mama traci wzrok, więc ktoś musi być z nią, nie jest w stanie funkcjonować sama.

Une fille polonaise- dzieki za słowa otuchy!

nadijka- w tym czasie poszłąm na studium fryzjerskie(UWIELBIAŁAM TO), ale jak sie pewnie domyślacie troche za późno pomyślałąm o tym zawodzie i niestety sama fryzjerka, ktora nas uczyła raczyła nas o tym powiadomić, więc nasze chęci zmalały wtedy do zera. Mam tez technika BHP, ale tutaj też klapa, żeby pracować w tym zawodzie trzeba mieć skończone studia, a będę szczera, aż tak mnie to nie interesuje żeby uczyć się tego dalej. A poza tym to hmm proza życia? Pewnie część z Was pomyśli, że się usprawiedliwiam, ale niestety tak wyglądało moje życie, a więc w miedzy czasie zajmowałam się mamą, przeszłą 2 cięzkie operacje serca, więc ktoś musiał się nią opiekować i niestety trochę czsu to trwało zanim doszła w miarę do siebie. A na początku 2013 mój ojciec cięzko zachorował, a po 2 miesiacach zmarł. Rodzice rozwiedli się jak byłam mała, więc wszystko było tylko na mojej głowie, co prawda ojciec miał 7 rodzeństwa, ale byli mało zainteresowani jego stanem.

Butterfly1986- też mam taka nadzieję!

To super, że próbowałaś różnych rzeczy. Szczerze, jeśli jesteś dobra we fryzjerstwie, to ja bym wróciła do tego. Naprawdę chcesz swoje życie dostosowywać do zdania jakiejś babki, która Cię w ogóle nie zna? a jeśli koniecznie rachunkowość, to może kurs na księgowego? U mnie Stowarzyszenie Księgowych prowadzi takie kursy od zera do księgowego, przy założeniu, że chodzisz 5x w tygodniu zajmuje to chyba miesiąc lub dwa, a koszt to ok. 2000 zł. Zawsze to szybciej i taniej niż studia, a masz przygotowanie do zawodu.

[MagdalenaSzs]

Northpole-wiem, ze nie zawsze mozna pracować w tym zawodzie, w którym się chce, ale dlatego, że nie udało mi się do tej pory chcę w końcu zdobyć konkretny zawód, a jako bhp'owca się niestety nie widze.

Cinderella Girl- tutaj niestety musze przyznać Ci rację, choć niechętnie. Prawdą jest to, że jestem osobą naiwna łykam wszystko jak pelikan, łatwo mna manipulować. Więc jak usłyszałam od kobiety, która była moim GURU w fryzjerstwie, że spóźniłyśmy się z nauką tego zawodu, że nie da się go nauczyc w 2 lata, za dużo technik cięcia, farbowania, dużo podstaw, a w między czasie trzeba się dokształcać, bo wchodzą nowe trendy to moja pasja do tego po prostu malała z każdymi zajęciami.

Butterfly1986- niestety w miedzy czasie lekko nie było, ale jakoś żyje ''co nas nie zabije to nas wzmocni'' powinnam to sobie chyba na czole napisać!

[Butterfly1986]

Mi ten cytat też towarzyszy w życiu codziennym. Życie rzuca nam kłody pod nogi. Ale wszystko ma swój ukryty sens. Myślę, że niczego bym nie zmieniła, mimo, że życie mnie doświadczyło. Dzięki temu jestem lepszą osobą Musisz być bardziej zdecydowana i obstawać przy swoim, nie ważne co mówią inni! To Twoje życie. Żyj w taki sposób, żeby niczego nie żałować. Mam wrażenie, że trochę żałujesz, że posłuchałaś kobietki z fryzjerstwa. Ale nigdy nie jest za późno. Możesz to jeszcze nadrobić

[Une fille polonaise]

Widzę, że masz zainteresowania, kursy... teraz musisz cos z tym zrobic. Na Twoi miejscu zajelabym sie fryzjerstwem, teraz to naprawde jest zawod na czasie i bardzo pozadany. Dobra fryzjerka- a przypuszczam, ze pewnie masz zadatki, skoro to uwielbiasz, bo wlasnie to sie liczy w tym zawodzie, ma zawsze stalych klientow i jest oblegana. Jest wiele kursow, z ktorych moglabys skorzystac, dotacje na otwarcie dzialalnosci z UE itd. Trzeba pokombinowac troche

[MagdalenaSzs]

Chętnie znów bym się odnalazła w fryzjerstwie, ale jest jeden duzy problem. Praktyki pewnie udałoby mi sie znaleźć, ale nie dostawałabym za nie wynagrodzenie, bo zaczynałabym od podstaw, a mi niestety pieniadze sa potrzebne. Na wyjazd za granice i dorobienie, odłożenie też nie moge sobie pozwolić, bo jak pisałam wcześniej moja sytuacja mi na to nie pozwala. Jesli chodzi o kursy z ksiegowości to oglądałam już je i zastanawiam się czy właśnie nie zacząć od kursu, przy okazji przekonałabym się czy chce iść w tym kierunku dalej. Dzieki wszystkim za odpowiedzi i obiektywne podejście do mojego problemu, czasami potrzeba spojrzeć na dana sytuacje z czyjejś perspektywy. Wiec fakt za stara na studia nie jestem ale niestety ten brak pracy dobija... Bo bez niej niestety nie rusze z miejsca.