Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!)

Velvet Wave · 2014-09-18, 19:29

Hej

!

Mam prośbę o poradę, oczywiście temat jak w tytule. Zacznę od początku. Niedługo kończę 21 lat. Studiuję, pracuję (niemal w swoim zawodzie) mieszkam z rodzicami. I w tym ostatnim jest problem. Coraz to bardziej kiepski kontakt z rodzicami, spiny itd. Bardzo chciałabym się usamodzielnić, ale no właśnie nie wiem jak. Zarabiam średnio 1200-1300 zł (do tego tylko zleceniówka), czasami nieco powyżej, studiuję zaocznie, więc za szkołę płacę. Milion razy próbowałam robić przykładowy "plan", sumując wynajem (chociażby pokoiku), opłatę za szkołę, telefon itp. Wykonanie jest nierealne. Nie jestem obecnie w stałym związku, nie mam też z kim (wśród znajomych) wynająć lokum. Mam wrażenie, że nigdy nie dam rady przy warunkach w tym kraju usamodzielnić się. Proszę Was o rady, doświadczenia...

**201608251020** · 2014-09-18, 19:52

Jak słyszę/czytam argument "w tym kraju" to mnie się coś robi, więc to pominę milczeniem

Jestem od Ciebie trochę starsza więc i zarabiam trochę więcej, ale jeszcze z 2 lata temu zarabiałam na rękę 1400. I wynajmowałam pokój za prawie połowę tej ceny. Do dziś nie wiem, jak ja przeżyłam

ale jechałam o parówkach, zupkach chińskich i przekonaniu że to chwilowe

Później okazało się trochę bardziej niż chwilowe, ale ostatecznie wysiłek się opłacił.

Natomiast w Twoim wieku jeszcze mieszkałam z kimś w pokoju. Tak, zwykle to była obca osoba. Kwestia dogadania się z przymusu. W ten sposób w sumie poznałam też moją przyjaciółkę.

Może poszukaj oferty współdzielenia pokoju? Powinny być nieco tańsze...

**201801191006** · 2014-09-18, 19:58

ile zostaje po opłaceniu szkoły? płacisz co miesiąc?

żyłam sobie kiedyś w centrum miasta w fajnym mieszkaniu za 900 - 1000zł miesięcznie już całkowicie ze wszystkim. ty masz o 200/300zł więcej niż ja wtedy

MsLizard · 2014-09-18, 20:00

Nie wiem jak w trójmieście z cenami pokoi, ale w moim mieście za 1200-1300 zł da się wynająć pokój - jedynkę i przeżyć. Z uzbieraniem na czesne już by mógł być trochę większy problem ale wszystko zależy od ceny pokoju. Ja miesięcznie wydaje ok. 1000zł na wszystko. Czasami tylko cena wzrasta jak wypadną jakieś nieprzewidziane rzeczy.

Velvet Wave · 2014-09-18, 20:06

Płacę 400 zł co miesiąc za szkołę.

**201801191006** · 2014-09-18, 20:10

skoro teraz mieszkasz z rodzicami, to pewnie masz coś odłożone?

nie wiem jak w Trójmieście, ale na Śląsku miejsce w pokoju to jakieś 350zł z rachunkami.

dziuba85 · 2014-09-18, 20:11

Oj da się, da!
Poszłam na zaoczne mgr, duże miasto, pierwsza praca (wiem, wiem, że późno) i pierwsza wypłata 700zł!!! (to było 5 lat temu).
Mieszkałam z moim chłopakiem (obecnie Mężem) który dostawał 200zł więcej. I co? Udało się przeżyć. 1100zł na pokój. Jedzenie byle jakie - ale za to plus, że wtedy schudłam :P
3 miesiące później - kolejna praca - zarobki 1400zł...i tak pnę się powolutku - z coraz to fajniejszą sumką na koncie co miesiąc

Do tego udało Nam się wynająć mieszkanie 2 pok. za 1200zł z rachunkami

**przylaszczka50** · 2014-09-18, 20:17

Cytat:

Napisane przez Velvet Wave

Hej

!

Mam prośbę o poradę, oczywiście temat jak w tytule. Zacznę od początku. Niedługo kończę 21 lat. Studiuję, pracuję (niemal w swoim zawodzie) mieszkam z rodzicami. I w tym ostatnim jest problem. Coraz to bardziej kiepski kontakt z rodzicami, spiny itd. Bardzo chciałabym się usamodzielnić, ale no właśnie nie wiem jak. Zarabiam średnio 1200-1300 zł (do tego tylko zleceniówka), czasami nieco powyżej, studiuję zaocznie, więc za szkołę płacę. Milion razy próbowałam robić przykładowy "plan", sumując wynajem (chociażby pokoiku), opłatę za szkołę, telefon itp. Wykonanie jest nierealne. Nie jestem obecnie w stałym związku, nie mam też z kim (wśród znajomych) wynająć lokum. Mam wrażenie, że nigdy nie dam rady przy warunkach w tym kraju usamodzielnić się. Proszę Was o rady, doświadczenia...

Ponad rok temu mój syn i synowa wtedy jeszcze jako narzeczeństwo też z ołówkami w ręku przeliczali czy dadzą radę usamodzielnić się i w jakim czasie.
Syn pracował po ukończeniu studiów, zarabiał ok.1500zł.Mieszkał z nami, mógł trochę zaoszczędzić.
Synowa była na stażu lecz nie przedłużyli jej umowy i została bez środków do życia. Nie miała żadnych szans na pracę w naszej okolicy za płacę wyższą niż najniższa krajowa na umowę zlecenie.
Podjęli decyzję o wyjeździe do UK i nie żałują tego kroku.
Są w stanie za swoje wypłaty wynajmować dom 3 pokojowy z ogródkiem i garażem. Odżywiają się tym czym chcą, sporo jedzą w lokalach. Ubierają się w to co chcą. Kupili używane w bardzo dobrym stanie auto, stać ich na jego ubezpieczenie, synowa robi prawo jazdy, kupią drugie dla niej.
Chodzą często do kina , na imprezy z tańcami, byli na 10 dniowych wakacjach we Włoszech w dobrym hotelu, byli na kilku wyjazdach 2-4 dniowych po różnych miastach Europy. Żyją pełnią życia. Gdyby zostali w Polsce raczej tak by nie było.
Byliby zmuszeni albo mieszkać z nami i coś by im zostawało z wypłaty
albo wynajmować i bardzo skromnie żyć od pierwszego do pierwszego.
Na pewno są ludzi młodzi, którzy dobrze zarabiają w Polsce lecz takich jest mało.
Większość zarabia tylko tyle aby dało się przeżyć, są zmuszeni mieszkać z rodzicami, korzystać z ich pomocy.

MsLizard · 2014-09-18, 20:19

Cytat:

Napisane przez Velvet Wave

Płacę 400 zł co miesiąc za szkołę.

To może być ciężko. Jakbym miała taką kwotę do dyspozycji w moim mieście to raczej bym nie zaoszczędziła 400zł (a u nas jest w miarę tanio jeśli chodzi o mieszkania i ogólnie życie).

tablanka88 · 2014-09-18, 20:19

Cytat:

Napisane przez Velvet Wave

Płacę 400 zł co miesiąc za szkołę.

Bankowa? Może spróbuj dogadać się z rodzicami, że wynajmiesz sobie pokój (ok 550-600 zł/miesiąc, zależy od dzielnicy i miasta/miejsce w pokoju 350/400 zł), będziesz się utrzymywała sama (ok.600 zł miesięcznie, przynajmniej mi tyle wychodzi w Gdańsku - zakupy Biedra/Bomi), a rodzice będą ci dawać pieniądze na uczelnię?

**18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a** · 2014-09-18, 20:23

Da się w przeżyć w Trójmieście za 1200. Przerabiałam to. Przez rok nawet miałam 1-osobowy pokój.

Velvet Wave · 2014-09-18, 20:31

Cytat:

Napisane przez tablanka88

Bankowa? Może spróbuj się dogadać z rodzicami, że wynajmiesz sobie pokój (ok 550-600 zł/miesiąc, zależy od dzielnicy i miasta/miejsce w pokoju 350/400 zł), będziesz się utrzymywała sama (ok.600 zł miesięcznie, przynajmniej mi tyle wychodzi w Gdańsku - zakupy Biedra/Bomi), a rodzice będą ci dawać pieniądze na uczelnię?

O tym mogę zapomnieć. W odczuciu moich rodziców, przecież mieszkam z nimi w dużym mieście, oni mnie utrzymują (coś też dokładam do tzw. życia, ok. 300 zł no i oczywiście płacę za szkołę, kartę miejską i pierdoły), więc po co mam się wyprowadzać?

Pokój 600 zł (raczej takie są orientacyjne ceny) + szkoła 400 zł + 50 zł karta miejska to podstawowe wydatki. To jest 1050 zł. Zostaje mi w większości wypadków 150 zł. W lepszych miesiącach 250 zł. Jedzenie, nie wiem chociażby takie głupoty jak papier toaletowy, mydło, detergenty a gdzie telefon, leki itp. Nie wiem, sama nie wiem.

cholernarejestracja · 2014-09-18, 20:41

Czynszów nie zmniejszysz. Kosztów życia nie obniżysz. Pozostaje jedno wyjście - szukać lepszej pracy. Jeżeli Twój zawód nie daje perspektyw - zmienić zawód. Niestety, nie każdy ma takie szczęście, że jego pasja będzie się pokrywać z tym, co akurat potrzebne i dobrze płatne na rynku pracy. Czasami to jest przetarg - albo, albo.

Osoba która chce być przedszkolanką (albo "wstaw dowolny inny zawód który zazwyczaj jest dość nisko płatny") raczej nie będzie opływać w luksusy i się nie uniezależni zbyt szybko.

I uzbroić się w cierpliwość. Ja mieszkam w Krakowie, koszty życia są tu przeogromne. Zarabiam więcej niż ty a wciąż nie stać mnie na pełne usamodzielnienie się, tj. wynajęcie sobie mieszkania bez współlokatorów (gdybym chciała wynająć pokój, to bym sobie poradziła) i życie na normalnym poziomie. Bardzo mnie to dobija, ale wiem, że muszę być cierpliwa. Będę powoli awansować, zdobywać doświadczenie, za rok, maksymalnie dwa lata, będzie mnie już na to stać.

tablanka88 · 2014-09-18, 20:47

Cytat:

Napisane przez Velvet Wave

O tym mogę zapomnieć. W odczuciu moich rodziców, przecież mieszkam z nimi w dużym mieście, oni mnie utrzymują (coś też dokładam do tzw. życia, ok. 300 zł no i oczywiście płacę za szkołę, kartę miejską i pierdoły), więc po co mam się wyprowadzać?

Pokój 600 zł (raczej takie są orientacyjne ceny) + szkoła 400 zł + 50 zł karta miejska to podstawowe wydatki. To jest 1050 zł. Zostaje mi w większości wypadków 150 zł. W lepszych miesiącach 250 zł. Jedzenie, nie wiem chociażby takie głupoty jak papier toaletowy, mydło, detergenty a gdzie telefon, leki itp. Nie wiem, sama nie wiem.

A może spróbuj zmienić pracę, póki jesteś u rodziców? Rzeczywiście brakuje tobie kilku stówek na życie. Co innego jakbyś nie musiała opłacać Uczelni. Ja na twoim miejscu postarała się znaleźć inną pracę. Oczywiście odkładaj też sobie pieniądze, bo jeżeli zarabiasz 1200 zł to po opłaceniu Uczelni, dorzuceniu 300 zł na życie + karta i telefon (ok 100 zł)to zostaje tobie 400 zł miesięcznie

**201604181004** · 2014-09-18, 20:51

za 1200 w trójmieście to z palcem w oku. 500 zł to kosztuje pokój jednoosobowy w gdyni i to nie na końcu świata, ja wynajmowałam na grabówku blisku bpa dominika czyli 4 minuty do centrum i to nie w graciarni u staruszki za ścianą. za 400 zł to masz miejsce w pokoju w centrum.
gorzej, że masz do opłacenia szkołę. ale lada moment szkołe skończysz, moze dostaniesz podwyżkę i jakoś sobie poradzisz :P

**1999a18a2ffdaccef542471663304a63305f1c5c** · 2014-09-18, 20:52

Na pierwszym miejscu stawiałabym przede wszystkim na umowę stałą. Zlecenie jest fajne na początku, bo zarabiasz trochę więcej ale umowa o pracę daje większe poczucie bezpieczeństwa. Dopiero wtedy myślałabym o wyprowadzce.

Sama przeprowadziłam się do Warszawy i widzę dużą różnicę w kosztach życia. Mieszkanie kosztuje, bilet, telefon, czasem nagła prywatna wizyta u lekarza. Wynajmując swoje cztery kąty musisz pamiętać, aby stać Cię było na odłożenie pewnej kwoty na czarną godzinę.

Może jednak uda się dogadać z rodzicami? Mając niepewną umowę i słabe warunki do życia w samotności rzucanie się na głęboką wodę może być bolesne.

**201604181004** · 2014-09-18, 20:53

Cytat:

Na pierwszym miejscu stawiałabym przede wszystkim na umowę stałą. Zlecenie jest fajne na początku, bo zarabiasz trochę więcej ale umowa o pracę daje większe poczucie bezpieczeństwa. Dopiero wtedy myślałabym o wyprowadzce.

gdyby ludzie tak myśleli to umieraliby w domach rodziców i nigdy by się z nich nie wyprowadzali

**1999a18a2ffdaccef542471663304a63305f1c5c** · 2014-09-18, 20:54

Cytat:

Napisane przez drabineczka

gdyby ludzie tak myśleli to umieraliby w domach rodziców i nigdy by się z nich nie wyprowadzali

Albo nie wracaliby z płaczem do mamusi, bo zły szef postanowił zerwać współpracę i zabrakło na parówki.

**201604181004** · 2014-09-18, 20:58

przekichane, od 2 lat jestem na zleceniu, nie wróciłam do mamci i się nie zanosi

nie wiem w jakim świecie żyjesz ale wśród osób które znam umowa o pracę i to na czas nieokreślony to raczej luksus

anjya · 2014-09-18, 20:59

w trójmieście jedynkę za 400zł da się znaleźć w odpowiednim momencie

jeśli byś oszczędzała dość mocno, prawdopodobnie wcale nie jadła na mieście, kupowała tylko najpotrzebniejsze rzeczy itp to da się

ot, życie samoutrzymującego się studenta w obcym mieście

**1999a18a2ffdaccef542471663304a63305f1c5c** · 2014-09-18, 21:00

Cytat:

Napisane przez drabineczka

przekichane, od 2 lat jestem na zleceniu, nie wróciłam do mamci i się nie zanosi

nie wiem w jakim świecie żyjesz ale wśród osób które znam umowa o pracę i to na czas nieokreślony to raczej luksus

Cieszę się, że to Cię bawi

Mnie również, bo w moim otoczeniu mało kto ma zlecenie

Chyba, że studenci bo im na ubezpieczeniu w sumie nie zależy.

Do czegoś jeszcze się przyczepisz czy na chwilę obecną spokój?

nelciak · 2014-09-18, 21:09

Moim zdaniem usamodzielnianie się w Twoim wieku i takiej sytuacji (koniecznosc placenia za studia) to strata kasy, szkoda nerwow. Nie dasz rady isc na mgr na publiczna uczelnie?

_Aneta · 2014-09-18, 21:15

[1=1999a18a2ffdaccef542471 663304a63305f1c5c;4819468 4]Na pierwszym miejscu stawiałabym przede wszystkim na umowę stałą. Zlecenie jest fajne na początku, bo zarabiasz trochę więcej ale umowa o pracę daje większe poczucie bezpieczeństwa. Dopiero wtedy myślałabym o wyprowadzce. [...] [/QUOTE]

Niekoniecznie zarabia się więcej...
Ja aktualnie zarabiam na rękę tyle samo co dziewczyny pracujące na umowę o pracę (to samo stanowisko). Po prostu szef sobie na mnie oszczędza, bo nie płaci za mnie składek. Różnica do mojej kieszeni niestety nie trafia. A właściwie to one nawet zarabiają więcej, bo liczą im się nadgodziny, praca w niedziele itd.

**18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a** · 2014-09-18, 21:21

A studiujesz na UG? Jeśli tak, to możesz mieszkać nawet w akademiku. Najtańszy DS2 jest za 310zł.

bedeliciuos · 2014-09-18, 21:21

a ja bym proponowała przetrzymać jeszcze trochę z rodzicami, przecież chyba został Ci tylko rok licencjatu? wtedy rozważaj usamodzielnienie się- zmiana pracy/większe zarobki.
ja nie widzę sensu głodowania, jedzenia śmieci i odmawiania sobie wszelkich przyjemności kosztem mieszkania bez rodziców.
oczywiście jestem za szybkim usamodzielnianiem się, ale nie na siłę, nie za wszelką cenę

Lexie · 2014-09-18, 21:30

Z tego co napisałaś wnioskuję, że nie masz w domu żadnej patologicznej sytuacji, tylko "spiny" z rodzicami.
Więc myślę, że bez sensu jest się wyprowadzać na siłę, bez kasy, biedując i drżąc czy w tym miesiącu starczy na wszystko. Może lepiej spróbuj się dogadać z rodzicami? Albo po prostu nie wchodzić w sytuacje konfliktowe, schodzić sobie wzajemnie z drogi trochę, i tyle.
W Twojej sytuacji odradzałabym wyprowadzkę, chyba że znajdziesz lepszą pracę.

Carousel · 2014-09-18, 21:36

Cytat:

Napisane przez bedeliciuos

a ja bym proponowała przetrzymać jeszcze trochę z rodzicami, przecież chyba został Ci tylko rok licencjatu? wtedy rozważaj usamodzielnienie się- zmiana pracy/większe zarobki.
ja nie widzę sensu głodowania, jedzenia śmieci i odmawiania sobie wszelkich przyjemności kosztem mieszkania bez rodziców.
oczywiście jestem za szybkim usamodzielnianiem się, ale nie na siłę, nie za wszelką cenę

Dokładnie. Pomyśl, co Ci da to, że będziesz mieszkać sama, jak będziesz jedynie kalkulować, czy Ci starczy do pierwszego, a jak nie, to z czego zrezygnować, żeby starczyło. Serio masz takie parcie na szkło, żeby na siłę, jak najszybciej wyprowadzić się od rodziców? Ja bym poczekała na 'lepsze czasy' na Twoim miejscu - i nie, nie chodzi mi tutaj o sytuację 'w tym kraju', ale na przykład na to, aż znajdziesz sobie inną pracę/dostaniesz awans bądź podwyżkę i będziesz mogła na normalnym poziomie żyć, mieszkając bez rodziców.

_czarny_kot · 2014-09-18, 23:51

Dziwi mnie powszechny pogląd, że lepiej wynajmować pokój z obcymi ludźmi niż mieszkać z rodzicami. Wolałabym mieszkać z rodzicami posiadając własny pokój - niż z obcymi ludźmi, z którymi musisz dzielić łazienkę, kuchnię itp. Jedyna akceptowalna przeze mnie forma usamodzielnienia się to wynajem całego mieszkania, a nie pokoju (może być nawet kawalerka). Niestety wtedy koszty znacznie wzrastają.

MsLizard · 2014-09-19, 06:49

Cytat:

Napisane przez _czarny_kot

Dziwi mnie powszechny pogląd, że lepiej wynajmować pokój z obcymi ludźmi niż mieszkać z rodzicami. Wolałabym mieszkać z rodzicami posiadając własny pokój - niż z obcymi ludźmi, z którymi musisz dzielić łazienkę, kuchnię itp. Jedyna akceptowalna przeze mnie forma usamodzielnienia się to wynajem całego mieszkania, a nie pokoju (może być nawet kawalerka). Niestety wtedy koszty znacznie wzrastają.

Jak zaczynałam studia to byłam w siódmym niebie, że mogę pomieszkać bez rodziców, dodatkowo super ludzie na stancji i aż do dzisiaj miło wspominam te chwile. Z tymże właśnie zależy na kogo się trafi, ostatnimi czasy mieszkam z ludźmi, którzy mi nie podchodzą kompletnie i wiele bym dała, żeby w domu rodzinnym mieszkać, zawsze to na swoim.

**201604301932** · 2014-09-19, 07:20

Ja autorko też miałam duże parcie na usamodzielnienie się w wieku 22 lat. Mieszkałam z rodzicami, studiowałam dziennie i pracowałam. Po licencjacie, chciałam iść do roboty, wynająć coś z kumpelą. Rodzice przekonali mnie jednak, żebym się tak nie śpieszyła, tylko poszła na magisterskie, pracowała i oszczędzała kasę, zamiast wydawać na wynajem.

Bardzo nie chciałam się na to zgodzić, jednak po przeliczeniu zarobków i wydatków, ledwie wystarczyłoby mi na życie. Do końca studiów posiedziałam u rodziców, a gdy je skończyłam nie dość że miałam oszczędności to jeszcze, znalazłam lepszą pracę i mogłam się na spokojnie wyprowadzić.

Czasami warto zaczekać z wyprowadzką od rodziców, zwłaszcza jeśli nikt Cię z domu nie wyrzuca, autorko.

2014-09-18, 19:29	#1
Velvet Wave Rozeznanie Zarejestrowany: 2014-01 Lokalizacja: Trójmiasto Wiadomości: 836	Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!) Hej ! Mam prośbę o poradę, oczywiście temat jak w tytule. Zacznę od początku. Niedługo kończę 21 lat. Studiuję, pracuję (niemal w swoim zawodzie) mieszkam z rodzicami. I w tym ostatnim jest problem. Coraz to bardziej kiepski kontakt z rodzicami, spiny itd. Bardzo chciałabym się usamodzielnić, ale no właśnie nie wiem jak. Zarabiam średnio 1200-1300 zł (do tego tylko zleceniówka), czasami nieco powyżej, studiuję zaocznie, więc za szkołę płacę. Milion razy próbowałam robić przykładowy "plan", sumując wynajem (chociażby pokoiku), opłatę za szkołę, telefon itp. Wykonanie jest nierealne. Nie jestem obecnie w stałym związku, nie mam też z kim (wśród znajomych) wynająć lokum. Mam wrażenie, że nigdy nie dam rady przy warunkach w tym kraju usamodzielnić się. Proszę Was o rady, doświadczenia... __________________ "Może się zdarzyć, że urodziłaś się bez skrzydeł, ale najważniejsze, żebyś nie przeszkadzała im wyrosnąć." Coco Chanel

2014-09-18, 19:52	#2
201608251020 Konto usunięte Zarejestrowany: 2006-04 Wiadomości: 15 304	Dot.: Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!) Jak słyszę/czytam argument "w tym kraju" to mnie się coś robi, więc to pominę milczeniem Jestem od Ciebie trochę starsza więc i zarabiam trochę więcej, ale jeszcze z 2 lata temu zarabiałam na rękę 1400. I wynajmowałam pokój za prawie połowę tej ceny. Do dziś nie wiem, jak ja przeżyłam ale jechałam o parówkach, zupkach chińskich i przekonaniu że to chwilowe Później okazało się trochę bardziej niż chwilowe, ale ostatecznie wysiłek się opłacił. Natomiast w Twoim wieku jeszcze mieszkałam z kimś w pokoju. Tak, zwykle to była obca osoba. Kwestia dogadania się z przymusu. W ten sposób w sumie poznałam też moją przyjaciółkę. Może poszukaj oferty współdzielenia pokoju? Powinny być nieco tańsze...

2014-09-18, 19:58	#3
201801191006 Konto usunięte Zarejestrowany: 2010-07 Wiadomości: 13 252	Dot.: Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!) ile zostaje po opłaceniu szkoły? płacisz co miesiąc? żyłam sobie kiedyś w centrum miasta w fajnym mieszkaniu za 900 - 1000zł miesięcznie już całkowicie ze wszystkim. ty masz o 200/300zł więcej niż ja wtedy

2014-09-18, 20:00	#4
MsLizard Zadomowienie Zarejestrowany: 2014-02 Wiadomości: 1 296	Dot.: Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!) Nie wiem jak w trójmieście z cenami pokoi, ale w moim mieście za 1200-1300 zł da się wynająć pokój - jedynkę i przeżyć. Z uzbieraniem na czesne już by mógł być trochę większy problem ale wszystko zależy od ceny pokoju. Ja miesięcznie wydaje ok. 1000zł na wszystko. Czasami tylko cena wzrasta jak wypadną jakieś nieprzewidziane rzeczy.

2014-09-18, 20:06	#5
Velvet Wave Rozeznanie Zarejestrowany: 2014-01 Lokalizacja: Trójmiasto Wiadomości: 836	Dot.: Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!) Płacę 400 zł co miesiąc za szkołę. __________________ "Może się zdarzyć, że urodziłaś się bez skrzydeł, ale najważniejsze, żebyś nie przeszkadzała im wyrosnąć." Coco Chanel

2014-09-18, 20:10	#6
201801191006 Konto usunięte Zarejestrowany: 2010-07 Wiadomości: 13 252	Dot.: Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!) skoro teraz mieszkasz z rodzicami, to pewnie masz coś odłożone? nie wiem jak w Trójmieście, ale na Śląsku miejsce w pokoju to jakieś 350zł z rachunkami.

2014-09-18, 20:11	#7
dziuba85 Zakorzenienie Zarejestrowany: 2008-01 Lokalizacja: Mazowieckie Wiadomości: 6 838	Dot.: Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!) Oj da się, da! Poszłam na zaoczne mgr, duże miasto, pierwsza praca (wiem, wiem, że późno) i pierwsza wypłata 700zł!!! (to było 5 lat temu). Mieszkałam z moim chłopakiem (obecnie Mężem) który dostawał 200zł więcej. I co? Udało się przeżyć. 1100zł na pokój. Jedzenie byle jakie - ale za to plus, że wtedy schudłam :P 3 miesiące później - kolejna praca - zarobki 1400zł...i tak pnę się powolutku - z coraz to fajniejszą sumką na koncie co miesiąc Do tego udało Nam się wynająć mieszkanie 2 pok. za 1200zł z rachunkami __________________ 10.08.2008 28.04.2012 Córcia 21.04.2018 <3

2014-09-18, 20:23	#11
18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a Konto usunięte Zarejestrowany: 2006-08 Wiadomości: 22 549	Dot.: Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!) Da się w przeżyć w Trójmieście za 1200. Przerabiałam to. Przez rok nawet miałam 1-osobowy pokój.

2014-09-18, 20:41	#13
cholernarejestracja Copyraptor Zarejestrowany: 2008-11 Lokalizacja: Kraków Wiadomości: 21 283	Dot.: Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!) Czynszów nie zmniejszysz. Kosztów życia nie obniżysz. Pozostaje jedno wyjście - szukać lepszej pracy. Jeżeli Twój zawód nie daje perspektyw - zmienić zawód. Niestety, nie każdy ma takie szczęście, że jego pasja będzie się pokrywać z tym, co akurat potrzebne i dobrze płatne na rynku pracy. Czasami to jest przetarg - albo, albo. Osoba która chce być przedszkolanką (albo "wstaw dowolny inny zawód który zazwyczaj jest dość nisko płatny") raczej nie będzie opływać w luksusy i się nie uniezależni zbyt szybko. I uzbroić się w cierpliwość. Ja mieszkam w Krakowie, koszty życia są tu przeogromne. Zarabiam więcej niż ty a wciąż nie stać mnie na pełne usamodzielnienie się, tj. wynajęcie sobie mieszkania bez współlokatorów (gdybym chciała wynająć pokój, to bym sobie poradziła) i życie na normalnym poziomie. Bardzo mnie to dobija, ale wiem, że muszę być cierpliwa. Będę powoli awansować, zdobywać doświadczenie, za rok, maksymalnie dwa lata, będzie mnie już na to stać. __________________ Fanpage z moimi rysunkami, które pewnie już gdzieś widziałaś w internecie, tylko nie wiedziałaś, że to moje.

2014-09-18, 20:51	#15
201604181004 Konto usunięte Zarejestrowany: 2011-01 Wiadomości: 47 595	Dot.: Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!) za 1200 w trójmieście to z palcem w oku. 500 zł to kosztuje pokój jednoosobowy w gdyni i to nie na końcu świata, ja wynajmowałam na grabówku blisku bpa dominika czyli 4 minuty do centrum i to nie w graciarni u staruszki za ścianą. za 400 zł to masz miejsce w pokoju w centrum. gorzej, że masz do opłacenia szkołę. ale lada moment szkołe skończysz, moze dostaniesz podwyżkę i jakoś sobie poradzisz :P

2014-09-18, 20:52	#16
1999a18a2ffdaccef542471663304a63305f1c5c Konto usunięte Zarejestrowany: 2009-04 Wiadomości: 10 807	Dot.: Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!) Na pierwszym miejscu stawiałabym przede wszystkim na umowę stałą. Zlecenie jest fajne na początku, bo zarabiasz trochę więcej ale umowa o pracę daje większe poczucie bezpieczeństwa. Dopiero wtedy myślałabym o wyprowadzce. Sama przeprowadziłam się do Warszawy i widzę dużą różnicę w kosztach życia. Mieszkanie kosztuje, bilet, telefon, czasem nagła prywatna wizyta u lekarza. Wynajmując swoje cztery kąty musisz pamiętać, aby stać Cię było na odłożenie pewnej kwoty na czarną godzinę. Może jednak uda się dogadać z rodzicami? Mając niepewną umowę i słabe warunki do życia w samotności rzucanie się na głęboką wodę może być bolesne.

2014-09-18, 20:58	#19
201604181004 Konto usunięte Zarejestrowany: 2011-01 Wiadomości: 47 595	Dot.: Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!) przekichane, od 2 lat jestem na zleceniu, nie wróciłam do mamci i się nie zanosi nie wiem w jakim świecie żyjesz ale wśród osób które znam umowa o pracę i to na czas nieokreślony to raczej luksus

2014-09-18, 20:59	#20
anjya Rozeznanie Zarejestrowany: 2007-08 Lokalizacja: Polska Wiadomości: 992	Dot.: Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!) w trójmieście jedynkę za 400zł da się znaleźć w odpowiednim momencie jeśli byś oszczędzała dość mocno, prawdopodobnie wcale nie jadła na mieście, kupowała tylko najpotrzebniejsze rzeczy itp to da się ot, życie samoutrzymującego się studenta w obcym mieście

2014-09-18, 21:09	#22
nelciak Zadomowienie Zarejestrowany: 2007-10 Wiadomości: 1 989	Dot.: Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!) Moim zdaniem usamodzielnianie się w Twoim wieku i takiej sytuacji (koniecznosc placenia za studia) to strata kasy, szkoda nerwow. Nie dasz rady isc na mgr na publiczna uczelnie?

2014-09-18, 21:15	#23
_Aneta Zakorzenienie Zarejestrowany: 2010-07 Wiadomości: 5 243	Dot.: Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!) [1=1999a18a2ffdaccef542471 663304a63305f1c5c;4819468 4]Na pierwszym miejscu stawiałabym przede wszystkim na umowę stałą. Zlecenie jest fajne na początku, bo zarabiasz trochę więcej ale umowa o pracę daje większe poczucie bezpieczeństwa. Dopiero wtedy myślałabym o wyprowadzce. [...] [/QUOTE] Niekoniecznie zarabia się więcej... Ja aktualnie zarabiam na rękę tyle samo co dziewczyny pracujące na umowę o pracę (to samo stanowisko). Po prostu szef sobie na mnie oszczędza, bo nie płaci za mnie składek. Różnica do mojej kieszeni niestety nie trafia. A właściwie to one nawet zarabiają więcej, bo liczą im się nadgodziny, praca w niedziele itd. __________________ Są rzeczy, których kupić nie jesteś w stanie - honor, szacunek, zaufanie.

2014-09-18, 21:21	#24
18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a Konto usunięte Zarejestrowany: 2006-08 Wiadomości: 22 549	Dot.: Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!) A studiujesz na UG? Jeśli tak, to możesz mieszkać nawet w akademiku. Najtańszy DS2 jest za 310zł.

2014-09-18, 21:21	#25
bedeliciuos Wtajemniczenie Zarejestrowany: 2010-03 Lokalizacja: Kraków Wiadomości: 2 245	Dot.: Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!) a ja bym proponowała przetrzymać jeszcze trochę z rodzicami, przecież chyba został Ci tylko rok licencjatu? wtedy rozważaj usamodzielnienie się- zmiana pracy/większe zarobki. ja nie widzę sensu głodowania, jedzenia śmieci i odmawiania sobie wszelkich przyjemności kosztem mieszkania bez rodziców. oczywiście jestem za szybkim usamodzielnianiem się, ale nie na siłę, nie za wszelką cenę

2014-09-18, 21:30	#26
Lexie Przyjaciel wizaz.pl Zarejestrowany: 2004-06 Lokalizacja: Warszawa Wiadomości: 33 873	Dot.: Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!) Z tego co napisałaś wnioskuję, że nie masz w domu żadnej patologicznej sytuacji, tylko "spiny" z rodzicami. Więc myślę, że bez sensu jest się wyprowadzać na siłę, bez kasy, biedując i drżąc czy w tym miesiącu starczy na wszystko. Może lepiej spróbuj się dogadać z rodzicami? Albo po prostu nie wchodzić w sytuacje konfliktowe, schodzić sobie wzajemnie z drogi trochę, i tyle. W Twojej sytuacji odradzałabym wyprowadzkę, chyba że znajdziesz lepszą pracę.

2014-09-18, 23:51	#28
_czarny_kot Zakorzenienie Zarejestrowany: 2011-02 Wiadomości: 5 397	Dot.: Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!) Dziwi mnie powszechny pogląd, że lepiej wynajmować pokój z obcymi ludźmi niż mieszkać z rodzicami. Wolałabym mieszkać z rodzicami posiadając własny pokój - niż z obcymi ludźmi, z którymi musisz dzielić łazienkę, kuchnię itp. Jedyna akceptowalna przeze mnie forma usamodzielnienia się to wynajem całego mieszkania, a nie pokoju (może być nawet kawalerka). Niestety wtedy koszty znacznie wzrastają.

2014-09-19, 07:20	#30
201604301932 Konto usunięte Zarejestrowany: 2010-05 Wiadomości: 1 145	Dot.: Jak się usamodzielnić (czy w tym kraju to możliwe?!) Ja autorko też miałam duże parcie na usamodzielnienie się w wieku 22 lat. Mieszkałam z rodzicami, studiowałam dziennie i pracowałam. Po licencjacie, chciałam iść do roboty, wynająć coś z kumpelą. Rodzice przekonali mnie jednak, żebym się tak nie śpieszyła, tylko poszła na magisterskie, pracowała i oszczędzała kasę, zamiast wydawać na wynajem. Bardzo nie chciałam się na to zgodzić, jednak po przeliczeniu zarobków i wydatków, ledwie wystarczyłoby mi na życie. Do końca studiów posiedziałam u rodziców, a gdy je skończyłam nie dość że miałam oszczędności to jeszcze, znalazłam lepszą pracę i mogłam się na spokojnie wyprowadzić. Czasami warto zaczekać z wyprowadzką od rodziców, zwłaszcza jeśli nikt Cię z domu nie wyrzuca, autorko.

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)