Boję się studiowania

[Lannister]

Stało się, dostałam się na wymarzony kierunek - filologia angielska w Krakowie.
Jutro mam pierwsze zajęcia i jedyne, o czym myślę, to to, że nie poradzę sobie. Odpadnę po pierwszym semestrze, po drugim. Maturę rozszerzoną zdałam na 92% ale co z tego?
Gramatykę zawsze lubiłam, słówek uczyć się mogę, ale nie przepadam, ale jak trzeba to mam wykute na blachę. Najgorzej z gadaniem. Niby wiedza jest, ale jak mam coś mówić na głos, przy wszystkich, to ta wiedza ulatuje. O najprostsze rzeczy nie umiem zapytać, czasami się tak zaplączę, że już nie wiem co gadam.
Myślałam nad jakimiś korkami, żeby przejść się parę razy na jakąś konwersację, żeby się po prostu z kimś rozgadać, ale co dalej?
Boję się, że nie poradzę sobie i mnie wyleją na dzień dobry...
Dodam, że oczywiście ten kierunek wybrałam przemyślanie, bardzo lubię ten język i zawsze chciałam to studiować.

[PaulinciaKWC]

Napisane przez Lannister

Stało się, dostałam się na wymarzony kierunek - filologia angielska w Krakowie.
Jutro mam pierwsze zajęcia i jedyne, o czym myślę, to to, że nie poradzę sobie. Odpadnę po pierwszym semestrze, po drugim. Maturę rozszerzoną zdałam na 92% ale co z tego?
Gramatykę zawsze lubiłam, słówek uczyć się mogę, ale nie przepadam, ale jak trzeba to mam wykute na blachę. Najgorzej z gadaniem. Niby wiedza jest, ale jak mam coś mówić na głos, przy wszystkich, to ta wiedza ulatuje. O najprostsze rzeczy nie umiem zapytać, czasami się tak zaplączę, że już nie wiem co gadam.
Myślałam nad jakimiś korkami, żeby przejść się parę razy na jakąś konwersację, żeby się po prostu z kimś rozgadać, ale co dalej?
Boję się, że nie poradzę sobie i mnie wyleją na dzień dobry...
Dodam, że oczywiście ten kierunek wybrałam przemyślanie, bardzo lubię ten język i zawsze chciałam to studiować.

Uwierz w siebie! Tak po prostu. Pojdziesz na zajecia i zycie bedzie sie toczyc nowym rytmem. Przyzwyczaisz sie, ochloniesz. Bedzie dobrze

[gilmoregirl92]

Myślę, że każdy boi się pierwszego roku studiów, bez względu na to, jaki to kierunek Skoro zdałaś maturę rozszerzoną na ponad 90%, to sporo umiesz, bez przesady. Na początku będzie ci pewnie ciężko przystosować się do nowego trybu nauki, ale postaraj się nie zrobić sobie zaległości i przede wszystkim nie bój się mowić, tak nauczysz się najszybciej, poza tym kiedyś trzeba przezwyciężyć ten strach Głowa do góry, angielski jest super

[c640cdfa886255292692728c9c3f51a456c1754b_657ce90228a24]

Dlaczego byś miała odpadać? Ze studiów tak łatwo nie wyrzucają.

[201607111028]

Dasz radę! Tylko w to uwierz

[Fleur_D]

[1=c640cdfa886255292692728 c9c3f51a456c1754b_657ce90 228a24;48375239]Dlaczego byś miała odpadać? Ze studiów tak łatwo nie wyrzucają.[/QUOTE]

A poza tym żaden Lannister nie powinien się bać czegoś tak bezpiecznego, wy powinniście już być zaznajomieni ze znacznie większym ryzykiem

[MissChievousTess]

Nie pękaj. Korepetycje to niezły pomysł, ale żeby pogadać z kimś po angielsku za darmo możesz chodzić na spotkania Tandem Kraków.
Jeśli świadomie wybrałaś te studia i lubisz naukę języków obcych to dasz radę. Grunt to systematyczność bo na tym kierunku akurat trzeba się do różnych kolokwiów uczyć regularnie.
Też studiuję w Krakowie, jak byś chciała się wyżalić czy pogadać to zawsze możesz do mnie zagadać.Angielski znam biegle, korepetycji udzielałam więc zawsze mogę Ci coś doradzić. Podobne jeśli chodzi o studia- jestem dwukierunkowcem, więc akurat życie studenckie mam w małym palcu. Nie ma się czego bać.
Polecam częste czytanie on line gazety The Guardian- używają sporo idiomów w artykułach, czytając możesz fajnie poszerzyć sobie zasób słownictwa.

[Adrianna_8]

Ja jestem na studiach lingwistycznych (niemiecki + angielski), czyli powiedzmy, że pokrewne studia i powiem Ci, że też się bałam, ale... jak tam przyszłam to okazało się, że jest wielu ludzi, którzy po niemiecku BAAAAARDZO SŁABO, a po angielsku trochę lepiej, ale mistrzami to oni nie byli. Po 1 dniu trochę wyluzowałam i poszło mi dobrze.
Ze studiów tak łatwo nie wywalają i zobaczysz, że dasz sobie radę.
Myślę, że wyolbrzymiasz, aczkolwiek strach jest uzasadniony. Na pewno dasz sobie radę. Matura poszła Ci bardzo dobrze, więc uwierz w siebie i bądź dla siebie łaskawsza. Strach ma wielkie oczy .
Na pierwszych zajęciach np. z PNJA będą tylko chcieli usłyszeć parę słów o sobie itp. Zaczniecie od jakiś prostych ćwiczeń. Zobaczysz, że nie będzie źle! Oni też na samym początku muszą wybadać, na jakim poziomie jesteście i pewnie odpowiednio podzielą was w grupy.

[ondatrazibethicus]

Będzie dobrze! A na odblokowanie językowe polecam wygooglowanie frazy Language Exchanges In Krakow - jest mnóstwo ofert grup i pojedynczych osób, które chcą za darmo poćwiczyć język w zwykłej rozmowie. Z tego co kojarzę w Kładka Cafe odbywają się takie spotkania towarzyskie. Kraków ma mnóstwo tego typu możliwości. Ew. kurs konwersacyjny.

[moolly]

A jest u was na uczelni program Erasmus? jak mieszkałam w akademiku to po sąsiedzku zawsze był ktoś z erasmusa i to był idealny sposób naukę swobodnego mówienia po angielsku

[mary_poppins]

Nie bój się, zaczniesz mówić i szybko pozbędziesz się "blokady". W szkołach mówi się mało, ja też miałam z tym duży problem. W trakcie przygotowań do matury pół roku wcześniej zaczęłam na lekcjach pod naciskiem nauczyciela bardzo dużo rozmawiać (miałam nauczanie indywidualne, wiec nie było z tym problemu) i początkowo było ciężko, ale potem coraz lepiej. Efekt był taki, że na maturze ustnej wyrzucałam z siebie słowa z prędkością tornada i zastanawiałam się w myślach, skąd ja znam angielski. Dlatego dla Ciebie super byłyby konwersacje, znajomość z kimś kto mówi biegle po angielsku, albo po prostu dużo samodzielnych ćwiczeń. Na upartego możesz każdego wieczora założyć sobie, że mówisz do siebie o każdej czynności którą wykonujesz, po angielsku. Po prostu rób wszystko, żeby się rozkręcić, a szybko przejdziesz z tym do porządku dziennego.

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Ogladaj duzo filmów z napisami po angielsku. Znajdz kogos z kim bedziesz mogla nieformalnie korespondowac w tym jezyku - bedziesz myslec nad poprawna forma, gramatyka, slownictwem i pozniej duzo rzeczy wejdzie Ci w krew. Mozesz tez starac sie myslec w j. angielskim w róznych codziennych sytuacjach.

Mówienie w nauce kazdego jezyka jest najtrudniejsze, a jej bieglosc z reguly przychodzi jako ostatnia ze wszystkich pozostalych komponentow, tj. czytanie, sluchanie, pisanie.

Mówi Ci to ta co sie czula tak jak Ty, bo tez studiowala anglistyke Grunt, ze to lubisz - tez studia wybralam z pasji i byla to przyjemnosc i jedna z najlepszych decyzji w moim zyciu.

[Miss Saeki]

Wiedziały gały co brały.
Teraz masz dwie opcje:
1. Popłakać się
2. Wyskakuj z pampsersa, głowa do gory i pędź na uczelnię!

Napisane przez Lannister

Stało się, dostałam się na wymarzony kierunek - filologia angielska w Krakowie.
Jutro mam pierwsze zajęcia i jedyne, o czym myślę, to to, że nie poradzę sobie. Odpadnę po pierwszym semestrze, po drugim. Maturę rozszerzoną zdałam na 92% ale co z tego?
Gramatykę zawsze lubiłam, słówek uczyć się mogę, ale nie przepadam, ale jak trzeba to mam wykute na blachę. Najgorzej z gadaniem. Niby wiedza jest, ale jak mam coś mówić na głos, przy wszystkich, to ta wiedza ulatuje. O najprostsze rzeczy nie umiem zapytać, czasami się tak zaplączę, że już nie wiem co gadam.
Myślałam nad jakimiś korkami, żeby przejść się parę razy na jakąś konwersację, żeby się po prostu z kimś rozgadać, ale co dalej?
Boję się, że nie poradzę sobie i mnie wyleją na dzień dobry...
Dodam, że oczywiście ten kierunek wybrałam przemyślanie, bardzo lubię ten język i zawsze chciałam to studiować.

[SorbetMalinowy]

Trochę praktyki w mówieniu i cały stres przejdzie. Ja jak przyjechałam do UK to też miałam opory w mówieniu i niesamowicie się bałam, a teraz rozpoczynam studia na jednym z brytyjskich uniwersytetów. Przede wszystkim więcej wiary w siebie!

[thirky]

Ooo, jeżeli mowa o UJ mój przyjaciel też tam idzie! Jak będziesz się czuła samotna a zobaczysz takiego bladego z ciemnymi włosami i tatuażami to podchodź śmiało :P
Studia nie są takie złe, sama jestem na filologii- na zajęciach to częściej bardziej zabawa niż nauka, jest baaardzo ciekawie, rozmawia się o różnych rzeczach, wykłady są fajne nie ma się czego bać! To nie są bardzo trudne studia, ale liczy się systematyczność

Edit: Ja jestem na innym języku ale angielski mam na wysokim poziomie, jak pierwszy raz miałam coś powiedzieć to serce mi nieźle waliło ze strachu ale każdy musiał się przełamać, ludzie popełniali błędy, ja również a z matury miałam 97 % studia to już inny level, nie ma co się bać tego co inni pomyślą i wymyślać że sobie nie poradzimy, to piękny czas kiedy można mnóstwo dla siebie zrobić, nauczyć się wielu rzeczy, działać w kołach, wolontariatach...

[rambo_mila]

Napisane przez Lannister

Stało się, dostałam się na wymarzony kierunek - filologia angielska w Krakowie.
Jutro mam pierwsze zajęcia i jedyne, o czym myślę, to to, że nie poradzę sobie. Odpadnę po pierwszym semestrze, po drugim. Maturę rozszerzoną zdałam na 92% ale co z tego?
Gramatykę zawsze lubiłam, słówek uczyć się mogę, ale nie przepadam, ale jak trzeba to mam wykute na blachę. Najgorzej z gadaniem. Niby wiedza jest, ale jak mam coś mówić na głos, przy wszystkich, to ta wiedza ulatuje. O najprostsze rzeczy nie umiem zapytać, czasami się tak zaplączę, że już nie wiem co gadam.
Myślałam nad jakimiś korkami, żeby przejść się parę razy na jakąś konwersację, żeby się po prostu z kimś rozgadać, ale co dalej?
Boję się, że nie poradzę sobie i mnie wyleją na dzień dobry...
Dodam, że oczywiście ten kierunek wybrałam przemyślanie, bardzo lubię ten język i zawsze chciałam to studiować.

Większość ludzi ma takie obawy. Szczególnie po pierwszych zajęciach ten strach się nasila bo wykładowcy i prowadzący zajęcia mówią o swoich wymaganiach, lekturach, pracach do pisania na zaliczenie etc. Ja po jednych ćwiczeniach byłam tak przerażona, że wróciłam z uczelni, poszłam gdzieś do jakiegoś parku i siedziałam i rozpaczałam w duchu, że przecież sobie nie poradzę. Takie wymagania mają! Poradziłam sobie, nie było tak źle. Dziś jestem już dwa lata po studiach i wiem, że nie ma się czego obawiać.

Jeśli świadomie wybrałaś ten kierunek, lubisz uczyć się tego języka i jesteś w miarę ambitna i Ci zależy aby skończyć te studia - dasz radę!

[Meteoryt]

Cześć Również studiuję język angielski, który uwielbiam i jestem w PRAWIE takiej samej pozycji, jak ty. Czemu prawie? Na początku pierwszego roku miałam identycznie; nie miałam odwagi się odezwać a każda próba wywoływała ogromny stres. W miarę "wchodzenia w tryb studencki" i zagłębiania się w języku, strach mijał. Różnica między nami jest więc taka, że jestem już na drugim roku, na co pracowałam bardzo ciężko i jestem z tego dumna. Najgorsze jest to, że wszyscy w grupie jesteśmy na mniej-więcej tym samym poziomie, ale 2 osoby są bardziej zaawansowane niż pozostali. Poza tym grupa jest wymieszana i są w niej nowe osoby, których obecność i to, co o mnie pomyślą, dodatkowo mnie stresuje. Czyli mój problem z zeszłego roku powrócił i sama nie wiem, jak sobie z nim poradzić

Jeszcze dodam, że wiem, iż jest to tylko okres przejściowy, który muszę pokonać i, że sobie poradzę

[Lannister]

Dziewczyny, dzięki za tyle odpowiedzi.
Nawet Lannister się czegoś boi!
A już przechodząc do meritum, za mną już wszystkie zajęcia. Tzn listening, writing, vocab, reading, discussion, owi, filozofia, phonetics, grammar, gramatyka opisowa... to chyba tyle? Powiem tak, że gadam, sporo gadam, na prawie wszystkich przedmiotach. Nie boję się odezwać, jest zupełnie inaczej niż w licku.
Martwi mnie tylko jedna sprawa. Na każdym przedmiocie daję sobie radę, wszystko rozumem, mam jednak listening i writing z takim jednym feflawym wykładowcą, do tego bardzo wymagającym i bardzo niemiłym. Nie boję się również odezwać (choć czasami ciężko go zrozumieć, okropnie fefla, jedyny wykładowca, którego okropnie ciężko zrozumieć), ale ja nie nadążam po prostu za lekcją. Writing - nie wiem, co robimy. Z początku nikt nie wie, ale jakoś tak się każdy bierze do roboty po jakimś czasie, a ja dalej nie wiem. Zrobiłam zadanie z koleżanką, wyszłam z zajęć i dalej nie wiedziałam, co zrobiliśmy (?). Na listeningu wszystko jest bardzo trudne, poziom zdecydowanie nie mój. Dopiero jak zrobiliśmy zadanie to zrozumiałam w pełni na czym ono polegało.
Nie jestem tempa, ale zaczynam tak sądzić. W liceum byłam w ścisłej czołówce najlepszych uczniów j. angielskiego.
Jakoś reszta w miarę łapie, odgaduje, działa, a ja nie umiem... mieliśmy tylko raz te zajęcia, ale boję się, że nie zdam na sesji tych przedmiotów, bo kiepsko mi okropnie szło. Skupiam się, myślami jestem w klasie, ale po prostu nie umiem zrobić tych zadań, one daleko odbiegają od rozszerzonej matury.