To zauroczenie czy jakaś obawa?

[shansa]

Jak rozróźnić zauroczenie od zwykłej obawy związanej z nieśmiałością?

[Mija62]

Napisane przez shansa

Jak rozróźnić zauroczenie od zwykłej obawy związanej z nieśmiałością?

A co ma jedno, do drugiego?

[201607111028]

Napisane przez shansa

Jak rozróźnić zauroczenie od zwykłej obawy związanej z nieśmiałością?

Obawy przed czym? Przed kontaktem? Dla mnie dwa skrajnie różne uczucia.
Jeżeli po prostu boimy się do kogoś podejść, bo jesteśmy nieśmiali, to obawiamy się i tyle.
Zauroczeniu towarzyszą często natrętne myśli o danej osobie, chęć znajdowania się blisko niej, potrzeba bycia przez nią zauważonym. To chyba naturalne? Skąd tak dziwny dylemat?

[shansa]

Nieaktualne

[201607111028]

Napisane przez shansa

Dzięki za odpowiedzi. Taki dziwny temat, bo od stycznia pracuję w pewnej agencji reklamowej i często myślę o pewnym mężczyźnie, który tam pracuje. Czuję się dość niepewnie wykonojąc z nim projekt i nie wiem dlaczego. Czy dlatego, że jest intrygujący w swojej tajemniczości i dość poważny czy dlatego, że zauroczyłam się kiedy obserwował mnie, a jest dość przystojny. Niemniej w pewien sposób utrudnia mi to pracę, współpracę... Nie jestem przez to szczęśliwsza, bo jak może się to rozwinąć? To praca. Jak mam to rozwiązać, jak zdusić myśli o nim?

Jeżeli tak dużo o nim myślisz, to pewnie zauroczenie. Rozumiem, że wydaje Ci się, iż Ty również nie jesteś mu obojętna?

[shansa]

Napisane przez carolina662

Jeżeli tak dużo o nim myślisz, to pewnie zauroczenie. Rozumiem, że wydaje Ci się, iż Ty również nie jesteś mu obojętna?

Nie wiem czy nie jestem mu obojętna, są sygnały, które mogą świadczyć o jakimś zainteresowaniu. Ale nie było żadnych otwartych gestów typu wspólne wyjście. Poza tym jestem dość niedostępna, on chyba podobnie, a poza tym to praca, więc nie widzę szans na rozwój, nawet na gruncie przyjaźni. Jak mam to zdusić?

[201607111028]

Napisane przez shansa

Nie wiem czy nie jestem mu obojętna, są sygnały, które mogą świadczyć o jakimś zainteresowaniu. Ale nie było żadnych otwartych gestów typu wspólne wyjście. Sądzę, że to mnie jakoś (bardziej) czepło. Poza tym jestem dość niedostępna, on chyba podobnie, a poza tym to praca, więc nie widzę szans na rozwój, nawet na gruncie przyjaźni. Jak mam to zdusić?
Poza tym, to trudne dla mnie, utrudnia mi swobodną współpracę, czasem po kontakcie z nim jestem zmęczona, bo chyba nie jest mi obojętny, a to nie może się ujawnić. Ja poważnie proszę o rady w usunięciu tego nie wiem co, zauroczenia, niepewności.

Przecież nie ma na to uniwersalnej recepty. Jedną z nich jest ograniczenie kontaktu, ale w waszym przypadku to niemożliwe.

[shansa]

Napisane przez carolina662

Przecież nie ma na to uniwersalnej recepty. Jedną z nich jest ograniczenie kontaktu, ale w waszym przypadku to niemożliwe.

Tak, też to wiem.

[201607111028]

Napisane przez shansa

Tak, też to wiem.

Banalna rada numer 2 - poznać kogoś innego.

[Mija62]

Troche to takie smutne, że musisz to zdusić .. może samo przejdzie, gdy poznasz kogoś innego? może on spadnie z piedestału, gdy dostrzezesz w nim jakieś negatywne cechy? A może rozwinie się coś między Wami? Who knows?

[shansa]

Napisane przez carolina662

Banalna rada numer 2 - poznać kogoś innego.

No jest, z tym, że jakiś czas temu zakończyłam związek i chciałabym się wyciszyć.
Obecnie nie poznaję nikogo nowego, planowałam kogoś poznać, aby się nim zainteresować, ale odpuszczałam. Najlepiej, jak gdzieś coś samo zaskoczy. Czasem gdzieś spotykam przypadkiem kogoś interesującego, jednak nie podejmuję inicjatywy.
Chciałabym trochę odpocząć, usunąć ze swoich myśli tego kolegę, żeby zoobojętniał...
Zajmuję sobie czas, a mysli i tak powracają.

---------- Dopisano o 22:06 ---------- Poprzedni post napisano o 22:03 ----------

Napisane przez Mija62

Troche to takie smutne, że musisz to zdusić .. może samo przejdzie, gdy poznasz kogoś innego? może on spadnie z piedestału, gdy dostrzezesz w nim jakieś negatywne cechy? A może rozwinie się coś między Wami? Who knows?

Są cechy w nim, które mnie wkurzają, znam jego negatywy, ale na dłuższą metę to nie pomaga, bo czuję, że to dobra osoba. To praca, nie chcę myśleć, że coś mogło by się rozwinąć. W pracy jestem dość zdystansowana, choć zdarzyło mi się przed nim otworzyć, coś o sobie powiedzieć, bo jest dobrym słuchaczem. Jednak wolę trzymać dystans.

[Mija62]

Doskonale Cie rozumiem.

[shansa]

Napisane przez Mija62

Doskonale Cie rozumiem.

Dzięki.

[201607111028]

Napisane przez shansa

Dzięki. Jest to smutne, bo nawet gdybym chciała go bliżej poznać, to czuję, że nie powinnam. Ale to mój problem. Bardzo chcę, aby zoobojętniał.
Mija62 - miałaś podobną sytuację?

Hm, trochę to przykre, bo... może właśnie tracisz szansę na coś fajnego i wartościowego?

[shansa]

Napisane przez carolina662

Hm, trochę to przykre, bo... może właśnie tracisz szansę na coś fajnego i wartościowego?

Przykre, bo nie mogę powiedzieć, że kogoś lubię i chciałabym poznać bliżej, jako człowieka ze względu na to, że pracujemy razem, a nie chcę się ośmieszyć, ani się narzucać z takim "wyznaniem". Poza tym nie jestem jedyną kobietą w tej firmie. Panie się koło niego kręcą... któraś się nim pewnie "zajmie" i może mi wywietrzeje.

[shansa]

Nieaktualne