Nie wiem co się ze mną dzieje

[Elaa123]

Hej. Rocznikowo mam 17 lat i jestem z moim chłopakiem już prawie rok, a znamy się coś około 1.5 roku.

Nie wiem jak to opisać. Zaczęłam się zastanawiać, czy coś w tym stylu? Bardzo mi na nim zależy, jest moim skarbem, najważniejszą osobą w moim życiu, kocham jego zapach, chcę sie z nim spotykać, ale zastanawia mnie, czy to tak powinno być. Chodzi mi o to, że nie miałam tak jak większość par "kolorowego miesiąca", fakt, byłam zauroczona, ale nie jak niektórzy przez nawet dwa lata, tylko coś około miesiąca, maksymalnie dwa. Mimo mojego wieku, planuję z nim przyszłość, wiem że to może wydawać się śmieszne, ale tak, robię to, bo bardzo mi na nim zależy i chcę z nim być do końca mojego życia. Więc tu rodziły się drugie pytania, czy związek z młodzieńczych lat może przetrwać? Wydaje mi się, że tak, ale nie mogę jednogłośnie o tym zadecydować. Poza tym, mam straszny lęk, że JA GO PRZESTANĘ KOCHAĆ i będę musiała go skrzywdzić.
Możecie udzielić mi kilku rad?
Przepraszam, że tak to opisałam, ale naprawdę nie wiem co o tym myśleć. Chcę z nim być, na zawsze... Przytulać go, całować, mieć dzieci, dom, kotka, pieska, widzieć jego uśmiech oraz chcę by byl szczęśliwy.

[White_Dove]

Moja kolezanka poznałą faceta w wieku 17 rocznikowo 18 lat teraz ma 25 i juz 1,5roku po slubie. Inna poznała faceta w wieku tez 17 2 lata temu jakos był slub w zeszłym toku urodziła dziecko. Inna kolezanka poznałą faceta w wieku 16 lat tez w zeszłym roku był slub. kolega mój z gimnazjum poznał dziewczyne gdy był w liceum tez w zeszłym roku mieli ślub. Wiec da sie jesli bedziesz tą właściwą a on tym właściwym Oczywiscie zdarza sie że po prostu z przyzwyczajenia i zasiedzenia ludzie biora slub.

[Ingenting]

Jasne, że może przetrwać. Tż poznałam mając 16 lat a teraz leci nam 9 rok razem, w zeszłym roku wzięliśmy ślub.

[7cd1d0bf3fc279e4e45587f61c3d7242fa9c0a30]

Poznałam swojego tż gdy miałam mniej lat niż ty, nadal jesteśmy razem już 5 lat. Nie wiadomo jak się życie potoczy, może miłość wygaśnie, albo któreś z nas zakocha się w kimś innym. Ze swojego doświadczenia wiem, że związek w tym wieku jest jeszcze niedojrzały, zdarzało się księżniczkowanie w pierwszym roku "chodzenia", fochy, ale to na dobre nie wychodzi, w związku trzeba iść na kompromisy, starać się dla drugiej osoby, opiekować się jak będzie chora, to nie tylko motylki w brzuchu ani stan zakochania, ale też przyjaźń. Obie strony muszą się starać, nie tylko jedna. Nie osądzaj pochopnie, nie kłóć się- rozmawiaj. Niestety na niektóre rzeczy nie mamy wpływu.

[Elaa123]

Właśnie o to chodzi - nasz związek opiera się na zaufaniu, szczerości, przyjaźni.
Dlatego pytam, czy to normalne. Nie czuję żadnych motylków itp. po prostu wiem, że go kocham. To samo podczas całowania, też nie czuje motyli, może lekko przyśpiesza mi się akcja serca, mimo to uwielbiam to robić.
To normalne, tak?

[White_Dove]

Napisane przez Elaa123

Właśnie o to chodzi - nasz związek opiera się na zaufaniu, szczerości, przyjaźni.
Dlatego pytam, czy to normalne. Nie czuję żadnych motylków itp. po prostu wiem, że go kocham. To samo podczas całowania, też nie czuje motyli, może lekko przyśpiesza mi się akcja serca, mimo to uwielbiam to robić.
To normalne, tak?

Ja mam podobny staz zwiazku. U mnie było tak że przez ok 7 miesiecy zwiazku były motylki tez intensywniejsze a teraz sa juz takie lekkie czasem pojawiajace sie przy zaskoczeniu. Tez jest przyspieszone bicie serca przy całowaniu. Bardzo lubie sie z nim całowac, gdy mnie dotyka tez lubie oraz z nim rozmawiac i po prostu jak jest obok.
Sadze że to u Ciebie to normalne. Alarmujace byłoby gdybys nie lubiła sie z nim całowac, odrzucałoby Cie wrecz.
Czy podoba Ci sie fizycznie czy raczej z charakteru a z wygladu to tak sobie?

[Elaa123]

Napisane przez White_Dove

Ja mam podobny staz zwiazku. U mnie było tak że przez ok 7 miesiecy zwiazku były motylki tez intensywniejsze a teraz sa juz takie lekkie czasem pojawiajace sie przy zaskoczeniu. Tez jest przyspieszone bicie serca przy całowaniu. Bardzo lubie sie z nim całowac, gdy mnie dotyka tez lubie oraz z nim rozmawiac i po prostu jak jest obok.
Sadze że to u Ciebie to normalne. Alarmujace byłoby gdybys nie lubiła sie z nim całowac, odrzucałoby Cie wrecz.
Czy podoba Ci sie fizycznie czy raczej z charakteru a z wygladu to tak sobie?

Z charakteru jest moim wymarzonym facetem. Jest taki wspaniały :prosi, tylko czasami ma swoje humorki, ale nie przeszkadza mi to.
Natomiast co do wyglądu to samo, dla mnie jest przystojny i podoba mi się. Jest taki słodki .

[7cd1d0bf3fc279e4e45587f61c3d7242fa9c0a30]

Co masz na myśli poprzez "humorki"? Może ci jeszcze to nie przeszkadzać, bo jesteś w fazie zakochania.
U jednych motylki szybko mijają, po takim stażu już ich w ogóle nie czuje.

[White_Dove]

[1=7cd1d0bf3fc279e4e45587f 61c3d7242fa9c0a30;6923956 6]Co masz na myśli poprzez "humorki"? Może ci jeszcze to nie przeszkadzać, bo jesteś w fazie zakochania.
U jednych motylki szybko mijają, po takim stażu już ich w ogóle nie czuje.[/QUOTE]
Po jakim stazu juz nie ma motylkow? Po roku jeszcze moga byc?

[7cd1d0bf3fc279e4e45587f61c3d7242fa9c0a30]

Po 5 latach związku już ich nie mam. Motylki miałam w pierwszych miesiącach związku, pierwsze pocałunki, dotyk itd. ale to pewnie zależy od człowieka jak szybko mijają

[Elaa123]

Jak mówiłam, miałam może 1-2 miesiące, a potem było spokojnie...
Kiedyś za każdym dotykiem je miałem, pocałunku, a teraz jest to rzecz przyjemna, jednak bez tego co kiedyś. Jest coś takiego, że muszę go przytulać, tak mi podpowiada podświadomość, ponieważ jest taki słodki, haha
Wracając do tematu, co czuć jak kochacie? Ale po dłuższym stażu. Powiedzmy po przynajmniej roku?

[White_Dove]

[1=7cd1d0bf3fc279e4e45587f 61c3d7242fa9c0a30;6924152 1]Po 5 latach związku już ich nie mam. Motylki miałam w pierwszych miesiącach związku, pierwsze pocałunki, dotyk itd. ale to pewnie zależy od człowieka jak szybko mijają[/QUOTE]
Aha czyli to normalne ok bo juz sie martwić zaczynałam że cos jest nie tak.

[7cd1d0bf3fc279e4e45587f61c3d7242fa9c0a30]

Napisane przez Elaa123

Jak mówiłam, miałam może 1-2 miesiące, a potem było spokojnie...
Kiedyś za każdym dotykiem je miałem, pocałunku, a teraz jest to rzecz przyjemna, jednak bez tego co kiedyś. Jest coś takiego, że muszę go przytulać, tak mi podpowiada podświadomość, ponieważ jest taki słodki, haha

Również mimo, że nie czuje już łaskotania w brzuchu, to uwielbiam się przytulać i całować. Teraz wiąże się to z potrzebą bezpieczeństwa, bycia kochanym. Że ktoś nas kocha. Gdy jestem smutna i tż mnie przytuli to robi mi się lżej, czuje, że mam w kimś wsparcie i będzie stał za mnie murem.

Napisane przez Elaa123

Wracając do tematu, co czuć jak kochacie? Ale po dłuższym stażu. Powiedzmy po przynajmniej roku?

Troskę, zawsze jak o nim myślę to robi mi się cieplej w środku (w sumie ciężko to opisać) poprostu się wie, że to ta osoba, lubie dla niego gotować, nawet przy sprzątaniu myśle, że jak wróci do domu będzie mu milej. On również dla mnie gotuje. Że mam w nim oparcie. Ale zdaje również sprawę, że to może kiedyś się skończyć.

[Elaa123]

Zawsze pojawia mi się uśmiech, chcę dla niego jak najlepiej, naprawdę.

Mimo to, to uczucie że może się to kiedyś skończyć mnie bardzo boli...

[White_Dove]

[1=7cd1d0bf3fc279e4e45587f 61c3d7242fa9c0a30;6924553 1] Ale zdaje również sprawę, że to może kiedyś się skończyć.[/QUOTE]
To ja jak sobie pomysle że ten zwiazek w którym jestem moze sie skonczyc, rozstaniemy sie to mnie jakos dziwnie paraliżuje, ogarnia strach. Jedyne rozstanie jakie toleruje to takie że moze pozna lepsza ode mnie i jemu bedzie lepiej niz jest teraz chociaz nie mowi ze mu źle
Przerażajace....:confused :

[never_]

.

[Elaa123]

To jest mój pierwszy związek, taki poważniejszy i sama nie wiem, naprawdę, co o tym myśleć.
Jestem jeszcze nastolatką, to jest dla mnie zupełnie coś innego, coś nowego...
Proszę, wytłumaczcie mi jeszcze, co to właściwie oznacza kochać?
Ja wiem, że to osoba dla mnie ważna, zrobiłabym dla niego wszystko, chcę z nim spędzać mnóstwo czasu, chcę aby był szczęśliwy, zawsze dążę do pogodzenia się (jeśli jest taka potrzeba), kocham jego uśmiech, pisać z nim na messengerze, rozmawiać przez telefon, chcę co raz więcej. Czy to oznacza, że kocham? Co to słowo w ogóle oznacza?
Wiele czytałam i niby wynika, że jednak kocham, ale czasami mam takie dni, w których się zastanawiam, mam zły humor. Mam ochotę płakać, poważnie mówię, gdy nad tym rozmyślam. Chcę z nim być.
Boję się, że to co czuję, jest puste, ale z drugiej strony wiem że to coś wspaniałego, tylko nie mogę tego poczuć. Myślałam 2 dni nad tym, o nim. Jestem wyczerpana. Przestałam cieszyć się chwilą?

[201803290936]

Autorko, masz dopiero 17 lat. Nie wiesz co będzie za rok. Ba, nie wiesz nawet co będzie za pół roku. Nie nakręcaj się, że to miłość życia, czy inne takie, bo o takich sprawach to można pisać z perspektywy lat. Będzie co ma być. Może będziesz z nim długo, może krótko. Po prostu ciesz się tym związkiem i tyle. Za dużo myślisz, za dużo deklarujesz i sobie po tym obiecujesz i to Cię moim zdaniem obciąża psychicznie. Nie ten wiek na tak poważne deklaracje. Chociaż wiadomo, każdy nastolatek uważa, że wie już wszystko, o wszystkim i nigdy mu się na żaden temat zdanie nie zmieni. Prawo wieku.

[Elaa123]

Napisane przez Doris1981

Autorko, masz dopiero 17 lat. Nie wiesz co będzie za rok. Ba, nie wiesz nawet co będzie za pół roku. Nie nakręcaj się, że to miłość życia, czy inne takie, bo o takich sprawach to można pisać z perspektywy lat. Będzie co ma być. Może będziesz z nim długo, może krótko. Po prostu ciesz się tym związkiem i tyle. Za dużo myślisz, za dużo deklarujesz i sobie po tym obiecujesz i to Cię moim zdaniem obciąża psychicznie. Nie ten wiek na tak poważne deklaracje. Chociaż wiadomo, każdy nastolatek uważa, że wie już wszystko, o wszystkim i nigdy mu się na żaden temat zdanie nie zmieni. Prawo wieku.

Tu właśnie chodzi o to obciążenie psychiczne...
Nie wiem co z tym zrobić.
Jak się od tego uwolnić? Po prostu przestać myśleć? To nie takie proste.

[201803290936]

Napisane przez Elaa123

Tu właśnie chodzi o to obciążenie psychiczne...
Nie wiem co z tym zrobić.
Jak się od tego uwolnić? Po prostu przestać myśleć? To nie takie proste.

Język jest jednym z czynników kształtujących naszą rzeczywistość. Więc zacznij do niego. Przestań się nakręcać wielkimi słowami, obietnicami, że "na zawsze". Jest miło, możliwe, że się kochacie się (tak, jak się kochają młodzi) i tyle. A co będzie za miesiąc, za rok? Nie wiadomo. Może na studiach Wasze drogi się rozejdą. Może wcześniej. A może jednak nie jesteś gotowa, pomimo ogromnej sympatii do chłopaka, na takie zobowiązanie w tym wieku. Do niczego się nie zmuszaj i nie obiecuj komuś więcej, niż możesz dać. Róbcie fajne rzeczy i tyle. A jeżeli będziesz się czuła coraz bardzie osaczona przez własne myśli i zaczniesz się dusić w tym związku, to zerwij. Niekoniecznie jesteś gotowa na bycie z kimś.