Kiedy facet choruje...

[201607111042]

Dzisiaj dzwoniła do mnie mama z informacją, że tata jest "obłożnie" chory. Lekka gorączka to dla niego powód do przykrycia się kołderką, a 38 stopni to już niemal stan agonalny. Mama stwierdziła dzisiaj, że jak mu do jutra nie przejdzie, to ją odwiozą do szpitala - psychiatrycznego
Bo u mnie w domu jest tak, że i tata, i brat, jak zachorują, to trzeba się z nimi obchodzić jak z dziećmi. Przynieść herbatkę, przykryć kołderką kiedy zimno, a oni leżą i wyglądają jak siedem nieszczęść. Jak sobie brat paluszka nożem skaleczy, to słabnącym glosem woła mamę... a ma 24 lata. Niby większość facetów tak ma, ale jakoś tak głupio mi o to zapytać kogos w realu, bo serio dziwne mi się to wydaje. Poza tym to tata i brat są normalni, nie cackają się ze sobą, ale jak paluszek złamany albo głowka rozboli - no tragedia na miarę drugiej wojny światowej.
U Was też tak jest czy takie okazy tylko u mnie w rodzinie?

[Ineczka33]

Bo męskie białko ścina się przy 37 st.C. Nie słyszałaś?😜

[Kleotka]

Nieee, nie Ty jedyna
U mnie ma tak tato. Byle przeziębienie, a raz, że wlecze mu się 2 tygodnie, to dwa, jest nie do wytrzymania. Czepia się, marudzi, wymyśla, co by nie zjadł, co by się nie napił... Najlepsze, że jak reszta domu jest chora to wszyscy mają funkcjonować jak do tej pory, "nikt nie będzie koło was chodził"

Za to mój chłopak przeziębienia jakoś tam znosi, chociaż raz totalnie rozwalił mnie tekstem, że boli go gardło pewnie ode mnie, jakby zapomniał, że wszystkich w domu ma chorych. Ale generalnie sam sobie radzi, sam się leczy, jest w tym czasie po prostu jak każdy, zmęczony, zmarnowany, glutowaty

[StraVvberry]

Napisane przez cottan

Dzisiaj dzwoniła do mnie mama z informacją, że tata jest "obłożnie" chory. Lekka gorączka to dla niego powód do przykrycia się kołderką, a 38 stopni to już niemal stan agonalny. Mama stwierdziła dzisiaj, że jak mu do jutra nie przejdzie, to ją odwiozą do szpitala - psychiatrycznego
Bo u mnie w domu jest tak, że i tata, i brat, jak zachorują, to trzeba się z nimi obchodzić jak z dziećmi. Przynieść herbatkę, przykryć kołderką kiedy zimno, a oni leżą i wyglądają jak siedem nieszczęść. Jak sobie brat paluszka nożem skaleczy, to słabnącym glosem woła mamę... a ma 24 lata. Niby większość facetów tak ma, ale jakoś tak głupio mi o to zapytać kogos w realu, bo serio dziwne mi się to wydaje. Poza tym to tata i brat są normalni, nie cackają się ze sobą, ale jak paluszek złamany albo głowka rozboli - no tragedia na miarę drugiej wojny światowej.
U Was też tak jest czy takie okazy tylko u mnie w rodzinie?

Myślę, że często takie zachowanie wynika z nadmiernej troski mamy, partnerki w takich sytuacjach

[Asienka187]

U mnie jest dokładnie tak samo... Moja mama zawsze ma ochotę się wyprowadzić jak tata tylko wyciąga termometr.

[Synthesthesia]

temat rzeka

Polecam obejrzeć, szczególnie od 1:40. Zawsze jak to oglądam prawie płaczę ze śmiechu

[201607111042]

Napisane przez StraVvberry

Myślę, że często takie zachowanie wynika z nadmiernej troski mamy, partnerki w takich sytuacjach

No właśnie nie. Mama owszem, przyniesie tę herbatę, przykryję kołdrą, zrobi kanapkę, ale zawsze przy tym doda "Masz i zamknij się wreszcie" bo chce coś, obejrzeć, poczytać itp. Wobec brata tez była zawsze normalna - opiekuńcza, ale czy nadopiekuńcza? Chyba nie.

Za to moja babcia, która mieszkała z nami (zanim się przeprowadziliśmy) ku wściekłości mamy niańczyła i brata, i tatę, i mnie. Tyle że ja jestem w miarę normalna (mam tendencję do dramatyzowania, ale to raczej w sytaucjach typu: piątek, mróz, mnie główka boli, więc lepiej sobie pośpię i odpuszczę sobie zajęcia... ale to zdarza się rzadko)

[Chatul]

Napisane przez cottan

Lekka gorączka to dla niego powód do przykrycia się kołderką, a 38 stopni to już niemal stan agonalny.

To serio jest aż takie dziwne? Są ludzie, którzy naprawdę źle znoszą podwyższoną temperaturę. Są wtedy osłabieni, mają bóle głowy i męczą ich wszelkie hałasy oraz mocne światło.

Mama stwierdziła dzisiaj, że jak mu do jutra nie przejdzie, to ją odwiozą do szpitala - psychiatrycznego
Bo u mnie w domu jest tak, że i tata, i brat, jak zachorują, to trzeba się z nimi obchodzić jak z dziećmi. Przynieść herbatkę, przykryć kołderką kiedy zimno, a oni leżą i wyglądają jak siedem nieszczęść. Jak sobie brat paluszka nożem skaleczy, to słabnącym glosem woła mamę... a ma 24 lata. Niby większość facetów tak ma, ale jakoś tak głupio mi o to zapytać kogos w realu, bo serio dziwne mi się to wydaje. Poza tym to tata i brat są normalni, nie cackają się ze sobą, ale jak paluszek złamany albo głowka rozboli - no tragedia na miarę drugiej wojny światowej.
U Was też tak jest czy takie okazy tylko u mnie w rodzinie?

Nie kojarzę żadnego swojego krewnego, który przesadnie przeżywałby swoją chorobę czy przeziębienie

[ajah]

Znałam takich.
Men flu to sprawa globalna


https://www.youtube.com/watch?v=VbmbMSrsZVQ

---------- Dopisano o 23:57 ---------- Poprzedni post napisano o 23:56 ----------

Napisane przez Chatul

To serio jest aż takie dziwne? Są ludzie, którzy naprawdę źle znoszą podwyższoną temperaturę. Są wtedy osłabieni, mają bóle głowy i męczą ich wszelkie hałasy oraz mocne światło.



Nie kojarzę żadnego swojego krewnego, który przesadnie przeżywałby swoją chorobę czy przeziębienie

Ja tak mam. Przy 38.5 jest ze mną fatalnie, ie można się ze mnąsesnownie dogadać. No świat się kończy.

[201607111042]

Napisane przez ajah

Znałam takich.
Men flu to sprawa globalna


https://www.youtube.com/watch?v=VbmbMSrsZVQ

---------- Dopisano o 23:57 ---------- Poprzedni post napisano o 23:56 ----------



Ja tak mam. Przy 38.5 jest ze mną fatalnie, ie można się ze mnąsesnownie dogadać. No świat się kończy.

Ale mój tata tak ma przy 37. Przy 38,5 to by się chyba żegnal z życiem Jak mówiłam, dla niego 38 to stan agonalny i trzeba go niańczyc jak dziecko. Życzy sobie na przykład chlebek bez skórki - no aż mi wstyd znajomych pytać, czy u nich też tak jest

Tzn. ten chlebek to przy 37, jak jest wyżej to nawet jeść nie ma siły

[Iryska75]

To chyba przypadłość większości facetów. Są silni i męscy ale jak skaleczą paluszek lub temperatura sięga 37 stopni to najlepiej brać nogi za pas i uciekać gdzie pieprz rośnie. To marudzenie,użalanie się nad sobą świętego wyprowadzi z równowagi. Więc albo uciec albo delikwentowi trumnę wstawić do pokoju i niech się wygodnie ułoży i czeka.

[b82ed09e83d6cc96f3cec4b39c6008ed9e8c5acd_5dd330825eb9e]

Moj TZ troche marudzi jak jest chory, ale raczej nie kladzie sie do lozka z termometrem jak ma 37 stopni. Moj ojciec to samo. Chory, ale nie polozy sie do lozka, nawet cieplego swetra nie zalozy. Za to jak moj TZ skreci kostke, to strasznie marudzi i mam ja i on kilka dni wyjetych z zycia. A ze zdarza mu się to regularnie, to czasem mam powyżej uszu Za to ja zle reaguje na podwyższoną temperaturę. Przy 37 stopniach najchętniej zostałabym w domu, wszystko mnie boli, nie mogę się na niczym skoncentrować itp.

[DzikaWozkowa]

Napisane przez cottan

Lekka gorączka to dla niego powód do przykrycia się kołderką, a 38 stopni to już niemal stan agonalny. Mama stwierdziła dzisiaj, że jak mu do jutra nie przejdzie, to ją odwiozą do szpitala - psychiatrycznego

Ty się nie śmiej, ja przy 37 stopniach leżę z dreszczami półprzytomna, od 38 zaczynają się halucynacje Dobrze że gorączkę mam bardzo rzadko.

Ale coś z tym chorowaniem facetów jest, jak chory to od razu obłożnie

[Reign of light]

Ja to jestem jak faceci przez Was opisywani, kiedy choruje, natomiast moj maz czy tato, sa akurat bardzo dzielni podczas choroby

[86lola]

Ja takie "umieranie"przeszlam z eks i szwagrami.
Co najsmieszniejsze dla mnie to chory czlowiek z grypa czy przeziebieniem niechce jesc,a oni to oprozniali lodowki do cna....

Co do temperatury,ja sie bardzo zle czuje przy 38,a powyzej to majacze,ale na co dzien mam ok 35,9 wiec pewnie dlatego...

[vretka]

Napisane przez cottan

Ale mój tata tak ma przy 37. Przy 38,5 to by się chyba żegnal z życiem Jak mówiłam, dla niego 38 to stan agonalny i trzeba go niańczyc jak dziecko. Życzy sobie na przykład chlebek bez skórki - no aż mi wstyd znajomych pytać, czy u nich też tak jest

Tzn. ten chlebek to przy 37, jak jest wyżej to nawet jeść nie ma siły

Ja w życiu chyba nie miałam więcej niż 38 stopni (możliwe, że zakończyłoby się to zgonem ) Jak mnie bierze choróbsko, mam zazwyczaj 37 z małym hakiem, ale przy tym takie bóle mięśni i ogólnie osłabienie, że rzeczywiście ledwo mogę się ruszyć. Na drugi dzień zazwyczaj nie ma śladu po jakimkolwiek osłabieniu, ale swoje muszę wycierpieć. Dlatego uważałabym z bagatelizowaniem objawów

Dla kontrastu dodam, że mój prawie półtoraroczny syn ostatnio przy ponad 39 stopniach gorączki uparł się, żeby odkurzać mieszkanie i nie było zmiłuj

Co do mężczyzn cierpiących, w swoim otoczeniu mam na szczęście samych niedramatyzujących

[DzikaWozkowa]

Mój brat jako dziecko nie miał jakichkolwiek objawów przy ponad 40 stopniach, za to mój syn temperaturę niestety znosi tak jak ja - czyli powyżej 37 leży i śpi.

Co do jedzenia - jak jestem chora to najczęściej nic nie jem, ale jak dopiero czuję że zaczyna mnie rozkładać to czuję się lepiej jak zjem dużo, mocno sycącego jedzenia. Jak zaczynam zdrowieć to żywię się tylko zupkami z proszku, to jest zawsze pierwsze jedzenie na jakie mam ochotę i jestem w stanie zjeść.

No i faktycznie choruje jak facet, kiedy temperatura zbliża się do 37 stopni, ja wciskam dziecko pod opiekę najbliższej zaufanej osobie i idę spać. Tylko żeby ktoś mi gorącą herbatę donosił i nie hałasował za bardzo, tak żebym mogła sobie spokojnie dogorywać pod kołdrą.

[tworazka]

Nie wiem, jak przechodza mezczyzni chorobe w mojej rodzinie. Tata to chyba zawsze zdrowy (...?), brat sie wyprowadzil.

Moj facet znowu za nic nie chce wziac aspiryny, czy gripexu. Mowi, ze samo przejdzie, ze to nic takiego, do kolacji wkraja troche czosnku i mysli, ze przejdzie

Ale gdy ja sie zaziebie zostawia w aptece wiecej niz ja w rossmanie A gdy mnie zab rozbolal ktorego mialam leczonego kanalowo probowal przekupic farmaceutke, by dala kilka tabletek dawnego antybiotyku a tez naleze do tych osob co przy 39' goraczce robia obiad z dwoch dan.

[Aimee_J]

Mój Tata robi się niemal obłożnie chory. Przeziębienia mojego Brata mijają bez specjalnych kataklizmów. Nie umiera, nie wymaga dużych nakładów opieki, funkcjonuje prawie normalnie. Prawie, bo robi się po prostu senny i gdy tylko nic nie musi robić, to zwyczajnie idzie spać. TŻet zresztą podobnie. Odrobinę pomarudzi, łyknie leki, prześpi się, ale generalnie jest na chodzie i tragedii wielkiej nie robi.

Dla mnie jednak stan agonalny podczas przeziębienia nie jest niczym dziwnym, bo sama czuję się jakby przejechał po mnie walec i jeszcze cofnął i wcale nie muszę mieć do tego temperatury. Zazwyczaj zresztą nie mam. A gdy apogeum przeziębienia przychodzi razem z pierwszymi dniami okresu mam wrażenie, ze ten walec przejechał mnie tak z pięć razy.
To jak czujemy się podczas choroby to sprawa indywidualna. Mój Brat i TŻet są senni, może odrobinę bardziej drażliwi, bo w wypadku kataru nie bardzo mają czym oddychać, ale np. dużego spadku sił nie czują. Dla nich pójście do pracy, przejechanie odkurzaczem po mieszkaniu, czy zrobienie obiadu nie jest wyzwaniem. Ja natomiast staram się funkcjonować normalnie, rezygnuję tylko z tego, co może poczekać, ale np. po samym dojechaniu do pracy jestem styrana tak, że jakbym maraton przebiegła. Po dwunastu godzinach w pracy ledwo doczołguję się do domu. Owszem, posprzątam, ugotuję dwudaniowy obiad, pozmywam naczynia i zrobię deser, ale potem padnę na pysk i nie mam siły zrobić sobie herbaty. W takie dni dosłownie lecę przez ręce i w pionie trzyma mnie chyba tylko poczucie obowiązku i działam siłą rozpędu. Czasem wręcz boję sobie usiąść pomiędzy jedną, a drugą czynnością i odetchnąć, bo wiem, ze mogę nie mieć siły na to, aby wstać.
I tak, robię się strasznie marudna i zołzowata. Stopień tego wzrasta wraz z ilością obowiązków, którym muszę podołać.

Ps. Czepiam się kataru, przeziębienia, grypy, bo to najpopularniejsze co nas łapie

[PinkSlip]

U mojego faceta zawsze wygląda to tak:

- Boże, jak ja się źle czuje! Boli mnie głowa/ząb/żoładek/gardło. Mam gorączkę? Zobacz czy mam gorączkę! Na pewno mam bo mi słabo. Ręce mi drętwieją - myślisz że to przez gorączkę? Musze się położyć.
- Dać Ci coś na rozgrzanie/gardło/brzuch/ząb?
- Nie, nie. Przeczekam to jakoś. Leki mi nie pomogą.

I po takiej rozmowie wiem że nadchodzi kilka dni wyjętych z normalnego życiorysu

[pannaatopowa]

Ja tak mam. Jak choruję to śpię. 3 dni wstaję aby umyć się, wypić herbatę z malinami, wziąć lek. Facet wracał z pracy i robił mi kanapki, bo inaczej nie zjem. On sam nie choruje. A jak już to nic się nie zmienia. Najmłodszy brat (19 lat) jak ma coś z gardłem to teatralnie chrypie. A jak go boli nadgarstek (czasem się zdarza) to go bandażuje

Ps.: Narzeczony obejrzał film z Piasecką i stwierdził, że bzdury gada :P

[impossivel]

no trochę się pośmiałam z tego co tu piszecie chorowanie jest bardzo indywidualną sprawą - mój TŻ faktycznie jak tylko go głowa trochę boli to jest nie do życia i bierze coś przeciwbólowego albo się kładzie, ale za to jak kaszle i chrypie to żeby go do lekarza wysłać ... zawsze wtedy "Samo przejdzie" albo "Ja przecież nie jestem chory"

[magrat16]

Ja zauważyłam, że w moim otoczeniu( rodzina, znajomi) występują tylko dwa typy chorujących facetów:
1. Typ nic mi nie jest- choćby nawet i nogę urwało, to wołami się nie zawlecze do lekarza, bo wszystko samo przejdzie.
2. Typ ratunku umieram, mam 36.9

[Pantegram]

Napisane przez Reign of light

Ja to jestem jak faceci przez Was opisywani, kiedy choruje, natomiast moj maz czy tato, sa akurat bardzo dzielni podczas choroby

Mój tato też z tych "dzielnych". Ręka złamana z przemieszczeniem, a on się chciał sam do szpitala odwozić, jak da radę biegi zmieniać lewą ręką o.O Jednak zdecydowanie nie jest z tych, co to unikają lekarzy za wszelką cenę, w sumie moja mama tak samo - jak się dzieje coś ich zdaniem poważnego to pójdą do lekarza, jednak starają się nie chodzić do lekarzy z "pierdołami", tj. np. z przeziębieniem czy stłuczeniem, tylko w miarę możliwości leczyć się w domu i nie dramatyzować

[pannaatopowa]

Napisane przez magrat16

Ja zauważyłam, że w moim otoczeniu( rodzina, znajomi) występują tylko dwa typy chorujących facetów:
1. Typ nic mi nie jest- choćby nawet i nogę urwało, to wołami się nie zawlecze do lekarza, bo wszystko samo przejdzie.
2. Typ ratunku umieram, mam 36.9

Mój jest typem pierwszym. Głuchnie, ale to ja go zaciągnęłam do lekarza siłą. Sam by pewnie poszedł jakby się okazało, że nie słyszy.

[201604251028]

Ja jestem z typu "umieram bo mam 37", dlatego ze moja normalna temperatura to ok 35,7. Jak mam 38 to czuje sie koszmarnie może wasi faceci tez tak maja?

[gilmoregirl92]

Napisane przez magrat16

Ja zauważyłam, że w moim otoczeniu( rodzina, znajomi) występują tylko dwa typy chorujących facetów:
1. Typ nic mi nie jest- choćby nawet i nogę urwało, to wołami się nie zawlecze do lekarza, bo wszystko samo przejdzie.
2. Typ ratunku umieram, mam 36.9

Mój ojciec to zdecydowanie typ pierwszy. Nawet jak złamał rękę, spuchła mu i zsiniała - dalej twierdził, że wszystko jest ok, a jak się prześpi to mu na pewno przejdzie Mój brat musiał go siłą do szpitala zawieźć, oczywiście dostał gips na kilka tygodni. Jak jest przeziębiony lub ma grypę to oczywiście do lekarza nie pójdzie, choćby się męczył :P

[b82ed09e83d6cc96f3cec4b39c6008ed9e8c5acd_5dd330825eb9e]

Napisane przez yonce

Ja jestem z typu "umieram bo mam 37", dlatego ze moja normalna temperatura to ok 35,7. Jak mam 38 to czuje sie koszmarnie może wasi faceci tez tak maja?

35,7? Wow, będziesz długowieczna

[ville]

Mój ojciec ma (albo miał, bo ostatnio chyba zmienił podejście na nr 2) dwa typy zachowania:
- małe przeziębienie - będzie jojdał, marudził, ogólnie apokalipsa i koniec świata
- coś poważnego, czym trzeba byłoby się zająć (typu coś z kręgosłupem itp.) - bagatelizowanie, po co lekarz, przejdzie samo.

[bivalvia]

Moja normalna temperatura ciała waha się w granicach 35,5-35,8 stopni, dlatego już 36,6 odczuwam jako gorączkę. Dawno nie miałam temperatury powyżej 37 stopni, dlatego słabo pamiętam, jak znoszę wyższą temperaturę. Jednak w dzieciństwie przy 38 stopniach pojawiały się u mnie nawet halucynacje :/