Dziwny wstyd i nieśmiałość

[zetkazet]

Witajcie. Mam 22 lata i za sobą dwa dłuższe związki (jeden 2 lata, drugi 3). Po pewnej przerwie znalazłam osobę z którą jak na razie układa mi się bardzo dobrze. X pociąga mnie fizycznie i psychicznie. Dobrze się z nim czuję, wszystko gra. Problem zaczyna się w łóżku. Sytuacja jest wręcz kuriozalna. Ja jestem bardziej doświadczona od niego co powinno dać mi wielką pewność siebie, a tak wcale nie jest. Wspólnie stwierdziliśmy, że nie mamy nic przeciwko pieszczotom oralnym dlatego niebawem zaczniemy pewnie podejmować pierwsze kroki. Moi partnerzy byli zadowoleni, a nawet bardzo. Jestem atrakcyjna, nie mam wielu kompleksów. Niestety, ale mimo to odczuwam wielką nieśmiałość przed wykonaniem jakiegokolwiek kroku. Chętnie przejęłabym kontrolę, trochę go zdominowała, sprawiła mu przyjemność...ale czuję hamulec. Skąd on się bierze? Nie mam pojęcia. Nie jest to pierwsza taka sytuacja. Z czasem robię się coraz śmielsza, ale to trochę trwa. Boję się, że z jakiegoś powodu mnie wyśmieje, coś głupio skomentuje, sprawi, że poczuje się źle. Denerwuje mnie ta cecha ogromnie. Sprawia, że nie potrafię czerpać radości ze zbliżeń, nie mogę być taka jaka chce być. Może macie jakieś złote rady? Pozdrawiam

[Pomaranczorange]

Napisane przez zetkazet

Witajcie. Mam 22 lata i za sobą dwa dłuższe związki (jeden 2 lata, drugi 3). Po pewnej przerwie znalazłam osobę z którą jak na razie układa mi się bardzo dobrze. X pociąga mnie fizycznie i psychicznie. Dobrze się z nim czuję, wszystko gra. Problem zaczyna się w łóżku. Sytuacja jest wręcz kuriozalna. Ja jestem bardziej doświadczona od niego co powinno dać mi wielką pewność siebie, a tak wcale nie jest. Wspólnie stwierdziliśmy, że nie mamy nic przeciwko pieszczotom oralnym dlatego niebawem zaczniemy pewnie podejmować pierwsze kroki. Moi partnerzy byli zadowoleni, a nawet bardzo. Jestem atrakcyjna, nie mam wielu kompleksów. Niestety, ale mimo to odczuwam wielką nieśmiałość przed wykonaniem jakiegokolwiek kroku. Chętnie przejęłabym kontrolę, trochę go zdominowała, sprawiła mu przyjemność...ale czuję hamulec. Skąd on się bierze? Nie mam pojęcia. Nie jest to pierwsza taka sytuacja. Z czasem robię się coraz śmielsza, ale to trochę trwa. Boję się, że z jakiegoś powodu mnie wyśmieje, coś głupio skomentuje, sprawi, że poczuje się źle. Denerwuje mnie ta cecha ogromnie. Sprawia, że nie potrafię czerpać radości ze zbliżeń, nie mogę być taka jaka chce być. Może macie jakieś złote rady? Pozdrawiam

Może on cię nie pociąga tak naprawdę,biję od niego chłód albo coś takiego?
Z poprzednimi też tak miałaś?

[zetkazet]

Tak. Było identycznie. Potrzebowałam troche czasu żeby się przełamać. Pierwsze podejścia były najtrudniejsze, później szło z górki. Nie rozumiem tego głównie ze względu na fakt ze mam doświadczenie i powinnam czuć się pewnie. Trudno jest mi wejść w temat.

[ikonka10]

wg mnie to normalne. nie wymagaj od siebie, że od razu rzucisz się na faceta i będziesz z nim uprawiać seks tj w filmach. sama napisałas, ze to przechodzi z czasem. małymi kroczkami i w koncu Twój opór zniknie. chyba, że tj wyżej jedna z nas napisała bije od niego chłod, czujesz, że nie jest on tak blisko Ciebie itp i podświadomie się bronisz.

[nonporcelaindoll]

A ja myślę, że to w sumie normalne, że na początku związku można nie czuć się zupełnie pewnie przy nowym partnerze, nie być zupełnie wyluzowanym i mieć pewne obawy... Jeżeli u Ciebie jest to tylko kwestia "na początku" to nie martwiłabym się zbytnio, bo na pewno z czasem będzie wam coraz lepiej

[Lajdon]

Napisane przez zetkazet

Witajcie. Mam 22 lata i za sobą dwa dłuższe związki (jeden 2 lata, drugi 3). Po pewnej przerwie znalazłam osobę z którą jak na razie układa mi się bardzo dobrze. X pociąga mnie fizycznie i psychicznie. Dobrze się z nim czuję, wszystko gra. Problem zaczyna się w łóżku. Sytuacja jest wręcz kuriozalna. Ja jestem bardziej doświadczona od niego co powinno dać mi wielką pewność siebie, a tak wcale nie jest. Wspólnie stwierdziliśmy, że nie mamy nic przeciwko pieszczotom oralnym dlatego niebawem zaczniemy pewnie podejmować pierwsze kroki. Moi partnerzy byli zadowoleni, a nawet bardzo. Jestem atrakcyjna, nie mam wielu kompleksów. Niestety, ale mimo to odczuwam wielką nieśmiałość przed wykonaniem jakiegokolwiek kroku. Chętnie przejęłabym kontrolę, trochę go zdominowała, sprawiła mu przyjemność...ale czuję hamulec. Skąd on się bierze? Nie mam pojęcia. Nie jest to pierwsza taka sytuacja. Z czasem robię się coraz śmielsza, ale to trochę trwa. Boję się, że z jakiegoś powodu mnie wyśmieje, coś głupio skomentuje, sprawi, że poczuje się źle. Denerwuje mnie ta cecha ogromnie. Sprawia, że nie potrafię czerpać radości ze zbliżeń, nie mogę być taka jaka chce być. Może macie jakieś złote rady? Pozdrawiam

Zamiast pytać obcych porozmawiaj z facetem podziel się z nim swoimi wątpliwościami, w końcu to Twój partner z kim masz być szczera jak nie z nim. Rozmowa to podstawa tylko szczera i z serca.