Co z tą relacją?

[shansa]

Cześć,
moja sytuacja wygląda tak, że jestem 3 miesiące po zakończeniu 10-letniego związku. 2 miesiące temu poznałam kogoś. Mężczyzna co prawda jest po rozwodzie (zdradziła go żona, która ma dziecko przy sobie, on się z nim widuje co jakiś czas), ale podoba mi się, ma fajną osobowość. Na początku wiadomo: on zaangażowany, telefony, smsy, nawet kiedyś napisał mi, że w zasadzie jest już gotowy na nowy związek, ale otwarcie nic mi nie mówił. Widzieliśmy się ok. 6 razy. Pocałunek, jakaś bliskość była, ale nie kochaliśmy się. Zachowywałam dystans. W zasadzie od początku dawałam mu do zrozumienia, że potrzebuję czasu, rozumiał to. Poza tym sytuacja dla mnie nowa; rozwodnik, dziecko. Dawałam więc mu do zrozumienia, że mam obawy, że ta relacja może się nie powieść bo: jest po rozwodzie, bo jest była, dziecko, plus on miewa pracę w delegacji, do tego dzieli nas odległość ok. 80 km,. Miałam moment, że potrzebowałam przerwy na przemyślenie naszej znajomości. Przyjął to, że potrzebuję czasu, mówił, że będzie dobrze. Odezwał się wcześniej niż przewidywałam. Cieszyłam się. Spotkaliśmy się. Jednak kiedy mnie odprowadzał - byłam jakaś zamyślona (chyba znów pełna obaw, albo zauroczona... ) I cóż, kolega zluzował, coraz mniej sms, telefonów. Zapytałam - dlaczego? On na to - że za dużo treści między wierszami, że brakuje mu rozmów z początku znajomości ze mną, kiedy rozmawialiśmy po kilka godzin - uważa, że teraz tego nie ma i że chce cofnąć relację do tych poczatków. Dodał, że dobrze, że nie pozwoliłam na to, abyśmy skonsumowali relację, bo może moglibyśmy się wzajemnie zranić. Dał do zrozumienia, że on też nie wie czy to jest to. Kontakt dalej zachowujemy. Ale już inny, bardziej jako znajomi. Z tym, że opowiadamy co u nas. Dzwoni do mnie, pisze. Rzadziej, ale nadal. Ja do niego też, czasem i ciepło. Teraz kiedy złąpałam więcej oddechu, kiedy mam więcej przestrzeni - coś mi mówi, że chciałabym kiedyś z nim spróbować. Czuję spokój myśląc o nim, ale przy tym też jakąś tęsknotę. Zauroczyłam się? Czy to tylko reakcja na jego dystans?

Co robić? Powiedzieć mu co myślę? Tylko czy niczego nie popsuję?
Wiem, że za jakiś czas się odezwie.

I jeszcze jedno: nie mam doświadczenia w relacjach z rozwodnikami (do tego zdradzonymi) i nie wiem, jak się zachować.

Co radzicie?

[Pomaranczorange]

Ciepło,zimno, a teraz na zawołanie znowu ciepło?Dla mnie to jakieś takie na siłę ciągnięte.Ze strachu bycia samej i potrzeby bliskości niż z zauroczenia,ale nie wiem na 100%

[shansa]

Napisane przez Pomaranczorange

Ciepło,zimno, a teraz na zawołanie znowu ciepło?Dla mnie to jakieś takie na siłę ciągnięte.Ze strachu bycia samej i potrzeby bliskości niż z zauroczenia,ale nie wiem na 100%

Czemu na zawołanie? Wydaje mi się, że teraz mam większy kontakt z tym co odczułam. Pojawiają się różne osoby, ale to on mi się podoba. Coś mnie do niego ciągnie. Lubię rozmowy z nim. Najczęściej są telefoniczne, więc niewiele mogę powiedzieć. Chociaż może być i tak, że to odczucie na zasadzie "plastra".

[Pomaranczorange]

Napisane przez shansa

Czemu na zawołanie? Wydaje mi się, że teraz mam większy kontakt z tym co odczułam. Pojawiają się różne osoby, ale to on mi się podoba. Coś mnie do niego ciągnie. Lubię rozmowy z nim. Najczęściej są telefoniczne, więc niewiele mogę powiedzieć. Chociaż może być i tak, że to odczucie na zasadzie "plastra".

No bo sama piszesz

Napisane przez shansa

I cóż, kolega zluzował, coraz mniej sms, telefonów. Zapytałam - dlaczego? On na to - że za dużo treści między wierszami, że brakuje mu rozmów z początku znajomości ze mną, kiedy rozmawialiśmy po kilka godzin - uważa, że teraz tego nie ma i że chce cofnąć relację do tych poczatków.

[shansa]

Napisane przez Pomaranczorange

No bo sama piszesz

Hmm... Może.

[eu phobia_]

Moim zdaniem, nic poważniejszego nie będzie.

[shansa]

Napisane przez eu phobia_

Moim zdaniem, nic poważniejszego nie będzie.

Ok. Dlaczego tak uważasz?

[eu phobia_]

Uważam, że facet nie traktuje Cię poważnie.