Jak się zmienić i przestać przejmować opinią innych?

[xIgnorancex]

Witam wszystkich na forum. W sumie nie wiem od czego zacząć, ale postaram się jakoś opisać swoją sytuację.
Rocznikowo mam 16 lat. Chodzę do 3 gim, co wiąże się z tym, że już niedługo pójdę do liceum. Wiem, że dla niektórych tutaj mogę być jeszcze młoda i głupia, ale proszę o wyrozumiałość. To dla mnie bardzo ważne, bo chcę się zmienić, być inaczej spostrzegana w nowej szkole. Chciałabym być bardziej przebojową osobą. Taką, która nie ma problemów w kontaktach z innymi ludźmi, jest zawsze wesoła, gadatliwa, można liczyć na jej pomoc. Niestety to jest kompletne przeciwieństwo mojej osoby. Mam kłopoty z rozmawianiem z innymi, czuję wtedy, jak mi się głos łamie i to wszystko jest takie... nienaturalne. W swoim towarzystwie potrafię się śmiać, gadam swobodnie, czasami nawet wydaje mi się, że zachowuję się idiotycznie. Innym moim problemem są kompleksy. Mam dni, kiedy nie mogę się na siebie patrzeć i chce mi się płakać, że muszę taka być. :-( Jestem po prostu tragiczna. Często czuję, że inni się ze mnie naśmiewają. W klasie mam nawet 2 takich, co do których jestem pewna, że się ze mnie nabijają. Jeden z nich ciągle podchodzi do mnie i udaje wielki "podryw", a drugi ma z tego niezły zaciesz. Czasami to ignoruję, a czasami odpowiadam coś ironicznie lub patrzę na niego z politowaniem. Ostatnio jednak stwierdziłam, że lepiej będzie jak przestanę strzelać takie miny przy takiej facjacie.
Powracając jednak do samego wyglądu - nie mam pojęcia, jak przestać się nim przejmować i pogodzić się z tym, że nigdy nie będę taka ładna jak inne dziewczyny. :-( W dodatku ciągle czytam i słucham opinii innych ludzi o tym, jak powinien wyglądać "ideał" przez co moje zdanie co chwilę się zmienia. Przykładowo - ktoś twierdzi, że atrakcyjne są tylko i wyłącznie osoby o ciemniejszej karnacji, a mi się od razu pogarsza humor i zastanawiam się, jak się trochę "przyciemnić" (chociaż naturalnie jestem strasznie blada, z czego przez długi czas byłam zadowolona). I właśnie nie mam pojęcia co zrobić, żeby przestać być aż tak zależną od opinii innych, mieć swoje zdanie, umieć powiedzieć: "mnie się podoba to, co posiadam i mam gdzieś waszą opinię". Tylko, że tak nie potrafię. :-(
Proszę więc tutaj o jakąś radę. Może któraś z Was też przez coś takiego przechodziła i udało jej to przezwyciężyć? Bardzo mi na tym zależy, chciałabym, abym na stare lata mogła miło wspominać liceum i żeby inni nie widzieli mnie jako dziwaczkę. Z góry dziękuję za wszystkie odpowiedzi.

[Matheyas]

Po prostu dorastasz... Albo wyrośniesz na śmiałą osobę, albo na zamkniętą w sobie. Nie raz widziałem baaa nawet to przeżyłem jak z mojej cichej kochanej dziewuszki, zamieniła się ostra imprezowa dziewuszka... To nie było fajne cóż byliśmy młodzi

Może to dobry moment na psychologa? Psycholog pomaga, nie rani.