Zerwać? Po 4 latach boję się, że to nie ten...

Kaza86 · 2015-07-07, 11:30

Jestem z moim Tżtem prawie 4 lata. Praktycznie od początku związku zamieszkaliśmy razem, ale od roku jest to związek na odległość, ponieważ Tż wyjechał zarabiać na naszą lepszą przyszłość. Przed jego wyjazdem układało nam się różnie, jak to w związku. Problem bym z komunikacją, bo za każdym jak chciałam porozmawiać o czymś co mnie męczy czy o problemach, to słyszałam od niego, że przesadzam i wymyślam. Z seksem też było nie za ciekawie. Prawie zawsze to ja inicjowałam, później już całkiem straciłam ochotę... Teraz jak przylatuje, to seks jest dziwny. Czuję jakbym się do tego zmuszała.

Nie obchodzimy rocznic, bo jego zdaniem to głupota. Tak samo z urodzinami.

Wszystkie rachunki i podobne sprawy są na mojej głowie. Pieniądze nie są problemem, ale on w ogóle nie jest zainteresowany płaceniem ich. Sama muszę o tym pamiętać.

Jego wielkim hobby jest jeżdżenie na mecze. Niby chodzi o kibicowanie, ale wiem, że lubi też bójki.

Tż ma córkę z poprzedniego małżeństwa. Nie poznałam jej chociaż nie raz miałam okazję. Nie chcę jej poznać. O ślubie kilka razy rozmawialiśmy, ale jak teraz ktoś pyta mnie o termin na samą myśl czuję, że coś jest nie tak

Tż nie ma ukończonej szkoły średniej. Dopiero jak się związaliśmy, to namówiłam go, żeby zapisał się do szkoły dla dorosłych.

Nie wiem czy to ten rok osobno tak nas od siebie oddalił czy po prostu nasza miłość była za słaba? Ostatnim razem jak był w Polsce powiedziałam mu, ze nie czuję się szcześliwa, a co on na to? Żebym sobie zmieniła jak mi się nie podoba, bo on walczyć o mnie nie będzie i poradzi sobie sam.

Mam już 29 lat i boję się, że życie ucieka mi przez palce. Wszyscy obok mnie zawierają małżeństwa, rodzą dzieci, a ja na chwilę obecną kompletnie sobie tego nie wyobrażam. Czy to jest normalne po 4 latach związku?? Nie wiem czy go jeszcze kocham. Prawie ze sobą nie rozmawiamy. Nasz kontakt ogranicza się do kilku smsów dziennie i czasami rozmowy na skype.

Za 2 tygodnie przylatuje na urlop... Dziewczyny co ja mam zrobić? Czy tez związek ma jeszcze szansę?? Mam ot tak przekreślić wspólne 4 lata? To takie trudne

WhySoSerious · 2015-07-07, 11:42

Cytat:

Napisane przez Kaza86

Jestem z moim Tżtem prawie 4 lata. Praktycznie od początku związku zamieszkaliśmy razem, ale od roku jest to związek na odległość, ponieważ Tż wyjechał zarabiać na naszą lepszą przyszłość. Przed jego wyjazdem układało nam się różnie, jak to w związku. Problem bym z komunikacją, bo za każdym jak chciałam porozmawiać o czymś co mnie męczy czy o problemach, to słyszałam od niego, że przesadzam i wymyślam. Z seksem też było nie za ciekawie. Prawie zawsze to ja inicjowałam, później już całkiem straciłam ochotę... Teraz jak przylatuje, to seks jest dziwny. Czuję jakbym się do tego zmuszała.

Nie obchodzimy rocznic, bo jego zdaniem to głupota. Tak samo z urodzinami.

Jego wielkim hobby jest jeżdżenie na mecze. Niby chodzi o kibicowanie, ale wiem, że lubi też bójki.

Tż ma córkę z poprzedniego małżeństwa. Nie poznałam jej chociaż nie raz miałam okazję. Nie chcę jej poznać. O ślubie kilka razy rozmawialiśmy, ale jak teraz ktoś pyta mnie o termin na samą myśl czuję, że coś jest nie tak

Tż nie ma ukończonej szkoły średniej. Dopiero jak się związaliśmy, to namówiłam go, żeby zapisał się do szkoły dla dorosłych.

Nie wiem czy to ten rok osobno tak nas od siebie oddalił czy po prostu nasza miłość była za słaba? Ostatnim razem jak był w Polsce powiedziałam mu, ze nie czuję się szcześliwa, a co on na to? Żebym sobie zmieniła jak mi się nie podoba, bo on walczyć o mnie nie będzie i poradzi sobie sam.

Mam już 29 lat i boję się, że życie ucieka mi przez palce. Wszyscy obok mnie zawierają małżeństwa, rodzą dzieci, a ja na chwilę obecną kompletnie sobie tego nie wyobrażam. Czy to jest normalne po 4 latach związku?? Nie wiem czy go jeszcze kocham. Prawie ze sobą nie rozmawiamy. Nasz kontakt ogranicza się do kilku smsów dziennie i czasami rozmowy na skype.

Za 2 tygodnie przylatuje na urlop... Dziewczyny co ja mam zrobić? Czy tez związek ma jeszcze szansę?? Mam ot tak przekreślić wspólne 4 lata? To takie trudne

Brak szkoły, zamiłowanie do bójek - naprawdę to dla Ciebie materiał na partnera?

Dziwny seks, brak rozmów, niechęć do świętowania URODZIN - co to w ogóle za związek? Na czym on ma się opierać?

Szkoda Ci przekreślić 4 lata? A nie szkoda Ci zmarnować kolejnych 4 i razem mieć 8 w plecy?

Ten związek już dawno się skończył i nie ma w nim miłości, tylko trudno Ci to powiedzieć na głos. Jest Ci źle na samą myśl o ślubie - sama przyznasz, że to Twoja podświadomość daje Ci wyraźne sygnały, że coś jest BARDZO nie tak.

madana · 2015-07-07, 11:46

Wiesz, KIEDY rozumiem argument "bo szkoda tyle lat"- gdyby jednak za tym czasem wspólnym była przewaga wieeeelka dobrego czasu, poczucia, ze to jest to; sam czas nie jest argumentem.
Bo mam wrażenie, że Ty się "dopasowałaś" do wymagań tego pana: czyli urodziny, rocznice to głupoty jakieś itd.

**201803290936** · 2015-07-07, 11:46

Cytat:

Napisane przez Kaza86

Jestem z moim Tżtem prawie 4 lata. Praktycznie od początku związku zamieszkaliśmy razem, ale od roku jest to związek na odległość, ponieważ Tż wyjechał zarabiać na naszą lepszą przyszłość. Przed jego wyjazdem układało nam się różnie, jak to w związku. Problem bym z komunikacją, bo za każdym jak chciałam porozmawiać o czymś co mnie męczy czy o problemach, to słyszałam od niego, że przesadzam i wymyślam. Z seksem też było nie za ciekawie. Prawie zawsze to ja inicjowałam, później już całkiem straciłam ochotę... Teraz jak przylatuje, to seks jest dziwny. Czuję jakbym się do tego zmuszała.

Nie obchodzimy rocznic, bo jego zdaniem to głupota. Tak samo z urodzinami.

Wszystkie rachunki i podobne sprawy są na mojej głowie. Pieniądze nie są problemem, ale on w ogóle nie jest zainteresowany płaceniem ich. Sama muszę o tym pamiętać.

Jego wielkim hobby jest jeżdżenie na mecze. Niby chodzi o kibicowanie, ale wiem, że lubi też bójki.

Tż ma córkę z poprzedniego małżeństwa. Nie poznałam jej chociaż nie raz miałam okazję. Nie chcę jej poznać. O ślubie kilka razy rozmawialiśmy, ale jak teraz ktoś pyta mnie o termin na samą myśl czuję, że coś jest nie tak

Tż nie ma ukończonej szkoły średniej. Dopiero jak się związaliśmy, to namówiłam go, żeby zapisał się do szkoły dla dorosłych.

Nie wiem czy to ten rok osobno tak nas od siebie oddalił czy po prostu nasza miłość była za słaba? Ostatnim razem jak był w Polsce powiedziałam mu, ze nie czuję się szcześliwa, a co on na to? Żebym sobie zmieniła jak mi się nie podoba, bo on walczyć o mnie nie będzie i poradzi sobie sam.

Mam już 29 lat i boję się, że życie ucieka mi przez palce. Wszyscy obok mnie zawierają małżeństwa, rodzą dzieci, a ja na chwilę obecną kompletnie sobie tego nie wyobrażam. Czy to jest normalne po 4 latach związku?? Nie wiem czy go jeszcze kocham. Prawie ze sobą nie rozmawiamy. Nasz kontakt ogranicza się do kilku smsów dziennie i czasami rozmowy na skype.

Za 2 tygodnie przylatuje na urlop... Dziewczyny co ja mam zrobić? Czy tez związek ma jeszcze szansę?? Mam ot tak przekreślić wspólne 4 lata? To takie trudne

Dlaczego razem nie zarabiacie na tą Waszą "lepszą przyszłość"?

Sorry, ale nie jesteście dziećmi i z pewnych rzeczy należy sobie zdawać sprawę: np. z tego, że jak jedna osoba jedzie zwalać za granicą za ojro, to na drugą zapewne spadnie mnóstwo innych obowiązków i z pewnymi rzeczami będzie sama. Serio tego nie przewidzieliście?

Nagle sobie zdałaś sprawę, że facet ma dziecko (którego, o zgrozo, nie akceptujesz), nie ma szkoły i kilka innych rzeczy? Cóż, lepiej wcześniej, niż później. Zrób mu i przede wszystkim sobie przysługę i rzeczywiście to zakończ, bo to sensu nie ma i to zapewne nie tylko przez jego wyjazd do pracy.

xenon88 · 2015-07-07, 11:49

Twoja historia nie jest zbyt wesoła, ale ten fragment chyba mówi wszystko:

Cytat:

Napisane przez Kaza86

Nie wiem czy to ten rok osobno tak nas od siebie oddalił czy po prostu nasza miłość była za słaba? Ostatnim razem jak był w Polsce powiedziałam mu, ze nie czuję się szcześliwa, a co on na to? Żebym sobie zmieniła jak mi się nie podoba, bo on walczyć o mnie nie będzie i poradzi sobie sam.

Bardzo przykre, bo świadczy o tym, że jemu nie zależy już. Nie wiem nawet, czy proponowanie terapii dla par ma sens w takiej sytuacji... Pytałaś go o to?

Kaza86 · 2015-07-07, 11:54

Cytat:

Napisane przez xenon88

Twoja historia nie jest zbyt wesoła, ale ten fragment chyba mówi wszystko:

Bardzo przykre, bo świadczy o tym, że jemu nie zależy już. Nie wiem nawet, czy proponowanie terapii dla par ma sens w takiej sytuacji... Pytałaś go o to?

Nie pytałam, bo wiem, że od razu odrzuciłby ten pomysł i mnie wyśmiał. Znam go...

Wyjaśnię jeszcze sprawę jego wyjazdu za granicę i zarabiania na naszą przyszłość - od roku jest w państwie skandynawskim i nie ma odłożonego nic. Kupił sobie tylko laptopa, dał trochę pieniędzy babci. Teraz musiałam mu kupić bilet, żeby przyleciał na urlop, bo nie ma kasy...

zlotniczanka · 2015-07-07, 11:57

Nie czaje pretensji o rachunki, naprawdę. On ma je z zagranicy płacić, choć nie korzysta z mediów? Bo Tobie za ciężko przelew zrobić?
Dziwi mnie także, że nie poznałaś jego córki - to ważny element jego życia, jakby mi partner powiedział, że nie chce poznać mojego dziecka... Cóż, długo byśmy razem nie byli (nie mam dziecka).

Ogólnie - jeśli wiek jest dla Ciebie jedyną przyczyną, z której z nim jesteś, to rozstańcie się jak najszybciej. 29 lat to nie jest koniec życia, możesz sobie jeszcze życie z kilkoma innymi panami po drodze ułożyć. Ja sama mam tyle lat, jestem singielką i jak wspominam mój ostatni związek, to jestem teraz cholernie szczęśliwa

a i potencjalnych adoratorów jakoś nie brakuje.

madana · 2015-07-07, 12:01

Cytat:

Napisane przez Kaza86

Nie pytałam, bo wiem, że od razu odrzuciłby ten pomysł i mnie wyśmiał. Znam go...

Wyjaśnię jeszcze sprawę jego wyjazdu za granicę i zarabiania na naszą przyszłość - od roku jest w państwie skandynawskim i nie ma odłożonego nic. Kupił sobie tylko laptopa, dał trochę pieniędzy babci. Teraz musiałam mu kupić bilet, żeby przyleciał na urlop, bo nie ma kasy...

Ty żartujesz, prawda? Dorosły chłop jest w Skandynawii, aby "zbierać na waszą przyszłość", ale nic nie odłożył, a Ty ratujesz go kupnem biletu? Bo to nie jest rodzaj pomocy w trudnej sytuacji, a bycia wykorzystywaną kobietą.

**201803290936** · 2015-07-07, 12:02

Cytat:

Napisane przez Kaza86;52001601
(...)
Wyjaśnię jeszcze sprawę jego wyjazdu za granicę i zarabiania na naszą przyszłość - [B

od roku jest w państwie skandynawskim i nie ma odłożonego nic. [/B]Kupił sobie tylko laptopa, dał trochę pieniędzy babci. Teraz musiałam mu kupić bilet, żeby przyleciał na urlop, bo nie ma kasy...

No to masz tym bardziej jasną sytuację.

Kaza86 · 2015-07-07, 12:02

Cytat:

Napisane przez zlotniczanka

Nie czaje pretensji o rachunki, naprawdę. On ma je z zagranicy płacić, choć nie korzysta z mediów? Bo Tobie za ciężko przelew zrobić?
Dziwi mnie także, że nie poznałaś jego córki - to ważny element jego życia, jakby mi partner powiedział, że nie chce poznać mojego dziecka... Cóż, długo byśmy razem nie byli (nie mam dziecka).

Nie to miałam na myśli. Sytuacja z rachunkami miała miejsce jak mieszkaliśmy razem, przed jego wyjazdem. Nie o kwestię pieniędzy mi chodziło tylko o to, że on w ogóle nie ma głowy do tego, żeby np iść samemu i zapłacić, bo zbliża się termin płatności. Nawet o alimentach na jego córkę musiałam mu przypominać.

Jeśli chodzi o jego córkę, to jeszcze do pewnego czasu łudziłam się, ze się poznamy i będzie ok, ale teraz...

madana · 2015-07-07, 12:04

Powiedz mi jedno: jak wobec tego, co opisujesz, argument "bo to 4 lata razem" ma być tym argumentem "trzeba być razem, bo to już 4 lata"?
Jakoś mało odpowiedzialnego - mimo wieku- chłopa opisujesz.

zlotniczanka · 2015-07-07, 12:07

Cytat:

Napisane przez Kaza86

Nie to miałam na myśli. Sytuacja z rachunkami miała miejsce jak mieszkaliśmy razem, przed jego wyjazdem. Nie o kwestię pieniędzy mi chodziło tylko o to, że on w ogóle nie ma głowy do tego, żeby np iść samemu i zapłacić, bo zbliża się termin płatności. Nawet o alimentach na jego córkę musiałam mu przypominać.

Jeśli chodzi o jego córkę, to jeszcze do pewnego czasu łudziłam się, ze się poznamy i będzie ok, ale teraz...

to Cię trzyma przy nim jeszcze? Ale tak szczerze. Wymień sobie 5-10 powodów, że warto z nim być.

Kaza86 · 2015-07-07, 12:11

Cytat:

Napisane przez zlotniczanka

to Cię trzyma przy nim jeszcze? Ale tak szczerze. Wymień sobie 5-10 powodów, że warto z nim być.

Nie znajdę tylu powodów...

WhySoSerious · 2015-07-07, 12:26

Cytat:

Napisane przez Kaza86

Nie znajdę tylu powodów...

No to masz odpowiedź na pytanie, czy ten związek ma sens.

xenon88 · 2015-07-07, 12:40

Wiem, że strach przed samotnością bywa ogromny i straszny, ale.... czy warto przez to trwać przy człowieku, którego opisujesz? W przyszłości wszystkie/większość obowiązków domowych będziesz spełniać Ty, jak mniemam. Chciałabyś tak żyć - jako mama, nauczycielka i kochanka w jednym? A gdzie miejsce na bycie kochaną i kochającą kobietą? Ja teraz też jestem na etapie kryzysu w związku i nie wiem jak to się skończy. Tyle, że mój TŻ chce iść na terapię dla par, bo mu jeszcze zależy. Także... kryzys kryzysowi nierówny...

karinkowa · 2015-07-07, 12:43

Cytat:

Napisane przez Kaza86

Nie znajdę tylu powodów...

Wiec nie marnuj ani jednego dnia wiecej.

babie_lato · 2015-07-07, 13:43

Ten związek od początku nie miał racji bytu. Dziwi mnie, że jeszcze tego nie zauważyłaś. Mnie byłoby szkoda 4 lat na takiego dupka.

chmura lamp neonowych · 2015-07-07, 14:11

O borze szumiący, zerwij... Co ty chcesz przekreślać, jak nic dobrego w tym nie ma?

Brak szkoły średniej, chodzenie na mecze, bójki, córka z poprzedniego związku, mało rozmów, nie obchodzenie rocznic, obojętność faceta ("sam se poradzę"). To są wystarczające powody, żeby w tym nie trwać.
Lepiej być samemu, niż z kimś takim. Zresztą, jak na mój gust, to zmarnowałaś 4 lata swojego życia.

Jak czytam takie wpisy, to czuję się przerażona, także z powodu siebie, bo jeszcze podkreślają moją wybredność w stosunku do facetów. Nie chciałabym pana nawet z jedną cechą z tych wymienionych, a co dopiero ze wszystkimi.

**CzarodziejkaGorzalka** · 2015-07-07, 14:25

Ten facet to dureń. A kto może być w związku z durniem? Raczej nie genialna kobieta, także zwiewaj od niego.

Derick84 · 2015-07-07, 16:36

Wiesz lepiej przekreślić 4 lata niż zmarnować swoje szczęście na bycie z nieodpowiednim facetem. Z Twoich słów wynika, że nie jesteś szczęśliwa. Upływają najlepsze lata Twojego życia, powinnaś być szczęśliwa, kochać się ile tylko możesz

Zakończ to i poszukaj prawdziwego szczęścia.

Candy_lips · 2015-07-09, 04:30

Cytat:

Napisane przez Kaza86

Nie to miałam na myśli. Sytuacja z rachunkami miała miejsce jak mieszkaliśmy razem, przed jego wyjazdem. Nie o kwestię pieniędzy mi chodziło tylko o to, że on w ogóle nie ma głowy do tego, żeby np iść samemu i zapłacić, bo zbliża się termin płatności. Nawet o alimentach na jego córkę musiałam mu przypominać.

Jeśli chodzi o jego córkę, to jeszcze do pewnego czasu łudziłam się, ze się poznamy i będzie ok, ale teraz...

No to faktycznie nieodpowiedzialny, skoro o alimentach na córkę musisz mu przypominać. A w domu jak jest to pewnie trwoni pieniądze, skoro jest w Skandynawii i nawet nic nie odłożył? Jak sobie wyobrażasz życie z tak nieodpowiedzialnym facetem? Z Twojego opisu widać, że też mało przejmuje się Twoimi uczuciami, stwierdza, że obchodzenie urodzin to głupota, więc nie obchodzicie. Widać, że mało myśli o Twoim komforcie, do tego zbywa Cię jak chcesz porozmawiać. Dla mnie byłoby odrzucony już za te bójki, nie mogłabym być z kimś, kto bije się na meczach... Do tego jak piszesz nawet do pójścia do liceum musiałaś go namawiać, widać, że wcale on nie ma jakichś potrzeb w tym temacie, pewnie wystarcza mu, że kupi sobie jakieś rzeczy, ale odpowiedzialnego myślenia nie ma, szkoła itp go nie interesuje, nadal się zastanawiasz? Pewnie, że nie warto z nim być, a sama widzisz, że się męczysz z kimś kto Ci całkiem nie pasuje. Mnie też by nie pasował i większości kobiet, kiepski partner, nie stworzysz z nim stabilnej rodziny, skoro on ma takie podejście, a widać, że chcesz stabilności, więc po prostu możesz ją mieć, ale nie z nim.

mary_poppins · 2015-07-09, 05:17

Jeśli o zarobki chodzi - życie w krajach skandynawskich jest drogie, więc kwestia tego ile on zarabia, czy wystarczyłoby mu na odłożenie czegoś + czy dokłada się jakoś do życia w Polsce. Ale skoro tak to wygląda, to po cholerę on tam siedzi w ogóle?

Na to samo wyszłoby w Polsce, skoro nie może odłożyć - gdzie ta "lepsza przyszłość"?

Ogólnie nie ma czego ratować i nie ma po co - kibol bez szkoły i buras mający w nosie święta wszelakie i Wasze wspólne życie, to nie jest kandydat na męża. Teraz masz 29 lat i się tym martwisz, a za kilka lat będziesz miała 35 lat i jeśli będziesz dalej w tym siedzieć i się wahać, to zmarnujesz kolejny cenny czas. Lepiej być samą, niż w tak nieudanym związku.

Linka25 · 2015-07-09, 06:23

Nigdy nie zwiazalabym się z kimś kto ma zamiłowanie do bojek. Palcem na bezludnej wyspie bym takiego nie tknęła.

Kaza86 · 2015-07-09, 08:41

Macie rację... Za dużo czasu i tak na niego już zmarnowałam. Początkowo planowałam, że poczekam z rozmową aż przyleci do Polski, ale jak dowiedziałam się co niedawno odwalił, to nie wytrzymałam. W ogóle nie widać po nim, że się przejął. Mam robić co sobie chce

pospolita_rzecz · 2015-07-09, 08:42

Masz 29 lat - jeszcze sporo życia przed Tobą

To może być fajne życie - z facetem, z którym będziesz mogła porozmawiać na interesujące Cię tematy, poszaleć w łóżku (nie mogąc się doczekać kiedy wróci z pracy), pojechać razem na mecz i obejrzeć go w strefie normalnych kibiców, przy którym będziesz się uśmiechać i cieszyć się, że jesteście razem.

Kaza86 · 2015-07-09, 12:52