Wyjść z tego bagna - anoreksja

[motylekana]

Cześć Wam. Chcę w końcu z tego wyjść.. Nie wiem jak mam jeść, czy ćwiczyć (choć wcale nie mam sił na to - trudno mi wejść po schodach.) Ważę niecałe 38 kg mierze 155 cm co BMI daje niecałe 16. Ocknęłam się dopiero pod koniec wakacji, że jest coś ze mną źle. Teraz chcę to zmienić. Mam dość tego jak idę ulicą i piesi patrzą się na mnie z myślą ''Jak ona w ogóle chodzi''. Jeśli są tu jakieś osoby, które poradziły sobie z tym, prosiłabym o odpowiedź na parę pytań, wtedy na pewno stanę się pewniejsza.
1) Waszym zdaniem posłuchać się rodziców i dojść chociaż do wagi 42 kg jedząc te 1700-2000 kcal/dziennie tylko po prostu obliczać te kalorie na dzień a dać sobie spokój z rozkładem btw?
2) Ćwiczyć?
3) Czy mam się ograniczać co do spożycia węgli itp? W szkole siedzę długo i zabieram minimum 2 kanapki + owoc
4) Właśnie co do owoców i warzyw to ile jeść? Warzywa staram się jeść codziennie na I i II Śniadanie, obiad i podwieczorek nie raz. Owoce między posiłkami. Dziennie zjadam do dwóch jabłek, trochę śliwek węgierek (z 10), trochę malin, gruszkę.
5) Czy znacie jakieś dobre jadłospisy na w miarę zdrowe przytycie anorektyczki?
Z góry dzięki jeśli ktoś udzieliłby mi wiadomości na ten temat. Jeśli chcecie coś dopowiedzieć to bardzo chętnie, wszystko wysłucham bo sama nie wiem jak mam jeść i co robić. A czy jeśli pójdę do psychiatry to on ustali mi jadłospis czy nie ?

[Parabelka]

Przede wszystkim musisz zgłosić się do psychiatry , który zdecyduje o twoim leczeniu , również dietetycznym .

[Yummvi]

Napisane przez Parabelka

Przede wszystkim musisz zgłosić się do psychiatry , który zdecyduje o twoim leczeniu , również dietetycznym .

Dokładnie tak, pierwsze co to musisz pójść do lekarza który ci pomoże. Leczenie się na własną rękę będzie dla Ciebie bardzo niebezpieczne - w pewnym momencie możesz się załamać i będzie problem.

[Faxu]

Dziewczyny przede mną dobrze mówią.

A co do tego co i w jakich ilościach masz jeść - spróbuj przez jakiś czas w ogóle nie liczyć kalorii i po prostu jeść nie przejmując się tym ile jesz. Pewnie to będzie trudne, ale myślę, że organizm najlepiej ci powie ile jedzenia potrzebuje, tylko musisz zacząć go słuchać. Jesteś głodna - jedz, masz na coś ochotę - jedz. Na ćwiczenia, układanie zdrowych diet i dbanie o to, żeby sylwetka była ładna i zgrabna przyjdzie czas później, kiedy twój organizm się trochę zregeneruje i odzyskasz siły. Najważniejsze teraz to dojść do zdrowszej wagi i zabrać się za swoja psychikę - zaburzenia odżywiania nie biorą się znikąd, jest tu jakiś głębszy problem i to nad nim trzeba się skupić w pierwszej kolejności.

[Ginarella]

Odpowiedzi na te twoje pytania Ci nie pomogą, ale jeszcze bardziej wpędzą w chorobę bo zaczniesz wszystko analizować. Nie ma bata. Sama sobie nie poradzisz. Mi dopiero pomógł psychiatra i leki antydepresyjne.

Btw czytając Twojego posta strasznie się przeraziłam bo myślałam, że to jakiś mój stary post serio Miałam identycznie, wzrost taki sam, tylko, że waga w krytycznym momencie nieco niższa

[motylekana]

Napisane przez Ginarella

Odpowiedzi na te twoje pytania Ci nie pomogą, ale jeszcze bardziej wpędzą w chorobę bo zaczniesz wszystko analizować. Nie ma bata. Sama sobie nie poradzisz. Mi dopiero pomógł psychiatra i leki antydepresyjne.

Btw czytając Twojego posta strasznie się przeraziłam bo myślałam, że to jakiś mój stary post serio Miałam identycznie, wzrost taki sam, tylko, że waga w krytycznym momencie nieco niższa

OMg! Co ty serio?! No ja tak samo wizyta nie lada dzień.. Strasznie sie boje. A jeśli można spytać. jak wygląda taka wizyta u psychiatry? Coś mierzy/waży itp? Czy nie ?

[Ginarella]

Mnie tylko pytał o moje samopoczucie. Głownie o sferę psychiczną wiec nie mierzył ani nie wazyl. Po rozmowie stwierdził, że to wszystko jest wynikiem depresji i przepisał lekarstwa. Po lekarstwach moje samopoczucie uległo zmianie i zaczęłam o wiele więcej jeść i walczyć o zdrowie. Wiadomo czasem mam jeszcze te chore myśli i wszystko wraca ale na pewno jest o wiele lepiej niż ksiedys.
Nie wiem na jakiego doktora trafisz ale mój bardzo mi pomógł i ciesze się na każdą wizytę bo mądrze gada, dobrze mnie już zna, wie jak mi pomóc i dzięki niemu odzyskałam radość życia i kg przede wszystkim

[201607040946]

Jezu, ty tak poważnie?
Ja wiem, że ciężko zrobić ten pierwszy krok (sama mam za sobą wiele lat ED, naprawdę jestem od ciebie duuużo starsza i wiele lat chorowałam), ale uwierz - im dłużej będziesz zwlekać, tym będzie gorzej. To nie przejdzie samo

[Yummvi]

Zamiast pytać z tak poważnym problemem, lepiej idź do lekarza.

[Apatia_87]

Napisane przez Yummvi

Zamiast pytać z tak poważnym problemem, lepiej idź do lekarza.

Rada jest dobra, Yummvi, ale bez wsparcia bliskich i właściwego nastawienia danej osoby, lekarz niewiele może zrobić.

Zmagający się z anoreksją walczą nie tylko z chorobą, ale i z negatywnymi reakcjami otoczenia - zwłaszcza, gdy waga jest już sporo poniżej normy i choroba odbija się na naszym wyglądzie. Z jednej strony chcemy wyglądać zdrowo, z drugiej - za żadne skarby świata nie chcemy znów przytyć. To błędne koło i jeśli nie ma się przy sobie życzliwej duszy, nie uda nam się wyrwać.

[201607040946]

Fajny nick, nie ma co