Często życie po 40 t-ce należy zacząć od nowa

[leosia12]

PRZEMYŚLENIA I ROZWAŻANIA DOJRZAŁEJ KOBIETY ( CYKL )
Będąc młodymi ludźmi myślimy że mając ok 40 lat i więcej będziemy mieli życie ustabilizowane , dostatnie z cudownym partnerem u boki i świetnymi dziećmi . Rzeczywistość często nas zaskakuje wręcz załamuje. Mąż znajduje o wiele młodszą kochankę i albo odchodzi do niej albo woli "mieć ciastko i zjeść ciastko" i żyć w trójkącie. Bo my kobiety jak mija pierwsza złość WOLIMY żyć nieszczęśliwie w takim układzie niż zostać SAMA. Bez seksu bez czułości bez wspólnego spędzania wieczorów ...Ale nawet jeśli mąż nie ma kochanki to po wielu latach czujemy to samo . CO ZROBIĆ , JAK SOBIE POMÓC ?
Piszcie moi drodzy jakie wy macie na ten temat zdanie. Czasami łatwiej rozmawia się z obcymi ludźmi. CIĄG DALSZY NASTĄPI MOICH ROZWAŻAŃ.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Mów za siebie, a nie "my kobiety".

[pfffh]

Po 1.- zgadzam się z Lisbeth

Po 2.- w takim związku jak piszesz woli tkwić kobieta, która"żyła"życiem męża nie mając własnych ambicji. Wiec później jak wszystko się rozpada woli pozostac w takim pseudozwiazku bo "sama sobie przeciez nie poradzi".

[kalincia]

Napisane przez pfffh

Po 1.- zgadzam się z Lisbeth

Po 2.- w takim związku jak piszesz woli tkwić kobieta, która"żyła"życiem męża nie mając własnych ambicji. Wiec później jak wszystko się rozpada woli pozostac w takim pseudozwiazku bo "sama sobie przeciez nie poradzi".

Albo też: co ludzie powiedzą. Znam taką.

[2016050952]

Nie mam zdania w tym temacie i ciężko byłoby mi podjąć takie rozważania, bo od zawsze żyłam tak, żeby być niezależna i samowystarczalna, partner jest własnie partnerem i niczym więcej, to nie jest centrum mojego wszechświata i jego utrata, chociaż na pewno bolesna, nie spowodowałaby tego, że bym się rozpadła. Postanowiłaś wypowiedzieć się w taki sposób, jakby Twoje myślenie było wspólne dla wszystkich kobiet, a ono jest wspólne dla określonego typu kobiet.

[Karena 73]

Jak wyżej. Dodatkowo nie należy, ale czasem jest po prostu taka konieczność. I wcale to nie jest regułą po 40-tce.

[I am Rock]

Ja wolałabym być sama, niż nieszczęśliwa, ale z męskimi gaciami.

[201607040940]

męskie gacie można sobie kupić i powiesić na krześle. Nie przyniosą wtedy żadnej szkody

W okolicach 40stki przebranżowiłam się - totalnie zmieniłam pracę, wzięłam kredyt, kupiłam mieszkanie, poznałam fajnego faceta,po 40stce wyszłam za mąż. 40stka to nie koniec życia, nie trzeba wykupować miejsca na cmentarzu i kłaść się do trumny. Często to początek świadomego życia, wiem czego chcę co jest mi niezbędne a z czego mogę zrezygnować.

Jestem szczęśliwa. Po 40stce.

[leosia12]

Pisząc my kobiety , mam na myśli moje znajome , które są na stanowiskach , dobrze zarabiają i nie żyją życiem męża. I teraz należy zadać pytanie - czy wy jesteście po 40 t-ce i czy przeżyłyście zdradę lub odejście męża?

[zakonna]

Ja jestem po 40. Nie mam kariery ani super stanowiska. A i tak nie jestem zależna od mojego partnera. I mam swoje życie, które po jego hipotetycznej zdradzie, toczyłoby się dalej.

[kalincia]

Napisane przez leosia12

Pisząc my kobiety , mam na myśli moje znajome , które są na stanowiskach , dobrze zarabiają i nie żyją życiem męża. I teraz należy zadać pytanie - czy wy jesteście po 40 t-ce i czy przeżyłyście zdradę lub odejście męża?

1. Tak, jestem po czterdziestce.
2. Nie przeżyłam zdrady męża, ale moje odejście od długoletniego partnera i rozpoczęcie życia na nowo z nowym. Czyli niejako - z drugiej strony. Warto było, mam prawdziwy związek zamiast "zasiedzenia" i mój obecny partner - też.

[ARAKSJEL]

Napisane przez kalincia

Nie przeżyłam zdrady męża, ale moje odejście od długoletniego partnera i rozpoczęcie życia na nowo z nowym. Czyli niejako - z drugiej strony. Warto było, mam prawdziwy związek zamiast "zasiedzenia" i mój obecny partner - też.

Z drugiej strony jest chyba ciężej, tym bardziej gdy jest to decyzja nie powodowana osobą trzecią. Długo się dojrzewa do tego, niekiedy latami.
Ale z perspektywy czasu warto, choć jest to droga wyboista, tym bardziej gdy w grę wchodzą dzieci.
Czasami trzeba zrobić krok w tył by ruszyć do przodu.

[Azhaar]

Myślę że to zależy nie od płci a od charakteru. I poza tym nie dotyczy tylko tematu faceta ale też innych życiowych decyzji. Podobnie jest na przykład z pracą - niektórzy jak się zasiedza w jednym miejscu to chociaż byłoby im tam źle to pracy nie zmienia, bo przyzwyczajenie robi swoje. To zmienia się też pewnie z wiekiem, mając więcej zobowiązań jest się mniej skłonnym do ryzyka niż np. będąc studentem na utrzymywaniu rodziców, który może próbować nowej pracy co miesiąc bo jak wyleja to nic się nie stanie. Ale i tak znam młode osoby w moim wieku, które na zmianę pracy patrzą z przerażeniem.

Ze związkami podobnie. Są kobiety, które mając 40 lat odejdą od wieloletniego partnera a są 20-paro latki, które nie zostawia misia no bo to ,,juz" 2 lata związku i po co zostawać samej.