Ze starym problemem w nowy rok

[Loisto]

Witajcie Chciałabym uzyskać od Was poradę.

Rozchodzi się o byłego faceta. Może część z Was kojarzy, że to był długi związek i nieprzyjemne rozstanie - kłamstwa, bardzo szybkie pocieszenie się podchodzące pod zdradę, totalny brak szacunku. To tak po krótce.
Nie utrzymujemy kontaktu od 1,5 roku - jedynym wyjątkiem było 5 minutowe spotkanie, kiedy były oddał mi moją rzecz. Oboje bylismy dla siebie życzliwi (ja to bardziej "bo tak wypada" niż z głębi serca, natomiast były powiedzial, że miło było się spotkać, takie tam pierdoły - na ile szczere to nie wiem).
Nie interesuje mnie już jako facet, jestem w nowym, szczęśliwym związku. Jednak dosłownie ZŻERA mnie ciekawość, co mój były robił przez te 1,5 roku. Jedno wiem - panna, dla której mnie zostawił rzuciła go po 3 miesiącach. No i sam ex powiedział, ze bardzo się zmienił i w jego życiu wiele się działo.
I tutaj pojawia się moje pytanie: czy warto proponować spotkanie? Jeśli mam być szczera, to nie zależy mi na budowaniu jakiejkolwiek relacji z nim, bo człowiekowi nie ufam, zawiódł mnie przede wszystkim jako przyjaciel, nawet go nie lubię.
Ciekawość to jedno, a inna sprawa to to, że... Nigdy nie usłyszałam słowa "przepraszam". Gdy kiedyś, miesiąc po rozstaniu napisałam byłemu niemal w myślnikach, czym mnie skrzywdził, to skwitował to tylko zdaniem "nie mam wielkiego poczucia winy, sorry, ale nie."
Tu już nawet nie chodzi o kilka lat związku, ale o kilka lat przyjaźni. Boli mnie to do dziś, że przyjaciel tak mnie potraktował.
Jakiś czas temu na wizażu pojawił się wątek dziewczyny, której facet napisał z przeprosinami do byłej. I ja to rozumiem, to takie zakończenie pewnego etapu, "przepraszam" i można żyć dalej.
Mi to nie było dane, wciąż czuję, że ta sprawa wisi nade mną, że coś jest niedokończone. Jedno głupie "przepraszam, że cię skrzywdziłem". Zostawił mnie - okej, tak bywa. Pokochał inną - takie jest życie. Ale dobrze wie, że po prostu mnie zranił, także swoim zachowaniem i wieloma słowami. I... nic. Teraz potrafi mi napisać piękne życzenia na urodziny, a mi się w głowie robi spięcie, bo nijak nie mogę zrozumieć, jak można kogoś potraktować jak zło konieczne, nie przeprosić, a później życzyć mu wszystkiego najlepszego.
Nie wiem, może ta chęć na spotkanie wynika też z tego, ze łudzę się, że w końcu by to "przepraszam " padło i miałabym zakończoną sprawę.
Ale... czy warto mu cokolwiek proponować? Nie chcę, aby on pomyślał, że jakkolwiek mi zależy na nim, bo jest już u mnie skreślony.
Jeszcze jedno: w czasie rozstania to ja powiedziałam, że absolutnie nie chcę kontaktu z nim. Więc tak jakby ewentualna inicjatywa zdaje się leżeć po mojej stronie.
Podsumowując: zaproponowałybyście spotkanie? Czy może lepiej darować sobie?
I jak sobie poradzić z taką niezakończoną sprawą?

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez Loisto

Witajcie Chciałabym uzyskać od Was poradę.

Rozchodzi się o byłego faceta. Może część z Was kojarzy, że to był długi związek i nieprzyjemne rozstanie - kłamstwa, bardzo szybkie pocieszenie się podchodzące pod zdradę, totalny brak szacunku. To tak po krótce.
Nie utrzymujemy kontaktu od 1,5 roku - jedynym wyjątkiem było 5 minutowe spotkanie, kiedy były oddał mi moją rzecz. Oboje bylismy dla siebie życzliwi (ja to bardziej "bo tak wypada" niż z głębi serca, natomiast były powiedzial, że miło było się spotkać, takie tam pierdoły - na ile szczere to nie wiem).
Nie interesuje mnie już jako facet, jestem w nowym, szczęśliwym związku. Jednak dosłownie ZŻERA mnie ciekawość, co mój były robił przez te 1,5 roku. Jedno wiem - panna, dla której mnie zostawił rzuciła go po 3 miesiącach. No i sam ex powiedział, ze bardzo się zmienił i w jego życiu wiele się działo.
I tutaj pojawia się moje pytanie: czy warto proponować spotkanie? Jeśli mam być szczera, to nie zależy mi na budowaniu jakiejkolwiek relacji z nim, bo człowiekowi nie ufam, zawiódł mnie przede wszystkim jako przyjaciel, nawet go nie lubię.
Ciekawość to jedno, a inna sprawa to to, że... Nigdy nie usłyszałam słowa "przepraszam". Gdy kiedyś, miesiąc po rozstaniu napisałam byłemu niemal w myślnikach, czym mnie skrzywdził, to skwitował to tylko zdaniem "nie mam wielkiego poczucia winy, sorry, ale nie."
Tu już nawet nie chodzi o kilka lat związku, ale o kilka lat przyjaźni. Boli mnie to do dziś, że przyjaciel tak mnie potraktował.
Jakiś czas temu na wizażu pojawił się wątek dziewczyny, której facet napisał z przeprosinami do byłej. I ja to rozumiem, to takie zakończenie pewnego etapu, "przepraszam" i można żyć dalej.
Mi to nie było dane, wciąż czuję, że ta sprawa wisi nade mną, że coś jest niedokończone. Jedno głupie "przepraszam, że cię skrzywdziłem". Zostawił mnie - okej, tak bywa. Pokochał inną - takie jest życie. Ale dobrze wie, że po prostu mnie zranił, także swoim zachowaniem i wieloma słowami. I... nic. Teraz potrafi mi napisać piękne życzenia na urodziny, a mi się w głowie robi spięcie, bo nijak nie mogę zrozumieć, jak można kogoś potraktować jak zło konieczne, nie przeprosić, a później życzyć mu wszystkiego najlepszego.
Nie wiem, może ta chęć na spotkanie wynika też z tego, ze łudzę się, że w końcu by to "przepraszam " padło i miałabym zakończoną sprawę.
Ale... czy warto mu cokolwiek proponować? Nie chcę, aby on pomyślał, że jakkolwiek mi zależy na nim, bo jest już u mnie skreślony.
Jeszcze jedno: w czasie rozstania to ja powiedziałam, że absolutnie nie chcę kontaktu z nim. Więc tak jakby ewentualna inicjatywa zdaje się leżeć po mojej stronie.
Podsumowując: zaproponowałybyście spotkanie? Czy może lepiej darować sobie?
I jak sobie poradzić z taką niezakończoną sprawą?

jezu, kobito. daj se siana z jakimikolwiek spotkaniami. przez 1,5 roku nie możesz o tym zapomnieć to idź do psychologa. mam wrażenie, że jednak obecny związek wcale nie jest taki super.

[Loisto]

Napisane przez skazana_na_bluesa

jezu, kobito. daj se siana z jakimikolwiek spotkaniami. przez 1,5 roku nie możesz o tym zapomnieć to idź do psychologa. mam wrażenie, że jednak obecny związek wcale nie jest taki super.

To nie jest tak, że ciągle się tym zadręczam, tylko jak np gdzieś mi mignie były na facebooku, to odzywa się we mnie takie poczucie niesprawiedliwości i niedokonczonej sprawy. Chyba po prostu taka jestem, bo mój 1 związek (gdzie z kolei facet był bardzo toksyczny) też długo przeżywałam w poczuciu krzywdy, aż w końcu samo przeszło - niestety dopiero po kilku latach...
I nie rozumiem skąd wniosek, że mój aktualny związek nie jest super. Nie widzę korelacji. To, że były jest byłym to jedno, był moim wieloletnim przyjacielem i to mnie bardziej boli. Nie jest to pierwszy przyjaciel, którego utraciłam, traciłam też innych, za każdym razem bolało i to długo, a były to przyjaźnie krótsze i kończące się np. poprzez zwykłe urwanie kontaktu.

[skazana_na_bluesa]

wywal go z fejsa to przestanie ci migać. on się nie poczuwa do sprawienia ci przykrości, więc nie będzie przepraszał.

[Loisto]

Napisane przez skazana_na_bluesa

wywal go z fejsa to przestanie ci migać. on się nie poczuwa do sprawienia ci przykrości, więc nie będzie przepraszał.

Taką opcję też rozważałam i też mi się tak wydaje

[201607110949]

Napisane przez Loisto

Nie utrzymujemy kontaktu od 1,5 roku

jestem w nowym, szczęśliwym związku. Jednak dosłownie ZŻERA mnie ciekawość, co mój były robił przez te 1,5 roku.

nie zależy mi na budowaniu jakiejkolwiek relacji z nim, bo człowiekowi nie ufam, zawiódł mnie przede wszystkim jako przyjaciel, nawet go nie lubię.

Ciekawość to jedno, a inna sprawa to to, że... Nigdy nie usłyszałam słowa "przepraszam".

Mi to nie było dane, wciąż czuję, że ta sprawa wisi nade mną, że coś jest niedokończone. Jedno głupie "przepraszam, że cię skrzywdziłem".

Nie wiem, może ta chęć na spotkanie wynika też z tego, ze łudzę się, że w końcu by to "przepraszam " padło i miałabym zakończoną sprawę.

Ogarnij się. Po co Ci przeprosiny po takim czasie od faceta, którego ponoć nawet nie lubisz i nie masz o nim dobrego zdania? No po co? Wymyślasz jakieś mityczne "zakończenie", śledzisz na fejsie, podajesz preteksty wyciągnięte nie powiem skąd - dla mnie to Ty sobie wkręcasz, nowy związek wcale cudownym nie jest i o ex nie zapomniałaś.

[201803290936]

Napisane przez Loisto

To nie jest tak, że ciągle się tym zadręczam, tylko jak np gdzieś mi mignie były na facebooku, to odzywa się we mnie takie poczucie niesprawiedliwości i niedokonczonej sprawy. Chyba po prostu taka jestem, bo mój 1 związek (gdzie z kolei facet był bardzo toksyczny) też długo przeżywałam w poczuciu krzywdy, aż w końcu samo przeszło - niestety dopiero po kilku latach...
I nie rozumiem skąd wniosek, że mój aktualny związek nie jest super. Nie widzę korelacji. To, że były jest byłym to jedno, był moim wieloletnim przyjacielem i to mnie bardziej boli. Nie jest to pierwszy przyjaciel, którego utraciłam, traciłam też innych, za każdym razem bolało i to długo, a były to przyjaźnie krótsze i kończące się np. poprzez zwykłe urwanie kontaktu.

Zgadzam się ze Skazaną: coś tu jest nie tak. Minęło 1,5 roku, w dodatku jesteś w nowym związku. Naprawdę rozumiem sentyment, czy odczuwanie przez jakiś czas złości do ex, ale to powinno mijać, być już naprawdę tak małe, że nie wymagające drążenia, radzenia się w tej sprawie innych osób. Chęć kontaktu z nim... Nie wiem, Twoje motywy są jednak trochę niejasne. Nie wiem czego Ty się spodziewasz.

Moim zdaniem hodujesz w sobie to poczucie straty i "niesprawiedliwości". Ale to niczemu nie służy. Za to odbiera Ci jednak nieco radości z życia.

[Loisto]

Napisane przez Doris1981

Zgadzam się ze Skazaną: coś tu jest nie tak. Minęło 1,5 roku, w dodatku jesteś w nowym związku. Naprawdę rozumiem sentyment, czy odczuwanie przez jakiś czas złości do ex, ale to powinno mijać, być już naprawdę tak małe, że nie wymagające drążenia, radzenia się w tej sprawie innych osób. Chęć kontaktu z nim... Nie wiem, Twoje motywy są jednak trochę niejasne. Nie wiem czego Ty się spodziewasz.

Moim zdaniem hodujesz w sobie to poczucie straty i "niesprawiedliwości". Ale to niczemu nie służy. Za to odbiera Ci jednak nieco radości z życia.

O cholera, nie śledzę nikogo na fejsie. Nie przeinaczajcie moich słów i nie dorabiajcie własnej ideologii.
Jednego jestem pewna: do exa nie czuję absolutnie żadnych pozytywnych uczuć. I tych negatywnych też nie chciałabym w sobie trzymać. Są już dużo mniejsze niż kiedyś, no ale nadal są.
Zazdroszczę ludziom, którzy gdy widzą, że komuś przestaje zależeć mówią "arrivederci roma" i tyle. NIGDY tak nie umiałam i nawet nie chodzi tu tylko o przypadek byłego, tylko o każdą utraconą przyjaźń. Za mną takie sprawy ciągną się latami, a bardzo bym tego nie chciała.

[201607110949]

Napisane przez Loisto

O cholera, nie śledzę nikogo na fejsie. Nie przeinaczajcie moich słów i nie dorabiajcie własnej ideologii.
Jednego jestem pewna: do exa nie czuję absolutnie żadnych pozytywnych uczuć.

To po co go tam trzymasz? I czemu zżzera Cię ciekawość? Masochizm jakiś uprawiasz?

[Loisto]

Napisane przez SALIX

To po co go tam trzymasz? I czemu zżzera Cię ciekawość? Masochizm jakiś uprawiasz?

W sumie to nie wiem po co. Podobnie jak dziesiątki innych osób, z którymi kontaktu nie utrzymuję - po prostu sobie są.
Ciekawość - po prostu jestem ciekawska. Chciałabym tylko tę ciekawość zaspokoić, nie mam ochoty utrzymywać dalszego kontaktu.

[201803290936]

Napisane przez Loisto

W sumie to nie wiem po co. Podobnie jak dziesiątki innych osób, z którymi kontaktu nie utrzymuję - po prostu sobie są.
Ciekawość - po prostu jestem ciekawska. Chciałabym tylko tę ciekawość zaspokoić, nie mam ochoty utrzymywać dalszego kontaktu.

W sumie nie wiem po co. W sumie jestem ciekawska... W sumie to Ty sobie robisz problem na własne życzenie.

[skazana_na_bluesa]

ja też jestem ciekawska, ale prędzej bym sobie odgryzła dłonie niż napisała do takiego kolesia z propozycją spotkania. a też mam "na sumieniu" jednego człowieka, który mnie solidnie skrzywdził.

[kahoko hino]

autorko, jeśli po 1,5 roku masz niedomkniętą sprawę emocjonalnie, to idź do psychoterapeuty, bo nie radzisz sobie z tym sama. rozumiem takie rozgoryczenie zaraz po rozstaniu, ale minęła masa czasu, a Ty dalej żyjesz jakimś fragmentem przeszłości. to trzeba rozwiązać, i terapeuta Ci w tym pomoże.

[201607110949]

Napisane przez Loisto

W sumie to nie wiem po co. Podobnie jak dziesiątki innych osób, z którymi kontaktu nie utrzymuję - po prostu sobie są.
Ciekawość - po prostu jestem ciekawska. Chciałabym tylko tę ciekawość zaspokoić, nie mam ochoty utrzymywać dalszego kontaktu.

Ale równocześnie chcesz zaproponować spotkanie Pielęgnujesz w sobie poczucie krzywdy i wyobrażasz sobie swój triumf nad winowajcą, gdy usłyszysz 'przepraszam' - 1,5 roku od zdarzenia. Nie, to nie jest normalne, sama sobie życie zatruwasz problemami z tzw. dupy.

[letitiah]

Daruj sobie. Nie rozdrapuj starych ran. Rozumiem, że jesteś ciekawa, ale zaspokoisz swoją ciekawość na teraz, a za tydzień znowu zostanie rozbudzona. Jeśli nie chcesz się z nim zejść, jeśli nie chcesz się z nim przyjaźnić, jeśli - jak sama powiedziałaś - "nawet go nie lubisz", to daj sobie spokój.
On Cię nie przeprosi. Powiedział Ci wyraźnie, że nie ma poczucia winy, więc Cię nie przeprosi. Poza tym co - zamierzałaś umówić się z nim, spojrzeć mu w oczy i powiedzieć: "przeproś mnie"? Minęło półtora roku, Ty ruszyłaś dalej, on ruszył dalej - zostawcie to w spokoju. Naprawdę aż tak potrzebujesz przeprosin, żeby przebaczyć?

[MissChievousTess]

Wyloguj się do życia. Serio, wyłącz komputer, zajmij się obecnym związkiem, unikaj fejsbooka, zapewnij sobie masę fajnych nowych przeżyć z nowym facetem i po pewnym czasie Ci przejdzie. Serio.

[I am Rock]

Jeżeli jakiś facet by mnie skrzywdził, to życzyłabym mu z całego serca, żeby zginął w czeluściach piekielnych. A jakiekolwiek przeprosiny miałabym w poważaniu.
Jeszcze niejeden raz w życiu ktoś cię nie przeprosi. I za każdym razem utkniesz w czarnej dziurze, bo przeprosin zabrakło?
Oj, trudna przyszłość przed tobą.

[Loisto]

Dziękuję za odpowiedzi macie rację, sama stwarzam sobie problem i oczekuję czegoś, co nie nastąpi. Podjęłam decyzję o nie utrzymywaniu kontaktu i usunięciu go ze znajomych, bo po prostu ta znajomość nie ma sensu.

Wysłane z mojego C2105 przy użyciu Tapatalka

[niemy_glos]

Myślę, że lepiej będzie jak skupisz się na obecnym związku. Jeżeli wtedy nie przeprosił, to tym bardziej teraz tego nie zrobi.

[I am Rock]

Trzeba iść do przodu. Przeszłość już się stała, nie mamy na nią wpływu i wracać do niej nie ma sensu.