brak ojca a relacje z facetami

[Diksza]

cześć! Nie od dziś wiadomo, że kobiecie, która wychowywała się bez ojca (bo np. porzucił rodzinę, mieszka daleko, nie żyje lub w ogóle jest "nieznany" itd. ) zbudowanie poważnych relacji z facetami może sprawiać kłopoty.

Czy możecie podzielić się swoimi doświadczeniami? Czym kierowałyście się przy wyborze, jakie byłyście w tych relacjach..?
Ja zauważam u siebie pewną analogię..przeważnie trafiałam "dobrze", chłopak był kochający, szanował mnie, jednak po jakimś czasie i tak stwierdzałam, że "to nie to", bo..wszyscy byli zbyt..hm..mało stanowczy, "władczy"(?).. i to nie oni nosili przysłowiowe spodnie w związku..
Zupełnie tak, jak gdybym chciała zapełnić tą rodzicielską pustkę, której nie miałam w dzieciństwie, tj. obecność "twardej ręki" ze strony ojca (mój tata ma właśnie taki trudny charakter, mieszka odkąd pamiętam za granicą)

Co gorsza, facetowi, który był dla mnie naprawdę zły itp. wybaczałam najwięcej razy wiem, że to chore, ale tak było.

Trochę się obawiam, że zawsze będę szukać "aż zanadto męskiego" charakteru u innych. Ech

[10256707ec776820308db4c1f0d79c3a6390beb4_5dfabd9430a8d]

..............

[201605161006]

Mój jest alkoholikiem i tez w okresie dziesinstwa i nastoletniosci tak jakby go nie bylo, jedynie robil awantury, pil itp. I tak jak poprzedniczka widze to samo co u Ciebie. U facetow widze za mało stanowczosci itp., tym dobrym nie pobłażam a tym złym co mnie źle traktują to wybaczam a raz 1,5 roku temu sie zdarzylo ze wrecz sie poniżałam... I inne takie. Jedni potrafią poradzić sobie sami, a inni potrzebują w tym celu psychologa.

[NumberOneOnly]

mamy bardzo podobnie.
Z tym, że jeśli chodzi o ojca to była u mnie taka sytuacja. że mój ojciec całe życie pracował zagranicą.
Jak byłam mała to pamiętam, że bardzo dużo ode mnie wymagał a potem cóż pamiętam go w swoim życiu sporadycznie to tak mniej więcej do 18 roku życia gdy wrócił na stałe.Ojciec potem starał się być dla mnie jak kolega.
Ale nigdy w życiu nie poczułąm w nim ojca.
I niestety też zauważyłam, że ciągnie mnie tylko do facetów tych złych, silnych dominujących.
Tych o których miłość muszę zabiegać ciągle itd.
Innych facetów, miłych kochanych którzy mi rzucali dosłownie niebo pod nogi traktowałam podle;/bo niestety charakterek mam akurat w tatusia...

tak w wielkim skrócie to wygląda.
Był czas kiedy myślałam nad wizytą u psychologa, że brak obecności miłości i akceptacji ze strony ojca powoduje,że nie umiem sobie ułożyć życia.Ale przeszła mi ta myśl bo i tak nie umiałabym się otworzyć przed kimś w tych sprawach więc bezsensu.

[201605161006]

W takich sytuacjach np. dobrze jest sobie wyobrazić, ze Ty to Twoja kolezanka, a ten zly facet to jej facet i co bys wtedy pomyslala i zrobiła na jej miejscu? To dobry sposob by, kiedy trzeba, rozum decydowal a nie uczucia

[TmargoT]

Napisane przez Diksza

cześć! Nie od dziś wiadomo, że kobiecie, która wychowywała się bez ojca (bo np. porzucił rodzinę, mieszka daleko, nie żyje lub w ogóle jest "nieznany" itd. ) zbudowanie poważnych relacji z facetami może sprawiać kłopoty.

Czy możecie podzielić się swoimi doświadczeniami? Czym kierowałyście się przy wyborze, jakie byłyście w tych relacjach..?
Ja zauważam u siebie pewną analogię..przeważnie trafiałam "dobrze", chłopak był kochający, szanował mnie, jednak po jakimś czasie i tak stwierdzałam, że "to nie to", bo..wszyscy byli zbyt..hm..mało stanowczy, "władczy"(?).. i to nie oni nosili przysłowiowe spodnie w związku..
Zupełnie tak, jak gdybym chciała zapełnić tą rodzicielską pustkę, której nie miałam w dzieciństwie, tj. obecność "twardej ręki" ze strony ojca (mój tata ma właśnie taki trudny charakter, mieszka odkąd pamiętam za granicą)

Co gorsza, facetowi, który był dla mnie naprawdę zły itp. wybaczałam najwięcej razy wiem, że to chore, ale tak było.

Trochę się obawiam, że zawsze będę szukać "aż zanadto męskiego" charakteru u innych. Ech

był juz taki watek

[201604301943]

Napisane przez Diksza

cześć! Nie od dziś wiadomo, że kobiecie, która wychowywała się bez ojca (bo np. porzucił rodzinę, mieszka daleko, nie żyje lub w ogóle jest "nieznany" itd. ) zbudowanie poważnych relacji z facetami może sprawiać kłopoty.

Czy możecie podzielić się swoimi doświadczeniami? Czym kierowałyście się przy wyborze, jakie byłyście w tych relacjach..?
Ja zauważam u siebie pewną analogię..przeważnie trafiałam "dobrze", chłopak był kochający, szanował mnie, jednak po jakimś czasie i tak stwierdzałam, że "to nie to", bo..wszyscy byli zbyt..hm..mało stanowczy, "władczy"(?).. i to nie oni nosili przysłowiowe spodnie w związku..
Zupełnie tak, jak gdybym chciała zapełnić tą rodzicielską pustkę, której nie miałam w dzieciństwie, tj. obecność "twardej ręki" ze strony ojca (mój tata ma właśnie taki trudny charakter, mieszka odkąd pamiętam za granicą)

Co gorsza, facetowi, który był dla mnie naprawdę zły itp. wybaczałam najwięcej razy wiem, że to chore, ale tak było.

Trochę się obawiam, że zawsze będę szukać "aż zanadto męskiego" charakteru u innych. Ech

jakbym o sobie czytała
ale jakoś bardziej tłumaczyłam sobie swoim charakterem, samodzielnością. a jedynie fakt, że preferowałam starszych mężczyzn zwalałam na brak ojca.

[Diksza]

dobrze powiedziane - "źli, dominujący, władczy" ... prawie każdy wydaje się teraz taki "ciapowaty", dziecinny, bez osobowości..

a teraz jesteście w jakimś związku?

[NumberOneOnly]

Napisane przez takasobie93

W takich sytuacjach np. dobrze jest sobie wyobrazić, ze Ty to Twoja kolezanka, a ten zly facet to jej facet i co bys wtedy pomyslala i zrobiła na jej miejscu? To dobry sposob by, kiedy trzeba, rozum decydowal a nie uczucia

gdyby to było takie proste nie byłoby tego wątku i problemu.


po za tym nie uważacie , że stajemy się "pożywką" dla tych złych facetów??z doświadczenia wiem, że oni nas wyczuwają na kilometr a potem zamiast dać takim nauczkę, to najpierw po raz kolejny dostaniemy ją my a potem kolejna "ofiara"...

[Suvia]

[1=10256707ec776820308db4c 1f0d79c3a6390beb4_5dfabd9 430a8d;38377153]Mój tata zmarł, gdy miałam 7 lat, mam podobne spostrzeżenia do ciebie Też ciągnie mnie do silnych facetów, dających mi duże poczucie bezpieczeństwa, wspierających, dominujących, ale jednocześnie szanujących.[/QUOTE]

Piona Nawet wiek osierocenia się zgadza. Poza tym miałam ojca alkoholika i o tym moim radosnym wczesnym dzieciństwie zawsze chciałam zapomnieć

Trudno się rozmawia o takich sprawach, bo nie wiadomo do końca w ilu procentach nasze relacje z facetami wynikają z braku ojca, a ile - po prostu z naszego charakteru

Ja mam ogólnie problemy z trzymaniem ludzi przy sobie. Teraz mam 2 naprawdę bliskich przyjaciół i dziękuje, wystarczy mi to w zupełności. Ludzi lubię, lubię ich towarzystwo ale "na chwilę", bez tworzenia więzi z wieloma osobami. Dobrze jest jak sobie przychodzą, pośmiejemy się, pobawimy. A potem znikają, nawet nie rejestruje kiedy. Nie tęsknie nigdy... Miałam raz w akademiku współlokatorkę przez cały rok. Bardzo fajnie nam się żyło, bez najmniejszej sprzeczki, dogadywałyśmy się. Potem się wyprowadziłam po letniej sesji i zdałam sobie, że nawet numerami telefonu przez cały rok się nie wymieniłyśmy. Mam (za) dużo zupełnie powierzchownych relacji z ludźmi.

No i z facetami jest podobnie. Więc najpierw facet musi mi pomóc, żebym zauważyła, że on to tak na poważnie ze mną coś chce pokombinować, a nie tylko przypadkowo szwęda się w okolicy. Bo inaczej go ominę. Bo ja aluzji nie łapię totalnie Potem etap sprawdzania faceta- stawiam niesamowite wymagania, co nie jest oczywiście ani dobre, ani w porządku, bo ja sama ideałem nie jestem (bo kto jest...). Ale walczę z tym

No i na końcu - rzadko dawałam szansę rówieśnikom. Lubię facetów starszych i nie ukrywam, że pewnie głównie dlatego, ze to właśnie oni bardziej kojarzą mi się ze stabilizacją i bezpieczeństwem. Z takim facetem (starszym) teraz jestem.

[201604301943]

Napisane przez Diksza

a teraz jesteście w jakimś związku?

aktualnie jestem wolna, bo zerwałam jakiś czas z facetem, który był zbyt uległy wobec mnie, zbyt ciapowaty, nie 'nosił spodni' w naszym związku, czasem czułam że mi 'mamuśkuje'. był oczywiście starszy.
teraz poznałam faceta dużo starszego, ale coś czuję już że okaże się 'za dobry'

[Diksza]

Napisane przez metal_fish

aktualnie jestem wolna, bo zerwałam jakiś czas z facetem, który był zbyt uległy wobec mnie, zbyt ciapowaty, nie 'nosił spodni' w naszym związku, czasem czułam że mi 'mamuśkuje'. był oczywiście starszy.
teraz poznałam faceta dużo starszego, ale coś czuję już że okaże się 'za dobry'

o Boże, skąd ja to znam.. echhh, to uczucie, że z jednej strony każda by o takim marzyła, takim hmm "na każde zawołanie", a z drugiej strony.. świadomość, że jest się podłym i nie w porządku, bo w głębi duszy nie tego oczekujesz..

[SekretnyWachlarz]

Moja mama wychowała się bez ojca i również szukała faceta, który przede wszystkim da jej bezpieczeństwo. Myślę, że każda kobieta tak ma, która wychowała się bez ojca.

[ambaje]

Napisane przez Suvia

Piona Nawet wiek osierocenia się zgadza. Poza tym miałam ojca alkoholika i o tym moim radosnym wczesnym dzieciństwie zawsze chciałam zapomnieć

Trudno się rozmawia o takich sprawach, bo nie wiadomo do końca w ilu procentach nasze relacje z facetami wynikają z braku ojca, a ile - po prostu z naszego charakteru

Ja mam ogólnie problemy z trzymaniem ludzi przy sobie. Teraz mam 2 naprawdę bliskich przyjaciół i dziękuje, wystarczy mi to w zupełności. Ludzi lubię, lubię ich towarzystwo ale "na chwilę", bez tworzenia więzi z wieloma osobami. Dobrze jest jak sobie przychodzą, pośmiejemy się, pobawimy. A potem znikają, nawet nie rejestruje kiedy. Nie tęsknie nigdy... Miałam raz w akademiku współlokatorkę przez cały rok. Bardzo fajnie nam się żyło, bez najmniejszej sprzeczki, dogadywałyśmy się. Potem się wyprowadziłam po letniej sesji i zdałam sobie, że nawet numerami telefonu przez cały rok się nie wymieniłyśmy. Mam (za) dużo zupełnie powierzchownych relacji z ludźmi.

No i z facetami jest podobnie. Więc najpierw facet musi mi pomóc, żebym zauważyła, że on to tak na poważnie ze mną coś chce pokombinować, a nie tylko przypadkowo szwęda się w okolicy. Bo inaczej go ominę. Bo ja aluzji nie łapię totalnie Potem etap sprawdzania faceta- stawiam niesamowite wymagania, co nie jest oczywiście ani dobre, ani w porządku, bo ja sama ideałem nie jestem (bo kto jest...). Ale walczę z tym

No i na końcu - rzadko dawałam szansę rówieśnikom. Lubię facetów starszych i nie ukrywam, że pewnie głównie dlatego, ze to właśnie oni bardziej kojarzą mi się ze stabilizacją i bezpieczeństwem. Z takim facetem (starszym) teraz jestem.

To pogrubione, to jakbym czytała o sobie - identycznie się zachowuję. Wkurza mnie to, bo chciałabym mieć większe grono znajomych a ciężko mi się otworzyć na ludzi. Inna sprawa, że nieraz ludzie są tak totalnie głupi, że ręce opadają ale generalnie walczę z tym zamknięciem się i staram się zmienić. I też nie łapię aluzji, biedny chłopak się nagada, rzuca metaforami, a ja patrzę jak na Marsjanina i zastanawiam się o co chodzi
Moi rodzice rozwiedli się jak miałam 3 lata, więc ojca nie pamiętam w ogóle, tyle co jest na zdjęciach. Nie utrzymywał żadnego kontaktu, mimo że mieszkał 2 domy dalej teraz wyniósł się gdzieś na Śląsk, z 3 kobietą ma kolejne dziecko, ostatni raz widziałam go w sądzie i wtedy ani dzień dobry, ani pocałuj mnie w pupę. Tak że no... Jak pisały dziewczyny powyżej - rzutuje to na moje relacje z facetami, boję się mocno zaangażować, bo boję się, że facet mnie zostawi kiedy już poważnie się w nim zakocham, boję się odrzucenia, zranienia. I też poszukuję silnego, z charakterem, zdecydowanego - ale to po części wynika, że sama taka jestem i nie zniosłabym ciapka u boku. Co prawda mam pewien wzorzec związku - mieszkam z dziadkami, 50-lecie mieli w 2011 r. i super się dogadują, wiadomo czasami kłótnie ale generalnie jest bardzo ok. Ale wiadomo, że to nie to samo co widzieć związek rodziców...

[suszarka]

im bardziej gość był większym gadem tym bardziej mnie kręcił.przez co przerobiłam co najmniej dwie mocno popieprzone damsko-męskie relacje.

[201604301943]

Napisane przez SekretnyWachlarz

Moja mama wychowała się bez ojca i również szukała faceta, który przede wszystkim da jej bezpieczeństwo. Myślę, że każda kobieta tak ma, która wychowała się bez ojca.

niekoniecznie szukają bezpieczeństwa. szukają 'męskiej ręki' co często kończy się na wyborze bad-boya

[201605161006]

Napisane przez metal_fish

aktualnie jestem wolna, bo zerwałam jakiś czas z facetem, który był zbyt uległy wobec mnie, zbyt ciapowaty, nie 'nosił spodni' w naszym związku, czasem czułam że mi 'mamuśkuje'. był oczywiście starszy.
teraz poznałam faceta dużo starszego, ale coś czuję już że okaże się 'za dobry'

A ile ma lat? Tj. o ile jest starszy od Ciebie?

[zuziazla]

Mój tata też nie żyje i również mam tak jak wy, potrzebuję silnego faceta, opiekuńczego, który zapewni mi poczucie bezpieczeństwa, w którym wiem, że będę miała oparcie. Tak zwane 'cipki' zupełnie mnie nie pociągają, lubię bad boyów. Ciekawe czy to wynika właśnie z tego faktu, że nie mam taty, chyba tak, skoro tyle z nas się odezwało tutaj i każda ma podobne odczucia.

[201604301943]

Napisane przez takasobie93

A ile ma lat? Tj. o ile jest starszy od Ciebie?

poprzedni był 6 lat starszy, ten z którym teraz się spotykam przekroczył granicę 10 lat 12 dokładnie i czuję że chyba to już za dużo

Napisane przez zuziazla

Mój tata też nie żyje i również mam tak jak wy, potrzebuję silnego faceta, opiekuńczego, który zapewni mi poczucie bezpieczeństwa, w którym wiem, że będę miała oparcie. Tak zwane 'cipki' zupełnie mnie nie pociągają, lubię bad boyów. Ciekawe czy to wynika właśnie z tego faktu, że nie mam taty, chyba tak, skoro tyle z nas się odezwało tutaj i każda ma podobne odczucia.

opiekuńczy bad boy... ale właśnie taka ma być ta opiekuńczość: nie że ci zakupy przyniesie, bo to sama potrafisz zrobić, tylko np. gdy ktoś cię w nocy zaczepi to pokarze mu dobitnie że potrafi bronić swojej kobiety

[chwast]

Wychowalam się bez ojca i nigdy nie miałam problemów z facetami.

Sent from my SK17i using Tapatalk

[201604301943]

Napisane przez chwast

Wychowalam się bez ojca i nigdy nie miałam problemów z facetami.

bo to nie jest wszystko tak z góry przesądzone że brak ojca = kłopoty z facetami.
ale fajnie móc sobie to jakoś wytłumaczyć

[valerverda]

U mnie sytuacja wygląda tak, że mam ojca, który nie jest alkoholikiem ale bardzo źle traktuje moją mamę (nie mam tu na myśli bicia itp; zresztą całą sytuacje opisałam w innym wątku).
Problemem u mnie jest nawiązanie jakiegokolwiek bliższego kontaktu, nie byłam nigdy w związku. Strasznie się boję odtrącenia i tego, że będzie mnie źle traktował a ja nie będę umiała zakończyć związku.

[Diksza]

Napisane przez valerverda

U mnie sytuacja wygląda tak, że mam ojca, który nie jest alkoholikiem ale bardzo źle traktuje moją mamę (nie mam tu na myśli bicia itp; zresztą całą sytuacje opisałam w innym wątku).
Problemem u mnie jest nawiązanie jakiegokolwiek bliższego kontaktu, nie byłam nigdy w związku. Strasznie się boję odtrącenia i tego, że będzie mnie źle traktował a ja nie będę umiała zakończyć związku.

nie poddawaj się!

[ola_offspring]

To i ja się podzielę moimi spostrzeżeniami
Moi rodzicie rozwiedli się jak byłam bardzo mała i po prostu nie pamiętam sytuacji, żebyśmy w domu byli wszyscy jak rodzina. Ojciec zawsze traktował mnie jak powietrze, założył nową rodzinę, kiedy miałam 11 lat powiedział, że nie chce mnie znać, tak po prostu. To tak pokrótce. Co do moich relacji z mężczyznami, szczerze powiedziawszy trochę uciekam od nich. Kiedy widzę, że coś może z tego być, tchórzę Tylko raz byłam w związku i od początku miałam zarzut, że nie umiem okazywać uczuć. Poza tym byłam zbyt uległa, jakoś pokutowała we mnie świadomość, że jemu się należy więcej niż mnie, nie potrafiłam postawić na swoim, mimo tego, że nie jestem wcale taka uległa w relacjach z innymi chociaż podoba mi się w facetach władczość, jestem silnym charakterem i to mogłaby być mieszanka wybuchowa, gdybym faktycznie umiała być partnerką, oczywiście zawsze obwiniam siebie za wszystko i eh, chciałabym być inna ale to mnie paraliżuje

[moniaszelki]

mam koleżankę, której ojciec jest stale nieobecny, jest żeglarzem i bardzo rzadko go widuje, ale także jest związana z czarnym charakterem, starszym ale niewiele.

druga koleżanka nienawidziła swojego ojca, zmieniła nawet nazwisko na to po matce, i wiąże się z ~~30latkami (mamy 19lat).

[Diksza]

Z jednej strony jestem trochę władcza, dominująca, nie lubię sprzeciwu.. a z drugiej szukam kogoś, kto jest jeszcze "wyżej" mojego charakteru.. ciekawe czy taka kombinacja jest w ogóle możliwa..

Do tej pory trafiałam na "potulnych" facetów, którym "było na rękę", że ktoś nimi rządzi, ustawi, powie co mają zrobić itd..

CHCĘ ZMIAN!

[Szeroki]

Autorko, to jest bardzo częste nawet u zwykłych kobiet.

[MirellamKoko]

Podpisuję się Autorko pod Twoimi słowami.

Ja miałam wielu chłopaków. Do wyboru do koloru
blondyni
bruneci
wysocy
niscy
inteligentni
hmmm malo inteligentni
kujony
chłopak ćpun
bogaty wyfiuczony fircyk
jakis co sie podawal za arystokrate

z żadnym nie spałam, z żadnym nie byłam dłużej jak 3 miesiące. wtedy to były czasy gimnazjum i trochę LO, aż trafiła kosa na kamień.

Jesteśmy razem 7 lat. On umie zrobić wszystko. Jest władczy fakt. Jest najsilniejszy na świecie pomoże mi we wszystkim i postawi do pionu czasami
Innego nie chcę.

[71253839b04673f7804766e160d807ea33c37805_6578f4849ccb9]

Mój tata zmarł gdy mialam 6 lat, mama się z nikim nie związała. Długo mnie nie ciągneło za bardzo do facetów, tzn. zuraczałam się w jakichś kolegach w szkole, na studiach, ale związków nie tworzyłam, mysle, ze nie tylko przez nieśmiałość,kompleksy, ale i brak obycia z mężczyznami, nieumiejętnośc uwodzenia, niejarzenie, ze mnie ktoś w ogóle podrywa o!), obawy rózne, a jak już sie trochę nauczyłam uwodzić (nieświadomie) to tez zaczełam trafiać przeważnie na takich:

Napisane przez Diksza

Ja zauważam u siebie pewną analogię..przeważnie trafiałam "dobrze", chłopak był kochający, szanował mnie, jednak po jakimś czasie i tak stwierdzałam, że "to nie to", bo..wszyscy byli zbyt..hm..mało stanowczy, "władczy"(?).. i to nie oni nosili przysłowiowe spodnie w związku..

ewentualnie druga skrajność - tacy 'zimni dranie" czarusie. troche trwało, zanim sie "nauczyłam" mezczyzn, obecnie jestem w zwiazku z takim w miare męskim, ale szanującym moje zdanie (jak się uprę ). Gorzej że długi czas nie chciałam/bałam się mieć dzieci, w obawie, że mogą się wychowywać (z róznych wyobrażanych powodów) bez ojca. cóż, wrazliwa psychika podatna jest na różne takie odstępstwa od normy (nie tylko brak ojca...), ale trzeba próbowac, pracować nad sobą to bedzie łatwiej z czasem, no nie?

[Diksza]

[1=71253839b04673f7804766e 160d807ea33c37805_6578f48 49ccb9;38395178]Mój tata zmarł gdy mialam 6 lat, mama się z nikim nie związała. Długo mnie nie ciągneło za bardzo do facetów, tzn. zuraczałam się w jakichś kolegach w szkole, na studiach, ale związków nie tworzyłam, mysle, ze nie tylko przez nieśmiałość,kompleksy, ale i brak obycia z mężczyznami, nieumiejętnośc uwodzenia, niejarzenie, ze mnie ktoś w ogóle podrywa o!), obawy rózne, a jak już sie trochę nauczyłam uwodzić (nieświadomie) to tez zaczełam trafiać przeważnie na takich:

ewentualnie druga skrajność - tacy 'zimni dranie" czarusie. troche trwało, zanim sie "nauczyłam" mezczyzn, obecnie jestem w zwiazku z takim w miare męskim, ale szanującym moje zdanie (jak się uprę ). Gorzej że długi czas nie chciałam/bałam się mieć dzieci, w obawie, że mogą się wychowywać (z róznych wyobrażanych powodów) bez ojca. cóż, wrazliwa psychika podatna jest na różne takie odstępstwa od normy (nie tylko brak ojca...), ale trzeba próbowac, pracować nad sobą to bedzie łatwiej z czasem, no nie? [/QUOTE]

zgadza się życzę Nam wszystkim, abyśmy spotkały tego WYMARZONEGO, który będzie WRESZCIE:P odpowiadał pod każdym względem

---------- Dopisano o 14:30 ---------- Poprzedni post napisano o 14:29 ----------

Napisane przez MirellamKoko

Podpisuję się Autorko pod Twoimi słowami.

Ja miałam wielu chłopaków. Do wyboru do koloru
blondyni
bruneci
wysocy
niscy
inteligentni
hmmm malo inteligentni
kujony
chłopak ćpun
bogaty wyfiuczony fircyk
jakis co sie podawal za arystokrate

z żadnym nie spałam, z żadnym nie byłam dłużej jak 3 miesiące. wtedy to były czasy gimnazjum i trochę LO, aż trafiła kosa na kamień.

Jesteśmy razem 7 lat. On umie zrobić wszystko. Jest władczy fakt. Jest najsilniejszy na świecie pomoże mi we wszystkim i postawi do pionu czasami
Innego nie chcę.

uuuu, farciara! nic, tylko życzyć szczęścia