bede mama?!?!

[Anticipation]

w zasadzie nie wiem czy ten watek nie powinien przypadkiem byc na plotkowym, ale jesli tak to prosze o przeniesianiejestem studentka II roku (i co jest dosc wazne) studiuje dziennie, i wlasnie sie dowiedzialam ze jestem w ciazy..na razie nie wiem czy mam sie cieszyc czy martwic bo jestem za bardzo zaskoczona..zupelnie nie wiem..nie wiem jak ja sobie z tym wszystkim poradze bo jestem sama...tzn w tym sesnie ze nie moge liczyc na ojca dzieka, a tez nie wiem za bardzo jak zareaguja moi rodzice...mam 21 lat wiec teoretycznie nie jest to zly czas na dziecko...tyle ze dopiero co zaczelam studia, do pracy za bardzo nie pojde bo musiala bym studia pzrezrwac ale i tak kto wtedy zajal by sie maluszkiem..nie wiem zupelnie..czy moze ktoras z was tez tak miala?czy jest mozliwe studiowanie i wychowywanie dzieka?ile osob wam pomagalo? odpiszcie prosze...probuje sobie to wszystko jakos wyobrazic ale narazie nie moge..tzn nie potrafie...to bedzie" mala" rewolucja w moim zyciustaram sie myslec pozytywnie ale jak mowie narazie jestem jeszcze chyba w szoku pozdrawiam i prosze o odp

[madana]

Studiowałam kiedyś z dziewczyną, która przyszła na I rok jako mama kilkumiesięcznego bobasa, na III roku urodziła drugie dziecko, studia skończyła o czasie. Była mistrzynią dobrej organizacji, pomagali jej chyba rodzice. Jesteś bardzo młoda, ale myślę,że wszystko da się zorganizować i pogodzić, nie będzie łatwo, to musisz wiedzieć, ale z całego serca życzę, byś sobie z tą sytuacją pradziła Pozdrawiam.

[kasiulka]

Ja co prawda nie jestem i nigdy nie byłam w takiej sytuacji wiec może nie powinnam sie tu wypowiadać, ale mysle że mając wsparcie bliskich osób (rodziców) dasz radę. Na pewno bedzie cieżko na początku, moze konieczna bedzie jakas dziekanka czy urlop na te pierwsze najtrudniejsze miesiace, ale wydaje mi sie ze to sie da pogodzic i zorganizowac (zreszta podobno młode mamy są mistrzyniami dobrej organizacji ) . W koncu jak dzidzius sie urodzi bedziesz juz chyba w połowie studiów, szkoda byłoby rezygnować. Wydaje mi sie ze wazne jest Twoje dobre nastawienie, nie zalamywanie sie, a z Twojego postu przebija jakis optymizm, moze sie myle, ale mam wrazenie ze jednak cieszysz sie z dzidziusia. Powodzenia no i gratuluję oczywiscie.

[Agoosia]

a mogłabyś przenieść się na zaoczne studia? np od następnego semestru? Albo jeszcze następnego (nie wiem, jak wypadnie Ci poród)
Ja jestem w podobnej sytuacji, z tym, że dopiero zaczęłam studia (I rok, zaocznie) myślę nad dziekanką na rok... sama jeszcze nie wiem, co zrobię (na podjęcie decyzji mam miesiąc )

Wszystko się da Mam nadzieję, że rodzice Ci pomogą - moi pomagają, bez ich wsparcia też byłoby ciężko.

[a4fe74769c46a8b3f27462c06deeaa5a0ba50375_612d631274ff7]

Hej! Gratulacje!

Nie wybierałabym przenosin na studia zaoczne. Za nie się płaci, a myślę, że te pieniądze możnaby spożytkować na Maluszka Pomyśl o dziekance albo o Indywidualnym Trybie Studiowania. Miałabyś wtedy czas na naukę w domu i mogłabyś w terminie zaliczać egzaminy.
M.

[kamilak]

Moja dobra koleżanka ma taką sytuację, a raczej miała, bo jej syn ma już 1.5 roku i sytuacja dawno się unormowała. Zaszła w ciążę na I roku, porzuciła ojca dziecka, bo uznała że nie nadaje się on do tej roli i bardzo dobrze sobie poradziła. Z rodzicami nie ma najlepszych relacji pod słońcem, ale jakoś się dogadali i przez 3-4 dni w tygodniu oni zajmują się dzieckiem, a ona przyjeżdża do nich na weekendy. Miała problemy finansowe, bo pochodzi z niezbyt zamożnej rodziny, ale dzięki perfekcyjnej organizacji czasu dostaje najwyższe stypendium. Parę groszy dorzucają jej też rodzice, no i to oni karmią dziecko przez połowę tygodnia. Studiuje ona dziennie, więc o pracy też nie było mowy. Radzę Ci, żebyś się nie przenosiła na zaoczne, bo sama słusznie zauważyłaś, że i tak nie miałabyś czasu na pracę. Nauczyciele na pewno będą bardzo wyrozumiali, moja koleżanka spotkała się z dużą życzliwością z ich strony. W przeciwieństwie do swoich znajomych, ale to już inna bajka.
W każdym razie jej syn jest już dużym chłopakiem, bardzo kocha mamę i pomimo tego, że nie widzi jej przez kilka dni w tygodniu, jest do niej bardzo przywiązany, a ona uważa go za największe Szczęście swojego życia...

Wszystko będzie dobrze i się ułoży, zobaczysz Odżywiaj się dobrze, wysypiaj i oczekuj maleństwa, masz jeszcze dużo czasu, aby przyzwyczaić się od tej zmiany.

Pozdrawiam gorąco

[Agoosia]

Fakt, finanse... u mnie to jeden z głównych powodów, z których myślę o dziekance.
Masz o tyle dobrze, że dzienne za darmo (tak?) U mnie i dzienne i zaoczne są płatne

[Anticipation]

na zaoczne raczej sie nie przeniose bo ...studiuje..hmm..medycyn ea na studiach medycznych nie ma nawet opcji zaocznych..powoli oswajam sie z mysla ze bede mama, ale to pewnie musi jeszcze troche potrwac..no i pozostaje poinformowac rodzicow, no i ojca dziecka:/ale mam jeszcze duzo czasu zeby pewne sprawy przemyslec i zaplanowac..boje sie troche o kwestie finansow..no bo przeciez pewnie moi rodzice beda musieli nas utrzymywac. no zobacze jak to wszystko bedzie wygladalo po rozmowie z nimistane sie teraz pewnie czestym gosciem na forumdzieki za odpowiedzi i wsparcie

[Agoosia]

Powodzenia

[madana]

Powodzenia, mimo młodego wieku jesteś bardzo odpowiedzialną osobą

[wenezja]

Anticipation, gratuluje! Wygląda na to, że będziemy miały zbliżony termin porodu

[Joasiaa]

Dasz radę!!! Napewno nie będzie łatwo ale jesli juz tak się zdarzyło że będzie dziecko to da Ci to siłę aby się zmobilizować. Nie jestem może najlepszym doradcą bo ja mam dość stabilną sytuacje, męża ale myśle że grunt to pozytywne myslenie i ułożenie sobie planu co jest Twoim priorytetem. Porozmawiaj z rodzicami, z ojcem dziecka. To Ci napewno duzo wyjaśni. Może będą na tyle elastyczni że przy ich pomocy większość problemów się rozwiąże?
Pozdrawiam i daj znać co jakiś czas jak się sprawy mają

[Gorylek]

Najtrudniej chyba jest zorganizowac sobie opieke nad maluszkiem. Jezeli nie bedziesz miala problemow z ciaza to mozesz do porodu normalnie uczeszczac na zajecia - ja pracowalam do ostatniego dnia. Tylko pozniej zaczynaja sie schody bo jestes "uwiązana", nie mozesz wyjsc sobie np na zakupy kiedy chcesz, do lekarza itd caly czas jest problem z kim zostawic dziecko. Jezleli ktos ma niepracujacych rodzicow to na pewno pomogą ale jezeli nie to trzeba zalatwic sobie opiekunke lub wyslac dziecko do żłobka smutne ale wiele matek teraz tak robi. Mam prawie 2-miesiecznego malucha i moglabym teraz spokojnie studiowac, dzidzia prawie caly czas spi naprawde bylby czas zeby przysiasc nad ksiazkami no i finansowo beda ci musieli pomoc rodzice bo z pomocy społecznej dostaje sie całe g..

[paula78]

jezuu jak czytam ze nie mozna liczyc na ojca dziecka to mnie krew zalewa grrr do pieca z takimi g....
przynajmniej podaj go o alimenty.

matki to najlepsze organizatorki (nie wszytskie niestety :-/)wszytsko sie ulozy pogadaj z rodzicami,wizyty u lekarza ,itp.dbaj o siebie.

[KATESIA]

witam i po pierwsze slowa podziwu! jestes bardzo dojrzała osoba, która napewno sobie poradzi! Twoje nastawienie do dosyc trudnej sytuacji zadziwia mnie stoicyzmem i stad wnioskuje o tym ze bedzie dobrze...
ja urodziłąm synka na przełomie 2/3roku studiów, pomogła mi bardzo mama, nie poszłam na dziekanke bo studiowałam język i stwiedziłam ze rok przerwy w nauce jezyka to duzo, umawialam sie (nawet bez dziekanatu) z niektórymi wykładowcami na indywidualny tok nauczania (mało chodziłam na zejcia ale wszystko potem zaliczałam) tak było przez jeden semesrt, dopóki dobrze nie nauczyłam sie wszystkiego przy dziecku....potem sama nie wiem jakim cudem(podobno mamy malutkich dzieci mają olbrzymie samozaparcie) dostaąłm stypendium naukowe no i finansowo było roszke lzej. Nie powiem było cięzko, chwilami nawet bardzo, ale było warto. Skonczyłam studia mają 3letniego, odchowanego brzdąca, nawet nie zauwazyłam kiedy ten czas minął.
Nie staram Ci sie radzic, bo decyzja jest trudna, ale mam nadzieje ze moja historia w jakims stopniu pozwoli Ci na podjęcie odpowiedniej decyzji.
pozdrwiam, i życze szczescia.

[iza_]

jestem na pierwszym roku i byc moze w podobnej sytuacji),obawiam się ze jestem w ciązy.jestem przerażona,ale z drugiej strony cieszę się-w koncu dziecko to cos wspaniałego,ale narazie nie bede pisała o mnie bo to tylko moje przypuszczenia.
Jeśli chodzi o Ciebie,to bedzie dobrze, cos tak czuję. podonie jak kilka dziewczyn nie radze przenosic sie na studia zaoczne,jesli martwisz sie o fonanse( są płatne i to sporo).moze do rozwiązania ucz sie normalnie a potem weź jakis urlop dziekański.
trzymam kciuki za Ciebie

[dafreen]

Gratulacje z całego serducha , dzieci to największy skarb. moja sytuacja może nie była taka sama ale w sumie podobna z tą różnicą że ja urodziłam córeczkę w trzeciej klasie liceum...miałam 17 lat, a dzis mam cudowną dwunastolatkę ....
to może brzmi trywialnie ale uwierz mi ze wiele rzeczy układa się jakoś tak troszkę samo...też byłam przerażona, miałam 17 lat i praktycznie zerowe pojęcie o dzieciach i ich wychowaniu, ale z drugiej strony bardzo się cieszyłam, miała urodzić się mała istotka, mały człowieczek stworzony z miłości, nam się co prawda nie udało i z tatą oli rozeszliśmy się, ale mamy dobry kontakt i ola też jest do niego przywiązana, choć musiała walczyć o jego miłośc....
ja musiałam przerwać szkołę ze względu na komplikacje w ciąży i ciągłe pobyty w szpitalu, ale jak oleńka miała 1,5 roku wróciłam do szkoły i i udało skończyć się liceum i radzić sobie dalej z obowiązkami mamy, uczennicy i głowy rodziny , czasem warto na chwilę zrezygnować z siebie dla maleństwa....
to prawda, że samotne, młode mamy są mistrzyniami organizacji, na wszystko znajdują czas i wszystko udaje się ze sobą połączyć...ludzie też podchodzą z dużą rzyczliwością, więc nie bój się...wszystko się ułoży, a widok dziecka, jego pierwszy uśmiech, pierwszy ząbek, pierwsze mamo zrekompensują wszystkie chwile zwątpienia jakie czasem sie pojawiają....
bo czasem jest ciężko i nie ma co mówić że samotne macierzyństwo to pasmo szczęśliwości...czasem jest ciężko, czasem brakuje sił, ale warto naprawdę warto...chociażby by tak jak ja usłyszeć teraz od prawie nastolatki "mamo bardzo cię kocham i jesteś super"...
kiedy tak patrzę wstecz to sama zastanawiam się skad we mnie było tyle siły?
ale to dzięki oleńce, ona dawała mi siłę, wierzę, że dzieci przychodzą do nas i są darem...mają nas uczyć miłości....to prawdziwy cud....

jestem z Tobą, nie bój się, wokół jest naprawdę wiele życzliwych osób....dasz radę, dla małego, bezzębnego, zaślinionego uśmiechu warto...