Przeprowadzka a tęsknota

[michalkowalski9]

Witam, od zawsze mieszkam na wsi, lubie wieś , spokojne życie itp itd. Jednak jak wiadomo ciężko jest z pracą, do najbliższego miasta mam 15km . Planuje z dziewczyną przeprowadzkę do miasta oddalonego 100km od domu. Chce tam ogarnąć prace żeby jakoś zacząć życie. Jednak robi mi się troche smutno z jednej strony wiem że mieszkając na wsi ciężko będzie z pracą no i że nie moge mieszkać z dziewczyną i rodzicami w jednym domu bo to prowadzi do kłotni ale z drugiej nachodzi mnie myśl hm... będę tęsknił za wsią, za rodziną, za moim pokojem ciszą.
Jak sobie poradzić z takimi myślami? mam gdzieś nadzieje ze jak zaczne prace w nowym miejscu to jakoś ta tęsknota zostanie stłumiona, że 100 km to nie koniec świata, że trzeba tak zrobić zeby iść do przodu. Ale czlowiek od urodzenia przyzwyczaił się do tego miejsca, mieszkania i łatwo nie będzie...

[Adrianna_8]

Wyprowadzka w nowe miejsce czesto laczy sie z obawami, ale nie nakrecaj sie na zapas. Moze Ci sie spodoba i z checia bedziesz tam mieszkal. Kto wie? 100km to nie duzo. Zawsze mozesz odwiedzac rodzicow, no i warto sprobowac czegos nowego .

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

[michalkowalski9]

Dziękuje za odpowiedz też właśnie myśle że warto sprawdzić jak będzie, czy damy rade z dziewczyną razem tyle mieszkać , jak wyjdzie praca no i niestety tęsknote trzeba stłumić. Jestem osobą która nie lubi zmian w zyciu i juz mi smutno jak pomyśle że nie będe w tych ścianach bo trzeba iść do przodu.

[Adrianna_8]

Tez tak mam, ale wyprowadzka do duzego miasta na studia wyszla mi na dobre . Strach ma duze oczy

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

[An_04]

Też miałam takie obawy. Moja wieś jest oddalona od miasta o 30 km. Przez 22 lata tu mieszkałam. Na początku tego roku przyszło mi przenieść się do miasta. Miałam wiele obaw. Ale od razu się zaklimatyzowałam i pokochałam nowe miejsce. Do odważnych świat należy!

[Adrianna_8]

No i pamietaj - to nie jest decyzja, ktora zawazy na calym Twoim zyciu. Zawsze mozesz wrocic do domu, znalezc prace blizej itp. Itd.

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

[michalkowalski9]

Przeważnie mam takie myślenie że jesli coś robie to ta decyzja juz wpłynie mocno na moje zycie jednak musze miec też myśl że może być tak jak mówisz, że za jakiś czas gdy coś osiągne np. finansowo moge wrócić na wieś do siebie albo do miasta bliżej

[narkotyna]

Napisane przez michalkowalski9

Witam, od zawsze mieszkam na wsi, lubie wieś , spokojne życie itp itd. Jednak jak wiadomo ciężko jest z pracą, do najbliższego miasta mam 15km . Planuje z dziewczyną przeprowadzkę do miasta oddalonego 100km od domu. Chce tam ogarnąć prace żeby jakoś zacząć życie. Jednak robi mi się troche smutno z jednej strony wiem że mieszkając na wsi ciężko będzie z pracą no i że nie moge mieszkać z dziewczyną i rodzicami w jednym domu bo to prowadzi do kłotni ale z drugiej nachodzi mnie myśl hm... będę tęsknił za wsią, za rodziną, za moim pokojem ciszą.
Jak sobie poradzić z takimi myślami? mam gdzieś nadzieje ze jak zaczne prace w nowym miejscu to jakoś ta tęsknota zostanie stłumiona, że 100 km to nie koniec świata, że trzeba tak zrobić zeby iść do przodu. Ale czlowiek od urodzenia przyzwyczaił się do tego miejsca, mieszkania i łatwo nie będzie...

moim zdaniem to są takie głupie obawy, które znikną jak tylko się przeprowadzisz. 100 km to mało, bez przesady.

[adult90]

Napisane przez narkotyna

moim zdaniem to są takie głupie obawy, które znikną jak tylko się przeprowadzisz. 100 km to mało, bez przesady.

100 km to bardzo mało, mam niemal identyczne zdanie co narkotyna. Obawy są tylko obawami, nie sprawdzisz dopóki nie spróbujesz. Na tym polega życie.

[December12]

100 km to rzut beretem Sama wyprowadziłam się 300 km od domu rodzinnego i choć początki wspominam jako bardzo trudne, potem było już tylko łatwiej. Po wielu latach nadal tęsknię, ale przecież są telefony, skype, mnóstwo połączeń komunikacyjnych. Myślę, że zdecydowanie warto zdecydować się na taki krok Nie będziesz też od razu mieszkać w centrum miasta, możesz znaleźć coś na obrzeżach żeby nie było takiego szoku.

[cosktoswie]

100 km to nic, możesz co weekend wracać do domu. Ja kiedyś wpadłam na super pomysł wyprowadzenia się na drugi koniec świata, ale wytrzymałam tylko 5 lat bo widywanie rodziny raz na rok jednak było naprawdę męczące, gdybym miała możliwości finansowe żeby odwiedzać kraj chociaż raz na miesiąc to na pewno nadal bym tam mieszkała bo teraz mi smutno że wróciłam

[SteveS]

Ja się wyprowadziłam najpierw sto, a potem prawie 600 km od domu. Obecnie mieszkam ok. 200 i w sumie jeździmy do rodziców dość rzadko. Podejrzewam, że to Twoje pierwsze mieszkanie z dziewczyną - pamiętaj, że to Wasz czas i czas też trochę odsunąć się od domu rodzinnego, bo jeśli planujecie wspólną przyszłość, to takie uzależnienie powodujące aż takie obawy nie jest dobre. Po prostu przywykniesz - na początku zawsze się tęskni, a potem jest dobrze