Strach przed pobieraniem krwi.

[ChocoWhite]

mam prawie 15 lat, ale jestem bardo delikatna i na słowo "krew" lub "igła" momentalnie bolą mnie, zgięcia w rekach. Idę jutro sama bo rodzice w pracy bardzo sie boje ostatnim razem liczyłam na głos ;/

[pozytywka_]

Napisane przez ChocoWhite

mam prawie 15 lat, ale jestem bardo delikatna i na słowo "krew" lub "igła" momentalnie bolą mnie, zgięcia w rekach. Idę jutro sama bo rodzice w pracy bardzo sie boje ostatnim razem liczyłam na głos ;/

poprostu popros pielegniarke aby cie zagadala, patrz w inna strone i jak sie juz wkłuje (w najmniej spodziewanym momencie) to nie bedzie odwrotu nie ma sie co bac tylko stawiac czoła słabościom ;D

[Noa_]

Napisane przez ChocoWhite

bardzo sie boje ostatnim razem liczyłam na głos ;/

a kiedy był ten ostatni raz?

[Meitsa]

To z tobą nie tak źle, pocieszę cię Ja mam ponad 20 lat a ZAWSZE gdy idę na jakieś kłucie to po fakcie zemdleję od ilości nagromadzonego stresu Na widok krwi czy igły robi mi się słabo i mam tak od 6 klasy podstawówki. Ja zawsze mówię pielęgniarkom o moim stanie. Może powiedz żeby jedna cie zagadała a druga pobrała krew z zaskoczenia żebyś nie zauważyła nawet. Może też skojarz sobie z ugryzieniem komara albo przekłuwanie uszu. Trzeba to już sobie jakoś psychicznie wytłumaczyć

[Karaluszysko]

I?

Wydaje mi się, że najgorsze co możesz robić to rozmyślać o tym i zastanawiać się, jak bardzo będzie bolało. Nie nakręcaj się tak, bo w ten sposób krzywdzisz sama siebie.

Skoro to dla Ciebie tak bolesne to poproś rodzeństwo (jeśli masz), koleżankę lub bliską Ci osobę, by poszła z Tobą i dodała Ci otuchy

Wieeele lat temu, gdy pobieranie krwi było dla mnie nieprzyjemne, zauważyłam, że pomaga mi, gdy wpatrywałam się w jakiś przedmiot i go szczegółowo opisywałam.
Np. siadałam na krześle a gdy pani laborantka obwiązywała mi przedramię tą opaską uciskową, ja wybierałam sobie jakiś przedmiot (np. kubek) i go opisywałam w myślach. Bardzo szczegółowo. Np. "kubek w biało-niebieskie paski, z dużym uchem, w kubku jest łyżeczka z białym trzonkiem, kubek stoi na białym talerzyku talerzyku".
W ten sposób moja uwaga koncentrowała się na kubku, a nie na igle zbliżającej się do mojej żyły
Nawet działało

[limonka009]

Napisane przez Karaluszysko

I?

Wydaje mi się, że najgorsze co możesz robić to rozmyślać o tym i zastanawiać się, jak bardzo będzie bolało. Nie nakręcaj się tak, bo w ten sposób krzywdzisz sama siebie.

Skoro to dla Ciebie tak bolesne to poproś rodzeństwo (jeśli masz), koleżankę lub bliską Ci osobę, by poszła z Tobą i dodała Ci otuchy

zgadzam się z Karaluszysko , najlepiej nie myśl o tym wcale, nie zastanawiaj się jak będzie. Osobiście znam osobę, która ''pada'' na sam widok strzykawki, ale ostatnio nie zemdlała przy pobieraniu krwi, ponieważ poinformowała o swoich dolegliwościach, pielęgniarka zagadała ją i ponoć zrobiła to tak delikatnie, że tym razem nie zemdlała. Powodzenia życzę

[SOCKI]

Odwróć głowę i zamknij oczy. Najlepsza metoda dla mnie.

[kitkulka]

jakoś musisz to przeżyć, odwróć głowę w drugą stronę, myśl o czymś innym, rach ciach i będzie po sprawie

moja koleżanka też się tak bała, kiedy pobierali jej krew, zawsze prosiła a wręcz błagała, żeby pobierać jej z paluszka jak dzieciakom

[sylwiszon757]

ja też mdleje na widok krwi i igły...

[ondatrazibethicus]

Ja może nie mdleję, ale odczuwam spory niepokój na wspomnienie zabiegów z igłami. Czasem robiło mi się niedobrze, bo z nerwów wstrzymywałam oddech. Staraj się oddychać spokojnie przed, w trakcie i po. Skup się na tym co do Ciebie mówi pielęgniarka, albo na jakimś przedmiocie. To tylko chwila, szybko minie.

[looska]

Miałam dzisiaj pobieraną krew. Brrr. Pielęgniarka najpierw zgubiła żyłę w lewej ręce, a potem zabrała się za prawą. Ból minimalny, coś jak zastrzyk u dentysty (przyznaję, wymsknęło mi się ciche "au!" ). Za to samopoczucie...Nie widziałam igły, nie widziałam fiolek z krwią (odwróciłam głowę), a już w trakcie zrobiło mi się słabo. Właściwie dopiero od kilku godzin czuję się normalnie i mogę jako tako zginać ręce.

Wiem, nie dodałam odwagi . Przeżyjesz, jutro będzie po wszystkim. Pamiętaj żeby mocno docisnąć wacik i trzymać kilka chwil. Jak zrobi ci się słabo to usiądź i pochyl głowę w dół.

[lanvin]

ja jak miałam ostatnio pobieraną krew to niby się aż tak bardzo nie bałam, ale po fakcie zemdlałam... ale w sumie od zawsze nie lubiłam żadnych zastrzyków itp. jako dziecko się bardzo bałam. teraz może nie tyle, że się boje, ale nie lubię tego. tak samo jak wizyty u dentysty

[Meitsa]

No ja z kolei jak byłam mała to pierwsza się wyrywałam do zastrzyku i wyśmiewałam się z innych dzieci jak płakały A teraz? Lekarz czy dentysta to mdleję po fakcie, zawsze muszę z kimś iść bo sama bym się bała. Raz miałam tak, że wyszłam z przychodni po pobieraniu krwi, wszystko było ok, przeszłam z mamą jakieś 100m i zaczęłam jej mdleć na ulicy. Na szczęście zaczęła mnie klepać mocno po twarzy i tak się tym oburzyłam, że oprzytomniałam i razem szybko jakoś wróciłyśmy do przychodni

[Wenress]

Mnie sie zawsze robi słabo po fakcie... boję się pobierania krwi, mimo, że mnie nie boli i nie jest nieprzyjemne bo go nie czuć. Na samą myśl o tym pokoiku gdzie się pobiera jest mi niedobrze, nie wiem czy dam radę tam dojść A naprawdę wiem, że to nic strasznego, to mnie najbardziej wkurza. Dentysta to przy tym wielka przyjemność, naprawdę
No, to się wyżaliłam

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Ja pobierania krwi nie znosze dobrze. Mam bardzo cienki zyly, czuje kazda igle. Do tego ciezko u mnie jakas "dobra" zyle znalezc. Po pobraniu wiekszej ilosc robi mi sie slabo, dlatego nigdy nie chodze oddawac krwi sama.
Mimo tych problemow i niedogodnosci od lat jestem honorowym krwiodawca. Wiem ze, mi zle samopoczucie przejdzie a moja krew moze uratowac czyjes zycie. Tym bardziej takie "cmokanie sie" ze soba ("jestem taka delikatna", "strasznie krucha ze mnie kobietka, zaslabne jak zobacze strzykawke) literalnie podnosi mi cisnienie. Fala rozczulania sie nad zwyklym pobraniem krwi do badan jest dla mnie niezrozumiala. Tym bardziej, ze to pobranie niewielkiej ilosci.
Moze zamiast uzalac sie nad soba i szukac problemow warto wybrac sie do Centrum Krwiodawstwa i oddac krew? To napewno bardziej komus pomoze niz "ale jestem delikatna; uwaga bo mdleje".

[Wenress]

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;24590542]Ja pobierania krwi nie znosze dobrze. Mam bardzo cienki zyly, czuje kazda igle. Do tego ciezko u mnie jakas "dobra" zyle znalezc. Po pobraniu wiekszej ilosc robi mi sie slabo, dlatego nigdy nie chodze oddawac krwi sama.
Mimo tych problemow i niedogodnosci od lat jestem honorowym krwiodawca. Wiem ze, mi zle samopoczucie przejdzie a moja krew moze uratowac czyjes zycie. Tym bardziej takie "cmokanie sie" ze soba ("jestem taka delikatna", "strasznie krucha ze mnie kobietka, zaslabne jak zobacze strzykawke) literalnie podnosi mi cisnienie. Fala rozczulania sie nad zwyklym pobraniem krwi do badan jest dla mnie niezrozumiala. Tym bardziej, ze to pobranie niewielkiej ilosci.
Moze zamiast uzalac sie nad soba i szukac problemow warto wybrac sie do Centrum Krwiodawstwa i oddac krew? To napewno bardziej komus pomoze niz "ale jestem delikatna; uwaga bo mdleje".[/QUOTE]

Tak, na pewno jak ktoś mdleje przy oddaniu kilku kropelek krwi cieniutką igłą, to jak odda 450ml siedząc kilka minut ze sporą igłą to mu pomoże W mojej szkole była akcja oddawania krwi i niedobrze robiło się osobom, które nie mają problemu z igłami ani zastrzykami.
Sama bardzo chciałam oddać krew, żeby komuś pomóc i przełamać mój strach, bo jak pisałam, naprawdę mnie to wkurza. Oddać nie mogę i to chyba lepiej, są osoby, które się nie nadają i silna wola może nie wystarczyć.

[Diablica z Tasmanii]

Nie znoszę pobierania krwi, zaraz robi mi się słabo i widzę białe ludki.

Nie cierpię krwi, jej widoku, nawet opowieści o niej bo momentalnie robi mi się zimno i oblewam się potem.
Dlatego juz nie czytam tego wątku

[Meitsa]

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;24590542]Ja pobierania krwi nie znosze dobrze. Mam bardzo cienki zyly, czuje kazda igle. Do tego ciezko u mnie jakas "dobra" zyle znalezc. Po pobraniu wiekszej ilosc robi mi sie slabo, dlatego nigdy nie chodze oddawac krwi sama.
Mimo tych problemow i niedogodnosci od lat jestem honorowym krwiodawca. Wiem ze, mi zle samopoczucie przejdzie a moja krew moze uratowac czyjes zycie. Tym bardziej takie "cmokanie sie" ze soba ("jestem taka delikatna", "strasznie krucha ze mnie kobietka, zaslabne jak zobacze strzykawke) literalnie podnosi mi cisnienie. Fala rozczulania sie nad zwyklym pobraniem krwi do badan jest dla mnie niezrozumiala. Tym bardziej, ze to pobranie niewielkiej ilosci.
Moze zamiast uzalac sie nad soba i szukac problemow warto wybrac sie do Centrum Krwiodawstwa i oddac krew? To napewno bardziej komus pomoze niz "ale jestem delikatna; uwaga bo mdleje".[/QUOTE]
Też mimo problemów z mdleniem myślałam nad tym żeby oddać krew, problem się pojawił wtedy gdy przeczytałam jakie muszę spełnić warunki i okazuje się, że za mało ważę W ogóle to do dziś nie znam swojej grupy krwi

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez Meitsa

Też mimo problemów z mdleniem myślałam nad tym żeby oddać krew, problem się pojawił wtedy gdy przeczytałam jakie muszę spełnić warunki i okazuje się, że za mało ważę W ogóle to do dziś nie znam swojej grupy krwi

I to jest powod . "Jestem bardzo delikatna" powodem nie jest.

Ja tez przez jakis czas nie moglam oddawac krwi bo mialam anemie. Na szczescie wszystko jest juz okej i znow moge byc krwiodawca.

[69love69]

Napisane przez kitkulka

jakoś musisz to przeżyć, odwróć głowę w drugą stronę, myśl o czymś innym, rach ciach i będzie po sprawie

moja koleżanka też się tak bała, kiedy pobierali jej krew, zawsze prosiła a wręcz błagała, żeby pobierać jej z paluszka jak dzieciakom

wg mnie to z palca bardziej boli

osobiście nie mam żadnych problemów z pobieraniem krwi czy zastrzykami. małe ukłucie i już, nie wiem o co taki dramat :P poza tym zawsze słysze, że mam ładne żyły ;P

krew tez oddawałam, można pomóc i potem sie jeszcze dodatkowo najeść czekolady

a jeśli chodzi o widok krwi, to własna mnie nie rusza kompletnie. przed świętami miałam złamany nos, krew się lała jak z kranu, więc jakbym miała jeszcze do tego zemdleć to dopiero byłby dramat :P

nie przepadam za to patrzeć na krew innych ludzi, ale nie mam tu na myśli pobierania krwi czy jakiegoś strupka. raczej jakies większe rzeczy typu tryskająca krew, jakieś ucięte palce itp., czasem wystarczy, że ktoś mi opowiada o czymś takim to już mnie ciary przechodza na samą myśl :P dlatego w szpitalu to ja bym nie mogła pracować.

[Meitsa]

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;24591100]I to jest powod . "Jestem bardzo delikatna" powodem nie jest.

Ja tez przez jakis czas nie moglam oddawac krwi bo mialam anemie. Na szczescie wszystko jest juz okej i znow moge byc krwiodawca.[/QUOTE]
Z jednej strony zastanawiam się czy waga jest jakiś dużym przeciwwskazaniem, musiałabym się chyba w klinice wypytać. Chyba, że ktoś zna odpowiedź? Poza tym w moim przypadku ciężko byłoby przytyć bo wagę mam tą samą od ponad 7 lat chyba, chyba ze zajdę w ciąże to może coś w końcu się zmieni A jednak czułabym się lepiej wiedząc, że moja krew mogłaby uratować komuś życie. Dla czegoś takie warto zemdleć i kilka razy

[zakochana izabella 92]

Ja nawet nie muszę widzieć igły, wystarczy że sobie pomyślę i wczuję w ''role'' i mi miękną kolana i mi słabo. Najlepsze jest to że kiedyś oddałam krew jak byłam w liceum, nie wiem jak mi się to udało, pamiętam że siedziałam na tym leżaku i patrzyłam jak mi krew pompuje. brrr... No ale na sam koniec jak już mnie odłączyli to zasłabłam, chyba z emocji..

[69love69]

Napisane przez Meitsa

Z jednej strony zastanawiam się czy waga jest jakiś dużym przeciwwskazaniem, musiałabym się chyba w klinice wypytać. Chyba, że ktoś zna odpowiedź?

trzeba ważyć ponad 50kg

[Meitsa]

Napisane przez 69love69

trzeba ważyć ponad 50kg

No a ja ważę aż o 5kg za mało To chyba jednak za duża różnica? To grozi jakiś niedokrwieniem organizmu w takim przypadku? To jest niebezpieczne?

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez Meitsa

Z jednej strony zastanawiam się czy waga jest jakiś dużym przeciwwskazaniem, musiałabym się chyba w klinice wypytać. Chyba, że ktoś zna odpowiedź? Poza tym w moim przypadku ciężko byłoby przytyć bo wagę mam tą samą od ponad 7 lat chyba, chyba ze zajdę w ciąże to może coś w końcu się zmieni A jednak czułabym się lepiej wiedząc, że moja krew mogłaby uratować komuś życie. Dla czegoś takie warto zemdleć i kilka razy

Teoretycznie wymogiem jest waga, ktora wynosi minimum 50 kg. W praktyce, jesli wazysz np 49 nie powinno byc problemu. Po pierwsze zapotrzebowanie na krew jest ogromne a wymog 50 kg w gruncie rzeczy dosc ciezko logicznie wytlumaczyc (wedlug tego wymogu lepiej, zeby oddala krew osoba, ktora ma 180 cm i wazy 51 kilo niz taka, ktora waży 49 kilo przy wzroscie 155 cm; to istna glupota). Jesli ktos wyglada (prosze wybaczyc wyrazenie) mizernie to zostanie zwazony.

[misior920127]

ja zawsze patrzę w inną stronę, jakbym patrzyła na to jak mi się igła wbija, to bym zemdlała, nie mówiąc już o bólu

[Ashaai]

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;24590542]Ja pobierania krwi nie znosze dobrze. Mam bardzo cienki zyly, czuje kazda igle. Do tego ciezko u mnie jakas "dobra" zyle znalezc. Po pobraniu wiekszej ilosc robi mi sie slabo, dlatego nigdy nie chodze oddawac krwi sama.
Mimo tych problemow i niedogodnosci od lat jestem honorowym krwiodawca. Wiem ze, mi zle samopoczucie przejdzie a moja krew moze uratowac czyjes zycie. Tym bardziej takie "cmokanie sie" ze soba ("jestem taka delikatna", "strasznie krucha ze mnie kobietka, zaslabne jak zobacze strzykawke) literalnie podnosi mi cisnienie. Fala rozczulania sie nad zwyklym pobraniem krwi do badan jest dla mnie niezrozumiala. Tym bardziej, ze to pobranie niewielkiej ilosci.
Moze zamiast uzalac sie nad soba i szukac problemow warto wybrac sie do Centrum Krwiodawstwa i oddac krew? To napewno bardziej komus pomoze niz "ale jestem delikatna; uwaga bo mdleje".[/QUOTE]


Hehe gdyby to było takie łatwe Nigdy nie miałam problemów z oddawaniem krwi, zawsze bawiło mnie że wszyscy tak mdleją. Jako dzieci gdy z bratem szliśmy robić badania to ja śmiałam się z tego, normalnie patrzyłam na igłę a mój brat krzyczał, mdlał itd. Jakieś 3 lata temu ostatnio robiłam badania krwi, przypadkowo poszłam z tatą bo też miał jakąś sprawę i dobrze się stało, przy samym pobraniu krwi było ok. Ale jakieś 5 min później miałam miękkie nogi, tata przyniósł mi wody i minęło. Myślałam że to takie jednorazowe.
Ostatnio w szkole miałam akcję krwiodawstwa - od razu zgłosiłam się. Byłam idealną kandydatką na oddanie krwi, spełniałam wszelkie wymogi. No więc przy pobraniu tej pierwszej probówki- 50 ml.... prawie odleciałam Byłam w szoku totalnym, tak bardzo chciałam oddać tą krew, ale panie pielęgniarki już mi nie pozwoliły Więc wbrew pozorom dobre nastawienie, brak strachu itd. to nie wszystko. A nigdy nie uważałam się za kruchą osobę a raczej za twardą babkę

[Noa_]

A czy któraś z was prosiła pielęgniarkę ,aby pobrała wam krew z innego miejsca niż zgięcie ręki ?

mam wrażenie ,że mnie by to dużo pomogło wyobraziłabym sobie ,że to szczepienie albo podawanie jakiegoś leku ...może i Ty spróbujesz?

[Ejniacz]

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;24592414]Teoretycznie wymogiem jest waga, ktora wynosi minimum 50 kg. W praktyce, jesli wazysz np 49 nie powinno byc problemu. Po pierwsze zapotrzebowanie na krew jest ogromne a wymog 50 kg w gruncie rzeczy dosc ciezko logicznie wytlumaczyc (wedlug tego wymogu lepiej, zeby oddala krew osoba, ktora ma 180 cm i wazy 51 kilo niz taka, ktora waży 49 kilo przy wzroscie 155 cm; to istna glupota). Jesli ktos wyglada (prosze wybaczyc wyrazenie) mizernie to zostanie zwazony.[/QUOTE]



Mnie kilka razy nie dopuścili bo wg nich właśnie mizernie wyglądałam Tylko że ważę ok. 55 - 56 kg, ale wg jakiejś tabliczki którą się posługiwali jest to za mało do mojego wzrostu. I lipa.
Do teraz muszę się albo grubo ubrać, albo jakoś dociążyć co by waga wskazywała odpowiednią wartość

[kycia1]

Az się złapałam za za zgięcia , ałaaaaaaaaaaaaaaa:rolleye s: .

Ja mam 27 lat i tez sie boje. Nie lubie tego i juz . Szczepionki - ok, ale to jakos (caly sie się łapę za zgięcia jak to pisze) mnie paralizuje.

Mnie pielegniarka kiedys zagadala, pytajac o date chrztu Polski haha.