Dlaczego nie chcemy miec dzieci?

[villemo84]

Napisane przez ineczka7

Całe szczęście, że jest mi absolutnie do szczęścia nie potrzebna "tolerancja" jakichś nicków z jakiegoś forum A różnica między nami droga villemo jest taka, że ja umiem nie wartościować czyichś prywatnych decyzji i uszanować je, zwyczajnie dlatego, że mnie nie dotyczą - Ty nie umiesz. I nawet jeśli nie możesz (niech będą dzięki za to, że jeszcze chociaż w niektórych sprawach ludzie sami mogą za siebie decydować) za mnie zadecydować - to musisz mi powiedzieć jak bardzo złą decyzję podejmuję. Dla mnie normalnym byłby komentarz to twoje życie, ty ponosisz konsekwencje swoich decyzji i tylko tobie oceniać czy podjęłaś decyzję słuszną czy nie. Bo na razie - rzucasz kamieniami.

Omijasz sprytnie niektore kwestie. Czy raczysz odpowiedziec mi na kilka pytan? Oto one:

Gdzie dalam wyraz pogardzie wobec kogokolwiek?
W ktorym miejscu obrzucilam kamieniami?
Czy parskanie to wobec Ciebie oznaka szacunku?
Gdzie ja wyrazilam brak szacunku wobec kogokolwiek?

Dostrzegasz u kogos brak szacunku, pogarde, nietolerancje (czy wyrazanie wlasnego zdania jest juz dla Ciebie nietolerancja?), a u siebie nie widzisz braku umiejetnosci prowadzenia dyskusji w taki sposob, zeby rozmowca nie czul sie atakowany. To TY pogardliwie odnosisz sie do mnie. To TY nie potrafisz zaakceptowac mojego zdania. Ja juz napisalam na tym forum, ze jestem tolerancyjna, ze przyjmuje czyjes decyzje,poglady, ale to nie znaczy ze nie moge miec odmiennego zdania na ich temat niz Ty. Ty odmienny poglad uwazasz juz za brak tolerancji, za rzucanie kamieniami. Masz sklonnosc do popadania w skrajnosci. Nie jestem dzieckiem, wiem ze kazdy ostatecznie zostaje ze swoja decyzja sam i kazdy za siebie odpowiada ,ale czy to oznacza, ze nie mozna danej osobie grzecznie przedstawic swojego zdania?

Za ten "jakis nick" tez moglabym Cie zglosic droga ineczko poniewaz czuje sie obrazona

---------- Dopisano o 20:38 ---------- Poprzedni post napisano o 20:36 ----------

Napisane przez SzpiegZKrainyDeszczowców

Sie tak odrobinke wtrace Ewentualne choroby u plodu to mongolizm (ponoc jest wieksze ryzyko w przypadku choroby tarczycy u matki, czemu to nie wnikalam)/ kretynizm->wrodzona niedoczynnosc tarczycy (ta wynika scisle z przeciwcial, obecnych w krwi chorej ciezarnej)... i pare innych. Proponuje zasiegnac porady u endokrynologa. No chyba ze moj mnie oklamal ;] Ryzyko chorob istnieje z powodu rozregulowanej gospodarki hormonalnej, ktora praktycznie ciagle jest rozregulowana u osoby z hashimoto.

ok, nie jestem ekspertem w tej dziedzinie, przyznaje ze sprawdzalam pobieznie. dzieki za informacje. a jesli osoba z hashimoto sie leczy, ma dopasowane dawki lekow,to ma ta gospodarke hormonalna nadal rozregulowana mimo to?

---------- Dopisano o 20:44 ---------- Poprzedni post napisano o 20:38 ----------

Napisane przez TmargoT

a co zrobisz,żeby nie mieć więcej dzieci niż jedno ?
antykoncepcja,ktora zawodzi?
antykoncepcja,która może być źle tolerowana przez organizm?

nie mozna oceniać ludzi za ich decyzje.nie wiemy,kto ma jakie doświadczenia życiowe,problemy zdrowotne,czy w jakim jest wieku.

TmargoT, wiem ze nic nie jest czarne ani biale.. dla mnie decyzja o permanentnej sterylizacji jest dziwna tylko wtedy, gdy kobieta jest mloda i "odcina sobie droge". mysle, ze ster. jest uzasadniona, jezeli ma sie dziecko, nie planuje kolejnego i ma sie przy tym problem z antykoncepcja.

[SzpiegZKrainyDeszczowców]

Napisane przez villemo84

ok, nie jestem ekspertem w tej dziedzinie, przyznaje ze sprawdzalam pobieznie. dzieki za informacje. a jesli osoba z hashimoto sie leczy, ma dopasowane dawki lekow,to ma ta gospodarke hormonalna nadal rozregulowana mimo to?

Przy hashimoto mozesz sobie zazywac leki, chodzic radosnie, a miec jeden z tych okresow (zwlaszcza przy "duzych" dawkach lekow) ze nagle Ci sie nadczynnosc robi, albo dawka lekow jest za mala, badanie raz na rok moze w tym wypadku nie wystarczyc. Z reszta podobno mimo leczenia moze powrocic stan zapalny, moze dojsc do jakiegos zaburzenia (mialam nie raz takie wachania ze mimo lekow TSH roslo a fT4 spadalo, mijalo to po paru miesiacach). Poza tym wrodzona niedoczynnosc (ktora nieleczona prowadzi do glebokiego uposledzenia umyslowego, a szczerze, matek znam pare a zadne z ich dzieci zaraz po urodzeniu nie mialo sprawdzanego TSH, ale coz, moze to kwestia najgorszego szpitala w warszawie) jest powodowana m.in. (sa inne czynniki) przez obecnosc p.cial tarczycowych w krwi matki, a jak wiadomo osoba z hashimoto ma tych przeciwcial duzo... bardzo duzo.

[Kotuuu]

Kiedys kolega mi powiedział, ze za nic w świecie nie chce miec córki, mnie ;o;o .. on mi wyjaśnił to tak, że ona potem pójdzie z jakis kolesiem do łóżka i będą uważać ją za puszczalską, a na chłopaka inaczej popatrzą.. <bezradny>

[pingwin2]

---------- Dopisano o 03:49 ---------- Poprzedni post napisano o 03:46 ----------

Napisane przez villemo84

Nie tworz psychologicznych teorii z czegos, co nazwac mozna prostymi slowami - egoizm, niedojrzalos i wlasnie infantylnosc.

Napisane przez villemo84

Ja weszlam na ten watek zeby podyskutowac i poznac uargumentowane stanowisko osob z odmiennymi pogladami. Niestety, w wiekszosci spotkaly mnie lekkie ataki.

raczej to Ty atakujesz

[santos]

Napisane przez villemo84

1.Z mieczem chodzilo o lapanie za slowka i bycie czepliwym.
2. W takim razie taki ktos ma problemy natury psychicznej i sterylizacja jest dla mnie uzasadniona. Kazdy moze miec obawy - bede dobrym rodzicem?.. Ale zeby od razu sie skreslac w tej kwestii, nie majac zadnej praktyki.. Uzyje tutaj ponownie slowa - nienormalne.

1. Polecam sprwdzenie w slowniku co znaczy to przyslowie

2. Dziecko to nie zabawka. To ktos, kto uwaza zebedzie zlym rodzicem, bo ma taki czy inny charakter powinien i tak miec dziecko i "sprawdzic", bo moze bedzie inaczej?!??!!!! Ty sie dobrze czujesz???!!!! Dziecko to nie krolik doswiadczalny zeby je sobie rodzic bo "a moze bedzie fajnie, a moze nie, ale trzeba miec praktyke i sprawdzic". Dzieci to nie jest towar deficytowy zeby w ogole nie miec pojecia, co to znaczy miec dziecko. Rodzina ma, znajom, dookola pelno dzieciorow. Mozna sobie wyobrazic. Natomiast napewno, przynajmniej, w przeciwienstwie do ciebie, ja tak uwazam, nie mozna decydowac sie na dziecko, bo "nienormalne jest sie skreslac bez praktyki, wiec urodze zeby zobaczyc jak to jest". A jak bedzie zle, to co?

Napisane przez villemo84

Nigdy nie slyszalam, zeby matce "odwidzialo sie " dziecko. Gdybym o czyms takim uslyszala, to nie uznalabym tego za normalne zjawisko. To totalnie wbrew naturze.
A tak, nie slyszalas o tym ze nie nalezy palic za soba mostow?

Oj, to chyba wiadomosci nie czytasz. Poczytaj o dzieciach w beczce dzieciach porzuconych. A ile jest takich dzieci, gdzie mama "idzie w tano" zostawiajac im kilka zl i znikajac na pare dni? Bys sie zdziwila!! Wbrew naturze : cojest::c ojest: Idac tym tokiem myslenia to antykoncepcja jest wbrew naturze. I czekaj, zaraz zaraz, cos mi sie obilo o uszy, ze jednak niektorzy jej uzywaja....

Napisane przez villemo84

przemoc fizyczna i psychiczna to patologie, skrajne przyklady. niechciane, przypadkowe dzieci niestety czesto na tym cierpia. ja mowilam o sytuacjach, kiedy dziecko pojawia sie w normalnym zwiazku, zdrowym, planowane, wczesniej czy pozniej. bardzo Cie prosze, nie uciekajmy w skrajnosci.

Taaaak. Wszystkim sie zawsze wydaje, ze jak nie ma picia i bicia to juz mamy normalna rodzinke. Pracuje z dziecmi od jakiegos czasu, 9h dziennie z nimi siedze i widze, ktore ma normalna rodzine, a ktore nie. ZADNE nie ma patologicznej rodziny, nie jest bite. Ale sporo ma po prostu nieudolnych rodzicow i wyrosnie na skrzywionych ludzi. Mimo, ze niby rodzina funkcjonuje ok. Jasne, ze nie beda az tak skrzywione jak dzieci alkoholikow czy molestowane seksualnie ale tez beda. Dodam, ze duzo dzieci rodzi sie "bo tak wypada". Myslisz, ze one maja potem normalna rodzine?

[villemo84]

Napisane przez pingwin2

---------- Dopisano o 03:49 ---------- Poprzedni post napisano o 03:46 ----------






raczej to Ty atakujesz

Dlaczego uwazasz, ze powyzsze to atak? Widze, ze wyrazenie swojej opinii neutralnie, bez obrazania ludzi, na tym forum rozumie sie juz jako atak. Wedlug uzytkownikow i wedlug moderatora tez.Szkoda, ze nikt nie zwraca uwagi osobom, ktore w dosc gwaltowny sposob wyrazaja sie na temat zalet nie posiadania dzieci i sterylizacji.
Rozumiem, ze na tym forum, przynajmniej w odniesieniu do wiekszosci forumowiczow, niemile widziana jest odmienna opinia. Proponuje zaznaczyc w tytule watku, ze odmiennym opiniom wstep wzbroniony.Powaznie.

[Ratatuj]

Aaliyah,Lubo, rzeczywiście

[pingwin2]

Napisane przez villemo84

Dlaczego uwazasz, ze powyzsze to atak? Widze, ze wyrazenie swojej opinii neutralnie, bez obrazania ludzi, na tym forum rozumie sie juz jako atak. Wedlug uzytkownikow i wedlug moderatora tez.Szkoda, ze nikt nie zwraca uwagi osobom, ktore w dosc gwaltowny sposob wyrazaja sie na temat zalet nie posiadania dzieci i sterylizacji.
Rozumiem, ze na tym forum, przynajmniej w odniesieniu do wiekszosci forumowiczow, niemile widziana jest odmienna opinia. Proponuje zaznaczyc w tytule watku, ze odmiennym opiniom wstep wzbroniony.Powaznie.

pisanie "egoizm, infantylność, nienormalne" nie jest ani neutralne ani miłe
poza tym to jest wątek pod tytyłem "Dlaczego nie chcemy miec dzieci? " - jezeli tego nie zauważyłaś i dla osób, które dzieci nie chcą mieć
Na wątki o macierzyństwie nikt z odmiennym zdaniem się nie wpycha, bo w sumie po co.

[martina@]

całkiem nie dawno przeczytałam w WO (niestety, nie pamietam numeru, jezeli ktos bedzie zainteresowany - moge sprawdzic) list kobiety, która jest matką wbrew sobie - mąż bardzo naciskał na dziecko, ona nigdy nie czuła instynktu, ale pod wpływem innych (a raczej ich porad i zapewnień - pokochasz jak urodzisz, instynkt pojawi się po porodzie itp.) zdecydowała się urodzić. Zapewnia dziecku wszystko, czego ono potrzebuje, ale tak na prawde nigdy nie czuła się matką i nie kocha swojego potomka. Wszystko, co dla niego robi, jest tylko ze zwykłego obowiązku i gdyby mogła cofnąć czas, nigdy nie zaszłaby w ciąże.

Mam 21 lat, dzieci - trudno mi powiedzieć, czy je lubię czy nie, są dla mnie raczej jak zabawka, po 15 minutach uśmiechania się do niemowlaka mam dosyć, dzieci w wieku przedszkolnym/wczesnoszkolnym irytują mnie.

W chwili obecnej, co chyba nikogo nie powinno zaskoczyć, nie chciałabym mieć dzieci i nie myślę o nich w najbliższej przyszłości. Co ciekawe, mogę śmiało powiedzieć, że 90% moich koleżanek ze studiów ma to samo - trudno im określić nawet, kiedy miałoby się w ich życiu pojawić dziecko.

Jestem kompletnie nieprzygotowana do macierzyństwa, zajście w ciąże teraz byłoby dla mnie krótko mówiąc tragedią.
Jestem nieodpowiedzialna, prowadzę swobodne życie i nie mam zamiaru z niego rezygnować. Boję się zmian zachodzących w ciele kobiety po zajściu w ciąże. Nie chciałabym wychowywać dziecka sama, a kocham swoje singlowanie. Z dzieckiem, moim zdaniem, mozna robić wiele, ale na pewno są zajęcia, gdzie bobas po prostu nas blokuje. Kocham imprezy i wieczorne wyjścia, a przy byciu matką jest to raczej niemożliwe (w takiej częstotliwości, jaką preferowałabym ja).

Moi rodzice rezygnowali z wielu rzeczy dla mojej siostry i dla mnie i za to ich kocham. Teraz, kiedy już jestesmy 'dorosłe' zaczęli swoje życie. Mimo tego, że świetnie radzili sobie z pracą, własnym rozwojem i wychowaniem nas, czuję, że ja sama nigdy nie byłabym zdolna do takiego poświęcenia.

Gdyby ktoś mnie zapytał teraz, czy kiedykolwiek chciałabym mieć dziecko - powiedziałabym nie. Ale kto wie, czy za kilka lat nie poczuję słynnego instyktu

[Gothic_Daisy]

Napisane przez pingwin2

pisanie "egoizm, infantylność, nienormalne" nie jest ani neutralne ani miłe
poza tym to jest wątek pod tytyłem "Dlaczego nie chcemy miec dzieci? " - jezeli tego nie zauważyłaś i dla osób, które dzieci nie chcą mieć
Na wątki o macierzyństwie nikt z odmiennym zdaniem się nie wpycha, bo w sumie po co.

Zgadzam się.
To tak jak ja bym poszła na wątek dla mam / starających się o dziecko itp, i stwierdziła, że moim zdaniem te kobiety popełniają życiowy błąd, że powinny się x razy zastanowić, że dziecko to wielka odpowiedzialność i że moim zdaniem np nikt poniżej 25 roku życia nie powinien się decydować na dziecko.
I podejrzewam, że nawet gdybym każde zdanie zaczęła od "to nie jest atak, tylko moje zdanie", zostałabym oskarżona o atakowanie / napastowanie i bycie agresywną, no i oczywiście o znikanie z takich wątków, bo to przecież nie moje miejsce

W sumie jeżeli osoby dzieciate chcą się dowiedzieć dlaczego osoby bezdzietne nie zdecydowały się na dzieci, może lepiej założyć wątek "dlaczego nie chcecie mieć dzieci" ?

Moim zdaniem jest różnica między:
Dlaczego nie chcemy miec dzieci?
a
Dlaczego nie chcecie miec dzieci?

[aaliyah]

Napisane przez Gothic_Daisy

W sumie jeżeli osoby dzieciate chcą się dowiedzieć dlaczego osoby bezdzietne nie zdecydowały się na dzieci, może lepiej założyć wątek "dlaczego nie chcecie mieć dzieci" ?

Moim zdaniem jest różnica między:
Dlaczego nie chcemy miec dzieci?
a
Dlaczego nie chcecie miec dzieci?

Teoretycznie jest roznica, ale nie wierze zeby zmaina tytulu watku miala sprawic, zeby nagle rodzice i bezdzietni nauczyli sie kulturalnie i na poziomie dyskutowac. Temat jest chyba zbyt kontrowersyjny i jak widac na przykladzie tego watku - dla niektorych drazliwy.

[Gothic_Daisy]

Napisane przez aaliyah

Teoretycznie jest roznica, ale nie wierze zeby zmaina tytulu watku miala sprawic, zeby nagle rodzice i bezdzietni nauczyli sie kulturalnie i na poziomie dyskutowac. Temat jest chyba zbyt kontrowersyjny i jak widac na przykladzie tego watku - dla niektorych drazliwy.

Nie, ja nie chcę zmieniać tytułu tego wątku, tylko ewentualnie założyć nowy
Ale poza tym masz rację

[TmargoT]

Napisane przez Gothic_Daisy

Nie, ja nie chcę zmieniać tytułu tego wątku, tylko ewentualnie założyć nowy
Ale poza tym masz rację

ja nie rozumiem znacznej różnicy
taki tytuł nie zmieniłby nic w wypowiedziach.
według mnie taki wątek zakłada osoba,ktora ma,chce mieć,lub nie wie czy chce miec dzieci,więc pyta się innych dlaczego nie chcecie...jednak sens byłby taki sam.

[Gothic_Daisy]

Napisane przez TmargoT

ja nie rozumiem znacznej różnicy
taki tytuł nie zmieniłby nic w wypowiedziach.
według mnie taki wątek zakłada osoba,ktora ma,chce mieć,lub nie wie czy chce miec dzieci,więc pyta się innych dlaczego nie chcecie...jednak sens byłby taki sam.

Dla mnie jest różnica - ale ja muszę takie niuanse wyłapywać w pracy zawodowej, więc może dlatego.
Chodzi mi o to, że jeżeli tytuł jest "dlaczego nie chcemy" - w domyśle oznacza pytanie osoby jednej z nas, osoby bezdzietnej, która chce porozmawiać z innymi bezdzietnymi na temat bezdzietności.
Natomiast tytuł "dlaczego nie chcecie" jest pytaniem kogoś z zewnątrz, kogoś, kto chce pogadać / podyskutować i poznać inny punkt widzenia
Ale zasadniczo to są niuanse i w sumie faktycznie mogłoby to nic nie zmienić
Więc może pomińmy już ten aspekt i skupmy się na meritum

[lady karen]

Napisane przez Luba

Ale to jest oczywiste, że kobiety opierają się na zdaniu partnerów w tym względzie, bo oni są jednak bardziej zorientowani w stanie pochwy partnerki. Oczywiście istnieje taka możliwość, że tysiące facetów na świecie to masochiści, którzy nie chcąc urazić partnerki i mówią, że wszytsko jest w porządku a jednocześnie odczuwaja dyskomfort współżycia i takie luzy, że mają wrażenie, że współżyją z powietrzem
Dziewczyny, nie wkręcajcie sobie takich rzeczy. Naprawdę, gdyby była to prawda, to żal mi wszytskich dzieciatych facetów na świecie, musieliby się strasznie męczyć i na dodatek pięknie kłamać, że wszystko jest w porządku.
Jasne, jak ktos ma ochote na cesarkę, to pewnie ją sobie zafunduje i już. Ale jednak pomyslcie logicznie. Czy jest sens dac się pokroić dla pochwy, której poród, uwierzcie, naprawde nie szkodzi, bo jest do niego stworzona?


Lady Karen, może zechcesz miec dzieci a może nie. Na wszelki wypadek napisze Ci, że mnie mówili to samo (to znaczy, że nie mogę miec dzieci. I do dziś każdy lekarz przy badaniu kręci głową i zastanawia sie jak ja zdołałam ciąże donosić ). Co prawda ciąze przeleżałam na płasko (własciwie to tę drugą już miałam bardziej lajtową) ale udało się, zero poronień i mam dzieci.

Zechcę na pewno, ja wiem, że chcę mieć dzieci. Najlepiej dwójkę ALE na razie po prostu wiem, że chcę, za kilka lat, i że nie jest to celem mojego życia. Weszłam tutaj z nadzieją, że przeczytam wypowiedzi kobiet, które są o te kilka lat starsze ode mnie, a ich organizmy nie wyją z bólu za ciążą i dzieckiem. Bo tego się boję. Jeśli moja chęć posiadania dzieci utrzyma się na obecnym poziomie, to ewentualna niemożność ich "posiadania" będzie dla mnie ciosem, ale wiem, że dam sobie z tym radę. Boję się, że odezwie się czystko biologiczny instynkt i wtedy będę dużo bardziej cierpieć. Tyle dobrego, że kwestia z TŻ obgadana (uważam, że o takich rzeczach powinno się rozmawiać jak tylko temat się pojawi, żeby ustalać na bieżąco czy zgadzają nam się priorytety), i w najgorszym razie dzieci mieć nie będziemy, bo ja wiem, że na matkę adopcyjną się nie nadaję (bardzo podziwiam ludzi, którzy adoptują dzieci, mój brat cioteczny jest adoptowany i jest moim absolutnie ukochanym braciszkiem - ale wiem, że ja się nie nadaję, i po prostu nie wyobrażam sobie że mogłabym adoptować dziecko), więc albo "swoje" albo nie będzie dzieci. I na szczęście dla TŻ dzieci też nie są priorytetem.

Dziękuję Ci, to mnie pocieszyło Tym bardziej, że ostatnio dowiedziałam się, że lekarze mówili mojej babci, że nie ma żadnych szans na zajście w ciążę (nie znam szczegółów medycznych), a zaszła i mam tatusia Jak będzie trzeba, to przeleżę, cholery dostanę, ale przeleżę

Napisane przez Kotuuu

Kiedys kolega mi powiedział, ze za nic w świecie nie chce miec córki, mnie ;o;o .. on mi wyjaśnił to tak, że ona potem pójdzie z jakis kolesiem do łóżka i będą uważać ją za puszczalską, a na chłopaka inaczej popatrzą.. <bezradny>

a ile kolega miał wtedy lat?

[Gothic_Daisy]

Napisane przez lady karen

Zechcę na pewno, ja wiem, że chcę mieć dzieci. Najlepiej dwójkę ALE na razie po prostu wiem, że chcę, za kilka lat, i że nie jest to celem mojego życia. Weszłam tutaj z nadzieją, że przeczytam wypowiedzi kobiet, które są o te kilka lat starsze ode mnie, a ich organizmy nie wyją z bólu za ciążą i dzieckiem. Bo tego się boję.

No to ja Ci powiem, że mój 30-paroletni organizm nie wyje
A co ciekawe, mając 20 parę lat, byłam święcie przekonana, że dzieci mieć będę, najlepiej dwójkę i w ogóle nie wyobrażałam sobie, że nie będę ich mieć. Dopiero potem, w okolicach 30-tki stwierdziłam, że jednak to nie moja bajka i jednak nie chcę.

[cbc6429be45513368b51b71e340d921ce6d338a3]

Napisane przez martina@

całkiem nie dawno przeczytałam w WO (niestety, nie pamietam numeru, jezeli ktos bedzie zainteresowany - moge sprawdzic) list kobiety, która jest matką wbrew sobie - mąż bardzo naciskał na dziecko, ona nigdy nie czuła instynktu, ale pod wpływem innych (a raczej ich porad i zapewnień - pokochasz jak urodzisz, instynkt pojawi się po porodzie itp.) zdecydowała się urodzić. Zapewnia dziecku wszystko, czego ono potrzebuje, ale tak na prawde nigdy nie czuła się matką i nie kocha swojego potomka. Wszystko, co dla niego robi, jest tylko ze zwykłego obowiązku i gdyby mogła cofnąć czas, nigdy nie zaszłaby w ciąże.

Czytałam ten sam list w WO i bardzo żałuję że nie mogę odnaleźć go nigdzie w formie elektronicznej.
Na pewno wzbogaciłby dyskusję.
Wydaje mi się, iż artykuł w tym temacie widziałam również w jakimś numerze tegorocznego Zwierciadła.

[paula78]

Napisane przez cbc6429be45513368b51b71e3 40d921ce6d338a3

Czytałam ten sam list w WO i bardzo żałuję że nie mogę odnaleźć go nigdzie w formie elektronicznej.
Na pewno wzbogaciłby dyskusję.
Wydaje mi się, iż artykuł w tym temacie widziałam również w jakimś numerze tegorocznego Zwierciadła.

Również pamiętam ten list i myślę ,że jest cała grupa takich kobiet które pod presją nie tylko najbliższych :mąż,mama ,rodzeństwo ale ogólnie pod presja społeczeństwa,tradycji i myślenie :tak już jest i musi być ,urodziły dziecko/dzieci a jednocześnie nie odczuwały z tego powodu radości ,że o miłości nie wspomnę .

Przyznać się do tego jest trudno a w zasadzie to niemożliwe bo jak ?komu?

Lepiej żałować ,że się nie urodziło niż żałować ,że się urodziło.

[hihi]

Napisane przez cbc6429be45513368b51b71e3 40d921ce6d338a3

Czytałam ten sam list w WO i bardzo żałuję że nie mogę odnaleźć go nigdzie w formie elektronicznej.
Na pewno wzbogaciłby dyskusję.
Wydaje mi się, iż artykuł w tym temacie widziałam również w jakimś numerze tegorocznego Zwierciadła.

Napisane przez paula78

Również pamiętam ten list i myślę ,że jest cała grupa takich kobiet które pod presją nie tylko najbliższych :mąż,mama ,rodzeństwo ale ogólnie pod presja społeczeństwa,tradycji i myślenie :tak już jest i musi być ,urodziły dziecko/dzieci a jednocześnie nie odczuwały z tego powodu radości ,że o miłości nie wspomnę .

Przyznać się do tego jest trudno a w zasadzie to niemożliwe bo jak ?komu?

Lepiej żałować ,że się nie urodziło niż żałować ,że się urodziło.

Widzę, że nie jedna czytała i nie jednej zapadł w pamiętć ten list... ja mam koleżanke, matkę dziecka 5letniego, która jest w sytuacji analogicznej do opisanej i patrząc na nią wiem, że Twoje ostatnie zdanie to prawda. Tragedią jest, gdy okazuje się, że jednak po porodzie się dziecka nie pokochało, jednak instytnkt i przywiązanie się nie pojawiło i nie czuje się nic poza niechęcią i poczuciem zmarnowania sobie życia.

[illuvies]

Chodzi Wam o ten list, prawda?

http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-...tka__nie_.html

[hihi]

Napisane przez illuvies

Chodzi Wam o ten list, prawda?

http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-...tka__nie_.html

List jest ten, ale... listów było kilka. Był też artykuł o osobach, które nie chca mieć dzieci, na końcu którego znalazła się wypowiedz Pani dość już wiekowej, która stwierdzała, że wolałaby nigdy dzieci nie mieć. Co trafię na taki artykuł, wypowiedź, to sobie myślę, że skala "problemu" jest dużo większa niż się niektórym wydaje, ale ludzie, właśnie ze względu na swoistą presję społeczną nic nie mówią, ukrywają poglądy, nie dyskutują... bo tak, czy inaczej okazują się "kalekami emocjonalnymi".

[cbc6429be45513368b51b71e340d921ce6d338a3]

Napisane przez illuvies

Chodzi Wam o ten list, prawda?

http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-...tka__nie_.html

[martina@]

tak, dokładnie ten

dlatego juz wiem, ze bede miala dziecko TYLKO wtedy, kiedy sama tego zapragnę

[numb05]

ah, a ja NAPRAWDĘ myślałam że tylko ja NIE CHCĘ mieć dziecka. i boję się, że do tej chęci macierzyństwa nie dorosnę. boję, bo wiem, jak duży nacisk jest na to kładziony - dziecko KAŻDY ma, wcześniej czy później, chce czy nie (bo tylko "wszyscy mają widać tak powinno być, bo cośtam"), i nie chodzi o to że ja pójdę za tłumem i będę miała mimo niechęci. boję się, że miłość mojego życia będzie chciała mieć dziecko, a ja, albo unieszczęśliwię na zawsze jego (= siebie, bo przecież nie można być szczęśliwym krzywdząc kochaną osobę) albo zrezygnuję z siebie, bo mimo że z czasem może i pokochałabym takie dziecko, to jednak byłaby to rezygnacja z siebie i swoich przekonań, co na pewno nie przeszłoby bez echa...
w każdym razie, mimo strachu, lżej mi się zrobiło, że są takie jak Ja - Wy.
I nie przemawiają do mnie gadki : młoda jesteś, dorośniesz. Bo wszystkie moje rówieśniczki JUŻ chcą, albo wiedzą że ZACHCE IM SIĘ PÓŹNIEJ. mi nie. nigdy.

[bura kocurka]

Przeczytałam ten list, o którym wcześniej rozmawiałyście i...to po prostu straszne jest! Bardzo mi żal tej kobiety...bardzo. Nie chciałabym nic takiego zrobić wbrew sobie - nikt nie chciałby czuć, że zrujnował sobie życie przez dziecko Ono też sobie na to nie zasługuje...ktoś dobrze powiedział, że lepiej już żałować, że się nie urodziło.
Jestem chyba jedyną kobietą w swojej rodzinie, która na teksty innych wobec moich kuzynek, bratowych i innych "Kiedy planujesz zajść w ciąże? Bo wiesz, trzeba juz o tym myśleć" reaguję zawsze "A może ona nie chce?" Kuzynki się jakoś za ciąże nie zabierają, ale nie słyszałam, żeby ktoś się interesował szczerze czy one w ogóle chcą mieć dzieci czy też zaczną mieć dzieci pod presją? I boję się, że mnie też kiedyś ta presja dotknie...niestety mam charakter łatwo dający się zmanipulować, trochę się tym martwię

[Variance]

a ja w zasadzie od dawna myślę o tym, że nie chcę mieć dzieci.
nigdy nie poczułam niczego "takiego", owszem jestem w stanie zająć się przez chwilę dzieckiem, ale po dłuższym czasie mam dość. jasne, wiem, że znajdzie się osoba, która powie, że jak rodzi się swoje dziecko to się zmienia - nie wierzę w to, aż tak.
zwracam uwagę także na moje zdrowie, które najlepsze nie jest, jak nie powiedzieć, że złe i nie jestem w stanie poświęcić go dla dziecka.
poza tym uważam, że robiłabym błędy takie jak moja matka, bo często tak bywa, choć obiecują sobie, że tego błędu nie popełnią. a nie chciałabym krzywdzić mojego syna/córki tak jak moja mama, chociaż nie mogę powiedzieć, że mnie nie kocha czy nie dba o mnie.
kolejną rzeczą jest to, że patrząc na to co się dzieje na Świecie, w Polsce, szczególnie zaś w zachowaniu młodzieży... przeraża mnie to i wolę nie urodzić dziecka, niż patrzeć jak żyję w takich czasach o raz.
podobne spojrzenie mam na ślub, nie potrzebuję go, a wiem, że jeśli zdarzyło, by się dziecko to rodzina wywierała by na mnie presję, która jest mi kompletnie nie potrzebna.

jeśli ktoś nazwie mnie egoistką.
każdy nim jest, a mój objawia się właśnie w tym.

myślę, że każda kobieta powinna mieć wybór i nie czuć na sobie presji.
niestety tak jest.

czasami, gdy temat dziecka poruszane jest wśród znajomych śmieję się, że zdecydują się na dziecko, jeśli urodzi je mój facet ;]
jeśli oczywiście by chciał.

[madmuazelle]

Najlepsze są komentarze,kiedyś szłam z dwoma koleżankami dzieciatymi ( z wpadki ), jedna to ok,druga zaś ma córe z niżem społecznym i to ona mi palneła:
a ty kiedy wkońcu będziesz mieć dziecko,no bo wiesz my będziemy mieć już dzieci odchowane a ty dopiero pieluchy będziesz zmieniać
Taaaa wtedy mi się odechciało mieć dziecka.

[ukrycior]

Uderz w stół...

Jest i ukrycior. Rzeczywiście, mnie w jakiś sposób dotyczy temat sterylizacji. Tzn. zdecydowałabym się na nią bez wahania, gdyby było to możliwe. Na wyjazd i zabieg "niewiadomogdzie" mnie nie stać, więc mimo, że nie rodziłam mam spiralę antykoncepcyjną, którą jako nieródka wywalczyłam z lekarzem po 11 latach antykoncepcji hormonalnej. Oprócz tego, że choruję na to nieszczęsne Hashimoto, z którym to można żyć (polecam spróbować i się wypowiadać), jestem obciążona genetycznie. Z dużym prawdopodobieństwem można założyć, że jestem nosicielką genu recesywnego skutkującego u potomków płci męskiej wrodzonym brakiem odporności (tzw. zespół W-A). Mój brat umarł na to w wielku 9 miesięcy, udokumentowane są też przypadki śmierci 5 braci mojej mamy oraz dwójki dzieci jej siostry. Reszta rodziny w wyniku zawirowań wojennych pozostała na terenie byłego ZSRR (dzisiejsza Łotwa i Białoruś), więc trudno wyrokować coś pewnego, ale słyszałam, że tam także umierali chłopcy niedługo po narodzeniu. W związku z tym, że niespecjalną mam ochotę na grę w rosyjską ruletkę i sprowadzania na świat dzieci, które mi umrą (nie wiem, czy bym to przeżyła) lub przekażą gen i moje dziwne skłonności do chorób dalej dla mnie sterylizacja byłaby wyjściem najlepszym. Ale w naszym kraju to ustawodawca postanowił regulować moją (i innych kobiet) płodność. Niezależnie od ich predyspozycji (fizycznych i psychicznych), chęci, planów...

Dziwią mnie wypowiedzi w wątku: nie akceptuję sterylizacji. Inaczej brzmiałyby one, gdybyśmy napisały: nie akceptuję w stosunku do siebie, nie wyobrażam sobie... Ale Hihi i inne dziewczyny sobie wyobrażają. Nie chcą mieć dzieci z takich czy innych powodów - koniec i kropka. Stosowanie ostracyzmu społecznego wydaje mi sie tu mocno nie na miejscu. Argumenty przeciwnej strony o tym, że jak ci się odwidzi - nie bedziesz mogła tego zmienić -zbijam w ten sposób: każdy kto się decyduje na coś takiego, musi być świadomy tego co robi i ponosić tego konsekwencje. Tak jak wszelkich innych czynów. Wsiadam pijana do samochodu - idę do więzienia (oczywiście jak się noga "powinie"), uprawiam seks bez zabezpieczenia z nieznajomym = mogę mieć z tego niechciane dziecko i zostać samotną matką, biorę kredyt hipoteczny = mam dług do spłacenia i spłacam go, albo tracę mieszkanie i opinię.... i tak mogłabym w nieskończoność. Podobnie jest ze sterylizacją - ja, dorosła osoba, z takich czy innych względów, decyduję się na sterylizację. Jestem świadoma jej skutków i konsekwencji. Biorę je na siebie dziś i w przyszłości. To takie proste... no tak, ale ja jestem liberałem. A temat przemyślałam gruntownie, miałam na to całe życie, bo jako dość młoda osoba uświadomiłam sobie, że jeśli kiedykolwiek będę chciała być mamą, to przejdę proces adopcyjny. Długo nie miałam potrzeby psychicznej ani instynktu, ale już mam. A jednak bez wahania poddałabym się legalnej sterylizacji.

[hihi]

Natalko chcialabym serdecznie podziękować Ci za wypowiedzenie się tutaj i... życzyć aby wreszcie coś ruszyło, bo mi się serce kraje jak widzę kolejny Twój wpis, że wszystko bez zmian

[ukrycior]

Napisane przez hihi

Natalko chcialabym serdecznie podziękować Ci za wypowiedzenie się tutaj i... życzyć aby wreszcie coś ruszyło, bo mi się serce kraje jak widzę kolejny Twój wpis, że wszystko bez zmian

Ja to cierpliwiec jestem. Wytrzymam, aczkolwiek czasami szlag mnie trafia, gorzej gdy dół... Sytuację w rodzinie i u znajomych mam taką, że nawet jeśli nie wiedzą, że się staramy, to nikt nie pyta kiedy się postaram o brzuch. I na szczęście, bo takie pytania ( w stosunku do róznych znanych mi osób ) działają na mnie jak płachta na byka i nauczyłam się niemiło odpowiadać: nie twój interes! Społeczeństwo (jak sama dobrze wiesz) uzuruje sobie prawo do zajmowania się czyjąś macicą, brzuchem, stanem rodzinnym i posiadania. Śmiać mi się chce, gdy chcemy kupić dom (300 m) i słyszę pytania - co, tylko wy i kot? Nie - jeszcze dwoje moich rodziców emerytów podupadających na zdrowiu. Ale nawet jeśli to co? Mam prawo samotnie odbijać się u siebie od pustych ścian i nic nikomu do tego. Amen.