Cytaty z ksiazek

[MerriqueMayfair]

"Stare prawdy i odwieczna magia, rewolucja i wynalazczość- wszystko to sprzysięgało się, by odwrócić naszą uwagę od namiętności i pasji, które w ten lub inny sposób zawsze pokonują nas wszystkich. Zmęczeni w końcu tą złożonością- zaczynamy marzyć o dawnych czasach, kiedy siedzieliśmy na kolanach matki, a każdy pocałunek był doskonałym spełnieniem pragnienia i pożądania. Cóż innego nam pozostało, jak tylko sięgnąć ku objęciu, które musi zwierać w sobie niebo, jak i piekło: nasze przeznaczenie i nasz los."

"ludzka wyobraźnia jest tajemnym miejscem prymitywnych wspomnień i nie wyjawionych pragnień. Umysł każdego człowieka jest Dzikim Ogrodem, aby użyć twojego wyrażenia, w którym budzą się i giną wszelkie stwory, śpiewane są hymny i wyobrażane takie rzeczy, które w ostateczności zawsze muszą być potępione i których każdy się wyprze."

"Czy stworzenia ciemności kochają siebie nawzajem? Czy spacerują ramię w ramię po piekle mówiąc: 'Ach, jesteś moim przyjacielem' czy' Jakże ciebie kocham' - bądź też podobne hipotetyczne, intelektualne pytanie. Była to też sprawa pewnego pojęcia zła, prawda? Wszystkie stworzenia piekła mają nienawidzić siebie wzajemnie, tak jak wszyscy zbawieni nienawidzą bez zastrzeżeń potępionych."

Anne Rice " Wampir Lestat"

[bowszystkotoiluzjajest]

Zmysł psychologiczny jest w nas najbardziej prymitywny ze wszystkich; nie wiemy, nie dostrzegamy, jak bardzo jesteśmy powierzchowni. Uchodzą naszej uwagi najprostsze odcienie, tajemnice przemiań i podobieństwa.
Joseph Conrad – Złota strzała


Wzgardzona miłość nie jest niczym innym jak zmiętą, zużytą szmatą, którą się wyrzuca na śmietnik w braku ognia, który by ją spalił.
Joseph Conrad – Złota strzała


Usiłuje nadać swojemu życiu szczególniejszą wibrację i zabarwienie zgodne z własnym poczuciem koloru, a kto wie, czy nie narzuci mu kształtu odpowiadającego własnym wyobrażeniom.
Joseph Conrad – Złota strzała


Prawda nie jest ani radosna, ani smutna, ani dobra, ani zła. Jest po prostu prawdą.
Robert Ludlum – Dokument Matlocka


Niektóre rzeczy po prostu się dzieją i już. Jak nic nie da się zrobić, to po co się denerwować? Lepiej przeczekać.
Kevin Brooks – Candy


Pójdę, gdzie mi rozkaże lub wrócę na jego wezwanie.
J.R.Tolkien – Władca Pierścieni


Ostamy się, choćby na jednej tylko nodze, a w najgorszym razie przetrwamy na klęczkach.
J.R.Tolkien – Władca Pierścieni


Pójdę z Tobą nawet Ścieżką Umarłych i wszędzie, gdzie poprowadzisz..
J.R. Tolkien – Władca Pierścieni

[kingkong]

bowszystkotoiluzjajest piękne cytaty (ale się namęczyłam żeby napisać Twój nick)

[bowszystkotoiluzjajest]

Dzięki, mam jeszcze trochę


..bo gdy nas nie stać na miłość, stać nas zawsze na zazdrość.


Lepiej cierpieć niż nie czuć, że się żyje.


Jesteśmy otoczeni złodziejami, każdemu trzeba patrzeć na ręce, bo każdy chce się tylko bogacić cudzym kosztem.


Człowiek obdarzony tylko dumą albo tylko pokorą, nie jest całkowitym człowiekiem.


Dokądkolwiek się wyjdzie, dokądkolwiek pospieszy, zawsze wyjdzie się i pospieszy ku śmierci. Więc może pozostaje tylko zamknąć się jak najszczelniej w domu, do którego śmierć i tak aż nadto wcześnie sama przyjdzie.


Życie jest istotnie pełne niezrozumiałego chaosu i nieładu, którym być może ktoś kieruje, a może nikt; rzucone w przestwór kłębi się, straszne i bez żadnego oparcia, a mimo to każe się kochać i kochać. Tak jest, trzeba wierzyć w Boga albo kochać życie (...) Może w tym jest największa wiara, w tej radości istnienia, istnienia mimo wszystko, wśród niepewności, bez oparcia, a jednak uczciwie, z godnością i z pogodą.


W wyborze drogi, gdy raz trzeba śród rozterki wybierać, często, na oko przynajmniej, decydują okoliczności drugorzędne i przypadkowe. Ale śród nich działa zawsze i coś, co nam daje wyczuć, która droga lepiej odpowiada bądź naszym chęciom, bądź skrytemu w nas ideałowi życia.


Bo nawet kiedy nadzieje są niczym nieusprawiedliwione, a zwątpienie i rozpacz więcej niż uzasadnione, człowiek żyje nie słuszną rozpaczą, tylko ową niedorzeczną nadzieją.


Największym indywidualistą jest ten, kto nie ma żadnej indywidualności.


Kochać prawdziwie można tylko raz i na całe życie.


wszystkie cytaty: M. Dąbrowska - Noce i dnie

[Filomena92]

Ja osobiście załozyłam sobie zeszyt ,gdzie wypisuje nie tylko cytaty z ksiązek ale i fragmenty ,które poruszyły mnie jakoś szczgólnie.

I tak np.
-"(...)oczywiscie, medycyna ,prawo ,baknowość
to dziedziny niezbędny by utrzymać nas przy życiu.
ale poezja, romans ,miłość ,piękno?
To wartości dla których żyjemu."

Stowarzyszenie umarłych poetów

-np. taka rozmowa z jednego z moich ulubionych filmów:
Co mogę dla Ciebie zrobić?
Uważaj, bo poproszę o coś czego nie zdołasz mi dać
Nie wiesz ile dla mnie zrobiłeś, proś o co zechcesz. Obiecuję spełnić
prośbę.
Obiecujesz, a nie wiesz co...
Powiedz, co mam zrobić?
Podaruj mi jeden dzień swojego życia.

-"pytania są ważniejsze od odpowiedzi. Wiara to właśnie pytania. Więc nie bój się pytań."

Samotność Bogów

-"Nienawiść to jednak nie jest zajęcie, nie można nienawidzić na zamówienie, zajmować się nienawiścią,"

Strome Góry


-"baby są z natury odrobinę nadpsute..."

Letnia akademia uczuć


-"w najwyższych rejonach nieba ,musi istnieć stworzona przez Boga warstwa absolutnej czystości, inny świat."

Szanghajska Kochanka




oj i wiele ,wiele innych

[bowszystkotoiluzjajest]

Kto umiejętnie milczy, wydaje się zwykle mądrzejszy niż jest.
W. Pisarek – Słowa między ludźmi


Prawda zawsze jest w oczach. I często w głosie, ale trzeba słuchać uważnie.
R. Ludlum – Tożsamość Bourne'a


Prawda jest dla ludzi niewygodna, a kłamstwa dodają im skrzydeł.
Young-ha Kim – Mogę odejść, gdy zechcę


Okazuje się czasem, że ludzi jest na świecie naprawdę mało. Na tyle mało, że gdziekolwiek się ruszysz, spotkasz kogoś, kogo już poznałeś.
M. Mostowik – Wyrzuty


Ludzie, kiedy nie mogą sobie z czymś poradzić, zaczynają do tego mieszać Boga. Jakby nie można było się bardziej postarać, pomyśleć, pokombinować, popróbować, tylko od razu na kolana i mówić pacierz, który najczęściej nic nie znaczy poza tym, że wyraża strach, bezsilność, bezradność i słabość. Najłatwiej rozłożyć ręce i wołać o pomoc.
M. Mostowik - Wyrzuty



Jak dobrze nam, gdy sobie podjemy – jacy jesteśmy zadowoleni z siebie i całego świata! Ludzie doświadczeni mówili mi, że kto ma czyste sumienie, czuje się szczęśliwy i zadowolony, a przecież pełny żołądek daje nie najgorsze wyniki, tylko tańszym kosztem i bez większej fatygi. Gdy człowiek porządnie i zdrowo się pożywi, staje się pobłażliwy i szlachetny, wspaniałomyślny i czuły. Osobliwy, zaiste, jest wpływ organów trawiennych na nasz intelekt. Ani pracować, ani myśleć nie można, jeśli nie zgodzi się na to żołądek. To on dyktuje nam wzruszenia i namiętności. (...) Jesteśmy tylko nędznymi niewolnikami swoich żołądków. Nie uganiajcie się za ideałami dobra i sprawiedliwości, przyjaciele! Strzeżcie tylko, jak oka w głowie, swojego żołądka, karmcie go troskliwie i rozumnie.
Jerome K. Jerome – Trzech panów w łódce, nie licząc psa


Kto powiedział, że życie musi być zabawne? Życie to nie sklep, nie zawsze dostaje się to, za co się płaci.
R. Lapcharoensap – Nie każ mi tutaj umierać


Miłość to największy hazard. Z najmniejszymi szansami na wygraną. Z pokrętnymi, oszukańczymi i zmieniającymi się nieustannie regułami gry.
R. Lapcharoensap – Nie każ mi tutaj umierać


Czasami musimy ludzi ranić, by się nie rozpaść. Ale musimy robić to z miłością, i tyle.
L. Lowry - Egzamin dojrzałości



Jeśli masz już zranić kogoś, kogo kochasz, rób to szczerze.
L. Lowry - Egzamin dojrzałości



Najprawdopodobniej cały postęp świata zawdzięczamy ludziom, którzy nie mogli usnąć nocą i leżeli wpatrzeni w sufit.
Joe Alex – Cichym ścigałam go lotem


Jest w kobietach coś przerażającego, czego nie spotkasz u samic ryb, ptaków, owadów, a nawet u wyższych szczurów.
Joe Alex – Cichym ścigałam go lotem


Zimno jest jak balsam dla policzków, to przyjemne odczucie, uspokajające, to powrót do świata żywych.
P. Besson – Być przez chwilę sobą


Zresztą od niczego nie da się uciec. Nawet bardziej niż od przeszłości nie da się uciec od tego, kim w głębi jesteśmy. Człowiek jest zakotwiczony w swojej prawdzie raz na zawsze i nie ma najmniejszej szansy, że z tego wyjdzie, że wyrwie się z tych okowów. Walka, szarpanina na nic by się nie zdały. Lepiej pogodzić się z losem, zaakceptować go.
P. Besson – Być przez chwilę sobą


Zgryzota jest jak skarb dany do przechowania. Póki strzeżemy jej sami, nawet sen ucieka od nas i dopiero wtedy robi się lżej, gdy znajdziemy drugiego stróża.
B. Prus – Faraon


Człowiek jest najgłębiej uzależniony od swego odbicia w duszy drugiego człowieka.
W. Gombrowicz – Ferdydurke


Nie jesteśmy samoistni, jesteśmy tylko funkcją innych ludzi, musimy być takimi, jakimi nas widzą.
W. Gombrowicz – Ferdydurke

[kas!a]

Cezary czuł, że ta sprawa - "nie ma się tak dobrze". Czuł, że Lulek nie dlatego tak mówi, iż jest bardzo mądry i strasznie oczytany w Marksie, lecz raczej dlatego, iż jest w pewnej mierze ograniczony, a nawet tępy. Rozumiał to, iż Lulkowi łatwo być tak radykalnym, łatwo mu wyzbyć się granicy polskiej, ponieważ jej nie widział na oczy - słupów granicznych, które z płaczem całowali biedni, udręczeni ludzie. Łatwo mi zresztą wyzbyć się mnóstwa spraw i zajść duchowych, które właśnie tę granicę stanowią.
Kopce graniczne sypała przede wszystkim przeszłość. I to nie przeszłość militarystyczna, lecz właśnie pokojowa, potulna, niewinna, przeszłość ogromy prac cichych w zakresie rzeczy subtelnych.

Stefan Żeromski "Przedwiośnie"

[różowiutka]

bowszystkoiluzjajest - wieeelkie dzięki za wszystkie cytaty.
Ubóstwiam ten wątek odkąd pamiętam

Kilka ode mnie:
(wszystkie z książki pt. "Smak miodu" Salwa an-nu'ajmi, akurat jestem w trakcie czytania)

"Wiem, że człowiek potrafi sobie wszystko wytłumaczyć, ale wiem też, że czas niczego nie zmienia. Wprost przeciwnie- zmazuje zazwyczaj sens naszych posunięć, decyzji i wyborów"

"Skandal jest niczym dzwon - niech mówią dobrze albo źle, ale niech mówią, niech Cię znają, to najważniejsze"

"A po ślubie? Społeczeństwo nakazuje, żeby pozostać czystą kartką, na której mogą być wyłącznie bazgroły męża"

"Odpowiedzi, tak jak opowieści, w swoim czasie przychodzą same. Jak dojrzałe owoce spadają z drzewa"

[kiniaczeq]

Napisane przez różowiutka

bowszystkoiluzjajest - wieeelkie dzięki za wszystkie cytaty.
Ubóstwiam ten wątek odkąd pamiętam

Kilka ode mnie:
(wszystkie z książki pt. "Smak miodu" Salwa an-nu'ajmi, akurat jestem w trakcie czytania)


"A po ślubie? Społeczeństwo nakazuje, żeby pozostać czystą kartką, na której mogą być wyłącznie bazgroły męża"

wspaniały

[chemiczna_]

Nie jestem wyjątkowy, co do tego nie
mam wątpliwości. Jestem zwyczajnym
człowiekiem o zwyczajnych myślach i wiodłem
zwyczajne życie. Nikt nie postawił pomnika
ku mej czci, a moje imię szybko pójdzie w zapomnienie,
lecz kochałem - całym sercem i duszą - a to moim zdaniem wystarczająco dużo.

N. Sparks - Pamiętnik

[innamoratissima]

" Przypomniała sobie strach, który dostrzegła w oczach dziewczyny, wchodzącej do jadalni.
Strach. Weronika mogła czuć niepewność, onieśmielenie, wstyd, zakłopotanie, ale dlaczego strach? To uczucie jest uzasadnione w obliczu konkretnego zagrożenia: dzikiego zwierzęcia, uzbrojonych napastników, trzęsienia ziemi, ale nie grupy ludzi, która zebrała się w jadalni.
'Ale człowiek taki już jest - pocieszyła się. - Zastępuje strachem większą część swoich emocji'".

"Weronika postanawia umrzeć" Paulo Coelho

[asiooreek]

Nie rodzimy się kobietami - stajemy się nimi.

"Druga płeć"

Gdy doświadczasz przemocy, koncentrujesz się na ucieczce. Kiedy zaczynasz przekraczać krawędź, a życie oddala się od ciebie w nieunikniony sposób, jak łódź odpływająca od brzegu, mocno trzymasz się śmierci, niczym liny, która cię pociągnie, i odfruwasz, mając tylko nadzieję na wylądowanie z dala od miejsca, w którym się wcześniej znajdowałaś.

Życie to dla nas wieczne wczoraj.

Alice Sebold
Nostalgia anioła

[Vivelith]

"Miłość dopadła nas tak, jak dopada człowieka w zaułku wyrastający spod ziemi morderca, i poraziła nas oboje od razu. Tak właśnie razi grom albo nóż bandyty!
Ona zresztą utrzymywała później, że to nie było tak, że musieliśmy się kochać już od dawna, jeszcze się nie znając i zanim się jeszcze spotkaliśmy, i że ona żyła z innym mężczyzną .. a ja, tam, wtedy ... z tą ... no, jakże jej ...
- Z kim ? - zapytał Bezdomny.
- Z tą, no .. z tą, no ... - odparł gość i pstryknął palcami.
- To pan był żonaty ?
- No tak, przecież właśnie w tej sprawie pstrykam ..
Z tą ... Z Warią .. Z Manią .. nie, z Warią .. taka sukienka w paski, muzeum ..
Zresztą nie pamiętam. "
"Mistrz i Małgorzata"

[kiniaczeq]

Graham Masteron "Zjawa"

(Matka do znanego pisarza, po stracie [jednej z trzech] ukochanej córeczki)

"-Problem, z wami, pisarzami, polega na tym, że uważacie się za bardziej realnych od nas.
-Naprawdę?
-Oczywiście, tak właśnie uważacie. Ale robiąc tak, popełniacie duży błąd. Ja jestem realna, wszyscy ci ludzie są realni, David jest realny i realne są Elizabeth i Laura. Jedyną fikcyjną.. jedyną fikcyjną postacią w tym salonie jesteś ty. Nie jesteś realny. Nie jesteś! Ale nigdy się do tego nie przyznasz.
(...)
-Nie jesteś prawdziwy, Johnsonie -- oznajmiła mama. -- Jesteś stuprocentowym falsyfikatem."

[Icy-fruit]

Napisane przez bowszystkotoiluzjajest

Jak dobrze nam, gdy sobie podjemy – jacy jesteśmy zadowoleni z siebie i całego świata! Ludzie doświadczeni mówili mi, że kto ma czyste sumienie, czuje się szczęśliwy i zadowolony, a przecież pełny żołądek daje nie najgorsze wyniki, tylko tańszym kosztem i bez większej fatygi. Gdy człowiek porządnie i zdrowo się pożywi, staje się pobłażliwy i szlachetny, wspaniałomyślny i czuły. Osobliwy, zaiste, jest wpływ organów trawiennych na nasz intelekt. Ani pracować, ani myśleć nie można, jeśli nie zgodzi się na to żołądek. To on dyktuje nam wzruszenia i namiętności. (...) Jesteśmy tylko nędznymi niewolnikami swoich żołądków. Nie uganiajcie się za ideałami dobra i sprawiedliwości, przyjaciele! Strzeżcie tylko, jak oka w głowie, swojego żołądka, karmcie go troskliwie i rozumnie.
Jerome K. Jerome – Trzech panów w łódce, nie licząc psa

jedna z najzabawniejszych ksiązek jakie czytałam

'Jeszcze nigdy nie czuł takiego niepokoju jak teraz. Własnie tak. Niepokoju. Wcale nie strachu. Pierwszy raz potrafił te dwa stany wyraźnie odróżnić od siebie. Strach jest krótki, intensywny. Jak orgazm. Niepokoj jest inny. Rozlewa się powoli powoli po mózgu i ciele. I trwa.'

'Pierwszy raz w życiu tęsknie. Pierwszy raz w życiu chciałbym także nazwać to, co czuje, określić, zdefiniowac. Ale Ty nie dajesz się określic i zdefinowac. Nie ma takiego równania, nie istanieje taka funkcja czasu, która choć w przybliżeniu przewidzi jaka będziesz w następnej sekundzie.'


Wiśniewski - Bikini

[Icy-fruit]

Tulił się do niej i opowiadał.
O tym, że chciałby nie móc zmrużyć oka z podniecenia i zdenerwowania w noc przed pierwszą randką, przynieść jej bukiet fiołków, pójść z nią na spacer do parku, dotknąć – tak zupełnie przypadkowo – jej dłoni w ciemnym kinie, chcieć ją pocałować, gdy odprowadzi ją pod dom wieczorem, pogodzić się z tym, a nawet cieszyć, że mu na to jeszcze tym razem nie pozwoliła, i odejść rozmarzony, tęskniąc za nią już minutę po tym, jak zniknie za drzwiami swojego domu. I wyczekiwać niecierpliwie jutra, i chcieć pisać do niej miłosne listy, najpiękniejsze kiczowate wiersze. I że prawo do zakochania także im odebrano. Pomijając to, że „jutra” od bardzo długiego czasu także nie można przewidzieć. Dlatego trzeba żyć dzisiaj i teraz, w tej chwili, tutaj.

Całował jej oczy, policzki, usta i opowiadał.
O tym, że chciałby ją teraz, w tej chwili rozebrać, że bardzo tego pragnie. Tak zupełnie, do naga. I że chociaż trudno w to uwierzyć, on jeszcze nigdy nie widział, poza wyobraźnią i kilkoma idiotycznymi fotografiami, nagiej kobiety. I zaraz potem chciałby jej dotykać. zapamiętać wszystko, co się przy tym zdarzy. I jeśli ona mu na to pozwoli, to gdy tylko skończy się wojna, on wszystko zapomni, odwróci cofnie czas, będzie o nią zabiegał, nie będzie mógł zasnąć przed ich pierwszą randką, przyniesie jej kwiaty i zamiast napisać wiersz, skomponuje dla niej sonatę. I ona mu nie pozwoli wieczorem, pod drzwiami jej domu, na żaden pocałunek, a on mimo wszystko, albo właśnie dlatego, będzie cieszył się na każde następne jutro. I zrobi wszystko, aby ją uwieść. Ponieważ bardzo chciałby ją uwieść. Najbardziej, szczerze mówiąc, już teraz. Opowiadał także o tym, że chciałby całować jej piersi, plecy, uda, podbrzusze i pośladki i że ośmiela się ją – jak najbardziej wyjątkowo w tej sytuacji – prosić o przyzwolenia na absolutnie bezprecedensowe w jego życiu odwrócenie biegu historii.


Rozebrał ją i nic więcej nie opowiadał.
To ona opowiadała. W swoich myślach, w milczeniu. Sobie samej tłumaczyła to, co się teraz dzieje. O tym, że – chociaż najpewniej powinna – zupełnie, ani trochę, nie czuje wstydu, że to może tylko ta wódka, ale znacznie bardziej jednak on i jego słowa oraz to dominujące, nieodparte uczucie „tu, teraz, zanim cokolwiek inne, przed jutrem, zanim umrzemy”, że to nie miało być tak, że ten pierwszy raz, nawet jeśli należałby się kiedyś jemu, to nie w tym miejscu, obok trumien, czaszek i w obecności śmierci. O tym, że póki co nie ma blisko niej innych miejsc, bo wszędzie jest tylko śmierć. Bo oprócz wszystkiego innego odebrano im także prawo wyboru miejsca i chwili. I że teraz, w tym momencie, jest jej cudownie dobrze, gdy on ustami dotyka i oddycha ciepłym powietrzem nad wgłębieniem na granicy pomiędzy jej plecami i pośladkami, że chciałaby, aby jeszcze mocniej gryzł jej wargi, tak prawie albo najlepiej zupełnie do krwi. O tym, że nie rozumie, dlaczego wyróżnia w swoich pocałunkach jej prawą pierś, podczas gdy ona wolałaby lewą. O tym, że gdy jego usta i jego język są pomiędzy jej udami, to jego włosy łaskoczą jej podbrzusze i chce jej się śmiać. O tym także, że to niezwykłe coś, co ledwie mieści się teraz w jej ustach, mogłoby się w jakikolwiek sposób zmieścić w niej. W pewnym momencie przestała opowiadać i zastygła w napięciu i strachu. Zamknęła oczy, rozłożyła szeroko uda i mocno zacisnęła zęby. Poczuła dotyk jego palców na twarzy. Otulił ją swetrem i szeptał jej imię.


Całował jej dłonie i opowiadał.
O tym, że ma śliczny pieprzyk na lewym pośladku i że ten pomysł z odwróceniem czasu jest arogancki, szczeniacki i idiotyczny. Tylko w bajkach coś takiego jest możliwe. I że chociaż on bardzo lubi bajki, to i tak nigdy w nie nie wierzył. I że chciałby ją spotkać – kiedyś po wojnie – gdy świat stanie się normalny i otoczą ją inni mężczyźni. I dostać wtedy, pomimo ich obecności i w ich obecności, swoją szansę. Albo dowiedzieć się, że nie ma żadnych szans.
Drżała. Nie pamięta dokładnie, czy ze strachu, czy z zimna, czy z podniecenia. Ubrał ją. Oparta na łokciach, z rozczuleniem patrzyła, jak pieczołowicie zawiązuje sznurowadła jej butów. Ostatni raz robił to ojciec, gdy pojechali na jej pierwsze narty do Ischgl w Austrii. On także wiązał sznurowadła na podwójną wstążkę.

Bikini - Wiśniewski

przepraszam za post pod postem :P

[kiniaczeq]

"-Lubię Cię, Lizzie. Jesteś jedyną osobą, która nabija sobie głowę większą ilością niepraktycznych głupstw ode mnie."

Masterton - zjawa

[moodygirl]

Chciało mi się płakać. To takie niemodne, przyznać się, że to co nam się przydarza, jest ważne. Zrywasz z kimś i w telewizji mówią ci, że musisz żyć dalej, że nie był ciebie wart, że zasługujesz na kogoś lepszego. Ktoś umiera i radzą ci, by zapamiętać to, co było w nim najlepsze i by korzystać w życiu z tego, czego Cię nauczył. A tak naprawdę? Cóż, tak naprawdę zadane rany zostają z nami na zawsze i zmieniają nas. Niekoniecznie na lepsze. Czasami strata pozostawia dziurę, której nigdy nie da się załatać. Czasem przeszłość wabi nas bardziej niż pokusy przyszłości.

Anna Blundy „czysta wódka”

[różowiutka]

" (...)
- jesteś najlepszym przykładem, skąd się bierze moja niechęć do związków. Tracisz tożsamość, kiedy się wiążesz z facetem, zatracasz się w związkach do tego stopnia, że nie jesteś nawet w stanie odnaleźć własnej osobowości"

"Gwiazdy i gwiazdki" Goldberg, Hooper

[wishyoulove]

"Miłość jest zawsze nowa. I bez względu na to, czy w życiu kochamy raz, dwa czy dziesięć razy, zawsze stajemy w obliczu nieznanego. Miłość może nas pogrążyć w ogniu piekieł albo zabrać do bram raju - ale zawsze gdzieś nas prowadzi. I czas się z tym pogodzić, albowiem jest ona treścią naszego istnienia. Jeśli się jej wyrzekniemy, umrzemy z głodu pod drzewem życia, nie mając śmiałości, by zerwać jego owoce. Miłości trzeba szukać wszędzie, nawet za cenę długich godzin, dni i tygodni smutku i rozczarowań. Bowiem kiedy wyruszymy na poszukiwanie Miłości - ona zawsze wyjdzie nam naprzeciw. I nas wybawi."

Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam


"Kiedy się czegoś mocno pragnie, to cały wszechświat działa potajemnie na naszą korzyść."
Alchemik

uwielbiam.

[moodygirl]

Nigdy nie umiałam jej sobie wyobrazić. Miłości, która jest tak niepodważalna, że mogę być zapłakana i rozbita, a mimo to pewna, że ktoś będzie mnie trzymał i chciał , bym następnego dnia obudziła się przy nim

Mój czas przez cały dzień ani drgnął. Mój czas to wyschnięta plama po kawie na stole, tusz rozmazany na policzku i impuls, który zniknął z ekranu komórki. Tchnienie, po którym jasny poranek zmienił się w ciężar popołudnia.

Był kochany, wyrozumiały, zagubiony i samotny, a ja zapragnęłam zamknąć go w butelce i wcisnąć do kieszonki na piersi , by już zawsze słyszał bicie mojego serca i żeby nic nie mogło go zranić .

Chciał z kimś porozmawiać. Chciał , aby był ktoś do kogo mógłby zadzwonić, kto usłyszałby jego ton i powiedział, maleństwo, przyjeżdżaj do mnie, choćby taksówką , ja zapłacę. Chciał mieć przyjaciela, u którego mógłby się zwalić na sofę, który by go poczęstował winem albo ciastkami, alby zimnym makaronem i zrozumiał odjeżdżającą taksówkę, obce miasto i samotność i poczucie winy, które nie miało początku i donikąd nie prowadziło. I to ustawiczne przytłaczające nic, które ściskało go w środku tak bardzo, że musiał się starać by nie stracić oddechu.

Elina hirvonen „Przypomnij sobie”

[różowiutka]

moodygirl, świetne fragmenty! Aż sobie przeczytam tę książkę, bo mnie zaintrygowała

[moodygirl]

Napisane przez różowiutka

moodygirl, świetne fragmenty! Aż sobie przeczytam tę książkę, bo mnie zaintrygowała

Polecam, warto przeczytać
bardzo smutna, poruszająca i pobudzająca ludzką wrażliwość. niesamowita

[SekretnyWachlarz]

Napisane przez różowiutka

bowszystkoiluzjajest - wieeelkie dzięki za wszystkie cytaty.
Ubóstwiam ten wątek odkąd pamiętam

Kilka ode mnie:
(wszystkie z książki pt. "Smak miodu" Salwa an-nu'ajmi, akurat jestem w trakcie czytania)

"Wiem, że człowiek potrafi sobie wszystko wytłumaczyć, ale wiem też, że czas niczego nie zmienia. Wprost przeciwnie- zmazuje zazwyczaj sens naszych posunięć, decyzji i wyborów"

"Skandal jest niczym dzwon - niech mówią dobrze albo źle, ale niech mówią, niech Cię znają, to najważniejsze"

"A po ślubie? Społeczeństwo nakazuje, żeby pozostać czystą kartką, na której mogą być wyłącznie bazgroły męża"

"Odpowiedzi, tak jak opowieści, w swoim czasie przychodzą same. Jak dojrzałe owoce spadają z drzewa"

Chcę właśnie w najbliższym czasie tą książkę przeczytać. Tylko dorwać jej nigdzie nie mogę.

A to mój cytat:

„Młodzieniec przyszedł do Starca po radę.
Starcze, rozbiłem coś.
Jak bardzo to rozbiłeś?
Na milion małych kawałków.
Obawiam się, że nie mogę ci pomóc.
Dlaczego?
Nic się nie da zrobić.
Dlaczego?
Nie można tego naprawić.
Dlaczego?
Jest za bardzo rozbite. Na milion małych kawałków.”

James Frey - Milion małych kawałków

---------- Dopisano o 20:04 ---------- Poprzedni post napisano o 19:58 ----------

Napisane przez moodygirl

Nigdy nie umiałam jej sobie wyobrazić. Miłości, która jest tak niepodważalna, że mogę być zapłakana i rozbita, a mimo to pewna, że ktoś będzie mnie trzymał i chciał , bym następnego dnia obudziła się przy nim

Mój czas przez cały dzień ani drgnął. Mój czas to wyschnięta plama po kawie na stole, tusz rozmazany na policzku i impuls, który zniknął z ekranu komórki. Tchnienie, po którym jasny poranek zmienił się w ciężar popołudnia.

Był kochany, wyrozumiały, zagubiony i samotny, a ja zapragnęłam zamknąć go w butelce i wcisnąć do kieszonki na piersi , by już zawsze słyszał bicie mojego serca i żeby nic nie mogło go zranić .

Chciał z kimś porozmawiać. Chciał , aby był ktoś do kogo mógłby zadzwonić, kto usłyszałby jego ton i powiedział, maleństwo, przyjeżdżaj do mnie, choćby taksówką , ja zapłacę. Chciał mieć przyjaciela, u którego mógłby się zwalić na sofę, który by go poczęstował winem albo ciastkami, alby zimnym makaronem i zrozumiał odjeżdżającą taksówkę, obce miasto i samotność i poczucie winy, które nie miało początku i donikąd nie prowadziło. I to ustawiczne przytłaczające nic, które ściskało go w środku tak bardzo, że musiał się starać by nie stracić oddechu.

Elina hirvonen „Przypomnij sobie”

Czy to taka książka z zieloną okładką? O takiej rodzinie, w której brat jest w zakładzie psychiatrycznym? Jeżeli tak to ją czytałam i jest warta uwagi.

[moodygirl]

Napisane przez SekretnyWachlarz

Czy to taka książka z zieloną okładką? O takiej rodzinie, w której brat jest w zakładzie psychiatrycznym? Jeżeli tak to ją czytałam i jest warta uwagi.

tak, to ta

.
Daj rękę, pójdziemy wstecz po naszych wspólnych śladach, pozwól, że poprowadzę cię raz jeszcze.


a jednak lubiłam chodzić na przekór bolącym plecom, poprzez deszcz i wiatr.


Nie bój się, jest we mnie coś, co sobie mnie ceni, chociaż nie wiem za co. Nie umrę jeszcze, poczekam, poczekamy razem; my umiemy przecież pięknie czekać, na życie, na śmierć, na cokolwiek


Są takie noce, przyjacielu, kiedy świat się kończy. Świat odchodzi i zostawia nas z rozszerzonymi źrenicami i bezradnie opuszczonymi rękoma. Najpierw to jest świadomość konieczności nieodwołalnie matematycznej, świadomość, że jutro nie będzie już świata. A jaki jest w tej chwili tylekroć i na nowo przeczuwanej, w tej chwili rosnącej w nas, dojrzewającej, w samym końcu tej chwili? Wtedy, gdy świat jednocześnie jest i nie jest, gdy jeszcze oddechem, ruchem staramy się zatrzymać to, co bezpowrotnie w nas mija?




Halina Poświatowska "opowieść dla przyjaciela"

[SekretnyWachlarz]

Napisane przez moodygirl

tak, to ta

No tak myślałam.

„Wymioty się kończą, a ja siadam na podłodze i opieram się o przód sedesu. Przepływają przeze mnie fale emocji i czuję, jak wzbierają łzy. Wszystko, co wiem i czym jestem, i wszystko, co zrobiłem, zaczyna przelatywać mi przed oczami. Przeszłość, teraźniejszość, przyszłość. Przyjaciele, wrogowie, przyjaciele, którzy stali się wrogami. Gdzie mieszkałem, gdzie byłem, co widziałem, co zrobiłem. Co zrujnowałem i zniszczyłem. Zaczynam płakać. Łzy lecą mi po twarzy i wydobywa się ze mnie cichy szloch. Nie wiem, co robię, i nie wiem, dlaczego tu jestem, i nie wiem, jak sprawy mogły się tak posypać. Próbuję znaleźć odpowiedzi, ale ich nie ma. Jestem zbyt roz***any na odpowiedzi. Jestem zbyt roz***any na cokolwiek. Łzy płyną szybciej i szlocham głośniej i kulę się na zimnych kafelkach podłogi i obejmuję się. Obejmuję się i wyję (...).”

I jeszcze jeden:
„Sophie kończy odpowiadać na pytania. Nastrój w Sali jest ponury. Wyrazy genetyczna i choroba i nieuleczalna i piętnastoprocentowa skuteczność wiszą w powietrzu jak radioaktywna trucizna. Wszyscy się rozglądają. Patrzą po sobie. Wszyscy wiemy, że po wyjściu stad osiemdziesiąt pięć procent spośród nas będzie miało te same problemy, z którymi tu przyszliśmy. Właśnie nam powiedziano, że u ich źródła leży coś nieuleczalnego. Bierzemy się za ręce. Trzymamy się mocniej niż wczoraj. Próbujemy wycisnąć z siebie nawzajem nadzieję, stworzyć więź w nadziei, że więź zmieni fakty. Nie zmieni. Osiemdziesiąt pięć procent ma prze***ane.”

[Marzeniatko]

"Ale zakochać się nie jest łatwo. Jest trudniej, niż się wydaje. Nie wystarczy sama gotowość. Potrzebna jest współpraca. Potrzebna jest druga strona. Potrzebny jest chłopak. Chłopak musi spełniać pewne kryteria, co powoduje, że całe tabuny ewentualnych kandydatów odpadają jeszcze przed drzwiami z napisem "casting". Dyskwalifikuje ich tragicznie nienachalna uroda albo brak śladowej nawet inteligencji, albo odbycie, z którym nawet krowom na pastwisku trudno byłoby się pogodzić."

"Miłość znała głównie z filmów i swoich dziecięcych zauroczeń, rzadko więc była to pełna opowieść. Przeważnie schematyczna i wyrywkowa, niemożliwie ckliwa, nie odpowiadała na żadne z pytań dodatkowych. Kończyła się na etapie pokonania przez bohaterów pierwszej poważnej przeszkody, a głupi widz miał w zadowoleniu wyłączyć telewizor, pomrukując pod nosem: "I żyli długo i szczęśliwie!". Jeśli jednak zadałby sobie trud i chociaż przez chwilę zastanowił, doszedłby może do wniosku, że obejrzana przed chwilą parą skazana jest na szybkie rozbicie się o następną rafę i jeśli obie strony nie wykażą się poświęceniem, ich miłość będzie kolejnym uczuciem zabitym przez życie."

"Nic nie boli wiecznie. Nie przypominam też sobie żadnej wiecznotrwałej miłości, chyba że w literaturze."

"Stwierdzić, że do dupy, byłoby chyba zbyt łagodnym określeniem. Czuję się, jak wyjęta z pralki automatycznej. Jestem pełna goryczy, potwornie cierpię i mam żal do siebie, że wciąż o Nim myślę. Robię się nudna w tym cierpieniu, wiem, jednak nie umiem wymyślić nic wesołego. Czy jest na to rada? Dlaczego miłość tak bardzo utrudnia bycie szczęśliwym? Nie cieszą wakacje, błękitne niebo i słońce, to wszystko co zawsze wprawiało mnie w doskonały nastrój."

"Dlaczego to tak boli? Chciałabym się odkochać. Chciałabym nie cierpieć. Chciałabym go skreślić. Dlaczego nie mogę? Boję się chodzić w miejsca, gdzie bywaliśmy razem, wciąż coś mi go przypomina: piosenka, którą grali w radiu, kiedy jechaliśmy samochodem, zapach jego wody toaletowej, włączając telewizor, myślę o nim. Katuję się, oglądając jego zdjęcia, czytając wszystko, co tylko mogę znaleźć w internecie. Czuję się jak narkomanka na głodzie i czasem myślę, że zrobię coś głupiego, byle tylko już przestało boleć."

"Miłość to nie geometria. Tu symetria nie obowiązuje. Ktoś zakochuje się pierwszy, czasem długo czeka, by wybranka zapłonęła uczuciem. W kimś innym uczucie wygasa, a partner zostaje sam i szarpie się, chce coś dostać, widzi, że to koniec, i nie może się z tym pogodzić, wariuje, ośmiesza się, żebrze."

"Jestem obrzydliwie nieszczęśliwa. Chętnie wlazłabym do mysiej nory, żeby tylko nie myśleć o tym, jak bardzo. Moja miłość gaśnie. Widzę to i czuję.

"Uważaj jednak, aby Twój lęk nie stał się samosprawdzającą się przepowiednią."

"Gdybyś kochał tak prawdziwie, aż do zatracenia, nie dziwiłbyś się i nie krytykował tego, co napisałam. Tylko wieczna miłość ma sens. Uskrzydla nas jedynie taka miłość, w której wieczne trwanie wierzymy. Każda inna jest zaledwie niewartą przeżycia namiastką. Kiedy mówi: "Kocham cię", to znaczy - na zawsze, bo gdyby tak nie było, nie byłoby miłości, tylko jakiś marny romans. Nie wiem, może miłość jest krucha i trwa krótko, ja jednak chcę wierzyć, że moja pokona czas."

"Żyj dniem dzisiejszym, nie wiecznością, to pozwoli Ci uniknąć rozczarowań."

"Pragnęła bowiem miłości. Pragnęła rozpaczliwie. Miłość właśnie nadałaby sens jej idiotycznemu życiu, uwzniośliła je i opromieniłaby blaskiem. Miłość byłaby najwspanialszą nagrodą i ucieczką od popapranej, bezcelowej egzystencji. Tylko miłość."


wszystkie cytaty pochodzą z książki:
"Wystarczy, że jesteś" - Małgorzaty Gutkowskiej-Adamczyk

[kas!a]

"Pewnego ranka z zimną krwią zarzuciłem kotu na szyję pętlę i powiesiłem go na gałęzi drzewa.
Powiesiłem go, zalewając się łzami i doznając gorzkich wyrzutów sumienia.
Powiesiłem go ze świadomością, że mnie kochał i nie dał mi najmniejszego powodu do gniewu.
Powiesiłem go, ponieważ wiedziałem, że czynem tym popełniam grzech - grzech śmiertelny, który splami moją nieśmiertelną duszę, wyrzucając ją na zawsze poza granice nieskończonego miłosierdzia."

"Opowieści tajemnicze i szalone" Edgar Allan Poe.


"Na świecie było tyle dżum co wojen. Mimo to dżumy i wojny zastają ludzi zawsze tak samo zaskoczonych."

"Kiedy wybucha wojna, ludzie powiadają: "To nie potrwa długo, to zbyt głupie." I oczywiście, wojna jest na pewno zbyt głupia, ale to nie przeszkadza jej trwać."

"Nikt u nas nie miał już wielkich uczuć. Ale wszyscy doznawali uczuć monotonnych."

"Dżuma odebrała wszystkim siłę miłości, a nawet przyjaźni, trzeba to powiedzieć. Miłość bowiem żąda odrobiny przyszłości a myśmy mieli tylko chwile."

Albert Camus "Dżuma"

[ArouseControversy]

Jaki niesamowicie ługi wątek ! Łoł Jestem narazie na jednej z pierwszych stron, ale zaglądam tu za każdym razem kiedy mam trochę więcej wolnego czasu
A ja mam cytat Beaty Pawlikowskiej z książki: "Dżungla życia"

"Gorące pragnienie osiągnięcia, zrobienia albo zdobycia czegoś jest żywą kulą pulsującej energii, która działa jak magnes i sama dąży do rozwijania się i nabierania coraz większej mocy. Wtedy do siły naszych marzeń i pragnień dochodzi siła z zewnątrz, z kosmosu, skąd dokładnie - nie wiadomo, być może to jest tylko energia wytwarzana przez nasze gorące myśli, a może te myśli rozgrzewają atmosferę dookoła i wtedy powstaje nieznana dotąd nauce siła, a może jest jeszcze inaczej - nie wiem, wiem tylko, ze to działa!"

[de em]

Napisane przez SekretnyWachlarz

No tak myślałam.

„Wymioty się kończą, a ja siadam na podłodze i opieram się o przód sedesu. Przepływają przeze mnie fale emocji i czuję, jak wzbierają łzy. Wszystko, co wiem i czym jestem, i wszystko, co zrobiłem, zaczyna przelatywać mi przed oczami. Przeszłość, teraźniejszość, przyszłość. Przyjaciele, wrogowie, przyjaciele, którzy stali się wrogami. Gdzie mieszkałem, gdzie byłem, co widziałem, co zrobiłem. Co zrujnowałem i zniszczyłem. Zaczynam płakać. Łzy lecą mi po twarzy i wydobywa się ze mnie cichy szloch. Nie wiem, co robię, i nie wiem, dlaczego tu jestem, i nie wiem, jak sprawy mogły się tak posypać. Próbuję znaleźć odpowiedzi, ale ich nie ma. Jestem zbyt roz***any na odpowiedzi. Jestem zbyt roz***any na cokolwiek. Łzy płyną szybciej i szlocham głośniej i kulę się na zimnych kafelkach podłogi i obejmuję się. Obejmuję się i wyję (...).”

I jeszcze jeden:
„Sophie kończy odpowiadać na pytania. Nastrój w Sali jest ponury. Wyrazy genetyczna i choroba i nieuleczalna i piętnastoprocentowa skuteczność wiszą w powietrzu jak radioaktywna trucizna. Wszyscy się rozglądają. Patrzą po sobie. Wszyscy wiemy, że po wyjściu stad osiemdziesiąt pięć procent spośród nas będzie miało te same problemy, z którymi tu przyszliśmy. Właśnie nam powiedziano, że u ich źródła leży coś nieuleczalnego. Bierzemy się za ręce. Trzymamy się mocniej niż wczoraj. Próbujemy wycisnąć z siebie nawzajem nadzieję, stworzyć więź w nadziei, że więź zmieni fakty. Nie zmieni. Osiemdziesiąt pięć procent ma prze***ane.”

Ładne

Ale mam chęć przeczytać te książki jeszcze raz, albo je kupić.