Dda

[cafaitmal]

zazdroszczę... ja nigdy nie byłam poza Polską, a nad morzem tylko jak byłam mała i praktycznie nie pamiętam, a jak pamiętam, to wiadomo co ;(
mam nadzieję, że w przyszłości takie wycieczki będą tylko dawać szczęście

[martu_la]

Napisane przez Czarnooka_Paula

heh no to faktycznie podobnie
ja teraz odliczam dni do soboty
moj mezul przyjezdza po mnie, tzw najpierw jedziemy na tydzien nad morze a potem jade z nim do holandii ( on od marca juz tam siedzi)

A ja za kilka dni wyjeżdzam do Szkocji do męża
Też tam jest od pewnego czasu i też się już nie mogę doczekać.

Chyba mamy dosyć podobny etap, bo ja też mam 25 lat/26 rocznikowo, 9 mc po ślubie, no a teraz wyjazd za granicę

[Czarnooka_Paula]

jestes mlodziutka
w Twoim wieku to ja nigdzie nie byłam
dopiero po slubie ze swoim tz zaczelam spelniac marzenia, w podroz poslubna wylecielismy na krete
bylo cudownie!

---------- Dopisano o 22:28 ---------- Poprzedni post napisano o 22:27 ----------

Napisane przez martu_la

A ja za kilka dni wyjeżdzam do Szkocji do męża
Też tam jest od pewnego czasu i też się już nie mogę doczekać.

Chyba mamy dosyć podobny etap, bo ja też mam 25 lat/26 rocznikowo, 9 mc po ślubie, no a teraz wyjazd za granicę

ostro!!! ;D

ja mam tez 25 a rocznikowo 26 ( 1 wrzesnia koncze 26) ;D 10 miesiecy po ślubie

a masz prace tam juz ?

[martu_la]

Napisane przez cafaitmal

zazdroszczę... ja nigdy nie byłam poza Polską, a nad morzem tylko jak byłam mała i praktycznie nie pamiętam, a jak pamiętam, to wiadomo co ;(
mam nadzieję, że w przyszłości takie wycieczki będą tylko dawać szczęście

Jeszcze wszystko przed Tobą. Krok po kroku i już niedługo zaczniesz realizować swoje plany!

---------- Dopisano o 22:31 ---------- Poprzedni post napisano o 22:28 ----------

Napisane przez Czarnooka_Paula

---------- Dopisano o 22:28 ---------- Poprzedni post napisano o 22:27 ----------

[/COLOR]

ostro!!! ;D

ja mam tez 25 a rocznikowo 26 ( 1 wrzesnia koncze 26) ;D 10 miesiecy po ślubie

a masz prace tam juz ?

Nie mam jeszcze pracy, będę szukać i to mnie trochę stresuję. Ale wierzę, że będzie dobrze i myslę pozytywnie Na początku na pewno nie będzie kolorowo, ale tyle rzeczy się przeżyło, że teraz człowieka mało co może złamać.

A Ty jakąś pracę już masz?

[cafaitmal]

Ja ze swoim charakterem to nikogo do 30-stki nie znajdę, a co tu mówić o ślubie.
Fajnie, że Wam się życie ułożyło.

[Czarnooka_Paula]

Napisane przez martu_la

Jeszcze wszystko przed Tobą. Krok po kroku i już niedługo zaczniesz realizować swoje plany!

---------- Dopisano o 22:31 ---------- Poprzedni post napisano o 22:28 ----------



Nie mam jeszcze pracy, będę szukać i to mnie trochę stresuję. Ale wierzę, że będzie dobrze i myslę pozytywnie Na początku na pewno nie będzie kolorowo, ale tyle rzeczy się przeżyło, że teraz człowieka mało co może złamać.

A Ty jakąś pracę już masz?

moj pracuje w fabryce lodow i chcial mnie do siebie wkrecic, jutro bedzie gadal z kierowniczka czy mnie od 1 lipca wezma... strasznie sie boje tak bardzo bym chciala zeby cos sie w koncu i nam udalo....

nie mamy mieszkania, mamy tylko pokoj ktory on wynajmuje, ja do niego po prostu dojde ale musimy wiekszego poszukac bo malutki jest bardzo, cos kolo 8m kwadratowych on ma... ale na poczatek ok, wazne ze bede juz codziennie zasypiala z nim

strasznie tesknie za nim

---------- Dopisano o 22:38 ---------- Poprzedni post napisano o 22:37 ----------

Napisane przez cafaitmal

Ja ze swoim charakterem to nikogo do 30-stki nie znajdę, a co tu mówić o ślubie.
Fajnie, że Wam się życie ułożyło.

nie gadaj!
ja tez tak mowilam
szczegolnie po tym chorym zwiazku, ale kolezanki mnie wyciagnely na karaoke i tm poznalam tz i tej samej nocy juz u mnie nocowal i bylismy para, po 5 miesiacach razem juz mieszkalismy

[martu_la]

Napisane przez cafaitmal

Ja ze swoim charakterem to nikogo do 30-stki nie znajdę, a co tu mówić o ślubie.
Fajnie, że Wam się życie ułożyło.

A tam, nikt nie wie jak mu się życie ułoży, więc nigdy nic nie wiadomo.
Jesteś młodziutka, masz dużo czasu na szukanie drugiej połówki. Teraz myślę, że jest taki czas dla Ciebie, żebyś sama ze sobą doszła do ładu, wszystko sobie poukładała i wtedy można myśleć o kimś. U mnie może to nie szło w tej kolejności, ale masz tą przewagę, że dostrzegłaś problem w tak młodym wieku i chcesz z tym coś zrobić.

[cafaitmal]

Paula... Mnie nie trzeba wyciągać na karaoke, swego czasu byłam stałą bywalczynią tego rodzaju imprez Niestety właśnie trudno kogoś wyciągnąć na taką imprezę. No i na takich imprezach niestety nie spotykałam nikogo godnego mojej uwagi :P

Martula, dostrzec problem to jedno, zrobić coś z nim, to drugie Dostrzegłam problem jak byłam jeszcze dzieckiem, ale z racji tego, że byłam dzieckiem - nie mogłam nic zrobić

[martu_la]

Napisane przez Czarnooka_Paula

strasznie sie boje tak bardzo bym chciala zeby cos sie w koncu i nam udalo....

nie mamy mieszkania, mamy tylko pokoj ktory on wynajmuje, ja do niego po prostu dojde ale musimy wiekszego poszukac bo malutki jest bardzo, cos kolo 8m kwadratowych on ma... ale na poczatek ok, wazne ze bede juz codziennie zasypiala z nim

strasznie tesknie za nim [COLOR="Silver"]

Haha: Jakbym siebie czytała
My mamy trochę większy pokój, więc na razie niczego nowego nie szukamy. Najpierw to muszę pracę znaleźć a potem będziemy ewentualnie zmieniać miejsce zamieszkania na bardziej komfortowe.
Najbardziej to bym chciała w końcu tylko z mężem zamieszkać.
Mieć pracę i spokojne życie. Tylko tyle i aż tyle. Ale musi się udać!

[Czarnooka_Paula]

Napisane przez cafaitmal

Paula... Mnie nie trzeba wyciągać na karaoke, swego czasu byłam stałą bywalczynią tego rodzaju imprez Niestety właśnie trudno kogoś wyciągnąć na taką imprezę. No i na takich imprezach niestety nie spotykałam nikogo godnego mojej uwagi :P

bo to tak juz jest, jak sie chce to wala a nie spotkasz kogos... a ja nie chcialam, chcialam byc wolna i bawic sie wolnoscia po 3 latach chorego zwiazku... a tu dupa pierwsze wyjscie i juz trafiony zatopiony

---------- Dopisano o 22:48 ---------- Poprzedni post napisano o 22:46 ----------

Napisane przez martu_la

Haha: Jakbym siebie czytała
My mamy trochę większy pokój, więc na razie niczego nowego nie szukamy. Najpierw to muszę pracę znaleźć a potem będziemy ewentualnie zmieniać miejsce zamieszkania na bardziej komfortowe.
Najbardziej to bym chciała w końcu tylko z mężem zamieszkać.
Mieć pracę i spokojne życie. Tylko tyle i aż tyle. Ale musi się udać!

a kiedy jedziesz dokladnie?
ja 29 wyjezdzam z pl juz
kurcze fajnie ze jestes

[cafaitmal]

Paula, teraz uważam, że przyda mi się przerwa, ale jak wychodzę gdzieś, to oczywiście patrzę, czy któryś może coś tam... Ale nie. Wydaje mi się, że jak to ma być facet na całe życie, to nie spotkam go na imprezie Wolałabym mieć spokojne życie :P A nie życie u boku kolejnego alkoholika czy imprezowicza :P

[Czarnooka_Paula]

Napisane przez cafaitmal

Paula, teraz uważam, że przyda mi się przerwa, ale jak wychodzę gdzieś, to oczywiście patrzę, czy któryś może coś tam... Ale nie. Wydaje mi się, że jak to ma być facet na całe życie, to nie spotkam go na imprezie Wolałabym mieć spokojne życie :P A nie życie u boku kolejnego alkoholika czy imprezowicza :P

jak przyjdzie czas to i Ciebie strzeli amor ;D i bedzie bajkowy ślub i zyli dlugo i szczesliwie :brzyda l:

p.s. ja na swoim ślubie plakalam kilka razy i byl to najgorszy dzien w moim zyciu...

przez rodzicow tz - pijakow ktorzy tak odstawiali ze mialam dosc juz
i jeszcze mojego ojca musialam pilnowac

[cafaitmal]

ja nie wyobrażam sobie ślubu z moimi rodzicami, a przynajmniej, jeśli matka się nie ogarnie to nie ma co liczyć na zaproszenie, ojca może zaproszę, ale matki to na dzień dzisiejszy bym nie zaprosiła.

[martu_la]

Napisane przez Czarnooka_Paula

p.s. ja na swoim ślubie plakalam kilka razy i byl to najgorszy dzien w moim zyciu...

przez rodzicow tz - pijakow ktorzy tak odstawiali ze mialam dosc juz
i jeszcze mojego ojca musialam pilnowac

Też się cieszę, że jest ktoś choć daleko to bardzo podobny do mnie i z podobnymi doświadczeniami życiowymi.

Ja też mój slub wspominam średnio, ale nawet nie było tak najgorzej bo mój ojciec podczas przysięgi stał za mną w Kościele. Na szczescie go nie widziałam, więc miałam mega zadowolona minę i na filmie wyszlo ok, bo udało się go wyciąć. Ale już z wesela został wywieziony, bo już w Kościele był pijany i robił słabe akcje. Więc całe wesele i ślub wspominam mimo wszystko bardzo dobrze.

Lecę 20 czyli za 3 dni:P

A ja spotkałam mojego teraz już męża na imprezie

[Czarnooka_Paula]

moj w kosciele byl ok a le potem na sali po 3 cyrk sie zaczal.... ale rodzice tz gorzej nawywijali...


uuuu to juz juz ;D

ide spac
do jutra dziewczynki

[martu_la]

Dobranocka

[cafaitmal]

dobranoc, ja obejrzę sobie jakiś film, by zregenerować siły i móc się uczyć do egzaminów, czeka mnie jeszcze druga część zawodowego ale pierwszą część zdałam musi być dobrze, mam jeszcze czas (25 czerwiec) , liczę na wsparcie duchowe

kolorowych

[Czarnooka_Paula]

hej

i ja niestety dalej nic nie wiem ... tz byl u kierowniczki i ma w piatek przyjsc przed swoim wyjazdem na urlop, to wtedy mu powie czy ezma mnie do pracy

trzeba czekac

[martu_la]

Napisane przez Czarnooka_Paula

hej

i ja niestety dalej nic nie wiem ... tz byl u kierowniczki i ma w piatek przyjsc przed swoim wyjazdem na urlop, to wtedy mu powie czy ezma mnie do pracy

trzeba czekac

Najważniejsze że Twoj tż ma pracę, a jak już będziecie mieć razem to już w ogóle będzie super.
Mój mężul miał pracę, ale już nie ma więc i on i ja szukamy

[Czarnooka_Paula]

Napisane przez martu_la

Najważniejsze że Twoj tż ma pracę, a jak już będziecie mieć razem to już w ogóle będzie super.
Mój mężul miał pracę, ale już nie ma więc i on i ja szukamy

do konca sierpnia ma

ostro! a gdzie pracował ?

[lucaa_rules]

Ja powiem tylko tyle, jak ktos sie nie chce leczyc to bedzie pil do konca zycia. I nie pomoga sady, rozprawy, blagania, placze, sztuczne swieta i caly ten cyrk. To wszystko siedzi w glowie.

Ostatnio poznalam alkoholika ktory nie pije od ponad 8 lat. Powiedzial ze on przestal sam z siebie, zobaczyl na jakie dno juz sie staczal i w pore sie ocknal. Ale sam stwierdzil ze osoba pijaca musi tego chciec. I z tego da sie wyjsc. On jest swietnym przykladem.

Poza tym my DDA nie pamietamy o jednym: to sa dorosli ludzie, ktorzy wiedza co robia. Nikt im nie wlewa na sile, nie zmusza, broni przy skroni nie trzyma.

Musimy odciac sie od kontrolowania ich, bo to nie nasza rola (jak juz wczesniej zostalo wspomniane). Obroccie sytuacje w druga strone? Czy pijacy rodzic tak sie martwil o Was?

Ja wiem ze ciezko, bo rodzina, bo mama albo tato. Ale to ze ktos nas splodzil nie daje mu prawa do dozytwniego szacunku. Na szacunek trzeba zapracowac. Zrobic dziecko to jest chwila moment, ale byc kochajacym rodzicem wymaga troche wysilku.

[goplankowa]

Napisane przez Kociak_mrauu

Mój ojciec przed policją mówił, że on praktycznie nie pije i już nie będzie pił A później przez tydzień chlał..

Jak do nas policja jeździła to też jak aniołek był

[Czarnooka_Paula]

Napisane przez lucaa_rules

Ja powiem tylko tyle, jak ktos sie nie chce leczyc to bedzie pil do konca zycia. I nie pomoga sady, rozprawy, blagania, placze, sztuczne swieta i caly ten cyrk. To wszystko siedzi w glowie.

Ostatnio poznalam alkoholika ktory nie pije od ponad 8 lat. Powiedzial ze on przestal sam z siebie, zobaczyl na jakie dno juz sie staczal i w pore sie ocknal. Ale sam stwierdzil ze osoba pijaca musi tego chciec. I z tego da sie wyjsc. On jest swietnym przykladem.

Poza tym my DDA nie pamietamy o jednym: to sa dorosli ludzie, ktorzy wiedza co robia. Nikt im nie wlewa na sile, nie zmusza, broni przy skroni nie trzyma.

Musimy odciac sie od kontrolowania ich, bo to nie nasza rola (jak juz wczesniej zostalo wspomniane). Obroccie sytuacje w druga strone? Czy pijacy rodzic tak sie martwil o Was?

Ja wiem ze ciezko, bo rodzina, bo mama albo tato. Ale to ze ktos nas splodzil nie daje mu prawa do dozytwniego szacunku. Na szacunek trzeba zapracowac. Zrobic dziecko to jest chwila moment, ale byc kochajacym rodzicem wymaga troche wysilku.

wszystko prawda... ale maja sumienie zawsze bedzie sie myslalo, ok a co z nimi ? zsotaja sami itp

tak juz jest

[lucaa_rules]

Napisane przez Czarnooka_Paula

wszystko prawda... ale maja sumienie zawsze bedzie sie myslalo, ok a co z nimi ? zsotaja sami itp

tak juz jest

A dlaczego sumienie ma Cie gryzc? Zrobilas cos zlego? Oto co z nami robia - wymuszaja poczucie winy, robia z nas sprawcow a nie ofiary.

Wszyscy winni tylko nie oni. A my te wyrodne corki zostawiamy ich na pastwe losu... Tak to dziala.

Napisane przez goplankowa

Jak do nas policja jeździła to też jak aniołek był

Moj byl chojrak, potrafil zwyzywac dzielnicowego od debili itd. Szarpal sie z policja, zero szacunku.

[Czarnooka_Paula]

Napisane przez lucaa_rules

A dlaczego sumienie ma Cie gryzc? Zrobilas cos zlego? Oto co z nami robia - wymuszaja poczucie winy, robia z nas sprawcow a nie ofiary.

Wszyscy winni tylko nie oni. A my te wyrodne corki zostawiamy ich na pastwe losu... Tak to dziala.



Moj byl chojrak, potrafil zwyzywac dzielnicowego od debili itd. Szarpal sie z policja, zero szacunku.

tak poryli nam mózgi

[martu_la]

No właśnie, najgorsze jest to obwinianie samego siebie, choć żadnych podstaw ku temu nie ma. Taka podstępna manipulacja uczuciami i to w rodzinie to najgorsze co może być.
Trzeba się z tego wyplątać, bo przez to nie możemy zacząć żyć własnym życiem.

[lucaa_rules]

Mnie dlugo zajelo 'nie przejmowanie sie'. Ale w koncu maz mnie za przeproszeniem zje.bal ze nie moge cale zycie sie obwiniac o cos co nie stalo sie z mojego powodu. Powiedzial, ze cale zycie mna sie nikt nie przejmowal i o wszystko musialam walczyc sama. I dlaczego przejmuje sie osoba ktora ma mnie centralnie w powazaniu.

Sama prawda.

Nikt za Nas zycia nie przezyje i trzeba w koncu myslec o wlasnym zadku. Oni w koncu odejda z tego swiata a my bedziemy sobie pluc w brode ze zmarnowalysmy tyle lat na syzyfowa wrecz prace.

Pamietajcie to dorosli ludzie!

[Czarnooka_Paula]

dokładnie, ja walcze z tym od 7 lat od kiedy nie mieszkam z nimi...

ale ciezko jest i szybko sie lamie i jak tylko uslysze od mamy ze ojc pije to paakuje sie i jade do domu na kontrol i "pomoc" mamie...

[very niceee]

Witam , jakiś czas temu trafiłam na ten wątek i z ciekawości przeczytałam kilka pierwszych stron. Do tej pory nie miałam nawet pojęcia, że mogłabym być dda, jednak kiedy zaczynam się przyglądać mojemu charakterowi itd. widzę u siebie sporo takich cech. Doszło do tego, że już nie wiem, czy mam po prostu takie, a nie inne usposobienie, czy też jestem dda. Do rzeczy: jestem raczej osóbą zamkniętą w sobie, staram się nie okazywać swoich emocji i uczuć ( to zmieniło się trochę przy obecnym Tż), zdarzają mi się ataki złości o zwykłe głupoty,nudzę się jak w zwiążku jest dobrze, kiedy wszystko jest ok, sama na siłę szukam problemów, czy prowokuje kłótnie, jestem przesadnie ambitna, dlatego źle znoszę porażki, wszystkim się przejmuje, dosłownie wszystkim, nawet takimi drobiazgami na które nikt nie zwróciłby uwagi, ja analizuje wszystko i roztrząsam, mam takie momenty, że czasem zwyczajnie boję się życia, w ogóle nie wierzę w siebie, zawsze mam wrażenie, że wyjdę na głupka, ale jednocześnie staram się być we wszystkim najlepsza, w szkole, pracy zawsze byłam dokładna, sumienna itd. Dodam, że moim problemem był ojciec, to on pił. Od 7 lat z nim nie mieszkam i widuję go sporadycznie. Chciałabym tylko, żebyście mi pomogły stwierdzić po tym, co tu opisałam, czy jestem dda, czy też po prostu taki już mam charakter. Trudno mi się było przyznać przed sobą, że mogę mieć jakiś problem. Dodam, że stale pracuje nad sobą. Ach... rozpisałam się.

[krem_nugatowy]

Napisane przez very niceee

Chciałabym tylko, żebyście mi pomogły stwierdzić po tym, co tu opisałam, czy jestem dda, czy też po prostu taki już mam charakter. Trudno mi się było przyznać przed sobą, że mogę mieć jakiś problem. Dodam, że stale pracuje nad sobą. Ach... rozpisałam się.

Oczywiście są różni psychologowie, którzy różne rzeczy twierdzą, ale ja przychylam się do zdania, że nie od Ciebie zależy to, czy jesteś DDA. To nie stawianie diagnozy, a stwierdzanie faktu o Twojej sytuacji rodzinnej. Oczywiście są takie problemy jak zespoły cech DDA. Te, które tu podajesz:

jestem raczej osóbą zamkniętą w sobie, staram się nie okazywać swoich emocji i uczuć
nudzę się jak w zwiążku jest dobrze
sama na siłę szukam problemów
jestem przesadnie ambitna
czasem zwyczajnie boję się życia

,
są charakterystyczne dla DDA, ale także ogólnie dla osób pochodzących z rodzin dysfunkcyjnych. To cechy, które się u Ciebie wykształciły po to, byś mogła przetrwać w środowisku niezdrowych relacji międzyludzkich. Klasycznym tokiem wydarzeń jest, że ludzie nie zmieniają się po to, by ulepszyć swoje życie, tylko szukają życia, do którego są przystosowani. Jeśli już zauważyłaś u siebie cechy, które powodują Twój dyskomfort, najlepszym krokiem byłoby podjęcie terapii, bo sama ich nie zmienisz (tak, jak piłka nie może kopnąć sama siebie).
Niezrozumiałą dla mnie tendencją wśród polskich psychologów jest posyłanie wszystkich DDA na tematyczne terapie grupowe. Oczywiście, jest to forma skuteczna, ale przede wszystkim dlatego, że daje wsparcie ludziom osamotnionym w problemie. Jeśli już zbudowałaś w swoim życiu trwałą, budującą relację z drugim człowiekiem (co również można omówić ze specjalistą), sama bym polecała Tobie terapię indywidualną. To ze względu na to, że większość terapii DDA skupia się na burzeniu starych więzi i budowaniu nowych (w ujęciu holistycznym). Zwróć uwagę, że terapeutę sama wybierasz takiego, jaki Ci odpowiada, sama decydujesz także o częstotliwości spotkań.