Straszny Wątek ;)

[Katerina_00]

Napisane przez Denise

Ciekawe czy jej tak samo często łeb odpadał a swoją drogą to nie wiem jak Wy , ale ja jako dziecko zawsze oglądając ten odcinek "Alternatyw" z tym robotem miałam schizy i bałam się

ja tez,manekiny sa jakies takies ...straszne

[Denise]

Napisane przez Katerina_00

ja tez,manekiny sa jakies takies ...straszne

Dokładnie , chyba każdy z nas tak reagował , a wracając do wspomnień z dzieciństwa , które budziły strach , pamiętacie ekranizację "Akademii Pana Kleksa"? Jest tam taka scena z wilkami "ludzie - wilki" czy coś takiego i w tle przerażająca muzyka , niesamowita trauma z dzieciństwa. Kiedyś to nawet czołówka programu edukacyjnego ("Przybysze z Matplanety") powodowała strach , a teraz nie ma się czego bać no co za czasy

[Anisia25]

Napisane przez Denise

Dokładnie , chyba każdy z nas tak reagował , a wracając do wspomnień z dzieciństwa , które budziły strach , pamiętacie ekranizację "Akademii Pana Kleksa"? Jest tam taka scena z wilkami "ludzie - wilki" czy coś takiego i w tle przerażająca muzyka , niesamowita trauma z dzieciństwa. Kiedyś to nawet czołówka programu edukacyjnego ("Przybysze z Matplanety") powodowała strach , a teraz nie ma się czego bać no co za czasy

no pewnie!
i nie zapominajmy o chlopcu robocie w Akademii Pana Kleksa, zdziebko byl straszny

[AnnaVanDort]

Napisane przez Denise

Dokładnie , chyba każdy z nas tak reagował , a wracając do wspomnień z dzieciństwa , które budziły strach , pamiętacie ekranizację "Akademii Pana Kleksa"? Jest tam taka scena z wilkami "ludzie - wilki" czy coś takiego i w tle przerażająca muzyka , niesamowita trauma z dzieciństwa. Kiedyś to nawet czołówka programu edukacyjnego ("Przybysze z Matplanety") powodowała strach , a teraz nie ma się czego bać no co za czasy

O matko, pamiętam to Jeszcze ta muzyka jakby ktoś piłą metalową ciął blachę i te świecące oczy, niezłe schizy po tym miałam.

[Diablica z Tasmanii]

Napisane przez Denise

Dokładnie , chyba każdy z nas tak reagował , a wracając do wspomnień z dzieciństwa , które budziły strach , pamiętacie ekranizację "Akademii Pana Kleksa"? Jest tam taka scena z wilkami "ludzie - wilki" czy coś takiego i w tle przerażająca muzyka , niesamowita trauma z dzieciństwa. Kiedyś to nawet czołówka programu edukacyjnego ("Przybysze z Matplanety") powodowała strach , a teraz nie ma się czego bać no co za czasy

my z bracholem mieliśmy kasetę z muzą z Akademii P.K i wariowaliśmy do tej muzyki

Jeśli jesteśmy przy panu Kleksie zawsze bałam się, jak Kleks strzelał makaronem w wojsko Wielkiego Elektornika

[c640cdfa886255292692728c9c3f51a456c1754b_657ce90228a24]

Ja miałam mega schizy po jednym filmie: "Przyjaciel wesołego diabła". O matko, jak ja się tego bałam

[Różowy Strachulec]

Ja największe po wilkach z Pana Kleksa

[Keithlyn]

Ja to miałam schizy jak w Muminkach pojawiały się Hatifnaty
i Te dziwne odgłosy jakie wydawały omg !

[_Matilde_]

Napisane przez Keithlyn

Ja to miałam schizy jak w Muminkach pojawiały się Hatifnaty
i Te dziwne odgłosy jakie wydawały omg !

Hatifnaty to nic, Buki za to się bałam jak cholera Jak tylko się pojawiała na ekranie to ja uciekałam na drugi koniec domu

[Ervisha]

Napisane przez _Matilde_

Hatifnaty to nic, Buki za to się bałam jak cholera Jak tylko się pojawiała na ekranie to ja uciekałam na drugi koniec domu

A ja własnie nie bałam sie buki tylko tych Hatifnatów

[hecate]

[1=c640cdfa886255292692728 c9c3f51a456c1754b_657ce90 228a24;34972128]Ja miałam mega schizy po jednym filmie: "Przyjaciel wesołego diabła". O matko, jak ja się tego bałam [/QUOTE]

Ja tak samo...

[Anisia25]

Napisane przez Diablica z Tasmanii

my z bracholem mieliśmy kasetę z muzą z Akademii P.K i wariowaliśmy do tej muzyki

Jeśli jesteśmy przy panu Kleksie zawsze bałam się, jak Kleks strzelał makaronem w wojsko Wielkiego Elektornika

ja z kolei uznawałam to jako super tajną broń, która załatwi każdy zły charakter i sama taką chciałam mieć.
Podrzucasz mały makaron i spada wielgachny

[_Matilde_]

Napisane przez Ervisha

A ja własnie nie bałam sie buki tylko tych Hatifnatów

Ja je trochę zrozumiałam po przeczytaniu książki o Muminkach, w ogóle te książki dość filozoficzne są A psychiki Buki nie zgłębiłam, choć podobnież nie tyle była zła co samotna i to ten jej smutek tak mroził...
Ogólnie się bałam różnych potworów z kreskówek, pamiętam taką bajkę o misiach i tam był taki wysoki chudy lord, o skośnych oczach, trochę jak kosmita wyglądał, a już wypisz wymaluj jak później przeze mnie poznany Voldemort I do tej pory nie bardzo rozumiem po co w bajkach dla dzieci takie przerażające postacie

[lanavera]

Haha, ja się bałam Buki po prostu potwornie! Pamiętam kiedyś, jak była scena z Buką, właśnie nadchodziła - to był specyficzny kadr, jak ona tak sunie na wprost - to uciekałam z pokoju i chowałam się najdalszym kącie mieszkania, w moim przypadku w kuchni lub łazience, bo bałam się, że wyjdzie z ekranu i prosiłam mamę, żeby mi powiedziała, jak już Buka sobie pójdzie
Ale teraz mi jej żal, biedna... Chciała miłości, towarzystwa, a wszyscy się od niej odwracali. I jak chciała się ogrzać to siadała na ognisku i je gasiła strasznie smutne mi się to teraz wydaje

[Naya_]

Napisane przez lanavera

Haha, ja się bałam Buki po prostu potwornie! Pamiętam kiedyś, jak była scena z Buką, właśnie nadchodziła - to był specyficzny kadr, jak ona tak sunie na wprost - to uciekałam z pokoju i chowałam się najdalszym kącie mieszkania, w moim przypadku w kuchni lub łazience, bo bałam się, że wyjdzie z ekranu i prosiłam mamę, żeby mi powiedziała, jak już Buka sobie pójdzie
Ale teraz mi jej żal, biedna... Chciała miłości, towarzystwa, a wszyscy się od niej odwracali. I jak chciała się ogrzać to siadała na ognisku i je gasiła strasznie smutne mi się to teraz wydaje

Nie wiem dlaczego, ale jak to przeczytałam zaczęłam się śmiać. Wiem, okropna jestem
Jednak też szczerze jej współczuję, chociaż ja się nigdy jej nie bałam, ma taki niegroźny wyraz twarzy

[Tilluviel]

Jak jesteśmy przy filmach z dzieciństwa, a szczególnie przy "Panu Kleksie", nie wiem dlaczego, ale jakiś iracjonalny strach wzbudzał we mnie ten chłopiec-lalka, który miał taki okrągły korek, chyba w klatce piersiowej.
Nie będę już mówić o "Laleczce Czaki" bo to nie dział o horrorach

[Diablica z Tasmanii]

Napisane przez lanavera

Ale teraz mi jej żal, biedna... Chciała miłości, towarzystwa, a wszyscy się od niej odwracali. I jak chciała się ogrzać to siadała na ognisku i je gasiła strasznie smutne mi się to teraz wydaje

Tak samo to odbierałam, wiecznie smutna
A te Hatifnaty to zawsze mi owsiki przypominaly

[Tysiakowa]

No ładnie dziewczyny! Przeczytałam wszystkie posty od początku i teraz będę bała się zasnąć! Przed chwilką usłyszałam jakieś dziwne dźwięki z przedpokoju, a jestem aktualnie sama w domu..
Ale nie ma to tamto! Takie "historie z dreszczykiem" zawsze będą moimi ulubionymi!

[lilka_vanilka]

Napisane przez Diablica z Tasmanii

A te Hatifnaty to zawsze mi owsiki przypominaly

hahha a mnie te wyrastające z ziemniaków łodyżki

i nie mogę sobie przypomnieć czego ja się bałam..ale padłam jak koleżanka oznajmiła poważnym tonem, że w dzieciństwie panicznie bała się King Konga

[Ervisha]

Napisane przez Diablica z Tasmanii

Tak samo to odbierałam, wiecznie smutna
A te Hatifnaty to zawsze mi owsiki przypominaly

Mój kolega jeszcze w gimnazjum stwierdził ze one przypominają mu kondomy

A my z siostrą bałyśmy sie bajki Przygody Jeżozwierza.... Tam czasami były straszne obrazki

[Niambie]

Ja tez sie balam pewnej rzeczy\sceny w "Akademii pana Kleksa". A mianowicie jak na Kleksografii rzucal kleksami i mowil "bardzo trudno mi jest orzec czy to ptak czy nosorozec". Naprawde! Zakrywalam oczy, plakalam i uciekalam. Hmm nie wiem co mnie tak przerazalo, mala bylam :-D

A co do strasznych historii w moim zyciu to widywalam w nocy zmarlego przed moim narodzeniem dziadka. Nie czulam zadnego zimna, dreszczy, wiatrow. Tylko sobie stal kilka nocy z rzedu. Babcia kazala mi sie pomodlic za niego i jak to zrobilam zniknal. Mozliwe, ze to byla moja dziecieca wyobraznia albo bardzo realistyczne sny, bo stal w drzwiach mojego pokoju. No, ale to moje wyznanie, wiecej grzechow nie pamietam ;-)

Malo straszne, wiem ;-)

[Keithlyn]

Napisane przez Ervisha

Mój kolega jeszcze w gimnazjum stwierdził ze one przypominają mu kondomy

A my z siostrą bałyśmy sie bajki Przygody Jeżozwierza.... Tam czasami były straszne obrazki

Wstyd sie przyznać ale mi też

[Ervisha]

Napisane przez Keithlyn

Wstyd sie przyznać ale mi też

W sumie mi tak samo

[Trymiga]

Od kiedy pierwszy raz usłyszałam o obozach zagłady temat ten bardzo mnie poruszał (porusza zresztą do dziś), tak więc podczas pierwszej mojej wycieczki do KL Auschwitz w gimnazjum byłam bardzo przejęta, przygnębiona. Miałam wrażenie, że tylko ja z całej młodzieży tak bardzo to przeżywam i nie traktowałam tego jako typowej wycieczki. Był to okres zimowy, więc tym bardziej ponura aura tam panowała. Podczas zwiedzania podziemia bloku 11, gdzie znajdowały się cele, do których prowadziły mocne drzwi w których był prymitywny 'judasz', każdy mógł przez ten właśnie judasz zajrzeć do środka celi. Zajrzałam i ja - w pierwsze drzwi, drugie - ale nic nie było widać, nie dość, ze było w środku ciemno, przez szkiełko widać było niewyraźnie. Coś w środku kazało mi spojrzeć i w trzecie oczko. Żałuję tego do dzisiaj. Trwało to góra sekundę. W środku było jaśniej, niż w reszcie cel, tak, jakby przez małe okienko padało tam to szare, przygnębiające z zewnątrz światło, a na jego tle jakby w niedalekiej odległości od judasza - łysą głowę, drobną jak u wychudzonego człowieka, dokładnie jak u więźnia. Nie miałam odwagi spojrzeć tam drugi raz, do końca wycieczki nie byłam w stanie wydobyć z siebie głosu. Nikomu, prócz TŻ-towi nigdy o tym nie mówiłam.
http://pl.auschwitz.org/m/index.php?...2392&Itemid=17

[201703160948]

Napisane przez Trymiga

Od kiedy pierwszy raz usłyszałam o obozach zagłady temat ten bardzo mnie poruszał (porusza zresztą do dziś), tak więc podczas pierwszej mojej wycieczki do KL Auschwitz w gimnazjum byłam bardzo przejęta, przygnębiona. Miałam wrażenie, że tylko ja z całej młodzieży tak bardzo to przeżywam i nie traktowałam tego jako typowej wycieczki. Był to okres zimowy, więc tym bardziej ponura aura tam panowała. Podczas zwiedzania podziemia bloku 11, gdzie znajdowały się cele, do których prowadziły mocne drzwi w których był prymitywny 'judasz', każdy mógł przez ten właśnie judasz zajrzeć do środka celi. Zajrzałam i ja - w pierwsze drzwi, drugie - ale nic nie było widać, nie dość, ze było w środku ciemno, przez szkiełko widać było niewyraźnie. Coś w środku kazało mi spojrzeć i w trzecie oczko. Żałuję tego do dzisiaj. Trwało to góra sekundę. W środku było jaśniej, niż w reszcie cel, tak, jakby przez małe okienko padało tam to szare, przygnębiające z zewnątrz światło, a na jego tle jakby w niedalekiej odległości od judasza - łysą głowę, drobną jak u wychudzonego człowieka, dokładnie jak u więźnia. Nie miałam odwagi spojrzeć tam drugi raz, do końca wycieczki nie byłam w stanie wydobyć z siebie głosu. Nikomu, prócz TŻ-towi nigdy o tym nie mówiłam.
http://pl.auschwitz.org/m/index.php?...2392&Itemid=17

Aż mi ciarki przeszły...

[boinnenazwybylyzajete]

Dzisiaj ok 1 w nocy była straszna burza. Grzmoci, wali, błyska, firany fruwają, alarmy w samochodach się włączają... ja oczywiście spać nie mogę, rzucam się na łóżku i jakoś wzrok skierowałam do drzwi - były otwarte. I widzę jakąś zjawę serce mi stanęło. dopiero po chwili sobie uświadomiłam, że to mleczna szyba od szafy w przedpokoju

[lanavera]

Napisane przez boinnenazwybylyzajete

Dzisiaj ok 1 w nocy była straszna burza. Grzmoci, wali, błyska, firany fruwają, alarmy w samochodach się włączają... ja oczywiście spać nie mogę, rzucam się na łóżku i jakoś wzrok skierowałam do drzwi - były otwarte. I widzę jakąś zjawę serce mi stanęło. dopiero po chwili sobie uświadomiłam, że to mleczna szyba od szafy w przedpokoju

no ja tak miałam nieraz z krzesłem u mnie w pokoju. a jak na nim wisiała jakaś jasna bluzka, to już w ogóle...

[boinnenazwybylyzajete]

Napisane przez lanavera

no ja tak miałam nieraz z krzesłem u mnie w pokoju. a jak na nim wisiała jakaś jasna bluzka, to już w ogóle...

ja raz się budze w nocy (nie pamiętam dlaczego, ale spałam z mamą) i patrze jakiś dziwny zagięty przedmiot, kurde, byłam tak posikana, że myślałam, że to jakieś ufo, duch cokolwiek. Budzę mame, a to się okazuje, że to lampa. nie wiem co miałam w głowie

o, raz jeszcze oglądałam paranormal activity (samych filmów się nie boje tylko potem dzikie schizy mam), a tej samej nocy (było zupełnie czarno, nic nie widać, ale mam też ciemny przedpokój) nie mogłam zasnąć i tak patrzę w ten przedpokój patrze, a tu nagle powoli pojawia się niebieska poświata, tak stopniowo i stopniowo po chwili znika. i tak co pięć minut. tak się bałam, że nie mogłam się ruszyć no, ale jak niektórzy wiedzą w starych nokiach przy nieodebranych sms tel przypominał się lampką właśnie, a komóreczka mojej mamy leżała na szafce

[Stace]

Przedwczoraj około pierwszej w nocy słyszałam jakiś dziwny, przytłumiony dźwięk, tak jakby w oddali gdzieś krążył jakiś samolot (mieszkam niedaleko lotniska). Trwało to jakieś 15 minut, jak zaczęłam się już bać, to ucichło. Czy któraś wizażanka z Gdańska też to słyszała ?

[aezn913]

Mimo, że nie uważam siebie za osobę wierzącą, wierze w życie pozagrobowe, reinkarnację... chce wierzyć, że po śmierci jeszcze nas coś czeka i na 90% jestem tego pewna

Z dzieciństwa pamiętam parę historii.

Kiedy miałam jakieś 10lat, moja babcia trafiła do szpitala, chyba z jakimiś kobiecymi problemami i miała zostać na badaniach. W tym samym szpitalu, na innym oddziale, leżał mój wujek chory na raka. Za życia nigdy się nie lubili i nie utrzymywali kontaktu. Jednak w jakiś sposób pogodzili się w szpitalu. Zbliżał się tłusty czwartek, a moja babcia z zawodu kucharka robiła zawsze pączki jak nikt inny Umówili się, że ten tłusty czwartek spędzą razem w szpitalu, kupią pączki i będą mieli okazję porozmawiać. Nie pamiętam w jakim odstępstwie czasu się to działo, ale wszystko było kwestią tygodni. Pierwszy zmarł wujek. Babcia opowiadała, że tej nocy kiedy zmarł widziała go za oknem i jak uśmiechnięty powiedział do niej, że jeszcze się spotkają na pączkach... Oczywiście, nikt w rodzinie to do końca nie wierzył. 2-3 dni przed tłustym czwartkiem, pamiętam swój sen jak dziś, że byłam w domu u drugiej babci i ktoś zapukał, i przyszła do nas babcia (ta ze szpitala), m.in powiedziała, że ona tylko na chwilę i śpieszy się do wujka, bo jest z nim umówiona na pączki. Opowiedziałam to rodzicom, bo jednak sen był związany z wujkiem, który już nie żył, ale nie do końca potrafiłam to przecież zinterpretować i zrozumieć. Rodzice, uznali to tylko za nic nie znający sen, a babcia za 2 dni miała wyjść ze szpitala. Na drugi dzień okazało się, że babcia nagle zmarła, miała wylew o 5 rano i nikt się nie spodziewał, że umrze. Tłusty czwartek, spędzili, więc razem tak jak się umówili.

Dziadkowie, mieszkali pod nami w domku jednorodzinnym, i mama mówiła, że po śmierci babci przed dobry miesiąc? 2? nie mogła spać, słyszała jak ktoś chodzi na dole po kuchni, przesuwa krzesło, odgłos drzwi, zamykania itp (babcia zawsze siedziała w kuchni przy stole do późna i czytała gazety) a tam nikogo nie było, inaczej paliło by się światło. Myślała, że wykorkuje. Kiedy postawili pomnik wszystko ucichło.

Miała też kiedyś sen, właśnie jakoś po jej śmierci, że babcia przyszła, i stała w drzwiach do pokoju(tam gdzie spała) i powiedziała, Bóg istnieje! Uwierz, módl się, naprawdę on istnieje. Tylko musisz uwierzyć I na ścianie nagle pojawiło się światło, tak ostre, silne, że oślepiało. Mama się obudziła cała mokra, uderzyła nogą w ścianę (złamała palce u stopy) i w sekundzie znalazła się pod ścianą na przeciw łóżka. Sen był tak realistyczny, jakby działo się to naprawdę, w tym samym pokoju itp.

Kuzynka, opowiadała również, że jakiś czas/ może to parę dni przed śmiercią wujka (jej ojczym) coś stukało w szafie - a były tam tylko ubrania. Szafa, była odsunięta parę cm od ściany i nikt nie mógł jej dosunąć. Tak jakby coś blokowało. W końcu dali sobie spokój. Po śmierci wujka uspokoił się ten stukot. A kuzynka sama dosunęła szafę, gdzie wcześniej dorośli mężczyźni nie mieli siły.

Ona miała również taki okres, ze znajomymi, kiedy jako nastolatka wywoływała duchy. Często bywało tak, że nic się nie działo, więc tego nie odwoływali, bo uważali, że to ściema... a po paru dniach, odkręcała się sama woda w łazience, zapalał się gaz w kuchence. Koty prychały nie wiadomo dlaczego jakby coś widziały.

Słyszałam również taką historię, kiedy przyjechała do nas kiedyś dalsza rodzina, że kiedy jakaś ciotka/babka była już b. chora, leżąca często słyszeli jakiś kroki po schodach, że ktoś idzie, ale nikt nie pukał i nikogo tam nie było. Wówczas zawsze ta babka krzyczała, żeby nikogo nie wpuszczać, bo po nią przychodzą i dostawała ataku histerii.

Ogólnie pamiętam, jak byłam dzieckiem, miałam może 7lat , często nad ranem wydawało mi się, że widzę węże i różne dziwne płazy w pokoju, np. na karniszu, albo przy suficie. Trudno to wytłumaczyć, bo to nie było takie b. realne, ale widziałam to. Moja inna kuzynka, która jest w tym samym wieku co ja, pamiętam, jak mówiła, że ona ma tak samo

Pamiętam też, jako dziecko, że mama zabrała mnie do siebie spać, ja nie mogłam zasnąć, i widziałam w kącie postać, ubraną jak zakonnik, w kapturze, nie widziałam twarzy tylko cień. Bałam się, ale zamykałam oczy i wmawiałam sobie, że to moja wyobraźnia. Nikomu o tym nigdy nie mówiłam

Czasami mój pies będąc w salonie, gapi się na drzwi balkonowe i warczy, ale tam nikogo nie ma. Jak staramy się odwrócić uwagę psa, żeby się uspokoił to nie da rady, ale za chwilę przestaje, i zachowuje się normalnie.

Zawsze, jak mojej mamie przyśni się ząb to ktoś, kogo znamy umiera.

Mojej ciotce, jak przyśni się teściowa, zawsze ma jakiś kłopot.