Samotnosc ciagla monotnia emigrantek

[MamKalosze]

Samotność i monotonia oj wiem co to znaczy! Ja uczę się na dziennym kursie języka i pracuje dwa razy w tygodniu, ale teraz gdy mam wakacje i wcześniej zanim zaczęłam się uczyć . . coś strasznego budziłam się z nadzieja ze zaraz zapadnie zmrok i będę mola znowu wtulić się w poduszkę . . .

Przez pierwsze 3 miesiące co tydzień pakowałam walizkę, przyjechałam tu ze względu na mojego narzeczonego, mam nadzieje ze nigdy tego nie pożałuje.

Do szczęścia potrzebny mi tylko mój ukochany i osiągniecie zamierzonego celu no i garstka wartościowych znajomych

Znam tu trochę polaków, ale tak ciężko spotkać wartościowego człowieka . . .

[NoLQa]

Napisane przez MamKalosze

Samotność i monotonia oj wiem co to znaczy! Ja uczę się na dziennym kursie języka i pracuje dwa razy w tygodniu, ale teraz gdy mam wakacje i wcześniej zanim zaczęłam się uczyć . . coś strasznego budziłam się z nadzieja ze zaraz zapadnie zmrok i będę mola znowu wtulić się w poduszkę . . .

Przez pierwsze 3 miesiące co tydzień pakowałam walizkę, przyjechałam tu ze względu na mojego narzeczonego, mam nadzieje ze nigdy tego nie pożałuje.

Do szczęścia potrzebny mi tylko mój ukochany i osiągniecie zamierzonego celu no i garstka wartościowych znajomych

Znam tu trochę polaków, ale tak ciężko spotkać wartościowego człowieka . . .

a dokad wyjechalas?

[manima]

Napisane przez jaaap

Moge dolaczyc?

Krotko opisze swoja historie emigracji: a wiec przyjechalam do WB prawie cztery lata temu, z rodzina, ze wzgledu na problemy finansowe.
Od samego poczatku bylo mi tu zle; jestem osoba z reguly malo kontaktowa i otwarta, na dodatek mam stwierdzona depresje. Znajomych mam zaledwie garstke, a i na dodatek sa to osoby raczej nie zbyt godne zaufania, wiec szczerze mowiac troche ich omijam. Innych nie bardzo potrafie sobie znalezc, wlasnie ze wzgledu na swoj charakter i dobijajaca depresje.
Ucze sie w college'u, ale poza tym cale dnie spedzam w domu, w samotnosci.
Z chlopakiem tez niedawno sie rozstalam, a to w nim pokladalam cale nadzieje. Niestety zaczelo sie psuc, zwiazek stal sie chory i toksyczny.
Choc mam tu rodzine, to jednak odczuwam okropna samotnosc. Jestem 20letnia mloda kobieta, nie potrafiaca odnalezc sie tutaj, w tym swiecie, mimo, ze znam juz dobrze ang. i do samego zycia zdarzylam sie juz przyzwyczaic.

Mam nadzieje, ze choc w tym watku odnajde troche wsparacia

uczucie samotnosci nie jest mi obce niestety, podobnie jak Ty nie potrafie sie wgryzc w to spolecznstwo i czasami czuje sie 'obca'. Brakuje mi czsaem zeby z kims pogadac, wyskoczyc na zakupy, czy poprostu na kawe.... jesli mozna zapytac, skad jestes?

[alocha11]

Napisane przez poiglot91

Witam wizazanki
Pozwolilam zalozyc sobie watek dla osob ktore wyemigorwaly
Ktore nie maja tu przyjaciol.. czesto czuja sie samotnie, zle..
Maja potrzebe wygadania sie.. jednak nie maja komu

Ja mieszkam z tz.. tz pracuje praktycznie codziennie i calymi dniami a ja siedze w domu
Nie mam tu przyjaciol.. a wiec i nie mam z kim wyskoczyc na spacer, z kim porozmawiac,poplotkowac, poprostu zwyczajnie spedzic czas..
Ogolnie zjechalam do Londynu w wakacje...
Wczesniej tu jedynie bywalam a to na ferie a to na wakacje..
i cholernie mi sie podobalo chcialam jak najszybciej porzucic wzystko i Zjechac
Zycie tu okazalo sie calkowicie inne od zycia wakacyjno/stalego
Ja zawsze bylam osoba towarzyska mam bardzo wielu przyjaciol ,znajomych... ale daleko.. oni sa w Polsce..
a wiadomo ze gadu gadu czy inne komunikatory to nie to samo..
Zreszta ja juz sie powoli odzwyczajam..
ostatnio bylam w Polsce to juz nawet zadko widzialam sie z nimi bo a to .. to a to tamto.. tak szczerze? to ja juz sie chyba odzwyczailam troszke od siedzenia z kolezankami , spacerkow itp
Chociaz nie powiem ze chcialabym miec tu znajomych
Za pare miesiecy bede mamusia .. takze fajnie byloby wyjsc z wozeczkiem i z kolezanka na spacer.. nudno tak ciagle samemu..


Cest la vie.....
oj troszke sie rozpisalam

Czy sa wizazanki ktore czuja podobnie? Ktorych tez czesto zzera nuda.. i ta cholerna samotnosc?milo bylo by gdyby pare wizazanek sie poudzielalo pozdrawiam

Cest la vie

[paulinka1128]

A ja z kolei dopiero samotna czuje sie w polsce. Musialam wrocic na kilka miesiecy. Zostawilam chlopaka, przyjaciol a prawie codziennie chce mi sie plakac jak ogladam polskie realia ehhhh i codziennie wykreslam dni w kalendarzu do wyjazdu.

[m0nia1986]

Napisane przez paulinka1128

A ja z kolei dopiero samotna czuje sie w polsce. Musialam wrocic na kilka miesiecy. Zostawilam chlopaka, przyjaciol a prawie codziennie chce mi sie plakac jak ogladam polskie realia ehhhh i codziennie wykreslam dni w kalendarzu do wyjazdu.

szybko zleca

[lucy8522]

Monotonia poprostu mnie zabija siedze w domu z dzieckiem moj chlopak pracuje Moje dziecko juz ma przeszlo rok wiec samo sie bawi a ja siedze w tym domu w czterech scianach czasem mam tego dosyc Znajomych mam duzo tylko na czesc i nic wiecej juz nie wiem co robic czasem

[***luna]

Napisane przez lucy8522

Monotonia poprostu mnie zabija siedze w domu z dzieckiem moj chlopak pracuje Moje dziecko juz ma przeszlo rok wiec samo sie bawi a ja siedze w tym domu w czterech scianach czasem mam tego dosyc Znajomych mam duzo tylko na czesc i nic wiecej juz nie wiem co robic czasem

Taką monotonię przecież można przerwać. Iść do pracy, do szkoły, chodzić z dzieckiem na spotkania z innymi mamami...

[agatka2707]

A jest może któras z Was z Colchester lub okolic?Mam podobny problem-moj mąż cały czas w pracy,wszystkie popołudnia i wieczory jestem sama z 3,5 letnim dzieckiem .Aktualnie szukam pracy,wysyłąm aplikacje i mam nadzieję,że uda mi się coś znależć.Chetnie poznałabym bratnią duszę,kogoś ciepłego i rozumiejącego do rozmów.Pozdrawiam serdecznie

[manima]

Napisane przez agatka2707

A jest może któras z Was z Colchester lub okolic?Mam podobny problem-moj mąż cały czas w pracy,wszystkie popołudnia i wieczory jestem sama z 3,5 letnim dzieckiem .Aktualnie szukam pracy,wysyłąm aplikacje i mam nadzieję,że uda mi się coś znależć.Chetnie poznałabym bratnią duszę,kogoś ciepłego i rozumiejącego do rozmów.Pozdrawiam serdecznie

Niestety nie jestem z Colchester ale jesli masz ochote na wygadanie sie przez maila to zapraszam. Wieczorami i w weekendy przewaznie tez sama siedze w czterech scianach..

[lucy8522]

U mnie wrescie pojawilo sie sloneczko poznalam dwie kolezanki teraz mam z kim porozmawiac posmiac sie Chodze jak i wczesniej tez chodzilam na spotkania z mami tez zapoznalam kolezanki wiec wrescie sie zaczyna cos zmieniac w moim zyciu

[agatka2707]

Manima,wysłałam do Ciebie maila.Lucy8522-zazdroszczę .Super,że wraz z nadejściem wiosny pojawiło się słoneczko i poznałaś nowe koleżanki.To bardzo ważne,żeby mieć jakieś wsparcie i kogoś z kim można pogadać ,pośmiać się.(szczególnie żyjąc tu, na obczyznie).Pozostaje mi mieć nadzieję,że i mnie to kiedyś spotka.Póki co,nie poddaję się i staram się szukać Pozdrawiam

[Kasiaczek_]

Napisane przez agatka2707

Manima,wysłałam do Ciebie maila.Lucy8522-zazdroszczę .Super,że wraz z nadejściem wiosny pojawiło się słoneczko i poznałaś nowe koleżanki.To bardzo ważne,żeby mieć jakieś wsparcie i kogoś z kim można pogadać ,pośmiać się.(szczególnie żyjąc tu, na obczyznie).Pozostaje mi mieć nadzieję,że i mnie to kiedyś spotka.Póki co,nie poddaję się i staram się szukać Pozdrawiam

Ja bywam w okolicach Colchester...


Tule cieplo Dziewczyny
U mnie depresja pelna para,
poszukiwania pracy nie przynosza owocnych efektów,
TZ calymi dniami w pracy...
Jestem sama ze soba i chyba nie moge juz ze soba wytrzymac...

[gabrielkowa]

witajcie dziewczyny
Ja również samotne popołudnia z synem spędzam, brakuje mi polskiego języka, jak idziemy na plac zabaw, to się bardzo stresuję Jestem teraz w UK od dwóch miesięcy, mąż pracuje od 13 do 23

[Kasiaczek_]

Napisane przez gabrielkowa

witajcie dziewczyny
Ja również samotne popołudnia z synem spędzam, brakuje mi polskiego języka, jak idziemy na plac zabaw, to się bardzo stresuję Jestem teraz w UK od dwóch miesięcy, mąż pracuje od 13 do 23

Hej

A skad jestes?

Dziewczyny piszmy dokladnie skad jestesmy,moze akurat uda nam sie spotkac...

[gabrielkowa]

Ja obecnie w Worthing obok Brighton

[NoLQa]

Brighton - bylam tylko raz - cudne miejsce Ja tez chce do Uk!

[mar_ysia]

Dziewczyny, ja troszeczke na inny temat ale tez o tej samotnej, nudnawej monotonii. Wlasnie pozegnalam 2 dni temu moja w sumie jedna z najlepszych przyjaciolek ktore jeszcze mialam tutaj w Dublinie. Teraz zostalam juz w sumie sama z chlopakiem Francuzem. Mimo iz dopiero co sie przeprowadzilismy na swoje, mamy super mieszkanko, spotykamy sie z jego znajomymi (gl. Francuzami) ale ktorzy sa baardzo mili, no i w ogole wszystko by sie wydawalo ze jest cudownie to mimo wszystko takie male ale... Brakuje mi strasznie moich przyjaciol, znajomych, mimo szczesliwego zwiazku, odczuwam dziwna samotnosc a nawet czasem depresje...? Zastanawiam sie jakby to bylo jakbym wrocila do Polski... poradzcie co robic bo ja juz sama glupieje, a znam siebie... nigdy sie nie zdecyduje :|

[giovannina]

mary_sia w Dublinie jest duzo POlakow, zapisz sie na fitnes moze tam kogos poznasz ale przez forum polonii w dublinie, powodzenia

[Malenska]

Dziewczynki mi jeszcze nie doskwiera samotność emigranta może dlatego że w UK mam mnóstwo znajomych anglików, ale jak już wyjadę na stałe za 58 dni to chętnie nawiązałabym też kontakty z Polakami

[Ieka]

Napisane przez Malenska

Dziewczynki mi jeszcze nie doskwiera samotność emigranta może dlatego że w UK mam mnóstwo znajomych anglików, ale jak już wyjadę na stałe za 58 dni to chętnie nawiązałabym też kontakty z Polakami

oj widzę, że już nie możesz się doczekać życia na emigracji, robisz już wielkie odliczanie hehe

[Malenska]

Napisane przez Ieka

oj widzę, że już nie możesz się doczekać życia na emigracji, robisz już wielkie odliczanie hehe

Najbardziej to nie mogę się doczekać bycia na reszcie cały czas z moim facetem a emigracja też mi nie przeszkadza Ja lubię zmiany A co do Twojego opisu mam kolezankę, która mieszka na stałe w Singapurze jakbym mogła pomóc to pytaj

[Ieka]

Napisane przez Malenska

Najbardziej to nie mogę się doczekać bycia na reszcie cały czas z moim facetem a emigracja też mi nie przeszkadza Ja lubię zmiany A co do Twojego opisu mam kolezankę, która mieszka na stałe w Singapurze jakbym mogła pomóc to pytaj

a to rozumiem, Tż tam, Ty tu.. wyobrażam sobie jak bardzo nie możesz się doczekać !
a co do podpisu to mam przyjaciółkę Malezyjkę i planuje ją odwiedzić i właśnie najbardziej przydałby mi się ktoś kto powiedzmy " przejechał kraj wzdłuz i wszerz"ale już ktoś mi troszkę pomógłale jak coś to się do Ciebie zgłoszęa tak na marginesie, to ciekawie Twoja koleżanka wyemigrowała, ten zakątek od dawna mnie fascynuje też marzy mi się tak daleko wyemigrować, ale to jeszcze nie teraz, narazie jeszcze posiedzę w Europie
i co zamierzasz w UK, praca czy studia ?

[Malenska]

Napisane przez Ieka

a to rozumiem, Tż tam, Ty tu.. wyobrażam sobie jak bardzo nie możesz się doczekać !
a co do podpisu to mam przyjaciółkę Malezyjkę i planuje ją odwiedzić i właśnie najbardziej przydałby mi się ktoś kto powiedzmy " przejechał kraj wzdłuz i wszerz"ale już ktoś mi troszkę pomógłale jak coś to się do Ciebie zgłoszęa tak na marginesie, to ciekawie Twoja koleżanka wyemigrowała, ten zakątek od dawna mnie fascynuje też marzy mi się tak daleko wyemigrować, ale to jeszcze nie teraz, narazie jeszcze posiedzę w Europie
i co zamierzasz w UK, praca czy studia ?

Tęsknimy strasznie, skype, gg i telefon nie zastępują kontaktu face to face ja byłam u niego od 16.04 do 05.05 teraz widzimy się w lipcu bo przylatuje do mnie na weekend a potem dopiero w sierpniu już na stałe i odliczam do tego dni bo jakoś mi dzięki temu łatwiej widzę upływ dni i to pomaga

Co do koleżanki oni wyjechali tam ze względu na pracę jej męża i tak są już 10 lat zwiedzili cały kraj, tam się urodziły ich dzieci więc jak coś służę pomocą


W UK praca bo ona już jest załatwiona a studia też może jak się wczuję w prace to i o nich pomyślę a co tam 3 kierunek najwyżej zrobię

[anucha23]

hej

dziewczyny ja jestem z Colchester w Essex i tez cholernie chialabym kogos poznać z kim mozna pogadac i wyjsc na kawę..zakupy a tymczasem to miasto jest jakieś przeklęte... jesli ktos ma ochote to podaje moje gg 3321793

pozdr

[Midorihime]

Hmm, ja co prawda emigruję wakacyjnie [ azaliż regularnie, zawsze w to samo miejsce ] co nie zmienia jednak faktu, że jeszcze nie dopadła mnie żadna samotność
czy też skrajna monotonia.. Może faktycznie chodzi o to, że nie jestem jeszcze na stałe w miejscu, do którego co roku się udaję, ale mam nadzieję, że jak już się uda
tu zostać, to mnie coś takiego nie dopadnie. Jak na razie kocham i tę Japonię, i ludzi, których tu mam. < 3

[Blue Eyed]

Dziewczyny ja odczuwam dokladnie to samo co Wy.....Mieszkam w uk dokladniej Hertfordshire, Moj TZ pracuje, ja nie(szukam narazie). Wczesniej mieszkalismy w Londynie, tam mialam paru znajomych hcociaz i tak nieraz odczuwalam samotnosc ale zawsze jakos to odchodzilo szybko, teraz przeprowadzilismy sie tu, i??? i czuje okropna samotnosc jeszcze nigdy tak nie mialam, nie moge sie odnalesc, nie mam znajomych nie mam z kim porozmawiac, Moj tz ciagle w pracy

[ae3f7920981872ca8b387c0d23560f7036978c8d]

Hej kochane

Wydaje mi się, że trochę przesadzacie. Już mówię o co chodzi
Idealizujecie troszkę Polskę i swoich znajomych i rodzinę tutaj. Ja obecnie mieszkam we Wrocławiu, a pochodzę z jego okolic. Znajomych miałam/mam? dużo. Jednak każdy ma już na studiach swoje życie- jedni studiują wieczorowo i pracują, wieczny brak czasu lub spotkania ze znajomymi ze swojej grupy, inni dziennie, inni zaocznie, jedni tam drudzy gdzie indziej. Mimo tego, że z paroma osobami jest to coś więcej niż koleżeństwo to i tak spotykamy się raz na jakiś czas- czasem co 3 miesiące, czasem co pół roku lub rzadziej... Od czasu do czasu kontakt gg, ale ciężko mi się już wygadać lub coś, bo jednak czuć ten dystans..
Chyba, że macie przyjaciół i znajomych, którzy za Wami by "w ogień poszli". To może by wyglądało inaczej. Jednak mi się wydawało, że pomiędzy mną a innymi też jest to coś prawdziwego i fajnego, ale jest brak tego czasu. Każdy i tak ma swoje życie..
Jeśli chodzi o rodzinę- kocham ich bardzo, ale mieszkając we Wrocławiu, zarówno pracując jak i studiując- odwiedzałam ich co jakieś 1,5- 2 miesiące mimo odległości 30 km Po prostu mam dużo zajęć..
Co do samotności za granicą. Moim zdaniem przeszkodą jest bariera językowa tylko i wyłącznie. Dlaczego nie uczycie się intensywnie języka? Można poświęcić pół roku i później będzie coraz lepiej, a tak tkwią niektóre z Was na takim poziomie, że się dogadują, ale ciężko już na różne dziwne tematy pogadać. Marsz do nauki!
Ahaa i w Polsce też nie jest nie wiadomo jak łatwo nawiązać super znajomości. Też wiele osób spotka się na uczelni, w pracy, ale nic ponadto.
Można zapisać się na różne kursy, ale nie polecam kursu językowego, bo tam można spotkać osoby, które też dopiero uczą się języka, więc bez sensu. Bardziej fitness, taniec albo poszukać innych różnych "stowarzyszeń" i zgromadzeń. I dużo uśmiechu, otwartości ale bez nachalności, bo ktoś może odczuć, że na siłę szukacie przyjaciół
I po co Wam polskie znajomości? Ja przekonałam się, że to nie jest najlepsze wyjście, poza tym będziecie mówić po polsku..

Więcej wiary w siebie, uśmiechu, otwartości i nie idealizujcie Polski, bo tu wcale nie jest tak fajnie. Ja mam zamiar wyjechać ponownie i to nie tylko ze względu zarobkowego, ale też społecznego, itd. itd.
Bo tutaj jak masz nawet audi q7.. to Ci zazdroszczą..staniesz na parkingu aby pójść po bułki, wracasz, a tam zarysowanie

[alex2903]

[1=ae3f7920981872ca8b387c0 d23560f7036978c8d;3123997 3]Hej kochane

Wydaje mi się, że trochę przesadzacie. Już mówię o co chodzi
Idealizujecie troszkę Polskę i swoich znajomych i rodzinę tutaj. Ja obecnie mieszkam we Wrocławiu, a pochodzę z jego okolic. Znajomych miałam/mam? dużo. Jednak każdy ma już na studiach swoje życie- jedni studiują wieczorowo i pracują, wieczny brak czasu lub spotkania ze znajomymi ze swojej grupy, inni dziennie, inni zaocznie, jedni tam drudzy gdzie indziej. Mimo tego, że z paroma osobami jest to coś więcej niż koleżeństwo to i tak spotykamy się raz na jakiś czas- czasem co 3 miesiące, czasem co pół roku lub rzadziej... Od czasu do czasu kontakt gg, ale ciężko mi się już wygadać lub coś, bo jednak czuć ten dystans..
Chyba, że macie przyjaciół i znajomych, którzy za Wami by "w ogień poszli". To może by wyglądało inaczej. Jednak mi się wydawało, że pomiędzy mną a innymi też jest to coś prawdziwego i fajnego, ale jest brak tego czasu. Każdy i tak ma swoje życie..
Jeśli chodzi o rodzinę- kocham ich bardzo, ale mieszkając we Wrocławiu, zarówno pracując jak i studiując- odwiedzałam ich co jakieś 1,5- 2 miesiące mimo odległości 30 km Po prostu mam dużo zajęć..
Co do samotności za granicą. Moim zdaniem przeszkodą jest bariera językowa tylko i wyłącznie. Dlaczego nie uczycie się intensywnie języka? Można poświęcić pół roku i później będzie coraz lepiej, a tak tkwią niektóre z Was na takim poziomie, że się dogadują, ale ciężko już na różne dziwne tematy pogadać. Marsz do nauki!
Ahaa i w Polsce też nie jest nie wiadomo jak łatwo nawiązać super znajomości. Też wiele osób spotka się na uczelni, w pracy, ale nic ponadto.
Można zapisać się na różne kursy, ale nie polecam kursu językowego, bo tam można spotkać osoby, które też dopiero uczą się języka, więc bez sensu. Bardziej fitness, taniec albo poszukać innych różnych "stowarzyszeń" i zgromadzeń. I dużo uśmiechu, otwartości ale bez nachalności, bo ktoś może odczuć, że na siłę szukacie przyjaciół
I po co Wam polskie znajomości? Ja przekonałam się, że to nie jest najlepsze wyjście, poza tym będziecie mówić po polsku..

Więcej wiary w siebie, uśmiechu, otwartości i nie idealizujcie Polski, bo tu wcale nie jest tak fajnie. Ja mam zamiar wyjechać ponownie i to nie tylko ze względu zarobkowego, ale też społecznego, itd. itd.
Bo tutaj jak masz nawet audi q7.. to Ci zazdroszczą..staniesz na parkingu aby pójść po bułki, wracasz, a tam zarysowanie[/QUOTE]


Co do tych znajomych, samotnosci i radzenia sobie z tym jest dokladnie tak jak napisalas>ich<bo tez tak mialam i mam czasami ale t z wlasnego wyboru. Jestem w irl. pl juz ponad 5 lat i niestety czlowiek bedac tutaj bardziej poswieca sie dla pracy dlatego jakies znajomosci, fitnesy itp. odchodza na drugi plan.
Jak bylam w pl zawsze znalazl sie czas na spotkanie przy kawie czy piwie a tutaj poprostu mi sie nie chcialo nigdzie wychodzi bo w czasie weekendu chcialam spac do poludnia a druga polowe dnia spedzic w pizamie moze to smieszne i dziwne ale tak mialam przez jakis rok, moze wiecej.
Niestety ci znajomi, ktorych malam bedac pl jakos sie rozprysneli, kazdy ma swoje zycie a poza tym przebywanie poza pl dluzszy czas robi swoje i powieksza dystans i znalezienie wspolnego jezyka czy wogole tematu.
>Ich<Tak wogole fajnie sie czytalo twoja wypowiedz zwlaszcza,ze tez mieszkalam we wroclawiu, studia , pierwsza praca, rodzina...ach kiedys tak i tak wroce bo tutaj nie znajde tego co mialam tam i dlatego tez czuje sie tutaj czasami samotna.
Owszem moze bariera jezykowa ale rowniez klimat ...jeszcze kilka minusow by sie znalazlo

[cayenneOna]

Napisane przez desti

jakbym czytala o sobie... a wlasciwie jakbym poszukala w dawnych postach tego watku to pewnie znalazlabym moje dawne wpisy... bardzo podobne... od tego czasu minelo pare lat... blokade przezwyciezylam na banalnym kursie w HVS... zrobilam szkole, zdalam panstwowe egzaminy, pracuje... pewne rzeczy niestety sie nie zmienia... wszyscy moich starzy znajomi znikneli... zyjemy mimow wszystko w innych swiatach... inne sa problemy... tu na miejscu nie znalazlam takich naprawde dobrych znajomych ale jestem wsrod ludzi... i jakos nauczylam sie z tym zyc... ale pozatym to nie chcialabym za nic cofnac czasu... tu jest moj dom, moje zycie...

Desti, to moze kawa w München?