jak zakończyć to małżenstwo? chce rozwodu!!

[Mingue]

Jestem mężatką od prawie 3,5 roku, znamy się z mężem 5 lat. Jestem ładną młodą dziewczyną, mam 25 lat. Mój mąż ma 30 lat jest przystojny ale otyły (wiedziałam co biorę). Problem w tym że mój mąż jest fajnym przyjacielem
i nic poza tym. Nie kochamy się prawie w ogóle, w przeciągu całego małżeństwa jakieś 5 razy. Mój mąż wciąż pracuje bo mamy ciężko z kasą, ale nie aż tak ciężko. nie mamy dzieci, mieszka u mnie. Duszę się w tym małżeństwie, jestem młoda, atrakcyjna i nie jeden chciał by mnie mieć, a on mnie nie zauważa, traktuje mnie jak koleżankę, rozmawiam z nim o tym to on albo się denerwuje, albo że zawsze to jest jego wina, nie potrafi nic zrozumieć, on żyje swoim życiem, ja nie potrzebuje jego pieniędzy, ja potrzebuję faceta a nie gówniarza, nie mam z nim o czym rozmawiać i tak sobie wegetujemy parę lat. Chce się z nim rozwieść ale nie wiem jak mam mu to powiedzieć, drugi problem to to że mieszamy w małej wiosce i jak się z nim rozwiodę to będzie mi ciężko gdzie kolwiek się pokazać, ale z drugiej strony
nie chce już żyć na pokaz, ja się marnuję, chcę coś osiągnąć a nie ciągle siedzieć w domu. Jak się chce z nim kochać to on albo jest zmęczony, albo siedzi przed komputerem albo przed telewizorem. Ja nie chcę ratować tego małżeństwa, to była pomyłka. jak wygląda kwestia rozwodu w takiej sytuacji?

[paula78]

Możesz mu nie mówić i dowie sie z pozwu rozwodowego ale to dośc nie ładne zachowanie ,tym bardziej ,że nie jesteście w stanie wojny ale w stanie bezuczuciowym.
Powiedz wprost.
A potem ustalcie co i jak w majątkiem żeby w sądzie nie robić zamieszania.

Pozew do sądu ,poczekac na termin i juz ,może sie zdarzyć ,że dostaniecie rozwod na 1 rozprawie.

[anoska]

Takie wyłożenie kawy na ławę będzie najlepszym rozwiązaniem wg mnie. Dość chamskie byłoby jakby z dnia na dzień dostał pozew o rozwód - szanujesz na pewno tego człowieka i tak nie wypada z czystej kultury - zwłaszcza, że jesteście na dobrych, czysto koleżeńskich stosunkach, a nie podłożu wojennym.
Powodzenia

[8mmadziaa8]

Przede wszystkim - poważna rozmowa z mężem, czy jemu jest dobrze w takim układzie? Może nie zauważa że Ty się męczysz i uważa, że wszystko jest okej. Skoro jesteś pewna że to nie ma najmniejszego sensu to działaj w tym kierunku, szkoda życia i Was obojga

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

A to PO ślubie tak się zmienił? CHodzi mi o zachowanie, nie wygląd.
Po co w ogóle za niego wychodziłaś - tak z ciekawości?

A rozwód może być szybciutki, bez orzekania o winie już na 1 rozprawie, na niezgodności charakterów można calkiem daleko zajechać. Powiedz mu wprost co czujesz (czy też - czego NIE czujesz) i tyle, tu nie ma co opłotkami gadać.

[Gomra]

jezeli jest to tylko slub formalny a nie koscielny to mozesz probowac, a jezeli koscielny to ratuj swoje malzenstwo... ja bymgo spytala: co bys poczul jakbym umarłą? bo w tej chwili to pewnie nawet bys nie zauwazyl;/

[paula78]

Napisane przez Gomra

jezeli jest to tylko slub formalny a nie koscielny to mozesz probowac, a jezeli koscielny to ratuj swoje malzenstwo... ja bymgo spytala: co bys poczul jakbym umarłą? bo w tej chwili to pewnie nawet bys nie zauwazyl;/

to slub formalny jest gorszy od koscielnego ?

a dlaczego jak koscielny to ma ratowac małżeństwo ?

pytanie roku :d gratuluje.

[Eva ID]

Napisane przez Mingue

Jestem mężatką od prawie 3,5 roku, znamy się z mężem 5 lat. Jestem ładną młodą dziewczyną, mam 25 lat. Mój mąż ma 30 lat jest przystojny ale otyły (wiedziałam co biorę). Problem w tym że mój mąż jest fajnym przyjacielem
i nic poza tym. Nie kochamy się prawie w ogóle, w przeciągu całego małżeństwa jakieś 5 razy. Mój mąż wciąż pracuje bo mamy ciężko z kasą, ale nie aż tak ciężko. nie mamy dzieci, mieszka u mnie. Duszę się w tym małżeństwie, jestem młoda, atrakcyjna i nie jeden chciał by mnie mieć, a on mnie nie zauważa, traktuje mnie jak koleżankę, rozmawiam z nim o tym to on albo się denerwuje, albo że zawsze to jest jego wina, nie potrafi nic zrozumieć, on żyje swoim życiem, ja nie potrzebuje jego pieniędzy, ja potrzebuję faceta a nie gówniarza, nie mam z nim o czym rozmawiać i tak sobie wegetujemy parę lat. Chce się z nim rozwieść ale nie wiem jak mam mu to powiedzieć, drugi problem to to że mieszamy w małej wiosce i jak się z nim rozwiodę to będzie mi ciężko gdzie kolwiek się pokazać, ale z drugiej strony
nie chce już żyć na pokaz, ja się marnuję, chcę coś osiągnąć a nie ciągle siedzieć w domu. Jak się chce z nim kochać to on albo jest zmęczony, albo siedzi przed komputerem albo przed telewizorem. Ja nie chcę ratować tego małżeństwa, to była pomyłka. jak wygląda kwestia rozwodu w takiej sytuacji?

Proponuję zasięgnąć porady u adwokata.

Macie rozdzielność majątkową?

Rozwód "bez orzekania o winie" to chyba najlepszy sposób w tej sytuacji.

[Wroclovianka]

Napisane przez Gomra

jezeli jest to tylko slub formalny a nie koscielny to mozesz probowac, a jezeli koscielny to ratuj swoje malzenstwo... ja bymgo spytala: co bys poczul jakbym umarłą? bo w tej chwili to pewnie nawet bys nie zauwazyl;/

No, ale ona nie chce ratować tego małżeństwa.
I co to pytanie ma zmienić? Zacznie ją inaczej traktować? Czy może baczniej przeglądać nekrologi w gazecie, zeby tego momentu nie przeoczyć?

Ogólnie nie kumam tej wstawki o tym, żeś ładna i młoda, on przystojny lecz otyły. Co ma piernik do wiatraka Widziałaś co brałaś, ale chyba nie do końca skoro doszło do ślubu.
Radzę zakończyć małżeństwo z klasą, porozmawiać, powiadomić o zamiarze złożenia pozwu i się rozejść bez orzekania o winie.

[allmode]

Po pierwsze - chyba jest jakiś powód, dla którego Wasze pożycie się nie układa. Znasz zdanie męża? Bo może jest jakaś przyczyna, trudna dla niego, wstydliwa, bolesna, z którą on nie umie sobie poradzić, a z jakiś powodów boi się powiedzieć Tobie. Współżyliście przed ślubem - że tak niedyskretnie spytam? Bo jeśli tak, to raczej niemożliwe, że przed fajerwerki, a po 5 razy na 3,5 roku.
Podejrzewam, ze układ między Wami był taki od samego poczatku - więc po co był ślub? Mówisz, że to była pomyłka. Może tak, jak teraz boisz się opinii w sprawie rozwodu, tak wcześniej jej uległaś w sprawie ślubu?
Podkreślasz, że jesteś młoda, atrakcyjna, że niejeden by Cię chciał mieć. No ale co z tego? Przez 3,5 roku nie spróbowałaś ani razu podjąc poważnej, konkretnej rozmowy? Podkreślasz tylko "Ja": atrakcyjna, młoda, chcę się rozwijać. A mąż ciężko pracuje. A Ty pracujesz? Chcesz się rozwijać-a robisz cokolwiek w tym kierunku czy tylko chcesz i na tym koniec?
Poza tym - jeśli jesteś nieszczęsliwa i nie widzisz innej drogi, jak rozwód, to zrób to, Oglądanie się na pół wsi, która Cię wytknie palcami to nie jest dobry argument. Zawsze się trafi ktoś, komu Twoje postępowanie nie bedzie odpowiadało - taki urok życie w społeczeństwie.

Niezależnie od podjętej decyzji - rozmowa, rozmowa i jeszcze raz rozmowa. Powiedz mężowi, co postanowiłaś, wysłuchaj jego, znajdzicie jakieś rozwiązanie. Mówisz, zę mąż jest przyjacielem, a przyjaciela nie można potraktować wezwaniem na sprawę rozwodową bez uprzedzenia.

[Klarissa]

Napisane przez Mingue

Jestem mężatką od prawie 3,5 roku, znamy się z mężem 5 lat. Jestem ładną młodą dziewczyną, mam 25 lat. Mój mąż ma 30 lat jest przystojny ale otyły (wiedziałam co biorę). Problem w tym że mój mąż jest fajnym przyjacielem
i nic poza tym. Nie kochamy się prawie w ogóle, w przeciągu całego małżeństwa jakieś 5 razy. Mój mąż wciąż pracuje bo mamy ciężko z kasą, ale nie aż tak ciężko. nie mamy dzieci, mieszka u mnie. Duszę się w tym małżeństwie, jestem młoda, atrakcyjna i nie jeden chciał by mnie mieć, a on mnie nie zauważa, traktuje mnie jak koleżankę, rozmawiam z nim o tym to on albo się denerwuje, albo że zawsze to jest jego wina, nie potrafi nic zrozumieć, on żyje swoim życiem, ja nie potrzebuje jego pieniędzy, ja potrzebuję faceta a nie gówniarza, nie mam z nim o czym rozmawiać i tak sobie wegetujemy parę lat. Chce się z nim rozwieść ale nie wiem jak mam mu to powiedzieć, drugi problem to to że mieszamy w małej wiosce i jak się z nim rozwiodę to będzie mi ciężko gdzie kolwiek się pokazać, ale z drugiej strony
nie chce już żyć na pokaz, ja się marnuję, chcę coś osiągnąć a nie ciągle siedzieć w domu. Jak się chce z nim kochać to on albo jest zmęczony, albo siedzi przed komputerem albo przed telewizorem. Ja nie chcę ratować tego małżeństwa, to była pomyłka. jak wygląda kwestia rozwodu w takiej sytuacji?

Rozumiem, że ci się nie ułożyło i nie potępiam.

Ale nie pojmuję tego: piszesz, że chcesz coś w życiu osiągnąć a za chwilę piszesz, że chcesz mieć seks bo jesteś młoda i atrakcyjna. Nie chcę cię odzierać ze złudzeń, ale seks to nie jest jakieś wielkie życiowe osiągnięcie, więc jeśli masz tylko takie ambicje do realizacji po rozwodzie to może sobie jeszcze raz to wszystko przemyśl? Bo młodość i atrakcyjność stosunkowo szybko przemija. Może tobie nie chodzi o rozwód, tylko potrzebujesz trochę zainteresowania ze strony męża?

[niro]

Napisane przez allmode

Po pierwsze - chyba jest jakiś powód, dla którego Wasze pożycie się nie układa. Znasz zdanie męża? Bo może jest jakaś przyczyna, trudna dla niego, wstydliwa, bolesna, z którą on nie umie sobie poradzić, a z jakiś powodów boi się powiedzieć Tobie. Współżyliście przed ślubem - że tak niedyskretnie spytam? Bo jeśli tak, to raczej niemożliwe, że przed fajerwerki, a po 5 razy na 3,5 roku.
Podejrzewam, ze układ między Wami był taki od samego poczatku - więc po co był ślub? Mówisz, że to była pomyłka. Może tak, jak teraz boisz się opinii w sprawie rozwodu, tak wcześniej jej uległaś w sprawie ślubu?
Podkreślasz, że jesteś młoda, atrakcyjna, że niejeden by Cię chciał mieć. No ale co z tego? Przez 3,5 roku nie spróbowałaś ani razu podjąc poważnej, konkretnej rozmowy? Podkreślasz tylko "Ja": atrakcyjna, młoda, chcę się rozwijać. A mąż ciężko pracuje. A Ty pracujesz? Chcesz się rozwijać-a robisz cokolwiek w tym kierunku czy tylko chcesz i na tym koniec?
Poza tym - jeśli jesteś nieszczęsliwa i nie widzisz innej drogi, jak rozwód, to zrób to, Oglądanie się na pół wsi, która Cię wytknie palcami to nie jest dobry argument. Zawsze się trafi ktoś, komu Twoje postępowanie nie bedzie odpowiadało - taki urok życie w społeczeństwie.

Niezależnie od podjętej decyzji - rozmowa, rozmowa i jeszcze raz rozmowa. Powiedz mężowi, co postanowiłaś, wysłuchaj jego, znajdzicie jakieś rozwiązanie. Mówisz, zę mąż jest przyjacielem, a przyjaciela nie można potraktować wezwaniem na sprawę rozwodową bez uprzedzenia.

Własnie - co Ty robiłas przez te 3,5 roku - pracujesz?? Może masz za dużo czasu na myślenie... a mąż jest poprostu przepracowany i odpuszcza sobie wszystko. Nie twierdzę, że nie masz problemu z pozyciem, ale może trochę krytyki wobec siebie???

[Lady in Blue]

Napisane przez Mingue

Jestem mężatką od prawie 3,5 roku, znamy się z mężem 5 lat. Jestem ładną młodą dziewczyną, mam 25 lat. Mój mąż ma 30 lat jest przystojny ale otyły (wiedziałam co biorę). Problem w tym że mój mąż jest fajnym przyjacielem
i nic poza tym. Nie kochamy się prawie w ogóle, w przeciągu całego małżeństwa jakieś 5 razy. Mój mąż wciąż pracuje bo mamy ciężko z kasą, ale nie aż tak ciężko. nie mamy dzieci, mieszka u mnie. Duszę się w tym małżeństwie, jestem młoda, atrakcyjna i nie jeden chciał by mnie mieć, a on mnie nie zauważa, traktuje mnie jak koleżankę, rozmawiam z nim o tym to on albo się denerwuje, albo że zawsze to jest jego wina, nie potrafi nic zrozumieć, on żyje swoim życiem, ja nie potrzebuje jego pieniędzy, ja potrzebuję faceta a nie gówniarza, nie mam z nim o czym rozmawiać i tak sobie wegetujemy parę lat. Chce się z nim rozwieść ale nie wiem jak mam mu to powiedzieć, drugi problem to to że mieszamy w małej wiosce i jak się z nim rozwiodę to będzie mi ciężko gdzie kolwiek się pokazać, ale z drugiej strony
nie chce już żyć na pokaz, ja się marnuję, chcę coś osiągnąć a nie ciągle siedzieć w domu. Jak się chce z nim kochać to on albo jest zmęczony, albo siedzi przed komputerem albo przed telewizorem. Ja nie chcę ratować tego małżeństwa, to była pomyłka. jak wygląda kwestia rozwodu w takiej sytuacji?

To w końcu jest przyjacielem, czy gówniarzem z ktorym nie masz o czym gadać?

Marnujesz się? A czy przez te lata robiłaś cokolwiek? Studiowałaś, szukałaś pracy etc???

Znacie się 5 lat, to przez ten czas przed ślubem nie rozmawialiscie. nie poznaliście się?

[FakeBlondie]

Napisane przez Lady in Blue

To w końcu jest przyjacielem, czy gówniarzem z ktorym nie masz o czym gadać?

Marnujesz się? A czy przez te lata robiłaś cokolwiek? Studiowałaś, szukałaś pracy etc???

Znacie się 5 lat, to przez ten czas przed ślubem nie rozmawialiscie. nie poznaliście się?

Dokładnie to samo chciałam napisać.

Co Ty robisz w życiu? Pracujesz chociaż? Czy tylko w domu siedzisz i narzekasz,że mąż musi tyrać za Was dwoje?

[Kasza Manna]

No i nam się kobitka przestraszy gorzkich słów. ..

A ponieważ wszystko, co chciałabym dodać, już zostało powiedziane - mogę tylko dopisać, że szkoda mi Twojego męża. Przy takim nastawieniu (Twoim!) może i lepiej dla niego, żebyście się rozwiedli.

P.S. Kilka lat po ślubie piszesz, że on mieszka u Ciebie?...

[The light]

Chyba malzenstwo to nie przeszkoda, zeby realizowac swoje marzenia i pragnienia? Jezeli chcesz cos zmienic to poprostu to zrob. Na poczatek moze separacja? Co do jego wygladu to wydaje mi sie, ze jednak ma to znaczenie. Moze jest zestresowany, do tego zla dieta i wtedy facetowi sie"nie chce"?

[Ata77]

nie ma sensu na siłę składać domku z kart
rozmowa
rozwód
adios

[karolynka90]

ja tez jestem ciekawa co Ty robilas w trakcie trwania malzenstwa? pracowalas? uczylas sie? dlaczego malzenstwo przeszkadza Ci w rozwijaniu sie, dazeniu do wyznaczonych sobie celow?

poza tym, Gomra, dlaczego jak wzieli slub koscielny, to powinna ratowac malzenstwo, a jesli cywilny to juz nie? nie rozumiem Twojego rozumowania.
a przytoczone przez Ciebie pytanie mnie rozwalilo.

i jeszcze jedno, proste pytanie - kochasz meza?

[ejMala]

Napisane przez karolynka90

poza tym, Gomra, dlaczego jak wzieli slub koscielny, to powinna ratowac malzenstwo, a jesli cywilny to juz nie? nie rozumiem Twojego rozumowania.

to nie do mnie pytanie...

no ale pytanie wizażanki Gomra miałoby sens jeśli autorka tematu jest religijna. ślub kościelny dla osoby wierzącej znaczy wiele ślubu kościelnego nie bierze się na 'widzimisie'. tak samo nie otrzyma się rozwodu na takie właśnie 'widzimisie' więc nie rozumiem oburzenia

[karolynka90]

Napisane przez ejMala

to nie do mnie pytanie...

no ale pytanie wizażanki Gomra miałoby sens jeśli autorka tematu jest religijna. ślub kościelny dla osoby wierzącej znaczy wiele ślubu kościelnego nie bierze się na 'widzimisie'. tak samo nie otrzyma się rozwodu na takie właśnie 'widzimisie' więc nie rozumiem oburzenia

ale gdzie ja napisalam, ze jestem oburzona? po prostu pytam bo jestem ciekawa.

poza tym, slubu koscielnego nie bierze sie na "widzimisie", a cywilny juz tak?

[sine.ira]

Pokaż mu ten wątek śliczna, 25 letnia dziewczynko

[ejMala]

Napisane przez karolynka90

poza tym, slubu koscielnego nie bierze sie na "widzimisie", a cywilny juz tak?

dla wielu wierzących ślub kościelny to zobowiązanie przed sobą i Bogiem, a nie tylko przed sobą, tak jak w przypadku ślubu cywilnego

[bo_inne_nicki_byly_zajete]

Ojej biedna dziewczyna, szukala pomocy, a jej sie oberwalo. W sumie ja ja rozumiem, mam dosc podobnie, tylko ze ja nie jestem mezatka i pewnie nie bede jak tak dalej pojdzie, bo ja... poczekalam. Jestem z chlopakiem ponad 4 lata. Gdy zaczynalismy zwiazek kochalam go bardzo wiadomo...szalenie-jak zawsze na poczatku. Byl i seks, ale pozniej jakos zaczelo sie psuc w tych sprawach. Teraz przez kilka lat to ja inicjuje jakies lozkowe sytuacje, on bardzo rzadko. Kocham go bardzo, ale ta milosc zmienila sie w milosc siostrzano-braterska. Wydaje mi sie to normalne. Nigdy milosc nie bedzie taka sama, na tym polega,ze sie zmienia. Tez jestem mloda, nawet bardzo mloda. Czasem zastanawiam sie, czy nie opuscic chlopaka, ale ja go naprawde kocham i jestem w stanie 'poswiecic sie' dla tego zwiazku. Wiec wlasnie powinnas przed decyzja o rozwodzie zadac sobie pytanie, czy go kochasz. Jesli tak, to odpusc sobie seks-sa wazniejsze sprawy (wolalabys gowniarza,ktory zadowoliby cie w lozku niz faceta,z ktorym zawsze mozesz porozmawiac?), jesli jednak nie kochasz go, to wez rozwod - niezgodnosc charakterow zawsze dziala i zacznij zyc na nowo pelnia zycia. Powodzenia

[sine.ira]

Napisane przez karolynka90

poza tym, slubu koscielnego nie bierze sie na "widzimisie", a cywilny juz tak?

Oj nie tam, ślub cywilny to coś w rodzaju formalnej, bezterminowej (w założeniu) umowy, którą to umowę można w każdej chwili rozwiązać.
Ślub kościelny odwołuje się do sfery duchowej, sfery np. katolickich wartości więc tutaj rozstanie jest czym innym i inne niesie za sobą konsekwencje (które mogą być ważne dla osoby wierzącej). Cała różnica.
Choć uważam, że w obu przypadkach należy się najpierw postarać o naprawienie tego co się da, a nie od razu lecieć po rozwód.

[karolca]

coś mi się wydaje, że to mała prowokacja. Jeśli autorka ma 25 lat a w innym wątku pisała, że chodziła do gimnazjum to ma nie więcej niż 23 lata (no... 24 w tym roku). Już coś sie nie zgadza...

[Okruszka]

O co ja bym dała żeby mieć takiego gównianego Męża przyjaciela,a nie takiego jakiego mam.
Jesteś zapatrzoną w siebie lalunią, czemu wzięłaś z nim ślub? Czemu Go tak krzywdzisz? Bo On pracuje i chce Ci zapewnić fajne życie? Niechcesz Jego pieniędzy? To po co Ci Mąż?
Weź rozwód jak najszybciej i daj mu żyć, bo mi Go żal z całego serca....

I co za różnica co ma się za ślub? ślub to ślub, zobowiązanie, potwierdzenie miłości...

Ale mam nadzieję że to prowokacja, jak mówicie.

[Klarissa]

Napisane przez ejMala

dla wielu wierzących ślub kościelny to zobowiązanie przed sobą i Bogiem, a nie tylko przed sobą, tak jak w przypadku ślubu cywilnego

Różne ludzie mają podejście, dla mnie istnienie Boga jest dyskusyjne, natomiast to, że ja istnieję wiem na pewno, wobec powyższego obietnica złożona przed mną jest dla mnie ważniejsza niż obietnica złożona przed potencjalnie być może istniejącym Bogiem.

[ejMala]

Napisane przez Klarissa

Różne ludzie mają podejście, dla mnie istnienie Boga jest dyskusyjne, natomiast to, że ja istnieję wiem na pewno, wobec powyższego obietnica złożona przed mną jest dla mnie ważniejsza niż obietnica złożona przed potencjalnie być może istniejącym Bogiem.

ja w sumie w Boga nie wierzę. na razie. Ale szanuję zdanie osób, które wierzą i wiem, że dla nich ślub kościelny znaczy bardzo wiele.

[karolynka90]

haalo, Mingue, dlaczego nic sie nie odzywasz?

[karolca]

Napisane przez Klarissa

Różne ludzie mają podejście, dla mnie istnienie Boga jest dyskusyjne, natomiast to, że ja istnieję wiem na pewno, wobec powyższego obietnica złożona przed mną jest dla mnie ważniejsza niż obietnica złożona przed potencjalnie być może istniejącym Bogiem.

Przysięgi nie składa się przed Bogiem
Składasz ją narzeczonemu w obecności świadków i duchownego jako "pośrednika" pomiędzy narzeczonymi a Bogiem.
Ważność ślubu cywilnego a kościelnego reguluje prawo (toteż możliwy jest ślub konkordatowy). A ważność jego przeżywania to sprawa indywidualna.

Ale co o radach myśli autorka? Pewnie ma ubaw po pachy.