szybko ufam ludziom ..

[ekscentryczna]

Chciałam napisać do was wizazanki bo może mi coś poradzicie ...
Jestem osoba z reguły bardzo gadatliwą i otwartą i tu jest mój problem ... bo potrafie w ciagu godziny zaufac poznanej przeze mnie osobie ... zacząć opowiadać o moim życiu ( wiem , ze źle robie bo to powinnam zostawić dla siebie!) a później dostaje kopa ... bo czasem się okazuje , że ta osoba nie była godna zaufania . Moja przyjaciółka się często mi dziwi i twierdzi , że ona nie potrafiła by tak szybko komuś zaufać .. I wiem , że to jest straszna cecha we mnie ;/ . I tu jest moje pytanie , czy da się nad tym pracować?A jeśli tak , to w jaki sposob mam trzymać język za zębami .! Chcę bardzo to zmienić bo mi to szkodzi.
Tak sobie myślę , że mam coś po mamie . Ona jest natomiast taka , że wszystkim by pomogła jeśli ją ktoś o to poprosi , a później i ona dostaje kopa bo Ci ludzie okazują się niegodni tej pomocy ...

[Suziii90]

ja też jestem gaduła i szybko mówie i czasami było tak że znajomi prosili mnie żebym jeszcze raz powiedziała tylko wolniej... :P hmm ... wydaje mi się tak jak sama wywnioskowałaś że źle robisz mówiąc wszystko o sobie... Powinnaś sobie podzielić to co mówisz na to co możesz i nie powinnaś od razu gadać, bo kiedyś może to sie obrócić przeciwko Tobie niestety ... koleżanka miała taką sytuację że była na spacerze ze swoja znajomą i napatoczyła sie koleżanka znajomej mojej koleżanki i zaczęła gadać o swoim życiu seksualnym z kim to robiła itp. moja kumpela poczuła się zażenowana, bo ani jej nie zna tylko z widzenia i nigdy nie gadały razem,tylko zwykłe" cześć" więc nie dziwie się jej że tak sie poczuła... Myślę że takich rzeczy nie opowiadasz ale musisz znaleźć ten dystans co można a czego jeszcze nie tak od razu

[bluebluesky]

Skoro wiesz, ze zle robiesz i wiesz co z tego moze wyniknac, to nie rozumiem, co Cie wstrzymuje od samodzielnego zmienienia tego.

[Teczowaa]

Napisane przez ekscentryczna

Chciałam napisać do was wizazanki bo może mi coś poradzicie ...
Jestem osoba z reguły bardzo gadatliwą i otwartą i tu jest mój problem ... bo potrafie w ciagu godziny zaufac poznanej przeze mnie osobie ... zacząć opowiadać o moim życiu ( wiem , ze źle robie bo to powinnam zostawić dla siebie!) a później dostaje kopa ... bo czasem się okazuje , że ta osoba nie była godna zaufania . Moja przyjaciółka się często mi dziwi i twierdzi , że ona nie potrafiła by tak szybko komuś zaufać .. I wiem , że to jest straszna cecha we mnie ;/ . I tu jest moje pytanie , czy da się nad tym pracować?A jeśli tak , to w jaki sposob mam trzymać język za zębami .! Chcę bardzo to zmienić bo mi to szkodzi.
Tak sobie myślę , że mam coś po mamie . Ona jest natomiast taka , że wszystkim by pomogła jeśli ją ktoś o to poprosi , a później i ona dostaje kopa bo Ci ludzie okazują się niegodni tej pomocy ...

Mam tak samo jak Ty. Dziś mogę powiedzieć, że da radę nad tym pracować, zmienić się. W moim przypadku pomogła poprzednia praca. Pracowałam w zespole, w którym było ciągłe obgadywanie, najeżdżanie na inne osoby, no masakra. Mogłabym książkę napisać. Kilka (jak nie wiele wiele więcej) razy się wkopałam, zostałam zje**** przez kierownika nie raz, nie dwa. niepotrzebnie coś mówiłam. Teraz mam nauczkę, że ludzie są wstrętni (oczywiście nie wszyscy) i wykorzystują coś w najmniej oczekiwanym momencie. Obecnie z kimś rozmawiając nadal jestem rozgadana, ale się kontroluję. Wiem co i komu mogę powiedzieć. Trochę silnej woli i dasz radę A jak sama się nie nauczysz, to życie Cie nauczy.

[ekscentryczna]

Napisane przez Suziii90

ja też jestem gaduła i szybko mówie i czasami było tak że znajomi prosili mnie żebym jeszcze raz powiedziała tylko wolniej... :P hmm ... wydaje mi się tak jak sama wywnioskowałaś że źle robisz mówiąc wszystko o sobie... Powinnaś sobie podzielić to co mówisz na to co możesz i nie powinnaś od razu gadać, bo kiedyś może to sie obrócić przeciwko Tobie niestety ... koleżanka miała taką sytuację że była na spacerze ze swoja znajomą i napatoczyła sie koleżanka znajomej mojej koleżanki i zaczęła gadać o swoim życiu seksualnym z kim to robiła itp. moja kumpela poczuła się zażenowana, bo ani jej nie zna tylko z widzenia i nigdy nie gadały razem,tylko zwykłe" cześć" więc nie dziwie się jej że tak sie poczuła... Myślę że takich rzeczy nie opowiadasz ale musisz znaleźć ten dystans co można a czego jeszcze nie tak od razu

też się czuje czasem zażenowana i to jest naprawdę przykre , bo najpierw mówie a później dochodzę do wniosku , że jednak nie powinnam

---------- Dopisano o 17:54 ---------- Poprzedni post napisano o 17:53 ----------

Napisane przez bluebluesky

Skoro wiesz, ze zle robiesz i wiesz co z tego moze wyniknac, to nie rozumiem, co Cie wstrzymuje od samodzielnego zmienienia tego.

Ciężko zrozumieć taką osobę.
Gdy zaczynasz rozmawiać z kimś to czujesz taką potrzebe opowiedzenia mu czegoś zwiazanego z rozmową ( a to coś wiąże się z twoimi prywatnymi sprawami) ...

[Arrianna]

O to ja mam zupełnie odwrotnie. Mogę niektóre osoby znać wiele lat a tak naprawdę nic o mnie nie wiedzą choć gadam non-stop. Lubie tematy które nie dotyczą mnie konkretnie. Z ludźmi ze szkoły gadam o szkole z ludźmi z pracy gadam o pracy. Bardzo rzadko mówię o swoich problemach osobistych wolę tematy bardziej powierzchowne. Właśnie takie które raczej nie obrócą się przeciwko mnie. Powiem wprost - jestem mistrzem gadania o niczym :P
Myślę że są wady i zalety takiego podejścia(twojego też). Ty zawsze możesz się naciąć ale też wiele razy stworzysz więzi z ludźmi ja natomiast bardzo rzadko trafiałam na sytuację gdy ktoś obracał przeciwko mnie to co mu o sobie powiedziałam ale też większość moich znajomości to znajomości powierzchowne.
Najlepiej byłoby nauczyć się otwierać przed ludźmi stopniowo. Może najpierw staraj się właśnie trzymać tematów bardziej ogólnych - szkoła, zainteresowania a dopiero po jakimś czasie bardziej się otworzyć. Ale to wszystko pewnie jest bardzo trudne (takie kontrolowanie się) przy konkretnym charakterze.

[ekscentryczna]

Napisane przez Teczowaa

Mam tak samo jak Ty. Dziś mogę powiedzieć, że da radę nad tym pracować, zmienić się. W moim przypadku pomogła poprzednia praca. Pracowałam w zespole, w którym było ciągłe obgadywanie, najeżdżanie na inne osoby, no masakra. Mogłabym książkę napisać. Kilka (jak nie wiele wiele więcej) razy się wkopałam, zostałam zje**** przez kierownika nie raz, nie dwa. niepotrzebnie coś mówiłam. Teraz mam nauczkę, że ludzie są wstrętni (oczywiście nie wszyscy) i wykorzystują coś w najmniej oczekiwanym momencie. Obecnie z kimś rozmawiając nadal jestem rozgadana, ale się kontroluję. Wiem co i komu mogę powiedzieć. Trochę silnej woli i dasz radę A jak sama się nie nauczysz, to życie Cie nauczy.

Tyle , że ja już właśnie dostałam raz nauczkę (jak nie wiecej bo teraz trudno mi sobie przypomnieć) , teraz czasem najpierw przemysle to co powiem ale i to raczej oddaje się chwili i potok słów ...
Najbardziej to mi głupio jest później , że ktoś zna jakiś szczegół z mojego życia... a to powinno być moje , bądź podzielone z przyjaciółką

[trivial]

Ja mam to samo, co Ty... Niestety nie jest tak łatwo nad tym zapanować mimo, że się staram i jest teraz trochę lepiej, jednak zawsze palnę coś więcej niż powinnam i dopiero potem orientuję się, że to było nie na miejscu... Po prostu dużo mówię, bardzo dużo i czasem gadam z rozpędu bardziej niż z chęci uzewnętrznienia się i opowiedzenia o swoim życiu. Wiele rzeczy opowiadam też w ramach ciekawostek/anegdotek/żartów a potem orientuję się, że weszłam na grunt tematów rodzinnych czy w jakikolwiek inny sposób osobistych i trochę przegięłam.

[ekscentryczna]

Napisane przez Arrianna

O to ja mam zupełnie odwrotnie. Mogę niektóre osoby znać wiele lat a tak naprawdę nic o mnie nie wiedzą choć gadam non-stop. Lubie tematy które nie dotyczą mnie konkretnie. Z ludźmi ze szkoły gadam o szkole z ludźmi z pracy gadam o pracy. Bardzo rzadko mówię o swoich problemach osobistych wolę tematy bardziej powierzchowne. Właśnie takie które raczej nie obrócą się przeciwko mnie. Powiem wprost - jestem mistrzem gadania o niczym :P
Myślę że są wady i zalety takiego podejścia(twojego też). Ty zawsze możesz się naciąć ale też wiele razy stworzysz więzi z ludźmi ja natomiast bardzo rzadko trafiałam na sytuację gdy ktoś obracał przeciwko mnie to co mu o sobie powiedziałam ale też większość moich znajomości to znajomości powierzchowne.
Najlepiej byłoby nauczyć się otwierać przed ludźmi stopniowo. Może najpierw staraj się właśnie trzymać tematów bardziej ogólnych - szkoła, zainteresowania a dopiero po jakimś czasie bardziej się otworzyć. Ale to wszystko pewnie jest bardzo trudne (takie kontrolowanie się) przy konkretnym charakterze.

zazdroszcze Ci takiego podejscia . Wolałabym aby nikt praktycznie nic o mnie nie wiedział ... musze właśnie stopniowo podchodzić do sprawy .
Napisze sobie chyba o czym moge rozmawiać a na jakie tematy nie wchodzić xD .

---------- Dopisano o 18:07 ---------- Poprzedni post napisano o 18:02 ----------

Napisane przez trivial

Ja mam to samo, co Ty... Niestety nie jest tak łatwo nad tym zapanować mimo, że się staram i jest teraz trochę lepiej, jednak zawsze palnę coś więcej niż powinnam i dopiero potem orientuję się, że to było nie na miejscu... Po prostu dużo mówię, bardzo dużo i czasem gadam z rozpędu bardziej niż z chęci uzewnętrznienia się i opowiedzenia o swoim życiu. Wiele rzeczy opowiadam też w ramach ciekawostek/anegdotek/żartów a potem orientuję się, że weszłam na grunt tematów rodzinnych czy w jakikolwiek inny sposób osobistych i trochę przegięłam.

no dokładnie tak samo jest ze mną :| . Nawet ostatnio powiedziałąm do jednej osoby z która rozmawiałąm , że nie powinnam jej tego opowiadać (tyle że tą osobę znam długo choć już sie nam kontakt urwał ) ale i to jej opowiedziałam! Próbuje sie powstrzymac ale czuje wewnatrz krzyk `powiedz` To jest normalnie jakas choroba. Powinno się ludzi na to leczyć

[Arrianna]

Napisane przez ekscentryczna

zazdroszcze Ci takiego podejscia . Wolałabym aby nikt praktycznie nic o mnie nie wiedział ... musze właśnie stopniowo podchodzić do sprawy .
Napisze sobie chyba o czym moge rozmawiać a na jakie tematy nie wchodzić xD .

---------- Dopisano o 18:07 ---------- Poprzedni post napisano o 18:02 ----------


no dokładnie tak samo jest ze mną :| . Nawet ostatnio powiedziałąm do jednej osoby z która rozmawiałąm , że nie powinnam jej tego opowiadać (tyle że tą osobę znam długo choć już sie nam kontakt urwał ) ale i to jej opowiedziałam! Próbuje sie powstrzymac ale czuje wewnatrz krzyk `powiedz` To jest normalnie jakas choroba. Powinno się ludzi na to leczyć

Jakaś forma ekshibicjonizmu myślowego? :P

[ekscentryczna]

Napisane przez Arrianna

Jakaś forma ekshibicjonizmu myślowego? :P

jeśli da się leczyć, powiedz jak a spróbuje

[Arrianna]

Nie mam pojęcia czy to da się leczyć :P
Pewnie można jakoś tę twoją otwartośc wyplenić ale jak to nie wiem :P
Ciężka sprawa że informacja ci ucieka nawet jak się kontrolujesz.

[Dotka90]

Ja myślę, że jednak życie Cię nauczy tego, zeby tak nie ufać ludziom, a przynajmniej nie wszystkim i nie tak szybko
Dostaniesz parę razy PORZĄDNEGO kopa, z Twoich zwierzeń wynikną jakieś POWAŻNE problemy i nauczysz się, że tak się nie robi.
Brutalna 'terapia' niestety, ale skuteczna. A generalnie to polecam po prostu starać się mocno nie mówić tyle o sobie
Powiedz parę zdań o sobie - co robisz, jaki film ostatnio widziałaś w kinie itp. ale nie opowiadaj o swoim życiu uczuciowym, ani wspomnieniach z dzieciństwa - raz, że nie wiesz, komu to opowiadasz, a dwa, że możesz po prostu zanudzić słuchacza
Ja np. nie lubię, kiedy nowo poznana osoba opowiada mi o swoim życiu z takimi szczegółami, że w jednym zdaniu gubię się ze 4 razy, bo już nie wiem, czy Kuba to jej brat, narzeczony, czy były chłopak, a Kasia to 'ta zdzira, co mi go odbiła', czy jej najlepsza przyjaciółka
To tak obrazowo